ตอนที่ 10 อยากซ่าในหมู่บ้านเริ่มต้น

ตอนที่ 10 อยากซ่าในหมู่บ้านเริ่มต้น

ของที่ดรอปจากบอสยังมีของระดับสีเขียวอีก 2 ชิ้นด้วย

หนึ่งในนั้นคือเครื่องประดับ ก่อนอื่นต้องอธิบายก่อนว่าเครื่องประดับในเกมนี้เป็นของสวมใส่ที่สำคัญมาก ถึงจะให้สถานะที่ต่ำแต่มุลค่าของมันสูงมาก เพราะหายากมาก และสามารถใส่ได้หลายชิ้น อย่างเล่น ใส่แหวน 4 วง

นอกจากนี้ยังมีไม้เท้าที่น่าจะทำจากกระดูกต้นขาของหมาป่าซัก 2 - 3 อันมาประกอบกัน อย่างไรก็ตามมันเป็นแค่ของระดับสีเขียวไม่ได้มีความสามารถในการโจมตี แต่มันก็เป็นอาวุธหลักของคลาสนักบวช

เสี่ยวเฟิงสวมมันทั้งหมดเลยรวมทั้งเกราะแขนที่ได้มาจากหมาป่าขาวด้วย แล้วเขาก็เปิดหน้าต่างสถานะขึ้นมาเพื่อตรวจสอบความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง

ตัวละคร: แด๊ด

เลเวล: 5

คลาส: นักบวชฝึกหัด

พลังชีวิต: 165/165

ค่ามานา: 171/171

พลังโจมตีกายภาพ: 62-70

พลังโจมตีเวทย์: 46-48

พลังป้องกัน: 43-48

MGD: 32-36

ค่าสถานะพื้นฐาน:

ค่าพละกำลัง: 56

ค่าความทนทาน: 45

ค่าความว่องไว: 54

ค่าปัญญา: 48

ค่าพลังปราณ: 48

แต้มค่าสถานะที่ยังไม่ได้ใช้: 2

สกิลเชี่ยญชาญ: ไม่มี

สกิลเฉพาะตัว: ไม่มี

น่าเกรงขาม!

"น่าเกรงขาม" ใช้อธิบายค่าความสามารถของเสี่ยวเฟิงตอนนี้ได้อย่างดี แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เชื่อว่าจะมีความสามารถสูงได้ขนาดนี้

ต้องเข้าใจก่อนว่าเกมเพิ่งเปิดมาได้ไม่กี่ชั่วโมง ผู้เล่นส่วนใหญ่ยังใส่ชุดเริ่มต้นอยู่เลย ยกเว้นพวกที่มีชื่ออยู่แล้วหรือพวกชุดระดับดีเยี่ยมที่ดวงดีระดับ 1 ในล้านเท่านั้น

แล้วตอนนี้เสี่ยวเฟิงก็เป็นมีชุดระดับดีเยี่ยมแล้ว ก็หมายความว่า?

เขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเศรษฐีในสลัมเลย

ตอนนี้ค่าสถานะของเสี่ยวเฟิงมากกว่าปกติถึง 3 เท่า และถ้าเทียบกับผู้เล่นปกติจะมากกว่าถึง 4 เท่า ไม่ต้องสงสัยเลยว่าถ้าเขาอยากจะซ่าในเขตนี้ก็ไม่มีใครหยุดเขาได้แน่นอน

"นี่มันสุดยอดเลย!พลังโจมตีสูงถึง 70! ถ้าเราเจอราชาหมาป่าโลหิตอีก เราจะใช้เวลาจัดการน้อยลงหลายนาทีเลยแหะ!"

ใช้เวลานานเหมือนกันกว่าเขาจะเรียกสติกลับมาได้แต่เขาก็ยังคงทึ่งอยู่ แล้วเขาก็นึกอะไรออกแล้วก็เปิดกระเป๋าออกมาดูอีกรอบ

"ดูท่าจะเหลืออะไรอีกอย่างแหะ"

บอสดรอปของออกมาให้ 9 อย่าง แต่ตอนนี้เขาใช้อยู่ทั้งหมด 8 ชิ้น ดูท่าเขาจะตกหล่นของหนึ่งชิ้นที่มุมกระเป๋า ซึ่งเขาก็หามันเจอในเวลาไม่นาน

ซองธนูที่สูญหาย

ไอเทมภารกิจ

คำโปรย: เสี่ยวมา ลูกหลานของนักล่า มา ที่หายไปเมื่อหลายวันก่อน ซองธนูนี้เป็นของที่เขาพกเอาไว้ในตอนที่ออกเดินทาง

"ไอเทมภารกิจอย่างงั้นเหรอ?"

