MPE บทที่ 25 หนูสายฟ้าโลหิตสีม่วง

เมื่อเห็นสัตว์อสูรแสนรักถูกโยนลงไปในหม้อต่อหน้าต่อตา หม่าเจียงถึงกับกรีดร้องราวกับคนเสียสติ ‘เจ้าเด็กนี่จะทำซุปหนูรึไง มันจะมากเกินไปแล้วนะ’

เขาพุ่งเข้าคว้าคอเสื้อเกาเผิงเอาไว้ แต่เกาเผิงมองเขาอย่างเงียบๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณทานอะไรมารึยัง สนใจซุปหนูมั้ย? มันบำรุงร่างกายได้เป็นอย่างดีแถมอร่อยด้วย”

“แกว่าไงนะ!!”

“ผมแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง อย่าพึ่งโกรธสิ” หลังจากทำงานมาทั้งวันเกาเผิงเริ่มคุ้นเคยกับงานของเขาแล้ว

หม่าเจียงคลายมือออก ตอนนี้เขาอยากจะร้องไห้ “นายแน่ใจนะ ว่าจะไม่กินมันหลังต้มเสร็จ”

“ใจเย็นๆก่อนนะครับ นี่เป็นวิธีการรักษาเจ้าหนูของคุณ” เกาเผิงกล่าวก่อนจะไปเปิดฝาหม้อและใช้ตะเกียบพลิกหนูสีม่วงไปรอบๆ ท้องสีขาวของหนูสายฟ้าม่วงถูกพลิกขึ้นมาด้านบนพร้อมกับฟองอากาศที่ทะลักออกมาจากปาก

“อย่าคิดมาก ผมกำลังทำให้แน่ใจว่ามันจะได้รับยาอย่างเต็มที่น่ะครับ” เกาเผิงกล่าว

หม่าเจียงมองเกาเผิง เขาคิ้วแน่นและพยายามบอกตัวเองว่า ‘ฉันต้องใจเย็น ใจเย็น ใจเย็น…’

เกาเผิงไม่กังวลว่าหม่าเจียงจะขโมยทักษะของเขา แต่สิ่งน่ากังวลว่าก็คือหนูสายฟ้าม่วงที่กินเห็ดหลินจือโลหิตไปนั้น มีโอกาสรอดน้อยมาก จริงๆแล้ว พวกมันจะตายทันทีหลังจากกินเห็ดเข้าไป

นอกจากนี้ หนูสายฟ้าม่วงแต่ละตัวยังมีความแตกต่าง ส่วนผสมที่ใช้ก็แตกต่างกัน ฉะนั้นจึงไม่มีปัญหาที่ เขาจะปล่อยให้หม่าเจียงคอยสังเกตวิธียกระดับสัตว์อสูรของเขา

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง หม่าเจียงทนไม่ไหว เขาได้เปิดปากถามอีกครั้ง “นี่ยังไม่เสร็จอีกเหรอ” เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าหนูสายฟ้าของเขาจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

น้ำตาของเขาเริ่มไหลออกมาด้วยความเป็นห่วง

ใบหน้าของเกาเผิงยังสงบนิ่งแต่ในใจของเขากลับเริ่มกังวลมากขึ้น เขาเริ่มกลัวแล้วว่ามื้อเย็นของเขาวันนี้จะเป็นซุปหนู

“มันจะต้องไม่เป็นอะไร หนูสายฟ้าม่วงตัวนี้โชคดีมากที่มาถึงมือผม แค่ต้องใช้เวลาเคี่ยว เอ๊ย! ต้มอีกสักพัก” เกาเผิงกล่าวใจกำลังใจและตบไหล่ของหม่าเจียง

“จี๊ด จี๊ด”

ทันใดนั้นหนูสายฟ้าม่วงที่ถูกต้มในหม้อมาตลอดกลับส่งเสียงออกมาอย่างกะทันหัน มันพ่นของเหลวสีดำออกมาจากปากและเริ่มชักกระตุกอย่างบ้าคลั่ง

“บึ้ม!”

