บทที่ 73 - สวนแฟรี่ (6)

บทที่ 73 - สวนแฟรี่ (6)

”

(แก้ไขหน่อยนะครับจากธาตุปกติแก้เป็นภูติธาตุหรือภูติเฉยๆนะครับ รู้สึกว่าธาตุเฉยๆมันแปลกๆ หรือว่าจะให้เปลื่ยนกลับหรือเป็นอะไรก็บอกกันได้นะครับ)

ในระหว่างที่ฉันเดินต่อไปฉันก็คิดเกี่ยวกับโรเล็ตต้า ต้นไม้ที่นี่มันได้เริ่มหนาแน่นขึ้นและจำนวนของเหล่าภูติธาตุก็ลดลง เสียงของนกร้องไปดั่งไปทั่วพร้อมๆกับเสียงสัตว์ต่างๆ ที่นี่มันเป้นสถานที่ๆน่าพิศวงอย่างแท้จริง

ในไม่ช้าสภาพแวดล้อมของป่าก็ได้เปลื่อนไปอีกครั้ง เป็นบรรยากาศที่อบอุ่นและเงียบวงบที่ไม่น่าสมายใจมากขึ้น

'ฉันอยู่นี่'

ความคิดนี่มันเหมือนสัญชาตญาณและได้ผลักดันให้ฉันเดินผ่านต้นไม้ไป ฉันได้พบกับกระท่อมไม้ขนาดเล็กอยู่ในป่า มันเกือบจะเหมือนว่ามันโผล่ออกมาจากเทพนิยาย ฉันได้เดินเข้าไปทางกระท่อมและเคาะที่ประดู คำตอบของโรเล็ตต้าได้ดังออกมาอย่างรวดเร็วและรัดกุม

[ฉันไม่ได้ทำงาน ฉันกำลังพักอยู่ ไปซะแล้วไม่ต้องกลับมา]

"โรเล็ตต้าหรอ?"

[เคี๊ยก!]

เสียงดังสนั่นได้ดังออกมาจากภายใน และตามมาด้วยความเงียบสง ฉันได้ลืมคำพูดไปหมดในขณะที่ความเงียบได้ดำเนินต่อไปจนก่อนที่ประตูจะค่อยๆเปิดขึ้น

จากด้านในดวงตาสีทองได้มองออกมา โรเล็ตต้านั้นมีดวงตาสีทอง ดวงตาทั้งสองข้างนั่นมีขนาดใหญ่และสวยงามอย่างแท้จริง

"อ่า อืมมม ชิน"

"สวัสดีโรเล็ตต้า"

"อู อูวว...นายแกล้งไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูด"

"นั่นมันจะขึ้นอยู่กับการต้อนรับของโรเล็ตต้า"

"...เข้ามา"

ด้านในของกระท่อมมันดูปกติธรรมดาอย่างมาก แม้ว่ามันจะถูกเลือกว่าห้องนั่งเล่นแต่มันก็มีขนาดที่เล็กมาก แต่ว่าภายในห้องนี้สะอาดมาก นอกเหนือจากถ้วยชาบนโต๊ะก็ดูจะไม่มีอะไรเลยที่ดูเหมือนจะเป็นเครื่องประดับตกแต่ง ฉันสามารถจะมองเห็นได้อีกสองห้อง แต่ว่าห้องพวกนั้นก็ไม่น่าจะใหญ่มากนักถ้าพิจารณจากพื้นที่ด้านนอก มันไม่เหมือนกับฉายาที่ยิ่งใหญ่อย่างกิลด์มาสเตอร์แห่งสวนแฟรี่เลย มันเป็นบ้านที่ดูธรรมดาอย่างมาก

โรเล็ตต้าเป็นเพียงส่วนพิเศษเดียวในบ้านหลังนี้

บางทีเธออาจจะตระหนักได้ว่าฉันกำลังมองเธอ โรเล็ตต้าได้กระพริบตาโตของเธอและถามออกมา

"อืม ฉันดูแตกต่างงั้นหรอ?"

