MPE บทที่ 53 แมงกะพรุนเหิน

หลังจากหลิวจ้าวหยูและเพื่อนของเธอกลับไป เกาเผิงเข้าไปในห้องทำงานของเขาและหยิบนิตยสารวิทยาศาสตร์เล่มล่าสุดขึ้นมาอ่าน

โดยปกติแล้วในช่วงที่ไม่มีลูกค้า เกาเผิงจะสั่งนิตยสารวิทยาศาสตร์มาอ่านเพื่อเป็นการฆ่าเวลาและยังได้รับความรู้ในเวลาเดียวกัน

หนึ่งในบทความที่ดึงดูดความสนใจของเกาเผิงเป็นของหมิงกุนตันที่เขียนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของธาตุทั้งห้า

เกาเผิงเห็นด้วยกับแนวความคิดของคนแต่งแต่ยังมีข้อคัดค้านเล็กน้อยเช่น สัตวอสูรบางตัวไม่ได้เป็นไปตามกฎเกณฑ์ของธาตุ แมวมิ้นท์เป็นตัวอย่างที่ดี ตามหลักการ ธาตุน้ำเป็นสิ่งสนับสนุนธาตุไม้ แต่น้ำกลับเป็นจุดอ่อนของแมวมิ้นท์

เกาเผิงคิดว่าเขาจะว่างตลอดทั้งบ่าย แต่เมื่อเขาอ่านนิตยสารไปได้เพียงไม่กี่หน้ามีบางคน เข้ามาในสำนักงาน

หนึ่งในกลุ่มไม่กี่คนมีบางคนที่เกาเผิงคุ้นเคยนั่นก็คือ หม่าเจียง

“คุณเกา ผมมารบกวนคุณอีกครั้งแล้วครับ” หม่าเจียงกล่าวพร้อมหัวเราะ

ด้านหลังหม่าเจียงติดตามมาด้วยเป็นคู่ชายหญิง พวกเขาดูอายุเท่ากันและแสดงออกเหมือนเป็นคู่รัก

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเกาเผิงไม่ใช่คู่หนุ่มสาวแต่เป็นแมงกะพรุนสีรุ้งที่ลอยอยูกลางอากาศ!

นี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ควรอาศัยอยูในทะเลแต่ตอนนี้มันกลับลอยอยู่ด้านข้างหญิงสาว

แต่แมงกะพรุนไม่ใช่สิ่งที่ต้องยกระดับ ตรงกันข้ามมันเป็นสัตว์อสูรอีกตัวที่นอนอยูบนพื้น มันดูเหมือนแมวและเสือในเวลาเดียวกันร่างกายของมันเป็นสีดำและมีความยาวเพียง 1เมตร 20เซ็นติเมตร

นอกจากนี้ สิ่งที่ทาให้เกาเผิงรู้สึกประหลาดใจก็คือมันเป็นเพียงสัตว์อสูรระดับปกติเท่านั้น

“แมวพยัคฆ์ของผมเป็นสัตว์อสูรระดับสูง ผมมาที่นี่ในวันนี้โดยหวังว่าคุณจะช่วยทำให้มันกลายเป็นสัตว์อสูรระดับสมบูรณ์น่ะครับ” ชายเจ้าของแมวพยัคฆ์กล่าวอย่างสุภาพ

‘ระดับสูง?’

เกาเผิงรู้สึกสับสน เขามองมันอีกครั้งและมั่นใจว่ามันเป็นสัตว์อสูรระดับปกติ เลเวล 18

เขาอยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ได้ ทั้งหมดก็คือหากพูดมากเกินไปอาจสร้างความไม่พอใจให้กับลูกค้าได้

เกาเผิงไม่แน่ใจว่า ควรบอกความจริงหรือไม่ แต่เมื่อพิจารณาแล้วว่าเขาไม่คุ้นเคยกับชายคนนี้ เขาจึงเลือกที่จะปิดปากเงียบ

“อืม ผมขอค่าธรรมเนียม 60เครดิตพันธมิตรสำหรับการยกระดับแมวพยัคฆ์ตัวนี้” เกาเผิงพยักหน้า

ชายเจ้าของแมวพยัคฆ์ขมวดคิ้วขณะที่หม่าเจียงรู้สึกไม่ทำตัวไม่ถูก

เขากล่าวกับเกาเผิง “คุณเกาครับ ผมได้แจ้งลูกพี่ลูกน้องของผมเกี่ยวกับค่าธรรมเนียมของคุณแล้วนะครับ เขาไม่มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้” เขาหัวเราะก่อนกล่าวต่อ “ผมรู้ว่าพวกเราสนิทกัน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องมีส่วนลดก็ครับ ไม่ว่าอย่างไรมันก็เป็นธุรกิจ”

“ผมรู้ ผมไม่มีความตั้งใจที่จะมอบส่วนลด แต่ผมจะรับค่าธรรมเนียมจำนวนนี้ สำหรับการยกระดับแมวพยัคฆ์ มิฉะนั้น มันจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของผม” เกาเผิงตอบ

