GE384 สุราน้ำเต้าโลหิต [ฟรี]

ผ่านไป 10 วัน สุราระดับ 1 และ 2 หลายหมื่นขวดหายไปในท้องของหนิงฝานและหยุนเทียนเฉวราวกับเททิ้ง

ถัดจากนั้นไปอีก 10 วัน สุราระดับ 3 และ 4 นับพันขวดก็หมด

ผ่านไปอีก 10 วัน สุราระดับ 5 นับร้อยขวดก็หมดไปเช่นนั้น... ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ทั้งสองดื่มโดยไม่พูดคุยไม่แต่น้อย

หนิงฝานขบคิด เหตุใดตนเองที่ดื่มสุราไปมากกขนาดนี้ ยังไม่ทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจ ดูเหมือนการทดสอบจะผ่านกันไม่ได้ง่ายๆ

ยามนี้เป่ยเซี่ยวเหมินน่าจะตื่นแล้ว ไม่รู้ว่านางที่ตื่นมาไม่พบเขาจะเป็นห่วงหรือเปล่า

เมื่อดื่มสุราระดับ 5 จนหมด หนิงฝานส่งข้อความผ่านกระบี่บินไปยังเกาเผิงไหล เพื่อบอกกล่าวให้นางสบายใจ จากนั้นโคจรปราณในร่างสลายพิษสุราไปจนหมด

สุราที่ดื่มไปมากมายนั้น ก็เพื่อช่วยทำให้จิตใจสงบ… แต่นั่นไม่จริง

แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนจริงจัง ความต้องการที่อยากจะดื่มสุราหายไป

หยุนเทียนเฉวที่เห็นท่าทางของหนิงฝาน วางขวดสุราลงพลางกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“จิตใจของเจ้าสับสน… ข้อความที่ส่งผ่านกระบี่บินไป ส่งให้สตรีใช่มั้ย? มือกระบี่นั้นต้องมีจิตใจที่ไร้ซึ่งราคะ หากจิตใจสกปรก ก็ยากที่จะเข้าถึงเต๋าแห่งกระบี่”

“ยากจะเข้าถึงแล้วยังไง? หากสุดท้ายแล้วเหลือเพียงกระบี่ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร” หนิงฝานส่ายหน้า การตัดไร้ซึ่งอารมณ์อาจเป็นเต๋าของบุรุษเบื้องหน้า แต่สำหรับหนิงฝานไม่ใช่!

เต๋าแห่งกระบี่ของหนิงฝานคือ การปกป้องคนที่ตนรักให้ปลอดภัย แม้ตนเองจะต้องตายก็ไม่สำคัญ

“หากเหลือเพียงกระบี่แล้วจะมีประโยชน์อะไร… อืม… ถูกอย่างเจ้าว่า ตอนนี้ข้ากำลังตามหาคนผู้หนึ่งอยู่” หยุนเทียนเฉวขมวดคิ้วพลางบีบขวดสุราจนแตก

หนิงฝานประหลาดใจ เดิมทีเขาคิดว่าบุรุษผู้นี้เสียสติเพราะฝึกฝนกระบี่ แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่

เจตจำนงค์กระบี่ของคนผู้นี้ทรงพลังที่สุดเท่าที่หนิงฝานเคยเห็นมา แม้เป็นวิชากระบี่ลับของกษัตริย์แห่งโลกกระบี่ ยังไม่ควรค่าให้นำมาแสดงต่อหน้าบุรุษผู้นี้

บุรุษผู้นี้ไม่ใช่ผู้เชี่ยวาชาญจากโลกกระบี่ แต่ดูเหมือนจะทรงพลังยิ่งกว่ากษัตริย์แห่งโลกกระบี่

เจตจำนงค์กระบี่ของคนผู้นี้คือกระบี่ไร้หัวใจ คนผู้นี้คือมือกระบี่ที่เลือดเย็น

หลังจากหยุดดื่ม แววตาของบุรุษเบื้องหน้าเปลี่ยนไป หนิงฝานขมวดคิ้ว ในโลกพิรุณมีผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกอยู่ไม่กี่คนที่เป็นมือกระบี่ และมีเจตจำนงค์กระบี่ที่เด่นชัด

บุรุษเบื้องหน้าสมควรเป็นเทพกระบี่อาภรณ์ขาว...หยุนเทียนเฉว

“ผู้อาวุโสตามหาคน… ข้าเองก็ตามหาคนอยู่เช่นกัน” แววตาหนิงฝานาแปรเปลี่ยนเย็นชา เขาจำคำที่ตงสู่กล่าวไว้ได้

หากจะหามารดาต้องหาหยุนเทียนเฉว!