หนูสายฟ้าม่วงสะบัดหางฟาดฝาหม้อลอยออกไปโดยไม่คาดคิด

จากนั้นมันจึงกระโดดออกมาราวกับสายฟ้าฟาดและเริ่มทำลายสิ่งของที่อยู่ในสำนักงาน

“ดูเหมือนว่าค่าธรรมเนียมคงต้องเพิ่มขึ้นด้วยนะครับ” เกาเผิงกล่าว

แต่หม่าเจียงก็หาได้สนใจไม่ เขามองไปยังสัตว์อสูรของเขาและตอบกลับไม่ใส่ใจนัก “เอาสิ บวกเพิ่มตามที่ต้องการเลย”

หลังจากได้ว่าเห็นสัตว์อสูรของตนแข็งแรงดี ความกังวลทั้งหมดของหม่าเจียงได้หายไปในพริบตา

ผ่านไปสักพัก เจ้าหนูมันเริ่มเหนื่อย มันจึงหยุดและยืนอยู่บนโต๊ะ หางยาวๆสีม่วงอ่อนสะบัดไปมา ดวงตาที่เปล่าประกายดั่งทับทิมสีแดงจ้องมาที่พวกเขา

[ชื่อสัตว์อสูร] หนูสายฟ้าโลหิตสีม่วง

[เลเวล] 20 (ชนชั้นขุนนาง)

[ระดับ] สมบูรณ์

[คุณสมบัติ] ธาตุสายฟ้า / โลหิต

“คุณโชคดีมากที่ได้รับสัตว์อสูรระดับสมบูรณ์มาครอบครอง มันมีคุณสมบัติคู่ทั้งสายฟ้ากับโลหิต ทั้งหมดที่คุณต้องทำก็คือดูแลมันให้ดี มันจะได้เติบโตเป็นสัตว์อสูรสายชนชั้นนักรบในอนาคต” เกาเผิงกล่าวก่อนจะส่งเอกสารบางอย่างให้หม่าเจียง “นี่เป็นรายการสิ่งของที่ได้รับความเสียหาย คุณต้องชำระค่าเสียหายรวมถึงค่าปรึกษาให้กับสำนักงานของผมด้วย หากคุณมีข้อสงสัยอะไรเพิ่มเติม คุณสามารถสอบถามผมได้นะครับพูด”

“ไม่ครับ ไม่มีปัญหา” หม่าเจียงเก็บเอกสารใส่กระเป๋าอย่างไม่แยแสและมุ่งความสนใจทั้งหมดกับสัตว์อสูรของเขาเท่านั้น โดยปกติผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรจะเรียกค่าธรรมเนียม 40 เครดิตพันธมิตรสำหรับการยกระดับสัตว์อสูรสายพันธุ์ขุนนาง

แต่สำนักงานของเกาเผิงได้รับ ค่าธรรมเนียมและค่าเสียหายทั้งหมดรวมทั้งสิ้น 400 เครดิตพันธมิตร!

“ขอบคุณครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ” เกาเผิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ลูกค้าที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาชอบมาก

“พรุ่งนี้ ฉันจะกลับมาอีก ฉันมีสัตว์อสูรอีกหลายตัวที่ต้องการให้นายดูแล หลังจากวันนี้ อนาคตของหม่าเจียงขึ้นอยู่กับคุณแล้ว เกาเผิง!”

“ด้วยความยินดีครับ” เกาเผิงตอบอย่างสุภาพ อย่างไรก็ตามพรุ่งนี้ เขาต้องไปโรงเรียนหนังสือ เขาจึงไม่มีเวลาพบหม่าเจียง

“ผมขอนัดเป็นวันเสาร์ได้มั้ยครับ พอดีผมยังต้องไปโรงเรียน วันพรุ่งนี้ผมคงไม่สะดวก”

หม่าเจียงตะลึง “นายยังเรียนอยู่งั้นหรือ?”

