ตอนที่ 6 การอัพเกรดของฮีโร่ 6
ลีชินอูอดหลุดเสียงประหลาดใจออกมาไม่ได้ นั่นเป็นเพราะว่าสกิลผู้ใช้หอกฝึกหัดพึ่งอัพเป็นเลเวล 3 ในตอนที่เขาฆ่าพอลที่ 133 เมื่อไม่นานมานี้เอง แล้วในตอนนี้มันก็อัพขึ้นมาอีกครั้งซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก
แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามากพอที่จะตั้งใจอ่านข้อความนั้นอย่างจริงจัง และเหมือนอย่างที่ข้อความบอกไว้ เขารู้สึกว่าหอกในมือเบาขึ้นมาก ชินอูจับหอกแน่นขึ้นและเริ่มใช้สกิลวิ่งอีกครั้ง
[ก๊าซซซ!]
เทรเชอร์อีทเตอร์เปลี่ยนทิศทางได้สำเร็จแม้ว่ามันจะถูกโจมตี ปากของมันอ้ากว้างขึ้น ดูเหมือนว่ามันพร้อมจะกลืนกินทั้งเขาและอาวุธเข้าไปแล้ว
"อ๊าา ... วิ่ง!"
[กี๊ซซซซ!]
ในวินาทีสุดท้ายของการโจมตี ลีชินอูเหวี่ยงร่างกายหลบการจู่โจมจากมันได้ทันท่วงที
ซึ่งวินาทีอันตรายที่กำหนดชะตาชีวิตของเขาว่าจะอยู่หรือตายนั้น เขาสามารถหลบการจู่โจมของมันได้อย่างง่ายดาย เป็นเพราะว่าทิศทางการโจมตีของเทรชเชอร์อีทเตอร์เป็นเส้นตรง และด้วยสกิลนักวิ่งของเขาสามารถเร่งความเร็วในวินาทีวิกฤตินั้นได้ทัน
ถ้าเขาไม่ได้มีร่างกายที่เป็นโครงกระดูกซึ่งสามารถใช้สกิลวิ่งซ้ำๆได้แล้ว การต่อสู้ครั้งนี้คงจะจบไม่สวยอย่างแน่นอน
ด้วยเหตุผลนี้ เขาจะมั่นใจได้ว่าเขาสามารถรักษาความเร็วไว้ได้นานตามที่ต้องการ
"เยี่ยม ... "
ลีชินอูสรุปกับตัวเองได้ว่าเขาควรยืดเวลาต่อสู้ออกไป ดังนั้นเขาต้องละทิ้งความคิดที่จะการโจมตีภายในครั้งเดียวออกไปก่อน แล้วใช้ความสามารถในการโจมตีระยะกลางของหอกค่อยๆทำลายร่างกายของมันทีละน้อย!
"เอานี่ไปกินซะ!"
[ก๊าซซซซ!]
หอกกระดูกแทงเข้าที่ด้านหลังของมันอย่างรวดเร็ว เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว ลีชินอูโจมตีสำเร็จ เขาถอยกลับไปยังระยะปลอดภัยทันที และสังเกตการณ์เทรเชอร์อีทเตอร์อีกครั้ง
การตอบสนองของเทรเชอร์อีทเตอร์ดูแปลกไป มันไม่ได้เป็นตามที่เขาคิดไว้ เขาคิดว่ามันควรจะกลับมาดุร้ายขึ้นอีกครั้งแต่มันกลับเริ่มงอตัวของมันลง จนสุดที่กล้ามเนื้อเน่าๆของมันจะงอได้
[กิ๊ซซซซซซซซซซซ!]
"อั๊ก."
เทรเชอร์อีทเตอร์ตะโกนกรีดร้องด้วยเสียงที่น่ารำคาญและไม่น่าฟังกว่าทุกครั้ง! ลีชินอูกัดฟันแน่นเพื่อที่จะทนต่อความรุนแรงของเสียงนั้น และสิ่งที่น่ากลัวปรากฏขึ้นสู่สายตาของเขา
[เทรเชอร์อีทเตอร์ ใช้เสียงคำรามฟื้นฟู]
[สภาพของเทรเชอร์อีทเตอร์ ฟื้นฟูสำเร็จ]
บาดแผลที่ลีชินอูเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อโจมตีมัน ได้รับการฟื้นฟูทั้งหมด!
"สตีฟ ไอ้เลวเอ้ย ... "
[กู๊วูววววว!]
เทรเชอร์อีทเตอร์เป็นแค่มอนสเตอร์จากทางเดินภายนอกเท่านั้น แต่มันกลับฟื้นฟูตัวเองได้เหมือนบอสมอนสเตอร์! ชินอูยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเพราะเขาไม่รู้ว่ามันสามารถใช้สกิลฟื้นฟูได้อีกกี่ครั้ง
ถ้าหากว่ามันสามารถใช้สกิลนี้ได้ซ้ำๆ การต่อสู้ครั้งนี้ก็จะไร้ความหมายในทันที
"อ่า แย่แล้วสิ"
[กรู๊ซซซ!]