เขาได้ยินมาว่าหยุนเทียนเฉวเป็นคนเลือดเย็น จึงกังวลหากจะได้พบเจอ

แต่ยามนี้หยุนเทียนเฉวเป็นผู้มาหาเขาเอง เขาย่อมต้องกล่าวถาม

“เจ้าเองก็กำลังหาคนอยู่หรอ… แผ่นหลังของเจ้าบ่งบอกว่าเจ้าโดดเดี่ยว เจ้าหาใครอยู่... เจอหรือยัง?” หยุนเทียนเฉวไม่ค่อยชอบกล่าวมากนัก

“ยังไม่พบ… คนที่ข้าตามหาเป็นสตรี นามหนิงเฉียน!”

หนิงฝานกล่าวพลางสังเกตุแววตาของหยุนเทียนเฉว

เมื่อหยุนเทียนเฉวได้ฟังชื่อของนาง สีหน้าที่เรียบเฉยเคร่งเครียดทันที

“หนิงเฉียน?”

“ผู้อาวุโสรู้จักนาง!” หนิงฝานดีใจ หากหามารดาพบ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้มารดาใช้ชีวิตอย่างสงบ

“ไม่… ข้าไม่รู้จัก… ข้าแค่คิดว่าชี้นี้คุ้นหูมาก...” หยุนเทียนเฉวส่ายหน้า แต่ความกังวลกลับปรากฏขึ้นในใจของมันอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“คุ้นหู?” แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา พลากกล่าวถามอย่างจริงจัง

“ท่านไม่รู้จักนางจริงๆเหรอ?” แววตาหยุนเทียนเฉวบ่งบอกว่าไม่รู้จักหนิงเฉียนจริงๆ ราวกับไม่เคยพบมาก่อน

ในโลกแห่งความฝันของหยุนโร่วเวย นาง...หนิงเฉียน... และหยุนเทียนเฉวเคยอยู่ด้วยกันที่วิหารกล้วยไม้

ดังนั้นหยุนเทียนเฉวสมควรจะรู้จักหนิงเฉียน ทั้งสองสมควรเป็นสหายคนสนิท หรือบางทีหยุนเทียนเฉวอาจจำหนิงเฉียนไม่ได้?

[ติดตามอ่านจักรพรรดิปีศาจหนิงได้ก่อนใครที่ https://laosoofung.com/]

“เจ้าไม่พอใจข้าเหรอ?” แววตาหยุนเทียนเฉวแปรเปลี่ยนเย็นชา หากคนทั่วไปกล้ากล่าวถ้อยคำเย็นชากับมัน มันคงสังหารไปแล้ว

หนิงฝานเป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ แม้จะกล่าววาจาด้วยน้ำเสียงเย็นชากับมัน แต่มันก็ไม่อยากสังหารหนิงฝาน

“เจ้าน่าจะรู้ว่าข้าเป็นใคร… ข้าแนะนำว่าอย่าทำแบบนั้นกับข้าอีก” หยุนเทียนเฉวกล่าวอย่างเรียบเฉย

“ข้าไม่กล้า!” หนิงฝานปรับอารมณ์ หากไม่เพราะเรื่องหนิงเฉียน หากไม่เพราะเรื่องผู้อาวุโสของวิหารพิรุณ เขาคงไม่ยอมมานั่งร่ำสุรากับมันเด็ดขาด

ทั้งสองนิ่งเงียบ สุราหมดไม่เหลือให้ดื่มต่อไปแล้ว แต่หยุนเทียนเฉวยังคงทำมือราวกับถือชวดสุราอยู่

“ผู้อาวุโส ข้าผ่านการทดสอบหรือยัง?” หนิงฝานป้องมือกล่าวถาม เขาดื่มสุราจนหมด แต่ไม่รู้ว่าผ่านการทดสอบหรือยัง

“นี่ไม่ใช่การทดสอบ...”

