บทที่ 181 - The Chosen Ones (6) [15-06-2020]
บทที่ 181 - The Chosen Ones (6)
”
"ดูเหมือนคราวนี้ทุกคนจะปลอดภัยนะ"
ในระหว่างช่วงอาหารเย็นที่โรงแรมเก้าสิบเก้าราตรี ผู้ถูกเลือกทุกๆคนได้มารวมตัวกันดื่มแชมเปญด้วยกัน มาจนถึงจุดนี้แล้วทุกๆอย่างคล้ายกันกับฝันที่ซัคคัวบิสได้แสดงให้เขาเห็นเกือบจะทุกอย่าง ซังจินได้มองไปทางมาฮาเดสที่ถือแก้วของเขาอยู่ มาฮาเดสก็ยังคงถือแก้วชาแทนที่จะเป็นแก้วไวน์ตามปกติของเขา
พอได้เห็นแบบนี้เขาก็ได้คิดขึ้นกับตัวเอง 'ดูเหมือนว่าฉันกลายมาเป็นประมาทโดยไม่รู้ตัวจากการที่การจู่โจมง่ายเกินไป หากว่าฉันรู้ตัวช้าไปกว่านี้คนอื่นๆในทีมก็คงจะตกอยู่ในอันตรายแล้ว'
ยังไงก็ตามในระหว่างเขาคิดกับตัวเอง สายตาอของซังจินก็หันไปสบกับสายตาเซรินโดยไม่รู้ตัว เพราะอะไรบางอย่างทำให้เขารู้สึกผิด ว่ากันว่าความฝันมักจะสะท้อนจิตใจสำนึกที่ไร้ความสึกนึกออกมา
ยกตัวอย่างเช่นการที่ฟรานซ์ฝันถึงนาดา กับฮิโรกิที่ค้นหาอาจารย์เมกุริของเขา
'หรือก็คือวันนี้ทุกๆคนต่างก็เจอกับเรื่องน่าอายสินะ?'
ซังจินได้หันไปมองฟรานซ์กับฮิโรกิ ทั้งสองคนก็ยังก้มหัวสำนึกผิดและกินอาหารอยู่เงียบๆ นี่มันน่าจะเป็นเพราะการที่พวกเขาทำตัวไม่ดีกับเพื่อนร่วมทีมเพศหญิง ซังจินได้แต่คิดขึ้นกับตัวเอง
'ดีนะที่คนในทีมของฉันคือมาฮาเดส'
บัลเทรน (แก้ชื่อจากเบลเทรนนะครับ) ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรพวกนี้เลยได้มองไปรอบๆและถามออกมา
"โอ้ ดูสิ ทำไมทุกๆคนถึงดูอารมณ์ไม่ดีล่ะ? พวกเราได้รอดกลับมาทุกคนเชี่ยวนะ แต่พวกนายกลับทำตัวเหมือนมีใครตายแน่ะ"
เขาพูดถูก ตามปกติแล้วฟรานซ์กับฮิโรกิจะเป็นคนที่ครื้นเครงสนุกสนาน แต่ในตอนนี้พวกเขากลับนั่งลงเงียบๆโดยที่แทบไม่ได้พูดอะไรเลย เซรินกับนาดาที่ตามปกติจะคอยคุยกันอยู่ข้างๆก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก ดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันที่แย่ที่สุดแล้ว ส่วนมาฮาเดสกับมุสตาฟาเดิมทีพวกเขาก็ไม่ใช่คนชั่งพูดอยู่แล้ว
เมื่อเห็นแบบนี้ซังจินที่ทนไม่ได้อีกก็ได้ยืนขึ้นและเริ่มพูดออกมา
"การจู่โจมวันนี้ไม่ง่ายเลย โดยเฉพาะบอสลับที่มีความพิเศษมาก คราวหน้าพวกเราจะต้องระวังตัวให้มากกว่านี้เพราะว่าบอสลับมักจะมีลูกเล่นแปลกๆอยู่เสมอ ตัวอย่างก็ซัคคิวบัสนี่แหละ บอสลับตัวนี้คือศัตรูที่โหดร้ายที่สุดกับเพศชายเลยล่ะ"
บัลเทรนได้เบิกตากว้างและถามออกมา
"ซัคคิวบัสคือบอสลับของคราวนี้งั้นหรอ? นี่มันจะทำให้ฉันได้ฝันถึงเรื่องราวอีโรติคน่ะหรอ? พวกปีศาจเซ็กซี่นั่นน่ะนะ?"
