ระบบใช้จ่ายตอนที่ 1
บทที่ 1: ระบบใช้จ่ายอันแสนสุดยอด
" หงต้าหลี่ เพศชายอายุ 22 ปี ไร้ครอบครัว ได้เสียชีวิตอย่างโชคร้ายโดยที่ได้ช่วยเหลือเด็กสองคนที่กำลังจะถูกรถชน หลังจากหารือหลายครั้ง หน่วยงานที่เกี่ยวข้องตัดสินใจให้เกียรติเขาในฐานะวีรบุรุษและนักศึกษามหาวิทยาลัยดีเด่นของจังหวัด "
- หนังสือพิมพ์รายวันประชาชน
…
" ไม่!ไม่!ไม่! ไม่มีทาง หนูจะไม่หมั้นกับตระกูลหงเด็ดขาด! " ถังมู่ซินพูด เธอซ่อนศรีษะไว้ใต้หมอนและกะดิกขาไปมาอย่างหงุดหงิด " หงต้าหลี่เป็นพวกเศษเดนที่คนรู้จักกันทั่วเมือง เขาเป็นพวกสุรุ่ยสุร่ายและเป็นที่ขายหน้าของตระกูลหง เขาทั้งอ่อนแอและสมองทึบอีกด้วย ไม่มีทางที่หนูจะเอาคนแบบนี้มาเป็นคู่หมั้นหรอกนะ! "
ถังมู่ซิน เป็นลูกคนเดียวของ ถังรุ่ยชี ประธานบริษัทถังเวชกรรม เธอเป็นคนที่มีความสามารถทั้งการอ่านและเขียน ทั้งนี้เธอยังเป็นคนที่เที่ยงธรรมและเป็นคนที่สวยงามอีก ด้วยรูปลักษณ์ของเธอ เปรียบได้กับดอกไม้ที่สวยที่สุดราวกับว่าทุกอย่างนั้นดีไปหมดเมื่ออยู่กับเธอ ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังเป็นสุดยอดแม่ครัว ทำให้เธอเป็นภรรยาในแบบอุดมคติเลยทีเดียวเชียว
การที่ทั้งทำอาหารได้อร่อยและหน้าตาเป็นเลิศเช่นนี้ เธอจะต้องเป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายหลายคนในโรงเรียน
วันนี้ เธอได้ยินเสียงจากพ่อว่าจะพาเธอไปหาตระกูลหงต้าหลี่ที่แสนน่าอับอาย เพื่อที่จะได้หมั้นตัวเธอกับลูกชายของตระกูลหง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถยอมรับได้เลยสักนิดเดียว " ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของเขาตามใจและพวกเขายังมีลูกแค่คนเดียว คนไร้ค่าอย่างเขาคงจะถูกไล่ออกจากตระกูลหงไปนานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ เขาจะยังสามารถใช่เงินสุรุ่ยสุร่ายได้แบบนี้อีกงั้นเหรอ? "
เมื่อได้ยินคำพูดของลูกสาว ถังรุ่ยชีซึ่งนั่งอยู่หน้าเตียงก็ได้ยิ้มแย้ม " ซินซิน1 ไม่ใช่ว่าพ่อมีทางเลือก การแต่งงานระหว่างหนูกับหงต้าหลี่ถูกตัดสินโดยคุณปู่เมื่อหลายปีก่อน แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กน้อยทึ่ม ๆ คนหนึ่ง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ใช่มั้ย จากสิ่งที่พ่อรู้จริง ๆ แล้ว หงต้าหลี่เป็นเด็กที่หน้าตาดีเลยนะ ... "
ถังรุ่ยชี สวมเสื้อกล้ามสีเขียวที่สะอาดสะอ้านและเน็คไทที่มีปมเรียบง่ายตรงคอของเขา เขามีหนวดเคราอยู่เหนือริมฝีปาก เขาถือกล่องยาสูบไว้ในมือและผมสีดำสั้นของเขาก็ได้ถูกหวีอย่างเรียบร้อยไปทางด้านหลังของศีรษะอย่างดูดี ความแปลกเพียงอย่างเดียวก็คือ ตอนนี้ดวงตาของเขาเปล่งประกายพร้อมกับเต็มไปด้วยความรู้สึกหมดหนทางและไม่เต็มใจ