หยุนเทียนเฉวคืนร่างจริง ผมเผ้ายุ่งเหยิง แขนซ้ายที่มีหายไป ด้านหลังสะพายกระบี่ ปราณกระบี่ที่รุนแรงแผ่ออกมาจากร่าง

“ไม่ใช่การทดสอบ?” หนิงฝานขมวดคิ้ว ที่เสียเวลาดื่มสุราไปร่วมเดือน ที่แท้เสียเวลาเปล่า เขาไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น!

แม้การดื่มสุราจะทำให้ปราณเพิ่มมาอีก 1000 เกราะ แต่มันก็ช้าเกินไปสำหรับหนิงฝาน

“เช่นนั้นข้าลาก่อน หากท่านอยากทดสอบข้าเมื่อไหร่ค่อยมาหาข้า”

หนิงฝานลุกยืนเตรียมจะจากไป หยุนเทียนเฉวขมวดคิ้ว หนิงฝานไม่ได้กลัวมันแม้แต่น้อย

มันเป็นมือกระบี่ที่หันเข้าหาเส้นทางของฝ่ายอธรรม กระบี่ของมันผ่านการสังเวยชีวิตมาแล้วมากมาย แม้กษัตริย์โลกพิรุณเห็นมันยังต้องหวั่นเกรง

แต่ผู้เยาว์เบื้องหน้ากลับไม่หวาดกลัวมันแม้แต่น้อย ทั้งยังกล้ากล่าวถ้อยคำด้วยน้ำเสียงเย็นชากับมัน นับเป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆ

“เจ้าไม่ชอบนั่งเรือร่ำสุรากับข้าเหรอ?”

“ข้าไม่อยากตาย” หนิงฝานหันมองหยุนเทียนเฉว มันกล้าสังหารแม้ผู้เป็นพี่ชาย ยามนี้ไม่อาจทราบจากปากมันได้ว่าหนิงเฉียนอยู่ที่ไหน ดังนั้นตัวมันในยามนี้จึงเหลือเพียงความอันตราย

“ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก… ข้าแค่อยากหาคนมาดื่มด้วย”

หยุนเทียนเฉวลุกยืน มันกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา ไม่รู้ว่าโกรธหรือมีความสุข

มันนำขวดน้ำเต้าสีแดงออกมา ดูราวกับเป็นผลึกน้ำแดงงดงาม แผ่แรงกดดันของสมบัติระดับไร้แบ่งแยกขั้นกลางออกมา

ภายในขวดมีสุราบรรจุอยู่ แค่กลิ่นของมันก็ทำให้ปราณของหนิงฝานเพิ่มขึ้น 1 เกราะ… นี่มันสุราอะไรกัน!

“ที่ข้าให้เจ้าร่วมดื่ม 1 เดือนเต็ม ถึงจะไม่ใช่การทดสอบ แต่ข้าไม่ทำให้เจ้าเสียเวลาเปล่าหรอก… สุราที่อยู่ในขวดนี้เหลืออยู่ครึ่งนึง แต่ข้าอนุญาติให้เจ้าดื่มได้เพียง 3 จิบ หากมากกว่านั้นเจ้าตาย”

“สามจิบ” หนิงฝานขมวดคิ้ว กลิ่นปราณที่สุราแผ่ออกมาไม่ได้ด้อยไปกว่าผลึกน้ำแข็งแห่งกาลเวลาที่เขาได้มา

แค่กลิ่นก็ทำให้ปราณเพิ่มขึ้น 1 เกราะ หากจิบเข้าไป 3 จิบ สมควรเพิ่มพูนปราณถึง 2 หมื่นเกราะ!

