“สังหาร...” หนิงฝานขมวดคิ้ว เขาแค่สร้างปราณกษัตริย์ได้...ไม่ได้คิดจะแย่งชิงบรรลังค์ แต่ถึงอย่างนั้น เสือสองตัวย่อมอยู่ในถ้ำเดียวกันไม่ได้ นั่นคือเรื่องที่ทำให้หนิงฝานเป็นกังวลมากที่สุด

กษัตริย์พิรุณไม่ปล่อยเขาไว้แน่!

แต่โชคดีที่หนิงฝานมีผ้าคลุมลวงสวรรค์ ที่ใช้อำพรางกายได้จากเหล่าผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกและการทำนาย

นอกจากผ้าคลุมลวงสวรรค์แล้ว ปราณกษัตริย์ยังช่วยบดบังการทำนาย คนทั่วไปจึงไม่อาจทำนายหาเบาะแสของหนิงฝานได้ เว้นแต่คนระดับตงสู่หรือผู้เชี่ยวชาญที่มีโลหิตเซียน จึงจะสามารถหาเบาะแสของเขาได้

ตงสู่ไม่เป็นอันตรายกับเขา แต่คนของวิหารพิรุณเป็นอันตราย ที่สำคัญ ในวิหารพิรุณย่อมมีผู้เชี่ยวชาญการทำนายในระดับเดียวกันกับตงสู่อยู่แน่

หนิงฝานขมวดคิ้ว เขาต้องหาทางป้องกันตนเอง

จากนี้ไป เขาจะใช้ปราณกษัตริย์ต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆไม่ได้

นอกจากนี้ เขาต้องหาวิธีป้องกันการทำนายจากผู้เชี่ยวชาญระดับตงสู่ เพื่อไม่ให้คนระดับนี้หาร่องรอยของเขาพบ

“เมื่อข้าบรรลุปราณกษัตริย์ ข้าสร้างวิชาจากปราณกษัตริย์ที่ทำให้สามารถสังหารอสูรไร้ดัดแปลงได้ในพริบตา แต่วิชานั้นใช้ได้แค่เพียงครั้งเดียว เพราะมันผลาญปราณของมากเกินไป… ‘วิชาถล่มเซียน’ สมควรเป็นชื่อของมัน”

หนิงฝานยิ้มพลางส่ายหน้า วิชาถล่มเซียน… วิชาที่ใช้ปราณกษัตริย์สังหารผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงในพริบตา

หากหนิงฝานจะใช้มัน อย่างน้อยเขาต้องบรรลุขอบเขตไร้แบ่งแยก

หยุนเทียนเฉวแม้จะดูหวังดี แต่มันก็เป็นคนของวิหารพิรุณ อาจเป็นภัยกับหนิงฝาน

ผู้ที่พอจะปกป้องเขาได้คือเหม่ยเฉินที่อยู่ในป่าภูติพราย แต่เป็นไปไม่ได้ที่นางจะออกมา

ดังนั้น หนิงฝานอาจหวังพึ่งได้เพียงหลั่วโยว่

“ช่างเป็นเรื่องที่น่าปวดหัว ข้าหวังว่าโยว่น้อยจะฟื้นฟูดวงจิตได้เร็วๆ หากนางไม่ฟื้นคืนพลังในขอบเขตไร้แบ่งแยก นางก็ไม่มีทางปกป้องข้าได้”

หนิงฝานไร้หนทาง คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

การที่ได้ครอบครองโชคชะตาสีม่วง เทียบได้กับการเป็นที่รับรู้ของสวรรค์

สิ่งที่จะช่วยให้เขาพ้นภัยได้มีเพียงอย่างเดียว คือเร่งช่วยให้หลั่วโยว่ฟื้นคืนพลัง

เมื่อได้ข้อสรุป หนิงฝานก็เร่งเข้าไปยังโลกหยิน

การเดินทางมาเยือนบ่อโลหิตมังกรในครั้งนี้ เขาได้ของดีมากมาย

ปราณเยือกแข็งสวรรค์อันดับ 3 ปราณดวงจิตเยือกแข็ง…

เพลิงเหลืองซ่อนสวรรค์…

โลหิตมังกร 120 หม้อ…

ผลไม้แห่งเต๋าตัดวิญญาณ…

น่าเสียดายที่อสูรในบ่อโลหิตมังกรไม่ใช่อสูรที่มีชีวิตจริงๆ ไม่อย่างนั้นคงได้ผลไม้แห่งเต๋ามากกว่านี้

