MPE บทที่ 58 ตะขาบสายฟ้าหลังม่วง ปะทะ แมงป่องเกราะม่วง

เกาเผิงก้มลงไปลูบหัวต้าซื่อ “เห็นนั่นมั้ย จำไว้นะนั่นคือแมงป่อง...” แต่เกาเผิงรู้แปลกๆ เขาสังเกตถึงความผิดปกติ

เขาเห็นต้าซื่อจ้องไปที่ไก่มังกรอย่างตั้งใจแทน น้ำลายมันไหลย้อย เกาเผิงจึงตบหัวต้าซื่อเบาๆ

“ฉันไม่ได้บอกให้แกดูเจ้าไก่มังกร ฉันบอกให้แกดู แมงป่องเกราะม่วงนั่นต่างหาก ให้ศึกษาวิธีต่อสู้ของมันซะ หลังจากนี้ฉันจะส่งแกไปสู้แล้วนะ”

ต้าซื่อเอียงหัวมองไปที่เจ้านาย จากนั้นมันก็พยักหน้า

แมงป่องเกราะม่วงเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว มันพุ่งไปที่ไก่มังกร หมายมั่นจะหนีบไก่มังกรด้วยก้ามของมัน แต่ไก่มังกรตอบสนองด้วยความเร็วที่มากกว่า มันใช้ขาที่แข็งแกร่ง กระโดดขึ้นไปในอากาศ หลบการโจมตีของก้ามของแมงม่องได้ แต่ทันทีที่ไก่มังกรกระโดดอยู่กลางอากาศอยู่นั้น หางของแมงป่องเกราะม่วงพุ่งไปดั่งลูกศร โดนไก่มังกรเต็มๆ

**ฝึบ**

เสียงเหมือนไม้เรียวฟาดในอากาศ

ไก่มังกรที่หลบไม่พ้นโดนหางของแมงป่องแทงไปที่อก โชคดีที่มัดกล้ามที่หนาของมัน ทำให้แทงได้แค่ส่วนปลายของหางแมงป่อง ยังดีที่แมงป่องเกราะม่วงไม่มีพิษ ไม่อย่างนั้น ไก่มังกรคงล้มไปแล้วในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

แมงป่องเกราะม่วงเหวี่ยงไก่มังกรลงพื้น พร้อมพุ่งไปหนีบขาของไก่มังกร ณ ขณะนั้น ที่ทุกอย่างจะจบสิ้นแล้ว ไก่มังกรเอาหางของแมงป่องออกด้วยปีกของมัน ทำให้เลือดกระจายไปทั้วบริเวณ ไก่มังกรพุ่งไปจิกด้วยความเร็วสูง

**ปัง**

กระดองของแมงป่องเกราะม่วงบุบอย่างง่ายดายราวกับกระดาษ

ตรงบริเวณที่ไก่มังกรจิกแตกร้าว ของเหลวสีเหลืองเริ่มไหลออกมาจากบาดแผลของแมงป่อง แต่ไม่ว่าจะเจ็บขนาดไหน แมงป่องเกราะม่วงก็ยังหนีบขาไก่มังกรอยู่และบีบแน่นขึ้น จนในที่สุดก็ดึงมันออกมา

*แคว่ก*

ฟิ้ววว-------

เหล่านักเรียนที่อยู่นอกกรงเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง นักเรียนชายหลายคยเผลอมองขาตัวเองว่ายังอยู่ครบรึเปล่า

ไก่มังกรที่เกือบจะสิ้นสติ มันค่อยๆผงกหัวขึ้น อาการบาดเจ็บที่ร้ายแรงเกือบจะทำให้มันสลบไป โชคดีที่มันเกร็งกล้ามเนื้อให้แน่นขึ้น เพื่อป้องไม่ให้แมงป่องเกราะม่วงกระชากมันอีกครั้งที่สอง ถึงอย่างนั้นหยาดน้ำตาค่อยๆไหลจากตาของไก่มังกร