หากได้ปราณ 2 หมื่นเกราะ หนึ่งเดือนที่ดื่มสุรามาก็ไม่เสียเปล่า

“ผู้อาวุโส ท่านพูดจริงเหรอ?” หนิงฝานไม่เชื่อ เหตุใดหยุนเทียนเฉวผู้ได้ชื่อว่าเป็นปีศาจร้าย เหตุใดจึงมอบโอกาสให้เขาเช่นนี้?

“ข้าดูเหมือนคนโกหกหรือไง...” หยุนเทียนเฉวกล่าวพลางผายมือเป็นสัญญาณ จากนั้นหันมองไปยังผืนทะเลอันกว้างใหญ่

“ขอบคุณผู้อาวุโสที่เมตตา!” ความรู้สึกเป็นปฏิปักษ์ที่มีต่อหยุนเทียนเฉวเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

หยุนเทียนเฉวนั้นโดดเดี่ยว เงียบขรึม อารมณ์แปรเปลี่ยนง่าย แต่การกระทำกลับตรงไปตรงมาอย่างชัดเจน

คนอย่างหยุนเทียนเฉวไม่น่าจะเป็นคนที่สังหารพี่ชายของตนได้ บางทีเรื่องนี้อาจมีเบื้องหลัง

หนิงฝานถือขวดน้ำเต้าขึ้น จิบเข้าไปจิบแรก ทันทีที่สุราลงคอ เขารู้สึกราวกับตนเองเกือบจะต้านไม่ไหว แข้งขาอ่อนแรงแทบทรุด หากเทียบกับสุราระดับ 5 แล้ว สุราเหล่านั้นกลายเป็นขยะไปเลย

สุราเซียน!

ปากหนิงฝานเริ่มชาไร้ความรู้สึก นี่เป็นสุราที่แรงที่สุดในชีวิตที่เขาได้ชิมมา

เมื่อสุราลงถึงท้อง มันแปรสภาพเป็นปราณจำนวนมหาศาลแผ่ไปทั่วร่าง

สุราหนึ่งจิบนี้อย่างน้อยต้องมีปราณ 8 พันเกราะ! ผิวกายหนิงฝานแดงฉาน กล้ามเนื้อปูดโปน

“เป็นสุราที่แรงมาก! มิน่าหยุนเทียนเฉวถึงไม่ให้ข้าดื่มเกิน 3 จิบ… เขาไม่ได้ขู่ แต่รู้ว่าร่างกายของข้ารับไม่ไหว!”

“หากเป็นข้าจะดื่มได้มากสุดก็ 3 จิบ… แต่หากเป็นผู้เชี่ยวชาญกึ่งไร้ดัดแปลงทั่วไปจะดื่มได้เพียง 2 จิบเท่านั้น” หนิงฝานคิดว่าหยุนเทียนเฉวน่าจะรู้ระดับความแข็งแกร่งของเขา

หนิงฝานจิบอีก 2 จิบที่เหลือเข้าไปในคราวเดียว จากนั้นวางขวดน้ำเต้าลง และนั่งดูดซับปราณที่ได้มา อย่างน้อยสมควรมากถึง 25,000 เกราะ

หยุนเทียนเฉวจ้องมองผืนสมุทร แววตาเผยความชื่นชมในตัวหนิงฝาน

“สุราขวดนั้นมีนามว่าน้ำเต้าโลหิต เป็นสมบัติระดับไร้แบ่งแยกที่ล้ำค่า สุราที่อยู่ในนั้นหมักขึ้นจากโลหิตจริงๆ และที่เจ้าดื่มเข้าไปคือแก่นโลหิตของเทพกระบี่แห่งโลกกระบี่ ถึงข้าจะบอกให้เจ้าดื่ม 3 จิบ แต่ก็ไม่ได้บอกให้เจ้าดื่มรวดเดียว… เจ้านี่ไม่ธรรมดาจริงๆ!”

