บทที่ 174 - สิ่งที่เธอไม่ได้รับอนุญาต (5) [19-05-2020]

บทที่ 174 - สิ่งที่เธอไม่ได้รับอนุญาต (5)

”

ฉันได้มาที่บ้านกิลด์กับโรเล็ตต้าโดยที่ไม่คิดอะไร แต่ว่า....นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันพาเธอมาหรอกหรอ? ใช่แล้วนั่นและ... หลังจากตระหนักได้ฉันก็เริ่มเหงื่อตก

'ถ้าฮวาหยาหรือรูเดียเห็นฉัน...!'

สงครามที่จะทำลายพื้นที่พักอาศัยจะอุบัติขึ้น! ยังไงก็ตามในไม่ช้าฉันก็โล่งใจหลังจากที่พบว่าไม่มีใครอยู่ในบ้านกิลด์

"ไปกันสิชินเร็วเข้า!"

"อ่า โอเคร"

โรเล็ตต้าก็น่าจะคิดเกี่ยวกับคนที่อยู่ในกิลด์ของฉันนะ เธอไม่อยากรู้หรอ? ถึงแม้อย่างนั้นมันก็เป็นเหตุผลที่ฉันไม่ถามเธอ มันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะสร้างหายนะหากฉันเลี่ยงมันได้

"ไว้หลังจากนี้ชินจะต้องแนะนำเพื่อนร่วมกิลด์ของชินให้ฉันนะ โอเค? หุหุ"

"อึก!"

โรเล็ตต้า... เธอมันน่ากลัว

ขณะที่ฉันได้สำรวจบียอนมันมีหมกไม่มากนักและมันจึงไม่ยากที่จะไปหาคฤหาสน์ของนักสำรวจคนที่สองของบียอน เดซี่ แอคทราเดี่ยน

"มันพักนึงแล้วนะที่ฉันได้มาที่นี่"

"จะ... จริงหรอ?"

"ใช่แล้ว... ฉันไม่คิดว่าจะกลับมา"

"เธอเป็นคนบอกให้มาพร้อมกันนะ"

"ใช่ ฉันมีความสุขมากๆเพราะฉันอยู่กับชิน"

ฉันไม่ได้ตอบกลับและเดินต่อไปอย่างเงียบๆ เธอก็ยังเดินเคิงข้างไปกับฉันโดยไม่พูดอะไรอีก หลังจาก 20 นาทีพวกเราก็ได้มาถึงคฤหาสน์ของนักสำรวจบียอนคนที่สอง จากนั้นมีเพียงฉันที่ถอนหายใจและหยุดลง จริงๆแล้วฉันคิดว่าฉันจะตายจากความอึดอัดนี้

[กลับไป]

ในตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่มานาที่อยู่รอบๆนี้ทำ ดังนั้นฉันจึงไม่ประหลาดใจเลยเมื่อเสียงจากช่องสื่อสารดังขึ้น

[ฉันมาที่นี่เพราะมีเรื่องจะคุยกับเธอ เธอพอจะมีเวลาไหม? ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะเพิ่มเธอในรายชื่อเพื่อนของฉัน]

[รายชื่อเพื่อน? นายไม่มีแม้แต่ชื่อของฉัน มันไม่มีทางที่นายจะทำได้... อย่าบอกฉันนะว่า]

[ให้ฉันทำได้ไหม?]

[...ตามใจ]

ฉันได้เพิ่มเดซี่ แอคทราเดี่ยนในรายชื่อเพื่อนและเธอก็ยอมรับมัน ฉันได้ส่งข้อความไปหาเธอในทันที

[อย่างที่เธอคิดไว้ฉันได้พบกับหัวหน้ากิลด์แมงป่องทะเลทราย เขาพูดถึงเธอ]

[ลอเดท ไฮเดลซัน หัวหน้าของอัศวินองครักษ์แห่งจักวรรดิไซออน]

[ใช่ เขานั่นแหละ]

มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินชื่อเต็มของเขา แต่ว่าฉันก็ยังตอบกลับไปอย่างสงบ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันควรจะได้รับรางวัลออสการ์สาขานักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม

[นาย... ถ้านายสู้กับเขาด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบัน มันไม่มีทางเลยที่นายจะยังปลอดภัยและส่งเสียงมาได้]

[เหตุผลที่เธออยู่แต่ในคฤหาสน์นี้ก็เกี่ยวกับเขาด้วยใช่ไหม?]