พูดตามตรง เพราะเขาไม่มีทางเลือกหรอกนะ เขาจะยอมมอบลูกสาวที่มีค่าของตัวเองให้กับคนไร้ค่าอย่างหงต้าหลี่งั้นหรอ? สาเหตุที่เขาเรียกว่าคนไร้ค่างั้นเหรอ ก็เพราะหงต้าหลี่อาจเรียกได้ว่าเป็นคนประหลาดที่สุดบนโลกใบนี้ สิ่งเดียวที่เขาชอบทำก็คือ การถลุงเงินที่มีอยู่ของตนเอง
คำพูดประจำตัวของเขาคือ " ฉันจะต้องฟุ่มเฟือยสิ ถ้าฉันไม่ใช้เงิน เงินที่พ่อแม่ของฉันที่หามาก็คงสูญเปล่าใช่ไหมละ? "
คำพูดของเขาได้สร้างเสียงหัวเราะให้ทุกคนในเมืองเทียนจิง ผู้ปกครองจำนวนมากต่างก็ได้สอนลูกของพวกเขาโดยพูดว่า " ถ้าลูกกล้าเรียนรู้เรื่องการใช้เงินจากหงต้าหลี่ ไปกินข้าววัดเลยไป! "
ดังนั้นแล้ว จึงเป็นที่เข้าใจได้เลยว่าทำไมถังมู่ซินถึงได้อารมณ์เสีย
มันน่าแปลกใจยิ่งนัก เมื่อเธอได้ยินคำพูดของพ่อเธอ ถังมู่ซินจึงได้ตะโกนอย่างโกรธว่า “ อย่ามาทำแบบนี้กับหนูนะ! เงินที่พ่อลงทุนไปก็ล้มเหลวและพ่อก็ยังไม่สามารถเอามันกลับมาได้อีก นั่นคือเหตุผลที่พ่อตั้งใจจะใช้การหมั้นครั้งนี้เพื่อนำเงินคืนมาใช่มั้ย พ่อคิดว่าหนูจะไม่รู้หรอไงว่าพ่อกำลังจะทำเหมือนกับตัวเองกำลังขายลูกสาวอยู่!
" เห้อ..ถ้ามีทางเลือกอื่น ใครจะทำแบบนี้กันละ ... " ถังรุ่ยชีส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
" ถ้าเราไม่สามารถเอาชนะความลำบากในตอนนี้ได้ ไม่นานเราก็จะโดนประกาศล้มละลาย ซินซิน พ่อไม่ต้องการ ... "
" พ่อเลยเลือกที่จะขายลูกสาวของพ่อแทนเหรอคะ? " ถังมู่ซินร้องไห้ " ผู้ชายคนนี้เป็นคนเลวทราม แล้วถ้าพ่อทำเพราะต้องการเงิน พอหนูแต่งงานในอนาคต เงินของเราทั้งหมดก็จะถูกใช้หมดไปอยู่ดี ไม่ว่าเงินที่เราได้รับมาจะมากแค่ไหน ...แต่สุดท้ายมันก็จะต้องหมดไปอยู่ดี ฮือ ฮือ ... "
" ก็จริงแบบที่ลูกพูด ... " ถังรุ่ยชี ขมวดคิ้วขณะที่คิด ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย เขากล่าวขึ้นมาว่า " ซินซิน ทำไมเราไม่ทำอย่างนี้ละ แค่หมั้นก่อน หลังจากนั้นก็รอบริษัทของพ่อฟื้นคืนกลับมา แล้วเราค่อยหาข้ออ้างในการถอนหมั้น แต่ในตอนนี้ ปัญหาค่าใช้จ่ายมันมากเกินที่เราจะรับได้ไหว พ่อคาดว่า เมื่อการเงินของเราคงที่และโครงการที่เราจะทำมันสำเร็จแล้ว เมื่อทุกสิ่งเป็นแบบที่เราหวัง เราก็จะได้หาข้ออ้างถอนหมั้น พอถึงจุดนั้นจริง ๆ พ่อไม่คิดว่าตระกูลของพวกเขาคงจะมาพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้หรอกนะ? "
ถังมู่ซินสะอื้น " การหมั้นนั้นมันง่าย แต่การยกเลิกการหมั้นมันคนละเรื่องเลยนะคะ ตระกูลของพวกเขาเป็นถึง 1 ใน 500 บริษัทชั้นนำของโลก ดังนั้นแล้ว มันจะง่ายดายปานนั้นได้ยังไงกันคะ? "
ต้องยอมรับเลยว่า ถังมู่ซินเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก
