ตอนที่ 4 : ผู้เล่นกลุ่มแรก
เป่ยลี่ได้กำหนดการตั้งค่าให้แม่แบบอาชีพตัวละครกับการดูดซับพลังวิญญาณที่กระจัดกระจายเมื่อผู้เล่นได้ฆ่าสิ่งที่มาจากอันเดอร์เวิลด์ให้มีความคล้ายคลึงกัน
ยกตัวอย่างเช่นเมื่อผู้เล่นเลือกอาชีพตัวละครเป็นเบอร์เซิร์กเกอร์ พลังวิญญาณที่รวบรวมได้จากการฆ่ามอนเตอร์จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้ผู้เล่นเป็นส่วนใหญ่
กลับไปที่หวังต้าเมิ่ง ผู้ทำลายล้างอย่างเขาจะเน้นไปที่ความแข็งแกร่งและความว่องไวเป็นหลัก
หลังจากเลือกอาชีพตัวละครไปแล้ว พลังงานหยินรอบๆเริ่มรวมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างกริชและผ้าหยาบ ซึ่งปรากฏขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์บนร่างกายของหวังต้าเมิ่ง
อย่างไรก็ตามอุปกรณ์ต่อสู้ใหม่เหล่านี้ไม่มีอะไรเหนือจิตนาการแต่ก็ยังดีที่พวกมันก็ไม่ต้องการพลังวิญญาณในการใช้งาน เพราะลู่หวู่เพียงต้องพึ่งผู้เล่นเพื่อฆ่าสิ่งมีชีวิตจำนวนมากเท่าที่เป็นไปได้จากอันเดอร์เวิลด์เพื่อรวบรวมพลังวิญญาณ
ทันใดนั้นหัวใจของลู่หวู่เต้นข้ามจังหวะเมื่อมีข้อความปรากฏขึ้นในหัวของหวังต้าเมิ่ง
[ภารกิจใหม่ : สังหารวิญญาณพเนจร 10 หัว รางวัลคือ 5 เหรียญวิญญาณ]
หวังต้าเมิ่งรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้รับภารกิจ เขาเริ่มติดเกมที่สร้างมาอย่างดีนี้
เขาทำตามคำแนะนำ โดยเปิดแผนที่ และเห็นว่าขณะนี้เขาอยู่ใน [อันเดอร์เวิลด์เป่ยฉี] ซึ่งล้อมรอบไปด้วยเขตของ [ภูเขาผี] อย่างไรก็ตามดินแดนที่อยู่ไกลออกไปถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทึบ มุมขวาบนแสดงการสำรวจในเป่ยฉีเสร็จสมบูรณ์แล้ว 0.01%
เขายืนตัวตรงแล้วจับกริชด้วยจิตวิญญาณกล้าหาญแล้วมุ่งหน้าออกไปนอกเมือง
ขณะที่เขาไปตามแผนที่ เขาก็หัวเราะกับสิ่งรอบตัวของเขา เขายังคงหวาดกลัวต่อสิ่งจำลองของเกม เนื่องจากกราฟิกนั้นดีและละเอียดมากจนแทบมันรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้
ในขณะที่เขาสำรวจไปตามทางข้างล่าง หวังต้าเมิ่งจู่ๆก็ได้ยินเสียงครวญครางอู้อี้จากระยะไกล มันฟังดูน่าขนลุกและหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลังของเขา
แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันเป็นเพียงเกมที่เขาเล่น แต่หวังต้าเมิ่งยังคนเดินด้วยขาสั่นไปในทิศทางของเสียง
จากนั้นก็มีร่างสีขาวปรากฏขึ้นด้านหน้าของเขา
การปรากฏตัวของหวังต้าเมิ่งทำให้วิญญาณพเนจรตกใจ แต่ด้วยเสียงกรีดร้องแหลม มันก็พุ่งเข้าไปหาหวังต้าเมิ่ง
หัวใจของหวังต้าเมิ่งเต้นอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ แต่หลังจากทั้งหมดมันก็เป็นเพียงตัวละครในเกม ด้วยความคิดที่ปลอมโยนตัวเขาเอง เขาเริ่มจับกริชอย่างแน่นหนาและโยนตัวเองเข้าใส่วิญญาณพเนจรเช่นกัน
