บทที่ 76 - ผู้ใช้ธาตุที่ปิดผนึก ผู้ใช้ธาตุที่มาช่วยเหลือ (3)
บทที่ 76 - ผู้ใช้ธาตุที่ปิดผนึก ผู้ใช้ธาตุที่มาช่วยเหลือ (3)
”
ฉันได้แทงหอกกออกไปในอย่างง่ายๆ สามารถมารถจะยืนยันได้เลยว่าภูตธาตุนี้มันรวดเร็วมาก หลังจากที่ได้หลบหอกของฉัน ภูตธาตุก็ได้ปล่อยพลังไอเย็นออกมาจากปาก
"ฉันจะปล่อยให้เป็นหน้าที่พวกนายนะ"
[พวกเรากันมันได้]
[ในตอนนี้มันเป็นไปได้]
มันดูเหมือนว่ามันจะต้องการให้ฉันถอยออกไป แต่ว่าเหล่าธาตุน้ำแข็งจำนวนมากก็ได้ป้องกันมันให้ฉัน ฉันได้พุ่งออกไปข้างหน้า จากนั้นฉันก็แทงหอกของฉันไปที่ปากของภูติธาตุ
[ก๊าซซซซซ]
"อึก!?"
[ป้องกัน!]
แม้ว่ามันจะมีร่างกายที่เป็นรูปธรรมแล้ว แต่ดูเหมือนในฐานะที่เป็นจิตวิญญาณมันดูเหมือนจะไม่มีปัญหาในการใช้ทักษะด้วยปากที่บาดเจ็บเลย แม้ว่าจะมีเลือดสีฟ้าไหลออกมาจากปากของมัน แต่พลังน้ำมันก็ได้แข็งแกร่งมากขึ้น ลมหายใจนี้มนได้แข็งแกร่งมาและเข้ามาหาฉัน เหล่าภูติธาตุต่างก็มาช่วยป้องกันฉัน รวมไปถึงไพก้าด้วยเธอได้มาช่วยฉันก่อนที่จะเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง
[ลูกธนูสายฟ้า!]
[ก๊าซซซซ]
สายฟ้าของไพก้าได้ช็อตเข้าไปที่ร่างของหมาป่าธาตุ ซึ่งธาตุที่บ้าคลั่งนี้มันเป็นภูติธาตุสายฟ้าทำให้มีพื้นฐานพลังเป็นธาตุน้ำ ไพก้าผู้ที่ควบคุมสายฟ้ามันเป็นธรรมชาติที่เธอจะแข็งแกร่งเมื่อต่อสู้กับธาตุน้ำ แม้ว่าความแข็งแกร่งของเธอจะอ่อนกว่าธาตุที่บ้าคลั่ง แต่เธอก็ยังสามารถที่จะสร้างความเสียหายให้กับมันได้อย่างมหาศาล ในขณะเดียวกันฉันก็ได้หยิบเอาหน้าไปออกมาและยิงมันออกไป เมื่อศรพวกนั้นได้โดนป่าของหมาป่า มันก็ระเบิดออกมาและทำให้มันเซถอยหลังไป
[แข็งแกร่ง!]
[เธอเป็นภูติสายฟ้าที่สวยงามมากเลย ฉันต้องการที่จะทำให้เธอมาเป็นเจ้าสาวของฉัน]
"หยุดเถียงกันและมาปกป้องฉันซะที"
ด้วยทักษะความสามารถในการใช้หน้าไม้ระดับต่ำ ฉันไม่สามารถจะสร้างความเสียหายที่ร้ายแรงได้ หลังจากที่ฉันยิงเสร็จฉันก็เก็บหน้าไม้กลับเข้ามาที่เอลและบรรจุมานาลงไปในหอกดินดำของฉันพร้อมทั้งแทงมันออกไปข้างหน้า ด้วยการได้รับความเสียหายจากสายฟ้าที่ไม่สิ้นสุดของไพก้าและหอกของฉันที่แทงออกไปในเวลาเดียวกันมันได้ทำให้ดวงตาของธาตุคลั่งได้แดงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
[มนุษย์...ธาตุ...!]
