บทที่ 267 - คาฮาร์ (1) [19-10-2020]

บทที่ 267 - คาฮาร์ (1)

”

ฉันไม่สามารถจะปฏิเสธคำขอนี้ได้ เนื่องจากว่าฉันได้ยอมแพ้ในการล่าแต้มสเตตัสไปแล้วคำขอของทหารรับจ้างต่างมิตินั่นก็ไม่ได้สำคัญแบบนั้น แต่สำหรับฉันคำขอของทหารรับจ้างต่างมิติก็ต่างไปจากการที่ได้รับแต้มสเตตัสและแต้มทักษะเช่นกัน มันเป็นก้าวหนึ่งที่จะทำให้ฉันได้เข้าใกล้เป้าหมายของฉัน

ในกิลด์รีไวเวิร์ลมีทหารรับจ้างต่างมิติอยู่อีกสองคนคือฮวาหยากับเดซี่ นี้ยังผ่านไปไม่ถึง 6 เดือนเลยนับตั้งแต่เดซี่ได้ใช้ทักษะท่องมิติทำให้ทักษะนี้ยังคงอยู่ในคูลดาวน์ ส่วนฮวาหยาก็กำลังอยู่ฝึกสอนเคียร่าอยู่ทำให้อย่างน้อยต้องใช้เวลาอีกสองสามวัน

แต่ว่าทักษะท่องมิติของฉันก็สามารถจะพาคนอื่นไปได้ด้วยทำให้มันง่ายที่จะพาเดซี่ไปด้วย ถ้าหากฉันต้องการฉันยังสามารถจะพาคนที่อาสาสมัครในกิลด์ไปได้ด้วยเช่นกัน

"ก่อนอื่นฉันก็ต้องไปบอกพวกนั้นก่อนสินะ"

เอลลอสได้ขอให้ฉันไปที่ทวีปอีเดียสในตอนที่ฉันมีเวลาอยู่แล้ว เขาได้บอกว่าพวกเขากำลังเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้าย แม้ว่าโลกของเขาจะต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมาย แต่ว่ามันก็ดูเหมือนจะกำลังมุ่งไปสู่ความอยู่ยอด

ยังไงก็ตามการที่คำขอนี้ได้มาจากทางกิลด์ผู้ดูแลแทนที่จะมาจากเอลลอสเองมันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ฉันได้ส่งข้อความกลับไปโดยที่พยายามจะซ่อนความรู้สึกนี้เอาไว้

[ฉันจะต้องไปที่ไหน?]

[มาที่สวนแฟรี่ คุณก็คงจะชินกับมันนะ ก่อนอื่นฉันจะไปจัดการกับโรเล็ตต้าเอง มันไม่สำคัญหรอกไม่ว่าฉันจะโดนอัดตอนนี้หรือทีหลัง]

[ขอบคุณมาก]

ครั้งล่าสุดในตอนที่เอเลนี่ขอให้ฉันมาทำภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติ โรเล็ตต้าก็จัดการกับเธอแล้ว การที่ฉันได้พบหรือสู้กับศัตรูของโลกเสมอในตอนที่ฉันไปทำภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติทำให้โรเล็ตต้ากังวลกับเรื่องนี้เอามากๆ มันเป็นเรื่องที่พอจะเข้าใจได้เลย ฉันยังรู้สึกแบบเดียวกันด้วย ไม่ว่าภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติจะอันตรายขนาดไหนก็ไม่เคยมาอยู่ในระดับเดียวกับที่ฉันเจอเลย

"คุณชินมีอะไรหรอคะ"

"อ่าฉันได้รับข้อความบางอย่างมานะ ขอโทษด้วยนะสุมิเระแต่ดูว่าเธอจะต้องฝึกด้วยตัวเองซะแล้วล่ะ ฉันมีธุระต้องไปทำนะ"

"ค่ะ หนูจะพยายามให้ดีที่สุด โชคดีนะคะคุณชิน"

"อ่า ขอบคุณ"

ฉันได้ยิ้มขึ้นและรู้สึกดีขึ้นหลังจากได้เห็นสุมิเระกำหมัดแน่น ใช่แล้ว ฉันไม่ควรจะมากลัวจนกว่าจะได้รู้เหตุการณ์สิ หลังจากที่แยกกับสุมิเระแล้วฉันได้เข้าไปในสวนแฟรี่ทันที ในตอนที่ฉันได้เข้าไปใกล้ๆศาลาฉันก็ได้เห็นเอเลนี่กำลังถูกโรเล็ตต้าอัดอย่างหมดท่าในขณะที่คนอื่นๆในสวนแฟรี่ได้มองอยู่ข้างๆ

