บทที่ 552 - ความหวัง
บทที่ 552 - ความหวัง เวลส์ยิ้มและพูดว่า “เจ้าไม่ต้องเอาอะไรให้พี่หรอก ตอนนี้พี่ได้รับอาหารมากมายพอแล้ว แต่มันก็ยังคงขาดของใช้ไปบ้าง” เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “ข้าได้ยินมาว่าพี่ไปที่เพอร์เซลล์ แต่ข้าก็ไม่คิดว่าพี่เวลส์จะได้อะไรมากนัก แต่ถ้าพี่ต้องการอะไรบางอย่างก็อย่าลังเลที่จะบอกกับข้า เอาล่ะข้าจะปล่อยน...