บทที่ 175 - สิ่งที่เธอไม่ได้รับอนุญาต (6) [21-05-2020]

บทที่ 175 - สิ่งที่เธอไม่ได้รับอนุญาต (6)

”

ฉันได้ถูกไล่ออกมาจากห้องเพราะการที่เดซี่จะเปลื่ยนเสื้อผ้าของเธอและโรเล็ตต้าก็ได้อยู่ช่วยเธอ

จากนั้นประตูก็ถูกเปิดออก

"ชินตอนนี้ไปกันได้แล้ว"

"อืมมม... ไปกันเถอะ"

ทั้งสองคนได้ออกมา เมื่อเนแอคทราเดี่ยนฉันก็หมดคำพูดไป เพียงแค่หนึ่งนาทีก่อนหน้านี้เธอยังใส่ชุดสีขาวและกางเกงในลายลูกไม้สีดำอยู่เลย

แต่ว่่าในตอนนี้เธอได้อยู่ในชุดเต็มยศของเธอ ชุดหนังสีเทากระดุมทองและกระโปรงหนังที่เผยเรียวขาของเธอ บนหัของเธอยังมีหมวกเบเร่คมยาว และเธอยังใส่ของเท้าส้นสูง ในท้ายที่สุดคือถุงน่องสีดำที่คลุมเรียวขายาวของเธอเอาไว้ แม้แต่ทหารที่มีประสบการณ์ยังแต่งกายได้ไม่เร็วเท่านี้เลย

"เธอแต่ต้องเร็วแบบนี้ได้ยังไงกัน...? นอกจากนี้เครื่องแบบนั่นยังเหมือนที่...โลกมาก"

"หลายๆโลกมีวัฒนธรรมและสไตล์ที่คล้ายกันนะ ชินลองคิดเกี่ยวกับอาวุธทั้งหมดที่เคยเห็นสิ"

"ชุดสู้รบชองฉัน ฉันสามารถจะใส่เอนชานต์ลงไปได้ด้วยนะ ฮิฮิ"

แอคทราเดี่ยนได้พูดในสิ่งที่ฉันไม่ได้ถามเลยแม้แต่นิด

"ถะ ถ้างั้นไปกันเถอะโรเล็ตต้า แอคทราเดี่ยน ฉันมีศพอยู่เยอะเลยล่ะแต่มันอยู่ที่บ้านกิลด์ของฉัน"

"เรียกฉันว่าเดซี่ก็พอ นามสกุลมันยาวเกินไป"

"ถ้างั้นคุณเดซี่ เรียกฉันว่าชินได้เลย"

"ฉันไม่ชอบแบบทางการเหมือนกัน มันน่ารำคาญ"

"อะ โอเค ถ้างั้นฉันจะเรียกเธอว่าเดซี่"

"อือ"

แม้ว่าเดซี่จะหาวและเดินตามมาโดยไม่พูดอะไร ฉันก็รู้สึกได้ว่าเราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น โรเล็ตต้าก็ยังยิ้มและเข้ามากระซิบกับฉัน

"ชิน ชินนี่มีทักษะในการล่อลวงคนจริงๆเลย"

"ล่อลวง? เธอหมายถึงอะไร?"

"ช่วยโลกอื่น ชินพูดไปให้เธอชอบใช่ไหม?"

"...หา?"

"...เอ๊ะ?"

ดูเหมือนว่าจะมีการสื่อสารที่ผิดพลาดเล็กน้อยกับโรเล็ตต้า แต่ว่าพวกเราก็ได้ไปถึงที่บ้านกิลด์โดยที่ไม่มีปัญหาอะไรอีก เมื่อพวกเราได้มาถึงพวกเราก็ได้เห็นพ่อและวอร์คเกอร์กำลังดื่มกันอยู่

"พ่อ พ่อกำลังดื่มกับวอร์คเกอร์หรอ?"

