ตอนที่ 14 : คนนอก (ตอนแรก)
“โรเจอร์”
“ท่านลอร์ด ผมมาถึงแล้ว”
เสียงทุ่มของชายที่แข็งแกร่งและทรงพลัง เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา มีชายคนหนึ่งเหมือนหอคอยเหล็กกำลังมาจากระยะไกล เสียงชายที่แข็งแกร่งดูเหมือนจะเดินช้าๆ แต่จริงๆแล้วความเร็วในการเดินของเขาเร็วมาก ในไม่ช้าคนที่แข็งแกร่งก็มาถึงหัวหน้าถังและโค้งคำนับเล็กน้อย
ชายที่แข็งแกร่งสูงกว่าสองเมตร มีผมสีน้ำตาล สวมเกราะหนักสีดำและในมือถือหมวกพร้อมกับพกดาบขนาดใหญ่เท่ากับความสูงของเขา เมื่อชายที่แข็งแกร่งเข้ามาใกล้ มันก่อให้เกิดความกดดันอันหนักหน่วงในจิตใจของเฉินไฮปิง
รูม่านตาของเฉินไฮปิงหดตัวอย่างกะทันหัน
แรงกดดันนี้ไม่ได้มาจากออร่าใดๆ เขาเพียงรู้สึกได้ถึงออร่าที่เบาบางออกมาจากโรเจอร์เท่านั้น แรงกดดันเช่นนี้เกิดขึ้นจากโมเมนตั้มอันภาคภูมิใจของเขา เป็นชนิดแรงกดดันคนที่เคยผ่านทะเลเลือดหรือปีนขึ้นไปบนภูเขาศพ
ออร่าเลือดทำให้หายใจไม่ออกและชี่ที่ชั่วร้ายโหมกระหน่ำทำให้ประสาทของเขาตึงเครียด
ทำให้เขานึกได้ถึงทหารจากหน่วยพิเศษในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในกองทัพ ผู้ที่อยู่ในสนามรบจริงๆและฆ่าผู้คนมากมาย จากคนเหล่านั้นทำให้เขารู้สึกถึงชี่ที่ชั่วร้ายเหมือนกัน..อย่างไรก็ตาม ชี่ที่ชั่วร้ายที่มาจากพวกหน่วยพิเศษเหล่านั้นจะเป็นของเด็กเล่นไปเลยเมื่อเทียบกับชายที่ดูแข็งแกร่งมีร่างเหมือนหอคอยเหล็กด้านหน้าเขา
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี้คือสุดยอดผู้เชี่ยวชาญ
…………
ผับมีโอกาสอัญเชิญหนึ่งครั้งฟรีทุกวัน มันสามารถใช้ในตอนเช้าหรือเย็นก็ได้ เมื่อวานนี้ ถังหยูได้ดำเนินการพิธีอัญเชิญและเพียงอัญเชิญนักผจญภัยคลาส D ธรรมดาได้เท่านั้น และในท้ายที่สุดเขาไม่ได้เลือกเซ็นสัญญาผู้ติดตามกับนักภจญภัยคนนี้ แต่เช้านี้เขาได้อัญเชิญหนึ่งครั้งซึ่งก็คือโรเจอร์นี้เอง
ด้วยการเคยอัญเชิญคลาส A มาก่อน โรเจอร์ที่เขาได้อัญเชิญมาก็เป็นคลาส C ที่ไม่สำคัญเท่าไหร่นัก สิ่งที่ถังหยูให้ความสำคัญกับโรเจอร์ก็คือความรู้ของเขามากกว่าคลาสของเขา
จนถึงตอนนี้เขาไม่ทราบวิธีการวัดคลาสของผู้ปลุกพลังในจิตใจของคนอื่น เขารู้พียงว่าผู้ปลุกพลังนั้นแบ่งออกเป็นสามอาณาจักร...อาณาจักรแรกคือโดเมนการวางรากฐานซึ่งเริ่มจากขั้นหนึ่งถึงขั้นห้าของผู้ปลุกพลัง นี้ยังเป็นขีดจำกัดความแข็งแกร่งของผับที่สามารถอัญเชิญผู้ติดตามได้ อาณาจักรที่สองคือโดเมนการก่อสร้างร่างกาย
