MPE บทที่ 50 มุ่งสู่ระดับมหากาพย์

หลิวเฉินหลินติดอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

มีบางคนขอตัวกลับก่อน บางคนก็ยังอยู่พูดคุยต่อ ในที่สุดจึงเหลือเพียงหลิวเฉินหลิน กัปตันเทียนซิง และกัปตันเจียงกู่เท่านั้น

“เขาเป็นเพียงเด็กแต่ทำไมถึงทนงตนแบบนี้?” เจียงกู่ยังไม่เข้าใจ เขาติดหนี้กับหลิวเฉินหลินมาก่อน หลิวเฉินหลินจึงต้องการให้เขาข่มแหงเกาเผิงยังดีที่เกาเผิงไม่ว่าอะไรเขา

หลิวเฉินหลินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “อย่าพึ่งขุนเคืองไป เราสามารถพบเขาอีกครั้งและขอให้เขาช่วยดูแลสัตว์อสูรของคุณ”

เจียงกู่ขมวดคิ้วและกล่าวเสียงเย็น “ไม่จำเป็น ผมจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เอาล่ะ ลาก่อน”

หลังจากกล่าวจบคำ เจียงกู่ได้หันหลังกลับและจากไปทันที

เขาไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับหลิวเฉินหลินจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ผู้นี้ หากไม่จำเป็น

หลิวเฉินหลินจ่ายค่าอาหารและออกไปจากสถานที่แห่งนี้เช่นกัน

หลังจากเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและต่อสายหาเกาเผิง

เกาเผิงพึ่งถึงห้องพอดี เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาเห็นชื่อของหลิวเฉินหลินปรากฎอยู่บนหน้าจอ เขาเลือกที่จะเพิกเฉยและแสร้งไม่ได้ยิน

อย่างไรก็ตามหลังจากไตร่ตรองอยู่ชั่วครู่ เขากลับพบว่ามันไร้สาระ ดังนั้นเขาจึงตอบรับโทรศัพท์สายนี้ทันที

หลิวเฉินหลินเริ่มต้นบทสนทนา “คุณเกา ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ กับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ผมไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะแสดงพฤติกรรมที่หยาบคายเช่นนี้”

“ไม่เป็นไรครับ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่” เกาเผิงตอบเสียงเรียบ

“เชื่อผมนะครับคุณเกา การที่พวกเขาไม่สุภาพกับคุณ นั่นก็หมายความว่า พวกเขาไม่สุภาพต่อผมเช่นกันจากนี้ไปผมจะ…”

*ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด…* สัญญาณขาดหายไปอย่างกะทันหัน หลิวเฉินหลินดูที่โทรศัพท์จึงรู้ว่าอีกฝ่ายตัดสายและรู้สึกว่าเกาเผิงก็ยังเป็นเพียงเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้นเอง

บางทีมนุษย์ก็น่ากลัวกว่าผี

ในความเป็นจริง ไม่เพียงแค่สัตว์อสูรเท่านั้นแต่เกาเผิงยังมองเห็นข้อมูลของมนุษย์อีกด้วยเช่นกัน มันเป็นเพียงเพราะเขาไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่

ในช่วงเวลาที่เกาเผงถูกรุมถามด้วยคำถามต่างๆนานา เขาก็เห็นข้อมูลปรากฏด้านหน้า

หลิวเฉินหลิว [สถานะ] สุขภาพดี (รู้สึกพอใจอย่างลับๆ)

ในทางตรงข้าม ข้อมูลของเจียงกู่กลับปรากฏว่า [สถานะ] สุขภาพดี (รู้สึกผิด)

เหตุใดหลิวเฉินหลินจึงรู้สึกพอใจแต่เจียงกู่กลับรู้สึกผิด?

