ตอนที่ 19 Level Up 6
แม้อาวุธจะสลายไปจนเลเวลลดลงมาเป็นเลเวล 3 แต่กระดูกแห่งลาสธันเดอร์นั้นมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าหอกกระดูกอยู่แล้ว เขาพยายามเหวี่ยงมันไปรอบๆ และในที่สุดเขาก็ถอนหายใจออกมา เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ไม่ได้อาวุธเลเวล 4
ในขณะนั้นเอง
[เควสต์เสร็จสมบูรณ์ สามารถเปิดใช้ช่องสนทนาได้]
[คุณลีชินอู กำลังเข้าร่วม]
[ลอยด์ HK: เฮ้ย อะไรวะ? ทำไมมือใหม่เข้ามาได้?]
[เซร่าจากเรทาดาน: สวัสดีคุณลีชินอู มันตัดสินใจยากมากเลยใช่ไหมที่จะเป็นฮีโร่ ขอบคุณความกล้าหาญของคุณนะ มาทำงานหนักเพื่ออนาคตที่สดใสกันเถอะ]
[เจ้าชายอัลทาเนีย: เป็นไปได้ยังไง นายเลเวลเท่าไหร่ 5? 4? ไม่ใช่เลเวล 3 ใช่ไหม? บอกทีสิว่าไม่ใช่นายน่ะ]
[ลอยด์ HK: เขาสามารถเริ่มที่เลเวล3แล้วพัฒนาขึ้นได้นะ ทำไมนายถึงหมดกำลังใจกับคนที่เพิ่งเข้ามาล่ะ?]
[เจ้าชายอัลทาเนีย: บ้าเอ้ย นั่นเป็นเพราะว่าถ้านายเริ่มที่เลเวล 3 แค่พยายามแทบตายเพื่อให้ได้พีเรียม ให้มากสุดก็แค่เลเวล 5 แล้ว นายรู้ไหมว่าฉันต้องเห็นคนที่ตายแบบนี้มาเท่าไหร่แล้ว?]
[ลอยด์ HK: แต่ฉันก็เริ่มที่เลเวล3นะ และตอนนี้ฉันก็อยู่ที่เลเวล6แล้ว]
[เจ้าชายอัลทาเนีย:ก็….จะ... เจ้า ... ก็เจ้ามีความสามารถ]
ทันทีที่ช่องการสนทาเปิดขึ้นมา ก็มีการพูดคุยกันอย่างต่อเนื่อง มันเรียกว่าช่องแชท แต่มันดูเหมือนกับการแชทกลุ่มซะมากกว่า เพราะอย่างนั้นจึงมีเสียงดังขึ้นมาในหูของเขาพร้อมๆกัน
แม้จะเป็นแบบนั้น เขาก็มีความสุขที่ได้ยินคนอื่นพูดนะ แต่จุดที่เขารู้สึกเสียใจคือเขาไม่มีดวงตาให้น้ำตาไหลออกมาเนี่ยสิ
[ลีชินอู: ยินดีที่ได้เจอคุณ รุ่นพี่ ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ]
ทันทีที่แชทนี้เปิดให้ใช้ เขาก็เข้าใจวิธีการใช้โดยสัญชาตญาณ เขาทั้งพูดอย่างมีเหตุผลและพยายามใจเย็น จนถึงจุดที่ยากที่จะเชื่อว่าเขาจะกลายเป็นโครงกระดูก ไม่นานเกินรอ โครงกระดูกเริ่มพูดคุยแปลกๆตั้งแต่ต้น
[ลอยด์ HK: ดูจากความมีมารยาทที่เขามีแล้ว... เขาน่าจะเข้ากันได้ดีกับเรทาดานนะ]
[เซร่าจากเรทาดาน: ยินดีที่ได้รู้จัก นายอยู่ในพื้นที่ข้างนอกใช่มั้ย ถ้านายเจอปัญหาอะไรก็บอกฉันได้ตลอดเลยนะ]
[ลอยด์ HK: งั้นเหรอ?]