โรเจอร์เคยเป็นผู้เชี่ยวชาญที่จุดสูงสุดของโดเมนการก่อสร้างร่างกาย ในทฤษฏีแล้ว ถังหยูไม่สามารอัญเชิญนักผจญภัยที่แข็งแกร่งดังกล่าวมาเป็นผู้ติดตามได้ แต่โรเจอร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสระหว่างการต่อสู้กับคลื่นดำ ไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่งของเขาจะลดลงไปสู่ผู้ปลุกพลังขั้นห้า แต่เขาก็กลายเป็นคนพิการและไม่สามารถกลับไปที่สนามรบในช่วงชีวิตของเขาได้
นั่นจนกระทั่งเขาได้ถูกอัญเชิญ ภายใต้อำนาจของสัญญา โรเจอร์ได้ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บครั้งก่อน แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะยังคงอยู่ที่จุดสูงสุดของโดเมนการวางรากฐาน แต่สำหรับเขาการทะลวงผ่านไปยังโดเมนการก่อสร้างร่างกายนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมาก
ทันทีที่อาการบาดเจ็บจากหลายปีก่อนฟื้นตัวขึ้นมา โมเมนตัมของโรเจอร์ก็ประทุออกมาอย่างท่วมท้น...เนื่องจากถังหยูได้มีสัญญาเชื่อมต่อกับเขา ทำให้ถังหยูไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรมากนัก แต่เฉินไฮปิงผู้อยู่ใกล้ๆต้องเป็นบุคคลแรกที่ต้องทนกับแรงกดดันอันหนักหน่วงนี้
แม้ว่าใบหน้าของเขาจะซีดอย่างเห็นได้ชัด แต่มันก็มีความตื่นเต้นในดวงตาของเขา จากใบหน้าของเขา เขามีความยากลำบากในการซ่อนความกระตือรือร้นและความใจร้อนของเขา
นี่ต้องเป็นความกระตือรือร้นที่ต้องการเรียนรู้ทักษะที่จำเป็นสำหรับการรับมือกับปีศาจใช่ไหม?
…………
ขบวนมาถึงที่ทางเข้าของรีสอร์ท
รถออฟโรดสองคันและรถมินิบัสหนึ่งคัน
ประตูรถเปิดออกและมีหลายคนออกมาจากรถอย่างต่อเนื่อง คนเหล่านี้มีอุปกรณ์ครบครัน มีทั้งอาวุธและเสื้อกันกระสุน ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ พวกคนเหล่านี้ก็แยกย้ายกันทันทีและยืนคุ้มกันขณะที่ดูแลพื้นที่รอบๆ
เมื่อมองไปที่รีสอร์ทซึ่งเกือบจะเป็นซากปรักหักพังอย่างสมบูรณ์ หัวใจของหวังไทก็เริ่มรู้สึกเหมือนมีเลือดไหล
ก่อนวันโลกาวินาศ เขาเป็นหัวหน้าใหญ่และรีสอร์ททรีเชดเป็นสินทรัพย์ของเขา บังเอิญเขาอยู่ใกล้กับรีสอร์ทเมื่อวันโลกาวินาศเกิดขึ้น ด้วยปืนที่เขาซ่อนไว้และลูกน้องที่ภักดีต่อเขา หวังไทรีบรวมรวบทีมและค่อยๆพัฒนารีสอร์ทเป็นฐานที่มั่น
อย่างไรก็ตามคลื่นปีศาจเปลี่ยนทุกอย่างให้กลายเป็นฝุ่น!
