บทที่ 230 สูญหาย
บทที่ 230 สูญหาย
ภายในรูปแบบฝนอุกกาบาต
หลังจากเข้ามาทีละคน อุกกาบาตก็ได้ตกลงมาจากฟ้า , แต่พวกมันแต่ละก้อนก็มีขนาดใหญ่เป็นอย่างมากและผลกระทบของมันก็มากรุนแรงมากเช่นกัน
ขณะที่เขาเข้ามาในรูปแบบอุกกาบาต ฉื่อหยานทันทีก็เห็นอุกกาบาตตกลงข้างๆเขา ภายในนี้ เมฆสีเทาหนาแน่นเป็นอย่างมากและไม่สามารถสัมพัสได้ถึงใครอยากชัดเจนเมื่อใช้จิตสำนึก เขาไม่สามารถรับรู้ถึงสัญญานชีวิตใดๆรอบๆตัวได้เลย
เมื่อเขาเข้ามา ฉื่อหยานก็รู้สึกราวกับว่าเขาเข้าไปในสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลต่อสัมพัสทั้งห้าของเขาและมันก็ปิดกั้นอำนาจจิตสำนึกของเขา
จำได้จากคำพูดของเจียงหัวชวน เจ็ดก้าวไปทางซ้ายแล้วห้าก้าวไปทางขวา ฉื่อหยานเดินตามจังหวะการก้าวเดินนี้และนั่นก็ส่งผลให้เขาหลบเลี่ยงฝนอุกกาบาตได้อย่างง่ายดาย
โดยมองไม่เห็นคนอื่น และปราศจากพลังจิตสำนึก เขาเห็นแค่เพีนงอุกกาบาตที่ตกมาจากด้านบนที่ละลูกเท่านั้น
จังหวะการก้าวเดินตามที่เจียงหัวชวนบอกนั้นได้ผลดีเป็นอย่างมาก ขณะที่เขาก้าวเดินตามจังหวะนี้ ฉื่อหยานเห็นอุกกาบาตตกลงมาทีละลูกและดูเหมือนมันจะโจมตีเขา แต่เมื่ออุกกาบาตที่กำลังจะประทะเข้ากับเขา ฉื่อหยานก็งพยายามป้องกันอุกกาบาต โดยใช้ร่างกายของเขา แต่เขาก็พบว่า อุกกาบาตนั้นไม่ได้ตกใส่เขามันไปตกอยู่ข้างๆแทน
ตราบใดที่เขาก้าวเดินตามที่เจียงหัวชวนบอก เขาจะไม่โดนอุกกาบาตพวกนั้นแน่นอน
ฉื่อหยานใจเย็นลงและด้าวไปข้างหน้าเร็วขึ้นโดยก้าวผ่านฝนอุกกาบาตไปทีละลูก
จู่ๆ ความคิดที่แปลกประหลาดก็ออกมาจากแหวนสายโลหิต
ฉื่อหยานสะดุ้งทันที เขาหยุดเดินและส่งจิตสำนึกเข้าไปในแหวน จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ดูเหมือนแกนเพลิงจะตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก มันพยายามที่จะออกมาจากแหวนสายโลหิต
ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเข้ามาข้างในรูปแบบฝนอุกกาบาตนี้ , แกนเพลิงกลับตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
เปลวเหมันเยือกแข็งยังอยู่ในแหวนสายโลหิตเช่นเดิม , แหวนนี่ดูเหมือนจะรู้ว่า เปลสเหมันเยือกแข็งคือภัยคุกคามของฉื่อหยาน ดังนั้นตลอดมา , แหวนสายโลหิตจึงใช้พลังวิเศษของมันผนึกเปลวเหมันเยือกแข็งโดยไม่ให้มันใช้พลังของมันทำร้ายฉื่อหยาน