เสี่ยวเฟิงรู้สึกตกใจนิดหน่อย เขาไม่ทันได้สังเกตว่าบอสดรอปไอเทมชิ้นนี้มาด้วย ดูท่าเขาต้องกลับไปเช็คที่หมู่บ้านแล้ว

"ฟิ้ววว!"

แต่ในตอนนั้นกระแสลมอันรุนแรงเข้าปะทะหลังของเสี่ยวเฟิงดึงดูดความสนใจของเขาจนต้องหันกลับไปมอง

"ย้ากกกกกก!"

มีดสั้นถากผ่านตัวของเสี่ยวเฟิงไป พร้อมร่างดำทะมึนอันคุ้นเคย

ไนท์คูเออร์!

"ย้ากกกกกก!"

ไนท์คูเออร์อุตส่าห์ลอบโจมตีแต่ก็พลาด ถึงจะตกใจแต่ก็ดึงมีดกลับมาตั้งท่าใหม่ทันที คราวนี้เขาเปลี่ยนไปเล็งที่คอของเสี่ยวเฟิง

"นายอีกแล้วเหรอ! นี่ไม่คิดจะจำเลยใช่ไหม"

พอเห็นว่าใครโจมตีเขาก็หน้าหงิก ตั้งแต่ไนท์คูเออร์โจมตีเข้ามาเขาก็ไม่ได้พูดอะไรซักคำ เขาวาดไม้เท้าออกไปแล้วฟาดลงไปที่สะโพกของอีกฝ่าย

"กร็อก!"

"-63!"

เสียงกรอบๆดังขึ้นมา เลขดาเมจที่ขึ้นมาบนหัวของไนท์คูเออร์รุนแรงจนพลังชีวิตของเขาหมดในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาล้มลงแล้วก็กลายเป็นแสงกลับไปเกิดที่จุดเกิดอีกครั้ง

สำหรับเสี่ยวเฟิงในตอนนี้ ผู้เล่นอื่นๆไม่ต่างอะไรกับกระดาษ

"คุณได้สังหารไนท์คูเออร์โดยเจตนา ค่าความชั่วเพิ่มขึ้น 1!"

ชื่อของเขาเริ่มกลายเป็นสีเทาแต่เขาก็ไม่ได้สังเกต เขามุ่งหน้าต่อไปยังหมู่บ้าน ระหว่างทางพวกหมาป่าดำก็เริ่มเกิดใหม่ แต่ก็ขวางเขาไม่ได้ พวกหมาป่าตายระหว่างทางตายราวใบไม้ร่วง

"หัวหน้าครับ เขาออกมาจากป่าแล้ว!"

หลังจากที่เดินกลับมาถึงเขตของหมาป่าเขาก็มีคนจำนวนมากกำลังยืนตีพวกหมาป่าอยู่ แต่พวกเขาก็สู้กันเป็นทีมคอยช่วยยันพวกหมาป่าไว้ แต่ไม่ใครสามารถที่จะจัดการพวกมันด้วยตัวคนเดียวได้

มีคนแถวๆนั้นบางคนก็หันมามองเขาที่กำลังเดินออกมาจากป่าด้วย

"จับตาดูเขาเอาไว้ คนของเรากำลังมาเพิ่มแล้ว!"

แน่นอนประโบคนั้นเข้าหูเสี่ยวเฟิงเต็มๆแต่เขาไม่ได้สนใจมากแล้วเดินต่อไป แต่เขาก็โดนขวางโดยกลุ่มผู้เล่นไม่ให้เขาไปต่อได้

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

คนพวกนั้นเป็นของของดูมสเดย์ลีคเดินนำหน้ามาโดยลอว์ก็อตที่จ้องเกราะบนตัวของเสี่ยวเฟิงตาวาววับ

"มีอะไรรึเปล่า?"