[ชิโน เรนซู : แล้วเลเวลไหนแล้วล่ะ? ... ฉันควรให้พีเรียมให้คุณบ้างใช่ไหม?]
[ลีชินอู: ขอโทษนะ เลเวลกับพีเรียมมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ?]
ลีชินอูตัดสินใจถามในสิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุด เขาคิดว่าการฆ่ามอนสเตอร์เป็นการเก็บค่าสเตตัส อัพเกรดกระดูกเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าฮีโร่รุ่นพี่ของเขามีความเห็นพ้องตรงกันในเรื่องเลเวลและพีเรียม เขาก็อดไม่ได้ที่จะถาม
[ชิโน เรนซู: อะไร? ล้อเล่นหรือไง?]
[ลอยด์ HK: ชิโน ถ้าเขาพึ่งรู้การซื้ออุปกรณ์จากร้าค้าลับ เขาอาจจะยังไม่รู้ก็ได้]
[ชิโน เรนซู: อ่า ... มันเป็นไปได้เหรอ? จริงด้วย ตอนที่นายมาก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมานัก ขอโทษด้วย ฉันเพิ่งเสียเพื่อนไปเมื่อไม่นานมานี้ ฉันเลยงงๆนิดหน่อย]
[ลีชินอู: ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจรุ่นพี่ ฉันไม่ดูให้ดีเอง ดูเหมือนว่าไอเท็มในร้านค้าลับมันจะเกี่ยวกับข้องเลเวลนะ]
ในขณะที่ลีชินอูพูดคุยผ่านช่องแชท เขารู้สึกแปลกๆ เขารู้สึกว่าบุคลิกของตัวเองเปลี่ยนไป เขาพูดด้วยความเกรงใจ ความรู้สึกมันเหมือนเขามีสองบุคลิก รู้สึกเหมือนเขาสวมหน้ากากอยู่ ... อ่า สกิลการแสดงของเขานี่เอง!
[ชิโน เรนซู: โชคดี ที่สมองคุณไม่ช้าเกินไป ใช่มันเกี่ยวกันมาก]
[เซร่าจากเรทาดาน: นั่นคือความสำคัญของร้านค้าลับ เมื่อคุณล่าพวกอันเดธภายในอาณาจักร คุณก็จะได้รับพีเรียม จากนั้นก็ไปที่ร้านค้าลับเพื่อซื้อยาที่ช่วยเพิ่มสเตตัสของคุณ เพื่อก้าวข้ามลิมิตของตัวเอง และสามารถทำให้เราไปยังพื้นที่ที่มีมอนสเตอร์เลเวลสูงขึ้นได้ ในขณะเดียวกัน การชำระล้างของอาณาจักรก็จะคืบหน้าไปอีกขึ้นหนึ่ง ไม่เป็นไรเลย ถ้าถึงแม้ว่าจะยังเลเวลน้อย เพราะว่าไอเท็มจากร้านค้าลับของพระเจ้านั้นจะทำให้ 'การพัฒนาแบบไม่สิ้นสุด' เป็นไปได้ ]
[ลอยด์ HK: ยิ่งเลเวลของนายสูงมากเท่าไหร่ ยาก็จะแพงขึ้นไปเท่านั้น… รู้หรือเปล่าว่าซื้อยารักษาอย่างเดียวเท่าไหร่? 300,000 พีเรียม มันบ้ามากใช่ไหมละ มันอาจจะเร็วกว่าที่จะทำให้ฝีมือและค่าสเตตัสเพิ่มขึ้น]
[ชิโน เรนซู: แต่การทำความสำเร็จพิเศษได้นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ Alfy ต้องการที่จะทำแบบนั้นและการกระทำแบบนั้นมันก็เกินตัวไปหน่อย... ฮ่า.]
ลีชินอูรู้สึกประทับใจเมื่อเขาได้ยินเสียงของรุ่นพี่ฮีโร่ ทันใดนั้นเขามั่นใจว่าคำขอของเขากับพระเจ้านั้นไม่ผิด
แน่นอนเขารู้ว่าพวกเขาทุกคนไม่มีคุณสมบัติพิเศษเช่นการอัพเกรดกระดูก แต่เขาก็ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องผ่านปัญหามากมายขนาดนี้เพื่อยกระดับขึ้นตัวเอง หากพวกเขาต้องเผชิญกับปัญหามากมายนี้มันก็คุ้มค่าที่จะกลายเป็นคนหัวล้านและไร้สมรรถภาพ!