อย่างไรก็ตาม แหวนสายโลหิตกลับผ่อนปรนกับแกนเพลิงเป็นอย่างมาก
เหมือนกับมันรู้ว่า แกนเพลิงจะไม่ทำอันตรายๆใดต่อฉื่อหยาน ดังนั้นมันไม่เพียงแต่สร้างสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบายให้แกนเพลิงเข้าไปในแหวน แต่มันยังไม่ผนึกแกนเพลิงอีกด้วย
ในอีกความหนึ่งก็คือ ตราบใดที่แกนเพลิงต้องการออกมาจากแหวน มันก็สามารถทำได้อย่างง่ายดาย
คราวนี้แกนเพลิงดูผิดปกติเป็นอย่างมาก มันอยากออกมาอย่างแปลกประหลาด
" ไม่ ! "
ฉื่อหยานใช้จิตสำนึกของเขาพยายามที่จะหยุดแกนเพลิง แต่ก็สายเกินไปแล้ว ช่วงเวลาที่เขาส่งจิตสำนึกเข้าไป แกนเพลิงก็ลอยออกมาจากในแหวนสายโลหิตอย่างรวดเร็วแล้วและลอยตรงไปด้านหน้า
ภายในรูปแบบฝนอุกกาบาต จิตสำนึกของฉื่อหยานไม่สามารถสัมพัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตใดๆได้ แต่ดูเหมือนว่ากับแกนเพลิงจะต่างออกไป
บางทีนั่นอาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขาและแกนเพลิงนั้นสนิทกันเป็นอย่างมากและเกินเพลิงนั้นอยู่ใกล้ชิดกับเขาตลอดเวลามันจึงเกิดเป็นสายสัมพันธุ์แปลกๆขึ้น ต่อให้ฉื่อหยานไม่ส่งจิตสำนึกออกไป เขาก็ยังสามารถสัมพัสได้ถึงแกนเพลิงอยู่ดี
" ตูม ตูม ตูม ! "
ทีละลูก อุกกาบาตก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ถ้าเขาไม่ก้าวเดินตามจังหวะ เขาอาจจะโดนอุกกาบาตนั้นไปแล้ว
แกนเพลิงไม่สนใจและบินออกไป ดูเหมือนจะถูกดึงดูดด้วยอะไรสักอย่าง ตอนนี้ ถ้าฉื่อหยานยังไม่เคลื่อนไหวหละก็ เขาก็อาจจะคลาดกับแกนเพลิงได้ ถ้าระยะห่างของพวกเขาอยู่ไกลเกินไป เขาก็ไม่สามารถสัมพัสได้ถึงแกนเพลิงโดยตรง
ภายในหุบเหวสนามรบ มีอุปสรรคและกับดักมากมาย ถ้าเขาสูญเสียการเชื่อมต่อกับแกนเพลิงไปแล้วมันก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพบมันอีกครั้ง
ในเวลานี้ แกนเพลิงนั้นอีกเพียงก้าวเดียวมันก็จะวิวัฒนาการเสร็จสมบูรณ์
ในเวลานี้ หากมีใครบางคนจับมันได้ ตราบใดที่เขาหรือนางคนนั้นรู้วิธีควบคุม เขาหรือนางคนนั้นก็จะสามารถมาแทนที่ฉื่อหยานได้ และสร้างความสัมพันธ์อันลึกซึ้งระหว่างแกนเพลิง และเขาคนนั้นก็จะกลายเป็นเจ้านายใหม่ของแกนเพลิง
ฉื่อหยานดูสับสน ครุ่นคิดสักพัก เขาก็ตัดสินใจที่จะตามแกนเพลิงไป
เขาเปลี่ยนจังหวะการเดินของเขา เขารีบใช้พลังปราณลึกลับของเขาตามแกนเพลิงไปอย่างรวดเร็วเหมือนดาบที่แหลมคม
