chapter 2: ซูฮยอก (ตอนจบ)
ในขณะนั้นเอง
“เฮ้ ซูฮยอก!”
“... ?”
ซูฮยอก มองไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงที่กำลังเรียกเขาและ ซูฮยอก ก็สามารถเห็นเจ้าของเสียงที่วิ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว
“คุณจะไปที่ไหนสักแห่ง?”
เจ้าของเสียงเป็นบรรณารักษ์ จีซูยัง นั้นรีบเร่งตามใบหน้าของเธอ นอกจากนี้ จีซูยัง ที่ควรจะอยู่ในห้องสมุด กลับอยู่ในสถานที่นี้ ซึ่งหมายถึงบางสิ่งที่เกิดขึ้น
“ใช่ มีการประชุมด่วน ฉันบอก จียอน เกี่ยวกับสิ่งที่นายขอแล้ว นายจะสามารถไปยืมได้”
“โอเค ขอบคุณครับ”
“นายไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน งั้นฉันไปก่อนนะ!”
ซูฮยอก บอกลากับ จีซูยัง ผู้ซึ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และหายตัวไปราวกับสายลมและเริ่มเดินไปที่ห้องสมุดอีกครั้งพร้อมกับ ยอนจึง
“นายคิดว่าคุณครูประจำห้องของเราออกเพราะการประชุมด้วยหรือเปล่า?”
“ฉันก็คิดอย่างนั้น”
ซูฮยอก และ ยอนจึง เริ่มก้าวเดินอีกครั้งหลังจากหยุดมาสักพักและอีกไม่นานทั้งสองก็มาถึงห้องสมุด
“สวัสดี”
ทันทีที่ ซูฮยอก และ ยอนจึง เข้ามาถึง จียอน คนจัดหนังสือก็เข้ามาหา ซูฮยอก เขาตอบคำทักทายของ จียอน ขณะที่เขาเปิดกระเป๋าเป้สะพายหลังและหยิบหนังสือห้าเล่มที่อยู่ข้างในออกมา เขาวางมันไว้บนโต๊ะ
“ฉันคืนหนังสือพวกนี้และขอยืมหนังสือที่อาจารย์ขอให้คุณเก็บไว้”
“โอเค”
เธอได้ยินจาก จีซูยัง แล้วและรู้ว่าหนังสือเล่มไหน หลังจากที่ จียอน นั่งลงและดำเนินการเรื่องการคืน เธอก็หยิบหนังสือที่ จีซูยัง เก็บไว้
“แต่ทำไมนายถึงยืมหนังสือพวกนี้”
หลังจากขั้นตอนการยืม จียอน ถาม ซูฮยอก ในขณะที่เธอส่งหนังสือให้เขา ซูฮยอก ยืมหนังสือสามเล่มทั้งหมด [ความสำคัญของการยืด] [หากไม่มีแรงดึงดูดเกิดอะไรขึ้นกับโลก?] [มนุษยศาสตร์คืออะไร?] ในช่วงสามปีที่ จียอน ทำงานในห้องสมุด พวกมันเป็นหนังสือที่ไม่เคยถูกยืม
หนังสือทั้งสามเล่มไม่มีความเกี่ยวข้องกัน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมว่าเหตใดกัน ซูฮยอก จะยืมหนังสือเหล่านี้
“อะไรนะ? แน่นอนฉันยืมพวกมันมาอ่านนะสิ”
ซูฮยอก ตอบด้วยคำตอบที่ชัดเจนสำหรับคำถามที่ชัดเจนที่ จียอน ถาม ในขณะที่เขาวางหนังสือไว้ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา จากนั้น เขาก็นำหนังสือหัวหน้ากองกำลังเล่มที่ 24 ออกมามอบให้ ยอนจึง และสะพายเป้ของเขาบนไหล่
“ทำงานได้ดี ~”
หลังจากที่ ซูฮยอก ทำตามเป้าหมายในห้องสมุดสำเร็จ เขาก็บอกลากับ จียอน และออกมาจากห้องสมุดพร้อมกับ ยอนจึง
“ทั้งหมดนั้นสามารถอ่านได้ด้วยเหรอ?”