โรเล็ตต้าจากชั้นขายของนั้นเป็นคนที่มีชีวิตชีวา อย่างไรก็ตามอย่างอื่นนอกจากเสียงของเธอ โรเล็ตต้าตัวจริงไม่ได้มีส่วนที่คล้ายกับโรเล็ตต้าที่ฉันรู้จักเลย โรเล็ตต้าที่ฉันกำลังมองดูอยู่ในตอนนี้มีแต่ความสง่างามของชนชั้นสูงและความงดงาม

"มะ ไม่ นั่นคือ...."

เธอเป็นเอลฟ์ที่สวยงามมากจริงๆด้วยผิวสีขาวหิมะและส่วนสูงที่พอจะมองเข้ามาในตาของฉัน เมื่อพิจารณาจากความสูงของฉันที่สูงถึง 190 ซม. เธอก็น่าจะสูงเหมือนๆกับฉัน

อย่างไรก็ตามสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบของเธอไม่ได้ทำให้ส่วนสูงของเธอดูแปลกเลย ในความเป็นจริงมันได้เพิ่มความลึกลับให้กับลักษณะของเธอซะอีก เอวที่เพรียวบาง ขา แขน และหน้าอกของเธอมันที่น่าหลงใหลนั้นมันดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าเธอไม่ใช่มนุษย์ ทั้งหมดเหล่านี้มนุษย์ไม่มีทางจะมีสัดส่วนแบบเธอได้เลย

ดวงตาโตสีททอง จมูกคมได้รูป และริมฝีปากสีชมพูมันได้เติมเต็มให้เธอดูเหมือนกับเป็นชิ้นงานทางศิลปะ แก้มของเธอมันได้ทำให้เธอดูเป็นคนที่มีสุขภาพดีและหูยาวของเธอก็ได้เพิ่มเสนห์อย่างน่ามหัศจรรย์ให้กับบรรยากาศโดยรอบ

ผมดำยาวนุ่มๆได้ไหลยาวลงมาจนถึงเอวของเธอได้ถูกมัดเอาไว้อย่างหลวมๆโดยริบบิ้นมันได้เผยให้เห็นถึงความสมบูรณ์แบบ เธอดูเหมือนว่าจะพึ่งตื่นขึ้นมา โดยดูจากการที่เธอกำลังอยู่ในชุดนอน เพราะอย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องมองไปที่ใด ภาพของเธอมันอยู่ในกึ่งเปิดเผยมาก....อูวววว!

"โร-โรเล็ตต้า เธอช่วยไปใส่ชุดที่เหมาะสมกว่านี้ได้มั๊ย?"

"ห๊ะ? กรี๊ด!"

หลังจากได้ยินที่ฉันพูด โรเล็ตต้าก็ได้มองลงไปที่ตัวเองและกรี๊ดออกมา จากนั้นเธอก็ได้เข้าไปที่ห้องของเธออย่างเร่งรีบ ก่อนที่ฉันจะได้คุยกับเธอก็ต้องรอเธอใช้เวลาเปลื่ยนเสื้ออยู่อีกเล็กน้อย

"ฉะ ฉันขอโทษนะชิน ฉันได้แสดงให้นายให้ภาพที่น่าอับอาย"

"ไม่เลย ในความเป็นจริงฉันอยากจะเห็นมันมาก....อ่ะ!"

"นั่นมันเป็นมูลค่า 10 ล้านทองนะคุณลูกค้า"

"โทษที"

เพราะว่าเธอมีท่าทางที่กระอักกระอ่วนอยากมาก ฉันเลยไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่ขอโทษเธอ

"เหตุผลที่ฉันเชิญให้ชินมาที่นี่คือ...."

"อย่างที่ฉันพูดไป ฉันขอโทษนะ"

"เหตุผลที่ฉันเชิญให้ชินมาที่นี่คือ....!"