" ตูม ตูม ตูม ! "
ตอนนี้เองเขาได้เปลี่ยนจังกวะการก้าวเดินของเขา อุกกาบาตที่อยู่ในรูปแบบฝนอุกกาบาตก็พุ่งมาที่เขาทันทีเหมือนกับว่าพวกมันมีดวงตา
" วูชชช ! ! "
เงาของเขาแวบไปเหมือนสายฟ้าฟาด , เขาเคลื่อนไหวผ่านอุกกาบาตตด้วยความเร็วที่สุดในชีวิตเพื่อหลบเลี่ยงอุกกาบาต
" บูมบูม "
อุกกาบาตขนาดใหญ่ก็มาตกลงมาและชนฉื่อหยานจากด้านหลัง
แรงกระแทกที่รุนแรงพุ่งมายังแผ่นหลังของเขา แม้ว่าร่างกายของเขาจะทนต่อแรงกระแทกได้ แต่ร่างกายของเขาก็ยังได้รับผลกระทบอยู่ดีและไม่สามารถรักษาความเร็วไว้ดั่งเดิม ดังนั้นเขาจึงตกเป็นเป้าหมายของอุกกาบาตลูกอื่นๆทันที
ในเพียงไม่กี่วินาที ร่างกายของเขาก็ไม่สามารถทนกับแรงกระแทกจากอุกกาบาตห้าลูกได้และขณะเดียวกันร่างกายของเขาก็ล้าจากการกระแทกที่รุนแรง ดังนั้นภายใต้การโจมตีนี้ ปากของเขาก็เริ่มมีเลือดไหลออกจมาอีกครั้ง
ฉื่อหยานหยุดอยู่กับที่และไม่กล้าไปต่ออีก หลังจากที่ร่างกายของเขาได้รับบาดจับ เขาก็กังวลขึ้นมา
ตอนที่สู้กับฉาวจื่อหลาน ก่อนหน้านี้เขาได้ใช้บ้าคลั่งในนภาที่สองและเส้นชีพจรของเขายังได้ดูดซับพลังปราณลึกลับจากศพมาอีกมากมาย ตอนนี้กลไกสะท้อนกลับก็ได้เริ่มทำงานแล้ว และร่างของเขาก็กลายเป็นคนอ่อนแอลง
ในตอนนี้เอง เขาโดนอุกกาบาตห้าลูกกระแทกอย่างแรงและได้รับบาดเจ็บสาหัส ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากจิตวิญญานกายาแข็ง เขาก็ตกตายภายใต้การโจมตีเหล่านี้แล้ว
แกนเพลิงอยู่ตรงหน้าเขาไป100เมตร
ตอนนี้ระยะทางเพียง100เมตร นั้นเป็นเหมือนกับระยะทางแห่งความตายที่จะยากจะก้าวผ่าน ถ้าเขาไม่ระวัง เขาจะต้องโดนอุกกาบาตพวกนั้นอีกแน่นอน
ภายในรูปแบบฝนอุกกาบาตนี้ เขาไม่รู้ว่าฉาวจื่อหลานจะปรากฏตัวขึ้นเมื่อได้ ถ้าเขาสูญเสียสติของเขาที่นี่ เขาไม่เพียงแต่ต้องแบกรับผลกระทบจากอุกกาบาตเหล่านั้น แต่มีความเสี่ยงที่จะถูกพบโดยฉาวจื่อหลานและคนอื่นๆด้วย
แต่ถ้าเขาไปต่อโดยใช้จังหวะการก้าวเดิน เขาก็สามารถผ่านรูปแบบฝนอุกกาบาตไปและหลีกเลี่ยงอันตรายจากอุกกาบาตและ ฉาวจื่อหลานได้
แต่ถ้าเขาทำอย่างนั้น เขาก็อาจจะสูญเสียแกนเพลิงไป
ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง ฉื่อหยานก็ลังเล ในความคิดของเขา เขากำลังคิดว่าทำอย่างไรขาดทุนมากกว่ากัน และ เขาก็ต้องตัดสินใจโดยเร็ว
ข้าจะปล่อยมันไป !