“นี่หมายความว่าอย่างไร?” หม่าเจียงยังไม่เข้าใจ

แต่ลูกพี่ลูกน้องของเขากลับเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในทันที เขามองแมวพยัคฆ์ของตนก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้กับเกาเผิง

“ดีมาก คุณเกาเป็นอย่างที่นายพูดถึงไม่มีผิด” เขากล่าวก่อนจะหยื่นเครดิตการ์ดออกมาจ่ายค่าธรรมเนียม

ชายผู้นี้เป็นคนตรงไปตรงมา

เกาเผิงรักที่จะทำธุรกิจกับคนแบบนี้

หลังจากเห็นเกาเผิงนำแมวพยัคฆ์เข้าไปในห้องทำงาน ลูกพี่ลูกน้องของหม่าเจียงจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

“ขอสายซูซาน หม่าอี้ต้องการพูดด้วย” ปลายสายรู้สึกประหลาดใจ

“คุณหม่า เกิดอะไรขึ้น?”

“ฉันสั่งให้นายหาแมวพยัคฆ์มาให้ฉัน อย่างน้อยๆมันต้องอยู่ในระดับสูงไม่ใช่หรือ?” หม่าอี้กล่าว

“…ถูกต้องครับ คุณหม่า คุณไม่พอใจแมวพยัคฆ์ตัวนั้นหรือครับ? หากคุณไม่พอใจ คุณสามารถ…”

“ให้ฉันพูดให้จบก่อน” หม่าอี้ขัดจังหวะ “ในเมืองฉางอาน คุณไม่ใช่คนเดียวที่ทำการค้าสัตว์อสูร ยังมีจ้าวหูจากเมืองทางใต้ หลี่เหล่าเอ๋อจากเมืองตะวันตก พวกเขาต่างต้องการทำธุรกิจกับผม พี่ชายของคุณเป็นลูกน้องของพ่อผมนั่นทำให้ผมเชื่อใจคุณ” ปลายสายเงียบไม่พูดอะไร

“แต่คุณกล้าส่งแมวพยัคฆ์ระดับปกติให้ผมนี่มันหมายความว่าอย่างไร?” หม่าอี้เต็มไปด้วยความโกรธ “ผมดูเหมือนคนโง่งั้น หรือ?”

“คุณหม่า ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ แม้ผมจะรู้ ผมก็ไม่กล้าโกหกคุณหรอกครับ” ซูซานกล่าว “แมวพยัคฆ์ตัวนั้นทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันเป็นระดับสูง”

“เอาล่ะ ผมจะเชื่อว่าคุณไม่รู้เรื่องนี้” หม่าอี้กล่าว “ผมจะไม่เอาความเรื่องนี้ แต่ถ้าหากมีครั้งต่อไป เราจะได้เห็นดีกัน”

“ทราบแล้วครับ ทราบแล้ว…” ซูซานตอบ

หลังจากวางสาย หม่าอี้สังเกตเห็นความสับสนของหม่าเจียง ดังนั้นเขาจึงเริ่มอธิบาย “ซูซานเล่นไม่ซื่อกับฉันน่ะ ฉันเลยจึงใช้โอกาสนี้ข่มขู่เขา”

“นายไว้ใจคุณเกาจริงๆหรือ?” หม่าเจียงถามด้วยความสงสัย

แม้ตัวเขาจะไว้ใจเกาเผิง แต่หม่าอี้พึ่งได้พบกับเกาเผิงเป็นครั้งแรก

“สิ่งที่ฉันเชื่อไม่ใช่คุณเกาแต่เป็นสายตาของฉันเอง” หม่าอี้กล่าวอย่างจริงจัง

หลังจาก 2ชั่วโมง แมวพยัคฆ์ได้ยกระดับเป็นสัตวอสูรระดับสูงในที่สุด

หม่าอี้ลุกขึ้นแสดงความขอบคุณ

เกาเผิงกล่าวด้วยความสงสัย “เอ่อ ขอโทษด้วยนะครับ แต่ผมขอสอบถามหน่อยได้ไหมครับ คุณซื้อแมงกะพรุนเหินตัวนั้นมาจากที่ไหนครับ?”

หม่าเจียงเร่งตอบ “คุณเกาสนใจแมงกะพรุนเหินงันหรือครับ? มันได้รับความสนใจอย่างมากและถูกนำมาขายที่ถนนการค้าวูชูเมื่อเร็วๆนี้ แมงกะพรุนตัวนี้ผมซื้อมาเพื่อดูเล่นและมันสามารถใช้เก็บของได้เป็นอย่างดีด้วย ดูสิ”

หลังกล่าวจบ หม่าเจียงจึงโยนพวงกุญแจให้กับแมงกะพรุนเหินก่อนที่พวงกุญแจจะอันตรธานหายเข้าไปในร่างของแมงกะพรุนตัว ดังกล่าว

เกาเผิงเข้าใจว่าพวงกุญแจไม่ได้อยู่ในตัวแมงกะพลุนแต่ละมันอยู่ในมิติอื่นต่างหาก