22 ป้อนจนกว่าจะอิ่ม

22 ป้อนจนกว่าจะอิ่ม

ลึกเข้าไปในยิมกองกำลังพิฆาตหมาป่า

หลอดแก้วขนาดใหญ่ที่มีความสูงถึง 2 เมตรได้ตั้งอยู่ภายในห้องพยาบาล ซึ่งเป็นห้องส่วนตัวของชายหัวล้านเจ้าของยิม เมื่อมองไปที่หลอดแก้วโปร่งใสพร้อมกับมีหน้าจอสำหรับสังเกตการณ์ ภายในนั้นได้มีร่างของหลี่เย้า ที่กำลังถูกแช่อยู่ในน้ำยาเสริมความแข็งแกร่งปริมาณมาก ดวงตาของเขาปิดสนิท ในชณะที่ร่างกายของเขาจมขึ้นๆลงๆ พร้อมกับมีฟองอากาศจำนวนมากลอยอยู่รอบๆร่างกายของเขา

ชายหัวล้านและดาบปีศาจเผิงห่าน ได้ยืนอยู่ตรงหน้าหลอดฟื้นตัว พวกเขามองหลี่เย้าที่ยังไม่ได้สติและยังไม่ฟื้น ซึ่งกำลังลอยตัวอยู่ภายในน้ำยาสีเขียว ด้วยความสนใจอย่างมาก

ดาบปีศาจเผิงห่ายดูเหมือนจะพึงพอใจมาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุข พร้อมกับพูดออกมาว่า “อาจารย์ สมแล้วที่เจ้านี่ ถูกเรียกว่าเป็นคู่ต่อสู้ชั้นยอด ไม่เพียงแต่เขาจะทนการโจมตีราวกับพายุได้ถึง 3 นาที ด้วยพลังที่กดเอาไวให้เหลือแค่ 3% ของผมได้เท่านั้น แต่เขายังมีพลังเหลือพอที่จะโจมตีกลับมาในตอนวินาทีสุดท้ายอีกด้วย มันเกินคาดจริงๆ! เดิมที่ ผมคิดว่าจะสามารถกดพลังเอาไว้ที่ 3% ได้ตลอด ไม่คิดเลยว่า สุดท้ายการโจมตีของเขา ก็ทำให้ผมพลาด และบังคับให้ผมต้องระเบิดพลังออกมาอีก 1%!”

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง เผิงห่ายยังคงมีคำพูดอีกมากที่อยากจะพูดออกมา เขาเลียริมฝีปากและพูดว่า “เงิน 10,000 เหรียญที่จ่ายไป มันคุ้มค่าจริงๆ! อาจารย์ ช่วยถามเขาให้ผมด้วยนะ ว่าคืนพรุ่งนี้เขาว่างรึเปล่า ผมต้องสู้กับเขาต่ออีกสามนาที!”

ชายหัวล้านเกาหัวของเขายิกๆ เขาลังเลอยู่นาน ก่อนที่จะตอบกลับไป ด้วยสีหน้าที่หมดหนทาง “นี่ อาห่าย ฉันอยากจะบอกนายตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว ว่าเจ้าเด็กนี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ชั้นยอดเต่าเหล็ก คนที่ฉันหาให้นายหรอกนะ”

ดาบปีศาจเผิงห่ายยกคิ้วขึ้น “เขาไม่ใช่เต่าเหล็กเหรอ? แล้วเขาเป็นใครกัน? ยังมีคนเจ๋งๆอยู่ในยิมของอาจารย์ด้วยเหรอ? เขาไม่เลวเลยนะเนี่ย!”

ใบหน้าของชายหัวล้านกลายเป็นมืดมน “นั่นแหละปัญหา เด็กคนนี้ไม่ใช่สมาชิกในยิมของฉันน่ะสิ ฉันไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเจ้าเด็กนี่โผล่มาจากที่ไหน โอ้ ใช่แล้ว เขาใส่กางเกงของโรงเรียนนายด้วยนะ ใครจะรู้ เขาอาจจะเด็กโรงเรียนเดียวกับนายก็ได้นะ”

เมื่อพูดเสร็จ ชายหัวล้านก็ได้นำกางเกงของหลี่เย้าออกมา และชี้ให้ตราโรงเรียนให้เผิงห่ายได้ดู