แม้จะได้ของดีมากมาย แต่หนิงฝานยังไม่มีเวลามาดูดซับพวกมัน

หนิงฝานนำโอสถเสริมดวงจิตที่ปรุงได้ในวิหารสาบสูญทั้งหมด 207 เม็ดออกมา แล้วมุ่งไปยังที่พักของหลั่วโยว่

ยามนี้นางยังคงหลับไหล ดวงจิตเลือนลางราวกับใกล้จะหายไป… ดวงจิตอ่อนแรงเช่นนี้ไม่อาจทนกับโอสถผันแปรที่ 5 ได้

หนิงฝานถอนหายใจ แม้เขาอยากจะช่วยนางให้นางได้ฟื้นฟูเร็วขึ้น แต่ก็ไม่อาจฝืนบังคับได้

เขาเก็บโอสถเข้ากระเป๋า เหลือไว้เพียง 12 เม็ด จากนั้นนำโอสถไปละลายน้ำ กอดนางไว้แนบอกแล้วค่อยๆป้อนน้ำที่ผสมโอสถให้นาง

ไม่ว่ายังไงเขาจะผิดพลาดและทำให้นางบาดเจ็บเพิ่มขึ้นไม่ได้

“ขม...” นางขมวดคิ้วแน่น แม้นางจะหลับแต่ก็ยังอุทานออกมา ดูเหมือนรสชาติของโอสถจะขมเกินไปจนนางไม่อยากดื่ม

หนิงฝานยิ้ม หลั่วโยว่อย่างน้อยต้องอยู่ในขอบเขตเซียน แต่ยามนี้ นางกลับทำตัวเหมือนสาวน้อยเอาแต่ใจ

เมื่อหลายปีก่อนนางคงเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลที่ยิ่งใหญ่ แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด นางถึงได้ผันตนมาไล่ตามวิชาแปลงหยินหยาง และเสี่ยงอันตรายเพื่อทำพันธะสัญญากับสร้อยหยินหยาง

“หนาว...” แม้จะเป็นเพียงดวงจิต แต่ยังสัมผัสได้ด้วยมือราวกับนางมีร่างเนื้อ ยามนี้ร่างกายของนางเย็นลง แม้หนิงฝานจะกอดนางไว้แนบกาย แต่นางยังสั่นเทา

ใบหน้าที่งดงาม ลำคอที่ขาวนวล อกคู่งามที่อุดมสมบูรณ์น่าเย้ายวน ทำให้หนิงฝานแทบจะสิ้นสติ

แต่หนิงฝานพยายามคุมสติ ขับตัณหาในใจออกไป

เขาถอนหายใจ นำผลไม้ที่เป็นสมุนไพรหมื่นปี มีรสหวานและเปรี้ยวออกมา คั้นเอาน้ำผสมกับน้ำโอสถที่เตรียมไว้ เพื่อทำให้รสชาติของมันดีขึ้น

“ดื่มเถอะ… ไม่ขมแล้ว”

หนิงฝานกล่าวคำราวกับปลอบประโลมเด็ก เมื่อรสชาติของโอสถดีขึ้น นางจึงยอมดื่มแต่โดยดี

เมื่อดื่มโอสถจนหมด ร่างกายที่โปร่งใสของนางก็ดูมีสีสันมากขึ้น ความเย็นในร่างกายนางลดลง

หนิงฝานช่วยเช็ดคราบโอสถที่มุมปากนาง ประครองนางนอนลงบนเตียง ห่มคลุมด้วยผ้าห่ม พลางลูบสัมผัสใบหน้าที่งดงามของนางเบาๆ

นางอยู่กับหนิงฝานมาตั้งแต่ต้น เผชิญอันตรายร่วมกันมากมาย หากไม่ได้นาง หนิงฝานคงตายไปแล้วหลายครั้ง

เมื่อยามที่หนิงฝานยังเยาว์ นางคือที่หลบภัยให้เขาพึ่งพิง ตอนนี้เขาสามารถปกป้องตัวเองได้ในระดับหนึ่งแล้ว ถึงคราวที่เขาต้องปกป้องนางบ้าง

*ตูม!*

ในขณะที่หนิงฝานกำลังดูแลหลั่วโยว่อยู่นั้น จู่ๆเสียงระเบิดกลับดังขึ้นในโลกหยิน พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เขาเร่งออกไปนอกบ้าน จ้องมองท้องนภา สีหน้าแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง

เขาเห็นรอยแยกสีดำปรากฏ เมื่อมันกว้างขึ้น เงาของดวงตาสีดำขนาดยักษ์ก็เผยออกมาจากรอยแยก!