เธอรู้ดีว่ารูปลักษณ์และความสามารถของเธอจะดึงดูดเพศตรงข้ามได้อย่างไร หากธุรกิจของตระกูลเธอล้มละลาย ชะตากรรมของเธอก็คงไม่จบลงเช่นนี้แน่ ซึ่งมันก็เป็นดั่งกฏเกณฑ์ของโลกใบนี้ ผู้อ่อนแอย่อมตกเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่ง ตอนที่พวกเขามีอำนาจอยู่ ไม่มีใครเลยที่กล้าแตะต้องพวกเขา แต่เมื่อพวกเขาได้ตกต่ำลง ก็มีหลายคนที่พร้อมจะเหยียบย่ำ
ยกตัวอย่างเช่น หัวหน้าของตระกูลหลิวที่คอยก่อกวนเธอที่โรงเรียน
หลังจากร้องไห้สะอึกสะอื้นโดยรู้ว่านี่เป็นทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่ เธอก็ลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่เต็มใจ “ถ้าถึงเวลา หนูจะลองดูก็ได้ค่ะ ฮือ ฮือ คุณพ่อ คุณพ่อต้องสัญญานะว่าจะยกเลิกการหมั้นในอนาคตให้หนู”
" มั่นใจได้เลยลูก สำหรับซินซินที่รักของพ่อแล้ว พ่อจะพยายามให้ดีที่สุด เพื่อทำทุกอย่างให้กลับมาเป็นหมือนเดิม " ถังรุ่ยชีถอนหายใจและตบไหล่ถังมู่ซินเบา ๆ " ซินซิน ได้เวลาไปกันแล้ว "
…
ตัดมาอีกฝั่งหนึ่ง
หงต้าหลี่นั่งอยู่บนเตียงดูสับสน จิตใจของเขากะวนกะวาย
สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตัวเขาดูไม่คุ้นเคยและความทรงจำในสมองของเขาก็เบลอ ๆ อยู่ ตอนนี้เขาจำได้แค่เสียงกรีดร้องพร้อมกับเสียงเบรครถ นอกเหนือไปจากนั้น ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีความทรงจำอะไรเลยในหัวของเขา
" ฉันยังไม่ตายเหรอ? ที่นี้ที่ไหน? " เมื่อมองดูมือซีด ๆ และผอม ๆ ของเขา หงต้าหลี่ก็ได้ครุ่นคิด " นี่ไม่ใช่ร่างกายของฉันหรือว่าฉันอยู่ที่ไหนกันเนี้ย? แล้ว ... สถานที่นี้อยู่ส่วนไหนของโลกเนี้ย? "
เขามองไปรอบ ๆ และคิดขึ้นมาว่า สิ่งที่ฉันกังวลมาก ๆ อยู่ตอนนี้ก็คือ สถานการณ์ปัจจุบัน
" ก่อนอื่นเลย จริง ๆ แล้วฉันตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่? ข้อสอง สถานที่แห่งนี้อยู่ที่ไหนและฉันเป็นใคร? ข้อสาม ฉันควรจะทำยังไงต่อไป? "
" มาเริ่มที่จุดแรกกันก่อน " หงต้าหลี่หยิกแก้มของตัวเอง ก่อนที่จะหยุดลง เพราะมันรู้สึกเจ็บ " ฉันรู้สึกเจ็บ หมายความว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ " จากนั้นเขาก็รู้สึกถึงใบหน้า คอ หูและศีรษะของเขา “เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ร่างกายของฉัน แต่มันก็ยังเป็นร่างกายมนุษย์ นั่นหมายความว่าสถานการณ์ปัจจุบันของฉันอาจจะเป็นเหมือนการเวียนว่ายตายเกิดสินะ?”
" งั้นก็ปัญหาต่อไป สถานที่นี้อยู่ที่ไหนและฉันเป็นใคร " หงต้าหลี่มองไปรอบ ๆอีกครั้ง มันเป็นห้องที่ทำจากคอนกรีตและโลหะ ผนังเป็นสีขาวบริสุทธิ์และมีเครื่องใช้ในบ้านที่ดูทันสมัย มีแม้แต่จอ LCD ขนาด 30 นิ้วที่มุมห้อง “นี่คือโลกสมัยใหม่อย่างไม่ต้องสงสัยเลย แต่ฉันไม่เคยเห็นคนดังในโปสเตอร์พวกนี้บนกำแพง และแม้แต่ตุ๊กตาของเล่นพวกนี้ก็เป็นตัวละครที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ หมายความว่าโลกใบนี้น่าจะเป็นหนึ่งในจักรวาลคู่ขนานที่มักจะถูกพูดถึงในนิยายสินะ?”