ในเวลานี้ แม้แต่เผิงห่ายก็ยังรู้สึกตกใจจนแทบกระโดด เขาพูดออกมาด้วยความตกตะลึงว่า “มันเป็นไปไม่ได้หรอก ตอนที่ผมซ้อมมือกับเด็กคนนี้ ถึงผมจะรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่ได้มากมายอะไร แต่สัญชาตญาณของเขาสูงมาก แสดงว่าเขาต้องมีประสบการณ์ต่อสู้มานับไม่ถ้วน แล้วในจังหวะสุดท้าย เขายังได้ปลดปล่อยกลิ่นอายที่อันตรายและเฉียบคมออกมาด้วย มันเป็นความรู้สึกที่ราวกับว่า เขามีประสบการณ์ชีวิตผ่านความเป็นความตายมาแล้วหลายพันปี และขัดเกลาตัวเองขึ้นไปบนกองภูเขาซากศพและทะเลเลือด! โรงเรียนมัธยมซื่อเซียวสร้างคนที่ดุร้ายแบบนี้ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ทำไมผมถึงไม่รู้ล่ะ?!”

ดาบปีศาจเผิงห่ายได้คิดย้อนกลับไปถึง ตอนที่เขาได้พบกับเหล่าเด็กนักเรียนจากคลาสพิเศษ ถึงแม้จะมีบางคนที่แข็งแกร่งอยู่บ้าง แต่พวกเขาทั้งหมดก็ไม่ต่างอะไรกับดอกไม้ที่เติบโตขึ้นมาในเรือนกระจก ไม่มีใครในพวกเขาที่ต้องเผชิญหน้าสู้กับลมฝน ของความทุกข์ทรมานและความยากลำบาก แต่เด็กที่ปลดปล่อยกลิ่นอายแหลมคมคนนี้ ต่างไปจากพวกเขาอย่างสิ้นเชิง

จะเป็นไปได้ไหม ที่เขาจะเป็นเด็กชั้นยอดที่เรียนจบไปแล้ว?

“นายอยากให้ฉันใช้โลชั่นพิเศษ ลบรอยใยแมงมุมบนหน้าของเขาออกให้ไหม? แล้วเราก็จะได้เห็นหน้าของเขาและรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา” ชายหัวล้านถามด้วยความกังวล

ดาบปีศาจเผิงห่ายพึมพำกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะส่ายหน้า “เขาใส่หน้ากากอักขระเอาไว้ ก็แสดงว่า เขาไม่อยากจะให้ใครรู้ตัวตนของเขา ผมไม่รู้สึกถึงความมุ่งร้ายออกมาจากเด็กคนนี้เลย ถึงจะเป็นหนึ่งในศัตรูของผม แต่พวกเขาก็คงจะไม่ส่งคนแบบนี้มาจัดการกับผมหรอก ผมคิดว่าจะต้องมีเรื่องเข้าใจผิดบางอย่างเกิดขึ้นมากกว่า ไว้รอให้เขาฟื้นขึ้นมาแล้ว เราค่อยถามเขาให้ชัดเจนไปเลยดีกว่านะ”

ภายในตลาดมืดนั้น การลบสิ่งที่ใช้ปลอมแปลงตัวเองของคนอื่น โดยที่ไม่ได้รับอนุญาต ถือเป็นการกระทำที่อุกอาจมาก ซึ่งมันอาจจะนำไปสู่ความเกลียดชังได้ดาบปีศาจเผิงห่ายนั้นไม่กลัวที่จะสร้างศัตรู แต่เขาไม่อยากจะดูถูกผู้ที่เป็นลูกค้าของตลาดมืดแห่งนี้

“ฉันไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ที่เจ้าเด็กนี่จะตื่นขึ้นมา สำหรับคนทั่วไป การอยู่ในหลอดฟื้นฟูแค่หนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็จะเริ่มได้สติคืนมาแล้ว ตอนนี้เวลาก็ผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่ที่เจ้าเด็กนี่ถูกใส่ลงไปในนั้น แต่เขาก็ยังหลับสนิทไม่ยอมตื่นสักที!” ชายหัวล้านเหล่ตามองดูหลี่เย้า แล้วเขาก็พบว่ามีบางอย่างที่แปลกไป