"ก็ถ้ามีคนมาดื่มด้วยก็ดีกว่าไม่มีล่ะนะ ลูกเอาด้วยไหม?"

"อย่ามาดึงไปเรื่องอื่นสิคังชิน ผู้หญิงข้างหลังนายเป็นใคร?"

วอร์คเกอร์ได้ชี้ไปที่โรเล็ตต้าด้วยแก้วแอลกอลฮอล์ ฉันได้หันไปและแนะนำพวกเธอทีละคน โรเล็ตต้าได้ยกมือทักทายอย่างสุภาพในขณะที่เดซี่ได้พุ่งไปหาศพของหมูป่าและเดรกที่อยู่ในสวนอย่างรวดเร็ว ศพทั้งสองนั้นในตอนนี้ได้ถูกบีบอัดจนหมูป่ามีขนาดเล็กกว่ารถคันเล็กๆ และเดรกมีขนาดเหลือเพียง 7 เมตร

"น่าทึ่งมาก....ชั่งละเอียดสมบูรณ์อะไรแบบนี้ ช่วยแนะนำผู้เชี่ยวชาญคนนั้นให้ฉันหน่อยสิ"

"คนที่เธอกำลังมองหาคือฉัน"

"นายก็เป็นคนที่มีความเชี่ยวชาญเรื่องศพหรอ?"

"ไม่เลยแม้แต่นิด"

ในขณะเดียวกันโรเล็ตต้าก็ได้โค้งให้พ่ออย่างสุภาพ

"ในที่สุดเราก็ได้พบกันนะคะคุณพ่อ หนูโรเล็ตต้า หนูได้รู้จักชินผ่านดันเจี้ยนแม้ว่าหนูจะยังไร้ประสบการณ์ หนูก็ได้ช่วยชินปีนดันเจี้ยยน หนูไม่ค่อยรู้เรื่องมารยาทของเกาหลีมากนักเหมือนกัน แต่ช่วยแนะนำหนูทีนะคะ"

"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำตัวที่มีมารยาทนะลูกสาว แล้วเจ้าลูกชายเมื่อไหร่ฉันจะได้เห็นหลานล่ะ?"

"ไม่ใช่เร็วๆนี้แน่! โรเล็ตต้าทำไมเธอต้องทำให้พ่อฉันเข้าใจผิดด้วยเล่า?"

"เข้าใจผิด!? พ่อก็จะเป็นพ่อตามกฏหมายในอนาคตไง!"

โรเล็ตต้าได้พูดออกมาโดยที่ไม่กระพริบตาแม้แต่นิด พ่อก็ได้หัวเราะออกมาอย่างสุดใจในขณะที่วอร์คเกอร์ขำในใจทางสายตา

"ฉันก็คิดว่าคนๆนั้นคือตัวจริงนะ แต่ฉันเดาผิด ฮ่าๆ ถ้ามัสติฟอร์ดมาเห็นเข้า เธอจะต้องโกรธแน่ๆเลย ลองคิดดูสินายซ่อนผู้หญิงจากภรรยาเลยนนะ นายทำได้เยี่ยมไปเลย"

"ฉันไม่ได้มีภรรยาวอร์คเกอร์"

"โฮ่ ฉันตกใจมากเลยนะที่นายพูดแบบนั้นเมื่อนายมีลูกสาวตัวโตอยู่นะ"

"ชิน ฉันจะได้ยินรายละเอียดเรื่องนี้อีกได้ไหม? แล้วชินมีคู่แล้วสินะ ชิ ฉันไม่ชอบมันเลยที่ชินซ่อนสิ่งนี้กับฉัน อุหุหุ"

"ฉันกลัวเธอที่สุดเลยนะเมื่อเธอหัวเราะแบบนี้โรเล็ตต้า..."

