ตอนที่ 23 ผมขอกระโดดไปที่...

ข้อดีของการคุยกับคนฉลาดๆ คือแทบจะไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรอีกฝ่ายก็เข้าใจ พอถังโม่ขอให้ฟู่เหวินตั๋วเปิดจุดเซฟ สามวินาทีถัดมา เขาก็เห็นตัว ’S’ ที่วาดไว้บนไข่ไก่งวงกำลังกะพริบ

ในหัวเขามีเสียงผู้ชายพึมพำ “มันอยู่ได้หนึ่งชั่วโมง พอเวลาหมด ข้อมูลที่บันทึกไว้ก็จะหายไป มีโอกาสโหลดไฟล์ได้แค่ครั้งเดียว”

“ครับ ขอบคุณ”

ฟู่เหวินตั๋วอธิบายชัดและกระชับ มีแต่ถังโม่ที่ได้ยินเสียงของเขา ในสายตาของมาริโอกับอีกสองคนที่เหลือ พวกเขาเห็นถังโม่ยืนเงียบ ไม่นานมาริโอก็หมดความอดทน “เด็กน้อย เธอเกลียดเกมนี้เหรอ? ไม่อยากเล่นกับคุณลุงมาริโอเหรอ? ทำไมถึงไม่เลือกช่องที่เธออยากกระโดดไปล่ะ?”

ถังโม่ค่อยๆ เก็บไข่ไก่งวงคืนที่ มองไปที่ร่างใหญ่โต “ผมกำลังคิดว่า มีคน 6456 คนที่เล่นเกมนี้ ทั้งๆ ที่มีช่องอยู่แค่150ช่อง แต่กลับไม่เคยมีใครเคลียร์เกมนี้ได้ เรื่องนี้มันออกจะแปลกไปสักหน่อย”

มาริโอกระพริบตา “เด็กน้อยน่ารัก มาริโอไม่เข้าใจเลย แค่เลือกช่องมาก็พอ”

ข้างหลังถังโม่ ชายร่างท้วมตะโกนอย่างหงุดหงิด “รีบๆ เลือกช่องที่จะกระโดดสิ เลิกเสียเวลาหรือยั่วโมโหเขาสักที ถ้าแกตั้งใจจะทำเขาโกรธก็ออกไปห่างๆ เราเลย ไม่ต้องมาทำเราซวยไปด้วยนะ”

แต่ชายชรากลับพูดขึ้นมา “ใช่ มันแปลกเกินไป”

ถังโม่มองชายชราที่ช่อง 55

ตั้งแต่ก่อนเกมเริ่ม ตอนที่คนทั้งแปดที่ยืนอยู่บนช่อง ‘START’ ถังโม่ลองถามเรื่องตัวเลข ‘6456’ บนจอLEDบนเวที

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ถังโม่ก็สงสัยเกมนี้มาโดยตลอด

มีคนทั้งหมด6456คน แบ่งเป็นกลุ่มละ8คนได้807กลุ่ม 807กลุ่มนี้เข้ามาร่วมเกมโมโนโพลีที่ต้องอาศัยแค่โชคแต่ดันถูกกำจัดทั้งหมด ถังโม่เดาว่าบางทีผู้เล่นพวกนั้นน่าจะได้เจอสถานการณ์อย่างหนึ่งเข้า—

คือเหลือผู้เล่นอยู่คนเดียว

พอผู้เล่นสองคนมาเหยียบที่ช่องเดียวกัน ‘ใครกันที่แบ่งปันทุกข์และสุข?’ จะถูกทริกเกอร์ แล้วผู้เล่นก็ต้องเผชิญหน้ากับบทลงโทษระดับเจ็ด ถังโม่ไม่คิดว่าผู้เล่นธรรมดาจะมีทางเอาชนะมาริโอดำได้ แม้กระทั่งฟู่เหวินตั๋วยังอาจจะยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาด้วยซ้ำ ถ้าเป็นแบบนั้น ทันทีที่เอ็ฟเฟกต์นี้ถูกทริกเกอร์ ก็จะมีผู้เล่นอย่างน้อยหนึ่งคนที่ตายอย่างแน่นอน

ในกรณีของถังโม่ที่ผู้เล่นสร้างระยะห่างระหว่างกันแล้วมาถึงช่อง83ได้ หรือถ้าปัญหาใหญ่ถูกแก้ด้วยการที่ผู้เล่นทั้งหมดฆ่ากันจนเหลืออยู่แค่คนเดียวแล้ว จากนั้น ‘ใครกันที่แบ่งปันทุกข์และสุข?’ ก็จะไม่มีทางถูกทริกเกอร์อีก ผู้เล่นคนสุดท้ายก็แค่ต้องทอยลูกเต๋าไปเรื่อยๆ จนถึงเส้นชัย

อาจจะฟังดูโหดร้าย แต่เกมนี้บังคับให้ผลลัพธ์ต้องออกมาเป็นแบบนั้น

ตอนแรกถังโม่คิดว่า เพราะการที่ผู้เล่นที่ไปถึงเส้นชัยเป็น ‘ผู้เล่นคนสุดท้าย’ หรือเปล่า เขาเลยไม่ชนะเกมนี้ แต่มาริโอก็เพิ่งปฏิเสธการคาดเดาของเขา ด้วยการบอกว่าเด็กที่เหลืออยู่คนเดียวนั้นคือ ‘เด็กน่าสงสาร’ และจะไม่ถูกมาริโอนับเป็นเด็กคนสุดท้าย

ถ้าอย่างนั้น โอกาสชนะเกมนี้มันก็ผิดปกติแล้ว

6456 คนนั้นเป็นตัวอย่างที่เพียงพอแล้ว จากทั้งหมด150ช่อง มีช่องบทลงโทษ30ช่อง ส่วนช่องคุกที่มีอยู่5%นั้นไม่มีทางมีมากเกินกว่า8ช่อง แต่ความเป็นจริงที่ว่าไม่มีใครเลยใน6000คนนั้นไปถึงเส้นชัย บอกชัดแล้วว่าเกมนี้มีปัญหา