สิบวินาทีต่อมา ฉื่อหยานก็ตัดสินใจที่จะละทิ้งแกนเพลิงก่อน เมื่อร่างกายของเขาฟื้นฟูเสร็จเมื่อใด เขาก็จะกลับมาที่นี่อีกครั้งเพื่อหาแกนเพลิง
เขาเตรียมจะจากไป
" เปี๊ยย เปี๊ยย เปี๊ยย "
ทันใดนั้นแสงสีแดงที่เจิดจ้าก็ส้องมาจากทิศทางที่แกนเพลิงลอยไปพร้อมกับมีพลังไฟระเบิดออกมาอย่างรุนแรง แกนเพลิงตื่นเต้นเป็นอย่างมากมากและมันเรียกร้องให้ฉื่อหยานใช้พลังจิตวิญญานออกมา
ฉื่อหยานก็ตกตะลึง
จิตสำนึกของแกนเพลิงนั้นชัดเจนเป็ฯอย่างมาก เหมือนกับว่ามันพบเจอบางสิ่งและบอกให้ฉื่อหยานมาดูโดยเร็ว
แกนเพลิงนั้นไม่มีกายหยาบ ดังนั้นมันจึงไม่สามารถสัมพัสอะไรในรูปแบบฝนอุกกาบาตได้และมันก็ไม่รู้ด้วยว่าทุกการก้าวเดินของฉื่อหยาน เขาจะต้องเผชิญกับอันตรายมากมายเพีนงใด มันแค่เพียงเรียกฉื่อหยานเพื่อต้องการให้ฉื่อหยานรับรู้ถึงสิ่งที่มันค้นพบ
มันกระตุ้นอยู๋ภายในหัวใจของเขา และเขาก็รู้ว่าแกนเพลิงกำลังเรียกเขาอยู่ ฉื่อหยานแววตาของเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
ให้ตายสิ เอาก็เอาวะ !
สักครู่ต่อมา ฉื่อหยานก็เปลี่ยนการตัดสินใจของเขาและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และกลืนเม็ดยาฟื้นฟูไม่กี่่เม็ดลงไป หลังจากที่เขารู้สึกได้ว่าร่างกายของพลังปราณลึกลับของเขาค่อยฟื้นคืน เขาก็ใช้ก้าวอัศนีและพุ่งยังไปยังทิศทาสงที่แกนเพลิงอยู่
" ตูม ตูม ตูม ! "
ตอนนั้นเอง ก็มีอุกกาบาตอีกสามลูกกระแทกเข้ามาที่ร่างของเขา พลังกระแทกที่รุนแรงได้กระแทกร่างของเขาลอยอยู่กลางอากาศ
กระอักเลือดออกมา , ฉื่อหยานก็เรียกใช้ก้าวอัศนีอีกครั้ง โดยอาศัยจิตวิญญานกายาแข็งและจิตวิญญานอมตะ โดยที่ไม่สนใจร่างกายที่กำลังบาดเจ็บในที่สุด เขาก็มาถึงที่ที่แกนเพลิงอยู่ก่อนที่อุกกาบาตลูกอื่นจะตกลงมา
จู่ๆมันก็สงบลง
ขณะที่เขาเข้ามาในพื้นที่ที่แกนเพลิงอยู่ อุกกาบาตก็ได้หายไป
ด้วยปากที่เต็มไปด้วยเลือด ฉื่อหยานก็ล้มลงและใบหน้าของเขาก็ดูตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเขามายังพื้นที่ตรงนี้
นี้เป็นรูปแบบโบราณที่มีขนาดเท่ากับบ้าน ภายนอกรูปแบบโบราณ มีพลังจำนวนมากไหลเวียนเป็นวงกลม การไหลของพลังเหล่านี้ขวางกั้นอุกกาบาตไว้และป้องกันไม่ให้อุกกาบาตเข้ามายังรูปแบบโบราณนี้
ภายในรูปแบบโบราณ ฉื่อหยานั้นไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
