12 ดีใจสุดๆจนแทบจะบินได้
12 ดีใจสุดๆจนแทบจะบินได้
“เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บ!”
หลี่เย้ารู้สึกราวกับว่า หัวของเขากำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ช่วงชีวิตร้อยกว่าปี ความฝันที่เหมือนจริงได้เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นข้อมูลมากมายราวกับเม็ดทราย ได้ไหลเข้าสู่จิตใจของเขา มันเป็นเหมือนกับน้ำที่ไหลบ่าลงมาจากภูเขา จนเกิดการสั่นสะเทือนในส่วนลึกในสมองของเขา ในที่สุด ข้อมูลทั้งหมดก็ได้ประสานเข้ากับสมองของเขา!
หว่างคิ้วของเขา ขมวดมากขึ้นเรื่อยๆ มันคล้ายกับตอไม้ที่ไหลมาพร้อมกับน้ำหลาก มีบางสิ่งบางอย่างได้เจาะผ่านเข้าไปในกะโหลกของเขา ทำให้ร่างกายของเขาเกิดการทะลวงขั้นสูงขึ้นไป!
อยู่ๆ หลี่เย้าก็เกิดความรู้สึกแปลกประหลาด ที่ไม่สามารถบรรยาออกมาเป็นคำพูดได้
มันเป็นความรู้สึกที่คล้ายกับ มีอะไรบางอย่างหนักๆกำลังห่อหุ้มร่างกายของเขาเอาไว้ และทุกๆครั้งที่เขาพบเจอกับความเจ็บปวดเช่นนี้ ก็ได้เกิดเป็นแสงทะลุทะลวงออกมาจากเปลือกหุ้ม ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาพัฒนาขึ้นมาอย่างชัดเจน ให้เขาได้รับรู้ถึงความมหัศจรรย์ที่แท้จริงของโลกใบนี้
เพียงครู่เดียว เขาก็สามารถนับรอยแตกบนเพดานได้ถึง 327 รอย เขาสามารถมองเห็นตัวอักษรเล็กๆหลายร้อยตัว ที่ติดอยู่บนแก้วน้ำที่วางห่างออกไปถึง 3 เมตร ที่มากไปกว่านั้น เขายังจำได้ว่า มันคือบทกวีที่เขียนเกี่ยวกับสมรภูมิรบ ซึ่งแต่งโดยกองทัพของสหพันธรัฐเมื่อ 133 ปีก่อน ในเวลาเดียวกัน เนื้อหาเกี่ยวกับประวัติและประสบการณ์ของกองทัพที่แต่งบทกวีนี้ ก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของหลี่เย้า แม้แต่ผลลัพธ์หลังจากเผยแพร่บทกวีนี้ หลี่เย้าก็ยังรู้ได้อย่างชัดเจน
แล้วเขายังได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ที่ดังมาจากห้องชั้นล่างที่อยู่ห่างออกไป 20 เมตรโดยไม่ได้ตั้งใจอีกด้วย
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย! นี่มัน...สุดยอดไปเลย!”
หลี่เย้ากระพริบตา และกระพริบตาอีกหลายๆครั้ง เขารู้สึกว่าโลกใบนี้ชัดเจนขึ้นมากกว่าเดิม สีสันมากมายที่ไม่สามารถบอกชื่อได้ ปรากฏให้เห็นผ่านทางสายตาของเขา การควบรวมความทรงจำ ได้ทำให้สมองของเขามึนงงและดวงตาของเขาพร่ามัว ในตอนนี้ หัวใจของเขาเบ่งบานไปด้วยความสุข
เขาใช้มือทั้งสองข้างนวดไปที่กระบอกตาของเขา หลี่เย้าพยายามจัดการความคิดของตัวเองให้เข้าที่ แต่ข้อมูลที่ไหลเข้าสู่จิตใจของเขา มันมากมายราวกับคลื่นยักษ์ที่โหมกระหน่ำ และไม่สามารถควบคุมมันได้
“58,942 คุณ 88,743 เท่ากับ 5,230,689,906! หมายเลขล็อตเตอร์รี่ของสหพันธรัฐที่ชนะเมื่อปีที่แล้วคือ 73 89 52 74 55 16 ได้รับรางวัลเป็นเงินจำนวน 13,547,328 เหรียญ หลังจากที่หักภาษี 14.32% แล้ว ก็จะรับเงินจำนวน 11,607,350.64 เหรียญ! พื้นที่ทั้งหมดของสหพันธรัฐแห่งดวงดาวคือ 37,140,000 ตารางกิโลเมตร มีจำนวนประชากรทั้งหมด 10.455 พันล้านคน กองทัพมีขนาด 16.7478 ล้าน กองทัพได้สร้างยานรบคริสตัล”รุ่นเฮฟเว่นคลาส“13 ลำ เรือคริสตัลลาดตระเวณพร้อมอาวุธหนัก 52 ลำ...”
“เมื่อสามปีก่อน วันที่ 30 เดือนพฤษภาคม ฉันได้ข้ามทางแยกระหว่างถนนหลักหลัวฟู่และถนนฉีชาน ในวันนั้น อุณหภูมิอยู่ที่ราว 13องศาและ21องศา และมีลมพัดมาจากทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือสองครั้ง ไกลออกไป 11 เมตรทางทิศตะวันตกเฉียงใต้จากตัวฉัน มีผู้หญิงใส่กระโปรงสีเขียวอ่อนอยู่คนหนึ่ง เธอมีอายุราว26-29 ปี มีลมพัดจนทำให้กระโปรงของเธอเปิดขึ้น และชั้นในของเธอเป็นสีชมพูและมีลายเป็นสีม่วงอ่อน!”
“เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่เกิดขึ้นในตอนนี้ คงจะเป็นครอบครัวของพี่จ้าว มีความถี่ติดต่อกันถึง 72 ครั้งในหนึ่งนาที ซึ่งเป็นสถิติที่สูงกว่าปกติของพี่จ้าวถึง 35.8% และมีเสียงกรีดร้องแหลมของผู้หญิง ที่สูงกว่าปกติอย่างน้อย 23.4% ถ้าไม่ใช่เพราะพี่จ้าวกินยาลับเข้าไป ฉันกลัวว่าเขาอาจจะกำลังถูกสวมเขาอยู่!”
“นี่มันเกิดเรื่องผิดพลาดอะไรขึ้นรึเปล่า? ทำไมอยู่ดีดีฉันถึงสามารถคิดหลายๆเรื่องได้พร้อมกัน และยังคิดคำนวณได้มากมายขนาดนี้ แล้วยังความคิดมากมายที่ผสมปนเปกันอยู่อีก? มันเหมือนกับว่า...ฉันเป็นเหมือนกับผู้ฝึกตนยังไงยังงั้น!”
หลี่เย้าตกใจกับความคิดของเขา จนสะดุ้งโหยง! เขาคิดย้อนกลับไป ในตอนที่เขาหลุดพ้นออกมาจากความฝันที่ยิ่งใหญ่นั้นได้ และรู้สึกถึงความเย็นบางอย่างที่ด้านหลังศีรษะของเขา
เขาหรี่ตาและจิกไปที่ต้นขาของเขา เขาใช้ความเจ็บปวดเพื่อช่วยให้เขาจดจ่อได้มากขึ้น และเข้าสู่สมาธิอย่างเงียบๆ เขาครุ่นคิดถึงเหตุและผล
หลังจากนั้นไม่นาน ข้อมูลนับร้อยๆที่ถูกกักเก็บเอาไว้ในสมองของเขา ก็ผุดขึ้นมามากมายเป็นริ้วๆ ราวกับไข่มุกเม็ดงามที่ร้อยเรียงกัน เป็นสายโซ่ของข้อมูลนับไม่ถ้วน
“คริสตัลโพรเซสเซอร์ ทำงาน!”
หลี่เย้าส่งเสียงพูดออกมาเบาๆ คริสตัลโพรเซสเซอร์ได้โผล่ออกมาจากปลายเตียงและปล่อยแสงสว่างออกมาอย่างอ่อนโยน หลังจากส่งเสียงดัง “ติ๊ง ติ๊ง” อยู่หลายครั้ง ลำแสงก็กระจายออกมาและกลายเป็นหน้าจอขนาดใหญ่
หลี่เย้าเข้าสู่หน้าจอค้นหาที่ชื่อว่า “ตัวค้นหาว่านเซี่ยง” แล้วพิมพ์คำว่า “นิกายป่ายเลี่ยน” ลงไป และกดเบาไปที่อักขระคำว่า “เริ่มการค้นหา”
หน้าเว็บไซต์เกิดเป็นสีสันมากมายไหลเวียนไปมา อักขระทั้งเจ็ดตัวได้เต้นระบำและรวมตัวกันเป็นตัวอักขระไม่กี่บรรทัด
“นิกายป่ายเลี่ยน คือนิกายของเมื่อ 47,000 ปีที่แล้ว ซึ่งอยู่ในยุคสมัยโบราณ นิกายแห่งนี้เคยรุ่งเรืองมากในอดีต มีที่ตั้งอยู่ที่”ดาวหงหวงในศูนย์กลางจักรวาล“ความพิเศษของนิกายนี้คืองานช่าง, การตีดาบ และสร้างอาร์ติเฟ็กซ์ที่เป็นที่นิยมอย่างมาก ความพิเศษอีกอย่างหนึ่งของนิกายนี้คือ ผู้นำนิกายลำดับที่ 36 ท่านโอเย่ ซึ่งรู้จักกันในนาม”ต้นแบบของช่างฝีมือ“เขาเป็นที่รู้จักและแรงบันดาลใจในฐานะของผู้สร้างอาร์ติเฟ็กซ์ระดับมาสเตอร์ เขายังได้ถูกพูดถึงในบันทึกโบราณต่างๆมากมาย”
“ประมาณ 46,000 ปีก่อน นิกายป่ายเลี่ยนได้ถูกทำลายด้วยแรงระเบิดขนาดใหญ่ โดยไม่ทราบสาเหตุ ภายในเวลาไปกี่สิบปี ชื่อของพวกเขาก็ได้หายไปราวกับหมอกควัน”
“จากบันทึกที่ถูกขุดพบของผู้ฝึกตนในยุคนั้น มีการอ้างว่า ท่านโอเย่ได้สร้างสนามพลังที่สามารถข้ามผ่านกาลเวลาได้ เมื่อเขาได้ทำการทดลองในครั้งแรก ก็ได้เกิดการดูดซับของก้อนพลังขนาดใหญ่ จนระเบิดออกมาและทำให้ตัวเขาระเหยหายไป ตัวตนของเขาแตกสลายและถูกทำลายไป”
“อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาปัจจุบัน ยังไม่สามารถหาเศษซากที่หลงเหลือของนิกายป่ายเลี่ยนได้เลย ข้อมูลทั้งหมดของนิกายป่ายเลี่ยน ได้ถูกเขียนขึ้นมาจากตัวอักษรที่มีต้นกำเนิดจากนิกายป่ายเลี่ยน ซึ่งหลักฐานทั้งหมดได้ถูกเก็บเอาไว้เป็นความลับ ส่วนสาเหตุการตายของท่านโอเย่และความเชื่อมโยงเกี่ยวกับนิกายป่ายเลี่ยน ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด”
“เพิ่มเติม: นิกายป่ายเลี่ยนได้ปรากฏอยู่ในเกมส์ ที่ถูกพัฒนาขึ้นมาใหม่ล่าสุดของทางว่านเซี่ยงกรุ๊ป ที่มีชื่อว่า <โลกยุคโบราณ:นักดาบผู้พิชิต> ผู้เล่นสามารถเลือกตัวละครเป็นศิษย์ของนิกายป่ายเลี่ยน ได้มีปฏิสัมพันธ์กับ”บุคคลต้นแบบ“ท่านโอเย่ และสำรวจความลับของการช่าง! หากคุณเข้าร่วมกับเราตอนนี้ คุณจะได้รับกล่องสำหรับผู้เล่นเริ่มต้น สำหรับผู้เล่น 10,000 คนแรกที่ดาวโหลดเกมส์ จะได้รับเซตชุดเกราะ 5 ชิ้นสุดวิเศษไปทันที คุณจะรออะไรอยู่!? ดาวโหลดตอนนี้เลย! เล่นเกมส์เลย!”
หลี่เย้าไม่ได้สนใจย่อหน้าสุดท้ายของข้อมูลที่ขึ้นในหน้าจอ และเลื่อนกลับขึ้นไปอ่านย่อหน้าก่อนๆอีกสองสามครั้ง เขาอ่านแล้วก็อ่านอยู่อย่างนั้น
แล้วแววตาของเขาก็ค่อยๆเปล่งประกายขึ้นมา ในขณะที่อ่านข้อมูลอยู่ จิตใจของเขาก็ได้ล่องลอยไปไกล ข้อมูลมากมายร้อยเรียงกันเป็นพัลวันและซับซ้อน
“สรุปแล้วก็คือ นิกายป่ายเลี่ยนเป็นนิกายที่มีอยู่จริงในยุคโบราณ แล้วท่านโอเย่ก็เหมือนกัน เขาเป็นผู้สร้างอาร์ติเฟ็กซ์ระดับมาสเตอร์ ที่มาพร้อมกับพรสวรรค์ที่สูงส่ง 46,000 ปีก่อน เขาสามารถสร้างเครื่องเดินทางข้ามเวลาขึ้นมาได้ นอกจากนี้ เขายังได้ทำการทดลองมันด้วยตัวเอง แต่เขาคงไม่คิดว่า มันจะเกิดการระเบิด แล้วทำลายนิกายป่ายเลี่ยนไปด้วย”
“ถึงแม้ว่านิกายป่ายเลี่ยนจะถูกทำลายไป แต่การทดลองของท่านโอเย่กลับประสบความสำเร็จจริงๆ เขาได้เดินทางข้ามผ่านกำแพงเวลาและมาถึง 46,000 ปีให้หลัง ซึ่งเป็นปีที่ 40,000ของยุคปัจจุบัน!”
“ในยุคนี้ได้มีการสร้างสรรค์อาร์ติเฟ็กซ์มากมาย ที่คนในยุคโบราณคิดไม่ถึง ท่านโอเย่เป็นหนึ่งในคนที่คลั่งไคล้งานอาร์ติเฟ็กซ์มาก และเมื่อเขาได้มาเห็นของเหล่านี้ จิตใจของเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ และโดยเฉพาะอาร์ติเฟ็กซ์ขนาดใหญ่อย่างรถไฟคริสตัลความเร็วสูง เขาจะไปค้นคว้าและมองเห็นภายในของมัน ภายในเวลาสั้นๆได้ยังไงกัน?”
“แล้วผลก็คือ เขา...ถูกรถไฟคริสตัลความเร็วสูงชนและตาย!”
“ฉันเดาว่า เรื่องการเดินทางข้ามกาลเวลามา คงจะทำให้ร่างกายของผู้ฝึกตนได้รับความเสียหายอย่างหนัก แล้วท่านโอเย่ก็คงจะได้รับความเสียหายทางร่างกายไปไม่น้อยและพลังฝึกตนของเขาก็คงจะได้รับความเสียหายเหมือนกัน ถ้าไม่อย่างนั้น ดูจากความแข็งแกร่งของเขาที่ฉันเห็นจากในความฝันแล้ว ฉันก็คงจะบอกไม่ได้ว่า รถไฟคริสตัลความเร็วสูงจะสามารถชนเขาได้หล่นลงไปจากสะพานได้รึเปล่า”
“พูดได้ว่า ร่างของท่านโอเย่แตกสลายไปจากการถูกชนด้วยรถไฟคริสตัลความเร็วสูง แต่จิตวิญญาณของเขายังไม่จางหายไปง่ายๆ แล้วฉันก็บังเอิญเดินอยู่ตรงนั้นพอดี เขาก็เลยเข้ามาในร่างกายของฉัน และใช้ความพยายามที่ไร้ประโยชน์ในการบังคับให้ฉันออกไปจากร่างของตัวเอง!”
“ใช่แล้วล่ะ ตอนที่ฉันรู้สึกเย็นเข้าไปถึงกระดูกในตอนนั้น ก็คงจะเป็นเพราะตาเฒ่าชั่วช้านี่ มีความคิดมุ่งร้ายกับฉัน ความฝันที่เกิดขึ้นมาอย่างผิดปกติ ก็คงจะเป็นเขาที่พยายามหลอกลวงฉัน โดยสร้างภาพเหตุการณ์เหล่านั้นขึ้นมา ถ้าฉันไม่ได้หลุดออกมาจากภาพลวงตาของเขาได้ทันการละก็ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คนที่นอนอยู่บนเตียงนี้ก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘ท่านโอเย่’ ที่คิดว่าตัวเองได้ของดีมาแล้ว!”
“แต่ ฉันเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง แล้วทำไมฉันถึงสามารถต่อต้านพลังและขัดขวางการแทรกแซงของท่านโอเย่ได้ล่ะ?”
หลี่เย้าคิดเกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมด เขาพึมพำกับตัวเองได้สักพัก แล้วคิดย้อนกลับในฝัน ถึงตอนที่เขาอยู่ภายในห้องหอกับเจ้าสาว ซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของผู้นำนิกายในเวลานั้น และในตอนนั้น ได้เกิดการกระเพื่อมขึ้น
แล้วก็ได้เกิดแสงสว่างวาบขึ้นในจิตใจของเขา เขาได้ค้นพบสาเหตุของเรื่องนี้แล้ว
“ฮา ฮา ตาเฒ่าโอเย่นี่ช่างโชคร้ายจริงๆ!”
“ถ้าดูจากพลังจิตของผู้ฝึกตนระดับเขาแล้วละก็ หากเขาพยายามที่จะเข้าไปแทนที่ร่างของผู้ฝึกตนระดับต่ำสักคน ฉันคิดว่า เขาอาจจะไม่ต้องมาเจอเรื่องยุ่งยากเลยด้วยซ้ำ”
“แต่ฉันต่างออกไป ความทรงจำที่ไม่ใช่ของโลกใบนี้ ได้ฝังลึกลงไปในจิตใจของฉัน หรือจะให้พูดอีกอย่างก็คือ ร่างกายนี้ได้ถูกหลี่เย้าจากดาวเคราะห์ที่เรียกว่า โลก ยึดครองไว้ก่อนแล้ว คล้ายกับร่างกายได้สร้างวัคซีนป้องกันเอาไว้แล้ว และกลายเป็นภูมิคุ้มกันโรคเดิมได้โดยธรรมชาติ”
“แม้แต่ไวรัสร้ายแรงก็ยังไร้พลัง เมื่อต้องมาเจอกับคนที่มีภูมิคุ้มกันอยู่แล้ว ตาเฒ่าโอเย่โชคร้ายสุดๆ ไม่เพียงแค่เขาจะยึดร่างของฉันไม่สำเร็จ แต่เขายังได้ทิ้งผลประโยชน์เอาไว้ให้ฉันอย่างมากมายมหาศาลอีกด้วย!”
ไม่ว่าหลี่เย้าจะมีปฏิกิริยาที่เชื่องช้าแค่ไหน เขาก็สามารถรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่น่าหวาดกลัวในร่างกายของเขาได้ ความคิดของเขารวดเร็วขึ้นกว่าเดิมถึงสิบเท่า
ยังไม่ต้องพูดถึงการเปลี่ยนแปลงอื่น แค่เรื่องที่ว่า เขาสามารถวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมด รวมทั้งหาสาเหตุและผลลัพธ์ทั้งหมดได้อย่างแม่นยำ ด้วยเวลาแค่ 3 นาทีนั้น หากเป็นตัวเขาในอดีต เป็นไปได้มากว่า หากใช้เวลารวมกันสามวันสามคืน เขาก็อาจจะยังไม่สามารถทำความเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้
“ครั้งหนึ่ง อาจารย์ที่สอนพื้นฐานการฝึกตนเคยพูดไว้ว่า พื้นฐานการฝึกตนที่สูงขึ้น การไหลเวียนของเวลาก็จะช้าลง เมื่อ 1 นาทีในโลกของความเป็นจริง ก็คือ 1 ปีในโลกของจิตวิญญาณ ซึ่งมันสุดยอดมาก ถ้าใครสามารถเข้าถึงจุดนี้ได้ ก็จะได้รับผลประโยชน์มหาศาลและสามารถเพิ่มพลังจิตวิญญาณได้เป็นทบทวีคุณ!”
“ในตอนที่ฉันเข้าไปอยู่ในโลกแห่งความฝัน ดูเหมือนว่าเวลาในนั้นจะผ่านไปหลายร้อยปี จะเป็นไปได้ไหมว่า ฉันได้เข้าไปอยู่ในจุดนั้นแล้ว พลังจิตของฉันก็ยังถูกลับได้คมขึ้น จากพลังจิตของตาเฒ่าโอเย่ หรือพลังจิตวิญญาณของฉันจะเพิ่มขึ้นมา ในตอนที่ฉันไม่ได้สติอยู่?”
หลี่เย้าเคยได้ยินอาจารย์ของเขาพูดมาก่อนว่า การที่พลังจิตวิญญาณเพิ่มขึ้น ก็จะสามารถเรียกความทรงจำในอดีตกลับคืนมาได้ และความสามารถในการคิดคำนวณ กระบวนการคิดก็จะมีการพัฒนาให้สูงขึ้นด้วย
การพัฒนาอีกอย่างหนึ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนก็คือ ต่อมไพเนียลที่อยู่ในสมองส่วนหน้าของเขาได้ขยายใหญ่ขึ้น
สัญญาณเหล่าต่างบ่งชี้ให้เห็นว่า มันตรงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเขาทั้งหมด!
“พัฒนาขึ้นไป! พัฒนาขึ้นไปอีก! ฉันไม่รู้ว่าพลังจิตวิญญาณของฉันจะพัฒนาไปแค่ไหนแล้ว จะเป็นไปได้ไหมว่า ฉันจะมีพลังมากพอที่จะจัดการกับเจ้าพวกคลาสพิเศษที่หยิ่งยโสพวกนั้น แล้วเปลี่ยนหัวของเขาให้กลายเป็นหัวหมูแทน?”