เมื่อดวงตาปรากฏ มันยังคงพร่ามัว ไม่อาจมองเห็นหนิงฝานได้ชัด แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันจ้องมองมายังหนิงฝานราวกับมองเห็นเขา

“เจอแล้ว… กษัตริย์คนใหม่!”

หนิงฝานตกใจ ขนลุกซู่ไปทั่วร่าง

สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง เพราะดวงตาที่ปรากฏนั้น… คือ ‘เนตรสวรรค์’!

มีตำนานกล่าวขาน ว่าผู้ที่ฝึกฝนวิชาทำนายจนถึงระดับหนึ่ง จะสามารถสร้างเนตรสวรรค์ขึ้นมาได้ แม้สิ่งที่อยากเห็นจะถูกบดบัง แต่ก็ยังมองเห็นได้

และผู้ที่เป็นเจ้าของเนตรสวรรค์ มองเห็นหนิงฝานแล้ว!

ดวงตานั้นแผ่เจตนาสังหารมายังหนิงฝาน แต่ด้วยบางสิ่งที่หนิงฝานสัมผัสได้ เขารู้สึกราวกับว่าแม้เนตรสวรรค์จะเห็นเขา แต่มันเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด

จากแรงกดดันที่มันแผ่ออกมา ดูราวกับผู้ที่ใช้วิชาจะอยู่ในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงและทรงพลังกว่าตงสู่เล็กน้อย คนผู้นี้สมควรเป็นผู้อาวุโสที่อยู่ในวิหารพิรุณ

กษัตริย์พิรุณได้สั่งการให้ตามหาที่อยู่ของเขา จากนั้นมันคงส่งคนมาสังหาร

แต่สิ่งที่น่ายินดีคือยามนี้หนิงฝานอยู่ในโลกหยิน สมบัติที่อยู่อาศัยระดับจักรวาลกลาง แม้มันจะเห็นเขาแต่มันไม่มีทางรู้ว่าโลกหยินอยู่ไหน และไม่มีทางเข้ามาที่นี่ได้

หากหนิงฝานไม่ได้เข้ามาโลกหยิน พวกมันคงรู้ว่าเขาอยู่ในหุบเขามังกร

เสือสองตัวอยู่ในถ้ำเดียวกันไม่ได้ หากกษัตริย์พิรุณพบเขา มันคงสังหารเขาทันที

แต่น่าเสียดายที่เนตรสวรรค์ไม่มีทางรู้ว่าที่นี่คือโลกหยิน

“จักรวาลกลาง! ไม่ผิดแน่ ที่นั่นมันคือสมบัติที่อยู่อาศัยระดับจักรวาลกลาง!”

เนตรสวรรค์เบิกกว้างด้วยความตกตะลึง มันมองไม่เห็นหน้าหนิงฝาน เงาร่างเลือนลาง ระดับพลังไม่แน่ชัด ภูมิประเทศโดยรอบไม่กระจ่าง มันเห็นเพียงคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกับบ้านหลังหนึ่ง… ต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับใดจึงจะมีสมบัติระดับนี้ได้

โลกหยินนั้นใหญ่กว่าโลกพิรุณมาก และสมบัติที่อยู่อาศัยระดับจักรวาลกลาง ไม่ใช่สิ่งที่เซียนจะมีในครอบครอง ผู้ที่ครอบครองได้มีเพียงตัวตนระดับจักรพรรดิเซียนเท่านั้น!

น่าแปลก มันตามหากษัตริย์คนใหม่ในโลกพิรุณ แต่เหตุใดมันจึงเห็นคนผู้นั้นในสมบัติระดับจักรวาลกลาง?