“พลึบ” เขาแทงวิญญาณพเนจรด้วยกริชของเขา ในขณะนั้นมี ‘-5’ สีแดงปรากฏขึ้นบนหัวของวิญญาณพเนจร ซึ่งแสดงจำนวนความเสียหายที่เกิดขึ้น โดยเป็นการตั้งค่าอย่างไร้ที่ติของเป่ยลี่
สถานที่ที่กริชเสียบถูกแทนที่ด้วยแผลสีดำมืด
เนื่องจากไม่มีแถบแสดงเลือด หวังต้าเมิ่งจึงไม่ทราบว่าจะโจมตีอีกกี่ครั้งถึงจะประสบความสำเร็จในการฆ่าวิญญาณพเนจร เขาขยับไปด้านข้างและหลบการโจมตีของวิญญาณพเนจร แล้วจากนั้นก็ขยับไปที่ฝั่งตรงข้ามและแทงวิญญาณพเนจรอีกครั้ง ในครั้งนี้มีค่า ‘-6’ ปรากฏขึ้น
“ตัดสินจากความรู้สึกที่แสบร้อนนั้น ผู้สร้างเกมนี้จะต้องเป็นอัจฉริยะแน่ๆ” หวังต้าเมิ่งอุทานออกมาเสียงดัง
เสียงร้องไห้ของวิญญาณพเนจรเปลี่ยนเป็นโหยหวน แต่การบาดเจ็บของหวังต้าเมิ่งหายดีเป็นปกติ เขาแม้แต่ยังกล้าที่จะยั่วยุวิญญาณพเนจรโดยกวักมือเรียกมันใกล้ๆ
ขึ้นอยู่กับความยืดหยุ่นของตัวเอง หวังต้าเมิ่งเฉือนไปที่วิญญาณพเนจรซ้ำๆอย่างตื่นเต้น วิญญาณพเนจรเริ่มกลายเป็นโปร่งใสมากขึ้นราวกับว่ามันจะหายไปในเวลาใดก็ได้
“รับสิ่งนี้” เขายกกริชขึ้นหลังจากหลบอีกการโจมตี เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยก้าวใหญ่โดยมุ่งหน้าไปยังวิญญานพเนจร แล้วเขาก็แทงมันจากด้านหลัง
ในเวลานั้นขาของหวังต้าเมิ่งสะดุดเข้ากับหิน ร่างของเขาเสียการทรงตัวทันทีและเขาก็ล้มลงไปที่พื้นอย่างหนัก มีเลือด ‘-3’ ปรากฏขึ้นบนหัวของเขา
“บ้าเอ้ยย! เกมนี้เหมือนจริงเกินไป” หวังต้าเมิ่งตกตะลึง
ความจริงที่ว่าเขาต้องคำนึงถึงปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมด้วยในขณะที่ทำการต่อสู้ทำให้หวังต้าเมิ่งค่อนข้างหมดคำพูด
เขาเงยหน้าขึ้นและก่อนที่เขาจะสามารถลุกขึ้นได้ เขาเห็นวิญญาณพเนจรจู่โจมใส่เขาอีกครั้ง มันเป็นกรงเล็บที่เกือบจะโปร่งใสฉีกเขาเป็นชิ้นๆ
ตัวเลขเลือดโผล่ขึ้นมาเรื่อยๆบนหัวของเขา แล้วจากนั้นทุกอย่างก็มืดสนิท
[คุณถูกฆ่าตายโดยวิญญาณพเนจร]
ลู่หวู่และเป่ยลี่ฝังใบหน้าของพวกเขาไว้ในมือเมื่อพวกเขาเห็นจุดจบที่น่าสมเพช
หวังตาเมิ่งถอดชุดหูฟังความเป็นจริงเสมือนออกและตบลงบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ของเขา “อี**กระ***มึงกล้าข้ากูเหรอ กูต้องกลับไปแก้แค้นมันเดี๋ยวนี้”
หวังตาเมิ่งมีควันออกจากจมูกรีบสวมหมวกแล้วกดปุ่มเปิดตัว แบทเทิ้ล ออนไลน์ อีกครั้ง
[คุณเสียชีวิตในเกม โปรดรอประมาณ 3 ชั่วโมงในการเกิดใหม่]
หวังต้าเมิ่งถอดชุดหูฟังความเป็นจริงเสมือนออกอีกครั้ง ใบหน้าของเขางงงวย
มีแม้แต่ช่วงเวลาในการเกิดใหม่ และผู้สร้างยังไม่คิดค่าธรรมเนียมสำหรับสิ่งนี้ ผู้สร้างเกมโง่นั้นจะหาเงินเลี้ยงชีพได้ยังไง?