สีของยาที่อยู่ภายในหลอดฟื้นฟู ได้จางลงไปกว่าตอนแรกมาก เดิมทีมันเป็นตัวยาสีเขียวเข้มไหลวนอยู่รอบๆตัวของหลี่เย้า และด้วยความรวดเร็ว มันก็ได้กลายเป็นสีเชียวอ่อน ไม่ต่างจากสีเงินอมเขียวของท้องฟ้า จากนั้น มันก็เริ่มจางลงไปเรื่อยๆจนแทบไม่เหลือสีสันอยู่เลย

ชายหัวล้านจ้องมองดูภาพนี้ด้วยความงุนงง เขาเดินตรงไปที่หลอดฟื้นฟูและเปิดหน้าจอโฮโลแกรมขึ้นมา “ติ๊ด ติ๊ด” เขากดไปที่หน้าจอโฮโลแกรม หลังจากกดลงไปสองสามครั้ง ตัวเลขก็ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเขา

“ความเข้มข้นของตัวยาเปลี่ยนจาก 33% เป็น 14% มันได้ลดลงนาทีละ 1% ด้วยความเร็วสูง!”

“มันเป็นจำนวนที่มากพอสำหรับ ผู้ชายตัวโตสามถึงห้าคนที่ได้รับบาดเจ็บฟกช้ำดำเขียว ให้กลับมาเป็นปกติได้ แต่ภายในเวลา 30 นาที เจ้าเด็กนี่กลับดูดกลืนมันไปจนหมด? มันเป็นไปไม่ได้!” ชายหัวล้านร่ำร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก

ลึกลงไปในดวงตาของดาบปีศาจเผิงห่าย ได้มีประกายแสงที่เยือกเย็นและล้ำลึกออกมา เขาพึมพำออกมาว่า “มันดูเหมือนกับว่า ร่างกายของเด็กคนนี้อดอยากมาเป็นเวลานานมากแล้ว ในทุกๆโอกาสที่เป็นไปได้ ร่างกายของเขาก็จะกลืนกินสารอาหารทุกอย่างที่ล้อตาล้อใจ อย่างตะกระตะกราม แล้วตอนนี้ เขาก็กำลังกลืนกินยาเสริมความแข็งแกร่งที่อยู่ภายในหลอดฟื้นฟูทั้งหมดอยู่! ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ เขากลับใช้ร่างกายที่หิวโหยนี้มาต่อสู้กับฉัน! แล้วถ้าร่างกายของเขา ‘กินจนอิ่ม’ เขาจะกลายเป็นแบบไหนกันนะ?”

หลังจากที่พึมพำกับตัวเองได้สักพัก จากนั้น ดาบปีศาจเผิงห่ายก็ได้เขียนรายชื่อของยาเสริมความแข็งแกร่งหลายตัวลงไปบนหน้าจอโฮโลแกรม  แล้วพูดว่า “อาจารย์ให้ใส่ยาตามสูตรที่ผมเขียนเอาไว้ตรงนี้นะครับ แล้วให้ปรับเอาตัวยาทั้งสามโดสนี้มาผสมกัน แล้วเอาใส่ลงไปในหลอดฟื้นฟูนะครับ”

ชายหัวล้านมองดูดาบปีศาจเผิงห่ายที่กำลังเขียนสูตรยาอยู่ เขาขมวดคิ้วและพูดออกมาว่า “ถ้าฉันทำตามสูตรนี้ หนึ่งโดสก็จะมีราคาไม่น้อยกว่า 50,000 เหรียญ แล้วดูจากการดูดซับของเขาแล้ว เขาอาจจะต้องใช้มันสามถึงห้าโดส เพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของเขาในทุกๆวัน มันเป็นเงินเกือบสองแสนเหรียญเลยนะ ไม่ว่าฉันจะมองดูเขายังไง เขาก็ดูไม่เหมือนคนมีเงินเลยสักนิด!”

ดาบปีศาจเผิงห่ายหัวเราะออกมา เขาพูดออกมาโดยไร้ความลังเลว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมจะเป็นคนจ่ายทั้งหมดเอง”

“นี่ อาห่าย นี่นาย...” ชายหัวล้านไม่อาจเข้าใจได้

ดาบปีศาจเผิงห่ายยักไหล่และพูดว่า “อาจารย์ รอจนเจ้าเด็กนั่นตื่นขึ้นมา แล้วคุณก็ถามเขาด้วยว่า เขายินดีที่จะมาที่นี่ทุกคืนเป็นเวลาหนึ่งเดือน เพื่อซ้อมกับผมวันละ 3 นาทีไหม? ถ้าเขาตกลง ผมก็จะทำข้อตกลงกับเขา รางวัลก็คือเงิน 10,000 เหรียญต่อวัน แล้วเขาก็จะได้รับยาเสริมความแข็งแกร่งมากพอสำหรับที่เขาต้องการด้วย!”