ถังโม่มองที่ช่อง120ถึงช่อง150

“ใน30ช่องนั้น มีช่วงที่เป็นช่องคุกติดกัน6ช่อง” ถังโม่พูดด้วยเสียงเรียบนิ่งเหมือนกำลังพูดเรื่องธรรมดาสามัญ แต่ชายร่างท้วมสีหน้าเปลี่ยน ส่วนชายชรากำปืนในมือแน่น ถังโม่หันไปมองมาริโอ “คนบาปจะต้องตาย จากคำพูดของหอคอย ผู้เล่นที่ไปตกที่ช่องคุกไม่มีโอกาสเลยที่จะรอด ช่องคุกหกช่องติดต่อกันจะกำจัดผู้เล่นที่คิดจะไปต่อ ไม่ว่าพวกเขาจะทอยได้เลขอะไรก็จะเหยียบลงบนช่องคุกอย่างแน่นอน”

มาริโอนิ่งไปครู่หนึ่ง ตัวละครสุดคลาสสิคแสนน่ารักวางมือบนสะโพกแล้วหัวเราะ “เด็กน้อยน่ารัก ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ? เกมนี้คือของรางวัลที่คุณมาริโอเตรียมไว้ให้เด็กๆ นะ คุณลุงมาริโอจะแบ่งปันสมบัติมากมายกับเธอ” เขากางแขนออกกว้างแล้วถามถังโม่ “ไม่ใช่ว่าคุณลุงมาริโอเปิดโอกาสให้พวกเธอได้รับสมบัติเหรอ?”

ถังโม่ยิ้ม “มีทางที่จะชนะเกมนี้แน่ แต่ว่าเรื่องที่คุณอยากจะยกสมบัติให้เราไหมมันคนละเรื่องกัน”

รอยยิ้มของมาริโอหายไป “เด็กน้อย เธอไม่น่ารักเลย”

ชายร่างท้วมคำราม “อย่าไปแฉเขาสิ! แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? ไม่มีทางที่เราจะเอาชนะเขาได้หรอกนะ ถ้าเขาโกรธแล้วพุ่งลงมาล่ะก็ ฉันจะไม่ช่วยหรอกนะ… เขาจะฆ่าแกแน่!”

ถังโม่หันไปมองชายร่างท้วม “ถ้าเขาลงมาได้ เขาก็น่าจะลงมานานแล้วนะครับ”

ชายร่างท้วมนิ่งไป

มาริโอพูดไม่ออก ไม่มีทางที่จะปฏิเสธถังโม่ได้เลย

ถังโม่เชื่อว่าทุกเกมของหอคอยจะต้องมีทางชนะอยู่แน่นอน เหมือนตอนที่เขาเล่นเกม ‘ใครขโมยหนังสือของหนูไป?’ การหาหนังสือเล่มเดียวจากชั้นหนังสือ23ชั้นที่ใส่หนังสือไว้เป็นหมื่นๆ เล่ม ดูจะเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็ยังมีหนทางที่จะเอาชนะ

เวลาเล่นเกมโมโนโพลีของมาริโอ เขามีเรื่องที่จะต้องใส่ใจอยู่สองจุด

หนึ่ง ความยืดหยุ่นของช่องกระโดดอิสระ

มีสองทางที่จะใช้ช่องนี้ได้ อย่างแรกคือเดินหน้าไปได้สูงสุด30ช่อง สองคือกระโดดถอยหลังกี่ช่องก็ได้โดยที่ห้ามกลับไปที่ช่องที่เคยเหยียบไปแล้ว

โหมดกระโดดนี้บอกอย่างหนึ่ง คือหลังจากช่อง120ไป จะไม่มีช่องกระโดดอิสระอีกแล้ว ไม่อย่างนั้นผู้เล่นจะสามารถกระโดดไปที่ช่อง150ได้ทันที ซึ่งไม่สอดคล้องกับนิสัยแย่ๆ ของมาริโอ และถ้ามีช่องกระโดดอยู่ในนั้นจริงๆ ต้องมีใครสักคนจาก6456คนนั้นที่ไปถึงช่อง120 เจอช่องกระโดดอิสระแล้วเอาชนะเกมนี้ได้สิ

อย่างที่สอง พวกเขาต้องจำช่องที่ผู้เล่นเดินผ่านมาให้ดี

ตั้งแต่เป็นผู้เล่นอย่างเป็นทางการความทรงจำของถังโม่ก็ดีขึ้นมาก ถังโม่จำช่องทุกช่องได้ ตั้งแต่ช่องที่ 3 เป็นต้นมาจนถึงช่อง 83 พวกเขาแปดคนเหยียบไปแล้วทั้งหมด 61 ช่อง ในนั้นมีช่องกระโดดอิสระ 16 ช่อง ช่องบทลงโทษ 13 ช่อง ช่องของรางวัล 8 ช่อง และช่องเปล่าอีก 24 ช่อง

ช่องกระโดดอิสระจะโผล่มาที่ไหนก็ได้ใน120ช่องนั้น พวกเขาเหยียบไป61ช่องแต่เจอช่องกระโดดอิสระไปแล้ว16ช่อง หมายความว่าในช่องหลังจากนี้โอกาสเจอช่องกระโดดอิสระจะน้อยลงไปมาก และ30ช่องสุดท้ายอาจจะไม่มีเลย

ในขณะเดียวกันก็เป็นไปได้สูงมาว่าตลอด83ช่องนี้ไม่มีช่องพระราชาหรือช่องคุกเลย

ถังโม่พูดสิ่งที่คิดอยู่ “ช่องพระราชาน่าจะอยู่ติดกับช่องคุก พอเจอช่องพระราชาติดๆ กัน แล้วก็ไปเจอช่องคุกติดๆ กันต่อ”

เสียงเขาเบามาก ชายร่างท้วมกับชายชราไม่ได้ยินประโยคนั้น มาริโอส่งยิ้มน่ากลัวมาให้เหมือนได้ยินคำพูดของเขา

สมบัติที่เป็นเงินและทองไร้ค่าแล้วในตอนนี้ ที่ผู้เล่นส่วนใหญ่ในเกมโมโนโพลีนี้อยากได้ไม่ใช่ทอง หรือเพชร หลังจากถูกบีบให้เข้ามาเล่นเกมนี้เแล้ว เกมก็ล่อลวงพวกเขาด้วยช่องพระราชาที่มีอยู่ 5% นั้น