“เจ้าเป็นใครกันแน่! เจ้ามาทำอะไรในโลกพิรุณของข้า!” เสียงของชายชราผู้หนึ่งดังออกมาจากเนตรสวรรค์

หนิงฝานไม่กล่าว ในเมื่ออีกฝ่ายมองไม่เห็นเขา ไม่รู้ตัวตน ไม่รู้สถานที่ ดังนั้นมันอาจไม่คิดว่าเขาอยู่ในโลกพิรุณ

เหตุที่มันถาม เพราะอยากได้ยินเสียง เสียงสามารถทำให้มันช่วยระบุตัวตนของหนิงฝานได้

แต่หนิงฝานไม่โง่และไม่หลงกลมัน

หากเกิดเขาออกจากโลกหยิน และอีกฝ่ายใช้เนตรสวรรค์อีกครั้ง เมื่อนั้นจะกลายเป็นปัญหา

เขาต้องหาทางทำลายเนตรสวรรค์ อย่าให้มันใช้งานได้อีกครั้ง!

ดรรชนีหมอกเมฆาม่วงไม่อาจใช้ได้… ป้ายหลุมศพมังกรสวรรค์ไม่อาจใช้ได้… วิชาลับทั้งหมดไม่อาจใช้ได้… แต่ยังมีอีก 1 วิชาที่มันจะไม่มีทางรู้ว่าเขาเป็นใคร

‘วิชาถล่มเซียน’!

ในเมื่อมันตามหาเขาเพราะปราณกษัตริย์ ก็ไม่จำเป็นต้องปกปิด และพวกมันจะไม่มีทางพบเขาได้

หนิงฝานเหยียบย่างนภาเข้าหาเนตรสวรรค์ ทั่วร่างเปล่งแสงสีทองอร่าม เจตนาสังหารตรึงอยู่ที่เนตรสวรรค์

เดิมทีแววตาเนตรสวรรค์เผยความสุข แต่ยามนี้กลับโกรธแค้น เพราะปราณสวรรค์ของผู้ที่มันกำลังตามหา เกิดจากวิชาพิรุณแรกเริ่มจริง นั่นหมายความว่าคนผู้นี้เกี่ยวพันกับโลกพิรุณ

แต่แล้วเนตรสวรรค์กลับตกตะลึง เพราะผู้ที่มันตามหา หวังจะทำลายเนตรสวรรค์ แม้มันจะพยายามถอนตัวออกจากที่นี่ แต่ก็ไม่ทัน!

แม้มันจะเข้ามาที่นี่ได้ แต่หนิงฝานคือจ้าวของที่นี่ นั่นหมายความว่า เขาทำให้มันออกไปจากที่นี่ไม่ได้

“เจ้าจะทำลายเนตรสวรรค์ของข้าไม่ได้ ข้าคือคนของกษัตริย์พิรุณ เป็นผู้ทำนายอันดับหนึ่งของโลกพิรุณ หากเจ้าทำลายเนตรสวรรค์ของข้า เท่ากับว่าเจ้าเป็นศัตรูกับโลกพิรุณทั้งใบ!”

หนิงฝานไม่กล่าว เขายิ้มเย้ยหยัน มันบอกว่าเป็นผู้ทำนายอันดับหนึ่งของโลกพิรุณ นั่นหมายความว่า หากเขาทำลายเนตรสวรรค์มันได้ ก็ไม่มีผู้ใดในโลกพิรุณที่จะมองเห็นเขาได้อีก

แสงสีทองพุ่งขึ้นไปยังท้องนภา ภูเขาสีทองขนาดยักษ์สูงหมื่นจ้างถล่มเข้าใส่เนตรสวรรค์!

แม้เป็นอสูรไร้ดัดแปลงยังถูกสังหารในพริบตา เนตรสวรรค์เบื้องหน้าย่อมไม่อาจต้านทานได้

เมื่อภูเขายักษ์สัมผัสกับเนตรสวรรค์ เนตรสวรรค์แตกสลายเป็นหมอกสีทองในพริบตา... ไม่นานโลกหยินก็กลับคืนสู่ความสงบ

เมื่อครู่เกือบไปแล้ว

เนตรสวรรค์คือวิชาทำนายอันลึกลับ คาดไม่ถึงว่าในโลกพิรุณจะมีนักทำนายระดับนี้อยู่

“กษัตริย์พิรุณ!” หนิงฝานขมวดคิ้ว เขาเกลียดมันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาสร้างปราณกษัตริย์ได้แล้วเกี่ยวอะไรกับมัน โลกพิรุณจะมีกษัตริย์สองคนไม่ได้หรือไง?

