ตอนที่ 59 เธออยากได้ใบลา? ให้ฉันทดสอบก่อน
ตอนที่ 59 เธออยากได้ใบลา? ให้ฉันทดสอบก่อน
ในช่วงการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์มีคาบฟิสิกส์อยู่สองคาบ
ลู่โจวรู้สึกว่ามันคงเป็นความประทับใจที่ไม่ดีที่จะไม่เข้าเรียนตั้งแต่คาบแรก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปส่งใบลาด้วยตนเองเพราะเขาไม่อยากรบกวนหัวหน้าห้อง
จากข้อมูลเรียนที่ได้รับจากฝ่ายวิชาการ อาจารย์ฟิสิกส์ชื่อหลี่หรงเอิน เขาเป็นศาตราจารย์เฒ่าที่มีคุณสมบัติสูง เมื่อลู่โจวพบเบอร์ของอาจารย์ เขาก็โทรหาเพื่อยืนยันว่าอาจารย์อยู่ในออฟฟิศก่อนจะมุ่งหน้าไปหา
ลู่โจวเคาะประตูห้องก่อนจะเดินเข้าไป เขายื่นใบลาบนโต๊ะแล้วอธิบายเหตุผล
"ขอลางั้นเหรอ?" ศาสตราจารย์หลี่กล่าว เขาถอดแว่นแล้วอ่านใบลา "เธอชื่อลู่โจวใช่ไหม?"
"ครับ" ลู่โจวกล่าวและพยักหน้า
ศาสตราจารย์หลี่ยิ้มแล้วกล่าว "โอเค งั้นฉันจะทดสอบเธอสักสองข้อ ถ้าเธอตอบได้สักข้อ ฉันจะอนุมัติใบลาของเธอ"
นี่คือ?
ลู่โจวอึ้ง
"อะไร? กลัว?" หลี่หรงเอินถามด้วยรอยยิ้ม
"ไม่ครับ" ลู่โจวกล่าว เขาสงบใจตัวเองแล้วส่ายหน้า "ศาสตราจารย์ เชิญถามมาได้เลยครับ"
"คำถามแรก เอานี่ไป" หลี่หรงเอินกล่าวแล้วส่งกระดาษ A4 ให้ลู่โจว เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม "เขียนเท่าที่ต้องการ ฉันอยากเห็นขั้นตอน"
อาจารย์กระทั่งเตรียมโจทย์มาพร้อมเลยเหรอ?
ลู่โจวรู้สึกว่าชายคนนี้คิดไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่งั้นทำไมโจทย์ถึงถูกปริ้นส์ลงบนกระดาษ A4 ล่ะ?
ลู่โจวไม่ได้พูดอะไรอีก เขารับกระดาษ A4 แล้วเริ่มอ่านโจทย์
[ครึ่งชีวิตของยูเรเนียม 238 ในเรือดำน้ำนิวเคลียร์คือ 4.5x10^9 ปี มีความน่าจะเป็น 0.7% ที่ยูเรเนียม 234 จะเสื่อมสลาย ซึ่งจะปลดปล่อยโฟตอนพลังงานสูง มีโอกาส 93% ซึ่งจะถูกดูดซับโดยแผ่นเหล็กของเรือดำน้ำ ในปี 1981 เรือดำน้ำนิวเคลียร์ของสหภาพโซเวียตได้ตรวจจับพลังงานแรงสูงที่อยู่ห่างจากแหล่งพลังงานนิวเคลียร์ 1.5 เมตร (ถือว่าแหล่งพลังงานเป็นจุด) พื้นที่เกิดเหตุเชิงบวกของอุปกรณ์คือ 22 ซม.^2 ประสิทธิภาพคือ 0.25% (กราฟสัญญาณสี่ร้อยครั้งต่อรูป) 125 สัญญาณต่อชั่วโมง
1 จงหาอายุเฉลี่ยของแกนยูเรเนียม 238 (ln2 = 0.693)
2 จงหามวลของยูเรเนียม 238 ในเรือดำน้ำ (หน่วยกิโลกรรม เลขนัยสำคัญ 2)
]
ลู่โจวอ่านโจทย์เสร็จแล้วถอนหายใจอยู่ในใจ
ไม่แปลกใจเลยว่าเขาถึงได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งใน'สี่ศาสตราจารย์สิสิกส์ปีศาจ' โจทย์อะไรเนี่ย!
พูดตามตรง คาบฟิสิกส์แรกคือจันทร์หน้า ทำไมเธอถึงถามโจทย์ฟิสิกส์นิวเคลียร์แบบนี้?
"เธออยากนั่งไหม?"
"ไม่เป็นไรครับ ผมจะยืน"
ลู่โจวหยิบปากกาและกระดาษจากศาสตราจารย์หลี่ เขายืนอยู่ข้างโต๊ะทำงานและขมวดคิ้วคิดหนัก
ฟิสิกส์ไม่ใช่จุดแข็งฉัน
อย่างไรก็ตามหลังจากโต้รุ่งช่วงซัมเมอร์ เขาก็ไร้เทียมทาน!
