บทที่ 138 - นักสำรวจคนที่สาม (2)

บทที่ 138 - นักสำรวจคนที่สาม (2)

”

ฉันได้หยุดนิ่งกับคำถามของเธอ จากนั้นก็คว้าไปที่ไหร่ของเธอ

"ถ้างั้นมันก็มีอยู่จริงๆ? ฉันรู้แล้ว"

"กรี๊ดด! ชะ ชิน มันยังเช้าอยู่... มะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบนะ จริงๆแล้วนายมิอิสระที่จะทำต่อได้"

"มันไม่ใช่เรื่องนั้น!"

"ห๊ะ? แล้วมันเรื่องไหนกันล่ะ?"

"โรเล็ตต้ามีดันเจี้ยนที่อยู่สูงกว่าดันเจี้ยนที่หนึ่งงั้นหรอ?"

โรเล็ตต้าได้บ่นและตอบกลับมา

นั่นมันมีอยู่แล้ว มีเพียงแค่กิลด์มาสเตอร์ระดับผู้บริหายเหมือนกับฉันเองหรือนักสำรวจที่เคยไปเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้"

"เงื่อนไขมันคืออะไร?"

"ก่อนอื่นชินพร้อมหรือยัง? ดันเจี้ยนที่นั่นจะมีรางวัลที่สูงกว่าดันเจี้ยนอื่นๆทั้งหมดอย่างแน่นอน แต่ว่าราคาที่ชินจะต้องจ่ายก็สูงพอๆกัน ชินอาจจะต้องเสียใจที่ไปที่นั่นก็การ การปีนไปเพียงแค่ดันเจี้ยนที่หนึ่งก็อาจจะดีกว่า ฉันมั่นใจ ชินจะยังต้องการฟังต่อไหม?"

ฉันได้เงียบไปจากคำพูดของเธอ จากนั้นฉันก็นึกขึ้นได้ว่าทำไมเธอถึงพูดมันขึ้นมาในตอนแรก ดังนั้นฉันจึงถามเธอกลับไป

"ถ้าหากว่าฉันพิชิตดันเจี้ยนที่หนึ่งได้ ฉันจะสามารถเอาชนะศัตรูของโลกได้ไหม?"

"...."

ฉันได้ถามเธออีกครั้ง

"มันจะเป็นยังไงถ้าฉันเคลียร์ดันเจี้ยนที่สูงกว่า?"

"ถ้าชินสามารถจะเคลียร์มันได้อย่างสมบูรณ์...ก็อาจจะ"

"แล้วนั่นมันไม่ใช่คำตอบที่ชัดเจนหรอ?"

"...ใช่แล้ว จริงๆนะ ชินคือ..."

"ฉันคืออะไร?"

"ไม่ ไม่มีอะไร มันไม่มีอะไรทั้งนั้น"

โรเล็ตต้าได้ส่ายหัวของเธอ มุมปากของเธอได้ขดเป็นรอยยิ้มที่ไม่เหมือนกับแต่ก่อน เธอได้ยิ้มออกมาอย่างชวนมอง ฉันก็ยังได้ยิ้มกลับไป

"โอเค ถ้ามันไม่ได้ผล ฉันก็จะพาชินกลับมาที่ดันเจี้ยนแรกเองแม้ว่าฉันจะต้องข่มขู่ลอร์ดก็ตาม"

"มันจะไม่เป็นไร ฉันจะทำลายมันด้วยพลังของฉัน"

"โอเค ถ้างั้นฉันจะสอนชินถึงวิธีที่จะไปถึง 'บียอน(Beyond)' "

"บียอน?"

"ใช่แล้ว มันเป็นสถานที่ๆมีเพียงนักสำรวจจากดันเจี้ยนแรกที่สามารถจะหวังเพื่อไปถึงได้ แม้กระทั่งในหมู่พวกเขาก็มีเฉพาะผู้ที่มีศักยภาพความสามารถและคุณสมบัติที่ยิ่งใหญ่เท่านั้นที่จะสามารถเข้าไปถึงได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมมันถึงแตกต่างไปจากดันเจี้ยนอื่นๆ มันถูกเรียกว่าบียอน"

เงื่อนไขแรก เป็นนักสำรวจดันเจี้ยนที่หนึ่ง

เงื่อนไขที่สอง เอาชนะบอสทั้งหมดด้วยการต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง

เงื่อนไขที่สาม ได้รับชื่อที่แท้จริงของเทพเจ้า

เงื่อนไขที่สี่ ได้รับการยอมรับจากผู้บริหารระดับสูงของกิลด์มาสเตอร์ระดับผู้บริหาร

เงื่อนไขที่ห้า อยู่เหนือกว่าระดับทอง

เงื่อนไรที่หก สร้างความสำเร็จ

มันเป็นเส้นทางที่โหดและหินอย่างแท้จริง ยังไงก็ตามฉันได้ทำเงื่อนไขส่วนใหญ่สำเร็จไปเรียบร้อยแล้ว โรเล็ตต้าได้บอกฉันเกี่ยวกับบียอน แสดงว่าเธอได้ให้การยอมรับฉัน ดังนั้นมีเพียงอย่างเดียวที่เหลือให้ฉันต้องเติมเต็ม"

"เงื่อนไขที่หกนี้คิดยังไง? เหมือนกับว่าฉันจะต้องทำความสำเร็จไปเรื่อยๆจนครบตามต้องการนะหรอ?"

"ใช่แล้ว มันจะไม่มีการเปิดเผยว่าชินจะต้องประสบความสำเร็จมากแค่ไหน ดังนั้นฉันก็ไม่สามารถจะบอกชินได้ว่าเมื่อไหร่ที่ชินจะสามารถเข้าไปในบียอนได้ ดังนั้นชินจะต้องมุ่งไปที่การสร้างสำเร็จ เพราะว่าตั้งแต่ที่ชินได้ตัดสินใจที่จะปีนบียอน มันก็จะเป็นการดีที่จะไปที่นั่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เหมือนกับชื่อของมัน บียอนเป็นดันเจี้ยนที่อยู่เหนือกว่าดันเจี้ยนที่หนึ่ง ทุกๆครั้งที่ชินเคลียชั้นในดันเจี้ยนที่หนึ่งชินก็จะสามารถท้าทายบียอนได้ เมื่อชินเคลียชั้นในบียอนจากนั้นชินก็จะกลับมาที่ดันเจี้ยนที่หนึ่ง"

"ในทางกลับกัน ฉันจะสามารถปีนได้มากน้อยตามระดับเลเวลของฉัน"

"แน่นอน เพราะว่ายังไม่มีใครประสบความสำเร็จในการพิชิตดันเจี้ยนที่หนึ่ง ดังนั้นมันก็เร็วเกินไปที่จะกังวลในเรื่องนี้ แต่ว่าชินเป็นคนที่ดูจะมีหวัง"

ตัวอย่างก็เช่นถ้าดันเจี้ยนที่หนี่งมีทั้งหมด 100 ชั้นและฉันได้กลายเป็นนักสำรวจบียอนหลังจากที่เคลียร์ชั้นที่ 75 ของดันเจี้ยนที่หนึ่ง เมื่อนั้นฉันจะได้โอกาสในการเคลียร์ชั้นที่หนึ่งของบียอนและหลังจากฉันเคลียร์แล้วฉันก็จะกลับมาชั้นที่ 76 ของดันเจี้ยนที่หนึ่ง เมื่อฉันเคลียร์มันได้อีกฉันก็จะสามารถไปท้าทายชั้นที่ 2 ของบียอนได้ ในกรณีนี้เมื่อฉันได้เคลียร์ชั้นที่ 100 ของดันเจี้ยนที่หนึ่ง ฉันก็จะสามารถท้าทาบชั้นที่ 26 ของบียอนได้ แต่นั่นมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะไปท้าทายชั้นที่ 27 ของบียอนได้ แม้ว่าฉันจะเคลียร์ชั้นที่ 26 ของบียอนก็ตาม ดังนั้นฉันก็จะไม่สามารถพิชิตบียอนได้ แต่ฉันก็ยังสามารถที่จะพิชิตดันเจี้ยนที่หนึ่งไปได้

แม้ว่าถ้าดันเจี้ยนที่หนึ่งไม่ได้จบลงที่ชั้น 100 แต่ว่ามันก็เห็นได้ชัดเลยว่าการกลายเป็นนักสำรวจบียอนช้านั้นเป็นเรื่องเสียเปรียบ

ชั่งไม่สมเหตุสมผลอะไรแบบนี้!

"เพราะว่าไม่เคยมีใครไปถึงจุดสิ้นสุดของบียอน ก็เลยไม่มีใครรู้ว่าบียอนมีทั้งหมดกี่ชั้น แต่ว่าไม่ต้องไปกังวลกับเรื่องนั้นมากไปหรอกนะและก็สนใจไปที่ดันเจี้ยนที่หนึ่ง ถ้าเป็นชิน ฉันเชื่อว่าชินจะต้องสามารถเข้าไปในบียอนได้ก่อนที่จะถึงชั้นที่ 70!"

"ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะ ถ้างั้นไว้เจอกันนะ"

เมื่อโรเล็ตต้าได้ให้คำแนะนำกับฉันด้วยรอยยิ้ม ฉันก็ได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นฉันก็ได้ออกไปและสาบานกับตัวเองว่าสักวันหนึ่งชั้นจะไปถึงบียอนด้วยตนเองให้ได้

[คุณได้กลายเป็นเลเวล 52 คุณได้รับแต้มสเตตัส 5 แต้ม]

[คุณได้รับคุณสมบัตในการไปที่ยังบียอน]

[คุณต้องการที่จะเป็นนักสำรวจบียอนหรือไม่? ในวินาทีที่คุณยอมรับคุณจะถูกลบออกไปจากอันดับของดันเจี้ยน]

[โปรดเลือกอย่างระมัดระวัง สถานที่แห่งนี้แตกต่างไปจากดันเจี้ยนที่หนึ่งและคนที่ผ่านเข้าไปจะไม่อาจย้อนกลับได้]

"...."

บนร้านขายของชั้นที่ 51 ฉันได้มองไปที่โรเล็ตต้า เธอได้มองกลับมาและส่งยิ้มหวาน

"มีอะไรหรอชิน? วันนี้ชินมาเร็วไปแล้วนะ! ใครจะไปคิดว่าชินจะทะลวงผ่านชั้นที่ 51 ซึ่งเต็มไปด้วยโทรลในเวลาเพียงแค่ 5 ชั่วโมง"

"อืมม...โรเล็ตต้า"

"ว่าไงชิน"

"มันดูเหมือนว่าฉันจะมีคุณสมบัติในการไปในบียอน"

"...อะไรนะ!?"

ฉันพูดได้เพียงแค่ว่าการแสดงออกของโรเล็ตต้าดูน่ารักมาก

[คุณได้กลายเป็นนักสำรวจบียอน! คุณสามารถที่จะท้าทายชั้นที่ 1 ของบียอนได้ เมื่อคุณเคลียร์ชั้นที่ 1 แล้วคุณจะสามารถมาท้าทายชั้นที่ 52 ของดันเจี้ยนที่หนึ่งได้และคุณไม่สามารถจะท้าทายชั้นที่ 2 ของบียอนได้ในทันที]

[คุณได้ประสบความสำเร็จในการก้าวเข้าสู่บียอนเร็วที่สุดนับตั้งแต่ที่ดันเจี้ยนถูกก่อตั้ง! คุณได้รับแต้มทักษะ 4 แต้ม แต้มทักษะปัจจุบัน: 8]

[คุณได้กลายเป็นนักสำรวจคนที่สามของบียอนในปัจจุบัน คุณได้กลายเป็นอันดับที่สามของนักสำรวจบียอน ช่องสนทนาของนักสำรวจบียอนได้ถูกเปิดออก]

[ที่พักอาศัยและรีสอร์ทที่อยู่ในความครอบครองของคุณได้เปลื่ยนแปลงไปเพื่อสัมพันธ์กับบียอน]

หลังจากได้ฟังข้อความด้วยความสับสน ฉันก็ได้มองไปที่โรเล็ตต้าผู้ที่ก็ยังคงเช่นกัน

"โรเล็ตต้าเกิดอะไรขึ้น?"

"อืมมม...ฉันไม่รู้!"

โรเล็ตต้าดูจะร่าเริงจนเกินไป เมื่อฉันได้ถอนหายใจออกมา เธอก็ตกใจและเริ่มที่จะคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง จากนั้นเเธอก็ได้รับคำตอบ

"ฉันคิดว่าเป็นเพราะชินได้ทำความสำเร็จในอีกโลกหนึ่งในฐานะของทหารรับจ้างต่างมิติ จากนั้นก็เอาชนะเดรกที่ปรากฏตัวขึ้นบนโลกซึ่งมันส่งผลกระทบอย่างมาก"

"ทั้งสองอย่างนั้นได้รับการยอมรับว่าเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่หรอ?"