[เกิดอะไรขึ้น?]

ฉันได้หันไปหาโรเล็ตต้า เธอได้เอียงหัวของเธออย่างน่ารัก ในทุกวันนี้เธอจะพยายามแสดงเสน่ห์ของเธอในทุกๆครั้งที่เธอทำได้ เธออาจจะตระหนักได้ว่ามันได้ผล!

[เขาและกิลด์ของเขามันจบแล้ว ได้มีการพบว่าเขาทำการติดสินบนกับกิลด์ผู้ดูแล]

[ได้ยังไงกัน... คนที่นายพามาด้วยเป็นคนที่ทำได้หรอ?]

[ถูกแล้ว]

ไม่มีคำตอบกลับมาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหมอกที่ปกคลุมคฤหาสน์ก็ได้เปิดขึ้นเล็กน้อยและประตูก็ถูกเปิดออกมา

[ฉันอยากจะได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้น]

ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันได้ยินเสียงพูดแจ้งเตือนว่า 'ภารกิจสำเร็จ' ฉันได้เข้าไปในคฤหาสน์ด้วยรอยยิ้มกับโรเล็ตต้า คฤหาสน์นี้จะต้องถูกทิ้งเอาไว้เป็นเวลานานทำให้สิ่งของทั้งหมดเต็มไปด้วยฝุ่น เถาวัลและวัชพืชได้ปกคลุมไปทั่วทั้งพื้นที่ เธอคงจะไม่เคยออกจากห้องของเธอ... ฉันได้เรียกชาราน่าและไพก้าออกมา

"เธอสามารถจะทำความสะอาดสวนนี้ได้ไหม?"

[แน่นอน! ฉันควรจะตัดทุกๆอย่างเลยใช่ไหม?]

[ฉันจะเผาให้หมดเลย ไปกันเถอะเจ้าลมน่ารำคาญ]

[เธอก็เหมือนกันคุณหนอน]

ขอร้องล่ะ... อย่าสู้กันนะ...! พวกเธอได้จัดการเก็บกวาดสวนจนเสร็จในเวลาเพียง 3 นาทีและทำให้กลับไปเป็นสวนที่กว้างสวนงาม ราวกับว่าได้มีคนทำสวนมืออาชีพกว่าร้อยคนได้จัดการมัน

[ภูติธาตุ...แข็งแกร่งจริงๆ]

หลังจากพวกเราทำความสะอาดเสร็จ ประดูหน้าของคฤหาสน์ก็เปิดขึ้นและมันมีห้องโถงที่กว้างขวางอยู่เบื้องหลังของประตู ฉันได้เข้าไปในประตูพร้อมๆกับโรเล็ตต้าและภูติธาตุ แม้ว่าหลังจากที่พวกเธอจะเสร็จงานแล้วชาราน่าและไพก้าก็ไม่คิดที่จะกลับไป ชาราน่าได้นั่งอยู่บนไหล่ของฉันอย่างสุภาพในขณะที่ไพก้าได้ม้วนตัวอยู่รอบแขนของฉัน เนื่องจากว่าฉันไม่ได้ต่อสู้อยู่และไม่ต้องกังวลเรื่องมานา ฉันเลยไม่ได้คิดอะไรกับการที่พวกเธอออกมา

[ฉันอยู่ที่ชั้นสอง ห้องซ้ายสุด]

ฉันได้เปิดประตูห้องนั้ นตามที่ฉันคิดเอาไว้ห้องมันรกมากๆ แต่ว่ามันก็ใสสะอาด หน้าต่างได้ถูกเปิดขึ้นเพื่อให้อากาศถ่ายเท และเดซี่ แอคทราเดี่ยนได้อยู่บนเตียงที่มุมห้อง

เธอกำลังนอนหงายหน้าอยู่และใส่เพียงแค่เสื้อเชิดสีขาว กางเกงในลายลูกภายของเธอได้อยู่เต็มๆตาของฉัน แต่ว่าโรเล็ตตาได้จิ้มเข้ามาที่ตาของฉันเต็มๆ

"เธอทำอะไรนะโรเล็ตต้า!?"