ถ้าช่องพระราชากับช่องคุกถูกวางติดกันจริงๆ คงจะเป็นอะไรที่โหดร้ายมากแน่ๆ ผู้เล่นที่บาดเจ็บและกำลังจะเดินมาถึงปลายทาง จู่ๆ ก็เดินไปเหยียบช่องพระราชา มีความสุขมากจนบรรยายไม่ได้ คนที่โชคดีหน่อยก็อาจจะทอยได้เลขน้อยๆ แล้วเหยียบที่ช่องพระราชาอีกหลายรอบ ได้รางวัลมากมาย

แต่พอช่องพระราชาจบลง ช่องคุกที่ต่อเนื่องก็รอคอยพวกเขาอยู่

พอไม่มีช่องกระโดดอิสระ ตราบที่มีช่องคุกติดกันหกช่อง ก็ไม่มีทางที่จะมีใครชนะเกมนี้ได้

ถังโม่สอดมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วเงยหน้าขึ้น “ผมคิดได้แล้วว่าอยากจะกระโดดไปที่ช่องไหน”

มาริโอไม่ได้คิดว่าถังโม่จะตัดสินใจกระโดดหลังจากผ่านมานานขนาดนี้ “เด็กน้อย ไม่มีอะไรจะพูดแล้วเหรอ? อยากจะกระโดดแล้ว?” รอยยิ้มของมาริโอยังสว่างสดใส เขาจัดหมวกสีแดงเบี้ยวๆ บนหัวตัวเองให้ตรง “คุณลุงมาริโอชอบเด็กฉลาดอย่างเธอที่สุดเลย ไม่อยากจะพูดถึงเซอร์ไพรส์ที่คุณลุงมาริโอเตรียมไว้ให้อีกรอบเหรอ?”

ช่องคุกติดกันหกช่องคือเซอร์ไพรส์เหรอ?

ถังโม่มองมาริโออย่างเย็นชา “ผมอยากจะกระโดดถอยหลัง”

คุณลุงมาริโอโบกมือ “อยากจะกระโดดกลับไปที่ช่องไหนล่ะ?”

“ช่องแรกเลยครับ”

“โอ้ ช่องแรกนี่เอ…” มาริโอชะงักเหมือนโดนกดปุ่มหยุด สองวินาทีถัดมาเขาบิดหัวแล้วมองถังโม่ด้วยนัยน์ตาสีดำ

ชายร่างท้วมถามอย่างประหลาดใจ “ช่องแรกเหรอ? พูดผิดหรือเปล่า?”

ชายชราขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรตอนที่กำลังคิดอย่างหนัก

มาริโอลูบมุมปาก “เด็กน้อย ฉันได้ยินผิดหรือเปล่า? อยากจะกระโดดกลับไปที่ช่องแรกเหรอ?”

ถังโม่เมินเขา แหงนหน้ามองท้องฟ้าแล้วตะโกนเสียงดัง “ผมอยากกระโดดกลับไปที่ช่องแรก”

“ดิ๊งด่อง! เลือกกลับไปที่ช่องที่หนึ่ง”

ถังโม่หันหลัง เดินกลับไปที่ช่องที่หนึ่ง

มาริโอขึ้นเสียง “ถ้าเธอกลับไปที่ช่องแรกเธอจะเป็นคนสุดท้ายนะ เธอต้องเริ่มเล่นเกมนี้ใหม่ตั้งแต่แรก ต่อให้คนข้างหน้าเธอสองคนนั้นพลาดจนเหลือเธอแค่คนเดียว แต่เด็กน้อย รอบหน้าเธออาจจะทริกเกอร์ช่องบทลงโทษระดับหกก็ได้นะ?”

ถังโม่แม้แต่จะหันหลังกลับไป “ผมจะกลับไปท้าทายตัวเองที่จุดเริ่มต้น”

มาริโอวิตก “เธอไม่ใช่เด็กน่ารักเลย เธอคือเด็กดื้อ! เธอจะต้องเจอบทลงโทษร้ายแรงในรอบหน้าแน่ๆ”

“แต่ผมคิดว่าผมน่ารักอยู่นะ”

มาริโอไม่เคยเจอคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน “นี่…!”

เสียงหัวเราะต่ำๆ ดังขึ้นแวบหนึ่งในหัวของเขา ทำให้ถังโม่ชะงักไปแวบหหนึ่ง

ฟู่เหวินตั๋วถาม “ฉันรบกวนนายหรือเปล่า?”

ถังโม่รู้ว่าฟู่เหวินตั๋วได้ยินบทสนทนาทั้งหมดนี้แต่ก็ไม่รู้จะปิดหูอีกฝ่ายยังไง ถ้าจะใช้ที่เซฟเขาจำเป็นต้องปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาฟังด้วย

“ไม่เลย”

ห่างไปที่ปักกิ่ง ร่างสูงที่ล้างสบู่ออกจากผมแล้ว ท่อนล่างของเขามีผ้าเช็ดตัวพันอยู่ ฟู่เหวินตั๋วมานั่งอยู่ที่โซฟาแทนที่จะอาบน้ำต่อ เขาหยิบหนังสือจิตวิทยาจากชั้นหนังสือมาอ่านด้วยท่าที่สบายๆ

พอที่เซฟถูกเปิด ทั้งสองฝ่ายก็จะได้ยินเสียงกันและกัน

มีโอกาสไม่มากนักที่ฟู่เหวินตั๋วกับถังโม่จะติดต่อกัน แต่เขาก็รู้ดีว่าถังโม่คนนี้ไม่ใช่คนโง่ เกมอันตรายจนถึงระดับที่ต้องเปิดที่เซฟแล้ว คงเป็นเกมที่ยากไม่น้อย

ฟู่เหวินตั๋วไม่ได้มีอารมณ์มาอาบน้ำตอนที่อีกฝ่ายกำลังเล่นเกมที่สำคัญขนาดนั้นอยู่ ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายจะมาสนใจเรื่องการอาบน้ำของเขาหรือฟู่เหวินตั๋วไม่สนใจเกมนี้อะไร แต่เสียงน้ำจะดังเข้าหูถังโม่ รบกวนการตัดสินใจของเขา

แน่นอนว่ายังมีเหตุผลอื่นที่ทำให้เขาไม่อยากให้ถังโม่รู้ว่าเขาอาบน้ำอยู่

เขาอาจจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดจะไปรบกวนตอนคนอื่นกำลังเล่นเกมเช่นกัน