ไม่มีใครอยู่แถวนี้ หงต้าหลี่ยืนขึ้นอย่างระมัดระวังและหายใจเข้าลึก ๆ " ร่างนี้อ่อนแอจริง ๆ ผอมแบบไม้จิ้มฟันเลย ฉันสงสัยว่าถ้าโดนตบ ร่างของฉันคงจะแบนไปเลยก็ได้มั้งเนี้ย "
หงต้าหลี่เปิดคอมพิวเตอร์และเปิดเว็บไซต์แบบสุ่ม ๆ ขึ้นมาดู เนื้อหาที่แสดงขึ้นมานั้นแตกต่างจากโลกของเขามาก แต่อย่างน้อยก็ช่วยยืนยันบางสิ่งได้ " ข้อหนึ่ง ภาษาในโลกนี้หรือประเทศนี้ยังคงเป็นภาษาจีน ข้อสอง นี่เป็นจักรวาลคู่ขนานจริง ๆ หลายสิ่งที่นี่แตกต่างจากโลกของเขา แต่ความแตกต่างก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรมากมาย ข้อสาม โลกนี้ไม่มีสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติ เช่น พวกซูเปอร์ฮีโร่ มันยังคงเป็นโลกวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอยู่ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ความพยายามมากมายในการฝึกฝนอะไรแบบศิลปะการต่อสู้หรือเวทมนตร์เลยสักนิดเดียว "
หลังจากแน่ใจในข้อมูลนี้แล้ว สิ่งสำคัญลำดับต่อไปของหงต้าหลี่ก็คือการยืนยันตัวตนของเขา หลังจากค้นหาไปทั่วทั้งห้อง เขาก็ไม่พบสิ่งใดที่สามารถยืนยันตัวตนของเขาได้เลย “มันแปลกมากกับร่างกายนี้ ฉันน่าจะยังไม่แก่ ร่างนี้น่าจะมีอายุแค่ประมาณ 17 หรือ 18 ปีเท่านั้น ด้วยวัยนี้ มันควรจะต้องมีบัตรประจำตัวประชาชนแล้ว แต่บัตรประจำตัวประชาชนนั้นคงไม่ได้อยู่กับตัว และสุดท้าย นี้ก็ยังเป็นโลกคู่ขนานอีก บางทีอาจจะมีอะไรแตกต่างกันออกไปก็ได้”
พอเขากำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นสมองของเขาก็ได้มีข้อมูลไหลผ่านเข้ามามากมายมหาศาล มันทำให้เกิดอาการเจ็บปวดมากและเขาก็ได้แต่นั่งยอง ๆ บนพื้น เมื่อความเจ็บปวดลดลง เสียงโลหะที่ไร้อารมณ์ก็ดังขึ้นในใจของเขา
" ระบบใช้จ่ายได้พบตัวโฮสต์แล้ว กำลังอยู่ในขั้นตอนดำเนินการ โปรดรอสักครู่ ... "
" การรวมระบบสำเร็จแล้ว ระดับปัจจุบัน: ระดับหนึ่ง "
เมื่อเสียงของระบบดังขึ้น ก็ได้มีร่างเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นในใจของหงต้าหลี่ จากรูปลักษณ์ของมันแล้ว ร่างนั้นควรจะเป็นตัวของเขา แต่เขาก็ได้สังเกตเห็นอีกว่ามีตัวอักษรจำนวนหนึ่งอยู่ข้างตัวละคร
" ชื่อของโฮสต์: หงต้าหลี่ "
" พลังโจมตี: 36 ความเร็ว: 41 การตอบสนอง: 52 สุขภาพ: 39 ความสามารถทางเพศ: 32
หมายเหตุ: ค่าสถานะทั่วไปของคนธรรมดา คือ 100 คะแนนสถานะ "
หงต้าหลี่มองไปที่มันด้วยความประหลาดใจ " ระบบใช้จ่าย? นี้มันของจริงหรือ? พลังโจมตี 36 มันก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่กับร่างกายแสนอ่อนแอนี้ ความเร็ว 41 มันช้าเกินไปจริงๆ แหละ การตอบสนอง 52 นี้มันไม่ใช่แล้ว การตอบสนองมันเยอะขนาดนี้ได้ยังไงกัน? สุขภาพ 39 ถ้าเป็นแบบนี้ฉันคงจะตายได้ทุกเมื่อ เดี๋ยวนะ!ความสามารถทางเพศของฉันคือ 32 อะไรวะ รับไม่ได้โคตร ๆ!
