ตอนที่ 44 ยันต์ดำ

ตอนที่ 44 ยันต์ดำ

  

จู่ๆเหวินจ้งก็เคลื่อนไหว จึงเป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนไม่คาดคิด

ใครก็คิดไม่ถึงว่า คนอย่างเจ้านี่ที่กลัวจนตัวสั่น กลับเลือกลงมือในตอนนี้

และยังใช้ยันต์ดำอีกด้วย ถึงจะไม่รู้ผลลัพธ์หลังจากถูกยันต์ดำแปะ แต่ผมมั่นใจว่ามันจะต้องเป็นเรื่องที่เลวร้ายอย่างแน่นอน

วินาทีนั้นผมเผยให้เห็นสีหน้าตกตะลึง แต่ในใจยังคงมีส่วนที่สงบอยู่บ้าง

เมื่อเห็นเหวินจ้งพุ่งเข้ามา และคิดจะแปะยันต์ดำที่นิ้วของผม ผมไม่ยืนโง่ๆ รีบยกเท้าขึ้น ไม่รอให้เหวินจ้งเข้าใกล้ได้ และเตะเข้าไปที่หน้าอกของเจ้านี่ทันที

ทันใดนั้นเสียง “โอ๊ย” ก็ดังขึ้น เหวินจ้งถูกผมเตะจนกลิ้งไปกับพื้น

ส่วนยันต์ที่อยู่ในมือของขา ก็แปะเข้ากับอากาศ

แต่เขายังไม่หยุด เผยใบหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัวออกมา ขณะที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ตอนนั้นมันสายไปแล้ว อาจารย์ นักพรตตู๋ เฟิงเฉ่วหาน และคุณหนูเหวินที่อยู่ข้างๆ ต่างพุ่งเข้ามาทันที

ไม่รอให้เจ้านี่ได้ลุกขึ้น เขาถูกอาจารย์และนักพรตตู๋ทับเอาไว้ ส่วนเฟิงเฉ่วหานก็เข้าไปแย่งยันต์ดำที่อยู่ในมือเขาทันที

เฟิงเฉ่วหานกวาดสายตามองที่ยันต์ผืนนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะหวาดผวา “อาจารย์ นี่มันคาถาดูดวิญญาณ!”

ผมได้ยินไม่ค่อยชัด แต่ตอนที่อาจารย์และนักพรตตู๋ได้ยิน “คาถาดูดวิญญาณ” สามคำนี้ พวกเขาก็เผยสีหน้าที่ตกตะลึงออกมา

อาจารย์ยกกำปั้นขึ้น จากนั้นก็ต่อยลงไปที่หน้าของเหวินจ้งทันที

“ไอ้ชั่ว กล้าใช้คาถาดูดวิญญาณทำร้ายศิษย์ฉันงั้นเหรอ ฉันจะฆ่าแก! ไอ้สารเลว ไอ้สารเลว……”

ขณะที่พูด อาจารย์ก็ต่อยเขาอีกสองสามหมัด ต่อยจนเหวินจ้งร้อง “โอ๊ยโอ๊ย” และมีเลือดไหลออกจากจมูก

ผมไม่ค่อยเข้าใจ จึงถามเฟิงเฉ่วหานว่า “เฟิงเฉ่วหาน ยันต์นี่มันร้ายกาจมากเลยเหรอ”

เฟิงเฉ่วหานยักคิ้ว “ใช่ร้ายกาจมาก ถ้าเมื่อกี้นายถูกยันต์แผ่นนี้แปะที่หน้าผาก นายก็เตรียมตัวตายได้เลย! เพียงชั่วอึดใจพลังของยันต์แผ่นนี้ก็สามารถดูดวิญญาณของนายได้จนหมด จากนั้นเมื่อวิญญาณนายออกจากร่าง ก็จะตายทันที!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ใจของผมก็มีเสียงดัง “กึก” คิดไม่ถึงว่าสถานการณ์เมื่อกี้จะอันตรายถึงขนาดนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะผมตอบสนองเร็ว ตอนนี้ตัวผม คงกลายเป็นศพไปแล้ว

หลังจากนั้นผมจึงหวาดกลัว แต่ก็โกรธด้วยเช่นกัน

“แม่...ซิ ยังคิดจะฆ่าฉันอีกนะ!” ผมอดไม่ได้ที่จะด่ามัน จากนั้นก็เข้าไปเตะเหวินจ้งอย่างแรง!