ให้ตายเหอะสวรรค์ขอล่ะอย่าให้ฮวาหยามมาที่นี่นะ ในตอนนั้นเธอได้เมินในสิ่งที่ฉันพยายามจะบอก แต่ว่าเธอก็อาจจะตระหนักได้ว่าฉันมีคนในใจอยู่แล้ว ถ้าเธอรู้ว่านั่นคือโรเล็ตต้า... อึก เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันก็ทำให้ฉันเจ็บใจ ในลักษณะนิสัยส่วนตัวฉันรู้ว่าฮวาหยาจะไม่ยอมเสียใครไป

ฉันได้เรียกเดซี่ต่อ

"แล้วเจ้าพวกนั้นใช่ได้ไหม?"

"ทั้งสองตัว...เพอร์เฟค หมูป่าได้พัฒนาจนถึงขีดจำกัดแล้ว เมื่อมันกลายเป็นอันเดต... มันก็อาจจะพัฒนาต่อไปอีก มันก็เหมือนกับเฟรมเดรกที่อยู่ตรงนั้น ศพที่นี่มัน...ยอดมาก พวกมัน...วิวัฒนาการ"

เดซี่ได้ปรบมือเข้าด้วยกันและพึมพัมด้วยเสียงงุนงง แม้ว่าคำพูดช้าๆของเธอจะทำให้เข้าใจยาก ฉันก็สามารถจะเข้าใจได้ว่าเธอชอบศพพวกนั้น

"แต่ว่า...สองตัวมันไม่พอ"

ไหล่ของเธอได้ห่อลง เมื่อคิดอย่างนี้ฉันก็ได้เริ่มเอาศพออกมาวางทีละตัว เมื่อฉันเริ่มเอาศพที่ฉันได้รับจากดันเจี้ยนระดับ SS โลกแมลงออกมา ดวงตาสีแดงของเดซี่ก็ได้ส่องแสงออกมา

"แมลง...ยักษ์ อันเดตแมลง... เจ๋ง"

"ถ้าเอาเรื่องเธอเป็นเนโครแมนเซอร์ไปเก็บไว้ ดูแล้วเธอจะชอบอันเดตจริงๆสินะ"

"นี้มันด้วงกว่าง...สมบูรณ์แบบไปเลย"

เธอได้สำรวจไปที่ศพของแมลงทั้งหมด เธอไม่ได้สนใจฉันเลยแม้แต่นิด ฉันได้ยิ้มขมและหันกลับไปดูพ่อและวอร์คเกอร์

โรเล็ตต้ากำลังลินแอลกอฮอล์ให้กับพ่อ

"เป็นยังไงค่ะ?"

"หนูสามารถจะเอาชินไปได้เลยในตอนนี้ เอาเขาไปเลย"

"ขอบคุณค่ะพ่อ หนูจะดูแลเขาอย่างดีเลย"

"อย่ายกผมให้ใครสิพ่อ! โรเล็ตต้าก็เหมือนกันอย่าไปจริงจังกับคำของพ่อ"

"ชิ เจ้าลูกชายที่น่าเบื่อ"

"หนูเห็นด้วยค่อพ่อ อ่า แต่ว่าชินก็มีข้อดีอีกหลายอย่างเหมือนกันนะคะ"

พวกเขานี่เข้าขากันดีจริงๆ ฉันคิดว่าทั้งพ่อและฮวาหยาเข้าขากันดีแล้วนะ แต่ดูเหมือนว่าโรเล็ตต้าจะดียิ่งกว่าอีก ฉันคิดว่าชีวิต 2,700 ปะ.... 17 ปีนั้นะไม่ใช่เล่นเลย ที่ฉันเปลื่ยนคำพูดมันไม่ใช่ว่าฉันกลัวนะ ไม่เลยซักนิด

ในที่สุดพ่อก็หยุดล้อเล่นและหันไปมองที่เดซี่ เธอยังคงจมอยู่ในกองศพอยู่

"เธอคือใคร?"

