ตอนที่ 100 ฟ้าดินเป็นเตาหลอม

ไฟ ไฟ ไฟ...

เสียงเก่าแก่นี้ดูเหมือนจะมาจากแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาวหลายล้านปี ก้องกังวาลในหูเขา

เฟิงหลินมองเห็นภาพที่ไม่น่าเชื่อราวกับว่าร่างกายของเขาถูกพาเข้าไปในทะเลเพลิงลุกโชน

อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้สึกถึงความร้อน ชัดเจนว่านี่เป็นเพียงภาพลวงตา

ดูเหมือนว่ามุมมองของเฟิงหลินจะอยู่ในสภาพคงที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง อย่างไรก็ตามฉากตรงหน้าเขาดูเหมือนภาพสามมิติ มีภาพไหลเวียนในวิสัยทัศน์ของเขา

เขาอยู่ในเปลวไฟที่มีผนังเหล็กอยู่รอบตัวเป็นรูปทรงกลม

ดูเหมือนว่าจะเป็น ...

เตา?!

หัวใจของเฟิงหลินลุกโชน หรือนี่คือความทรงจำของคริสตัล?

มันแปลกมากมีทรงกลมแปดรูอยู่ด้านในเตาเผา นอกจากนี้ยังมีพัดลมใบปาล์มที่ส่งกระแสลมแรงเข้ามาในเตา ทำให้เกิดพลังงานลมเติมพลังงานไฟ

เฟิงหลินรู้สึกเพียงว่าวิสัยทัศน์ของเขากำลังลอยอยู่ เหมือนร่างของเขากำลังลอยและตกลงไปในเตา อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงภาพลวงตาที่สร้างขึ้นจากความทรงจำ มันไม่ใช่ความจริง เขาไม่รู้สึกถึงอุณหภูมิ

"ฟ้าดินเป็นเตาหลอม สิ่งมีชีวิตมากมายเป็นส่วนผสม!"

เสียงนักวิชาการล่องลอยมา

เฟิงหลินหันจ้องมองทิศทางของความว่างเปล่า ผ่านรูทั้งแปดที่มีลมไหลเข้ามา

เมฆสีขาวหลายชั้นทำให้มุมมองของเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกรอบด้าน

ชายชราที่มีหนวดเคราสีขาวสวมชุดคลุมจีนโบราณนั่งอยู่บนเสื่อสีม่วง มีกลิ่นอายแห่งเซียนลอยรอบตัวเขา มันดูใกล้แต่จริงๆแล้วไกลมาก ในวิสัยทัศน์ของเฟิงหลินสิ่งต่างๆชัดเจน แต่ดูเหมือนจะถูกบดบังโดยบางอย่าง ดูเหมือนไม่มีใครสามารถเห็นชายชราผู้นี้ได้อย่างชัดเจน ไม่มีทางที่จะค้นหาเขา

ชายหลายคนในเสื้อคลุมยาวและมัดผมนั่งอยู่ด้านล่างเขา สีหน้าพวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพ

"สิ่งมีชีวิตจำนวนมากเข้ามาในเตาหลอมของข้า เทคนิคการกลั่นยาคือการปรับแต่งสิ่งต่างๆในโลกเปลี่ยนให้เป็นยา แต่ก็ไม่สามารถถือได้ว่าเป็นวิชาระดับสูงอย่างแท้จริง เหนือกว่าการกลั่นยา การปรุงยาเม็ดหรือที่รู้จักกันว่าการเล่นแร่แปรธาตุ นักเล่นแร่แปรธาตุจะสามารถใช้การปรุงเม็ดยาเพื่อคว้าเอาชะตากรรมของโลก เปลี่ยนสิ่งเน่าเปื่อยให้กลายเป็นของวิเศษ..”

เสียงของชายชราดังและชัดเจน สายลมอ่อนโยนของภูเขาพัดในอากาศขณะที่เขาพูดเกี่ยวกับเทคนิคที่ยอดเยี่ยมและมหัศจรรย์ ซึ่งเป็นเทคนิคที่เต็มไปด้วยเต๋า

เฟิงหลินฟังอย่างตั้งใจ

"การกลั่นยาเป็นเพียงศิลปะของมนุษย์ และเคล็ดปรุงเม็ดยาถึงถือเป็นวิชาของเหล่าเซียนอย่างแท้จริง ยาเม็ดคืออะไร?ยาคืออะไร?ยาเม็ดคือยาที่มีชีวิตอยู่ในนั้น ทุกๆยาเม็ดเป็นชีวิตใหม่ที่มีสติปัญญาของตัวเอง กินยาเพียงหนึ่งเม็ดก็จะสามารถควบคุมชะตากรรมของตัวเองได้ ทำให้ร่างกายปรับเข้ากับผลของยา ไม่ทำให้ความแรงของยากระทบกับข้อจำกัดของร่างกาย ยาเม็ดวิเศษบางชนิดสามารถทำให้คนแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ... "