"อึก ดวงตามารของชินทำให้ฉันแข็งเป็นหินได้เหมือนกัน... หุหุหุ นายพัฒนาขึ้นมากแล้วชิน"

โรเล็ตต้าได้ส่ายมือของเธอและนิ้วที่แข็งของเธอได้กลับเปนปกติ เธอได้ยิ้มให้ฉันอย่างมีความหมาย แต่ฉันก็ยังคงพูดไม่ออก

"ทำไมต้องจิ้มตาฉันด้วย!?"

"ถ้าชินยังไม่รีบหันไปทางอื่นอีกล่ะก็ ฉันก็จะจิ้มมันอีก"

ให้ตายสิ แต่ว่าฉันอยากจะเห็นมากกว่านี้นะ! แน่นอนว่านั่นฉันล้อเล่น!

ในขณะที่ฉันมองออกไป โรเล็ตต้าก็ได้เดินเข้าไปหาเดซี่ แอคทราเดี่ยนและตะโกนออกมา

"ทำไมเธอถึงไม่ใส่อะไรเลยล่ะ!? อย่าบอกนะว่าเธอกำลังพยายามจะหลอกล่อชิน!? เธออยากจะโดนเตะใช่ไหมคุณลูกค้า?"

"ฉันไม่มี... แรง... กระโปรง... อึดอัด"

"เร็วเข้ารีบใส่อะไรซะ"

"ฉันมีแต่เครื่องแบบ..."

อูวว! ถ้างั้นอย่างน้อยก็คลุมตัวเองด้วยผ้าห่ม"

มันใช้เวลา 30 วินาทีหลังจากนั้นฉันถึงได้รับอนุญาตให้หันไป ในตอนนี้เดซี่ แอคทราเดี่ยนได้นั่งห่อตัวอยู่บนเตียงด้วยผ้าห่มของเธอเหมือนกับซูซิม้วน จากท่าทางิดอัดของเธอและการติดกระดูเต็มเสื้อเชิตต ฉันสามารถจะบอกได้เลยว่าโรเล็ตต้าบังคับให้เธอติดกระดุมเหมือนกัน

ฉันค่อนข้างจะคาดหวังกับสิ่งที่หัวหน้ากิลด์แมงป่องทะเลทรายพูด แต่เธอนั้นงดงาม ผมสีขี้เถ้าของเธอได้ไหลยาวลงมาปะบ่า และเธอมีดวงตาสีแดงที่มีพลังเวทย์ที่ดึงดูดผู้คน ไม่ต้องสงสัยเลยว่านั่นก็เป็นดวงตามารชนิดหนึ่ง ฉันสามารถจะรู้สึกได้ถึงมน ในตอนนี้ฉันสามารถจะรู้สึกได้อย่างชัดเจน

ใบหน้าของเธอดูประหลาดเล็กน้อย ม่านตาสีแดงของเธอมีพื้นที่ในตาของเธอเหมือนแผลทำให้มันดูน่าขกลุก จมูกของเธอมีขนาดที่เล็ก ริมฝีปากของเธอเล็กและมีสีขี้เถ้าเหมือนกับผมของเธอ นอกจากนี้เธอก็ยังมีหูที่เล็กแและคม โดยเฉพาะริมฝีปากและหูของเธอนี้ที่ไม่เป็นธรรมชาติ ผิดของเธอมีสีขาวซีด หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งฉันก็ตามเธอ

"เธอจะบอกฉันได้ไหมว่าเผ่าพันธ์ของเธอคืออะไร...?"

"อื้อ... ฉันเป็นเอลฟ์เทา"

"เข้าใจแล้ว"

เธอได้หรี่ตาและจ้องมาที่ฉัน จากนั้นเธอก็ถามออกมา

"แล้วเกิดอะไรขึ้นกับ... ลอเดท ไฮเดลซัน?"