ตอนที่ที่เซฟเปิดอยู่แบบนี้ ฟู่เหวินตั๋วก็ได้ยินคีย์เวิร์ดมานิดหน่อยระหว่างที่กำลังอ่านหนังสือ

มาริโอ ช่องกระโดดอิสระ ช่องพระราชา ช่องคุก…

ฟังดูเป็นเกมที่น่าสนใจมาก

คนที่เล่นเกมนี้เองก็น่าสนใจเหมือนกัน

ในเกมโมโนโพลีของมาริโอ ถังโม่ไม่รู้ว่าผู้ชายที่พันตัวด้วยผ้าเช็ดตัวกำลังฟังเกมที่เขาเล่นอยู่ ถังโม่เดินผ่านชายร่างท้วมที่ช่อง70

อีกฝ่ายขยับหลบให้ถังโม่เดินผ่าน พอถังโม่ไปถึงช่อง 69 เขาก็พูดขึ้น “นี่ จะกลับไปจริงๆ เหรอ? ช่องแรกเนี่ยนะ?”

ชายร่างท้วมแทบจะไม่เคยสนใจใครมาก่อน ถังโม่มองเขาด้วยความสนใจ “คุณมีพลังที่เกี่ยวกับลมใช่ไหม?”

อีกฝ่ายละล่ำละลัก “ร-รู้ได้ยังไง?”

“พอออกจากเกมนี้ไปได้ ผมจะฆ่าคุณซะ”

ชายร่างท้วม “…”

ครู่หนึ่งเขาถึงตอบกลับมา “บ้าไปแล้วรึไง!”

ถังโม่เดินไปถึงช่องของชายชรา อีกฝ่ายขยับหลบไปข้างๆ ไม่พูดอะไร แค่มองถังโม่ด้วยความระวังเท่านั้น

ถังโม่ค่อยๆ ก้าวทีละก้าว ในพื้นที่ว่างสีขาวของเกม ชายร่างท้วม ชายชราและมาริโอมองตามมา ไม่มีใครพูดหรือแสดงความรู้สึกอะไรกับการกระทำบ้าๆ ของเขาอีก พอถังโม่เดินไปถึงช่องที่สาม มาริโอก็ตะโกนเสียงดัง “ช่องที่100คือช่องพระราชา เป็นช่องพระราชาช่องเดียวก่อนถึงช่องที่120 เธอใช้ช่องกระโดดอิสระของเธอไปที่ช่อง100ได้นะ ยังไม่สายไปที่เธอจะกลับมา ตอนนี้เธอกำลังกลับไปช่องแรก ถึงจะไม่ใช่คนสุดท้าย แต่ก็ใช่ว่าเธอจะโชคดีตกที่ช่อง83อีกรอบ”

ถังโม่หยุดเดินแล้วหันกลับไปหามาริโอยักษ์ “คุณพูดแบบนี้ยิ่งทำให้ผมโล่งใจ”

“ไอ้เด็กเลวชั่วช้า เธอไม่ใช่มนุษย์แล้ว นี่มันปีศาจชัดๆ!”

ถังโม่เสียดสี “ผมไม่ใช่ปีศาจ แต่คุณน่ะไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ”

“นี่..!”

มาริโอดิ้นรนจะกระโดดลงจากเวที การกระโดดของเขาสั่นสะเทือนพื้นโลกขณะมองถังโม่อย่างกรุ่นโกรธ ชายร่างท้วมกับชายชรามั่นใจมากว่ามาริโอพยายามจะฆ่าถังโม่จริงๆ แล้ว แต่ก็อย่างที่ถังโม่พูดไว้ มาริโอติดอยู่บนเวที

การเคลื่อนไหวรุนแรงนั้นทำให้ไฟนีออนที่ล้อมเวทีอยู่ตกลงมาที่พื้น แต่มาริโอก็ยังออกมาไม่ได้ ทำได้แค่จ้องมองถังโม่ด้วยความโมโห

ถังโม่หันหลังกลับไปมองช่องที่สองและช่องที่หนึ่ง

เขาหรี่ตามองสลับระหว่างสองช่องนี้อยู่นานมาก แต่สุดท้ายก็ก้าวผ่านช่องที่สองไปที่ช่องที่หนึ่ง วินาทีที่เขาก้าวเข้าไป ความตึงเครียดก็หายไป ริมฝีปากโค้งเป็นรอยยิ้ม แล้วถอนหายใจ “คุณก็ยังไม่ได้บ้าถึงขั้นนั้นนี่ ผมเสียโอกาสเซฟฟรีเลย…”

เสียงใสของเด็กดังขึ้นในโลกสีขาว

“ดิ๊งด่อง! ช่องเคลียร์เกมถูกทริกเกอร์แล้ว เวลา 22 นาฬิกา 49 นาที วันที่ 22 พฤศจิกายน 2017 ผู้เล่นถังโม่ได้ทำการเคลียร์เกมส่วนตัวแบบมัลติเพลเยอร์ขนาดใหญ่ ‘เกมโมโนโพลีของมาริโอ’ สำเร็จ และได้รับรางวัล ‘สมบัติของคุณลุงมาริโอ’”

ชายร่างท้วมมองถังโม่ด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

ชายชรามองเขาอย่างประหลาดใจ เปี่ยมความสงสัยและสับสน

มาริโอกระทืบเวทีด้วยความโกรธ เขาประกาศก้อง “เธอมันปีศาจ เธอมันปีศาจ! นั่นมันลูกๆ ของฉันนะ! คุณลุงมาริโอทำงานหนักในท่อน้ำมา 26 ปีเพื่อของเหล่านั้น เจ้ามนุษย์ขี้เกียจที่อยากขโมยของของคุณลุงมาริโอโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันจะไม่ให้มันกับเธอแน่ๆ!”