เสี่ยวเฟิงหยุดมองพิจารณากลุ่มคนตรงหน้า เป็นพวกเดียวกับกลุ่มคนที่ยืนดูเขาฆ่าบอส แต่เขาจำหน้าคนกลุ่มนี้ไม่ได้เพราะมัวแต่สู้กับบอส อีกอย่างตอนนั้นก็มีคนอยู่กันเยอะมากๆ แต่ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาแย่งบอสเลยแม้แต่คนเดียว เขาก็เลยรู้สึกไม่ได้ประทับใจอะไร

"พวกชุดนั้น่ะนายดรอปมาจากบอสใช่ไหม? ฉันอยากจะได้ว่ะ ขอซื้อได้ไหม"

ลอว์ก็อตตั้งแต่ที่ยืนคุยกัน เขาเอาแต่มองชุดของเสี่ยวเฟิงมาโดยตลอด

"อยากได้อย่างงั้นเหรอ? คิดว่าควรจะจ่ายเท่าไหร่ดีนะ?"

เสี่ยวเฟิงก็ไม่ได้ปฎิเสธแต่เขากลับสงสัยมากกว่า

"มันเป็นเกราะแบบเซ็ทใช่ไหม? แถมยังเป็นรางวัลจากการฆ่าบอสด้วย! งั้นซัก 500...ไม่ๆ! 800 เหรียญเงินต่อชิ้นเป็นไงt!"

"800 หยวนต่อชิ้น?"

เสี่ยวเฟิงพูดออกมาเสียงดัง ดูท่าเขาจะขาดความรู้เรื่องราคาในมิทไปหน่อย เขาคิดว่า 800 เหรียญเงินเป็นราคาที่สูงมากแล้ว ในกรณีนี้จะได้ 4800 หยวนถ้าขายไปทั้งหมด 6 ชิ้นเทากับเงินเดือนของงานเก่าเขาเดือนครึ่งเลยนะ

"เพื่อน ราคานี้ไม่ถูกเลยนะ 800 เหรียญเงินก็ประมาณ 800 หยวนตามอัตราการแลกเปลี่ยนของเกมนี้ แต่ตอนนี้ระบบแลกเปลี่ยนยังไม่มีให้ใช้ ในกรณีนี้ ราคาอาจจะมากกว่านี้ได้อีก 3 เท่ามั้ง"

แต่ลอว์ก็อตดูออกว่าอีกฝ่ายมองว่าถูกไป เลยพูดออกมาอย่างไม่คิด

3 เท่า? งั้นก็เกือบๆ 15,000 หยวนน่ะสิ!

เสี่ยวเฟิงเริ่มลังเล เขาคิดว่าเครื่องสวมใส่ในเกมนี้ของไม่ใช่สิ่งสำคัญเท่าไหร่ แถมมันมันเป็นของสำหรับเลเวล 5 เอง แลกกับเงินสำหรับเดือนครึ่งแล้ว มันทำให้เขาเกือบจะตอบตกลงแล้ว

แต่ด้านหลังของลอว์ก็อตมีชายชื่อว่าดูมสเดย์แอโร่วด่ากราดอย่างไร้หัวใจขึ้นมาเฉยๆ

"เห้ย อย่าต่อรองให้มากนะ เพราะพวกเราดูมสเดย์ลีคอยากได้ของๆแก แกก็ขายให้เราแค่นั้นก็พอแล้ว"

แอโร่วมีท่าทีคุกคาม เขาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ยืนดูเสี่ยวเฟิงสู้กับบอสที่ชายป่า

เพราะฝ่ายดูมสเดย์ลีคกลับออกไปก่อน พวกเขาไม่มีทางรู้ว่าบอสตายไป หรือเรื่องการต่อสู้ระหว่างเขากับไนท์คูเออร์ที่รู้มานี่คงได้ยินมาจากคนอื่นๆล่ะมั้ง

แต่เสี่ยวเฟิงก็เลือกที่จะไม่พูดออกไป เขามองกลุ่มคนตรงหน้าที่ไล่กร่างหรือก่อความรำคาญให้คนอื่นๆ เขาเลือกที่จะพูดออกไปว่า "ฉันรู้นะ พวกนายอยากจ้องจะแย่งของตั้งแต่ตอนนั้นใช่ไหม?"

"เพื่อน ไม่เอาน่าดูมสเดย์ลีคคุ้มกะลาหัวนายจากกิลด์อื่นๆที่รู้เรื่องนี้ได้นะ ยกเว้นว่านายอยากจะลองมีประสบการณ์ตายซ้ำตายซากแล้วโดนฉกของทีละชิ้นอ่ะนะ"

แอโร่วยังคงสุมไฟขึ้นมาเรื่อยๆ ตอนนี้คนของดูมสเดย์ลีคตอนนี้ได้ล้อมเสี่ยวเฟิงเอาไว้หมดแล้ว

โอเคถ้าทำแบบนี้แล้วมีความสุขก็ย่อมได้

เสี่ยวเฟิงส่ายหัวปลงตกก่อนจะพูดออกไปว่า "ไม่อ่ะ ข้ามศพฉันไปก่อน"

"อ้าว พูดเองนะ ฆ่ามันเลย"

ลอว์ก็อตโบกมือสั่งให้คนของเขาจัดการคนปากดีตรงหน้า

"-1!"

"-1!"

"พลาด!"

...

ความเสียหายที่เข้ามาหาเสี่ยวเฟิงนั้นก็เข้ามาแค่ 1 ไม่งั้นก็พลาดไปเลย หลังจากโจมตีไปชุดใหญ่รวมๆแล้วพลังชีวิตของเสี่ยวเฟิงลดลงไปยังไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ

"บ้าน่า? ทำไมไม่เป็นอะไรเลยล่ะ?"

ลอว์ก็อตไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง เขารู้ทันทีว่าเจอของแข็งเข้าแล้วแหละ

แน่นอนพลังป้องกันของเสี่ยวเฟิงตอนนี้มากกว่า 40 แล้วพวกชุดที่มีระดับแค่สีขาวไม่สามารถเทียบชั้นได้อยู่แล้ว

แต่เสี่ยวเฟิงก็ขึ้เกียจจะคุยต่อแล้ว ถ้าเขาโดนระรานก่อน ถ้าฆ่าพวกเขาซะค่าความผิดก็อาจจะไม่เพิ่มก็ได้ เขาโบกไม้เท้าของเขาส่งคนรอบๆลงไปนอนกองทีละคนๆ ถึงจะมีค่าความทนทานมากขนาดไหน แต่ถ้าโดนฟาดเกินกว่า 2 ครั้งก็หมอบอยู่ดี

นักธนูที่ยืนอยู่ไกลเริ่มอยากที่จะหนีแล้ว แต่ค่าความว่องไวของเขาต่ำกว่าเสี่ยวเฟิงมากนักชั่วพริบตาเขาก็โดนเข้าถึงตัวจนได้

หลังจากนั้นคนตรงนั้นก็นอนตายกันเกลื่อน รวมทั้งลอว์ก็อตเองด้วย

"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน! คนที่หาญกล้ากับดูมสเดย์ลีคจบไม่สวยแน่!"

ลอว์ก็อตที่ตอนนี้ตายไปแล้วยังคงตะโกนอย่างเคียดแค้น ก่อนที่จะกลายเป็นแสงแล้วกลับไปเกิดใหม่

เสี่ยวเฟิงไม่สนใจซักนิด เขายังเดินเข้าไปที่หมู่บ้านต่อ พวกคนที่ยืนอยู่กันรอบๆพากันกลัวไปเป็นแถบๆ

หลังจากนั้นเขาก็เจอไนท์คูเออร์ที่ทางเข้าป่าอีกรอบ

ไนท์คูเออร์พุ่งเข้ามาอย่างไม่รีรอทันทีที่เห็นหน้าเสี่ยวเฟิง แต่รอบนี้ดูใจเย็นกว่ารอบที่แล้วเขาไม่ได้พุ่งมาแบบไม่ใช้สมองแต่ซิกแซกหลบไปมาอย่างรวดเร็ว ดูท่าคงเขาอยากจะฆ่าเสี่ยวเฟิงสุดๆแล้ว

"โครม!"

"-65!"

