MPE บทที่ 17 ลิงที่ถูกธาตุหยินเข้าแทรก

ในห้องสอบ

ด้านบนของโพเดียม จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่เริ่มฉายภาพบางอย่างออกมา

“เอ๋!! นี่เริ่มสอบแล้วเหรอ” บางคนถึงกับตื่นตกใจกับการสอบที่เริ่มอย่างปุ๊บปั๊บนี้

จากภาพที่ฉายเผยให้เห็น คลื่นสมุทรสีครามสาดซัดท่ามกลางท้องฟ้าที่สดใส

สิ่งมีชีวิตสีขาวบริสุทธิ์ปรากฏขึ้นเหนือผิวน้ำเพียงชั่วครู่ก่อนจะหายไปอีกครั้ง

ภาพตัดลงไปในทะเลและปรากฏสิ่งมีชีวิตที่ดูคล้ายกับโลมา แต่ไม่รู้ว่ามันมีขนาดเท่าไหร่ คิดว่าขนาดของมันน่าจะยาว ประมาณ 10ถึง20เมตร

มันส่งเสียง “กิ้ว กิ้ว” เป็นครั้งคราว ก่อนที่มันจะว่ายมาใกล้ๆเพื่อเล่นกับกล้อง มันมีครีบที่ยาวและแหลมคม ท่าทางของมันดูเหมือนคุ้นเคยกับกล้องเป็นอย่างดี สักพักภาพก็ได้หายไป

เจ้าหน้าที่คุมสอบกล่าว “เอาล่ะ นี่เป็นข้อแรก ผมจะเวลาพวกคุณ 15นาที เขียนรายละเอียดเกี่ยวกับสัตว์อสูรตัวนี้ลงไปในกระดาษคำตอบทั้งหมด เอาเท่าที่พวกคุณทราบ”

ผู้เข้าสอบถึงกับตกตะลึง มันเป็นตัวอะไร? มันเป็นสัตว์อสูรชนิดใหม่หรือ? แล้วจะมีใครสามารถบอกคุณสมบัติของมันได้จากการได้ดูคลิปวีดีโอสั้นๆ เช่นนี้?

อย่างไรก็ตามข้อมูลบางอย่างของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้กลับปรากฏขึ้นในมุมมองสายตาของเกาเผิงทันที

[ชื่อสัตว์อสูร] โลมาสลาตัน

[ความชอบ] 1.เสียงเพลงที่นุ่มๆ ไพเราะ 2.การอาบแดด 3.กินปลาหมึกหรือกุ้ง

[จุดอ่อน] 1.การโจมตีจากโจมตีธาตุมืด 2.เกหลียดเสียงที่แหลมคม

ดูเหมือนข้อมูลที่เขาได้ มันจะแตกต่างไปจากปกติที่เขาได้รับ

ดูเหมือนมันจะเปลี่ยนไปตามสิ่งที่เขาอยากรู้

เกาเผิงไม่รู้สึกผิดที่รู้ถึงสิ่งต่างๆจากความสามารถของเขา เขาเขียนคำตอบลงไปในกระดาษได้โดยไม่รู้สึกอะไร แม้มันจะเหมือนการโกง แต่นี่ไม่ใช่ความช่วยเหลือจากภายนอก มันเป็นพรสวรรค์ที่มาจากตัวเขาเอง

หลังจากนั้นยังมีคลิปวีดีโอสั้นๆอีก 4คลิป ในคลิปทั้งหมดล้วนเป็นสัตว์อสูรที่พบเห็นได้ยาก บางตัวก็เป็นสัตว์อสูรชนิดใหม่ที่ทีมวิจัยสัตว์อสูรพึ่งค้นพบเมือไม่นานมานี้

การสอบดูเหมือนจะยาก แต่แท้จริงแล้ว หากพวกคุณมีความรู้เกี่ยวกับสัตว์อสูรหลากหลายชนิด คุณจะทำข้อสอบนี้ได้ง่ายๆ