[เจ้าชายอัลทาเนีย: เดี๋ยวนะ เราคุยกันเรื่องเลเวลของเจ้าไม่ใช่หรือไง เรทาดาน?]
[เซร่าจากเรทาดาน: ตอนนี้ลีชินอูสำคัญกว่าฉันแล้วไม่ใช่หรือไง?]
[เจ้าชายอัลทาเนีย: เจ้ากำลังเปลี่ยนเรื่องอีกแล้วนะ เพราะงั้น เจ้าเด็กใหม่ เจ้าเลเวลเท่าไหร่?]
ลีชินอูเงียบชั่วครู่ เขาเพิ่งรู้ข้อมูลใหม่และทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าความสามารถของเขามันเป็นเรื่องที่น่าทึ่ง ในใจของเขาตอนนี้มีหลายๆเรื่องตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด
อย่างไรก็ตาม เขามั่นใจอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือเขาไม่จำเป็นต้องบอกออกไปว่าเขาอยู่เลเวล 2 และนั่นอาจจะทำให้พวกรุ่นพี่ฮีโร่สิ้นหวัง ความแตกต่างระหว่างเลเวลของพวกเขามากเกินไป แต่ยังไงอัตราการเติบโตของเขาก็ดูเหมือนจะเร็วขึ้นในอนาคต
[ลีชินอู: ผมเลเวล 4 ครับ]
[ลอยด์ HK: สุดยอด ถ้าคุณอยู่เลเวล 4 แล้ว แสดงว่าโลกนี้ยังมีความหวังอยู่]
[เซร่าจากเรทาดาน: แค่โล่งอกเถอะ ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ตายอย่างเปล่าประโยชน์อยู่แถวๆเขตชานเมืองนะ]
[ชิโน เรนซู: ไม่เลว เฮ้...หลังจากได้รับอาวุธแล้ว เช็คให้ดีว่าได้คุณรับยาแล้ว การเพิ่มเลเวลนั้นเป็นสิ่งแรกที่คุณควรให้ความสำคัญกับมัน คุณรู้ใช่ไหม?]
ลีชินอูรู้ว่าพวกเขาจะตอบมาแบบนี้ เขาพูดเกินจริงไปมาก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาต้องเพิ่มค่าสเตตัสเท่าไหร่เขาถึงจะอยู่เลเวล 4 แต่เขาต้องตามน้ำไปก่อน พวกเขาตอบกลับมาอย่างที่ลีชินอูคิดไว้
[เจ้าชายอัลทาเนีย: ถึงอย่างนั้น เจ้าก็ยังไม่เก่งมาก เจ้าอาจจะได้รับคุณสมบัติพิเศษตามลักษณะของเจ้า เจ้าได้อะไรมารึ? เจ้าคงไม่ได้ขออะไรที่งี่เง่าใช่ไหม เช่นเพิ่มเลเวลในการยิงปืนหรือขอดาบใช่ไหม? ได้โปรดบอกข้าทีว่าเจ้าไม่ได้ขอแบบนั้นไป]
ความสามารถที่ได้รับเมื่อข้ามมายังฮีกูรัวนั้นขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหนในครั้งยังเป็นมนุษย์ปกติ
โดยปกติแล้ว ในโลกแห่งจินตนาการ ผู้แข็งแกร่งจะได้รับความสามารถที่อ่อนแอ ในขณะเดียวกันคนธรรมดาที่มาจากโลกอย่างลีชินอูจะได้รับความสามารถที่เเข็งแกร่งที่สุด เจ้าชายเก๊ๆคนนั้นกำลังถามเขาอยู่ในตอนนี้
[ลีชินอู: ผมได้สกิลมาน่ะ]
[เจ้าชายอัลทาเนีย: ทำดีมาก! ดีจริงๆ!]