"ฉันจะตายนะ ฉันจะตายจริงๆแล้วนะ"

"ไม่เป็นไร ด้วยฉันจะชุบชีวิตเธอขึ้นมาอัดอีกรอบเอง"

"โอ้ย อย่าเอาแต่ดูสิ มาช่วยกันหน่อย... แอ๊ก"

"ว้าว"

ในตอนที่ฉันได้เผลอส่งเสียงออกไป คนในนี้ก็ได้เห็นฉันและทักทายขึ้น ยังก็ยังได้โบกมือกลับไป ฉันได้มาที่นี่บ่อยจนได้รับการปฏิบัติเหมือนกับเป็นสมาชิกในนี้ไปแล้ว

"เธอโดนอัดมานานแค่ไหนแล้วนะ?"

"ก็ตั้งแต่ที่เธอมาสวนแฟรี่"

วันนี้เขาต้องมาทำงานที่กิลด์งั้นหรอ? ฮ็อบก็อบลินเมลาเดลได้ตอบกลับมาพร้อมกับจิบชาในมือ

"ฉันคิดว่าเธอน่าจะโดนอัดไปประมาณ 1.2 ล้านทีแล้ว"

"ฉันน่าจะยกย่องโรเล็ตต้านะที่เธอได้อัดคนไปประมาณล้านกว่าทีในเวลาสั้นๆแบบนี้"

โรเล็ตต้าได้ตั้งสมาธิกับการอัดเอเลนี่จนไม่ได้สังเกตุว่าฉันมาเลย แม้ว่าฉันจะไม่สามารถตามความเร็วแขนและขาของเธอได้ง่ายๆ แต่ฉันก็ยังพอดูออก หากเป็นในอดีตฉันก็คงไม่เห็นอะไรเลย

"ฉัน! บอก! เธอ! แล้ว! ไม่! ใช่! หรอ! ว่า! ห้าม! มา! รบ! กวน! ชิน!"

"พวกเรามีคนไม่พอ โอ้ย! หยุดตีฉันได้แล้ว ผิวฉันจะลอกหมดแล้วนะ โอ๊ย!"

"ยัง มี นัก สำ รวจ คน อื่น อีก"

แขนขาเรียวๆของโรเล็ตต้ามีพลังขนาดไหนกันนะ ถัดไปจากฉันเอลฟ์สาวซิคาทราได้พึมพัมขึ้นเบาๆ

"อย่างที่คิดเอาไว้จากราชินีเลย การใช้พรทำให้กล้ามเนื้อของเธอไม่มีวันเหนื่อยล้า การใช้พลังเวทย์ทำให้เกิดการโจมตีที่ทรงพลังแบบนี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเธอเป็นอัจฉริยะขนาดไหน"

"นั่นมันเป็นอัจฉริยะที่น่ากลัว"

ถ้าหากว่าฉันได้เห็นด้านนี้ของเธอก่อน ฉันอาจจะไม่ตกหลุมรักเธอก็ได้

"โอ๊ย! เจ็บนะ!"

"ฉันจะทำให้มันไม่เจ็บเลยก็ได้นะ"

"มะ ไม่"

ฉันไม่อยากจะเห็นศพใครเกิดขึ้นทำให้ฉันเข้าไปหยุดเธอ

"โรเล็ตต้าพอได้แล้ว"

"ชิน!?"

"อั๊ก"

โรเล็ตต้าได้ยืดตัวขึ้นในตอนที่ได้ยินเสียงฉันและเตะเอเลนี่ไปอีกทีหนึ่ง เอเลนี่ได้ลอยไปไกลด้วยเสียงร้องสั้นๆเหมือนกับตัวการ์ตูน หลังจากที่เอเลนี่ได้หายไปจากสายตาของทุกๆคนแล้วในที่สุดโรเล็ตต้าก็หันหน้ามา มันดูเหมือนว่าเธอจะพยายามอัดเอเลนี่อย่างมากทำให้มีเหงื่อหยดออกมาบนหน้าผากของเธอ

"ชะ ชิน มาแล้วหรอ? ชินมีธุระอะไรที่นี่นะ? ชินมาเล่นกันฉันสินะ? อุหุ อุหุหุ"

"ฉันดูอยู่สักพักแล้วนะอย่าแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นสิ"

"ไม่มีทางหน้า"

โรเล็ตต้าได้แต่สิ้นหวัง ในขณะเดียวสมาชิกรีไวเวิร์ลที่อยู่ในศาลาได้เริ่มพนันกันว่าฉันจะหมดความสนใจกับโรเล็ตต้าในสิ่งที่เกิดขึ้น คนโหดร้ายพวกนี้มัน....