"ใช่แล้ว! แต่ว่าชินนี่น่าทึ่งจริงๆเลย กลายเป็นทหารรับจ้างต่างมิติเร็วที่สด กลายเป็นนักสำรวจบียอนเร็วที่สุด...ถ้าเป็นชิน ชินอาจจะทำมันสำเร็จจริงๆก็ได้"

"อย่ายอฉันมากเกินไปสิ"

"หุหุ ชินไม่รู้หรอกว่าฉันกำลังพูดถึงอะไร"

โรเล็ตต้ากำลังชื่นชมยินดีด้วยการรวบมือเธอเข้าด้วยกัน แต่ฉันก็กลัวสายตาของเธอซึ่งดูเหมือนกับกำลังไปที่ใดสักแห่งที่อยู่ห่างไกล ฉเธอจะบอกฉันไหมนะถ้าฉันถามเธอ? หรือว่าเธอจะบอกให้ฉันรอคอยไปก่อน? ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกหดหู่ใจ ฉันได้หันหน้าไป โรเล็ตต้าได้ตกใจคว้าแขนเสื้อของฉันในทันที

"ชินมีอะไรหรือป่าว?"

"เธอหมายถึงอะไร? ฉันจะต้องไปที่บียอนในตอนนี้"

"อา ใช่สิ...ชินทำให้ฉันตกใจนะ ชิ อย่าหายไปโดยไม่พูดอะไรสิ! ชินจะต้องพูดก่อนว่าชินจะกลับมา"

โรเล็ตต้าได้กระดิกหูของเธออย่างรวดเร็วราวกับว่าเธอกำลังโกรธ ฉันรู้สึกโล่งใจ เธอกำลังจ้องมองมาที่ฉันในตอนนี้

"ถ้างั้น ฉันจะกลับมา"

"อื้อ"

โรเล็ตต้าได้พยายามที่จะจูบฉันเป็นประจำ แต่ในขณะที่ฉันกำลังคาดว่าครั้งนี้ฉันก็จะหลบไปได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเอง....

[คุณได้รับพรราชินีเอลฟ์ คุณจะได้รับการปกป้องจะผลสถานะต่อไปนี้เป็นเวลาห้าชั่วโมง คุณจะได้รับการปกป้องจากผลสถานะระดับต่ำทั้งหมดและระดับกลางทั้งหมด คุณสามารถที่จะรักษาสติได้เป็นเวลา 5 นาทีหลังจากที่ตกอยู่ในสถานะที่ตายไปแล้ว โชคของคุณเพิ่มขึ้น 100 สมาชิกทั้งหมดของเผ่าแฟรี่จะเห็นคุณเป็นมิตร]

"เอ๊ะ? ไม่ใช่ว่าฉันเพิ่งจะหลบมัน?"

"นะ นั่นคือ..."

เมื่อเห็นโรเล็ตต้าได้หลบตาของฉันราวกับว่าเธอมีอะไรบางอย่างอยู่ ฉันก็ตระหนักได้ว่าพรเหล่านี้ไม่จำเป็นจะต้องมอบให้ด้วยการจูบ โรเล็ตต้าเคยให้พรนี้กับฉันด้วยการจูบและในตอนนี้ฉันได้หลบเธอทำให้เธอจูบฉันล้มหลว แต่ว่าฉันกลับได้พร

ฉันได้พึมพัมออกมาด้วยความตกตะลึง

"จริงๆแล้วเธอจูบฉันเพียงเพราะว่าต้องการ?"

"ฉัน ฉันบอกชินแล้วนี่ ฉันจูบชินเพราะว่าฉันรักชิน..."

แม้ว่าเธอจะพูดแบบนั้น เธอก็ดูเหมือนจะอายจนเธอพยายามจะปิดใบหน้าเธอด้วยหู แน่นอนว่าแม้หูเธอจะยาวแต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เธอคนนี้ ไม่สิเอลฟ์คนนี้...ทำไมถึงน่ารักมากขนาดนี้? ฉนรู้สึกถึงความไม่สบายราวกับว่าฉันจะหายไป ฉันได้เอื้อมมอของฉันออกไปแตะที่หัวของเธอ

"เอ๊ะ?"

"อืมม เอาล่ะ ฉันดีใจกับมัน มันไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้รู้อะไรเลย แต่ว่าพูดตรงๆนะตอนนี้ในหัวองฉันมันเต็มไปด้วยเรื่องของดันเจี้ยนและเรื่องของการเป็นฮีโร่ ขอโทษนะ เธอไม่จำเป็นจะต้องรอฉัน ดังนั้น..."