ดูเหมือนว่าบัลเทรนจะหาซัคคิวบัสไม่เจอ ซังจินได้หยักหน้าตอบกลับไป
"ใช่แล้ว"
บัลเทรนได้ฉีกยิ้มพูดออกมา
"ถ้างั้นฉันก็น่าจะตั้งใจค้นหาให้มากกว่านี้สิ จริงด้วย แล้วคนอื่นๆที่เจอเป็นยังไงบ้างล่ะ?"
บัลเทรนที่อ่านสถานการณ์ไม่ออกได้ถามกับทีมของเขา นี่ยิ่งทำให้ฟรานซ์กับฮิโรกิก้มหน้าต่ำลงกว่าเดิมอีก ซังจินได้รีบเปลื่ยนเรื่องในทันที
"ไม่ต้องกระหายการสู้กับบอสลับหรอกนะ แค่การได้รับคะแนนที่ดีที่สุุดก็ดีแล้ว สิ่งที่สำคัญที่ดีที่สุดก็คือไปจนถึงการจู่โจมสุดท้ายด้วยกัน เข้าใจนะ?"
"อืม"
"ครับ"
ฟรานซ์กับฮิโรกิได้หยักหน้า ซังจินก็พูดต่อไป
"ถ้างั้นวันนี้ฉันจะแบ่งไอเทมแล้วนะ โอเปอร์เรเตอร์"
ซังจินได้ค้นของข้างในลูกบาศก์โอเปอร์เรเตอร์ของเขา และหยิบเอารางวัลที่เขาได้มาจากการจู่โจมในวันนี้ไปแบ่งกับพรรคพวก
"นี่คือแหวนระดับตำนาน... ดูเหมือนมันจะเหมาะกับคุณนาดานะ"
ซังจินได้ส่งแหวนที่ฝังด้วยมุกสีน้ำไปให้กับนาดา จากนั้นข้อมูลของไอเทมก็ปรากฏขึ้นมา
[ทานาทอส เสียงเรียกแห่งความมืดมิด
แหวนระดับตำนาน
สกิลติดตัว
เนโครแมนซี่(IV) - เพิ่มความสามารถของสิ่งที่อัญเชิญขึ้นมาด้วยมนต์ดำ 40%
สกิลใช้งาน
กระหายมรณา (III) - ลดพลังชีวิตของสิ่งที่อัญเชิญขึ้นมาด้วยมนต์ดำให้กลายเป็น 0 เป็นเวลา 10 วินาที ในระหว่างนี้การอัญเชิญของคุณจะเพิ่มเป็นสามเท่าจากปกติ
เมื่อแสงแห่งความหวังได้ดับลง มนุษย์ก็จะเปิดตาเพื่อหาความปรารถนาใหม่]
ดวงตาของนาดาได้เปิดกว้างขึ้นมาเมื่อได้อ่านคำอธิบายนี้
"ว้าว ความสามารถนี่มันยอดมาก"
"พอฉันเห็นมัน ฉันก็รู้แล้วว่ามันเหมาะกับคุณนาดา"
ซังจินได้ส่งแหวนไปให้กับนาดาโดยไม่คิดอะไรมาก เขาไม่ได้สังเกตเลยว่าเซรินที่มองดูอยู่ได้หันหน้าหนีอย่างไม่พอใจ
"ขอบคุณนะเค ฉันจะเก็บเอาไว้ใช้ให้ดีเลย"
นาดาได้รับแหวนและพูดขึ้นมา
"สวมใส่"
ในไม่ช้าแหวนก็ได้มาอยู่ในนิ้วมือของเธอแล้ว จากนั้นซังจินก็หยิบเอารองเท้าออกมาอีกหนึ่งคู่
"อ่า นี่เป็นรองเท้าที่ต้านทานเวทย์ได้.."
ฟรานซ์ที่เงียบอยู่ได้ยกมือขึ้นมา
"โอ้! ถ้าแบบนั้นฉันคิดว่าฉันต้องการรองเท้านั่นนะ"
"งั้นหรอ... มาดูกัน"
ซังจินได้ยกของเท้าขึ้นมาทำให้ข้อมูลปรากฏขึ้นอีกครั้ง
[นิฮิลาน รองเท้าของผู้ไร้ศรัทธา
รองเท้าระดับตำนาน พลังป้องกัน 44%
สกิลติดตัว
ไร้ศรัทธา(IV) - เพิ่มความต้านเวทมนต์ให้กับผู้ใช้ 40% ลดผลจากพลังเวทย์ของผู้ใช้ลง 40%
สกิลใช้งาน
ตั้งมั่น(IV) - ลบดีบัฟและบัฟทั้งหมด
จากความศรัทธาได้กลายเป็นสงสัย และนำมาสู่ความสงสัยในสิ่งที่ศรัทธา]
"แต่เมื่อไหร่ที่ใช้เวทย์มันจะมีผลเสียนะ"
ฟรานซ์ได้กลับลงไปนั่งลงอีกครั้งหนึ่งเมื่อได้อ่านความสามารถจนจบ
"โอ้... งั้นหรอ ทุกวันนี้ฉันยิ่งใช้เวทย์มากขึ้นแล้วสิ..."