โชคดีที่เขายังมีโอกาสกลับมาอีกครั้ง...หวังไทเดินไปหาชายวัยกลางคนพร้อมกับยิ้มบนใบหน้าและกล่าวว่า “กัปตันฮาน ที่แห่งนี้อยู่ใกล้กับเหมืองคริสตัลต้นกำเนิด แต่ถนนบนภูเขาด้านหลังยากจะเดินทาง คุณคิดว่าเราควรจะตั้งแคมป์ที่นี่ก่อนไหม? เพื่อจะได้ลาดตระเวน”
ฮานจิงหรี่ตาและมองไปรอบๆ ตามที่หวังไทได้พูดไว้ว่าสถานที่แห่งนี้ได้พบเจอกับการโจมตีของคลื่นปีศาจและฐานที่มั่นทั้งหมดถูกทำลาย อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่จุดสนใจของเขา สิ่งที่เขาอยากรู้มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น ว่ามีเหมืองแร่คริสตัลอยู่จริงหรือไม่
ข้อมูลเหมืองแร่คริสตัลต้นกำเนิดมาจากหวังไท
หลังจากวันโลกาวินาศ โลกได้เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงและมีทรัพยากรใหม่จำนวนมากปรากฏขึ้นมาด้วย...เหมืองแร่คริสตัลต้นกำเนิดก็เป็นหนึ่งในนั้น เส้นเลือดแร่มีคริสตัลต้นกำเนิดจำนวนมากเป็นจุดที่ดีกว่าการล่าปีศาจนับพันตัว แม้ว่าเหมืองจะมีแค่เส้นเลือดเดียวแต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หลินเว่ยไม่สามารถนิ่งนอนใจได้
ฮานจิงในฐานะที่เป็นคนสนิทของหลินเว่ย ที่ทำงานให้หลินเว่ยมานานกว่าสิบปีและรู้ความตั้งใจของหัวหน้าเป็นอย่างดี เขาวิเคราะห์เล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ทีม 2 ลาดตระเวนเก้านาฬิกา ทีม 3 ลาดตระเวนสามนาฬิกา และทุกคนให้อยู่ในโหมดเตรียมพร้อม”
คนที่เหลืออยู่เริ่มระมัดระวังและรวมตัวกันเพื่อปกป้องยานพาหนะ
หวังไทมองออกไปในระยะไกลและแสงในดวงตาของเขาก็กระพริบสว่างสไว
แน่นอนเขารู้คุณค่าของเหมืองคริสตัลต้นกำเนิด หากฐานที่มั่นของเขายังอยู่ที่นี่ เขาก็คงไม่ยอมแพ้เหมืองคริสตัลแน่ๆ โชคไม่ดีที่มีสถานการณ์เปลี่ยนแปลงและเขาต้องใช้โอกาสใหม่นี้...หวังไทเริ่มไตร่ตรองว่าเขาจะไปถึงที่ซ่อนสมบัติในวิลล่าโดยไม่มีใครสังเกตเห็นได้อย่างไร
ในเวลานี้ทีม 3 เพิ่มจากไปแล้วไม่คาดคิดก็กลับมาอย่างรวดเร็ว มีสองคนกลับมาพร้อมกับถือสองผู้รอดชีวิตที่ตกใจกลัวอยู่
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่? จะมีผู้รอดชีวิตได้ยังไง?” ฮานจิงถาม
หวังไทส่ายหัวเพื่อแสดงว่าเขาไม่รู้อะไรเลยเนื่องจากเขาก็ยังประหลาดใจเหมือนกัน
…………
หวังโจวและผู้รอดชีวิตอีกคนสั่นขณะที่พวกเขาเห็นกลุ่มคนจำนวนมากรอบตัวพวกเขา
พวกเขาเพิ่งออกมาข้างนอกเพื่อรวบรวมวัสดุบางอย่างที่ยังคงใช้งานได้หลังจากถูกคลื่นปีศาจโจมตี ทำไมอยู่ๆก็มีกลุ่มชายมีอาวุธครบพร้อมมาปรากฏขึ้น? แต่ละคนของพวกเขามีแต่คนน่ากลัวในขณะที่พวกเขาทั้งสองไม่กล้าต่อต้านใดๆเลย ในไม่ช้าพวกเขาทั้งคู่ก็ถูกจับและนำมาที่นี่
“พูด คุณเป็นใคร? ทำไมถึงอยู่ที่นี่? คุณกำลังทำอะไร? บอกความจริงมา คุณได้ยินผมไหม?”