"เอ๊ะ!?"
ทันใดนั้นเสียงนั่นก็ได้ทำให้ใจฉันสั่น ในช่วงเวลาสั้นๆนั้นการโจมตีของฉันก็ได้พลาดไป มันได้เข้ามาโจมตีฉันด้วยเขี้ยวแหลมคมที่เปล่งประกายด้วยแสงสีเงิน
[อ่า อันตราย!]
[พวกเราไม่สามารถป้องกันการโจมตีกายภาพได้]
[วิ่ง!]
"กึก! ผิวมังกร...อ่า ฉันเคยใช้มันไปแล้ว"
มันมีบางอย่างที่แปลกไป ฉันไม่สามารถจะขยับร่างกายของฉันได้อย่างถูกต้อง ร่างกายของฉันมันไม่ยอมทำตามคำสั่ง และมันก็โชคร้ายที่ฉันได้ใช้วอคลาย ผิวมังกร และระเบิดสายฟ้าทมิฬไปแล้วในการจู่โจมบอสทั้งสามครั้งก่อนที่ฉันจะเข้ามาในพื้นที่พักอาศัย
ฉันได้เร่งเร้ามานาให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในขณะที่ธาตุได้เข้ามาปกป้องฉัน แสงจาากเหล่าธาตุได้ส่องสว่างขึ้นและก็มีเกราะน้ำแข็งโผล่ขึ้นมาปกคลุมเกราะที่ฉันสวมอยู่
[คุณได้เชี่ยวชาญทักษะสปิริตออร่าระดับ! คุณสามารถที่จะใส่ธาตุเข้าไปในอุปกรณ์ป้องกันได้แล้ว]
[คุณได้เรียนรู้ทักษะสปิริตออร่าระดับกลาง! สปิริตออร่าของคุณจะถูกเสริมด้วยความแข็งแกร่งคุณลักษณะของภูติธาตุของคุณ ในขณะที่ใช้สปิริตออร่าผู้ใช้ธาตุจะสามารถใช้เวทมนตร์ธาตุระดับต่ำได้]
ฉันได้ตะโกนออกไปตามสัญชาติญาณ
"บ่วงน้ำแข็ง"
[ก๊าาาาา!]
ภูติธาตุน้ำแข็งที่บ้าคลั่งได้หยุดในขณะที่เขี้ยวของมันเกีอบจะถึงฉัน จากพื้นดินมันมีมือหลายๆมือโผล่ออกมาจากพื้นดินและหยุดการเคลื่อนที่ของเธอไว้ น่นอนว่าเวทย์ธาตุระดับต่ำหยุดเธอได้ไม่นานนัก
"แกชอบยูโดปะ? แกจะลองไหม? เข้าใจแล้ว"
[ก๊าาาาา!]
หมวก รองเท้า เกราะ ถุงมือของฉันได้ถูกภูติธาตุน้ำแข็งย้อมให้เป็นสีขาว ฉันได้เอื้อมมือออกไปข้างหน้าพร้อมกับขว้าไปที่ขาหน้าของมัน ในเวลาเดียวกันธาตุที่บ้าคลั่งก็ได้หลุดออกจากบ่วงน้ำแข็ง
ฉันได้กระโดดไปข้างหน้าและทุ่มมันลงบนพื้น
[ก๊าาาาาาาาาา!]
[ตอนนี้แหละหอกสายฟ้า]
เสียงแหลมของไพก๊าได้สร้างสายฟ้ายาวหนาถึง 2 เมตร โดยไม่จำเป็นต้องลังเลใดๆ ไพก๊าได้โยนสายฟ้ามาในที่ๆฉันทุ่มมันลงไป
[ติดคริติคอล]
[ก๊าาาาาา!]