เหวินจ้งถูกทำร้ายจนต้องพูดขอร้องอ้อนวอน และยังตะโกนร้องขอชีวิต

หลังจากนั้น 5-6 นาที พวกเราก็หยุดลงมือลงไม้

เนื่องจากพวกเราฆ่าเขาไม่ได้ ถ้าทำแบบนั้น จะต้องสร้างบาปกรรมขึ้นมาอีก ทุกคนจึงหยุดแค่หอมปากหมอคอ

ตอนนี้สิ่งที่ควรถามก็ได้ถามแล้ว ควรต่อยก็ได้ต่อยแล้ว

จากนั้น พวกเราก็ยกเหวินจ้งให้กับคุณหนูเหวิน

สำหรับเรื่องที่คุณหนูเหวินจะทำอะไรกับเหวินจ้งนั้น พวกเราเองก็ช่วยไม่ได้แล้ว

มีหนี้ก็ต้องมีเจ้าหนี้ ตัวเองทำกรรมชั่วเอาไว้ ตัวเองก็ต้องรับผลของกรรมนั้น

คุณหนูเหวินถูกเหวินจ้งฆ่าตาย ดังนั้นแค้นของคุณหนูเหวิน ก็ต้องให้เจ้าตัวไปชำระ!

หลังจากที่พวกเราออกมาจากห้อง ก่อนปิดประตู ผมก็ได้ยินคุณหนูเหวินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชามาก “อารอง เอาชีวิตฉันคืนมา!”

หลังจากพูดจบ ก็ได้ยินเสียงเหวินจ้งตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว “อย่า อย่าเข้ามา อ่า! อ่า......”

เสียงกรีดร้องแห่งความกลัวดังขึ้น แต่พวกเรากลับไม่หันไปมองเลยสักนิด

ไม่ลังเลรีบปิดประตูทันที จากนั้นก็เดินออกจากบ้านเหวินจ้ง และกลับมายังงานศพอีกครั้ง

สำหรับยันต์ดำแผ่นนั้น ถูกนักพรตตู๋เผาทิ้งไปเรียบร้อย

ยันต์แบบนี้ คนไม่สามารถทำขึ้นมาได้

การที่เหวินจ้งสามารถมียันต์แผ่นแบบนี้ได้ จะต้องได้มาจากปรมาจารย์ผีแน่

ระหว่างทางกลับมางานศพ ผมถามอาจารย์และนักพรตตู๋ว่า พวกเราจะทำอะไรต่อ

อาจารย์กลับแสดงสีหน้ามืดมน “บ้าเอ้ย ไอ้ผีชั่วยังไม่ตาย เบื้องหลังของมันยังมีหมอผีชั่วอีก หมอผีชั่วแบบนี้ ต้องตายสถานเดียว เรื่องนี้ยังไม่จบ พรุ่งนี้รอให้ฝังศพของคุณหนูเหวินให้เรียบร้อยก่อน จากนั้นพวกเราจะไปที่ป่าช้าเก่า ไปเยี่ยมปรมาจารย์ผีสักหน่อย จะได้ถือโอกาสไปกำจัดเจ้าผีชั่วด้วย”

อาจารย์พูดหน้าตาเฉย แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

ฆ่าคนควบคุมศพ ทำให้วิญญาณตกเป็นทาส ถ้าไม่กำจัดไอ้หมอผีชั่วคนนี้ ต่อไปมันจะทำร้ายคนอีกเท่าไหร่ก็ไม่รู้

ผมเองก็เห็นด้วยกับความคิดของอาจารย์ จึงแสดงท่าทางว่าจะตามไปด้วย

แต่เสียงของผมพึ่งจางหาย จู่ๆนักพรตตู๋ก็พูดขึ้น “นักพรตติง เสี่ยวติง พวกคุณก็รู้จักปรมาจารย์ผีเหรอ”