แม้มาริโอจะพูดแบบนั้น แต่กองภูเขาทองคำก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในโลกสีขาว

ภูเขาสีทองลอยต่อหน้าทุกคน คุณลุงมาริโอพยายามกระโดดคว้าภูเขาทองคำนั้นด้วยความหวาดวิตก แต่การกระโดดอย่างนั้นก็ทำให้เขาคว้าได้แค่ทองคำชิ้นหนึ่ง ภูเขาทองคำลอยตรงมาหาถังโม่ หล่นลงตรงหน้าเขา

ทองและเพชรนับไม่ถ้วนกองอยู่ตรงหน้าถังโม่ เหรียญทองกลิ้งลงจากกองภูเขานั้นมาหยุดที่ปลายเท้า ถังโม่ก้มลงไปเก็บเหรียญทองขึ้นมา

“ทำไมถึงเป็นช่องแรกล่ะ?” ชายชราถาม

ถังโม่ย้ายสายตาจากเหรียญทองในมือ “นี่มันคือเกมนะครับ มันก็ต้องมีทางชนะสิ”

ชายชราขมวดคิ้วแล้วกระซิบ “ช่องแรก ช่องแรก…” เขาเอาแต่พูดอย่างนั้น เหมือนพยายามหาคำใบ้จากคำว่า ‘ช่องแรก’

ถังโม่อธิบาย “ไม่มีใครเลยใน6000คนนั้นที่ผ่านเกมนี้ได้ ตีความได้สองอย่าง หนึ่ง คือมั่นใจได้ว่าหลังจากช่อง 120 เป็นต้นไปไม่มีช่องกระโดดอิสระอีกแล้ว อย่างที่สองคือมีช่องคุกหกช่องติดกันอยู่หลังจากช่องที่ 120 เป็นต้นไปเหมือนกัน เขานิสัยแย่ขนาดนั้นเลยล่ะ…” ถังโม่มองคุณลุงมาริโอที่นอนร้องไห้อยู่บนเวที “เขาน่าจะจัดหกช่องสุดท้ายให้เป็นช่องคุก โดยที่ก่อนหน้านั้นเป็นช่องพระราชาต่อกัน”

ในที่สุดอีกฝ่ายก็เข้าใจ จู่ๆ ก็ตกไปที่ช่องพระราชา แถมยังเหลืออีกแค่6ช่องก็จะชนะเกมนี้ได้

น่าเสียดายที่ผู้เล่นเหล่านั้นไม่เคยไปถึงเส้นชัย

ตั้งแต่ต้นจนจบ เกมนี้เปิดโอกาสให้ผู้เล่นได้ตามหาช่องเคลียร์เกมอยู่เสมอ

“ตอนแรกผมคิดว่ามีช่องกระโดดอิสระมากเกินไป มีช่องกระโดดอยู่ 20% หมายความว่ามีเกิน 20 ช่อง ยังไงผู้เล่นทุกคนก็ต้องได้เหยียบช่องกระโดดอิสระกันสักครั้งแน่ๆ คงไม่มีใครบ้าพอจะเลือกถอยกลับไปที่ช่องที่หนึ่ง แต่ในเมื่อพวกเขาไม่แน่ใจในช่องที่อยู่ข้างหน้า ผู้เล่นก็จะเลือกกระโดดถอยหลังไปที่ช่องที่เคยมีคนเหยียบไปแล้วเพื่อหลีกเลี่ยงเอฟเฟ็กต์ ‘ใครกันที่แบ่งปันทุกข์และสุข?’”

ชายชราทำแบบนั้น ครั้งแรกที่เขาได้เหยียบช่องกระโดดอิสระเขาเลือกจะถอยหลัง ทิ้งระยะห่างจากคนอื่นๆ

ชายร่างท้วมยังไม่เข้าใจ “ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงต้องเป็นช่องแรกล่ะ?”

ถังโม่ถาม “ถ้าไม่มีช่องกระโดดอิสระในเกมนี้ จากทั้งหมด 150 ช่อง ช่องไหนที่ผู้เล่นมีโอกาสตกน้อยที่สุดล่ะ?”

ชายร่างท้วมนิ่งไปครู่หนึ่ง “ช่องแรก! ใช่ มันคือช่องที่หนึ่ง”

อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้โง่จนไร้ทางเยียวยา

จริงๆ แล้วถังโม่วางแผนว่าพอออกจากเกมไปก็จะอัดเจ้าคนที่ดึงเขาเข้ามาในเกมให้น่วมซะ หักขาสักสองข้าง (ยังไงคู่กรณีก็เป็นผู้เล่นอย่างเป็นทางการ วันรุ่งขึ้นเขาก็น่าจะกระโดดได้ปกติแล้ว) แต่พอเห็นสมองของชายร่างท้วมเริ่มทำงาน ถังโม่ก็ตัดสินใจว่าจะหักขาเขาข้างเดียวพอ

ถ้าชายร่างท้วมเข้าใจได้ นั่นหมายความว่าชายชราเองก็เข้าใจแล้วเหมือนกัน

เกมโมโนโพลีของมาริโอมีทั้งหมด150ช่อง คนส่วนใหญ่คงคิดว่ามันยากที่จะไปที่ช่อง149หรือ150 แต่ในความเป็นจริงแล้ว การเข้าไปในช่องแรกต่างหากที่ยากที่สุด

มีวิธีมากมายจนนับไม่ถ้วนในการไปให้ถึงช่องที่150

ถ้าไม่มีช่องกระโดดอิสระ มีแค่ทางเดียวเท่านั้นที่จะไปถึงช่องแรกได้ ก็คือโยนเลข1ให้ได้ตั้งแต่เริ่มเกม

มีสองทางในการไปช่องที่สอง คือโยน2ตั้งแต่แรกหรือโยน1แล้วก็1อีกรอบ

มีสี่วิธีในการไปที่ช่องที่สาม คือโยน3ตรงๆ โยน1แล้ว2 โยน2แล้ว1 หรือไม่ก็โยน1ติดกันสามครั้ง

ถ้ามีแค่คนๆ เดียว โอกาสที่จะไปถึงช่อง150นั้นต่ำมาก ต่อให้ไปถึงช่องที่100 พวกเขาก็อาจจะเจอบทลงโทษที่แสนโหดร้ายรออยู่

ก่อนหน้าถังโม่มีคน6456คนที่เล่นเกมนี้ ต้องมีสักคนใน6000คนนั้นสิที่ไปถึงช่อง149หรือ150 แต่ไม่มีใครเลยสักคนเดียวที่ไปถึงช่องเคลียร์เกม