ด้วยเสียงคำรามนี้มันก็ได้ปล่อยพลังงานความเย็นออกมาจากร่างกายอย่างมหาศาล เหล่าภูติธาตุน้ำแข็งที่อยู่ในเกราะร้องฉันได้ร้องออกมา
[หนาวเกินไป!]
[ฉันรู้สึกเหมือนฉันจะตาย]
ฉันได้ก้มหน้ากัดฟันไว้และใส่มานาเพิ่มขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตามมานาของฉันมันมีจำกัดเหมือนกัน เวรเอ้ย ฉันจะต้องหนีไปโดยใช้ธาเลเรียดีมั๊ย? อย่างไรก็ตามเมื่อฉันคิดจะใช้ธาเลเรียมันก็เป็นไปไม่ได้
ฉันได้ตกอยู่ในอันตราย
"ตั้งแต่ที่เข้ามาที่นี่ ฉันสามารถจะใช้ไม่ยอมตายและ..."
ฉันได้ยื้อพลังชีวิตของตัวเองที่ลดลงไปต่ำกว่า 3% ฉันได้จับหอกแน่นและโคจรวงจรเเพรูต้าเพื่อให้พลังกับเหล่าธาตุ จากนั้นแสงที่ปล่อยออกมาจากธาตุน้ำแข็งก็ส่องสว่างขึ้นและพลังชีวิตของฉันที่ลดลงมาเพราะพลังงานน้ำแข็งก็หยุดลง
[คุณได้เชี่ยวชาญการควบคุมธาตุระดับต่ำ ธาตุมั้งหมดในชีวิตประจำวันจะเห็นคุณเป็นดังแสงสว่างและเชื่อฟังคุณ]
[คุณได้เรียนรู้ควบคุมธาตุระดับกลาง! มันจะง่ายขึ้นที่จะดึงศักยภาพของธาตุที่ทำพันธสัญญากับคุณ คุณสามารถที่จะควบคุมธาตุได้ง่ายขึ้น]
"ไพก้า!"
[ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเองนายท่าน!]
เหนือหัวของฉันไพก้าได้เปล่งรัศมีแสงสวว่างออกมา ฉันสามารถจะรู้สึกได้เลยว่าสถานะของเธอเติบโตขึ้น และแม้แต่ธาตุที่บ้าคลั่งก็หยุดโจมตีลงครู่หนึ่ง การเปลื่ยนแปลงที่ฉันไม่คาดคิดมันได้เกิดขึ้น ฉันไม่สามารถที่จะอดได้เลย ฉันได้เงยหน้าขึ้นไปในตอนนั้นหัวใจของฉันก็เต้นเร็วขึ้น ฉันสามารถจะบอกได้เลยว่าเธอได้ผ่านขั้นตอนการเปลื่ยนแปลงศักยภาพแล้ว
คริสตัลสีทองไปลอยลงมาจากฝากฟ้าเหมือนกับหิมะ ในขณะที่ไพก้าก็ได้ค่อยๆลอยขึ้นไปเหนือพื้นโลกอย่างช้าๆ
ไพก้าได้ประสบความสำเร็จในการทำให้มีรูปร่างขึ้นมา
[คุณได้เชี่ยวชาญพันธสัญญาธาตุระดับต่ำ! คุณสามารถที่จะดึงพลังดั้งเดิมของธาตุได้มากขึ้น!]
[คุณได้เรียนรู้พันธสัญญาธาตุระดับกลาง! ธาตุที่คุณทำพันธะสัญญาด้วยจะมีรูปร่างขึ้นมา แต่ว่ามันจะใช้มานามากขึ้นในขณะที่ทำให้มีตัวตน ความแข็งแกร่งของทักษะโดยรูปในขณะที่ใช้มันจะมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล จำนวนธาตุที่คุณสามารถจะทำพันธสัญญาได้เพิ่มขึ้นหนึ่ง]
[แกได้พยายามที่จะทำให้นายท่านเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง แกจะต้องถูกตี เจ้าลูกหมา!]