**ปัง**

ขณะที่จับไก่มังกร แมงป่องเกราะม่วงขว้างไก่มังกรลงพื้นคอนกรีตอีกครั้ง  ตอนนี้ไก่มังกรแทบจะหมดสติไปแล้ว

ผลการต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว

ไก่มังกรด้อยกว่าแมงป่องเกราะม่วงแม้ทั้งคู่จะมีเลเวลและชนชั้นที่ใกล้เคียงกัน สิ่งเดียวที่ทำให้แมงป่องเกราะม่วงชนะก็คือประสบการณ์ต่อสู้ เหล่าสัตว์อสูรพวกนี้ใช้ชีวิตส่วนในเมือง ประสบการณ์ต่องสู้ของไก่มังกรนั้นไม่สามารถเทียบกับแมงป่องที่ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดในป่าได้เลย

แมงป่องเกราะม่วงพุ่งไปหาไก่มังกร มันเผยเขี้ยวออกมาเพื่อที่จะกินไก่มังกร  เขี้ยวขนาดเล็กอยู่ตรงข้างในปากของแมงป่องเกราะม่วง ปกติมันไม่ค่อยนำออกมา มันจะใช้เขี้ยวก็ต่อเมื่อจะกินอาหารเท่านั้น

ฟิ้วววว---- แสงสีเงินพุ่งไปในกรงดั่งสายลม

แมงป่องเกราะม่วงรีบคลายก้ามของมันแล้วถอยกับไปอย่างตกใจ

หมาป่าจันทราสีเงินพุ่งเข้ามาในกรง จ้องเขม็งไปที่แมงป่องเกราะม่วง มันแยกเขี้ยวที่แหลมคมจ้องมองอย่างเย็นชา

แมงป่องเกราะม่วงพยายามที่จะข่มขู่หมาป่าสีเงิน มันกระทบก้ามอย่างบ้าคลั่งเพื่อหวังว่าจะขู่หมาป่าจันทราสิเงินได้

หมาป่าจันทราสีเงินมองเหยียดไปที่มัน

ไก่มังกรที่น่าจะนอนอยู่บนพื้น ได้กลิ้งไปที่เท้าของมัน มันเดินกะโผลกกะเผลกหนีออกจากกรง มันเป็นภาพที่แปลกตาที่มันหนีอย่างแปลกๆด้วยขาที่บาดเจ็บของมัน

หลังจากนั้นหมาป่าจันทราสีเงินก็เดินออกจากกรงอย่างช้าๆ แมงป่องเกราะม่วงรู้ขมขื่นที่อาหารถูกกระชากออกไปจากก้ามของมัน มันจึงพุ่งไปหาหมาป่าจันทราสีเงิน มันก้าวไปได้แค่สองก้าวเท่านั้น

ก่อนที่หมาป่าจันทราสีเงินหันขวับราวกับพูดว่า ‘ไม่ตบไม่ตีไม่ดีขึ้นเลยสินะ’ หมาป่าจันทราสีเงินหายขวับไป ทำให้แมงป่องเกราะม่วงที่พุ่งไป จับได้แต่อากาศ ด้วยการเคลื่อนที่รวดเร็ว มันหลบการโจมตีจากหางของแมงป่องเกราะม่วง หมาป่าจันทราสีเงินหลบไปบนอากาศ จากนั้นใช้หางของมันฟาดไปราวกับแส้

**เพี๊ยะ**

แมงป่องเกราะม่วงถูกส่งไปบนอากาศ มันหมุนไปรอบก่อนจะตกลงพื้นด้วยเสียงดังสนั่น

หมาป่าจันทราสีเงินเชิดคอแล้วมองไปที่แมงป่องเกราะม่วงที่นอนบนพื้น ก่อนจะเดินออกกรงอย่างช้าๆ

เท่มากกกก!!