ห้านาทีผ่านไป ลู่โจวก็ผ่อนคลายก่อนจะเริ่มลงมือเขียน
[กฏการสลายตัว : N=N0e^(-λt)
ความสัมพันธ์ระหว่างค่าคงที่การสลายและครึ่งชีวิตคงที่คือ N0/2=N0e^(-λT1/2) ซึ่ง T1/2=ln2/λ
]
ลู่โจวเขียนสมการทั้งสองแล้วดวงตาเปล่งประกาย
เขาเปลี่ยนโจทย์ฟิสิกส์ให้กลายเป็นโจทย์พีชคณิตขั้นสูงได้สำเร็จ
ขั้นต่อไป เขาก็แค่ต้องแก้โจทย์
ส่วนแรก!
ปากกาขยับอยู่บนกระดาษ A4 อย่างรวดเร็ว
[(1) อายุเฉลี่ยของนิวไคลด์กัมมันตรังสีคือ t=∫λNtdt/N0=…=1.1443T1/2
แทนข้อมูลเป็น T=6.49*10^9 ปี
]
ศาสตราจารย์หลี่มองดูกระดาษ A4 ด้วยคิ้วที่เลิกขึ้นแล้วเหมือนมีอะไรแอบแฝงในแววตา
ลู่โจวไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของศาสตราจารย์หลี่ เขาจดจ่อกับโจทย์เกินไปเมื่อเริ่มตอบขั้นตอนต่อไป
[จากข้อมูลที่ให้ไว้ จำนวนโฟตอนพลังงานสูงที่เกิดขึ้นจากการสลายตัวของ U234 ตอนเวลา dN·n0=n0λNdt]
ให้ประสิทธิภาพของโฟตอนผ่านแผ่นเหล็กเป็น n1 และจำนวนโฟตอนผ่านแผ่นเหล็กในเวลา dt เป็น dN1=n0λNdt·n1
จำนวนโฟตอนที่เข้าสู่เครื่องตรวจจับ...
จำนวนสัญญาณที่ถูกสร้าง...
คำนวณจำนวนยูเรเนียม 238 ในเรือดำน้ำ...
]
ลู่โจวแทนข้อมูลทั้งหมดแล้วคำนวณจำนวนยูเรเนียม 238 เป็น N = 7.456×10^25
อย่างไรก็ตามขณะที่เขากำลังเตรียมแทนค่า N เพื่อคำนวณมวลและระเบิดศัตรูครั้งสุดท้าย จู่ๆศาสตราจารย์หลี่ก็พูด
"โอเค ฉันจะนับว่าเธอผ่าน"
ลู่โจว "???"
เขาไม่มีความสุขเลย
คุณหมายความว่ายังไงที่คุณจะนับว่าฉันผ่าน?
ฉันทำมาถึงขั้นตอนนี้แล้ว คุณรอให้ฉันแก้โจทย์เสร็จก่อนค่อยพูดไม่ได้เหรอ?
"ศาสตราจารย์ ผมยังไม่เสร็จ..."
"นักเรียนมอต้นก็ทำขั้นตอนนี้ให้เสร็จได้" หลี่หรงเอินกล่าว เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม "แต่ถ้าเธอต้องการ เธอก็ทำให้เสร็จได้"
อารมณ์แก้โจทย์ถูกทำลาย ลู่โจวพูดไม่ออก
แต่โรคย้ำคิดย้ำทำของเขาก็ทำให้เขาทำโจทย์จนเสร็จ
คำตอบ M = 29.634 กิโล เลขนัยสำคัญสองคือ 30 กิโล
ขั้นตอนถูกต้อง แน่นอนว่าคำตอบก็ต้องถูกต้อง
ลู่โจวเขียนเครื่องหมายจุดฟูลสต็อปลงไปเมื่อทำโจทย์เสร็จ
"เธออยากได้ยินโจทย์สองไหม?" หลี่หรงเอินถามด้วยรอยยิ้ม
แม้ว่าลู่โจวจะอยากบอกว่า 'ไม่' แต่เขาก็จำได้ว่าศาสตราจารย์ยังไม่ได้เซ็นใบลาเลย เขาจึงตะโกน "พูดมาเลยครับ"
หลี่หรงเอินหัวเราะแล้วกล่าว "ไม่ต้องกังวล โจทย์ที่สองง่ายมาก แค่บอกกฎของอุณหพลศาสตร์ข้อที่สองก็พอ"
เมื่อลู่โจวได้ยินโจทย์นี้ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาคิดว่าศาสตราจารย์จะมอบคำถามที่เป็นไปไม่ได้ให้แก่เขาเพื่อให้เขาแพ้และทำลายอีโก้ของเขา เขาไม่คิดเลยว่าศาสตราจารย์หลี่จะปล่อยเขาไป
โดยปกติแล้วมันจะมีกฎของอุณหพลศาสตร์ข้อที่สองที่แตกต่างกันอยู่สองอย่าง หนึ่งคือสมการเคลวินที่โด่งดัง อีกหนึ่งคือการแสดงความคิดที่ถูกเอ่ยถึงในวิทยานิพนธ์ปี 1850 ของรูด็อล์ฟ เคลาซีอุส