เกาเผิงยกมุมปากเย้ยหยันกล่าวตามตรง บางทีเขาก็ไม่ต้องการมองเห็นสถานะต่างๆของผู้อื่น

ยิ่งเขาเห็นมากเท่าใด เขาก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวมากเท่านั้น

เขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะและรู้สึกว่าบนโลกใบนี้ไม่มีผู้ใดเป็นสีขาวหรือดำทั้งหมด ทุกคนล้วนเป็นสีเทาๆ มันก็แค่ว่าใครจะเป็นสีเทาเข้มหรือสีเทาอ่อนก็เท่านั้น

เกาเผิงนอนไม่หลับลุกตื่นขึ้นมาและเปิดทีวี

ตอนนี้เป็นเวลา2ทุ่ม ช่วงนี้เป็นช่วงข่าวภาคค่ำ

“เซรั่มสัตว์อสูรของเครือบริษัทดราก้อนถูกพบว่ามีข้างเคียงร้ายแรงมันถูกค้นพบโดยจากทางการญี่ปุ่น เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้ลูกค้าเกิดความไม่พอใจได้ส่งคืนสินค้าไปเป็นจำนวนมาก”

“นักวิทยาศาสตร์ได้รายงานว่าเซรั่มตัวนี้ผลลัพธืยังไม่สามารถควบคุมได้ ทำให้ประชาชนต้องเสี่ยงกับเซรั่มตัวนี้”

ในภาพข่าวเกาเผิงได้เห็นงูหลามหินนอนอยู่บนพื้น เลือดกระจายไปทั่ว มีบาดแผลเต็มไปทั่วร่างกาย

เกาเผิงเห็นค่าสถานะของมันเป็น บาดเจ็บปานกลาง(การเสื่อมสภาพของเลือด)

และนักข่าวก็เล่าข่าวต่อไป

“การประกวดราชันแห่งสุนัขแห่งเมืองหยางเฉิงได้สิ้นสุดลงแล้ว ในรอบชิงนี้มีผู้เข้าแข่งขันจากหยางเฉิง หยงเฉิง และซูโจว ผู้ขนะได้แก่ชายวัน 21ปี นามฮั่นนิง

ฮั่นนิงเป็นอัจฉริยะ เขาเป็นนักศึกษาปี1จากวิทยาลัยเทคโนโลยีหยางเฉิง"

บนหน้าจอโทรทัศน์แสดงภาพชายผู้หนึ่งสวมชุดสูทต่อสู้สีขาวดำยืนอยู่บนโพเดียมพร้อมกับสุนัขสีเงินตัวโต ขนาดลำตัวยาว 32ฟุตและสูง16ฟุต ที่ขนของมันยังแสงเป็นประกาย

[ชื่อสัตว์อสูร] สุนัขฝนดาวตก

[เลเวล] 39 (ชนชั้นนักรบ)

[ระดับ] สมบูรณ์

....

ชายผู้นี้อายุ 21ปี นั่นหมายความว่าเขาอาจเป็นมนุษย์คนแรกๆที่สร้างพันธะสัญญาเลือดกับสัตว์อสูร ภายในเวลา 3ปี เขาสามารถบ่มเพาะสัตว์อสูรได้ถึงระดับนี้ เขาต้องเป็นผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรชั้นแนวหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย

เกาเผิงหันหน้าไปมองต้าซื่อกับดัมมี่และรู้สึกว่าเส้นทางของพวกมันยังอีกยาวไกล

อย่างไรก็ตามมันจะใช้เวลาไม่นานนัก

…..

ที่สำนักงานของเขา

เกาเผิงรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ก็เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่เขาจะยกระดับดัมมี่ให้เป็นสัตว์อสูรระดับมหากาพย์

เขาส่งแก่นคริสตัลสัตว์อสูรธาตุอันเดทชนชั้นขุนนางให้กับดัมมี่

ดวงตาของดัมมี่ส่องประกายขึ้นและรีบกัดกินแก่นคริสตัลสัตว์อสูรที่ได้รับจากเจ้านายทันที

ผงสีดำร่วงหล่นลงบนพื้น ขณะที่ไฟสีฟ้าในตาของดัมมี่กำลังลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง

ส่วนเกาเผิงกำลังบดส่วนผสมใส่ในขวดแก้ว

….

ที่ด้านนอกสำนักงาน ประตูลิฟท์เปิดออก หลายคนเดินออกมา แต่ผู้ที่เดินนำหน้าก็คือหลิวจ้าวหยูในชุดกระโปรงลายดอกไม้พร้อมกับอุ้มแมวมิ้นท์ไว้ในอ้อมแขนของเธอ

ผู้ที่ตามด้านหลังมาเป็นเด็กผู้หญิงอีกสองคนที่กำลังกวาดตามองรอบๆด้วยความสงสัย