กลับกัน ฮิโรกิได้ยกมือขึ้นมา
"ถ้างั้นผมขอใช้นะครับอาจารย์ ผมใช้แค่เทคนิคดาบเท่านั้น"
"อ่า ดีเลย ดีแล้วที่มีคนใช้มันได้"
ซังจินได้ส่งรองเท้าไปให้กับฮิโรกิ ฮิโรกิได้รับรองเท้าเอาไว้และก้มหัวให้กับซังจินอย่างเคารพ
"ขอบคุณครับอาจารย์"
การแจกจ่ายไอเทมหมดลงแล้ว จากนั้นซังจินก็พูดขึ้นต่อ
"แล้วก็นะ... จำนวนของเหรียญทมิฬ(จากเหรียญดำที่เป็นค่าเงิน) ที่ได้ในวันนี้คือ..."
สำหรับเรื่องเหรียญทมิฬที่ซังจินพูดนี้ เซริน นาดา ฟรานซ์และบัลเทรนที่เข้ามาร่วมกับซังจินนานแล้วทำให้พวกเขาไม่ได้แตกตื่นกับจำนวนเหรียญทมิฬมากนัก ยังไงก็ตามฮิโรกิกับมุสตาฟาที่เพิ่งจะเข้าร่วมได้ไม่นานได้แต่มองมาด้วยความตกใจ ซังจินได้มองมาที่พวกเขาพร้อมพูดออกมา
"นี่มันเยอะมาก แต่ว่าฉันก็ไม่ได้ต้องการจะใช้เหรียญทมิฬพวกนี้เลย ถ้าใครต้องการก็เอาไปใช้ได้เลย"
มุสตาฟาได้ยกมือขึ้นอย่างระมัดระวังทันที
"นี่... มีไอเทมที่ฉันอยากจะได้อยู่ที่ร้านประมูลอยู่ ถ้าฉันจะเอาเหรียญทมิฬไปบ้างจะได้ไหม?"
มุสตาฟารู้สึกอึดอัดใจมากเมื่อเขาคิดว่าเขาจะเอาเหรียญทมิฬมาจากซังจิน เมื่อก่อนหน้านี้ที่เขาได้ยินมาเขาคิดว่ามันเชื่อได้ยากมาก
"นายจะให้เหรียญทมิฬพวกเราหรอ?"
"ใช่"
"ฟรีอะนะ?"
"มันก็ไม่ได้ฟรีหรอกนะ ผู้คนที่รับเอาเหรียญทมิฬจากฉันไปจะต้องพัฒนาขึ้นมาให้มากที่สุดแล้วก็มาช่วยฉันเอาชนะการจู่โจมภายหลังไง"
ซังจินได้หยักหน้าบอกไม่ให้มุสตาฟาต้องเป็นกังวล และเสริมขึ้นมา
"ใช่แล้ว เอาไปได้ตามต้องการเลยมุสตาฟา"
มุสตาฟารู้สึกผิดนิดๆในตอนที่เขารับเอาเหรียญมา
"...หลังจากการจู่โจมพวกนี้จบลง ฉันจะเอามาคืนนาย ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นแค่เงินธรรมดาก็ตาม"
ซังจินได้ยิ้มรับคำพูดนี้ หลังจากแจกจ่ายเหรียญทมิฬออกไปแล้ว ซังจินก็ได้มองไปที่พรรคพวกของเขา แม้ว่าจะหวาดเสียงหน่อยๆแต่ทุกคนก็ยังคงปลอดภัย
"ไม่ว่าจะยังไงมันก็คือเรื่องดีที่ทุกๆคนจบการจู่โจมนี้มาได้อย่างปลอดภัย แล้วหากเราทั้งหมดแปดคนรอดไปได้จนถึงตอนจบก็จะดีมาก"
ทุกๆคนได้หยักหน้ารับกับคำพูดนี้ และซังจินก็พูดต่อไป
"นอกไปจากนี้เราก็ยังคงต้องมองหาพรรคพวกต่อไป เหล่าคนที่ฉันเคยพูดถึงในก่อนหน้านี้"
ซังจินได้หมายถึงสมาชิกของ 'สิบคนสุดท้าย' ชุดก่อนที่รวมเอ็ดเวิร์ดเข้าไปด้วย
"ถ้าพวกนายเจอคนพวกนี้หรือคนอื่นๆที่แข็งแกร่งอีก ก็อย่าลังเลที่จะเรียกฉันนะ"
ทุกๆคนได้หยักหน้ากับคำพูดของซังจิน และในเวลานี้เองดารูปินก็ได้เอาพิซซ่าเข้ามาเสริฟพร้อมกับสปาเก็ดตี้ที่มีกลิ่นหอมหวาน ตอนนี้มันถึงเวลาเริ่มมื้ออาหารของพวกเขาแล้ว
"ว้าว ดูน่าอร่อยแหะ!"