ชายชราบรรยายอย่างช้าๆ บอกคำสอนที่ลึกซึ้ง ขณะที่ทุกคนฟังอย่างตั้งใจ

หัวใจเฟิงหลินพลันเต็นกระหน่ำ การเล่นแร่แปรธาตุ!

เขามาจากศตวรรษที่21 ในยุคก่อนตำนานจะหายไปจากโลก เขาเคยได้ยินเรื่องการปรุงยาและการเล่นแร่แปรธาตุมาก่อน

แม้ว่านักเขียนนิยายนับไม่ถ้วนจะใช้จินตนาการเพื่อสร้างเรื่องราวที่น่าสนใจอย่างไร้ขอบเขต แต่ทุกคนก็รู้ว่าการเล่นแร่แปรธาตุเป็นเพียงเรื่องในตำนาน มันไม่มีอยู่จริงในโลกนี้

ใครจะคิดบ้างว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง

จริงๆแล้วเขาสามารถเห็นความลับของการเล่นแร่แปรธาตุผ่านความทรงจำของสิ่งมีชีวิตคริสตัลได้

ยาที่มีลักษณะเหมือนแป้งไม่ใช่ยาศักดิ์สิทธิ์โบราณอะไร แต่มันเป็นยาวิเศษ! เพียงแต่ผ่านช่วงเวลามามันจึงสูญเสียรูปแบบดั้งเดิมกลายมาเป็นรูปทรงปัจจุบันนี้

ความแรงของยานี้ลดลงกว่าครึ่งแล้ว แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้มนุษย์เกิดใหม่กลายเป็นผู้บ่มเพาะดวงดาวได้ในขั้นตอนเดียว

เฟิงหลินไม่สงสัยในประเด็นนี้

อย่างแรกต้องรู้ว่าในตำนานของจีนโบราณ มีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับชีวิตนิรันดร์เมื่อกินยาวิเศษ แมลงวันก็สามารถบินขึ้นท้องฟ้าได้

มีเพียงการเล่นแร่แปรธาตุในตำนานเท่านั้นที่จะทำให้คนเราสามารถมีผลกระทบเหนือกว่าการตายและเกิดใหม่ได้

เฟิงหลินรู้สึกตื่นเต้น ถ้าเขาสามารถเรียนรู้การเล่นแร่แปรธาตุและได้รับมรดกในตำนานจากชายชราคนนี้ เขาอาจจะสามารถก้าวไปบนเส้นทางที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ถ้าเขาผสมผสานการเล่นแร่แปรธาตุกับความรู้ของเขาในการปรุงยาพันธุกรรม อนาคตของเขาจะสดใสไร้ขอบเขต

เขายังคงมองดูผ่านความทรงจำ

เช่นเดียวกับสิ่งที่ชายชราคนนี้พูด การเล่นแร่แปรธาตุเป็นเทคนิคมหัศจรรย์แห่งโชคชะตา ทุกเม็ดยาล้วนถูกปรุงแต่งขึ้นมาเพื่อชีวิต

และฉากแรกที่ชีวิตเล็กๆเหล่านี้เกิดก็จะฟังลึกในความทรงจำ

ทันทีที่เม็ดยาวิเศษถูกกลั่นขึ้น มันจะได้รับลักษณะของชีวิต และบันทึกภาพโดยสัญชาตญาณและกลายเป็นความทรงจำ

การที่เฟิงหลินสามารถเรียนรู้การเล่นแร่แปรธาตุถือเป็นโชคดี

เฟิงหลินจริงจังมาก เขาฟังการบรรยายอย่างตั้งใจยิ่งกว่าสาวกพวกนี้

ท้ายที่สุดแล้วคนโบราณเหล่านี้มีโอกาสมากมายที่จะเรียนรู้การเล่นแร่แปรธาตุ แต่เฟิงหลินซึ่งเป็นคนจากอนาคตมีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

ยีนจิตนั้นเสริมความสามารถทางจิตของเขา ทำให้เขามีความทรงจำที่ไม่ธรรมดา เขาสามารถจดจำทุกอย่างที่เขาเห็นได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียว

เฟิงหลินค่อยๆเข้าใจชัดเจนเกี่ยวกับต้นกำเนิดของการเล่นแร่แปรธาตุ

ดังนั้น ปรากฏว่าในยุคโบราณมีสถาบันหลายแห่งสำหรับการเล่นแร่แปรธาตุ กลุ่มคนเหล่านี้มาจากนิกายเดียวกัน ถูกเรียกว่านิกายเตาหลอมอมตะ สรุปการเล่นแร่แปรธาตุเป็นสี่วลี

ฟ้าดินเป็นเตาหลอม ชะตากรรมคือคนงาน หยินและหยางคือไฟถ่าน สิ่งต่างๆในโลกคือส่วนประกอบ!

ไม่ควรมองข้ามคำง่ายๆสี่คำนี้!มันล้วนมีความจริงที่ลึกซึ้งที่สุด วิญญาณที่กล้าหาญสามารถครอบคลุมทุกสิ่งมีชีวิตในโลก

จากคำพูดเหล่านี้ มันบอกได้เลยว่าจิตวิญญาณของนิกายนี้สง่างามขนาดไหน

และในเวลานั้นนิกายเตาหลอมอมตะก็ถือเป็นหนึ่งในนิกายที่ชื่อดังสุด เพราะมันตั้งอยู่บนดาวหยิงฮวา ชื่อเสียงมันจึงกระจายไปทั่วโลกบ่มเพาะ

หัวใจของเฟิงหลินเต้นกระหน่ำ ไม่ใช่ว่าดาวหยิงฮวาอ้างถึงดาวอังคารในตำนานโบราณ?

ในท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวโบราณ ดาวอังคารเป็นดาวสีแดงสุกใสที่ดึงดูดความสนใจของทุกคน เพราะความสว่างของมันยามค่ำคืน และด้วยตำแหน่งมันที่สับเปลี่ยนตลอดซึ่งทำให้ผู้คนสับสน มันจึงถูกตั้งชื่อว่าดาวหยิงฮวา

ในโหราศาสตร์จีนโบราณ ช่วงเวลาที่ดาวหยิงฮวาปรากฏในท้องฟ้ายามค่ำคืน มันเป็นสัญลักษณ์ว่าความโกลาหลครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นในโลก ไม่ช้ามันก็กลายเป็นดาวอัปโชค

เฟิงหลินไม่คาดคิดว่าในยุคโบราณจะมีนิกายที่ตั้งรกรากอยู่บนดาวอังคาร

นี่ไม่ได้หมายความว่าในโลกการบ่มเพาะโบราณ มนุษย์สามารถทำลายข้อจำกัดของโลกและเดินทางในจักรวาลได้แล้ว??

เฟิงหลินรู้สึกว่าเขากำลังมองหาความจริงโบราณ แต่ความจริงนี้ยังคงปกคลุมไปด้วยหมอก เขาไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนหรือคาดเดาอะไรได้

มีตำนานกล่าวไว้ว่า ในสมัยโบราณ มนุษย์สามารถหินและบินไปยังโลกอื่นได้ เรื่องราวกำลังพยายามบอกว่ามนุษย์สามารถท่องไปในจักรวาลได้แล้วงั้นหรอ?

มนุษยชาติมีอารยธรรมที่แตกต่างกันในอดีตใช่ไหม? มันยอดเยี่ยมและล้ำสมัยมากจนพวกเขาสามารถออกจากระบบสุริยะได้!

แต่ทำไมมันถึงถูกปฏิเสธในที่สุด?

...

จินตนาการของเฟิงหลินพุ่งสูงทะยาน เขากำลังคิดว่าทุกสิ่งในยุคตำนานลึกลับนั้นเกินความเข้าใจในปัจจุบันของเขา เขารู้สึกว่าทุกอย่างเป็นไปได้

แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดถึงสิ่งต่างๆในตอนนี้ เขาปล่อยวางชั่วคราว และให้ความสนใจกับการบรรยายต่อ