พัดที่เธอเก็บเอาไว้ในมือเสมอได้แปลเปลื่ยนเป็นแส้ ซึ่งเด็กผู้หญิงที่มีรูปร่าง 10 ขวบแล้วก็เหวี้ยงแส้ลงไปใส่หมาป่าเหมือนการสายฟ้าฟาด แส้ได้ตัดผ่านอากาศและฟาดลงไปที่ท้องของหมาป่า ในทันทีก็ได้มีเสียงดังขึ้น
[มัน...เจ็บ...!]
"เดี๋ยวก่อน!"
ฉันได้ตะโกนออกไปอย่างรีบร้อน ไพก้าได้มองกลับมาที่ฉันด้วยความสงสัย ตัวของเธอนั้นไม่เหมือนในปกติที่มีขนาดเพียง 20 ซม. เธอดูน่ารักมากยิ่งขึ้นหลังจากที่ทำให้มีรูปร่างขึ้นมาเป็นมนุษย์ อย้่างไรก็ตามนี่มันยังไม่ใช่เวลาที่จะชื่นชมรูปลักษณ์ของเธอ
ฉันได้รีบวิ่งไปข้างหน้าไพก้าและตรวจสอบลักษณะของหมาป่า ดวงตาของมันยังคงมีสีแดงอยู่ แต่ว่าฉันไม่ได้ฟังมันผิดไป นั่นมันเป็นเสียงของเด็กผู้หญิง
"เธอ เธอพูดว่ามัน?"
[มันเจ็บ...! มันเจ็บ มันเจ็บ!]
หมาป่าได้พุ่งออกมาและกระโจนใส่ฉัน ฉันได้ยกมือขึ้นเพื่อหยุดไพก้าจากการเหวี่ยงแส้อีกครั้ง ด้วยพันธสัญญาที่แข็งแกร่งของเขา ไพก้าได้เข้าใจในสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อทันที
ฉันได้เพิ่มธาตุน้ำแข็งลงไปที่ถุงมือของฉันและเข้าไปหาหมาป่้า หมาป่าได้เปิดปากขึ้นและงับลงบนถุงมือของฉัน
[กรีด มันเจ็บ! นายกำลังทำอะไร!?]
[เราจะปกป้องนาย!]
[ทำไมนายถึงพยายามที่จะฆ่าเราผู้ใช้ธาตุ!?]
"ใจเย็นก่อน มันจะไม่มีใครตาย เอาล่ะมองฉันสิ"
[มันเจ็บ...!]
[ฉันจะทำให้ความเจ็บปวดหยุดลงดังนั้นมองมาที่ฉัน]
ในตอนแรกฉันต้องการที่จะตีมันจนกว่ามันจายหายคลั่ง ถ้าหากมันไม่เป็นอย่างนั้น ฉันก็จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฆ่ามัน
แต่ว่าในตอนนี้มันมีบางสิ่งแตกต่างออกไปเล็กน้อย ในที่สุดฉันก็ได้พบกับคำตอบ หลังจากที่ไพก้าสร้างรูปร่างขึ้นและฉันได้รับพันธสัญญาธาตุระดับกลาง สิ่งต่างๆมันได้เริ่มชัดเจนยิ่งขึ้น
เด็กคนนี้เป็นธาตุที่สามารถจะทำสัญญากับฉันได้
ฉันรู้สึกถึงมัน เมื่อฉันได้เข้ามาในที่นี่ในตอนแรก ฉันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังเรียกฉัน มันเป็นเสียงของธาตุก่อนที่ฉันจะมาถึงไพก้า เหลือสิ่งอื่นใดการเชื่อมต่อของฉันกับธาตุตนนี้มันแข็งแกร่งมาก
[นายจะไม่ทำร้ายฉันอีกใช่มั๊ย?]