"ง่ายๆก็คือเขาได้เลือกต่อสู้กับกิลด์ของฉันและกิลด์ของเขาก็ถูกทำลาย เขาสูญเสียคุณสมบัติในการเป็นนักสำรวจดันเจี้ยนของเขาและถูกเตะกลับไปที่โลก"

"กลับไปที่โลก? โลกของฉัน...ทวีปไซรอนได้ถูกทำลายแล้ว มันได้ถูกยึดครองโดยบุค วอร์คเกอร์"

ฉันได้อธิฐานในทันทีอย่างเงียบๆ ขอให้นายโชคดีรอดนะลอเดท

แอคทราเดี่ยนกลายเป็นเงียบไปหลังจากนั้นและมองโรเล็ตต้าที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน

"เธอทำมันหรอ?"

"แน่นอนเขาไม่สามารถจะก้าวเท้าเข้ามาในดันเจี้ยนได้อีกต่อไป"

"เข้าใจแล้ว..."

ดูเหมือนว่าเธอจะจมไปกับความคิดของเธอ จากนั้นเธอก็โค้งอย่างตกใจ

"ขอโทษนะ แต่ว่าฉันไม่สามารถทำมันได้ ฉันไม่สามารถจะเข้ากิลด์นายได้"

"ฉันไม่ได้พูดอะไรแบบนั้น ฉันทำหรอ...?"

"ดวงตามาร พวกมันจะบอกว่าคนอื่นๆคิดอะไรหรือส่งความคิดของฉันไป เพราะว่านายก็มีดวงตามาร ฉันเลยสามารถอ่านได้เพียงเล็กน้อย... แต่ว่าฉันคิดว่านายโกหก ดังนั้นฉันเลยอ่านใจของนาย ขอโทษนะ"

เธออ่านใจฉัน! เธอได้ทำแบบนี้โดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลย ให้ตายสิมันเป็นความผิดของฉันเองที่ลดการ์ดลงเพราะรูปลักษณ์ของเธอ ฉันได้ตบแก้มตัวเองจากนั้นก็ถามเธอ

"แล้วตอนนี้ล่ะ?"

"น่าทึ่งมาก ฉันไม่สามารถจะอ่านใจนายได้เลยซักนิด... จริงๆแล้วมันก็พักหนึ่งละนะ"

"ทำได้ดีชิน"

"อย่ามาโอ๋ฉันสิ"

"อ่า ผู้หญิงคนนี้ ฉันไม่สามารถอ่านเธอได้เลยตั้งแต่เข้ามา แต่ฉันสามารถอ่านได้แค่ตอนนี้... ทำไมเธอไม่ทำในแบบที่คิดล่ะ?"

"อ๊ะ ดูเหมือนฉันจะเผลอลดการ์ดลง ชิ ฉันยังอ่อนประสบการณ์สินะ ชินออกไปจากห้องสักเดี๋ยวได้ไหม? ฉันจะเรียกชินกลับมาหลังจากจัดการเรื่องเสร็จแล้ว"

"ฉันรู้สึกว่าเธอจะทำอะไรกับแอคทราเดี่ยน ดังนั้นคือไม่"

"ชิ"

โรเล็ตต้าได้ยอมแพ้กับแผนการฝังเดซี่ แอคทราเดี่ยน ฉันได้ถามเธอไปอย่างท้อแท้

"เป้าหมายสุดท้ายของฉันคือการขอให้เธอมาเข้ากิลด์ของฉัน สำหรับตอนนี้ฉันจะยินดีถ้าเธอสามารถจะไปต่อได้ในฐานะนักสำรวจ ไม่มีใครที่จะมาหยุดเธอแล้วในตอนนี้"

"ไม่ นั่นมันไม่ได้"

เธอได้ลืมตามา แล้วจากนั้นก็กระพริบตา

"ฉัน...อยากจะลองอีกครั้ง โลกของฉันได้ล่มสลาย แต่ถ้าฉันปีนดันเจี้ยนอีกครั้ง...บางที...ฉันอาจจะไล่พวกนั้นออก..."