แกนเพลิง ลอยอยู่ตรงกลางของรูปแบบโบราณ
มีผลึกสีแดงเข้มขนาดใหญ่เท่าหัวแม่มืออยู่ในร่องที่อยู่ตรงกลางรูปแบบโบราณ
เหมือนกับว่าผลึกนั้นเป็นแกนพลังของรูปแบบโบราณนี้ มันส่องประกายออกมาด้วยแสงสีแดงอ่อนและพลังบางอย่างก็ไหลไปทั่วรูปแบบโบราณนี้
ข้างนอกรูกแบบโบราณ ยังมีร่องหลายร่อง ที่มีผลึกที่มีสีสันแตกต่างกันไป ผลึกเหล่านั้นส่งพลังแปลกประหลาดออกไปเพื่อเป็นพลังให้กับรูปแบบโบราณนี้
แกนเพลิงก็ลอยอยู่เหนือผลึกสีแดงและกระโดดไปมาอย่างร่าเริงเหมือนกับว่ามันต้องการที่จะดูดซับพลังที่อยู๋ภายในผลึกสีแดง
หลังจากฉื่อหยานเข้ามาและตรวจสอบรูปแบบโบราณนี้ เขาก็แค่จะถามว่าแกนเพลิงว่า ผลึกนี้คืออะไรและมีประโยชน์อย่างไร แต่ทันใดนั้นเขาพบว่าผลึกที่อยู่รอบๆรูปแบบโบราณก็ส่องแสงหลากสีสันออกมา
รูปแบบโบราณนี้เริ่มทำงานตั้งแต่แรกที่เขาเข้ามา
ด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย ฉื่อหยานก็รู้สึกได้ว่ารูปแบบโบราณนี้กำลังจะเริ่มทำอะไรบางอย่าง
โดยไม่ลังเล เขารีบส่งข้อความไปหาแกนเพลิง " กลับมาก่อน ! "
แกนเพลิงกระโดดตกใจ ดูเหมือนมันเองก็พบความผิดปกติและลังเลนิดเล็กร้อย จากนั้นไม่นานมันก็กลับเข้าไปในแหวนสายโลหิตของฉื่อหยาน
หลังจากรู้สึกได้ว่าแกนเพลิงกลับเข้ามาแล้ว ฉื่อหยานก็ผ่อนคลายลงและเตรียมที่จะออกจากรูปแบบโบราณลึกลับนี่
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเขากำลังจะจากไป เขาก็พบว่ากระแสพลังแปลกประหลาดที่อยู่ภายนอกรูปแบบโบราณก็กลายเป็นสิ่งกีดขวางที่ปิดกั้นทางเข้าออกไว้ และในตอนนั้นเองรูปแบบโบราณก็เริ่มทำอะไรสักอย่าง
ด้วยหัวของเขาที่โขกเข้ากับม่านพลัง ด้วยร่างกายที่อ่อนล้าของฉื่อหยาน เขาก็ถูกผลักเข้าไปยังตรงกลางของรูปแบบโบราณด้วยม่านพลังนั่น
ฉื่อหยานก็ตกตะลึง
ผลึกภายนอกรูปแบบโบราณก็ส่องแสงออกมาและรูปแบบโบราณก็หมุนไปมาเหมือนกับจาร
ด้วยผลึกที่ส่องแสงเจิดจ้าออกมา ก็เกิดเป็นคลื่นพลังแปลกประหลาดทะลักออกมา จากนั้นร่างกายของฉื่อหยานก็หายไป
_______________________________________
ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1329 แล้วนะคะ มี 29 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
ด่วน!! ตอนนี้มีโปรโมชั่น ปกติเข้า 7 กลุ่ม ราคา 700 บาท ตอนนี้ลดเหลือ 500 บาทเท่านั้น รีบๆ มาใช้โปรกันนะคะ
