ตอนที่ 112 เดินทางมาถึง!!!

“พวกเรามาถึงแล้ว!!”

“ดินแดนแห่งน้ำแข็ง!! ไอซ์เฮล!!”

การเดินทางของพวกเขาเต็มด้วยความยากลำบากแต่ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทาง

พวกเขาทุกคนรู้สึกเหนื่อยมากแต่พวกเขาก็ไม่สามารถอดทนไม่แสดงความประหลาดใจออกมาแก่ฉากตรงหน้าพวกเขาได้  เมื่อพวกเขาเห็นฉากตรงหน้า สิ่งที่มีอยู่นั้นหัวของพวกเขานั้นก็ความตกใจ

“มัน....”

“มัน...”

“โคตรใหญ่!!!”

ไอซ์เฮลนั้นเป็นทวีปที่เหมือนกับเสาหินขนาดใหญ่ซึ่งพื้นที่เกือบทั้งหมดของทวีปนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากน้ำแข็งที่โผล่ขึ้นมาจากทะเล พื้นผิวของทวีปนี้เปนทุ่งน้ำแข็งอันแห่งแล้งและนอกจากภูเขาน้ำแข็งใจกลางทวีปพื้นที่ทุกแห่งก็เต็มไปด้วยหิมะที่ทอดยาวไปไกลโดยไม่มีผืนแผ่นดินให้เห็นเลยแม้แต่น้อย

“งั้นนี่ก็คือไอซ์เฮลสินะ?”

“มันช่างยิ่งใหญ่จริงๆเลย”

เมื่อพวกเขาเห็นสถานที่แห่งนี้ หนึ่งในนั้นก็ตระหนักได้ถึงความจริงนี้ขึน้มาทันที

“พวกเราต้องปีขึ้นไปนี่จริงๆหรอ?”

“ใช่แล้ว! ขอให้โชคแห่งอาหารอยู่กับพวกนาย!!!”โคลเนล มอคคอยก็พูดกับทุกคน

ในขณะที่พวกเขาจ้องมองความสูงของภูเขาแห่งนี้ พวกเขาก็ทนกลืนน้ำลายลงคอไม่ไหว

“ฮ่าฮ่า น่าสนใจจริงๆเลย”ลูฟี่ก็หัวเราะออกมา

“นี่มันน่าประหลาดใจจังเลยแหะ”สึนาเดะก็คิดขึ้น ตลอดชีวิตของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นสถานที่ที่ใหญ่มากขนาดนี้

ฮารุก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูปที่แห่งนี้ เขานั้นชอบเก็บสะสมรูปถ่ายจากการผจญภัยของตัวเองมาก

ในขณะที่พวกเขากำลังจ้องมองไอซ์เฮลและครุ่นคิดในใจอยู่นั้น ก็ได้มีคนๆหนึ่งตะโกนขึ้นมาทันที

“โอ้! ทุกคน ดูข้างบนสิ!”ทาคิมารุก็สังเกตเห็นบาวสิ่งบางอย่าง

พวกเขาก็แหงนหน้าขึ้นมองและพบกับเศษน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่กำลังร่วงลงมาหาเรือของพวกเขา เมื่อพวกเขาจินตนาการถึงภาพที่จะเกิดขึ้นเมื่อเรือเขาถูกน้ำแข็งก้อนนั้นชนเขาใส่ พวกเขาก็หน้าซีดเซียวขึ้นมาทันที

“ไม่นะ!!!”

“น้ำแข็งกำลังร่วงมาหาพวกเรา!!”

เรือก็ได้เริ่มโจมตีใส่น้ำแข็งชิ้นนั้นด้วยปืนใหญ่และมิสไซล์

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

“เปล่าประโยชน์!!”

กระสุนปืนใหญ่และมิสไซล์มากมายก็ไม่สามารถทำลายก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่นี้ได้เลย

“สึนาเดะ เธอยากจะทำลายมันหน่อยใหม?”ฮารุก็ถามขึ้นมา

สึนาเดะก็ถอนหายใจ“ก็ได้ ฉันจะลองดูแล้วกัน”เธอก็เดินออกไปข้างหน้า

“ผะ-ผู้หญิงคนนั้นจะทำอะไรกัน?”

“เธอจะทำอะไรหน่ะ? รีบกลับมาได้แล้ว!”

“เห้ย!”

เมื่อพวกเขาเห็นเธอมายืนอยู่ตรงหน้าทุกคน พวกเขาก็รู้สึกกังวล

“โธ่เว้ย”โทริโกะนั้นก็อยากจะเข้าไปช่วยเธอแต่เขาก็ถูกหยุดลงเสียก่อน

“ไม่ต้องกังวล เธอแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว”ฮารุก็พูดออกมา

โทริโกะนั้นก็อยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมาแต่ขาก็ต้องตกใจกับฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าสึนาเดะ

ลูฟี่เองก็รอคอยอย่างคาดหวัง

สึนาเดะนั้นได้รวบรวมจักระไว้ที่หมัดแล้วกระโดดพุ่งออกไป จากนั้นเธอก็ชกหมัดใส่ก้อนน้ำแข็ง “โอร่า!!”

บึ้มมมม!!

ก้อนน้ำแข็งขนาดยักษ์ก็ถูกทำลายลงและแตกกระจายเป็นเศษเสี้ยว

ตู้มมม!!