ส่วนของคีแนน มันพึ่งมาใหม่เมื่อไม่นานมานี้
ลู่โจวอ่านหนังสือมาอย่างระมัดระวัง ดังนั้นเขาจึงไม่พลาด
"สำหรับระบบที่มอบพลังงาน องค์ประกอบของวัตถุและพารามิเตอร์ มันมีภาวะสมดุลที่มั่นคง ภาวะอื่นๆสามารถบรรลุกระบวนการผันกลับได้เสมอ" ลู่โจวกล่าวขณะท่องบทความนี้อย่างง่ายดาย
"ไม่เลว" หลี่หรงเอินกล่าวและพยักหน้ายอมรับ
หนังสือเรียนที่ใช้ในวิชาฟิสิกส์ไม่ได้พูดถึงบทความที่อยู่ในขั้นสูงขึ้น นักศึกษาที่ไม่สนใจฟิสิกส์จะไม่มีทางรู้บทความนี้
ลู่โจวท่องได้แม้แต่บทความที่คลุมเครือนี้ มันพิสูจน์แล้วว่าเขาเข้าใจหนังสือเรียน[ฟิสิกส์ระดับมหาลัย]ทั้งหมด
หลังจากการตรวจสอบครั้งนี้ หลี่หรงเอินก็ยืนยันได้ว่าไม่มีหลักสูตรฟิสิกส์ระดับปริญญาตรีอันไหนที่ใช้สอนลู่โจวได้อีก
เฒ่าถังคงไม่ได้โม้ เด็กคนนี้มีพรสวรรค์!
ที่จริงไม่ว่ายังไงเขาก็เซ็นใบลาให้ เขาก็แค่ล้อเล่น
เนื่องจากเมื่อวาน เขาได้เซ็นใบลาสำหรับการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไปเป็นโหลๆ เซ็นเพิ่มอีกคนก็ไม่ใช่ปัญหา
แม้ว่าลู่โจวจะไม่ตอบ เขาก็แค่ต่อว่าลู่โจวสักเล็กน้อย แต่เขาก็ยังเซ็นอยู่ดี
หลี่หรงเอินเซ็นชื่อก่อนจะเอารายชื่อออกมาจากลิ้นชัก เขาขีดฆ่าสองครั้งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงผู้อาวุโส
"ลู่โจว"
"ครับ?"
"เธอมีแผนเรียนปริญญาโทไหม?"
ลู่โจวคิดแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ "ครับ"
ใครจะรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น?
อย่างไรก็ตามสัญชาตญาณของศาสตราจารย์หลี่นั้นอ่อนแอกว่าของศาสตราจารย์ถัง เขาไม่ได้ยินความไม่แน่นอนในน้ำเสียงของลู่โจว กลับกันเขาแค่พยักหน้าแล้วกล่าวต่อ
"สาขาฟิสิกส์ของมหาลัยจินหลิงเราคือหนึ่งในที่สุดของประเทศ พูดอย่างถ่อมตน แม้จะเทียบกับมหาลัยปักกิ่ง เราก็อยู่เทียบเคียงกัน แต่ฟิสิกส์ยิ่งยวด ระบบอิเล็กทรอนิกส์ การออกแบบวัสดุ มันไม่ดีเท่าเรา เราคือที่หนึ่ง ถ้าเธอสนใจฟิสิกส์ เมื่อจบการศึกษา เธอก็มาที่ห้องแล็บท่อนาโนคาร์บอนของเรา เรามองหานักคณิตศาสตร์ที่มีพรสวรรค์อยู่เสมอ"
นี่มัน...
เขาจะสื่อว่าฉันควรสมัครไปเป็นนักศึกษาปริญญาโทของเขาใช่ไหม?
ลู่โจวหัวเราะ เขาพึ่งปีสอง มันยังห่างไกลจากปริญญาโท
แต่ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นความเมตตาของอาจารย์
ลู่โจวกล่าวอย่างจริงใจ "ขอบคุณครับศาสตราจารย์"
หลี่หรงเอินยิ้มแล้วพยักหน้า "เอาล่ะ รับใบลาคืนและก็ไปได้แล้ว ถ้าทำได้ เธอควรสมัครการแข่งขันแบบนี้ให้มากขึ้น ถ้าเธออยากเรียนปริญญาโท เธอก็ควรใส่ใจเรื่องพวกนี้ หรือเธอจะรอจนกว่าจะถึงปีสามแล้วมาถามฉันหรือศาสตราจารย์ถังได้ตามต้องการ"
ลู่โจวยิ้มแล้วแสดงความขอบคุณ โดยไม่ได้พูดอะไรอีก เขารับใบลาที่ได้มาอย่างยากลำบากแล้วเดินออกห้องไป