บทที่ 390 ตะลึง
บทที่ 390 ตะลึง อธิการเหลิงมองมองโจวเหวินได้แค่แปปเดียวเท่านั้น แล้วเขาก็หันกลับไปมองนกทองยักษ์ที่อยู่ข้างๆกับเขาก่อน “กลับไปซะเถอะ ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้แล้วละ”อธิการเหลิงเหมือนจะพูดกับนกทอง แต่นกทองกลับพยักหน้าเหมือนกับจะเข้าใจแล้วบินกลับไปที่ยอดอุโมงค์หลงเหมิน “ตั้งแต่วันนี้ไปห้ามใครขึ้นไปยังยอดอุ...