"งะ งี่เง่า ฉันจะรอ! แม้ว่าฉันจะไม่ต้องการก็ตาม"

ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอได้ด่าฉันว่างี่เง่า

"จะ จริงหรอ?"

"จริงๆ! ดังนั้นไม่ต้องคิดมากเกี่ยวกับอะไรแบบนี้และก็ไปซะ!"

เพราะอย่างนี้โรเล็ตต้าได้ไล่ให้ฉันออกมา ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเพิ่งจะเกิดอะไรขึ้น

ในสถานที่ๆควรจะเป็นบันไดขึ้นไปที่ชั้นที่ 52 ได้มีประตูสีเทาปรากฏขึ้น ฉันได้กระโดดเข้าไปโดยที่ไม่คิดอะไร

[เริ่มสำรวจชั้นที่ 1 ของบียอน คุณไม่สามารถจะหยุดการสำรวจบียอนได้ตามที่ต้องการและออกไปหมายถึงการที่พลังชีวิตของคุณเหลือศูนย์และคุณจะถูกบังคับให้ไปอยู่ที่บ้านในพื้นที่พักอาศัยหรือในโลกของคุณ คุณจำเป็นจะต้องใช้เวลาอีกหนึ่งเดือนเพื่อที่จะสำรวจอีกครั้ง และในระหว่างเวลานี้คุณไม่สามารถที่จะสำรวจดันเจี้ยนที่หนึ่งได้]

'โรเล็ตต้าก่อนที่เธอจะพยายามจูบฉัน เธอก็ควรจะบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ! ถึงแม้ว่าถ้าเธอบอกฉัน ฉันก็คงจะมาที่นี่ไม่ว่ายังไงก็ตามอยู่ดี...แต่นี่มันไม่ได้หมายความว่าฉันไม่สามารถจะกลับไปที่โลกได้จนกว่าที่ฉันจะเคลียร์ชั้นที่ 1 ของบียอนหรือไม่ก็ตายงั้นหรอ!'

ไม่ว่ายังไงก็ตามความประทับใจในครั้งแรกของบียอนที่ฉันมีก็คือว่ามันมีขนาดที่ใหญ่มาก แถมนอกจากนี้มันโครงสร้างที่แตกต่างไปจากชั้นดันเจี้ยนที่ฉันเคยปีนมาตลอด

"มันเป็นเขาวงกต?"

ผนังทางด้านซ้ายและขวาของฉันเป็นกำแพงอิฐที่แข็งและหนา เมื่อฉันได้ลองโจมตีมันด้วยหอกที่บรรจุมานามันก็ไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย ความจริงแล้วอิฐสีแดงนี้ได้ดูดมานาของฉันและสะท้อนมันกลับมาใส่ฉัน ฉันสามารถที่จะอ่านการเคลื่อนไหวของมานาและหลบการโจมตีนี้ได้ แต่ว่าการโจมตีนี้มันแข็งแกร่งกว่าการโจมตีเดิมของฉัน ดูเหมือนว่ากำแแพงนี้จะเสริมพลังของการโจมตีฉันและสะท้อนกลับมา ฉันจะต้องจำเรื่องนี้เอาไว้ให้ดีและมุ่งหน้าไปต่อ

"ก๊าซซซซซซซซซ!"

จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงคำรามที่คุ้นเคยขึ้นมาทันที 'แปลก...ฉันเคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน!' ฉันได้เอียงหัวงงและเดินไปข้างหน้า ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลย ฉันก็จะไม่ได้อะไรกลับไปซักที

"ก๊าซซซซซซ!"

'หืม เสียงได้เข้าใกล้มาแล้ว'

ความจริงที่ว่าฉันไม่สามารถทำลายกำแพงลงได้มันได้เน้นย้ำฉันอย่างมาก ในทางกลับกันฉันคิดว่าดันเจี้ยนนี้สมกับดันเจี้ยนที่แท้จริงมากกว่าดันเจี้ยนที่ฉันปีนขึ้นมาจนถึงบัดนี้

ฉันได้เข้าไปใกล้แหล่งที่มาของเสียงอย่างช้าๆ ในขณะที่ฉันเดินเข้าไปสติปัญญาที่เพิ่มขึ้นของฉันก็ได้วาดแผนที่เขาวงกตขึ้นในหัวอย่างชัดเจน ในขณะที่ฉันได้เข้าใจโครงสร้างเขาวงกตทีละน้อย ฉันก็ได้เข้าใจว่าฉันจะต้องเดินไปไกลแค่ไหนเพื่อที่จะไปถึงแหล่งที่มาของเสียง

"ก๊าซซซซซ!"