โรเล็ตต้าดูเหมือนจะไม่ได้ต้องการยอมรับคำขอโทษชองฉัน เธอได้พูดต่อไปโดยที่ไม่มองหน้าของฉัน ฉันนั้นไม่รู้จะทำอะไรดีต่อ แม้ว่าภายนอกของเธอจะดูแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง แต่เพราะวิธีการพูด ท่างทางของเธอยังเหมือนเดิมมันก็ช่วยไม่ได้ที่ฉันจะยิ้มออกมาในขณะที่มองเธอ

"อย่างที่นายได้รู้ไป มันจะมีประโยชน์อย่างมากในการหาที่พักอยู่ในพื้นที่พักอาศัยในดันเจี้ยน พื้นที่พักอาศัยนี้นายจะสามารถขายอุปกรณ์ ของใช้หรือซื้อไอเทมอะไรก็ได้ที่ต้องการจากนักสำรวจคนอื่นๆ มันมีสถานที่ๆนายจะสามารถบรรเทาความเมื่อยล้าที่เกิดจากดันเจี้ยนได้เหมือนกัน"

เธอได้หยิบถ้วยชาข้างหน้าและจิบมันลงไป แม้ว่าเธอจะดูสง่างาม แต่หัวของเธอก็ยังหันมองไปทางอื่น เธอดูน่ารักมาก

"ถึงแม้ว่าชินนายจะไม่มีปัญหาในการปีนขึ้นไปในดันเจี้ยนเพียงลำพักก็ตาม แต่มันก็ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป มันไม่มีสถานที่ใดที่เหมือนพื้อที่พักอาศัยมำจะเข้าใกล้ชิดกับนักสำรวจจากต่างโลกไปมากกว่านี้อีกแล้ว เมื่อนายได้สร้างเพื่อนที่นี่ แม้ว่านายจะไม่สามารถเข้าร่วมปาตี้กับพวกเขาในขณะที่ปีนขึ้นไปบนดันเจี้ยนได้ แต่พวกเขาก็อาจจะเชิญนายเข้ามาในเหตุการณ์ดันเจี้ยนหรือเหตุการการจู่โจมได้เช่นกัน"

"ฉันเข้าใจแล้ว"

"แต่ชินนายก็ควรจะรู้ถ้านายเข้ามามาในดันเจี้ยนแล้ว ชินจะไม่ได้รับสิทธิได้ถ้าไม่มีหินมานา ชินจะไม่สามารถจะไปกลับดันเจี้ยนและพื้นที่พักอาศัยได้อย่างอิสระ"

"ใช่แล้ว"

"แต่ว่าการหาหินมานาที่เหมาะสมกับคฤหาสน์พิเศษอย่างสวนมาเรียน่านั้นมันอาจจะเป็นไปไม่ได้ในขณะนี้ ดังนั้น..."

โรเล็ตต้าได้ลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็พูดต่อ

"ดังนั้นถ้าชินโอเคกับมัน ฉันก็อยากจะชวนชินมาเป็นสมาชิกชั่วคราวของกิลด์สวนแฟรี่

"ว่าไงนะ?"

"สมชิกกิลด์ชั่วคราวนะ"

เธอได้หันมามองหน้าฉัน จากด้านหน้าความสวยงามมหาศาลของเธอได้กลับเข้ามาในมุมมองของฉันอีกครั้งและมันได้ทำให้ฉันตื่นเต้น

หูแหลมบางๆ จมูกคม และคอยาวบาง ลักษณะดังกว่าวทำให้เธอดูไม่ใช่มนุษย์ แต่สิ่งเหล่านี้ก็ได้เพิ่มเสน่ห์ให้เธออย่างมหาศาล

ดวงตาเป็นประกายทองของเธอก็ส่องสว่างออกมาราวกับมันมีแสงสว่างอยู่ภายในนั้น ฉันได้รู้สึกเหมือนกับว่ายิ่งมองเธอก็เหมือนฉันจะถูกดูดเข้าไปเท่านั้น

"สมาชิกกิลด์ชั่วคราวก็คือ...ชิน?"