[ลอยด์ HK: ดีแล้ว ถ้าฝึกฝนดีๆ เขาน่าจะเเข็งเเกร่งขึ้น]
[เซร่าจากเรทาดาน: นายทำดีแล้ว ไม่มีสกิลไหนที่พระเจ้ามอบให้เป็นสกิลธรรมดาหรอก ใช่แล้ว… เราจะช่วยคุณลีชินอูยังไงดี?]
[ลอยด์ HK: เด็กใหม่ บอกเราถึงสถานการณ์ตอนนี้หน่อย เราจะได้ช่วยเหลือนายได้]
โชคดีที่รุ่นพี่ของเขาดูเป็นมิตรมาก เขาไม่รู้ว่ารุ่นพี่ฮีโร่ของเขาอยู่ในอาณาจักรนี้กี่คน แต่ ... เขารู้สึกโล่งใจเล็กน้อยและตอบกลับไป
[ลีชินอู: ตอนนี้ผมไม่เป็นไร ถ้าผมตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก ผมขอความช่วยเหลือจากพวกคุณได้ใช่ไหม?]
[ลอยด์ HK: เฮ้ ทำตัวสบายๆน่า ... ]
[ยาซึโนริ อากิระ: หืมม รู้สึกว่าเราจะเจอผู้ชายคนนี้ในอีกไม่นาน ถ้านายเข้ามายังเมืองหลวงได้ ฉันจะพานายไปเลี้ยงเอง]
[ลอยด์ HK: อากิระ นายยังไม่ตายเหรอ?]
[ยาซึโนริ อากิระ: ไอ้เจ้าโง่ อย่าเรียกฉันด้วยชื่อนั้นสิโว้ย]
ถ้าวัดจากปกติแล้ว เขาดูสุภาพมากขึ้นจนน่าขนลุก! อย่างไรก็ตาม ลีชินอู นั้นอ่อนแอกว่าพวกรุ่นพี่ของเขาในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าเขาจำเป็นต้องยอมรับให้ได้ นอกจากนั้นแล้วในตอนนี้เขายังเป็นโครงกระดูกอีก!
[เจ้าชายอัลทาเนีย: เมื่อถึงเวลาข้าจะให้คำแนะนำแก่เจ้าเอง คิดสะว่าเป็นเกียรติแก่เจ้าแล้วกัน]
[เซร่าจากเรทาดาน: ถ้านายเปิดแชทไว้ตลอด นายจะไม่มีสมาธิกับเหตุการณ์ตรงหน้า ลีชินอู ฉันจะอวยพรให้นายมาถึงเมืองหลวงอย่างปลอดภัย]
[ลีชินอู: ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ผมจะไปพบพวกคุณในไม่ช้าครับ]
ลีชินอูกล่าวคำอำลาอย่างสุภาพและปิดการสนทนาลง
เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรในหูของเขาอีก และมันก็ทำให้เขารู้สึกเหงาๆ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็มีที่ที่เขาสามารถพูดพล่ามเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ใจต้องการแล้ว ซึ่งนั่นทำให้เขาดีใจมาก จากนี้ไปเขารู้สึกว่า เขาจะสามารถรับมือกับโลกใบนี้ได้อย่างแน่นอน
"ถึงอย่างนั้น ยังไม่มีเควสต์สร้างขึ้น ... ทำอย่างที่ฉันอยากทำแล้วกัน"
เนื่องจากเขาตัดสินใจที่จะเคลียร์ดันเจี้ยนเพื่อที่จะพัฒนาตัวเองให้เป็นเลเวล 2 รวมถึงสกิลใหม่และอาวุธของเขาด้วย แน่นอนว่าการได้พีเรียมและกระดูกนั้นเป็นสิ่งที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุด
"ฮู้ว แล้ว ... เราจะไปไหนดี?"
เขาถอนหายใจอย่างพึงพอใจแล้วก้าวไปข้างหน้าเพื่อเข้าไปในดันเจี้ยนทันที
สามารถติดตามได้ที่ : อย่ายิง นี่เพื่อนเอง - Stop, Friendly Fire