"ฉันจะไม่ทำ ใจเย็นๆและมองมาที่ฉัน"
ผลของพรราชินีเอลฟ์มันมีผลอย่างมาก ด้วยความแข็งแกร่งของฉันเพียงอย่างเดียว ฉันก็สงสัยว่าฉันจะสามารถทำให้เธอสงบได้ไหม แต่ในตอนนี้ด้วยพลังผู้ใช้ธาตุของฉันและพรของโรเล็ตต้ามันสามารถจะทำให้เธอสงบลงได้
[ทุกคนเป็นคนหลอกลวง นายก็โกหกเหมือนกัน]
"ฉันไม่ได้โกหก"
ปากของเธอค่อยๆเปิดขึ้นและฉันก็ถอดถุงมือออกมา มันได้ถูกบดขยี้ไปแล้วจนฉันอยากจะเอามันไปซ่อมในทันที แต่ในตอนนี้ฉันไม่สนใจมัน ฉันได้ค่อยๆวางมือลงบนหัวของเธอ
ถึงแม้ว่าธาตุราวกับว่าเธอจะคลั่งไปอีกคลั่ง แต่ว่าดวงตาของเธอก็ค่อยๆจางลงไป
[เขาพยายามที่จะผูกฉันเอาไว้ไม่ได้ให้ฉันต่อต้าน]
"ฉันจะไม่ทำ ฉันไม่จำเป็นจะต้องฝืนบังคับมัน"
[เขาได้ละทิ้งฉันไว้และผนึกฉัน]
"ฉันจะไม่ทำ เธอไม่จำเป็นจะต้องถูกผนึกอีกต่อไปแล้ว"
ฉันค่อยๆลูบหัวของเธอและเธอก็ได้สงบลง ธาตุน้ำแข็งบนมือของฉันก็ได้ส่งเสียงกรีดร้องดังออกมา
[นี้มันเธอจะเป็นคู่หูกับผู้ใช้ธาตุหรอ?]
[ว้าว! นี่มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงเข้ามาที่นี่!]
[ความถี่ของคลื่นพวกเขาตรงกัน!]
[ฉันเคยเห็นผู้ใช้ธาตุมาก่อนนะ แต่ว่าการทำพันธสัญญากับธาตุสองตนมัน....น่าทึ่ง!]
[อืมม ฉันต้องการจะตีเธออีก...]
ฉันได้เมินพวกภูติธาตุน้ำแข็ง พร้อมกันนั้นเองไพก้าก็ได้พึมพัมออกมาอย่างผิดหวัง
[อบอุ่น....คุณจะเป็นผู้ทำพันธสัญญากับฉัน?]
"ขอโทษนะที่ทำให้เธอรอมานาน"
[อ้า...จิตสำนึกของฉัน...มันกำลังกลับ...มา]
เธอได้คำรามต่ำในขณะที่เข้ามาหาฉัน แม้ว่าไพก้าจะก้าวเข้ามาข้างหน้าเล็กน้อย แต่ฉันก็คิดว่ามันไม่จำเป็น ออร่าสีแดงในดวงตาเธอได้หายไปแล้ว และมันถูกแทนที่ด้วยดวงตาสีฟ้าอ่อนเหมือนสีของท้องฟ้าในฤดูหนาว
[ฉันจำได้แล้ว...ชื่อของฉันริยู...ลูกสาวของน้ำแข็งและหิมะริยู]
"เธอได้รับชื่อกลับมาแล้ว นี้มันยอดเยี่ยมมาก"
เมื่อธาตุบ้าคลั่ง พวกเขาจะสูญเสียชื่อไปเป็นสิ่งแรก จากนั้นก็จะไม่มีใครสามารถจำชื่อนั้นได้ ในขณะที่พวกเขาได้หลงทางในคำสั่งของอาณาจักรจิตวิญญาณ พวกเขาก็จะสูยเสียสิ่งที่นำทางและยืนยันตัวตนของตัวเอง
อย่างไรก็ตามเธอได้ชื่อกลับคืนมา ด้วยการพบกันกับฉัน เธอเป็นคู่พันธสัญญา เธอได้หลบหนีออกมาจากความบ้าคลั่งแล้ว ฉันได้พูดออกมาอย่างงโล่งใจ
"ฉันคังชิน ริยูเธอจะทำพันธสัญญากับฉันไหม? เราสามารถจะออกไปจากที่นี่ด้วยกันได้"
[จริงนะ? นายจะทำพันธะสัญญากับฉันใช่มั๊ย?]