เศษชิ้นส่วนของน้ำแข็งก็ตกลงไปในทะเล

สึนาเดะก็ลงมายืนบนดาดฟ้าเรือ จากนั้นเธอก็เดิไปหาฮารุ ต่อมาเธอก็แบมือขอบางอย่างจากเขา

ฮารุก็ส่ายหัวแล้วหยิบขวดวอดก้าออกมาจากช่องเก็บของ

สึนาเดะก็หยิบวอดก้าแล้วเปิดฝาดื่ม จากนั้นเธอก็กอดคอฮารุแล้วเดินไปที่เก้าอี้ที่อยู่ใกล้ที่สุด

ทุกคนที่จ้องมองสึนาเดะต่างอ้าปากและดวงตาเบิกกว้างไปด้วยความตกใจ

‘น่ากลัว!!’

นั่นคือสิ่งเดียวที่พวกเขาคิดจากการที่พวกเขาเฝ้าดูสึนาเดะที่ชกหมัดใส่ก้อนน้ำแข็งยักษ์ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มพวกเขาจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้ พวกเขารู้สึกดีใจที่พวกเขาไม่ได้ไปทำให้เธอรำคาญ จากนั้นพวกเขาก็หันไปมองฮารุที่กำลังนั่งอยู่ข้าเธอและคิดว่าหมอนี่คงเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอหรืออาจจะเป็นผู้จัดการส่วนตัว

“ฉันรู้สึกว่าพวกนั้นต้องคิดเรื่องเสียมารยาทเกี่ยวกับฉันอยู่แน่เลย”ฮารุก็พูดออกมา

“ไม่ต้องไปสนใจพวกนั้นหรอก”สึนาเดะก็พูดออกมาในขณะซดวอดก้าไปด้วย

“สึนาเดะ!! เธอนี่สุดยอดไปเลยนะ!!!”ลูฟี่ก็หันมามองเธอด้วยความประหลาดใจ

สึนาเดะก็หัวเราะตอบ

“คุณสึนาเดะนี่แข็งแกร่งมากเลยนะ”โคมัตสึก็รู้สึกประหลาดใจ

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าหมอจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้”ทาคิมารุก็คิดขึ้นในใจ

“ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ธรรมดาซะแล้ว”แมชก็พูดออกมา

โทริโกะก็ขมวดคิ้วและมั่นใจว่าอย่างน้อยพลังของเธอคงจะพอๆกับเขาหรือบางทีอาจจะแข็งแกร่งมากกว่า เขาจึงกำหมัดแน่นและยิ้มออกมา เขามั่นใจว่าการผจญภัยในครั้งนี้จะต้องตื่นเต้นมากแน่

โคโลเนล มอคคอยก็หัวเราะออกมา “คุคุคุ!! ในเมื่อจัดการปัญหาเสร็จแล้ว ตอนนี้ทางเราจะใช้เฮลิคอปเตอร์ส่งพวกนายไปข้าง ขอให้สนุกกับการปีนะ”

นักล่าอาหารที่ได้ยินก็อยากจะบ่นออกมา

“เฮลิคอปเตอร์และเครื่องบินไม่สามารถลงจอดบนไอซ์เฮลได้ พวกนายจะได้เห็นด้วยตัวเอง เมื่อพวกนายทั้งหลายปีนขึ้นสู่ด้านบนได้ พวกนายจะเข้าใจ”โคโรเนลก็พูด “กว่าจะมาถึงที่นี่ได้ พวกเราเสียพวกนายไปหลายคนอยู่ แต่พวกเรามีเฮลิคอปเตอร์เพียงลำเดียว ดังนั้น พวกนายจะต้องแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม เตรียมตัวให้พร้อมซะ!!”

“ไปกันก่อนเถอะ”ฮารุก็พูดออกมา

“นั่นสินะ ฉันทนรอไปที่นั่นไม่ไหวแล้วสิ”

“ใช่แล้ว ฉันก็อยากจะกินซุปศตวรรษเร็วๆเหมือนกัน”

ทั้งสามคนก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปพร้อมกัน

“โอ้  โทริโกะ โคมัตสึ ทาคิมารุ พวกนายก็จะไปกันก่อนด้วยหรอ?”ลูฟี่ก็ถามขึ้น

“ใช่ ไปด้วยกันเถอะ”โทริโกะพูดออกมา

“ได้สิ”ทาคิมารุก็พยักหน้า

“ตามสบาย”ฮารุก็พยักหน้า

พวกเขาก็เดินขึ้นเฮลิคอปเตอร์พร้อมกัน จากนั้นก็นั่งลงข้างๆกัน

“นี่งั้นหรอเฮลิคอปเตอร์?”สึนาเดะก็หันไปมองรอบๆ นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้นั่งพาหนะแบบนี้

“เฮลิคอปเตอร์นีมันบินได้งั้นหรอ?”ลูฟี่ก็ถามขึ้นมาอย่างสงสัย

ฮารุก็พยักหน้า “ใช่ เจ้าสิ่งนี้ใช้ในการขนย้ายสิ่งของหรือคนจากบนฟ้าด้วยความเร็วสูง”แม้ว่าเขาจะอธิบายให้ทั้งสองคนฟัง แต่นี่มันก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้นั่งบนเฮลิคอปเตอร์ลำนี้เหมือนกัน เขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพูดว่า “มาถ่ายรูปกันเถอะ”

“ได้สิ”ลูฟี่ก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

สึนาเดะก็พยักหน้าด้วยเหมือนกันเนื่องจากมันเป็นประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นที่ได้ผจญภัยในโลกใบนี้

ทั้งสามคนก็ถ่ายรูปด้วยกันภายในเฮลิคอปเตอร์

“โอ้ ฮารุ นายถ่ายรูปฉันหลายๆรูปหน่อยสิ?”ฮารถก็พูดออกมา

ทุกคนที่มองเห็นฉากที่เกิดขึ้นก็สงสัยว่าคนพวกนี้มาจะมาล่าซุปศตวรรษหรือมาปิคนิคกันแน่?