"อ่า ว่าไง อธิบายต่อเลยสิ"

"...ฮุฮุ"

ท่าทางของโรเล็ตต้ากลายเป็นเย้ายวนเล็กน้อย เวรเอ้ย เจ้าเอลฟ์นี่พบมันแล้ว!

"ทำไมนายถึงจ้องมองฉันอย่างนั้นด้วยล่ะ ชิน?"

"มันไม่มีอะไร มันไม่มีอะไรทั้งนั้น"

"ฮุฮุ...ฮุฮุ ทำไมนายจะต้องมองมาที่ฉันมากขนาดนั้น? ทำไมกันนะ?"

ดวงตาของโรเล็ตต้าได้มองไปที่ใบหน้าของฉันในขณะที่เธอได้พูดออกมาด้วยเสียงกระซิบ แม้ว่าเธอจะทำแบบนั้น ฉันก็ไม่มีทางบอกกับเธออย่างซื่อตรงหรอกนะ! จะให้บอกว่าฉันหลงใหลในดวงตาที่สวยงามของเธองั้นหรอ... ไม่มีทางหรอก ฉันไม่ต้องการที่จะสารภาพกับเธอและะถูกปฏิเสธ ฉันไม่สามารถจะพูดมันออกมาได้ดังๆ

เธอก็ยังคงเล่นสนุกต่อไป เธอได้พยายามที่จะทำให้ฉันยอมรับ แต่มันเป็นเพราะว่าเธอได้สูญเสียความสวยงามที่ลึกลับของเธอไปในขณะที่เธอทำแบบนั้น ฉันก็เลยสามารถที่จะกลับมาตั้งตัวได้ ในที่สุดเธอก็ได้เดาะลิ้นของเธอและพูดต่อไป

"สมาชิกกิลด์ชั่วคราวนั่นไม่ได้มีอะไรพิเศษ มันเป็นเพียงแค่คนที่ลงทะเบียนกับกิลดฺและสามารถจะใช้พื้นที่นี้ได้"

"อา ถ้างั้นแล้วทำไม..."

"ใช่แล้ว แม้ว่านายจะไม่สามารถที่จะกลายมาเป็นสมาชิกกิลเต็มรูปแบบได้เพราะสถานะของนายในฐานะนักสำรวจ อย่างน้อยฉันก็สามารถที่จะช่วยให้นายสามารถจะเดินทางไปกลับระหว่างดันเจี้ยนและคฤหาสน์ได้ แน่นอนว่ามันไม่ฟรี เพื่อที่จะแลกกับการกลายมาเป็นสมาชิกชั่วคราวชินจะต้องช่วยเหลือในด้านเอกสารงานของกิลด์มาสเตอร์ของสวนแฟรี่..."

"อืมม....แต่ว่านะโรเล็ตต้า"

"ว่าไง?"

โรเล็ตต้าได้หยุดคำอธิบายของเธอไปกลางคันและกระพริบตาของเธอในขณะที่มองมาที่ฉัน เพราะว่าเธอนั้นได้ให้งานฉันมาอย่างกระตือรือร้น ฉันก็ได้ส่งระเบิดที่ร้ายแรงออกไป

"ฉันได้รับสิทธิ์แล้ว สำหรับสวนมาเรียน่านะ"

"...ว่าไงนะ?"

"ฉันได้รับบอนุญาติแล้ว มันมีเหตุการการจู่โจมเกิดขึ้นบนโลก นั่นมันก็เลยทำให้ฉันได้รับศพของมอนสเตอร์ที่มีหินมานามาน่ะ"

"อา...เป็นแบบนั้นหรอ...?"