ในโลกกระบี่มีกษัตริย์ถึง 3 คน... โลกปีศาจมีกษัตริย์ 9 คน… การที่กษัตริย์พิรุณส่งคนมาสังหาร หรือพวกมันจะกลัวว่าผู้ที่บรรลุปราณกษัตริย์คือฉูฉางเอ๋อร์ กลัวว่าฉูฉางเอ๋อร์จะทรงพลังยิ่งกว่า

กษัตริย์พิรุณสมควรเป็นคนขี้อิจฉา… ความแค้นนี้ วันหนึ่งต้องเอาคืน!...

วิหารพิรุณภายในแคว้นกลาง… ชายชราผู้หนึ่งนั่งอยู่ในห้องลับ ตาซ้ายลืมมอง ตาขวาปิดสนิท มือสัมผัสเป็นท่าทางราวกับกำลังใช้วิชา

ด้านนอกห้องมีผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากคอยคุ้มกัน หนึ่งในนั้นเป็นกษัตริย์พิรุณ พวกมันกำลังรอฟังคำตอบจากชายชราที่กำลังทำนาย หากผู้กษัตริย์คนใหม่ไม่ใช่พวกเดียวกัน มันจะกำจัดทิ้งทันที

“ปราณสวรรค์อำพรางโชคชะตาได้ ผู้อาวุโสหมิงเองก็เพิ่งเบิกเนตรสวรรค์ ดูเหมือนการให้เขาตามหาคนผู้นั้นจะเกินกำลังไป”

“ท่านพ่อไม่ต้องกังวล ท่านหมิงมีศิษย์อยู่คนหนึ่ง ความสามารถไม่ได้ต่างกันมากนัก ในโลกใบนี้สมควรไม่มีใครเทียบชั้นได้… กษัตริย์คนใหม่พิ่งสร้างปราณกษัตริย์ได้สำเร็จ ปราณจึงยังไม่เสถียร ไม่สามารถบดบังการทำนายได้ทั้งหมด ข้าจะหาทางตามหาคนผู้นั้นให้ได้ หากรู้แล้วจะแจ้งให้ท่านทราบทันที”

หยุนจิงหงเข้าใจถึงเจตนาของผู้เป็นบิดา บิดาของมันไม่อยากเก็บศัตรูไว้ข้างตัว

แต่เมื่อเวลาผ่านไปชั่วธูปไหม้หมดดอก จู่ๆก็มีเสียงดังออกมาจากห้องทำนาย!

สีหน้ากษัตริย์พิรุณแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง มันเข้าใจทันทีว่าการทำนายเกินกำลังของผู้อาวุโสหมิงมากเกินไป จึงเร่งผลักประตูห้องเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ภาพที่มันเห็นทำให้สีหน้าของมันแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง เพราะตาซ้ายที่ลืมอยู่ของชายชราปรากฏโลหิตไหลรินอย่างหนัก ตาขวาถูกทำลายโดยสมบูรณ์ โลหิตสีดำไหลริน

เนตรสวรรค์ของมันถูกทำลายย่อยยับ!

“หยุนหมิง เกิดอะไรขึ้น! ทำไม่เนตรสวรรค์ของเจ้าเป็นแบบนั้น? เจ้าเห็นหรือเปล่าว่าคนผู้นั้นเป็นใคร!”

กษัตริย์พิรุณแตกตื่น แม้หยุนหมิงจะไม่ได้ทรงพลัง แต่วิชาทำนายของมันไม่มีใครในโลกพิรุณเทียบเคียงได้ ดังนั้นการที่เนตรสวรรค์ของมันถูกทำลาย จึงเท่ากับการตัดแขนขวาของกษัตริย์พิรุณ

“มัน… มัน...” ใบหน้าหยุนหมิงซีดขาว

เนตรสวรรค์ของมันถูกทำลาย ความภาคภูมิสูญสิ้น

“เป็นมัน!”

ผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆไม่รู้ว่าหยุนหมิงกล่าวถึงใคร มีเพียงกษัตริย์พิรุณเท่านั้นที่รู้ดี และนั่นก็ทำให้แววตาของมันปรากฏเศษเสี้ยวของความกลัว

เมื่อแสนปีก่อน กษัตริย์พิรุณรุ่นก่อนได้ทำนายเหตุการณ์ในอนาคตเอาไว้ด้วยวิชาการทำนายที่ลึกลับ

เมื่อกษัตริย์พิรุณผลัดเปลี่ยนมาถึงรุ่นปัจจุบัน ก็ได้นำคำทำนายนั้นขึ้นมาอ่าน โดยไม่ได้เปิดเผยเนื้อหาให้ผู้ใดรู้นอกจากนักทำนายข้างกาย

ในคำทำนายกล่าวว่า มันจะไม่มีโอกาสบรรลุเซียน เพราะถูกผู้ที่ทรงพลังที่สุดในโลกทั้ง 9 ใบสังหาร!