ตัวอย่างเช่น ลิงทุกสายพันธุ์ล้วนมีพฤติกรรมบางอย่างที่คล้ายคลึงกัน แมงมุมทุกชนิดล้วนสามารถปล่อยใยออกมาได้เหมือนกัน เวลาชั่วโมงครึ่งของการทำสอบข้อเขียนนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เก็บกระดาษคำตอบเสร็จ ผู้คุมสอบใช้เวลาชั่วโมงครึ่งในการตรวจคำตอบทั้งหมด

“ตอนนี้ฉันจะประกาศรายชื่อผู้มีสิทธิ์เข้าสู่การสอบภาคปฏิบัติ” เจ้าหน้าที่กล่าว “เฉินเซียฉิน จางเซินหลิน…เกาเผิง”

รายชื่อทั้งหมดถูกประกาศออกมาอย่างรวดเร็ว ชายอ้วนที่นั่งด้านข้างเกาเผิงส่งเสียงอุทานออกมาเมือได้ยินชื่อของตนเอง

“ไชโย! ในที่สุดฉันก็ผ่านการสอบข้อเขียนซะที” เขาหันหน้ามาทางเกาเผิงและกล่าว “การสอบครั้งนี้ยากเกินไปจริงๆ ฉันไม่คิดว่าจะผ่านรอบแรกด้วยซ้ำ ฉันคงใช้โชคที่มีหมดไปแล้ว บางทีฉันอาจจะสอบตกในรอบสอง”

“งั้นหรอครับ” เกาเผิงพยักหน้า “พอดี ผมก็โชคดีที่สอบผ่านเหมือนกันน่ะครับ ฮ่ะๆ”

“เจ้าหนู แกเองก็สอบผ่านงั้นเหรอ?” ชายอ้วนถึงกับตกตะลึง

‘เด็กน้อยคนนี้โชคดีจริงๆ’ เขาคิดและกลืนถ้อยคำที่ตั้งใจจะพูด กลืนลงคอไปอย่างช่วยไม่ได้

ขณะที่เกาเผิงเดินตามเจ้าหน้าที่ไปยังสถานที่ที่สอบภาคปฏิบัติ เขาสังเกตเห็นคุณนายหลี่ผ่านรอบแรกมาได้เช่นกัน เธอได้สอบภาคทฤษฎีมาทั้งหมด 3ครั้งแล้ว

อย่างไรก็ตามคุณนายหลี่ กลับตกใจมากกว่า เด็กหนุ่มคนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับลูกของเธอนี่ และไม่ว่าใครที่พบว่าเด็กนักเรียนสามารถผ่านการสอบรอบแรกมาได้ พวกเขาย่อมต้องรู้สึกประหลาดใจไม่ต่างกัน

พวกเขาไปถึงห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีแสงแดดสาดส่องเข้ามา ด้านบนมีโครงกระดูกเหล็กห้อยลงมา และมีต้นไม้นานาชนิดปลูกเอาไว้ตรงมุม 4มุมของห้องโถง

ใจกลางของห้องโถงมีกรงบรรจุสัตว์อสูรเอาไว้ แต่ละกรงจะมีสัตว์อสูรที่ไม่ซ้ำกันเลย

พวกมันทั้งหมดเป็นสัตว์อสูรที่หายาก บางตัวดูเหมือนจะไม่เก่งด้านการต่อสู้ บางตัวก็เป็นสัตว์ท้องถิ่นจากภาคใต้ (ฉางอานตั้งอยู่ทางภาคเหนือของจีน)

นอกจากจะใช้สัตว์อสูรที่ไม่อยู่ในละแวกนี้มาสอบแล้ว ส่วนที่ทำให้การสอบยากมากขึ้นไปอีกก็คือพวกมันจะถูกมอบให้ผู้เข้าสอบแบบสุ่ม

“เกาเผิง หมายเลข 50” เจ้าหน้าที่มอบหมายเลขให้กับเขาอ ก่อนที่จะพูดบางอย่างกับเกาเผิง “หากนายต้องการถอนตัวตอนนี้ ฉันจะให้สิทธินายกรอกใบสมัครฟรีในเดือนหน้าและเข้าสู่รอบทีสองได้ทันที”