"นักสำรวจบียอน มันอธิบายยากหน่อยแต่ผมต้องการจะขายศพให้กับเธอ แม้ว่าไม่ใช่ตอนนี้แต่สักวันเธอจะมาอยู่พวกเดียวกับเรา"

"จริงๆแล้วนายไม่จำเป็นต้องมาขออนุญาตพวกเราหรอกคังชิน? ของในช่องเก็บของมันเป็นของๆนาย แม้ว่าพวกเราจะไม่ให้แต่ถ้านายอธิบายอย่างถูกต้องก็ไม่มีใครจะขัดมันหรอก แม้ว่าฉันจะแน่ใจได้เลยว่าจะมีคนหลายคนที่ไม่พอใจกับการที่นายขายศพให้สาวสวยแบบเธอก็ตาม"

วอร์คเกอร์ได้เสริมคำไร้สาระในขณะที่ขำออกมา มันดูเหมือนว่าเขาจะคออ่อนนะ

ยังไงก็ตามพ่อดูเหมือนจะเห็นด้วยกับฉัน

"นั่นมันก็ดีกว่าการปล่อยให้ศพเน่าในศพของแกนะเจ้าลูกชาย แกไม่คิดที่จะขายมันเพื่อเงินอยู่แล้วนี่"

"ผมจะช่วยเธอเผื่อในกรณีที่เขาต้องการเธอ"

"การช่วยเหลือคนอื่นมันคือสิ่งที่น่าชื่นชมเสมอแหละนะเจ้าลูกชาย ทำตามที่แกต้องการเถอะ"

"เมื่อมีคนที่ติดหนี้ พวกเราก็จะรู้สึกกดดันที่จะจ่ายคืนมาด้วยสิ่งที่มากกว่าสินะ"

แม้ว่าสิ่งที่วอร์คเกอร์พูดจะเป็นส่วนน้อยก็ตาม คนส่วนใหญ่จะยินดีตอบแทนแน่นอน

เดซี่ได้เขามาหาฉันด้วยตาที่เป็นประกาย

"มันเป็นไปได้ด้วยพวกนี้.... ขอบคุณนะ"

"ฉันยินดีที่ได้ช่วยเธอ เพียงแค่เจ้าพวกนี้มันไม่ถูกนะ"

"แน่นอน แต่ว่ามีบางสิ่งที่ฉันอยากจะถาม"

เธอได้จ้องตาฉัน

"ถ้าฉันช่วยนาย โลกของนาย... นายจะช่วย... โลกของฉันไหม?"

ฉันได้เบิกตากว้าง แม้ว่าฉันจะต้องการให้เธอช่วยและพร้อมที่จะยอมรับมันอย่างเต็มใจ แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะเสนอมันออกมาเอง สิ่งนี้มันหมายความว่าเธอเชื่อใจฉันสินะ? ฉันได้รวบรวมความคิดและตอบกลับไป

"...ฉันคิดว่าเธอจะจ่ายในภายหลังซะอีก"

"ฉันมีตาที่มองคนออก"

ตาของเธอได้กระพริบ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตาที่เธอพูดถึงคือดวงตามาร

"แน่นอน ถ้าเธอช่วยโลกน่ะนะ"

"ถ้างั้นก็เยี่ยม"

เดซี่ก็ยังหยักหน้าและตอบกลับ

"ฉันจะเข้า กิลด์รีไวเวิร์ล"

สมาชิกกิลด์คนที่ 10 ของรีไวเวิร์ลได้ถือกำเนิดแล้ว

[กิลด์รีไวเวิร์ลได้กลายเป็นระดับ B! เมื่อท้าทายเหตุการดันเจี้ยน เหตุการการจู่โจม หากมีสมาชิกกิลด์มากกว่า 5 คน สมาชิกกิลด์ทุกคนจะได้รับพลังเพิ่มขึ้น 10%]

"เธอแข็งแกร่งขนาดไหนกันที่ยกระดับกิลด์เพียงแค่เข้าร่วม?"