"ดารูปินทำได้สุดยอดเหมือนเคยเลย"
"ขอบคุณสำหรับอาหารนะดารูปิน"
ทุกๆคนได้หยิบช้อน ซ้อม มีด ตะเกียบ กันขึ้นมา ซังจินได้เดินแยกไปห้องน้ำอย่างเงียบๆ จากนั้นก็หยิบเอาเครื่องประดับรูปดาวในเสื้อออกมา
"แสงดาว"
นับจากนี้เขาจะได้มองเห็นอนาคต 24 ชั่วโมงต่อจากนี้ ในวันพรุ่งนี้ก็ยังคงเหมือนกับวันนี้ ผู้ถูกเรียกทุกๆคนได้กำลังเพลิดเพลินไปกับมื้อเย็นที่โรงแรมเก้าสิบเก้าราตรีในมิติของซังจิน ซังจินได้นับจำนวนคนทันที
'...เจ็ด แปด'
จำนวนคน 'แปด' คนได้สื่อถึงสองเรื่อง หนึ่งคือมันหมายความว่าทุกๆคนปลอดภัย สองคือพวกเขาไม่ได้มีพรรคพวกใหม่เข้ามา
'เป็นเรื่องดีที่ทุกคนปลอดภัย... แต่ว่าน่าเสียใจนิดๆนะที่เราไม่ได้พรรคพวกใหม่เข้ามา'
ซังจินได้พึมพัมกับตัวเองและกลับมาสู่ปัจจุบัน
***
เช้าวันต่อมาซังจินก็ได้มานั่งอยู่กับผู้ถูกเลือกและทำการบรรยายเรื่องราวในวันนี้ออกไปตามปกติ
"การจู่โจมในวันนี้คือคุกเซอร์คอริซ แต่ว่ามันก็ไม่ได้เป็นคุกเหมือนชื่อหรอกนะ ที่นี่มันเหมือนกับโรงพยาบาลประสาทที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์มากกว่าซะอีก โดยทั่วไปแล้วพวกนายทุกคนจะต้องได้เผชิญหน้ากับมนุษย์ เอลฟ์ แล้วก็มอนสเตอร์ที่มีรูปร่างมนุษย์อย่างออร์ค ยังไงก็ตามเพราะพวกนั้นทุกๆคนต่างก็คลั่งไปแล้ว ทำให้พวกมันจะเข้ามาโจมตีพวกนายอย่างไร้สติทำให้คาดเดาการโจมตีได้ยาก พวกมันจะใช้การโจมตีที่คาดเดาได้ยากอย่างการฉีกแขนตัวเองมาเป็นอาวุธหรือแทงท้องตัวเองให้ทะลุมาถึงพวกนาย เพราะงั้นระวังในเรื่องนี้ไว้ด้วยนะ"
"ได้"
ผู้ถูกเลือกทุกๆคนได้ตอบกลับมาพร้อมๆกัน
มีนักล่าบางคนที่แสดงอาการกังวลออกมาเล็กน้อย แต่ว่าซังจินก็ปล่อยพวกเขาเอาไว้โดยไม่คลายความกังวลให้เลย นี่มันเป็นเพราะว่าความกังวลจะเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขามีชีวิตรอดกลับมา ตราบใดที่ซังจินไม่ได้ทำอะไรแปลกๆ ทุกๆคนก็จะรอดกลับมาในคืนนี้อย่างปลอดภัย แต่ถึงจะรู้แบบนี้ซังจินก็ยังมีสิ่งที่อยากจะพูดออกไป
"ถ้างั้นทุกๆคนก็พยายามเอาตัวรอดกลับมาให้ได้นะ ถ้ามีใครตกอยู่ในอันตรายก็เรียกฉันได้เลย"
"ได้"
ทุกๆคนได้ตอบกลับมาพร้อมๆกันอีกครั้งหนึ่ง
ไม่นานหลังจากนั้นซังจินกับผู้ถูกเลือกก็ได้ถูกเทเลพอตไปในสนามต่อสู้แห่งที่ 18 คุกเซอร์คอริซ