เกาเผิงมองเจ้าหน้าที่ด้วยความสงสัย

เจ้าหน้าที่ยักไหล่แล้วกล่าวต่อ “สัตว์อสูรเหล่านี้ล้วนเป็นสัตว์อสูรชนิดใหม่ที่ถูกค้นพบโดยสมาคมของเราเอง โดยทั่วไปพวกมันจะไม่แสดงความก้าวร้าวออกมา แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกมันไม่ดุร้าย สัตว์อสูรทั้ง 50ตัวนี้ถูกจัดไว้ให้กับพวกคุณโดยเฉพาะ”

ด้านหลังเจ้าหน้าที่เต็มไปด้วยกรงทีบรรจุสัตว์อสูรเอาไว้ภายใน

เกาเผิงมองไปยังกรงที่อยู่ตรงหน้าเขาและพบสัตว์อสูรตัวหนึ่ง กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่อย่างเงียบๆ มันดูราวกับมันสูญสิ้นความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

“นี่มัน วานรธาราสีชาดอย่างงั้นเหรอ?” เกาเผิงคาดเดาโดยไม่ใช้ความสามารถของตน

“ถูกต้อง” เจ้าหน้าที่พนักหน้าและมองไปยังวานรธาราสีชาดด้วยสายตาที่ซับซ้อน

"หลังจาก 6เดือนที่มันถูกส่งมาที่นี่ วานรธาราสีชาด ตัวนี้ได้ถูกทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่มันกลับล้มเหลวในทุกครั้ง ขณะที่สัตว์อสูร

ตัวอื่น ยังได้รับความสำเร็จอยู่บ้าง"

“เนื่องจากการทดลองที่ล้มเหลวหลายครั้งทำให้เกิดความผิดปกติขึ้นกับร่างกายของมัน เหตุผลที่มันยังสามารถมีชีวิตจนถึงเวลานี้ก็เพราะว่าพลังใจที่ไม่ธรรมดาของมัน กล่าวได้ว่าความยากของมันสูงกว่าปกติมาก” เจ้าหน้าที่อธิบาย

“ขอบคุณสำหรับคำอธิบาย ผมจะดูแลมันอย่างดีที่สุด” เกาเผิงกล่าว ขณะที่เจ้าหน้าที่ทำได้เพียงถอนหายใจออกมาเท่านั้น

รอบๆห้องโถงมีห้องพักจำนวนมากสำหรับพวกเขา การสอบนี้ใช้เวลาถึง 1สัปดาห์ ในการยกระดับสัตว์อสูรพวกนี้

กรงสัตว์อสูรมาพร้อมกับล้อที่อยู่ด้านล่างทำให้พวกเขาสามารถเข็นเข้าไปในห้องพักตนเองได้โดยตรง

ขณะทีเกาเผิงเข็นกรงเข้าไปในห้อง วานรธาราสีชาดเงยหน้าขึ้นมามองเกาเผิง เขาได้ตรวจสอบเจ้าลิงอย่างระมัดระวัง

มันมีขนาดใหญ่กว่า 2เท่าจากวานรธาราสีชาดทั่วไป โดยปกติพวกมันจะสูงแค่ 1เมตรครึ่งเท่านั้น

‘มันคงจะสูงราวๆ 2เมตรสินะ’

แขนของมันที่ดูบิดเบี้ยวนี้ มันดูเหมือนกับดินเหนียวที่ยังปั้นไม่เสร็จเลย นอกจากนี้ มันยังหายใจอย่างหนักหน่วงและเสียงของมันก็ฟังดูอ่อนล้ามาเลย

[ชื่อสัตว์อสูร] วานรธาราสีชาด (ป่วยเพราะถูกธาตุหยินเข้าแทรก)

แค่ข้อมูลบรรทัดแรกก็บอกได้เลยว่า สาเหตุที่ทำให้แขนของมันผิดรูปนั้นคืออะไร