เหล่านักเรียนที่อยู่นอกกรงอดไม่ได้ส่งเสียงเชียร์ แม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มันทำท่าทางแบบนี้ พวกเขาก็เคยถูกมันฟาดแบบนี้เหมือนกัน ทุกๆท่วงท่าของมันราวกับชมการแสดงอันความสง่างาม หมาป่าจันทราสีเงินของผู้ฝึกสอน ยังอยู่ในระดับปกติอยู่เลยแต่เลเวลสูงถึง 20 แล้ว ชนชั้นของมันก็ใกล้จะเปลี่ยนเป็นนักรบแล้ว

“มีใครจะมาท้าทายแมงป่องเกราะม่วงอีกมั้ย” ผู้ฝึกสอนจางถามเหล่านักเรียน

เหล่านักเรียนส่ายหัวอย่างเร็ว ไก่มังกรแข็งแกร่งกว่าสัตว์อสูรของพวกเขาอีก ถ้าไก่มังกรยังแพ้ สัตว์อสูรของพวกเขาจะต้องถูกทุบตีอย่างแน่นอน พวกเขาคิดว่าตะขาบหลังม่วงสายฟ้าของเกาเผิงที่มักจะท้าทายสัตว์อสูรตัวใหม่เป็นคนแรกเสมอ และพวกก็ได้โอกาสท้าทายหลังจากสัตว์อสูรบาดเจ็บหลายต่อหลายครั้งแล้ว ทำให้พวกเขารู้สึกหงุดหงิด และคิดว่าผู้ฝึกสอนลำเอียงที่อนุญาตให้เกาเผิงท้าทายสัตว์อสูรที่อยู่ในสภาพเต็มร้อยไร้รอยขีดข่วน  นั่นเป็นเพราะคนอื่นๆไม่มีความสามารถแบบเกาเฟิง  ไม่สามารถเห็นเลเวลและชนชั้นได้ พวกเขาจึงคิดว่าสัตว์อสูรของพวกเขาไม่มีทางอ่อนด้อยกว่าเกาเผิงแน่ๆ

แต่ตอนนี้พวกเขาต้องยอมรับความเป็นจริง ตะขาบหลังม่วงสายฟ้าของเกาเผิงนั้นแข็งแกร่งจริงๆ

“ไปเลยต้าซื่อ!!” เกาเผิงโยนหนอนเหล็กให้ต้าซื่อและให้น้ำ เป็นเหมือนพี่เลี้ยงนักมวยเตรียมการให้ก่อนขึ้นชก ด้วยขานับพัน ต้าซื่อคลานเข้าไปในกรงอย่างช้าๆ

ตอนนี้แมงป่องเกราะม่วงลุกขึ้นมายืนแล้ว มันเต็มไปด้วยดิน ดูมอมแมมและฟกช้ำ เมื่อเห็นตะขาบขนาดใหญ่เข้ามา แววตาของมันสะท้อนความเจ้าเล่ห์ มันถอยกลับสองก้าวเพื่อล่อให้เข้ามา

ต้าซื่อพุ่งเข้าไป แมงป่องเกราะม่วงถอยหลัง  ขณะที่ต้าซื่อพุ่งเข้าไปอีก  ด้วยความเจ้าเล่ห์ของแมงป่องเกราะม่วงที่เห็นโอกาสโจมตี มันพุ่งสวนกลับไปแทนที่จะถอยหลัง เพียงพริบตา ต้าซื่อโดนประชิดตัว ต้าซื่อโดนโจมตีด้วยก้าม

**ฉับ ฉับ ฉับ**

ต้าซื่อมองอุบายออก เบี่ยงตัวหลบกลางทาง หลบการโจมตีจากการหนีบของก้ามได้ แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากการโจมตีจากก้าม ก็คือหางอันแหลมคมของแมงป่อง พุ่งอย่างเร็วแทงไปที่ต้าซื่อ

*ฉึก*

ด้วยเปลือกที่เหนียวและยืดหยุ่นของต้าซื่อทำให้การโจมตีไร้ผล ถึงแม้ว่าหางจะติดกับตัวต้าซื่อมันก็สามารถสะบัดหลุดอย่างง่ายดาย แต่เพื่อโจมตีแมงป่อง ต้าซื่อจึงชาร์จเปลือกของมันด้วยพลังสายฟ้า

**เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ**

แมงป่องเกราะม่วงกระเด็นกลับไปด้วยแรงช็อตไฟฟ้า จึงเป็นโอกาสให้ต้าซื่อเปิดการสวนกลับการโจมตี ต้าซื่อเอาหัวพุ่งชนไปที่แมงป่องเกราะม่วง อีกนิดเดียวจะสามารถปิดฉากการต่อสู้ได้แล้ว

ต้าซื่อใช้ขากรรไกรล่างงับไปที่ท้องแมงป่องเกราะม่วงแล้วงัดมันบนลอยบนอากาศ  กลิ่นเลือดทำให้ต้าซื่อตื่นเต้น พิษก็กำลังเข้าสู่ร่างกายของแมงป่องเกราะม่วงด้วยเขี้ยวที่กำลังกัดเนื้อมันอยู่

แม้ว่าจะถูกยกให้ลอยขึ้น แต่แมงป่องเกราะม่วงไม่มีวี่แววว่าจะดิ้นหนี เพราะด้วยโครงสร้างของร่างกายของมัน จะขยับตัวลำบากเมื่อถูกยกขึ้น ทันใดนั้นต้าซื่อพันแมงป่อง เหมือนกับอนาคอนด้าบีบรัดเหยื่อ

แม้ว่าแมงป่องเกราะม่วงจะมีภูมิท้านทานพิษสูง แต่ต้าซื่อก็มีพิษที่หลากหลายชนิดเช่นนี้ แมงป่องเกราะม่วงคงต้านทานไม่ได้ทุกอย่างแน่ๆ เมื่อพิษเข้าสู่ร่างกายแล้ว ทำให้มันเคลื่อนที่ช้าลง

ก้ามแมงป่องที่แหว่งไปมาอย่างอ่อนแรง ดวงตาที่ค่อยๆปิดตัวลง

แผงข้อมูลที่อยู่ตรงหน้าเกาเผิง บอกว่าอาการบาดเจ็บของแมงป่องเกราะม่วงรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งตัวอักษรกลายเป็นสีแดงเข้ม

‘ถ้าฉันไม่ช่วยมันตอนนี้ แมงป่องเกราะม่วงได้ตายแน่ๆ’

แต่เกาเผิงกลับเปิดขวดน้ำแล้วดื่มมันแทน ความกังวลก็หายไปทันที

การต่อสู้ระหว่างต้าซื่อกับแมงป่องเกราะม่วงถูกตัดสินตั้งแต่การโจมตีครั้งแรกแล้ว ถ้าแมงป่องเกราะม่วงจับต้าซื่อได้ด้วยก้ามของมัน ต้าซื่อคงจะถูกเหวี่ยงไปมาและกลายเป็นอาหารของมันไปแล้ว โชคไม่ดีที่แมงป่องเกราะม่วงมีนิสัยการโจมตีที่เปิดด้วยก้ามแล้วแทงด้วยหางตาม มันคาดเดาง่ายเกินไป

ผู้ฝึกสอนสั่งให้เกาเผิงหยุดโจมตีได้แล้ว ถ้าเขาไม่สั่งให้ต้าซื่อหยุด เครื่องในของแมงป่องเกราะม่วงจะถูกต้าซื่อกินทั้งหมด

เกาเผิงพยักหน้าแล้วสั่งให้ต้าซื่อปล่อยแมงป่องแล้วกลับมา ต้าซื่อที่กำลังจะมีความสุขกับมื้ออาหาร กลับต้องเศร้าที่ถูกหยุดกลางคัน แต่มันก็ยอมหยุดแล้วคลานออกมาจากกรง ขากรรไกรล่างและหัวของต้าซื่อเต็มไปด้วยเลือดสีเขียว ด้วยขากรรไกรที่ขยับไปมา มันช่างดูน่าสยดสยองอย่างมาก

ในกรงแมงป่องเกราะม่วงนอนแผ่บนพื้น เหมือนต้นไม้ที่ใกล้ตาย ก้ามไม่ขยับ มันนอนอย่างอ่อนแรงบนพื้นคอนกรีต