“ใช่ครับผมยังนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่ 3 อยู่เลย หากไม่มีอะไรแล้ว ผมคงต้องขอตัวกลับบ้านไปทําการบ้านก่อนนะครับ” เกาเผิงโบกมือลา

“หากมีคำถามอะไรเกี่ยวกับหนูสายฟ้าโลหิตม่วง โทรหาผมได้ตลอดเวลานะครับ นอกจากนี้ คุณสามารถนำมันมาฝึกฝนที่สํานักงานของเราได้นะครับ เอาล่ะ ขอตัวก่อนนะครับ”

ภายใต้การจ้องมองของหม่าเจียง เกาเผิงผลักประตูและเดินออกไป

เด็กมัธยมสมัยนี้ เก่งขนาดนี้เลยเหรอ

หลังจากออกจากสำนักงาน เกาเผิงมุ่งหน้าไปซื้อวัตถุดิบในการยกระดับให้ต้าซื่อและของกินให้ดัมมี่

เดิมทีเกาเผิงคิดว่าสามารถยกระดับดัมมี่ได้ แต่หลังจากตรวจสอบข้อมูลแล้วพบว่า ยังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้และต้องรอให้มันพัฒนาไปอย่างช้าๆก่อนจะสามารถจึงสามารถยกระดับได้อีกครั้ง

เกาเผิงซื้อสิ่งของต่างๆไปเป็นจํานวนเงินถึง 50 เครดิตพันธมิตร

หลังจากกลับถึงบ้าน เกาเผิงพบว่าต้าซื่อผอมลงเล็กน้อย เมื่อเขามองไปที่ข้อมูลของมันเขาถึงกับต้องขมวดคิ้ว

[ชื่อสัตว์อสูร] ตะขาบกรงเล็บเหลืองหลังม่วง (วิวัฒนาการ)

[เลเวล] 8 (ชนชั้น) สามัญ

(ได้บริโภคแก่นคริสตัลสัตว์อสูรธาตุสายฟ้าและเนื้อตะขาบสายฟ้าจํานวนมากเป็นเหตุให้มันกำลังวิวัฒนาการ)

มันเกิดเกิดอะไรขึ้น?

มีวิธียกระดับง่ายๆ แบบนี้ด้วยเหรอ แค่กินเนื้อและแก่นคริสตัลสัตว์อสูรประเภทเดียวกันที่แข็งแกร่งกว่าเข้าไปก็ยกกระดับได้แล้ว

หลังจากคิดทบทวน เกาเผิงตัดสินว่าเรื่องทั้งหมดลุงหลิวมีส่วนเกี่ยวข้อง ใครจะคิดว่าลุงหลิวให้มันกินอะไรไปบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา

…..

ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ขณะที่เกาเผิงยังอยู่ที่สำนักงาน ลุงหลิวคิดว่าเขาคงยังไม่กลับมาเร็วๆนี้ เขาสั่งให้กิ้งก่ายักษ์ของตนลอบเข้ามาในบ้านของเกาเผิงด้วยการล่องหน

ต้าซื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ มันส่งเสียงขู่และวิ่งไปรอบๆ แต่มันกลับไม่พบสิ่งใด

เพราะว่ากิ้งก่าตัวนี้พรางตัวกับสภาพแวดล้อมได้เนียนมาก มันเกาะอยู่ตรงกำแพง

เมื่อกิ้งก่าทำภารกิจเสร็จแล้ว มันเหลือบมองไปที่ต้าซื่อ จากนั้นมันเปิดปากใช้ลิ้นเปิดหนาต่างหนีออกไป

หลังจากผ่านไปสักพัก ทุกอย่างในห้องก็กลับสู่ภาวะปกติ

ต้าซื่อกำลังคลานกลับไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น แต่ระหว่างทางมันเจอแก่นคริสตัลสัตว์อสูรสีม่วงวางอยู่บนพื้นโดยไม่มีที่มาที่ไป หนวดของต้าซื่อส่ายไปมาอย่างมีความสุข เข้าไปเคี้ยวอย่างอร่อยจากนั้นมันกลับไปนอนต่อที่ใต้โซฟา