หงต้าหลี่เปิดกางเกงของเขาดู หลังจากที่เขาเห็นมัน เขารู้สึกเจ็บแปล๊บในหัวใจ สิ่งที่เห็นนั้นคือ เล็ก ๆ ชมพู ๆ นี้มันองคชาตของฉันหรือไงฟร๊ะ!
สิ่งอื่นจะเป็นยังไงก็ได้ แต่นี้!!
น้ำตาของหงต้าหลี่ไหลลงมาเปื้อนใบหน้าของเขา " ฉันอาจจะต้องลองทุบกำแพงและฆ่าตัวตายอีกครั้งดูไหมนะ เผื่อดูว่าจะสามารถเดินทางไปอีกมิติหนึ่งได้หรือเปล่า"
โชคดีที่สวรรค์ไม่ได้ปิดประตูทุกบานไว้ ทันใดนั้นเอง หงต้าหลี่เองก็รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง เสียงเย็นชาของระบบก็ได้กลับมาอีกครั้ง " คำอธิบาย: ทุก ๆ 100,000 หยวน ที่โฮสต์ใช้จ่ายจะได้รับคะแนนสถานะ เมื่อโฮสต์มาถึงระดับปกติในทุกค่าสถานะแล้ว ระบบใช้จ่ายจะได้รับการอัพเกรด หลังจากนั้นจะมีการเพิ่มไอเท็มใหม่ โปรดรอคอย "
" สามารถเพิ่มคะแนนทักษะได้! " ณ เวลานี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการเพิ่มคะแนนค่าสถานะของเขา ใบหน้าของหงต้าหลี่ก็ได้เปล่งประกายขึ้น " ฉันสามารถได้รับคะแนนค่าสถานะมาด้วยการจ่ายเงินงั้นเหรอ เป็นอะไรที่ธรรมดามาก "
" ใช่ ท่านสามารถทำเช่นนั้นได้ " แม้ว่าเสียงของระบบจะเย็นชาเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา แต่ในตอนนี้มันเหมือนเป็นเสียงสวรรค์ในหูของเขาเลยทีเดียวเชียว
หงต้าหลี่รู้สึกตื่นเต้นมากจนเกือบจะกระโดดขึ้นมาด้วยความดีใจ " ฉันจะต้องใช้เงิน! ฉันจะต้องใช้เงินที่มี จนทำให้ตัวเองหมดตัวไปเลย! "
" โปรดยอมรับภารกิจแรก: ใช้เงินเป็นครั้งแรก
ข้อกำหนดของภารกิจ: ก่อนเที่ยงคืน ให้ใช้จ่ายเงินของวันนี้อย่างน้อย 100,000 หยวน
รางวัลภารกิจ: 1 คะแนนค่าสถานะ
การลงโทษหากล้มเหลว: ลด 5 คะแนนค่าสถานะของตัวโฮสต์ "
" มูลค่าเงินที่ใช้จ่ายในปัจจุบัน: 0 "
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบใช้จ่าย หงต้าหลี่ก็เหงื่อแตกพลักในทันที " ต้องใช้เงิน 100,000 หยวนก่อนเที่ยงคืนเหรอ แล้วตอนนี้ 20.00 น. เหลือเวลาอีกเพียงสี่ชั่วโมง มันเป็นไปไม่ได้เลย ฉันต้องออกไปจากที่นี้ก่อน! แล้วฉันจะต้องใช้เงินด้วย! "
ขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้นเอง ประตูห้องก็ได้ถูกผลักเปิดออกเบา ๆ แม่บ้านในวัยสี่สิบโค้งคำนับและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆ ว่า " นายท่านต้าหลี่ ท่านพ่อและแม่ของท่านกำลังเรียกพบท่านอยู่ ได้โปรดมากับฉันด้วยค่ะ "