ไหล่ของโรเล็ตต้าได้ตกลงไป ฉันไม่แน่ใจนัก แต่ว่าหูของเธอก็ดูเหมือนจะตกลงไปเช่นกัน จากนั้นเธอก็พูดออกมาด้วยท่าทางผิดหวังเล็กน้อย

"ถ้างั้นนั่นมันก็ดีแล้ว ใช่แล้วมันดีแล้ว...ชินโง่เง่า"

แน่นอนว่าฉันได้ยินมัน เธอได้เรียกฉันว่าโง่เง่า มันไม่ใช่ว่าการได้รับหินมานามันเป็นความผิดของฉัน ฉันได้ตอบโรเล็ตต้ากลับไปด้วยรอยยิ้มขม

"เธออาจจะมีงานมากมายที่จะต้องทำ ดังนั้นมันจำเป็นมากที่เธอจะต้องการผู้ช่วย"

"ไม่ นั่นมันก็แค่ข้ออ้า...อ่า ไม่มีอะไร! ใช่แล้ว ฉันมีงานมากเลย!"

"ฉันไม่สามารถจะทำอะไรได้มากถ้าเธอยุ่งกับงาน แต่ว่าถ้าเธอมีเวลาก็มาเยี่ยมคฤหาสน์ฉันบ้าง ฉันยังไม่แม้แต่จะไปดูรอบๆมันเลย แต่ฉันมั่นใจว่าอย่างน้อยมันจะต้องมีโรงชาที่โรเล็ตต้าและฉันสามารถจะดื่มชาได้"

หูของโรเล็ตต้าได้ยกขึ้นอีกครั้ง เธอได้ถามออกมาในขณะที่กระพริบตาสีทอง

"ฉันสามารไปได้หรอ?"

"แน่นอนสิ"

"ถะ ถ้างั้น...นายก็เพิ่มฉันเข้าไปในรายชื่อเพื่อนได้มั๊ย?"

"นั่นมันเป็นไปได้หรอ!?"

ฉันได้ลุกจากโต๊ะที่นั่งอย่างตกใจ โรเล็ตต้าได้จับปากของเธอและหัวเราะออกมา

"แน่นอนสิ! เรายังอยู่ในดันเจี้ยนนะ"

"จริงๆแล้ว สถานนะของโรเล็ตต้าคืออะไรกัน?"

"นั่นมันเป็นความลับสำหรับตอนนี้น่ะ แต่ว่าฉันหวังว่าฉันจะสามารถบอกนายได้ในสักวันหนึ่ง"

"เธอจะบอกแน่นะ?"

ด้วยคำถามนี้ โรเล็ตต้าได้บิ้มออกมาเล็กน้อยและหยักหน้ารับ ดวงตาสีทองของเธอดูมเหมือนจะดึงดูดฉันไปอีกครั้ง

"สักวันนึงเพียงแค่นายเท่านั้น มันจะเป็นความลับกับคนอื่นๆ"

ฉันได้ออกมาจากกระท่อมไม้ของโรเล็ตต้า โรเล็ตต้าก็ได้มายืนอยู่ที่หน้าประตู

"ดูแลตัวเองด้วยนะชิน อย่าลืมตอบฉันเมื่อฉันส่งข้อความไปหานายนะ"

"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ถ้างั้นฉันไปแล้วนะ"

"อา อืม ชิน"

เมื่อฉันกำลังจะหันไป โรเล็ตต้าก็ได้จับมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้

"รูปลักษณ์ที่แท้จริงของฉัน มันแปลกไหม?"

"เธอจะบอกว่าตอนนี้หรอ?"