ความคิดบ้าๆโผล่ขึ้นมาในสมองสมองของชินอู เขารู้สึกเหมือนน้ำตาลในเลือดกำลังต่ำลง ทั้งๆที่ร่างกายเขาไม่มีอะไรนอกจากกระดูก ไม่มีทางที่น้ำตาลในเลือดจะต่ำได้เลย
ลีชินอูจับหอกอย่างหลวมๆ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากเชื่อข้อสันนิษฐานของตัวเอง ที่ว่าเทรเชอร์อีทเตอร์ไม่สามารถใช้สกิลฟื้นฟูได้ตลอดไป แต่ถ้ามันไม่เป็นแบบนั้นล่ะ? แน่นอนว่าเขาจะเปิดใช้สกิลวิ่งและหนีออกจากตรงนี้ทันที!
[ค้นพบมอนสเตอร์ ... ระหว่างการลาดตระเวน ... !]
[กำลังขอกำลังเสริม ... !]
"ห้ะ...?"
ลีชินอูแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เขาได้เสียงทหารกระดูก! และที่สำคัญทางเดินแห่งนี้ยังถูกทำลายจนเป็นระนาบแล้ว!
ต้องขอบคุณความเกรี้ยวกราดของเทรเชอร์อีทเตอร์ที่ทำลายทั้งด้านบน ด้านล่างและด้านข้างจนทลายลงหมด และทหารกระดูกก็กำลังออกมาจากทุกที่ แน่นอนว่าเทรเชอร์อีทเตอร์ไม่สนใจอาวุธธรรมดาของพวกทหารกระดูกอยู่แล้วซึ่งต่างกับชินอู
'พวกมันมาช่วยฉันจริงๆหรือ?'
[กำลังขอกำลังเสริมเพิ่มเติม ... !]
[อยู่ในระหว่างการขอกำลังเสริม ... !]
[ค้นพบบางสิ่ง ... ต่อสู้กับมอนสเตอร์ ... ]
หนึ่งในทหารกระดูกค้นพบลีชินอูที่กำลังต่อสู้อยู่กับมอสเตอร์อยู่
โครงกระดูกเอียงหัวของมันอย่างสงสัยตอนที่เห็นโครงกระดูกที่ใหญ่กว่าของลีชินอู เมื่อเปรียบเทียบกับโครงกระดูกตัวอื่น (ร่างของเขาใหญ่ขึ้นเล็กน้อยเมื่อค่าสเตตัสของเขาเพิ่มขึ้น) รวมไปถึงกระดูกหอกที่ดูเปล่งประกายกว่าปกติในมือของเขา
[คุณเป็นมือใหม่ใช่หรือไม่?]
"ใช่ฉันเป็นมือใหม่! ช่วยฉันด้วย!"
ลีชินอูตะโกนอย่างเศร้าใจ ดูเหมือนว่าทหารกระดูกตัวนี้จะไม่เข้าใจสถานการณ์ของเขา เห็นได้ชัดจากการที่มันยืนอยู่เฉยๆนานหลายวิ แต่ในไม่ช้ามันก็เริ่มชี้หอกไปทางเทรเชอร์อีทเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า
[เข้าร่วม ... การล่าด้วยกัน ... ]
"พอลลลล!"
หลังจากที่ลีชินอูตะโกนออกมาด้วยความขอบคุณ ข้อความบางอย่างปรากฏขึ้นสู่สายตาของเขา
[คุณประสบความสำเร็จในการหลอกศัตรูและจัดการพวกมัน การอยู่รอดโดยใช้ทุกสิ่งที่คุณมีอาจเป็นพรสวรรค์ที่สำคัญที่สุดในอาณาจักรแห่งนี้]
[คุณได้เรียนรู้แพสซีฟสกิล การแสดง Lv.1]
"..."
ชินอูค่อนข้างแปลกใจ นี่เป็นสกิลแรกที่เขาได้รับจากความพยายามของตัวเอง และเขาจะใช้มันให้มากที่สุด ถ้ามันทำให้เขารอดไปได้! ลีชินอูเดินถอยหลังห่างออกมาจากเทรเชอร์อีทเตอร์อย่างแอบๆ และตะโกนเสียงดังกว่าเดิม
"พอล มาเอาชนะมอนสเตอร์ตัวนี้ด้วยกันเถอะ! มันเป็นหัวขโมยที่คุกคามความปลอดภัยของอาณาจักรเเรา!"
[คำขอเสร็จสมบูรณ์ ... ร่วมต่อสู้]
[กำลังเข้าร่วมการต่อสู้]
"เฮ้นาย มาตรงนี้เร็ว!"
[ทำการช่วย ... มือใหม่ ... ]
[กำลังเข้าร่วมการต่อสู้]
เริ่มมีทหารกระดูกหลายตัวมาเข้าร่วมการต่อสู้อย่างจริงจัง และแม้กระทั่งจากที่ไกลออกไป ยิ่งสร้างความอึกทึกครึกโครกมากขึ้น
มีมีทหารกระดูกหลายตัวที่จะรอและดูอยู่เฉยๆ แต่เมื่อลีชินอูชี้ไปที่พวกมันโดยตรงและขอความช่วยเหลือ พวกมันจึงไม่สามารถนิ่งเฉยต่อเขาได้ ใครจะคิดว่าการฝึกปฐมพยาบาล[1]จากกองทัพจะช่วยเขาได้ที่นี่?
[1] T / N: อาจหมายถึงขั้นตอนของการปฐมพยาบาล (เช่น บางสถานการณ์ที่ต้องได้รับความสนใจจากผู้คน ฯลฯ )
สามารถติดตามได้ที่ : อย่ายิง นี่เพื่อนเอง - Stop, Friendly Fire