"เรียกเอเลนี่มานี่สิ ฉันมีเรื่องที่จะต้องฟังจากเธอ"

"ไม่ชิน มันอันตรายไป"

"ฉันมีเพื่อนอยู่ที่ทวีปอีเดียสเหมือนกัน นอกไปจากนี้..."

ฉันได้กลืนคำพูดของฉันลงไป มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสามารถไปพูดกับคนอื่นได้ โรเล็ตต้าได้แต่งงแต่ว่าฉันก็แค่ขอให้เธอเรียกเอเลนี่กลับมาหรือไม่ก็เอาชีวิตเธอกลับมา จากนั้นโรเล็ตต้าก็ปรบมือของเธอสองครั้งทำให้เอเลเนี่โผล่มาแบบก้นจ้ำเบ้า

"โรเล็ตต้า เธอมัน..."

"ลุกขึ้นมาซะก่อนที่ฉันจะต้องอัดเธออีกครั้ง"

"ยัยเอลฟ์ป่าเถื่อนนี่มัน ยัยสตอลเกอร์โรคจิต ยัย... อั๊ก"

"ลุกขึ้นมาก่อนที่จะตาย"

หลังจากนั้นเอเลนี่ได้ใช้เวลาอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะมาคุยกับฉัน

"ถ้างั้นฉันจะทำให้มันง่ายขึ้นเอง"

ด้วยดวงตาที่บอบช้ำเอเลนี่ได้ลุกยืนขึ้น

"ฉันทำหน้าที่รับผิดชอบในฮีโร่ของทวีปอีเดีนสเหมือนกันกับที่โรเล็ตต้ารับหน้าที่ในการดูแลฮีโร่ของโลกนาย"

"ฉันรู้"

นี่เป็นเหตุผลให้เธอสนใจในธุระของทวีปอีเดียวสินะ ในตอนที่ฉันหยักหน้าเอเลนี่ก็เริ่มเปิดปากขึ้น

"พูดตามตรงเลยนะ นายกับฉันในตอนนี้ก็อยู่ในระดับเดียวกันแล้ว นายกินอะไรลงไปกันถึงได้แข็งแกร่งตั้งแต่ยังเด็กแบบนี้?"

"ฉันฝึกมามากนะ แต่ว่าฉันก็ยังโชคดีอีกด้วย โชคดีมากๆ ยังไงก็เถอะเธอดูมั่นใจกับการถูกอัดเลยนะเอเลนี่"

"หุบปากน่า"

เธอได้ใช้เวทย์รักษะกับตัวเองอีกครั้งและจ้องไปทางโรเล็ตต้าด้วยสายตาที่ดูหน้ากลัว ในตอนที่โรเล็ตต้าได้มองกลับมาเธอก็ตัวสั่นและหันหน้าหนีทันที มันดูเหมือนว่าจะเป็นความกลัวโดยสัญชาตญาณ เป็นความกลัวที่ถูกฝังไว้ในตัวเธอ แม้อย่างนั้นฉันก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจแทนเธอเลย

"กองกำลังพันธมิตรของทวีปอีเดียสได้มุ่งหน้าไปที่ทวีปของผู้บุกรุก ฮีโร่ที่ฉลาดและกล้าหาญเขาได้ทำหน้าที่เป็นทัพหน้าในการบุก หลังจากการต่อสู้ได้ทวีปความรุนแรงขึ้นไปเรื่อยๆในที่สุุดการต่อสู้กับศัตรูของโลกเขาก็ใกล้เข้ามาแล้ว"

"เธอกำลังพูดถึงเรื่องในอดีตสินะ"

"ใช่แล้ว"

เอเลนี่กระทั่งเงียบลงไปเล็กน้อย

"ในตอนนี้ฉันติดต่อเขาไม่ได้เลย เขายังไม่ตาย.. แต่ฉันก็แค่ติดต่อเจาไม่ได้ ฉันคิดว่าเขาน่าจะหายตัวไป"

"ฉันก็บอกให้เธอไปขอให้นักสำรวจคนอื่นไปจัดการไง"

โรเล็ตต้าได้พูดขึ้นอย่างเย็นชา

"เธอต้องการจะให้ฮีโร่จากอีกโร่หนึ่งเกี่ยวข้องกับฮีโร่ที่หายไป? เธอจะบ้าหรอ? จะเกิดอะไรขึ้นถะ ถ้ามันเกิดเรื่องยะ แย่ขึ้นกับชิน!?"