สมาชิกทีมเล็งปืนใส่พวกเขาและตะโกนใส่พวกเขาทั้งคู่
หวังโจวหน้าซีดและผู้รอดชีวิตอีกคนเหมือนจะร้องไห้ในขณะที่มือและเท้าของเขาสั่น มันดูเหมือนเขาจะกลัวจนกลายเป็นงี่เง่า “โฮ้ว..อ่าอ่า...อืมม”
เมื่อเห็นชายตัวใหญ่ทำท่าว่าจะยิง หวังโจวได้รวบรวมความกล้าหาญซึ่งมาจากไหนก็ไม่รู้และพูดออกมาทันทีเมื่อเพื่อเขาไม่รับรู้อะไรแล้ว “เดี๋ยวๆ เดี๋ยว ผมจะบอกความจริง เขาเป็นคนโง่ ผมเป็นปกติ ผมจะบอกคุณทุกอย่าง”
เขาสงบลงเล็กน้อยก่อนจะรีบพูดว่า “เราคือ....ผู้รอดชีวิตจากฐานที่มั่นทรีเชด”
“ผู้รอดชีวิตเหรอ? บอกความจริงกับฉัน ฐานที่มั่นทรีเชดถูกทำลายโดยคลื่นปีศาจมานานแล้ว”
หวังโจวกลัวมากจากการถูกตะโกนใส่ใบหน้าของเขาและเกือบจะร้องไห้ แม้ว่าเขาจะถูกบังคับให้ต้องเผชิญกับความเจ็บปวดในจิตใจของเขาแต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้ “เรารอดชีวิตมาจากฐานที่มั่นทรีเชด เดี๋ยววว...ให้ผมเล่าเรื่องให้จบ เมื่อคลื่นปีศาจมาถึง พวกเราซ่อนตัวอยู่ในห้องเก็บของใต้ดินและหลีกเลี่ยงมันด้วยโชคอย่างหวุดหวิด”
หวังไทขมวดคิ้วและก้าวไปข้างหน้าเพื่อถาม “ซ่อนตัวอยู่ในห้องเก็บของใต้ดินใช่ไหม? คุณซ่อนมานานแค่ไหนแล้ว? พวกคุณได้เจอกับปีศาจใดๆเมื่อคุณออกมาข้างนอกไหม?”