มีความเป็นไปได้2อย่าง

อย่างแรกคือมาริโอวางช่องคุกต่อเนื่องกันหกช่องไว้ก่อนช่องเคลียร์เกม ถ้าเป็นแบบนั้นผู้เล่นก็จะตายก่อนที่จะไปถึงช่องเคลียร์เกม แล้วก็ไม่มีทางไปถึงมัน

แต่เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้

ช่องเคลียร์เกมไม่มีทางอยู่หลังช่องคุก ไม่อย่างนั้นเกมนี้จะไม่มีทางที่จะชนะได้ ถ้าหอคอยดำอยากจะฆ่าผู้เล่นทุกคนที่เข้ามาจริงๆ ก็ไม่มีความจำเป็นเลยที่จะต้องสร้างอะไรที่ซับซ้อนแบบนี้ขึ้นมา แค่มาริโออย่างเดียวก็มากพอจะฆ่าทุกคนที่เข้ามาในเกมนี้ได้แล้ว

ดังนั้นมันต้องมีทางชนะ

ความเป็นไปได้ที่สองคือตั้งแต่แรกนั้น ไม่มีทางที่จะมีผู้เล่นคนใดเหยียบช่องเคลียร์เกมด้วยการใช้แค่โชค

จากทั้งหมด150ช่อง ผู้เล่นต้องอาศัยโชคเท่านั้นในการเหยียบช่องที่1 แต่ถ้าบังเอิญมีคนโชคร้ายพอจะทอยได้ 1 ตั้งแต่เริ่มจริงๆ เกมนี้ก็คงไม่มีความหมาย

มีโอกาสหนึ่งในหกที่จะทอยออก 1 ในครั้งแรก มาริโอรวบรวมสมบัติมาหลายปีขนาดนั้น ไม่มีทางที่เขาจะยอมให้ผู้เล่นมากขนาดนั้นได้สมบัติของเขาไปง่ายๆ

ดังนั้นหอคอยดำต้องควบคุมผลที่ได้จากการทอยลูกเต๋าครั้งแรกเอาไว้

ทางเดียวที่จะไปที่ช่องแรกได้คือการใช้ช่องกระโดดอิสระ ถังโม่คิดมาโดยตลอดว่าทำไมถึงมีช่องกระโดดอิสระมากมายขนาดนั้นแม้ว่ามันจะไม่ได้ดูมีประโยชน์อะไรสักเท่าไหร่ แต่พอมั่นใจว่าช่องแรกคือช่องเคลียร์เกมแล้ว จุดประสงค์ของช่องกระโดดอิสระก็เป็นอะไรที่ชัดเจน  มันมีมากขนาดนั้นเพื่อให้มั่นใจว่าผู้เล่นทั้งแปดคนมีโอกาสจะไปถึงช่องเคลียร์เกมได้ ในขณะเดียวกันก็เป็นการบอกใบ้ว่าผู้เล่นจะไปที่ช่องเคลียร์เกมได้ก็ต่อเมื่อใช้ช่องกระโดดอิสระเท่านั้น

มาริโอนอนร้องไห้เสียงดังอยู่บนเวที

ถังโม่หยิบไข่ไก่งวงขึ้นมา “ปิดที่เซฟได้แล้วล่ะครับคุณฟู่ ขอโทษที่รบกวนนานขนาดนี้นะครับ”

ฟู่เหวินตั๋วที่ปิดหนังสือนั่งตั้งใจฟังความเคลื่อนไหวผ่านไข่ไก่งวงอยู่หัวเราะต่ำๆ “เหมือนที่เซฟจะไม่ได้มีประโยชน์เท่าไหร่นะ”

ถังโม่ตอบอย่างช่วยไม่ได้ “ใช่ ผมเสียโอกาสเซฟไปเลย ตอนแรกคิดว่ามาริโอจะบ้ากว่านั้น ช่องคุกมีอยู่5%จากทั้งหมด แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันอยู่7หรือ8ช่องกันแน่ ผมคิดว่ามาริโอน่าจะวางช่องคุกกับช่องพระราชาอย่างละช่องไว้ก่อนช่อง120 น่าจะอยู่ที่ราวๆ ช่อง100ถึง120 เขาบอกเองว่าช่องที่100คือช่องพระราชา ช่องคุกน่าจะอยู่ใน6ช่องถัดจากนั้นไป เขาคงคิดว่ามันน่าสนใจดีถ้าเห็นคนที่ได้ช่องพระราชาได้ช่องคุกไปด้วย”

ฟู่เหวินตั๋วตอบ “เขานิสัยไม่ดีเลยนะ”

“ถ้าเขาบ้ากว่านั้นก็อาจจะใช้ช่องคุกที่เจ็ดหรือแปดมาวางไว้ที่ช่องที่หนึ่ง แบบนั้นก็จะมีอยู่ทางเดียวที่จะไปที่ช่องที่สองได้ ผมค่อนข้างเทใจไปที่ช่องที่หนึ่งมากกว่า แต่ว่าถ้าช่องที่หนึ่งออกมาเป็นช่องคุกจริงๆ ผมก็แค่ต้องโหลดไฟล์ แล้วกลับไปที่ช่องที่สอง น่าเสียดายที่เขาออกจากอ่อนโยนไปสักหน่อย”

“เหมือนนายจะอยากให้บอสของเกมนั้นโหดร้ายกว่านี้?”

“เขาโหดร้ายพอแล้วล่ะ” ถังโม่หน้านิ่งไปตอนที่คิดขึ้นมาได้ “ขอโทษที ผมพูดมากไปขนาดนั้นแต่ลืมว่าคุณไม่เข้าใจเกมนี้”

ฟู่เหวินตั๋วส่ายหัว “ไม่หรอก เท่าที่ฉันฟังมามันก็ดูเป็นเกมที่น่าสนใจดี”

ถังโม่มองไข่ไก่งวงด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนไป แต่มีความรู้สึกแปลกๆ ในหัวใจ

บางทีคงเป็นความรู้สึกเหมือนตอนที่เจอคนประเภทเดียวกัน

อาจเพราะแบบนั้นเลยเผลอพูดอะไรออกไปเยอะมาก ที่จริงแล้วไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะต้องพูดเรื่องพวกนี้ มาริโอเอาแต่อยากฆ่าเขาแล้วก็ไม่ได้สนใจฟัง ชายร่างท้วมเหมือนจะทำสมองหล่นหายไปนานแล้ว มีแค่ชายชราคนเดียวที่ยังฟังเขาอยู่ “ถ้าช่องแรกเป็นช่องคุก ไม่ใช่ว่านั่นคือเลือกไปตายเหรอ?” ถังโม่ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับกับเรื่องที่เซฟ