"ตะ แต่....นายไม่ได้พูดมันในก่อนหน้านี้อย่างถูกต้อง"

เธอเป็นคนที่น่ารักจริงๆเลย สำหรับคนที่มีเสน่ห์แบบชนชั้นสูงอย่างเธอควรที่จะมีความมั่นใจในตัวเองให้มากว่านี้ ฉันคิดว่าเธอรู้ดีว่าเธอควรทำแบบนั้น แต่ว่าฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะเป็นแบบนี้ไปจนจบ

แน่นอนว่านี่มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเธอมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะบอกเธอไปตามที่ฉันรู้สึกโดยไม่หลอกลวง

"ไม่เลย เธอน่ะสวยมากจริงๆ ฉันแทบจะไม่มีวันลืมเลย"

"ฮี้!"

โรเล็ตต้าได้ทำเสียงประหลาดๆและทรุดตัวลงไปกับพื้น ผู้หญิงนี่จริงๆแล้วอ่อนแอกับคำชมสินะ ปฏิกิริยาของเธอเหมือนกับภาพมาก ฉันสกิดเธอและหันไป

"ฉันกำลังจะไปแล้วนะ ส่งข้อความหาฉันด้วย"

"ชะ ใช่ ฉันจะส่งข้อความความหานาย ฉันจะส่งข้อความหานายอย่างแน่นอน! แม้ในพรุ่งนี้!"

"ฉันคิดว่าเธอยุ่งซะอีกนะ...ฉันควรที่จะเรียกไพก้าเช่นกัน...เอ๊ะ?"

แปลกมาก เมื่อฉันได้พยายามที่จะติดต่อเธอผ่านการเชื่อมต่อทางจิตของเรา มันก็ได้ถูกตัดขาดในกลางทาง เมื่อคิดว่าสัญญาของเราได้ถูกตัดขาดลง หัวใจของฉันก็แทบจะหยุดเต้น แต่ว่ามันไม่ใช่ พันธะสัญญายังคงอยู่ เกิดอะไรขึ้นล่ะ? ทำไมฉันถึงไม่สามารถที่จะติดต่อเธอได้? เมื่อฉันได้พยายามที่จะเอาชนะความวุ่นวายนี้ ชุดข้อความก็ได้ดังขึ้นในหูของฉัน

[ภูติธาตุที่ทำพันธะสัญญาของคุณไพก้าและแฟรี่ที่เล่นด้วยกันได้ค้นพบพื้นที่ๆซ่อนอยู่ของ 'สวนแฟรี่']

[เหตุการณ์ดันเจี้ยน 'คุกภูติธาตุน้ำแข็ง' ได้ถูกสร้างขึ้น! เนื่องจากว่ามันได้ถูกค้นพบโดยภูติธาตุพันธะสัญญาไว้มันจึงทำให้เจ้านายแห่งพันธะสัญญาได้รับสิทธิในการเข้าสู่ดันเจี้ยนโดยอัตโนมัติ! คุณต้องการที่จะเข้าสู่ดันเจี้ยนหรือไม่? ดันเจี้ยนนี้สามารถเข้าได้แค่คุณเท่านั้น]

[เควสได้ปรากฏขึ้น]

[เควส - ช่วยเหลือภูติธาตุพันธะสัญญา!

คำอธิบาย - ขณะที่เล่นกับแฟรี่และภูติธาตุตามคำขอของคุณ ภูติธาตุในพันธะสัญญาของคุณได้เปิดทางเข้าประตูที่ซ่อนอยู่ในพื้นที่สวนแฟรี่ ซึ่งมันเหมือนกับได้ถูกนำทางโดยโชคชะตา ในขณะที่พื้นที่ลับได้เปิดตัวภูติธาตุในพันธะสัญญาของคุณได้ถูกดูดเข้าไปในพื้นที่รับพร้อมๆกับเหล่าภูติธาตุและแฟรี่ตนอื่นๆ จะต้องไปช่วยเธออย่างรวดเร็ว! ไม่อย่างนั้นเหล่าภูติธาตุน้ำแข็งที่หลงเหลืออยู่อาจจะแช่แข็งภูติธาตุของคุณ ภูติธาตุและแฟรี่ตนอื่นๆ]

...อะไรนะ!?