"เขาหนีได้ถ้ามันอันตราย"

"เธอหนีจากศัตรูของโลกไม่ได้"

จากนั้นเอเลนี่ก็ได้เลียริมฝีปากของเธอ โรเล็ตต้ายังคงพูดต่อไป

"มันดูเหมือนว่าเธอจะเกี่ยวข้องกับนักสำรวจอีกหลายคนด้วยนี่ ฉันรู้นะว่าเธอได้จัดการดูแลเขามานับตั้งแต่เริ่มต้นและเธอก็ให้ความสำคัญกับเขามากนี่ แม้กระทั่งยอมเอาความปลอดภัยของอีกโลกหนึ่งไปเสี่ยงเพื่อเรื่องโง่เขลา ฉันเสียใจด้วยนะแต่ว่าโ,กของชินมันสำคัญกับฉันมากกว่าทวีปอีเดียส มันก็เหมือนกับที่ทวีปอีเดียสสำหรับกว่าโลกของชินสำหรับเธอนั่นแหละ"

"แต่ว่าอัตราความสำเร็จของหมอนี้คือ 100%!"

ทันใดนั้นเอเลนี่ก็ได้ตะโกนขึ้น

"เขาได้เอาชนะศัตรูของโลกอีกด้วย ฉันจะหวังไม่ได้หรอ!? เขาอาจจะค้นหาฮีโร่ที่ายไปเจอและร่วมมือกัน พวกเราอาจจะ...."

"เธอ... เธออยากจะตายจริงๆสินะ"

"โรเล็ตต้า พอเถอะ เธอเริ่มน่ากลัวแล้วนะ"

ฉันได้หยุดโรเล็ตต้าเอาไว้ ในขณะนั้นโรเล็ตต้าก็ได้เก็บจิตสังหารของเธอกลับไป ฉันได้ตอบเอเลนี่ไป

"ฉันยอมรับคำขอนี้"

"จริงหรอ!?"

"ชิน!"

"ฉันมีเพื่อนอยู่ในทวีปอีเดียว แล้วฉันก็ยังมีบางสิ่งที่กำลังหาอยู่เหมือนกัน ฉันอยากจะไปที่นั่น"

"ชิน ชินรู้ความหมายของการหายไปของฮีโร่ว่ามันหมายถึงอะไรใช่ไหม?"

"แน่นอนสิ"

ฉันได้สูดหายใจเข้าลึกและหายใจออกมา

"มันหมายความว่ามีคนที่แข็งแกร่งกว่าฮีโร่"

"ชินก็ยังจะไปอีกหรอ?"

"โรเล็ตต้า บางอย่างที่ฉันกำลังค้นหาอยู่มันอยู่ที่นัน"

"บางอย่างที่ชินกำลังค้นหา....?"

โรเล็ตต้าได้เบิกตาขจึ้น ในตอนนั้นเธอน่ารักจนฉันหมดคำพูด ฉันได้แต่ลูบหัวเธอ

"สิ่งที่ฉันได้บอกไปไง... คนที่แข็งแกร่งกว่าฮีโร่"

"ชิน...!"

โรเล็ตต้าได้กระโดดขึ้นมา ยังไงก็ตามฉันยังพูดต่อไปด้วยรอยยิ้ม

"นั่นมันคือสิ่งที่ฉันต้องการในตอนนี้ ดันเจี้ยนคือสิ่งที่ดี แต่ว่าฉันต้องการที่จะต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งโดยมีชีวิตเป็นเดิมพัน ฉันรู้สึกว่านี้มันจะเป็นวิธีเดียวที่ฉันจะบรรลุในสิ่งที่ฉันค้นหาได้ สิ่งที่ไม่มีทางแสดงออกมาได้ด้วยเลเวล"

"ชิน นั่นมันก็ไม่จำเป็นต้องไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้น"

"ฉันไม่เคยเข้าไปเสี่ยงอันตรายเลย"

ฉันได้เว้นช่วงเอาไว้

"ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลย อันตรายมันมักจะมาหาฉันแทน แม้แต่ในตอนนี้โลกก็ยังเผชิญอยู่กับหายนะที่อันตรายอยู่เลย ครั้งต่อไปที่เหตุการณ์ดันเจี้ยนปรากฏขึ้นมามันก็จะมากขึ้น ยิ่งมันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายเท่านั้น โรเล็ตต้าสถานการณ์ในปัจจุบันของโลกมันดูเหมือนกับโลกอื่นๆหรอ?"