ชายหัวล้านพูด “รางวัลน่ะเป็นเรื่องเล็ก แต่เงินสำหรับค่ายาเสริมความแข็งแกร่งตลอดเดือนหนึ่ง มันไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆเลยนะ มันอาจจะสูงถึงหลายล้านเลยด้วยซ้ำ!”

ดาบปีศาจเผิงห่ายหัวเราะเบาๆ “ผมมีลางสังหรณ์ว่า เจ้าเด็กนี่มันจะต้องเป็นสัตย์ประหลาดอย่างแน่นอน แล้วถ้าผมได้ซ้อมกับเขา ‘ความสามารถในการควบคุมพลัง’ ของผมจะต้องเสถียรได้เร็วขึ้นแน่ ผมจะสามารถอยู่ในระดับรากฐานวิญญาณได้อย่างมั่นคงแน่นอน! เงินล้านเหรียญมีค่าแค่ไหนกัน? แค่กลับไปที่ดินแดนรกร้าง แล้วตัดหัวสัตย์อสูรระดับสูงสักตัวหนึ่ง ผมก็ได้เงินคืนมาแล้ว!”

“ติ้ง!”

โพรเซสเซอร์แบบพกพาของชายหัวล้าน ส่งเสียงดังขึ้นมาอย่างไพเราะ

ดาบปีศาจเผิงห่ายนำเสื้อคลุมทหารขึ้นมาใส่ แล้วเดินตรงไปยังทางออก พร้อมกับพูดว่า “อาจารย์ ผมเพิ่งจะโอนเงินเข้าบัญชีของคุณไป 5 ล้านเหรียญนะครับ เอาไว้จ่ายเป็นค่ายาเสริมความแข็งแกร่ง จะใช้เงินมากแค่ไหนก็ได้ ป้อนจนกว่าเจ้าเด็กนั่นจะอิ่มได้เลยนะครับ คืนนี้ ผมยังต้องไปยังต้องที่โรงเรียนมัธยมซื่อเซียว เพื่อสอนพวกเด็กคลาสพิเศษสำหรับคอร์ส ‘การจู่โจมยามค่ำคืน’ แล้วไว้คืนพรุ่งนี้ ผมจะมาซ้อมกับเจ้าเด็กนี่อีก!”

เขาคิดถึงการซ้อมสามนาทีที่เพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน และในใจของเขาก็ยังมีภาพในตอนนั้นอยู่ มันทำให้ดาบปีศาจเผิงห่ายรู้สึกว่า การที่เขาต้องไปสอนเด็กคลาสพิเศษต่อจากนี้ กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อในทันที ไม่ว่าเด็กชั้นยอดเหล่านั้นจะแข็งแกร่งขนาดไหน พวกเขาก็ไม่อาจจะดึงความสนใจของเขาเอาไว้ได้เลย

นั่นเป็นเพราะ ร่างกายของพวกเขาขาดกลิ่นอายบางอย่างไป—กลิ่นอายอันตรายที่เต็มไปด้วยคาวเลือด!

เมื่อเขาเดินไปถึงประตู ดาบปีศาจเผิงห่ายก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองอีกครั้งหนึ่ง

ภายในหลอดฟื้นฟู รูขุมขนทั้ง 36,000 รูถูกเปิดออกกว้าง พวกมันได้ดูดซับเอาสารอาหารชั้นยอดจากยาเสริมความแข็งแกร่งเข้าสู่ร่างกาย ผิวที่ขาวซีดบริเวณหน้าอกของเขาเกิดการกระเพื่อมขึ้นเล็กน้อย แต่ละมัดกล้ามและเส้นเลือดค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น ราวกับมังกรที่ดุร้ายกำลังจำศีลอยู่ในขุมนรก และด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งจนใจสั่นไหว

ดาบปีศาจเผิงห่ายหัวเราะน้อยๆ แล้วหมุมตัวเดินจากไป

เขากำลังรอคอยสามนาทีของคืนพรุ่งนี้ อย่างใจจดใจจ่อ!