"แน่นอนสิ"
[ฉันต้องการที่จะออกไป...ฉันต้องการที่จะอยู่อย่างอบอุ่น ฉันอยากจะอยู่กับคังชิน]
"มากับฉัน เราสามารถจะอยู่ด้วยกันได้ตลอดไป ถ้างั้น...มาทำพันธสัญญากันเถอะ"
[โอเค มาทำพันธสัญญากัน]
จากนั้นก็เหมือนเคยเสียงได้ดังขึ้นออกมา
[คุณได้ทำพันธสัญญากับภูติธาตุน้ำแข็งริยู! ความสัมพันธ์และความต้านทานต่อน้ำแข็งเพิ่มขึ้นอย่างมาก!]
[รายชื่อธาตุในพันธสัญญา
1.ไพก้า - ภูติธาตุสายฟ้า ธาตุระดัยยูนีค มีรูปธรรม ล็อค การตื่นขึ้นครั้งแรก
2.ริยู - ภูติธาตุน้ำแข็ง ธาตุระดัยยูนีค มีรูปธรรม ล็อค การตื่นขึ้นครั้งแรก]
[ทักษะพันธสัญญาระดับกลางได้กลายเป็นเลเวล 2! จำนวนมานาในการคงสภาพในการอัญเชิญธาตุทั้งสองได้ลดลง!]
[ทักษะความเชี่ยวชาญสปิริตระดับกลางได้กลายเป็นเลเวล 4! ความสามารถในการเชื่อมต่อกับดวงวิญญาณทั้งหมดได้แข็งแกร่งขึ้น]
[เควสเสร็จสิ้น! คุณแต้มทักษะ 1! แต้มทักษะในปัจจุบัน: 11]
[เหตุการณ์ดันเจี้ยนเคลียร์! คุณได้สร้างความพอใจและสร้างความตกใจแม้แต่แฟรี่ในสวนแฟรี่ที่เกลียดการทำลายภูติธาตุ ด้วยความสำเร็จในการแก้ไข้ความขัดแย้งนี้ คุณได้รับแต้มทักษะโบนัส 3 แต้ม]
ฉันได้ทำเควสสำเร็จและยังเคลียร์เหตุการณ์ดันเจี้ยนอีกด้วย แม้ว่าฉันจะไม่ได้รับรางวัลสำหรับการฆ่าบอส มันก็ไม่เป็นอะไร เพราะว่าฉันได้รับตัวของบอสมาแทนแล้ว
มองไปที่ทิวทัศน์ที่ละลายไปรอบตัวฉัน ฉันได้กอดริยูแน่นในอ้อมกอดของฉัน ริยูได้ปิดตาของเธอและฝังใบหน้าไปในอ้อมกอดของฉัน ฉันได้ลูบไปที่ขนของเธออย่างช้าๆและมันใดนั้นฉันก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง
พลังงานความหนาวเย็นในก่อนหน้าที่ที่มันดูเหมือนจะกลืนกินฉันไปมันไม่มีความหนาวเย็นอีกแล้ว
สามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่เพจนี้เลยครับ > กดเลย <