ยอนจึง เห็นหนังสือประเภทที่ ซูฮยอก ยืมมาและถามด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
“หากสิ่งที่นายถามกำลังพูดถึงความเข้าใจแล้วละก็ ไม่”
ซูฮยอก ตอบคำถามของ ยอนจึง พวกมันไม่มีความเกี่ยวข้องซึ่งกันและกันและต่างกันไปตามลำดับ หากคุณสามารถเข้าใจเพียงแค่อ่านหนังสือ คุณก็จะถือว่าเป็นอัจฉริยะ และไม่เพียงแค่เป็นอัจฉริยะปกติ อย่างไรก็ตาม ซูฮยอก ไม่ใช่อัจฉริยะ เขาไม่ได้ยืมหนังสือเพื่อทำความเข้าใจ เขายืมพวกมันเพียงเพื่ออ่าน
“ถ้ามันเป็นแค่การอ่านที่นายชอบ มันจะดีกว่าไหม ถ้าจะอ่านหนังสือที่นายเข้าใจว่ามันน่าสนใจเช่นกัน แทนที่จะเป็นหนังสือที่นายไม่เข้าใจ?”
ยอนจึง ถามอีกครั้งถึงคำตอบของ ซูฮยอก หากการอ่านนั้นสนุก การอ่านหนังสือที่คุณเข้าใจจะดีกว่าไหม ซึ่งจะทำให้คุณรู้สึกเพลิดเพลิน แทนที่จะเป็นหนังสือที่คุณไม่เข้าใจ นี่คือสิ่งที่ ยอนจึง คิด
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เข้าใจทั้งหมด”
ซูฮยอก ตอบคำถามของ ยอนจึง อีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจทั้งหมด เมื่อเขาอ่านเป็นครั้งแรก เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เขียนส่วนใหญ่ได้ แต่ ซูฮยอก ไม่หยุดอ่านหลังจากอ่านเพียงครั้งเดียว เขาอ่านซ้ำสองสามครั้ง ดังนั้น การอ่านเช่นนั้น สิ่งต่าง ๆ ที่ไม่สามารถเข้าใจ ก็สามารถเข้าใจได้
“เฮ้อ ฉันไม่เข้าใจนายเลยจริง ๆ”
เมื่อ ยอนจึง ได้ยินคำตอบของ ซูฮยอก เขาก็ส่ายศีรษะและบ่นพึมพำ ซูฮยอก ยิ้มเมื่อได้ยิน ยอนจึง บ่นและทั้งพูดคุยกันไปตลอดทาง
“เจอกันพรุ่งนี้!”
พวกเขาพูดอย่างนั้นจากที่โรงเรียนและไม่นาน ถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องแยกจากกัน ยอนจึง บอกลากับ ซูฮยอก และเข้าไปในอพาร์ตเมนต์
“บ้ายบาย”
ซูฮยอก โบกมือของเขา เมื่อเขาได้ยินคำบอกลาจาก ยอนจึง และหลังจาก ยอนจึง หายไปจากสายตา ซูฮยอก ก็เริ่มวิ่ง ด้วยความสัตย์ มันเสียเวลาที่จะไม่ทำอะไรและเพียงแค่ก้าวเท้าของคุณ
วิ่งกลับบ้านจะดีต่อสุขภาพของคุณและมันจะช่วยประหยัดเวลา ดังนั้น ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ซูฮยอก วิ่งอย่างรวดเร็วและสามารถไปถึงถนนที่อยู่อาศัยได้ในไม่ช้า
ซูฮยอก หยุดวิ่ง เมื่อเขาไปถึงถนนที่อยู่อาศัยและหลังจากที่หายใจเข้า-ออก เขาก็เริ่มเดินช้าลง
ถึด!
ซูฮยอก หยุดก้าวเท้าของเขา ที่ด้านหน้าของ ซูฮยอก เป็นบ้านเดี่ยวสามชั้น
ปี๊บปี๊บปี๊บ
ซูฮยอก กดรหัสผ่านตามธรรมชาติแล้วเปิดประตู
“...”