เมื่อได้ยินนักพรตตู๋ถาม ผมก็เงียบไปครู่หนึ่ง

เนื่องจากผมเป็นมือใหม่ จึงไม่เคยได้ยินชื่อปรมาจารย์ผี

ผมจึงส่ายหัว บอกว่าผมไม่รู้จัก

อาจารย์เองก็เงียบไปเช่นกัน บอกว่าไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

นักพรตตู๋กลับเผยรอยยิ้มที่ลำบากใจออกมา “ผมเคยได้ยินมาครั้งสองครั้ง!”

“นายรู้จักเจ้านี้งั้นเหรอ” อาจารย์ถามด้วยความประหลาดใจ

นักพรตตู๋พยักหน้าเล็กน้อย “ปีแรกๆที่ผมออกไปเปิดหูเปิดตา ได้เข้าไปอยู่ในฉีลุ่ย เลยได้ยินชื่อนักพรตผีนี่มา”

“ได้ยินคนแถวนั้นพูดว่าเขาชอบทำเรื่องใหญ่โตเพื่อให้ได้ของเล็กๆน้อยๆ ใช้ชีวิตคนบูชาเทพมาร แล้วยังเรียกเก็บของมีค่า ชื่นชอบกินหญิงสาวบริสุทธิ์! ถ้าสิ่งที่เหวินจ้งพูดไว้ถูกต้อง งั้นเจ้าอาจารย์กุ่ยเทียนที่ว่านี้ อาจเป็นนักพรตผีหรือหมอผีชั่วที่อยู่ในพื้นที่ฉีลุ่ยก็ได้!”

ได้ยินแบบนั้นผมก็ใจสั่น คิดไม่ถึงว่าบนโลกนี้จะมีหมอผีชั่วแบบนี้อยู่ด้วย แถมยังชอบกินเด็กสาว

ผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ ก่อนหน้านี้ผมเคยเห็นเรื่องราวแบบนี้แค่ในละครเท่านั้น

ตอนนี้จู่ๆก็ได้ยินนักพรตตู๋พูดแบบนี้ และมันยังอยู่ใกล้ๆพวกเราด้วย หัวใจของผมจึงอดไม่ได้ที่จะเต้นแรง

“ท่านนักพรตตู๋ แบบนี้มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้นายกับฉันร่วมมือกัน กำจัดหมอผีชั่ว ช่วยกำจัดภัยร้ายให้โลก!” อาจารย์ทำหน้าสงสัย

นักพรตตู๋พยักหน้าเล็กน้อย “ผมเองก็คิดแบบนั้น แต่ผมได้ยินมาว่าหมอผีนั้นมีวิชามารสูงส่งมาก และยังมีนิสัยชอบเลี้ยงผี ถ้าพรุ่งนี้พวกเราจะเข้าไปจริงๆ จะต้องระวังขึ้นอีก ดังนั้นทางที่ดีที่สุดเรียกศิษย์พี่ของผมมาด้วยดีกว่า เผื่อมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น!”

หลังอาจารย์ได้ยิน ก็ตกลงทันที

ตามที่นักพรตตู๋พูด เจ้าหมอผีนั้นต้องร้ายกาจมาก

ถ้าไม่ระวังตัวให้ดี พวกเราอาจเป็นคนใจอ่อนไม่กล้าลงมือโหดเหี้ยมพอ จนอาจถูกเจ้านั้นเอาไปทำอาหารก็ได้

จากนั้น ทุกคนก็คุยกันเรื่องที่จะไปป่าช้าในวันพรุ่งนี้

หลังจากกลับมาถึงงานศพ ตาแก่สองคนก็เดินตรวจรอบๆงาน จากนั้นก็กลับไปพักผ่อน

ส่วนผมกับเฟิงเฉ่วหาน ยังคงอยู่ที่นี่ทำหน้าที่เฝ้าศพต่อไป บางครั้งพวกเราก็พูดคุยเรื่องปรมาจารย์ผี