หวังต้าเมิ่งเคยผ่านสถานการณ์นี้มาก่อน และเกมนี้ยังทำให้เขามีความหวัง เขาค้นหาเวลาเปิดให้เล่นของเกมนี้ในหน้าหลัก และวันที่ได้ระบุไว้ตรงกับวันเดียวในวันนี้ เขามีลางสังหรณ์ว่าเกมนี้จะดังไปทั่วโลกในไม่ช้า
การแจ้งเตือนโผล่ขึ้นมาที่มุมล่างขวาของหน้าจอของเขา เตือนเขาว่ามีการอัปเดตสำหรับเกม แอตแลนติส นั้นเสร็จสมบูรณ์ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกสนใจมันอีกต่อไป
ในฐานะผู้เล่นมืออาชีพ เขามีสัมผัสที่หกสำหรับการเล่นเกม ในขณะนั้นเขาตัดสินใจที่จะเล่นเกมนี้อย่างเต็มที่และพนันได้เลยว่ามันจะทำให้เขาประหลาดใจในการเล่นมัน
ในเวลานี้มีการแจ้งเตือนจากแอปแชทของเขาดังขึ้น มันมาจากสมาชิกในกลุ่มของเขาโดยพูดกระตุ้นให้เขารีบไปออนไลน์ และเชิญเขาให้ไปฆ่าบอสร่วมกัน
หวังต้าเมิ่งลังเล แล้วในที่สุดเขาก็เขียนคำพูดลงไปในกลุ่มแชท “ฉันพบเกมที่โครตสนุกเพื่อเล่น ดังนั้นฉันตัดสินใจจะเลิกเล่นแอตแลนติส (รูปภาพใบหน้าหัวเราะร่าเริงและร้องไห้ด้วยน้ำตา.jpg)”
สไทร_โกลด์ “(รูปภาพแมวทำหน้าสับสน.jpg) เพื่อน มีอะไรผิดพลาดหรือปล่าว จะมีเกมอะไรที่ดีกว่าแอตแลนติสได้อย่างไร?”
ยัง, ไวด์แอนฟรี “อย่าพูดไร้สาระ ต้าเมิ่ง รีบมาและช่วยเราฆ่าบอส ไม่อย่างนั้นเราจะไปโดยไม่มีคุณ (รูปภาพมีดเปื้อนไปด้วยเลือดไก่.jpg)”
หวังต้าเมิ่งจ้องไปที่กลุ่มแชทที่มีชีวิตชีวา เขาลังก่อนที่เขาจะแชร์ลิงก์เกม แบทเทิ้ลออนไลน์ ให้กับกลุ่ม
“มันเรียกว่า แบทเทิ้ลออนไลน์ หากคุณไม่ได้ลองมัน คุณจะนึกไม่ออกว่ามันจะสนุกแค่ไหน”
เมื่อเห็นว่าหวังต้าเมิ่งแนะนำเกมด้วยตัวเอง พวกเขาบางคนได้คลิกที่ลิงค์และหลังจากดูรายละเอียดทั้งหมด กลุ่มแชทก็เริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
สไทร_โกลด์ “การครวจสอบเสร็จสมบูรณ์ ถ้าต้าเมิ่งไม่ได้เมา แล้วเขาก็คงบ้าไปแล้ว”
ยัง, ไวด์แอนฟรี “เพียง 800MB เหรอ? ฉันนึกว่าฉันตาฝาดเมื่อฉันเห็น MB แทนที่จะเป็น TB”
ดวงตาของหวังต้าเมิ่งขยายใหญ่ขึ้นเมื่อเขาอ่านข้อความที่เพื่อนร่วมทีมส่งมา จากนั้นเขาก็เอนตัวไปด้านหน้าและใช้นิ้วมือของเขาบนแป้นพิมพ์ “หยุดทำให้ฉันเขิน รีบไปลองเล่นเกม ถ้าคุณไม่พอใจกับมัน แล้วฉันจะมอบ 10000 ทองให้พวกคุณแต่ละคนที่ไม่พอใจกับมัน”
สไทร_โกลด์ ถ่ายรูปหน้าข้อความไว้
ยัง, ไวด์แอนฟรี ถ่ายรูปหน้าข้อความไว้
เดาะออลไมทีเบอร์เซิร์กเกอร์ ถ่ายรูปหน้าข้อความไว้ “กำลังดาวน์โหลดอยู่ เราจะกลับมาในอีกห้านาที และจะรอรับเงิน (รูปภาพใบหน้ายิ้ม.jpg)”
ภายใต้การชักชวนของหวังต้าเมิ่ง ผู้เล่นกลุ่มแรกได้เริ่มเข้าสู่เกม
……
ในเวลานี้ลู่หวู่จ้องไปที่เป่ยลี่อย่างหนักแน่น ทำให้เธอรู้สึกอายจนเธอต้องก้มหัวลง
“เจ้าตัวเล็ก ทำไมคุณถึงตั้งเวลาสำหรับการเกิดใหม่?” ลู่หวู่ถามอย่างสงสัย