“เราซ่อน...เราซ่อนประมาณสองหรือสามวันนี้แหละ จากนั้นเราก็หิวเกินไปและต้องออกไปข้างนอกเพื่อค้นหาอาหาร สำหรับปีศาจ ผมไม่รู้ เมื่อเราออกมาข้างนอก มันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว”หวังโจวพูดตะกุกตะกัก
ในด้านหน้ากลุ่มใหญ่ที่ติดอาวุธครบพร้อม ตั้งแต่แรกเห็น พวกเขาดูเป็นอันตรายและเขาสามารถบอกได้ว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้รอดชีวิตธรรมดา...หวังโจวรู้ดีแม้ว่าเขาจะบอกความจริงก็ตาม เชาไม่รู้ว่าเขาจะรอดชีวิตหลังจากบอกข้อมูลทั้งหมดที่เขารู้หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงซ่อนข้อมูลสำคัญบางอย่างด้วยความหวังว่าหัวหน้าถังจะมาช่วยชีวิตพวกเขาได้
ในความเป็นจริงเขาไม่แน่ใจว่าหัวหน้าถังจะช่วงพวกเขาทั้งสองหรือไม่ ในช่วงวันโลกาวินาศนั้นผู้รอดชีวิตธรรมดาเป็นกลุ่มที่มีค่าน้อยที่สุด อย่างไรก็ตามแทนที่จะเชื่อพวกมีอาวุธเหล่านี้ที่จะปล่อยพวกเขาไป มันจะดีกว่าที่จะเชื่อในหัวหน้าถัง อย่างน้อยในช่วงสองวันที่ผ่านมา หัวหน้าถังได้ปฏิบัติต่อทุกคนเป็นอย่างดีมาก
ฮานจิงยืนฟังการสอบสวนของลูกทีมอย่างต่อเนื่อง จากนั้นเขาก็หันไปดูหวังไท
“พวกเขาคือผู้รอดชีวิตจากฐานที่มั่นของคุณ คุณจำสองคนนี้ได้ไหม?”
หวังไทส่ายหัวแล้วพูดว่า “พวกเขาเป็นผู้รอดชีวิตธรรมดา ฉันไม่มีความประทับใจใดๆกับพวกเขาเลย หากพวกเขาเป็นผู้ปลุกพลังแล้วฉันอาจมีความประทับใจบ้าง....”
ฮานจิงไตร่ตรอง
ตัดสินจากผลการสอบสวน มีผู้รอดชีวิตคนอื่นนอกเหนือจากสองคนนี้ แต่ไม่มีใครที่แข็งแกร่งและพวกเขาไม่ได้คุกคามกลุ่มของพวกเขา ด้วยจิตใจที่ระมัดระวัง เขาได้ออกคำสั่ง “เอาสองคนนี้ไปกับพวกคุณ เนื่องจากมีผู้รอดชีวิตคนอื่นๆแล้วให้จับหนูจรจัดเหล่านี้ทั้งหมดก่อน”
…………
อีกด้านหนึ่งของรีสอร์ท
ด้านนอกปราสาทในพื้นที่โล่ง
ถังหยูออกไปลาดตระเวนประมาณสองสามรอบในตอนเช้าแต่ก็ไม่พบปีศาจใดๆ หลังจากนั้นเขาก็กลับมาลำพังโดยไม่มีอะไรเลย
ด้วยจำนวนปีศาจที่ลดลง ประสิทธิภาพการล่าปีศาจกลายเป็นต่ำลงๆ ในการเริ่มต้นได้มีปีศาจหลายตัวสามารถพบในระยะไม่กี่นาที ตอนนี้เขาได้ทำการตค้นหามากกว่าครึ่งชั่วโมงและยังคงไม่สามรถหาได้แม้แต่หนึ่งหัว เขาเลยกลับไปยังบริเวณใกล้เคียงปราสาทและหาสถานที่จะฝึกซ้อมแทนที่จะติดตามทีมล่าต่อไป
ผู้ปลุกพลังก็จะเป็นต้องฝึกซ้อมเป็นประจำ โดยเฉพาะอย่างหลังจากความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอย่างมาก ถังหยูต้องการใช้เวลาฝึกซ้อมเพื่อควบคุมความแข็งแกร่งของเขา
ในเวลานี้ร่างกายของเขาอยู่ในท่าทางที่อึดอัดมาก นี่คือคำแนะนำการฝึกซ้อมของโรเจอร์หลังจากที่เขาได้อัญเชิญมาเมื่อเช้านี้
เขาขยับมือไปข้างหน้าเพื่อปฏิบัติเทคนิคการต่อสู้
ในเวลานี้มีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา
“ติ้ง! ในฐานะลอร์ด เมื่ออาสาสมัครของคุณตกอยู่ในอันตราย ได้โปรดใส่ใจและ...”
“ติ้งง!...”
ถังหยูดูมึนงง