"มะ มันแตกต่างนิดหน่อย"

"มันไม่ใช่แค่นิดแล้ว ความเร็วของการบุกและศัตรูก็ยังทรงพลังกว่าปกติมากไป พวกนั้นทั้งสองกองกำลังแข็งแกร่งเกินกว่าที่โลกอื่นเผชิญอยู่ มันไม่มีทางที่ฉันจะทำแบบฮีโร่คนอื่นๆแน่"

ฉันจำเป็นต้องยกระดับพลังของฉัน

สำหรับตัวฉันในปัจจุบันการต่อสู้กับศัตรูของโลกก็อาจจะเป็นอันตรายแต่ว่ามันก็ยังคงมีโอกาส แม้แบบนั้นภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติก็ยังช่วยพัฒนาตัวฉันทั้งหายและจิตใจ บางทีนี้มันอาจจะเป็นโอกาสที่ทำให้ฉันสามารถเข้าใจถึงเทคนิคที่ฉันรู้สึกได้โดยสมบูรณ์ก็ได้ เทคนิคที่ไม่ใช่ทั้งฮีโรอิค สไตรค์และเทคนิคนับของตระกูล....

มันเป็นอันตราย อันตรายอย่างมาก.. แต่ว่าฉันก็ยังจำเป็นต้องไปทวีปอีเดียว นั่นเป็นสิ่งที่สัญชาตญาณของฉันบอกมา

"ฉันมัวแต่ปีนดันเจี้ยนไปเรื่อยๆไม่ได้ ฉันจะต้องทำในทุกๆสิ่งที่ทำได้ เธอจะขำก็ได้ถ้าเธอคิดว่ามันโง่เง่า แต่ว่าก็ช่วยสนับสนุนฉันด้วยนะ ฉันต้องการกำลังใจจากเธอโรเล็ตต้า"

"ชิน...."

โรเล็ตต้าได้หยุดหายใจไปแล้ว

"ชิน นายทำ...."

"ขอบคุณมาก นายนี่เป็นคนดีจริงๆ"

เอเลนี่ได้เข้ามาคว้ามือฉันและขัดจังหวะโรเล็ตต้า

"หลินเป็นเพียงที่หนึ่งสำหรับฉัน แต่ว่าถ้าเป็นนาย ฉันก็คงไม่คิดอะไรกับหนึ่งคน---- กรี๊ดดดด"

"ถ้านี่เป็นสิ่งที่ชินตัดสินใจไปแล้วงั้นฉันก็จะไม่ขัดขวางชิน... แต่ว่าฉันก็ยังกลัวกับการที่ต้องส่งชินไปแบบนี้ ไปหาหลินดูก่อนนะ เขาน่าจะทำของส่วนใหญ่เสร็จไปแล้ว"

โรเล็ตต้าได้เหยียบเอเลนี่ที่ชักกะตุกเหมือนกับหนอนเอาไว้ คำแนะนำของเธอดูเหมาะสมมากทำให้ฉันหยักหน้ารับและไปหาหลิน

ดูเหมือนว่าโรเล็ตต้าก็จะบอกกับหลินไว้ให้แล้วทำให้เขามาคอยฉันอยู่ก่อนของในมือเขาคือกำไขคู่หนึ่ง หนึ่งอันเป็นอันหนาเล็ก และอีกนั้นเป็นอันหนาและค่อนข้างใหญ่ซึ่งแต่ละอันต่างออกแบบมาให้หญิงกับชาย

"ทันเวลาพอดีเลย ฉันเพิ่งจะทำเสร็จวันี้เอง ฉันใช้เวลาทำพวกมันกว่าสองเดือนเลยนะให้ตายสิ"

หลินได้บ่นออกมาในทันทีที่เห็นหน้าของฉัน จากนั้นเขาก็โยนกำไลมาให้ฉัน ฉันได้ถามถึงความสามารถในทันทีแต่หลินก็ยิ้มขึ้นและตอบกลับมา

"ดูมันด้วยตัวเองสิ"

"โอเค... งั้นมาดูกัน"

ฉันได้เปิดหน้าต่างข้อมูลขึ้นทันที จากนั้นดวงตาฉันก็ต้องเบิกกว้าง

[???(???)

??? - ???

??? - ???

??? - ???]

บัค นี้มันเป็นบัค