เขาก้มมองไข่ไก่งวงด้วยสายตาล้ำลึก

เกมจบลงไปด้วยดี แล้วถังโม่ก็ปิดที่เซฟ

มาริโอยังนั่งร้องไห้อยู่บนเวที น้ำตาไหลเหมือนจะท่วมโลกสีขาวนี้ได้ แต่เอาจริงๆ ตอนนี้พื้นรองเท้าของทั้งสามคนก็จมน้ำไปแล้ว

ถังโม่เหยียบช่องเคลียร์เกมแล้ว แต่ทั้งสามคนก็ยังไม่ได้กลับออกไป ชายชราเดินเข้ามาหา “ถ้าเคลียร์เกมนี้จะเอาภูเขาทองคำนี่กลับไปได้จริงๆ เหรอ?”

ถังโม่มองภูเขาทองคำนั้น

“…ผมไม่คิดว่าตัวเองจะขนทั้งหมดนี่กลับไปได้”

“นี่อะไรน่ะ?” ชายชราถาม

ถังโม่มองตาม ที่ใจกลางภูเขาทองคำนั้น มีอัญมณีสีแดงฝังอยู่กลางเหรียญทองมากมาย ถังโม่เอื้อมไปหยิบทับทิมเม็ดนั้น แล้วกองทั้งหมดก็หายไป เสียงมาริโอร้องไห้ดังยิ่งกว่าเดิม “ลูกของฉัน ลูกๆ ของฉัน…”

นี่น่ะเหรอรางวัลที่แท้จริงของการเคลียร์เกม สมบัติของมาริโอ?

พอหยิบทับทิมออกมา ร่างถังโม่ก็ค่อยๆ เลือนหายไปจากโลกสีขาว

มาริโอเห็นภาพนั้นก็หยุดร้องไห้ เขาลุกขึ้นตะโกน “จำไว้เจ้าปีศาจ เจ้าปีศาจชื่อถังโม่! ฉันจะจำแก…ฉันจะต้อง…อ๊า!”

ใบหน้ามาริโอมีหมอกดำปกคลุม เขาก้าวถอยหลังไปเหยียบบ่อน้ำตาของตัวเองแล้วหงายหลัง หัวฟาดกับขอบเวที แล้วเรหียญทองอันสุดท้ายในมือก็กลิ้งตกจากเวทีไปติดอยู่ที่รอยแตกบนพื้น

แรงกระโดดของมาริโอทำให้เกิดรอยแตกมากมาย

เขางกเหรียญทองเหล่านั้นเหลือเกิน แต่ตอนนี้เหรียญทองนั้นดันหลุดมือไปติดในซอก

มาริโอที่ยุ่งกับการก่นด่าถังโม่จนลื่นน้ำตาตัวเองศีรษะเขากระแทกกับเหรียญทองนั้น

แล้วก็มีเลือดไหลจากหัวของมาริโอ

ถังโม่ “…”

ชายชรา “…”

ชายร่างท้วม “…”

มาริโอล้มลงอย่างโง่เง่า คนทั้งสามที่เห็นภาพนั้นอึ้งไป

จู่ๆ ถังโม่ก็ไม่อยากได้ทับทิมเม็ดนี้แล้ว เขาอยากได้เหรียญทอง! เหรียญทองนั่นถึงขั้นทำหัวมาริโอแตกได้ นี่แหล่ะนักฆ่าผู้ยิ่งใหญ่! ถ้าถังโม่ได้ภูเขาเหรียญทองนั้นมาเขาก็ไม่ต้องสู้อีกแล้ว แค่เอามันมาเขวี้ยงใส่หัวคู่ต่อสู่ก็พอ!

แต่ภูเขาทองคำที่หายไปแล้วก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับมา

ถังโม่มองทับทิมในมือ

เขาหวังเหลือเกินว่าภูเขาสมบัติจะยังไม่หายไป

แล้วพริบตาถัดมาทั้งสามก็กลับมาที่แปลงดอกไม้อีกครั้ง

พวกเขาเข้าเกมมาตอนเย็น แต่ตอนที่ออกมาพระจันทร์ก็ขึ้นสูงแล้ว

สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านต้นไม้บนถนน พอทั้งสามมาถึงก็เห็นศพสามศพถูกโยนออกมาจากอากาศ เหมือนมีใคนกำลังถือร่างพวกนี้ไว้แล้วกระแทกมันอย่างแรงลงมาจากท้องฟ้าเหนือแปลงดอกไม้ แรงมหาศาลจนศพถูกโยนข้ามไปที่อีกฝั่งของถนน

คนแรกที่ถูกโยนออกมาคือหญิงวัยกลางคน ตามด้วยชายหัวล้าน สุดท้ายคือคู่นักหนุ่มสาว ร่างของชายที่จืดจางคนนั้นไม่ได้ถูกโยนออกมาด้วย ถังโม่นึกออกว่าในโลกของมาริโอ ชายคนนั้นถูกปลาบินกินไปหมดแล้ว ไม่เหลือแม้กระทั่งกระดูก เลยน่าจะไม่เหลือศพให้โยนออกมา

ทุกคนเข้าไปเล่นเกมเดียวกัน แต่คนทั้งแปดก็ไม่ได้รู้จักกันแต่อย่างใด

ถังโม่เดินไปเช็คที่อีกฟากของถนนว่าศพทั้งสี่นั้นเป็นผู้เล่นที่เข้าไปด้วยกันจริงๆ เขาถอดเสื้อโค้ทของร่างเหล่านั้นไปคลุมร่างของเจ้าของมัน อย่างน้อยก็ในฐานะคนที่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน

ชายร่างท้วมพูดอย่างเปี่ยมด้วยความรู้สึก “โชคดีจริงๆ ที่ฉันรอดออกมาได้โดยไม่ถูกเจ้ามาริโอน่าขนลุกนั่นฆ่า”

ชายชราพูดขึ้นมา “ขอบคุณผู้ชายคนนั้นดีกว่า ขอโทษที่ดึงนายเข้ามา…นั่นกำลังทำอะไรนะ?”