"กิลด์แรก ไม่แน่ใจ"

เธอแม้ในขณะที่เธอตอบ เธอก็ยังคงยุ่งอยู่กับการเดินรอบๆภูเขาซากศพในสวน จากนั้นเธอก็หยุดลงหน้าศพแมลงตัวหนึ่ง ครู่หนึ่งเธอก็ทำลายมันจากนั้นเปลื่ยนมันให้เป็นมานากระจายใส่ศพตัวอื่นๆ มันดูเหมือนว่าจะเป็นการเพิ่มพลังของศพที่เป็นเทคนิคของเนโครแมนเซอร์

เพียงแค่นั้นเธอก็ทำลายศพเพิ่มอีกหลายตัวจนทำให้มานากระจายออกไปทั่ว เธอได้ฮัมเพลงอย่างพึงพอใจ จากนั้นเธอก็เอามือไปจับที่เข็มขัดโซ่ของกระโปรงและดึงมันออกมา

"โว้ว เธอจำทำอะไร!?"

"นี้อาวุธของฉัน แข็งแกร่งและเจ๋ง"

เดซี่ได้โม้ออกมาโดยไม่จำเป็น เธอได้ถือเข็ดขัดเอาไว้ ไม่สิแซ่ กระโปรงของเธอก็ไม่ตกลงไป ในขระนั้นแนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก โรเล็ตต้าได้ยิ้มขึ้น

"ผิดหวังหรอชิน?"

"เธอถามฉันหลังจากที่เอานิ้วของเธอขึ้นมาจะจิ้มตาฉันเนี้ยนะ"

"นี่และนี้"

ในขณะที่โรเล็ตต้าและฉันกำลังมองกันและกัน เดซี่ก็ยังจัดการของเธอต่อไป ทุกๆครั้งที่เธอเหวี่ยงแส้ศพมอนสเตอร์ที่อยู่เต็มสวนก็จะเริ่มกระตุ๊ก มันเป็นภาพที่สยองมากๆ แม้อย่างนั้นมันก็เป็นเรื่องลึกลับที่ดึงดูดสายตาของผู้คน มานาของเดซี่ยังคงกระจายออกไปทั่วสวนและในที่สุดก็ไปจับตัวที่ศพมอนสเตอร์ทั้งหมดโดยสมบูรณ์

ศพ... ไม่สิ อันเดตได้ยืนเรียงรายอยู่หน้าเธอ พวกเราทั้งหมดได้มองดูเธอด้วยความกลัว

"ถ้าพวกนี้ทั้งหมดโจมตีพร้อมกน มันก็ยากที่จะจัดการเจ้าพวกนี้"

"เนโครแมนเซอร์... น่าทึ่ง..."

"จริงๆ.. นอกจากนี้นผู้หญิงสาวสวยคนนี้ยังเป็นผู้บัญชาการกองทัพซากศพ"

"เป็นศัตรูหรอ? ฉันต้องฆ่าเธอไหม?"

"อูวว มีสองสาวงามมาใหม่"

ในขณะที่ไอน่ากำลังไม่สบายใจ ฉันก็ได้อุ้มเธอขึ้นมาให้เธอเห็นได้ง่ายขึ้น แต่ไอน่าเธอบินได้นะ...เอ๊ะ?

"เธอมาเมื่อไหร่กัน!?"

"วอร์คเกอร์รายงานไปนะ แล้วฉันจะได้รับคำอธิบายได้ไหมพ่อของไอน่า?"

"เฮ้ๆ อย่าพูดถึงฉันในทางที่ทำให้เกิดความเข้าใจผิดสิ"

"...โอ้?"

เสียงประกาศสงครามดังขึ้นแล้ว! มันไม่ใช่การต่อต้านกองทัพศพ แต่มันคือที่นี่และตอนนี้