เมื่อได้ยินคำกล่าว หนิงฝานขมวดคิ้ว หยุนเทียนเฉวโหดเหี้ยมสมคำร่ำลือ ถึงขั้นนำเอาโลหิตของเทพกระบี่มาทำเป็นสุรา

มิน่าสุราถึงได้ยกระดับปราณได้มาก เพราะมันคือโลหิตของผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยก

ผ่านไป 10 วันหนิงฝานก็ดูดซับปราณได้หมด ผ่อนลมหายใจเอาปราณไม่บริสุทธิ์ออกมา ยามนี้หนิงฝานมีปราณทั้งหมด 338500 เกราะแล้ว!

ปราณที่เพิ่มมามากขนาดนี้ ต้องขอบคุณหยุนเทียนเฉว

หนิงฝานป้องมือให้พลางมองขวดสุราราวกับอยากจะดื่มเข้าไปให้หมด

แต่สุราที่หมักขึ้นจากโลหิตผู้เชี่ยวชาญนั้น มีสิ่งเจือปนมากเกินไป เพราะก่อนจะได้โลหิตมา ต้องต่อสู้กันอย่างรุนแรง

แม้จะช่วยยกระดับปราณมาก แต่สิ่งเจือปนเองก็มีมากเช่นเดียวกัน เสี่ยงที่หนิงฝานจะจิตใจปั่นป่วน

“ขอบคุณผู้อาวุโสที่เมตตา… ข้าลาก่อน”

แต่ก่อนที่หนิงฝานจะไป หยุนเทียนเฉวที่นิ่งเงียบก็กล่าวขึ้น

“อย่าเพิ่งไป ข้าจะให้บทสอบเจ้าแล้ว”

“บททดสอบของท่านคืออะไร?” หนิงฝานกล่าวถาม

“ชโลมเลือดหุบเขามังกร!” หยุนเทียนเฉวไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม มันเปล่งปราณกระบี่ที่ทรงพลัง เรือลำน้อยกลายเป็นกระบี่ขนาดยักษ์ นำพาหนิงฝานและมันไปทางตะวันตก

กระบี่ยักษ์เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วจนหนิงฝานมองตามไม่ทัน นับว่าห่างชั้นกับความเร็วของเขาอย่างเทียบไม่ติด

ผ่านไป 3 วัน หยุนเทียนเฉวก็พาหนิงฝานออกนอกทะเลไร้สิ้นสุด มายังแคว้นที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ

แคว้นแห่งนี้ปกคลุมไปด้วยหิมะหนา ปราณอุดมสมบูรณ์ แม้เป็นแคว้นจินที่หนิงฝานเคยพบยังไม่อาจเทียบเคียง

สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่แคว้นระดับกลาง แต่เป็นสถานที่ของเหล่าผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่กว้างใหญ่ไพศาล

“ที่นี่คือที่ไหน?” หนิงฝานกล่าวถาม

“แคว้นหิมะ สถานที่รับการทดสอบของเจ้า”

การปรากฏตัวของหยุนเทียนเฉวทำให้ทั้งแคว้นปั่นป่วน ผู้เชี่ยชาญตัดวิญญาณและดวงจิตแรกเริ่มจำนวนมาก รวมถึงผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงอีก 3 คนปรากฏตัว

“กษัตริย์พิรุณมีคำสั่งว่า อีก 10 ปีข้างหน้าผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกจึงจะเข้าหุบเขามังกรได้”

“ไสหัวไป!”

หยุนเทียนเฉวแผ่แรงกดดันที่รุนแรงราวกับกระบี่ ผลักให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มและตัดวิญญาณทั้งหมดให้ถอย กระทั่งบาดเจ็บสาหัส ผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงเองก็ต้านรับไม่ไหว

“เทพกระบี่โกรธแล้ว ถอยเร็ว!”

ผู้เชี่ยวชาญทุกคนตกตะลึง พวกมันรู้ว่าหากใครกล้าขวาง คนนั้นตาย

แม้จะมีคำสั่งจากกษัตริย์พิรุณ แต่หากเผชิญหน้ากับหยุนเทียนเฉว ย่อมไม่มีใครอยากเอาชีวิตมาทิ้ง

หยุนเทียนเฉวจึงพาหนิงฝานเข้าสู่แคว้นโดยไม่สนใจผู้ใด...