แต่ก็เปล่าประโยชน์ หลังจากโดนมองการเคลื่อนไหวออกก็โดนฟาดครั้งเดียวตายเหมือนเดิม

ไนท์คูเออร์เสียมีดสั้นที่เขาใช้ มันดรอปลงบนพื้นที่เขาตาย แต่เสี่ยวเฟิงก็ไม่ได้เก็บไปเพราะเลเวลของอาวุธต่ำเกินไป

มือสังหารไม่สามารถรับการโจมตีแบบตรงๆได้ ยิ่งต่อหน้าพระสายกล้ามแบบเสี่ยวเฟิงแล้ว

ในที่สุดก็สงบซะที เสี่ยวเฟิงเห็นหมู่บ้านอยู่ไกลลิบๆ แต่สิ่งที่เขาเห็นก่อนเลยคือจุดเกิดใหม่บริเวณหมู่บ้าน มีผู้เล่นใหม่จำนวนมากอยู่รวมๆกันเป็นปาร์ตี้ดูท่าทางน่าตื่นตาตื่นใจ

"นี่ ดูของๆเขาสิ"

"โห! เกราะสีแดง! หล่อจัง! NPC รีเปล่า?"

"ไม่ๆ ผู้เล่นนี่แหละ ลองใช้สกิลสอดแนมใส่เขาสิ"

"เป็นไปไม่ได้! อุปกรณ์ของเขาเป็นระดับสูง แต่เกมเพิ่งเปิดมาไม่กี่ชั่วโมงเองนะ เขาจะไปหามาจากไหนได้ล่ะ!"

"มือหนึ่งล่ะมั้ง!"

"ท่านอาจารย์ อย่างเพิ่งไป! ให้เราตามไปด้วย!"

"นี่พี่ชาย ช่วยบอกวิธีที่ทำให้เก่งขึ้นที?"

"พวก ไปเอาของพวกนั้นมาจากไหนเนี่ย? พาไปดูได้ไหมเนี่ย?"

"นี่ซื้อมาใช่ไหมเนี่ย? แล้วไม่หมดตัวเอาเหรอ!"

...

เสี่ยวเฟิงสวมเกราะหนังสีแดง ส่วนหมวกก็คล้ายๆกับหัวของหมาป่า จะไม่สะดุดตาออกจากคนรอบข้างก็คงจะไม่ได้ ผู้คนที่จะเข้ามามุงดูก็เบียดกันจนแทบจะเหยียบกันอยู่แล้ว

ต้องขอบคุณความว่องไวที่ทำให้เขาไม่โดนคว้าตัวไว้ได้ ดูท่าการเป็นที่สะดุดตาจะทำให้ลำบากมากกว่าที่คิดกว่าจะมาถึงที่หมายได้

ที่ทางเข้าหมู่บ้านเขาก็เดินเจอกับไนท์คูเออร์อีกรอบ แต่ในมือเขาไม่มีอาวุธแล้ว เขาเลยทำได้แค่ยืนจ้องหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

แต่เสี่ยวเฟิงก็ไม่ได้ประมาท เขาเดินเข้าใกล้ๆ แล้วก็ฆ่าไนท์คูเออร์อีกรอบเหมือนตบแมลงวัน

"คุณได้สังหารไนท์คูเออร์โดยเจตนา ค่าความผิดเพิ่มขึ้น 1!"

ชื่อของเขาเข้มขึ้นมากกว่าเดิม คนรอบๆที่เห็นเสี่ยวเฟิงฆ่าคนกันแบบโต้งๆก็พากันวิ่งหนีไปอย่างเร็วโดยไม่แม้แต่จะสบตา

"อ๊าาาา!"

อีกด้านหึ่ง ในหอพักของมหาวิทยาลัยเซีย เด็กสาวหัวฟูถอดหมวกออกแล้วกรีดร้องออกมากอย่างมัวเสีย

"มีอะไร? จิงจิง? เป็นอะไรรึเปล่า?"

ที่เตียงตรงข้ามซู ทิงทิงตกใจจนสะดุ้งจนต้องหันมาถาม

"ฉัน! จะ! ฆ่า! มัน!"

ถึงผมของเธอจะฟูฟ่อง อย่างกับคนสติแตกแต่ก็ยังพอมองออกว่าเป็นคนสวย แต่ตอนนี้ใบหน้านั้นงองุ้มและเต็มไปด้วยแรงโทสะ

"หะ? ใครจู่โจมเธอเหรอ? คนในเกมใช่ไหม? เธอเป็นสมาชิกของหอเกียรติยศไม่ใช่เหรอ คงจะไม่มีใครคณามือเธอหรอกมั้ง"

ทิงทิงรู้สึกงงมาก เธอไม่เคยเห็นจิงจิงสติแตกขนาดนี้มากก่อน