"เอ๊ะ?"

'นี้...คือมันแตกต่างไปจากเสียงอื่นๆเล็กน้อย' ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกหนาวสันหลัง ฉันได้รีบเอาหอกกลืนกินออกมาในทันทีด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจ จากนั้นฉันได้เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆด้วยการใช้มือข้างหนึ่งจับกำแพงด้านขวา ฉันแน่ใจได้เลยว่าที่มาของเสียงคำรามมาจากด้านหน้า

ในขณะที่ฉันคิดเมื่อนั้นกำแพงก็ได้มาถึงจุดสิ้นสุดลง พื้นที่เปิดโล่งก็ได้ปรากฏขึ้นมา มันกว้างมากพอที่จะให้เฟรมเดรกมานอนอยู่ได้

ที่นั่นฉันได้เจอกับพวกมัน

"ออร์คลอร์ด?"

พระเจ้า มันนานแค่ไหนแล้วนะ!? ออร์คลอร์ด มันคือออร์คลอร์ด! มอนสเตอร์ท่ทำให้ฉันกลายเป็นนักสำรวจดันเจี้ยนที่แท้จริง! ฉันดีใจที่ได้เห็นมันอีกครั้ง ฉันได้ส่งเสียงของฉันออกมาและ 'พวกมัน'ก็ได้หันกลับมามองฉัน ดวงตาของพวกมันต่างก็มีสีแดงสด

"มีออร์คลอร์ด....กี่ตัวกันเนี้ย?"

ฉันได้พบสิ่งที่มาของความรู้สึกที่ทำให้ฉันรู้สึกหนาวสั่น มันได้มีการประชุมขนาดเล็กจัดขึ้นที่นี่! แต่ว่าพวกฉันคิดอย่างรอบคอบ ออร์คลอร์ดเป็นบอสจากชั้นที่ 5 ไม่ว่าพวกมันจะมีเกราะที่ดูแฟนสีและมีออร่าที่ทรงพลังมากแค่ไหน พวกมันก็ไม่น่าที่จะสามารถเอาชนะฉันที่อยู่เลเวล 52 ด้ายยย....

"ก๊าซซซซ!"

"ก๊าซซซซซซ!"

"ก๊าซซซซซซซซ!"

[ออร์คลอร์ดได้ใช้วอคลาย! ออร์คทั้งหมดได้รับการลบสถานะด้านลบทั้งหมด ออร์คทั้งหมดได้รับพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50% และได้รับสถานะสุดยอดเกราะไม่สะทกสะท้านต่อการโจมตี]

[ออร์คลอร์ดได้ใช้วอคลาย! ออร์คทั้งหมดได้รับการลบสถานะด้านลบทั้งหมด ออร์คทั้งหมดได้รับพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50% และได้รับสถานะสุดยอดเกราะไม่สะทกสะท้านต่อการโจมตี]

[ออร์คลอร์ดได้ใช้วอคลาย! ออร์คทั้งหมดได้รับการลบสถานะด้านลบทั้งหมด ออร์คทั้งหมดได้รับพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50% และได้รับสถานะสุดยอดเกราะไม่สะทกสะท้านต่อการโจมตี]

ฉันอดที่จะคิดขึ้นไม่ได้ว่า 'อย่าบอกนะว่าวอคลายของเหล่าออร์คลอร์ด...'

"เมื่อไหร่ก็ตามที่หนึ่งในพวกมันใช้ทักษะ ตัวอื่นๆก็จะมีพลังโจมตีที่เพิ่มขึ้น...?"

"ก๊าซซซซซซซ!"

[ออร์คลอร์ดได้ใช้วอคลาย! ออร์คทั้งหมดได้รับการลบสถานะด้านลบทั้งหมด ออร์คทั้งหมดได้รับพลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50% และได้รับสถานะสุดยอดเกราะไม่สะทกสะท้านต่อการโจมตี]

ออร์คลอร์ดทั้งหมดได้พุ่งเข้ามาหาฉัน ตัวที่ยังไม่ได้ใช้ออร์คลอร์ดก็ยังตะโกนขึ้นในขณะที่วิ่งเข้ามา

เมื่อมองไปที่พวกมันทำให้ฉันยิ้มขึ้น จากนั้นฉันก็หันกลับไปและวิ่ง

มันดูเหมือนว่าฉันจะดูถูกบียอนมากเกินไป