"ถ้างั้นทำไม?"

"ฉัน....เป็นเนรโครแมนเซอร์"

เธอได้พูดต่อไป

"ฉันไม่สามารถได้รับซากศพในดันเจี้ยนได้..."

"เธอไม่มีเลยหรอ?"

"ฉันเสียมันไปหมดแล้ว ครึ่งหนึ่งจากดันเจี้ยน และอีกครึ่งจากไฮเดลซัน ฉันเสียมันไปหมดแล้ว"

ด้วยแบบนั้นเธอได้เงยหน้าขึ้นและกระพริบตาสีแดงของเธอ ฉันสามารถจะรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณว่าเธอกำลังพยายามจะถ่ายถอดบางอย่างมาใปห้ฉัน ฉแนได้คลายดวงตามารและปล่อยให้ความคิดของเธอไหลเข้ามาสู่ฉันในแบบที่ไม่ขัดขืน

เดซี่ แอคทราเดี่ยนเป็นหัวหน้าของทหารแห่งเซลโลนหนึ่งใน 11 อาณาจักรในทวีปไซรอน ในตอนยังเด็กเธอได้ถูกรับเลือกให้เป็นนักสำรวจดันเจี้ยนที่หนึ่ง เธอได้พัฒนาตัวเองและกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเซลโลน ในขณะนั้นเธอก็ยังคงแข็งแกร่งต่อไปเรื่อยๆ เธอสามารถที่จะเปลื่ยนสัตว์ปีศาจที่แข็งแกร่งมาเป็นอันเดท ด้วยทั้งหมดนี้ทำให้เธอได้รับชื่อที่แท้จริงของเทพเจ้าและได้เข้ามาในบียอน มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอนั้นเป็นนักรบแนวหน้าที่จะต่อต้านผู้บุกรุกโลกของเธอ บุ๊ค วอร์คเกอร์

ยังไงก็ตามในวันที่ฮีโร่ของโลกเธอตาย เธอก็ได้สูญเสียกองทัพของเธอไปครึ่งหนึ่ง คนที่รอดอยู่ได้สูญเสียความตั้งใจที่จะต่อต้านบุ๊ค วอร์คเกอร์ แต่ว่าแอคทราเดี่ยนยังคงสู้ต่อไป ในตอนั้นเองความขัดย้งได้เกิดขึ้นระหว่างเธอและลอเดท

ลอเดทนั้นมักจะปกคิดเจตนาร้ายของเธอเอาไว้เสมอและใช้เหตุการการจู่โจมนั่นประทุมันออกมาเมื่อพวกเขาได้ปีนไปในดันเจี้ยนด้วยกัน เขาได้จัดการทำร้ายกองทัพที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งของเธอ ในฐานะที่พวกเราอยู่คนละประเทศกัน จักรวรรดิผู้ที่ต้องการควบคุมแอคทราเดี่ยนได้สนับสนุนในแผนการของลอเดท พอแอคทราเดี่ยนได้รู้ในเรื่องนี้เธอก็ได้กลับไปที่คฤหาสน์แทนที่ไซรอน ลอเดทต้องการให้เธอมอบร่างกายของเธอเป็นการแลกเปลื่ยนที่จะให้เธอได้สร้างกองทัพขึ้นใหม่และแอคทราเดี่ยนได้ปฏิเสธในข้อตกลงนั้น

เมื่อเธอพยายามที่จะหาศพด้วยวิธีต่างๆ เธอก็ทำไม่สำเร็จในไซรอนเพราะลอเดทได้เข้าขัดขวางเธอ มันก็เป็นเหมือนกันเมื่อเธอพยายามจะเอามันมาจากนักสำรวจจากโลกอื่น กิลด์ลอเดทก็จะดำเนินการป้องกันพวกนั้น ในตอนแรกมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งพอที่จะช่วเคลียร์บียอนยังไม่มีออกมา เธอเลยไม่ได้รับอนุญตให้สร้างกองทัพของตัวเองอีกต่อไป