ชายชรายังคงอธิบายต่อไปว่า“นิกายเตาหลอมอมตะของเรามีเคล็ดปรุงยาเม็ดทั้งหมด483เคล็ด โดยที่ 365เคล็ดเป็นวิชาขั้นต่ำอ้างถึงจำนวนวันในหนึ่งปี นอกจากนี้ยังมี 72 วิชาระดับกลางที่สอดคล้องกับอสูรทางโลก 72 ตน มีวิชาระดับสูง36วิชาที่สอดคล้องกับดาวสวรรค์36ดวง เหนือกว่าวิชาระดับสูงนั้นคือระดับนักบุญมีทั้งหมด 9 วิชาซึ่งสอดคล้องกับวังทั้ง9 และเหนือกว่านั้นก็คือระดับอมตะ นิกายของเรามีเพียงเคล็ดการปรุงยาเม็ดระดับอมตะเพียงเคล็ดเดียว และชื่อของมันก็คือ ... วิชาเตาหลอมแปรธาตุ! วิชานี้จะช่วยให้ผู้ใช้สามารถใช้ฟ้าดินเป็นเตาหลอม ความสามารถในการกลั่นทุกอย่างในโลกเพื่อแยกแก่นแท้ ปรมาจารย์ของวิชานี้สามารถกลั่นเม็ดยาอมตะที่ช่วยให้คนกลายเป็นเซียนได้!”

ชายชราอธิบายสิ่งต่างๆอย่างชัดเจนบอกต้นกำเนิดของนิกายเตาหลอมอมตะและทฤษฎีของเทคนิคการทำเม็ดยาขั้นพื้นฐาน บอกการวิเคราะห์อย่างละเอียดจนเฟิงหลินดำดิ่ง

อย่างไรก็ตาม สาวกเหล่านั้นที่นั่งด้านล่างชายชรากลับมองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงุนงงขณะที่พึมพำพูดคุยกัน

"แปลกจัง! ทำไมท่านอาจารย์ถึงอธิบายความรู้พื้นฐานของนิกายในวันนี้? เราทุกคนรู้เรื่องนี้ก่อนที่เราจะเข้านิกายแล้ว"

“ใช่แล้ว การบ่มเพาะของท่านอาจารย์ช่วยให้ท่านสามารถมองอนาคตได้ เป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะลืมว่าเรารู้เรื่องนี้แล้ว”

...

เมื่อเห็นว่าชายชรายังคงอธิบายแบบนั้นอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดเหล่าสาวกก็ไม่อาจทนไหว

ศิษย์ชายที่หล่อเหลายืนขึ้น ใบหน้าของเขาดูงุนงง เขาถามด้วยความเคารพว่า "ท่านอาจารย์ ท่านได้บอกเราแล้วถึงต้นกำเนิดของนิกายและอธิบายเคล็ดกลั่นเม็ดยาพื้นฐานแล้วนี้กับเราไปนานแล้ว ทำไมวันนี้ท่านถึงสอนเราอีก?”

ชายชรายิ้มอย่างลึกลับ "วันนี้แตกต่างจากวันอื่นๆ วันนี้จำนวนผู้เข้าร่วมการบรรยายมีทั้งหมด81คน แม้ว่าเจ้าทุกคนจะเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนว่า แต่มีคน 'หนึ่ง' ยังไม่ทราบ นี่คือเหตุผลที่ข้าพูดเรื่องนี้อีกครั้งในวันนี้ "

เมื่อคำพูดของเขาดังขึ้นสาวกบางคนเริ่มพูดคุยกัน โดยมองไปทางซ้ายและขวา

ความงุนงงบนใบหน้าของนักเรียนชายยังไม่หายไปและความสับสนของเขาก็เพิ่มขึ้น "ท่านอาจารย์ ที่สนามนี้มีเพียงแปดสิบคนเท่านั้น อีก’หนึ่ง’คนเพิ่มมาจากไหนกันขอรับ?”

เขาเน้นคำว่า 'หนึ่ง'

ชายชรายิ้มขณะทำท่าราวกับเขามองเห็นทุกสิ่งอย่าง“คนๆนั้นไม่อยู่ท่ามกลางพวกเจ้า เขามาจากสถานที่ที่คลุมเครือ ข้าไม่รู้ต้นกำเนิดดเขาหรือรู้ว่าเขาจะเลือกเดินไปทางไหน!”

การคาดเดาของเหล่าสาวกเพิ่มขึ้น

มีเพียงศิษย์ชายคนนั้นที่เริ่มเข้าใจบ้างแล้ว

หัวของเฟิงหลินถึงกับขาวโพลน

ชายชราคนนั้นแค่ยิ้มและไม่พูดอะไร ดวงตาเขาดูเหมือนจะสามารถมองผ่านแม่น้พที่กว้างใหญ่ของกาลเวลาได้ ข้ามผ่านเวลานับล้านปี ค่อยๆจ้องมองเฟิงหลิน

ปล.โอ้ว พลังอะไรกัน มองข้ามเวลาได้เป็นล้านปี ฮ่าๆ