ชายชรามองถังโม่อย่างประหลาดใจ

พวกเขาเคยเห็นพลังของไม้ขีดไฟอันนี้มาแล้ว ชายชราก้าวถอยหลังอย่างระแวง ชายร่างท้วมเองก็ถาม “แก…แกจะทำอะไร? จะฆ่าเราเหรอ?”

ถังโม่ยังคงสีหน้าไม่เปลี่ยน “ผมก็บอกคุณไปแล้วนี้ พอเราออกมาได้แล้วผมก็จะฆ่าคุณ”

ชายร่างท้วมสีหน้าเปลี่ยน “ไม่ได้ล้อเล่นเหรอ?”

“ผมไม่เคยล้อเล่น” ถังโม่บิดข้อมือ “ผมจะยังไม่สู้กับชายแก่คนนั้น ถ้าผมตีเขาด้วยไม้ขีดไฟอันนี้เขาอาจจะตายก็ได้ แต่สำหรับคุณ…ขอโทษที ความสามารถของคุณขุดหลุมฝังตัวเองซะแล้ว”

ไม้ขีดไฟในมือขยับตาม เขาไม่ลังเลที่จะโจมตีชายร่างท้วมคนนั้น

ถังโม่ไม่ได้คิดจะหยอกอีกฝ่าย

เกมโมโนโพลีของมาริโอ อันตรายขนาดที่คน6461คนตาย(รวมกับคนห้าคนในรอบนี้ด้วย) เขาถูกบังคับให้เข้าไปเล่นเกม แม้สุดท้ายจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเขารอดมาได้อย่างปลอดภัย แต่เขาก็ยังมีซี่โครงอีกสองซี่ที่ยังไม่หายสนิท และปอดเขาก็ยังเลือดออกจากการโจมตีของมาริโอดำ

การกระทำที่รวดเร็วของถังโม่ทำให้ชายร่างท้วมไม่อาจสวนกลับได้ การตอบสนอง ความแข็งแกร่งและความเร็วของถังโม่เหนือกว่าชายร่างท้วมทั้งหมด ไม้ขีดไฟกระแทกขาขวาเขา ทำให้ขาข้างนั้นงอแบบมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าทันที

ผู้ชายคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด “อย่ามาคิดว่าชนะเกมได้แล้วจะดีเด่อะไร ไม่ต้องมีแกเราก็ชนะได้ ฉันจะตัดแกเป็นชิ้นๆ ให้ดู!”

ผู้ชายคนนั้นอ้าปากแล้วช่วงอกก็ขยาย วินาทีถัดมาเขาก็พุ่งไปข้างหน้าแล้วหายใจออก ลมแรงพัดจนต้นไม้ข้างหลังลู่กลับ ถังโม่จับต้นไม้ต้นหนึ่งเพื่อทรงตัว แต่ชายชราไม่ได้โชคดีขนาดนั้น เขาถูกเป่าจนกระเด็นไปที่อีกมุมของแปลงดอกไม้

ลมนั้นเป่าอยู่สามนาทีถึงได้หยุดลง

ถังโม่หน้าซีดแต่ไม่บาดเจ็บ กลายเป็นชายชราเสียอีกที่บาดเจ็บ

ชายร่างท้วมมองถังโม่อย่างสยองขวัญ เขาใช้ความสามารถของตัวเองไปแล้วแต่ถังโม่ก็ยังไม่ตาย เขาต้องหนีแล้ว “ฉันขอโทษ…ไว้ชีวิตฉัฉเถอะ แกก็ไม่เป็นอะไรแล้วไม่ใช่เหรอ? ไว้ชีวิตฉันเถอะ…”

ถังโม่มองเขาอย่างใจเบ็น

“คุณนั่นแหล่ะที่เป็นปัญหาไม่ใช่คนอื่น คุณคือคนที่ดึงผมเข้าไปในเกม เพราะแบบนั้นก็ตายซะเถอะ”

เสียงของอีกฝ่ายหยุดไป

ถังโม่เก็บไม้ขีดไฟ โน้มตัวคว้าเสื้อโค้ทของอีกฝ่ายที่มองเขาด้วยความสยดสยอง ไม่เข้าใจว่าถังโม่ต้องการอะไร ถังโม่มองกลับอย่างเย็นชา “นี่ของผม ผมจะเอา”

ผู้ชายคนนั้นรีบพยักหน้า

ถังโม่หยิบเสื้อโค้ทขาดๆ แล้วหมุนตัวจากไป เขาอยากจะมองหาที่ที่เป็นส่วนตัวเพื่อที่จะเปิดหนังสือความสามารถมาดูว่าความสามารถของผู้ชายคนนี้คืออะไร เขาทำแบบนี้ก็เพื่อสั่งสอนอีกฝ่ายไปพร้อมๆ กับการได้พลังของเขามา

ถังโม่มีความสามารถที่ใช้โจมตีได้น้อยเกินไป ความสามารถของชายคนนี้ไม่รู้วาาจะเอาไปใช้ทำอะไรได้บ้าง แต่อย่างน้อยมันก็น่าจะเอาไปใช้โจมตีได้ ถ้าใช้อย่างถูกวิธีผลลัพธ์ก็คงน่าพอใจไม่หยอก

ถังโม่กำลังจะจากไปแล้วตอนที่ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากไกลๆ ถังโม่หันไปมองที่สุดปลายถนน ผู้ชายตัวผอมสูงหันกลับมามองเขาด้วยความประหลาดใจ แล้วก็เห็นศพอีกสี่ศพอยู่ใกล้ๆ กัน

วิธีการตายของชายหนุ่มกับหญิงสาวนั้นชัดเจน มีดของแต่ละคนยังปักคาอกกันอยู่เลย แน่นอนมากว่าพวกเขาฆ่ากันเอง

ถังโม่มองอีกฝ่ายอย่างระแวดระวัง อีกฝ่ายมองพวกเขาอย่างประหลาดใจ เหมือนจะเช็คว่าพวกเขาเป็นผีหรือเปล่า “ขอผมถามให้แน่ใจ…พวกคุณคือคนที่มีชีวิตรอดมาจากเกมส่วนตัวลำดับที่สองใช่ไหม?”