ในท้ายที่สุดแทนที่จะยอมรับข้อเสนอของชายขี้ขลาดคนนั้นเธอก็ได้ตัดสินใจที่จะยอมแพ้ในโลกของเธอ เพราะแบบนี้เธอจึงกลายมาเป็นพวกเก็บตัว

แม้ว่าเธอจะมีพลังของเทพเจ้าแต่เธอก็เป็นเนโครแมนเซอร์ เธอไม่สามารถที่จะตะลุยดันเจี้ยนด้วยตัวเองได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่เธอเป็นนักสำรวจบียอน เพราะแบบนั้นสำหรับ 73 ปีที่ผ่านมาเธอได้เพียงแต่นอนอยู่บนเตียงในคฤหาสน์ของเธอ

"ฉันยอมแพ้ไปแล้ว ศพ... เพื่อที่จะเคลียร์บียอนชั้นที่ 12 ศพธรรมดามันใช้ไม่ได้"

"ดังนั้นเธอก็เลยอย่างจะตายในคฤหาสน์ของเธอ"

"อือ... ขอบคุณที่ทำลายไฮเดลซันและทำให้เขาตกอยู่ในสภาพน่าสังเวชนะ ตอนนี้ไม่มีเหตุผลอะไรให้ฉันยกแส้ของฉันแล้ว ฉัน... ไม่เสียใจ"

ด้วยแบบนั้นเธอได้นอนลงไปและปิดตาของเธอ ในที่สุดฉันก็เได้เห็นเธออย่างชัดเจน สำหรับฮีโร่ของเซลโลนและนักสำรวจบียอน ร่างกายที่กระทัดรัดของเธอบางทีมันอาจจะเป็นเอกลักษ์ของเอลฟ์ แต่ว่าหน้าอกและก้นของเธอมันยั่วยวนอย่างแน่นอน ยังไงก็ตามไหล่ของเธอ แขนขาของเธอนั้นผ่ายผอม

ฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังมองดูดอกไหม้ที่เหี่ยวเฉา ฉันไม่สามารถจะปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้ได้

"แอคทราเดี่ยน ถ้า....ถ้ามีศพที่เธอจะพอใจกับมันได้ เธอจะสำรวจดันเจี้ยนต่อไหม?"

"ฉันจะต้องเข้ากิลด์นายไหม?"

"ฉันจะถอยไปก่อนสำหรับตอนนี้ ฉันจะไม่รบกวนเธอด้วยปัญหาในโลกของฉัน เมื่อฉันผลักดันอันตรายที่โลกของฉันได้เผชิญออกไปหมดแล้ว ฉันจะมาถามเธออีกครั้ง"

ด้วยคำของฉันทำให้โรเล็ตต้าระเบิดหัวเราะออกมา

"ชินกำลังพูดอะไรอยู่นะ!? ชินกำลังจะพูดหมือนว่าชินจะไปจัดการศัตรูของโลกอื่นเอานะ!"

"เธอกำลังพูดอะไรหรอโรเล็ตต้า?"

ฉันได้เอียงหัวและตอบไป

"เมื่อฉันเอาชนะศัตรูทั้งสองกลุ่มที่โลกกำลังเผชิญอยู่ เธอไม่คิดหรอว่าฉันยังจะต้องมีอะไรที่ต้องกลัวอีก? ในกรณีนี้ทำไมไม่ไปเอาชนะศัตรูจากโลกอื่นได้ล่ะ?"

"ชินนี่่จริงๆเลย..."

คำพูดของฉันมันก็สมเหตุสมผลพอสมควร โรเล็ตต้าก็กลายเป็นพูดไม่ออก จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงผ้าห่มที่ตกลงมา ฉันได้หันหัวไปทางเสียงนั้นในทันที เดซี่ แอคทราเดียนที่โยนผ้าห่มไว้ข้างๆได้ยืนอยู่และมองมาที่ฉัน ดวงตามารของเธอได้ส่องแสงสีแดงที่พิเศษออก

"ศพ.....ให้ฉันดูพวกนั้นหน่อยสิ"

เยี่ยม! นั่นแหละสิ่งที่ฉันต้องการจะเห็น ฉันได้ตอบเธอกลับไปด้วยรอยยิ้ม