ซูฮยอก เดินเข้าไปในบ้านและไม่พูดอะไรเลย ไม่มีเหตุผลที่จะทักทาย มันเป็นเพราะไม่มีใครอยู่ที่นั่น แต่ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่มีพ่อแม่
รายได้สองเท่า เนื่องจากรายได้สองเท่าผู้ปกครองของ ซูฮยอก ที่ออกจากบ้านตั้งแต่เช้า นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขากลับมาบ้านเร็ว หากพวกเขากลับมาบ้านเร็ว มันเป็นเวลา 22.00 น. แต่โดยทั่วไปพวกเขาจะกลับบ้านเวลา 24.00 น.: ซึ่งเป็นเวลาเริ่มต้นวันใหม่
ซูฮยอก เห็นแต่พ่อแม่ของเขาตอนดึกเท่านั้นและนั่นก็คือ ถ้าเขาไม่ยอมนอนและทนจนกว่าจะดึก เพื่อพบพ่อแม่ของเขา ในระดับปกติ มันไม่ได้เป็นสถานการณ์ที่ดี
อย่างไรก็ตาม นี่คือกรณีที่แท้จริงสถานการณ์ทั่วไป ซูฮยอก ไม่ใช่เด็กทั่วไป แม้ว่าเขาจะรู้ตัวว่าอยู่ในสถานการณ์ที่เขาอยู่คนเดียวเพราะส่วนใหญ่ของวันนั้นไม่ดี แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
เหตุผลที่เขาไม่ได้สนใจมันมากเพราะเขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเขากับพ่อแม่ไม่ได้ห่างกัน เนื่องจากพ่อแม่ของ ซูฮยอก ไม่สามารถอยู่กับเขาบ่อยครั้ง เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเขาพยายามที่จะใช้จ่ายให้กลมกลืนมากขึ้น คุณสามารถพูดได้ว่ามันเป็นปัญหาของความเหงาเล็กน้อย แต่ ซูฮยอก มีหนังสือของเขา ถ้าเขามีหนังสือ เขาก็ไม่ได้อยู่คนเดียว
'$ 50.’
ซูฮยอก ถอดรองเท้าและตรวจสอบโต๊ะอาหาร เขายิ้ม เมื่อเขาดูที่เงิน 50 ดอลลาร์และตัวอักษรอยู่ด้านบนของมัน ซูฮยอก เดินไปที่โต๊ะอาหารและอ่านจดหมายก่อน
'เอาไว้เที่ยว’
แม่ของ ซูฮยอก เขียนจดหมาย จดหมายฉบับนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการไปพักผ่อนวันหยุดสุดสัปดาห์นี้และขอให้ ซูฮยอก ไปเที่ยว
ซูฮยอก วางจดหมายและใส่เงิน 50 ดอลลาร์ในกระเป๋าของเขา
'ฉันจะซื้อหนังสือได้สามเล่ม'
วัตถุประสงค์ของเงิน 50 ดอลลาร์ได้ตัดสินใจแล้ว มีหนังสือมากมายที่ ซูฮยอก ต้องการซื้อ หลังจากที่เขาดื่มน้ำ เขาก็เข้าไปในห้องของเขา
เมื่อ ซูฮยอก มาถึงห้องของเขา เขาเปิดกระเป๋าเป้สะพายหลังแล้วหยิบหนังสือที่อยู่ข้างในออกมา เขาเริ่มวางมันลงในชั้นวางหนังสือเล่มแรกที่อยู่ทางซ้าย หลังจากที่เขาวางหนังสือทั้งหมดไว้ด้านใน ซูฮยอก เดินออกจากห้องของเขาแล้วขึ้นไปที่ชั้นสอง
แม้ว่าชั้นสองจะใหญ่เท่ากับชั้นหนึ่ง แต่มันก็ดูไม่ใหญ่เลย นี่เป็นเพราะชั้นสองมีชั้นหนังสือเกิดขึ้น
ห้องสมุด ชั้นสองเปรียบได้กับห้องสมุดขนาดเล็ก เนื่องจากมีตู้หนังสือและหนังสือมากมาย
“ฮ้า”
ซูฮยอก ยิ้มแย้มแจ่มใส ขณะที่เขามองดูตู้หนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือ เมื่อใดก็ตามที่เขาไปที่ชั้นสอง ความรู้สึกสบายใจและความสุข ทำให้เขายิ้มได้
“เฮ้อ ...”
แต่ ซูฮยอก เก็บรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาถอนหายใจ มันเป็นเพราะเขาต้องการอ่านหนังสือ แต่ไม่สามารถทำได้
ซูฮยอก เริ่มก้าวเดินอีกครั้งและขึ้นไปที่ชั้นสาม แตกต่างจากชั้นสอง ไม่มีแม้แต่หนังสือสักเล่มเดียวที่อยู่บนชั้นสาม
มีอุปกรณ์ออกกำลังกายเท่านั้น ใช่แล้ว ถ้าชั้นสองเป็นห้องสมุดเล็ก ๆ ชั้นสามก็คงเป็นโรงยิมเล็ก ๆ