แต่เฟิงเฉ่วหานรู้เรื่องนี้น้อยมาก ดังนั้นผมจึงไม่ได้ข้อมูลที่มีประโยชน์มากนัก

เพราะงานศพของคุณหนูเหวินจะจบสิ้นในเช้านี้ ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้นเวลาตีห้า อาจารย์ นักพรตตู๋ คุณเหวินและภรรยาจึงมาถึงที่นี่แล้ว

หลังจากที่อาจารย์และนักพรตตู๋ทำพิธีส่งวิญญาณครั้งสุดท้ายเสร็จ พิธีกราบไหว้ฟ้าดินเป็นเวลาสามวันจึงถือว่าเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์

โลงศพของคุณหนูเหวินก็ถูกคุณเหวินเรียกผู้ชายสองสามคนให้มายกขึ้นไปบนรถ ท้ายที่สุดก็อยู่ในการดูแลของพวกเรา จากนั้นพวกเราจึงขับตรงไปยังสุสานที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อทำการเผา

หลังจากที่ได้เถ้ากระดูกมาแล้วนั้นทุกคนก็ตรงไปที่สุสานระดับสูงในเขตชานเมือง สุสานจินชาน

ผมได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก พบว่าสุสานแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างวิจิตรตระการตา แม้แต่การจัดเรียงต้นเมเปิ้ลของที่นี่ หรือลวดลายของถนนหิน ยังดูน่าสนใจมาก

และรูปแบบของฮวงจุ้ย ยังอยู่ในระดับสูงสุด

ได้ยินอาจารย์พูดว่า สุสานแห่งนี้ถูกออกแบบโดยผู้เชี่ยวชาญ

มันถูกสร้างขึ้นตามรูปแบบของฮวงจุ้ยที่ชื่อว่า “ฉวนวูถัวเปย” และ “จิ่วจ้งหว่างชางเปย” ถือว่าเป็นฮวงจุ้ยปากัวที่ยอดเยี่ยม และเป็นสุสานที่ดีที่สุดอีกหนึ่งแห่ง

หลุมฝังศพของที่นี่ เพียงหนึ่งหลุมก็สามารถขายได้ราคาสูงถึง 70,000-80,000 หยวน และยังเป็นมุมที่ไม่ค่อยดีด้วย

ส่วน “ขุนทรัพย์” ที่อยู่บนยอดเขา ต้องใช้เงินสูงกว่าหนึ่งแสนหรือหนึ่งล้านขึ้นไป และหลุมศพของคุณหนูเหวิน ก็ถูกบนยอดเขาด้วยเช่นกัน กินเนื้อที่ประมาณสามตารางเมตร เรียกได้ว่าเป็นคฤหาสน์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับคนตายเลยละ

อาจารย์เป็นประธานในพิธี อาจารย์ยืนอยู่หน้าหลุมศพจุดธูปและเผากระดาษเงินกระดาษทอง หลังจากท่องบทสวดมาสักพัก เขาก็ประกาศเริ่มพิธีฝังศพ

เมื่ออาจารย์ปิดโลง กลบดินเสร็จ อาจารย์ก็แสดงสีหน้าที่เคร่งขรึม ตามพิธีโบราณจะต้องจุดธูปสามดอกส่งวิญญาณคุณหนูเหวินอีกครั้ง ปากของเขายังคงพูดเสียงลากยาว ตะโกนออกมาว่า “มีเกิด ก็ต้องมีดับ เมื่อตายไปแล้ว ไม่ว่าชาตินี้ จะได้ไปสวรรค์ หรือลงนรก ก็ขอส่งน้อมวิญญาณ!”

เสียงของอาจารย์พึ่งจางหาย เทียนที่อยู่ด้านหน้าหลุมศพ “พรึบพรึบ” ก็ดับลง พวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ ต่างสัมผัสได้ถึงสายลมที่หนาวเย็น

ไม่เพียงแค่นี้ ผมยังไม่ได้ยินเสียงเบาๆ ว่า “ขอบคุณมากค่ะ”