คำทำนายทำให้กษัตริย์พิรุณเห็นภาพที่มันถูกบุรุษในอาภรณ์ดำสังหาร ดวงจิตแตกสลายไม่อาจฟื้นคืนกลับมาได้อีก

ปราณของคนผู้นั้นมหาศาลราวกับไร้ที่สิ้นสุด ดังนั้นมันจึงตั้งใจว่าจะหาคนผู้นั้นให้พบ มันจดจำปราณ และกลิ่นอายของคนผู้นั้นไว้

เมื่อองค์ชายเจ็ดให้กำเนิดทายาท กษัตริย์พิรุณจึงเชื่อว่าบุรุษอาภรณ์ดำในคำทำนายคือบุตรของบุตรชายมัน จึงได้ส่งคนออกตามหาเด็กคนนั้นไปทั่วทุกหนแห่งในโลกพิรุณ

ย้อนกลับไปในอดีต ครั้งที่หยุนปู้ซานไปพบหนิงฝานที่นิกายกุ่ยเชว่ ครั้งนั้นมันกำลังตามหาบุตรชายขององค์ชายเจ็ดอยู่

มีเด็กจำนวนมากที่มีลักษณะคล้ายกับคนที่กษัตริย์พิรุณตามหา ซึ่งชะตากรรมที่เด็กเหล่านั้นได้รับคือถูกทำลายเส้นลมปราณ จนกลายเป็นเพียงธรรมดาสามัญ

เมื่อผู้ที่บรรลุปราณกษัตริย์ปรากฏตัว ความกังวลใจของกษัตริย์จึงเพิ่มพูนเป็นเท่าทวี เพราะลางสังหรณ์ของมันบอกว่า คนผู้นั้นคือบุรุษอาภรณ์ดำที่เป็นผู้สังหารมัน ดังนั้น มันจึงสั่งให้ออกตามหา และกำจัดคนผู้นั้นทิ้งก่อนที่คนผู้นั้นจะเติบใหญ่เทียบเคียงมัน

และนั่น...ก็เป็นเหตุให้เนตรสวรรค์ของหยุนหมิงถูกทำลาย โชคร้ายที่หยุนหมิงไม่เห็นใบหน้าหนิงฝานชัด ไม่รู้ระดับพลัง ไม่อาจสัมผัสกลิ่นอาย ไม่อาจได้ยินเสียง และไม่รู้จักวิชาที่ใช้ จึงไม่อาจทำนายและระบุถึงตัวตนที่ชัดเจนได้

“ต้องหามันให้พบ… อ็อก!!” หยุนหมิงกระอักโลหิตอย่างรุนแรงและหมดสติไป

กษัตริย์พิรุณสั่นสะท้าน สุดท้ายแล้ว เหตุการณ์ที่มันกลัวก็กำลังจะเกิดขึ้น

“แจ้งไปยังแคว้นทั้ง 800 แห่งทั่วโลก ให้ตามหามันให้พบ!”

แววตากษัตริย์พิรุณแปรเปลี่ยนเย็นชา มันสลักเงาร่างที่เลือนลางตามที่หยุนหมิงได้สลักไว้ลงแผ่นหยก มอบให้กับผู้เชี่ยวชาญรอบตัว

“นี่… เงาร่างขุ่นมัวขนาดนี้จะหามันเจอได้ยังไง? ผู้ที่สร้างปราณกษัตริย์ได้สมควรอยู่ขอบเขตไร้แบ่งแยกเป็นอย่างน้อย พวกข้าจะสังหารมันได้ยังไง...” หนึ่งในผู้อาวุโสวิหารพิรุณกล่าวขึ้น

“ใครก็ตามที่มีลักษณะคล้ายมันก็ฆ่าทิ้งให้หมด! ต่อให้มันเป็นผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกก็ไม่เว้น!” กษัตริย์พิรุณกล่าว

ตามคำทำนายระบุ อีกพันปีข้างหน้า มันจะถูกสังหารด้วยมือของคนผู้นั้น ดังนั้น มันต้องทำทุกทางเพื่อกำจัดคนผู้นั้นให้ได้!...

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด