AST บทที่ 1964 - ไร้ผล เดินทางมาเพื่อสู่ขอ? 

ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย

https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique

บทที่ 1964 - ไร้ผล เดินทางมาเพื่อสู่ขอ?

"หืมมม เจ้ากลั่นมันได้จริงๆเหรอ?" ห่ายต่งชิงกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ

ดูเหมือนว่าหยวนซูจะบอกเรื่องยาเม็ดวาสนาให้ห่ายต่งชิงได้รับรู้จนเธอเกิดความอยากรู้อยากเห็น

"ใช่แล้ว ข้าเพิ่งกลั่นมันได้สำเร็จ เมื่อสักครู่ข้าเพิ่งเห็นเจ้ารู้สึกโดดเดี่ยว ข้าคิดว่าข้าเปลี่ยนใจให้เจ้าได้ทำกิจกรรมอย่างอื่นก่อนดีกว่า"ชิงสุ่ยหัวเราะเบาๆ

"เงียบไปเลยนะ!! เจ้าคนชั่วร้าย"ห่ายต่งชิงหน้าแดงก่ำและรีบเอื้อมมือออกไปหยิบยาเม็ดวาสนาพร้อมกับกินมันทันที

ชิงสุ่ยเป็นกังวลอย่างมาก แม้ว่าห่ายต่งชิงจะเป็นคนที่แข็งแกร่ง และด้วยความช่วยเหลือของชิงสุ่ย เธอบรรลุความสามารถในระดับดินแดนสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 6 ได้เป็นผลสำเร็จ แต่ที่สำคัญมากที่สุดคือยาเม็ดวาสนา มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้ใช้เลย เพราะมันขึ้นอยู่กับโชคชะตาอย่างเดียว

"หืม…..ข้ารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง"

ชิงสุ่ยเริ่มรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายห่ายต่งชิง ภายนอกมันดูเงียบมากเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นเลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะความสามารถในการรับรู้ถึงพลังปราณจิตพิเศษ ชิงสุ่ยก็คงไม่รู้สึกถึงมัน

ห่ายต่งชิงลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ชิงสุ่ยสับสนอย่างมากและไม่สามารถบอกได้เลยว่าห่ายต่งชิงเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไร

ห่ายต่งชิงเผยรอยยิ้มบนใบหน้าและมองดูมาที่ชิงสุ่ย "พรสวรรค์ที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดของข้ากำลังเพิ่มพูนขึ้น นอกจากนี้ข้ารู้สึกเหมือนความแข็งแกร่งที่สุดซ่อนอยู่ในตัวข้ากำลังปะทุ"

ความแข็งแกร่งของห่ายต่งชิงกำลังเพิ่มพูนขึ้นเป็น 2 เท่า แม้กระนั้นเธอก็ยังไม่สามารถทะลวงผ่านขึ้นไปสูงระดับดินแดนสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ชั้นที่ 7 ได้

"ชิงสุ่ย เจ้าเคยใช้มันหรือไม่?"ห่ายต่งชิงถามด้วยความอยากรู้

"ยังเลย"

ห่ายต่งชิงตกตะลึง "เจ้ากลั่นยาเม็ดได้จำนวนมากหรือไม่?"

"ก็พอมี แต่ก็ไม่มากพอที่จะให้คนทั้งตระกูลใช้"

ห่ายต่งชิงยิ้ม "ตอนนี้ทำไมเจ้าไม่ลองใช้ดู? ข้าชักอยากจะรู้แล้วว่าความสามารถที่เพิ่มขึ้นของเจ้ามันจะอยู่ในระดับใด?"

ชิงสุ่ยพยักหน้าและกินมันเข้าไปทันทีโดยไม่ลังเล

ความรู้สึกสดชื่นที่ไม่สามารถอธิบายได้ไหลผ่านไปทั่วทุกส่วนของร่างกายเหมือนคลื่นน้ำในฤดูใบไม้ผลิ หลังจากนั้นมันก็ค่อยๆหยุด สิ่งเดียวที่เขารู้สึกคือความสบายทั่วร่างกาย แต่รอแล้วรอเล่า มันก็ไม่เกิดปฏิกิริยาใด

มันต้องใช้เวลานานมากกว่าที่ห่ายต่งชิงจะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเธอเอง ถ้าหากไม่ใช่เพราะคลื่นพลังที่ไหลทั่วร่างของชิงสุ่ย ชิงสุ่ยก็คงสงสัยว่ามันอาจจะไม่เกิดผลกับเขา

ชิงสุ่ยจ้องมองห่ายต่งชิง "ทำไมมันไม่เกิดอะไรขึ้นกับตัวข้าเลย….."

แม้แต่ตัวชิงสุ่ยก็ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาพูด ยาเม็ดวาสนาเป็นสิ่งของหายาก แต่เมื่อเวลาผ่านไปพลังสายน้ำที่ไหลไปทั่วร่างกายก็ค่อยๆหายไปอย่างไร้ร่องรอย หรือว่าโชคชะตาของเขายังไม่ดีพอ

ถ้าหากเขาได้รับผลประโยชน์จากมัน เขาก็ควรจะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ตอนนี้

"บางทีมันอาจจะส่งผลหลังจากนี้ก็ได้"ห่ายต่งชิงพยายามปลอบโยนจิตใจชิงสุ่ย

"ไม่เป็นไร ข้าโชคดีมากแล้ว ยาเม็ดวาสนาอาจจำเป็นต้องพึ่งโชคชะตา ข้าจะใช้มันหมดแล้ว เรามาดูกันดีกว่าว่าคนอื่นที่ได้รับมันจะส่งผลอย่างไรบ้าง" จริงๆแล้วชิงสุ่ยเองย่อมต้องรู้สึกหดหู่ แต่เขาก็ไม่ได้โศกเศร้าเลยเพราะ ตั้งแต่ที่เขาได้รับเจดีย์ปกปักชะตาสวรรค์ เขาก็ถือว่าโชคชะตาได้ให้พรกับเขามากพอแล้ว

ชิงสุ่ยมอบยาเม็ดวาสนาให้กับคนอื่นๆพร้อมกับมอบศาสตราวุธเวทย์มายาให้กับแม่ของเขาและชิงหยู รวมทั้งคนอื่นๆซึ่งมันทำให้ทุกคนรู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง เพราะการช่วยเหลือของศาสตราวุธต่างๆมาทำให้พวกเขารู้สึกได้ว่าพลังที่เพิ่มขึ้นมันอยู่เหนือกว่าเจดีย์ปกปักชะตาสวรรค์ด้วยซ้ำไป

ทุกคนที่ได้รับศาสตราวุธล้วนมีพลังเพิ่มขึ้น หลายคนรู้ดีว่าต่อให้ใช้ทั้งชีวิตพวกเขาก็ไม่มีทางบรรลุไปถึงดินแดนปราณจักรพรรดิ์ ฉะนั้นศาสตราวุธที่พวกเขาได้รับเปรียบเสมือนสิ่งของจากสวรรค์ที่จะเป็นตัวแทนของพวกเขาไปตลอดกาล

สำหรับศาสตราวุธประเภทนี้ผู้ที่ได้รับไปหากมีพลังอยู่เหนือกว่าปราณจักรพรรดิ์ พวกมันก็จะเหมือนกับสิ่งของไร้ค่าที่ไม่ได้เพิ่มพูนพลังอะไร แต่สำหรับคนที่อยู่ต่ำกว่าพลังของพวกเขาจะเพิ่มขึ้น 20 ส่วน แล้วยังสามารถพลังของศัตรู

ทุกคนได้รับยาเม็ดวาสนาเพิ่มอีกคนละ 1 เม็ด สำหรับเด็กน้อยที่ยังอายุน้อยเกินไปพวกเขาจะไม่ได้รับมัน เนื่องจากปริมาณยาเม็ดค่อนข้างจำกัดทุกคนที่ได้รับจึงเป็นคนที่ถูกคัดสรรมาอย่างดี

ชิงสุ่ยพึ่งพอใจกับผลที่เกิดขึ้นอย่างมาก นอกจากจะไม่มีคนที่ไม่ได้รับประโยชน์จากมันแล้ว แม้แต่คนที่มีระดับการฝึกฝนต้อยต่ำที่สุด ก็พัฒนาความสามารถจนเทียบเท่าอัจฉริยะ

การฝังเข็มของชิงสุ่ย อาจจะเหมือนสิ่งที่ท้าทายสวรรค์แต่มันก็ไม่ใช่วิธีการเปลี่ยนแปลงโชคชะตา ฉะนั้นเหล่าคนที่เกิดมามีพรสวรรค์ต้อยต่ำก็ได้พัฒนาเหมือนไก่ที่กลายเป็นหงส์

ส่วนคนที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดคงหนีไม่พ้นห่ายต่งชิงและหมิงเยวี่ย เก้อโหลว ส่วนติ๊เฉิน ชางห่ายหมิงเยวี่ยและหลวนหลวนจะได้รับพรสวรรค์ที่จะส่งผลในระยะยาวมากกว่าส่งผลไปทันตา

ในขณะที่แม่ของชิงสุ่ย ปู่และคนอื่นๆ พวกเขารู้ตัวดีว่าพวกเขาเกิดมาโดยปราศจากพรสวรรค์ แต่เพราะยาเม็ดทองคำเซียนเทียนจึงทำให้ทุกคนมาถึงจุดนี้ได้ ดังนั้นด้วยจำนวนของยาเม็ดวาสนาและการรู้ตัวดีว่าไม่มีพรสวรรค์ พวกเขาจึงยอมสละให้คนอื่นได้ใช้แทน

หลังจากผ่านไป 3 วัน เฉิงหยวนก็เดินทางมาที่ตระกูลชิงพร้อมด้วยพ่อแม่และเฉิงป่าไป๋

แต่ในครั้งนี้ชิงสุ่ยไม่ได้ออกมาต้อนรับ ชิงไฮพ่อของชิงฮูเป็นตัวแทนในการออกมาต้อนรับทุกคน แน่นอนว่าทุกคนย่อมคิดได้ทันทีว่าตระกูลเฉิงเดินทางไปยังตระกูลชิงก็เพื่อสู่ขอชิงเป่ย มันจึงทำให้เรื่องพิธีการ ชิงไฮน่าจะเหมาะสมที่สุด