บทที่ 58 - เหตุการณ์การจู่โจม (1)

บทที่ 58 - เหตุการณ์การจู่โจม (1)

”

นักรบต้องการการพักผ่อน

นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการที่จะทำมัน ตอนนี้ฉันยุ่งมาก ฉันต้องการตที่จะพักผ่อนย้าง เวลามันได้ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือนนับแต่แต่ช่วงสอบกลางภาคจบลง มันเป็นช่วงเวลาที่คณะอาจารณ์จะมอบหมายงานมาให้กับเหล่านักเรียน แต่ว่านั่นมันก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน เว้นเสียแต่ว่ามันจะเป็นงานที่สำคัญมากๆ ฉันจึงกล้าที่จะไม่สนใจพวกมันทั้งหมด ฉันยุ่งอยู่กับการเป็นนักสำรวจดันเจี้ยน ฉันจะไปหาเวลาในการทำงานที่อาจารณ์สั่งมาได้ยังไง?

อย่างนั้นฉันก็เลยกำลังพักผ่อนอยู่ เพราะว่าฉันได้ต่อสู้กับกูลยักษ์ 3 ครั้งต่อวัน ฉันก็เชื่อว่าฉันมีสิทธิ์นี้ มันเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันจึงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและรีบทำการต่อสู้กับบอสประจำชั้นเป็นกิจวัตรประจำวันของฉัน

ก่อนที่จะถึงชั้นที่ 25 มันไม่ได้ขาดแคลนคนที่จะมาเข้าปาตี้ของฉันเลย ฉันสามารถจะหาคนมาเข้าปาตี้ 4 หรือ 5 คนได้อย่างง่ายๆ แต่ว่าชั้นที่ 25 มันต่างออกไป มีแต่คนที่ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับฉันเว้นเสียแต่ว่ามันจะเป็นปาตี้แบบเต็มรูปแบบ แบบ 10 คน

ชั้นที่ 20 และชั้นที่ต่ำกว่าจะเรียกว่าเป็นพื้นที่ของผู้ฝึกหัด มันมีคนจำนวนที่ต้องการจะท้าทายกับบอส แต่ว่าสิ่งต่างๆนี้มันแตกต่างออกไปในชั้นที่ 25 คนที่มีทักษะก็จะขึ้นต่อไปและไม่มีทักษะก็จะไม่สามารถที่จะขึ้นมาที่นี่ได้ตั้งแต่แรก ดังนั่นจำนวนของนักสำรวจระหว่างชั้นที่ 25 และ40 มันจึงดูค่อนข้างจะน้อยเลยทีเดียว แล้วมันก็ยังมีการบอกอีกด้วยว่าความยากลำบากของดันเจี้ยนจากชั้นทีร่ 40 มันทำให้ทุกๆการท้าทายนั้นไร้ความหมายโดยที่ไม่สามารถจะปีนขึ้นไปต่อไป แน่นอนว่ามันยังไม่ใช่เรื่องที่สำคัญสำหรับฉันในตอนนี้

อีกทางหนึ่งเพราะว่าจำนวนนักสำรวจในดันเจี้ยนที่หนึ่งมีน้อยกว่า 40000 อยู่แล้ว มันจึงจะน่าแปลกใจมากถ้าฉันสามารถจะหาคนอื่นๆมาจู่โจมร่วมกับฉันได้ ไม่ว่าชื่อเสียงเจ้าชายของฉันจะมากแค่ไหน ที่นี่ก็ไม่ค่อยจะมีคนที่อยากจะปีนขึ้นไปต่อมากนัก

อย่างไรก็ตามถ้าฉันไม่พบคนอย่างน้อยหนึ่งคนฉันที่จะมาเข้าปาตี้กับฉัน ฉันก็จะไม่สามารถที่จะรับอิลิเซอร์เสริมความแข็งแกร่งผิวหนังได้ เมื่อฉันได้อธิบายสิ่งนี้ให้โรเล็ตต้าฟัง เธอก็ยิ้มตะลึงและหยิบไอเทมที่ช่วยแก้ปัญหาของฉันออกมา

[นี้คือสมาชิกปาตี้หุ่นไล่กา! มันจะเพิมจำนวนรางวัลหนึ่งอย่าง อ่า นายก็ยังสามารถจะเลือกได้แค่หนึ่งชิ้นเท่านั้นนะ ไม่ต้องแปลกใจไอเทมมหัศจรรย์นี้มีราคาเพียง 10000 ทองต่ออันเท่านั้น]

[โรเล็ตต้ายอดขายของเธอมันได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะฉัน ใช่มั๊ย?]

[...ฉัน ฉันจะลดมันเป็น 8000 ทองต่ออัน]

[ฉันรักเธอโรเล็ตต้า!]

[อูวว...5...5000 ต่อชิ้น! ฉันจะให้มันในราคา 5000 ทอง]

[...เอ๊ะ? ทำไมราคามันถึงลดลงมาอีกล่ะ?]

[เอ๊ะ?...อา อ๊าาาา! ยะ ยกเลิก! ยกเลิกสิ่งที่ฉันพึ่งพูดไป]

[คำพูดของผู้หญิงนั้นมีค่าเป็นพันๆทอง!]

ฉันไม่เข้าว่าทำไมโรเล็ตต้าถึงลดราคามันลงอีกจาก 8000 ทอง แต่ว่าก็ต้องขอบคุณสิ่งนี้ที่ทำให้ฉันได้รับสมาชิกปาตี้หุ่นไล่กามาในราคาเพียงแค่ 5000 ทองต่ออัน ฉันสามารถที่จะได้รับอิลิกเซอร์เสริมความแข็งแกร่งผิวหนังได้ด้วยการจู่โจมเพียงลำพังแล้ว

การต่อสู้กับกูลยักษ์ของฉันใกล้จะจบลงแล้ว ความทนทานและเสน่ห์ของฉันได้เพิ่มขึ้นอย่างละ 9 และมันดูเหมือนวว่าอิลิกเซอร์เสริมึความแข็งแกร่งผิวหนังมันจะมีผลกระทบบกับผิวหนังของฉันเลยที่เดียวซึ่งนั่นทำให้แม่ถามฉันออกมา "ถ้าลูกมีของที่ดีอย่าได้เก็บมันไว้กับตัวเองและแบ่งปันมันออกมา" ขอโทษด้วยนะแม่ แต่ว่าผมไม่ได้ใช้มันเป็นผลิตภัณฑ์เสริมความงามนะ!

ขณะที่ฉันกำลังคิดถึงสิ่งเหล่านี้ในขณะที่นอนเหยียดอยู่บนโซฟาอยู่ ฉันก็ได้ยินเสียงคนเดินลงมาจากบันได คนๆนั้นก็คือยุย

"อา ยุย น้องกำลังจะไปโรงเรียนหรอ?"

"พี่วันนี้มันเป็นวันหยุดราชการ"

เมื่อฉันได้หันหลังกลับไปยุยก็ได้อยู่ในชุดลำลองของเธอ ฉันคิดว่าฉันกำลังมองไปที่นางฟ้าอยู่พักหนึ่งเลยทีเดียว แต่จริงๆแล้วเธอคือยุย วูว ฉันเกือบจะสับสนไปแล้ว ยุยไม่ใช่นางฟ้า แต่เป็นนางฟ้าที่มาเกิดใหม่ ฉันจำได้ดีเลย

"ถ้างั้นน้องก็ควรจะพักผ่อนนะ แม้ว่าจะเป็นนักเรียนก็จำเป็นจะต้องพักสมองด้วยนะ"

"อา นั่นมัน....พี่คะ วันนี้พี่ไม่ได้ยุ่งใช่มั๊ย?"

ยุยได้ถามออกมาอย่างระมัดระวังหลังจากที่ลังเลเล็กน้อย ฉันก็ได้หยักหน้าไป

"ใช่แล้ว พี่ไม่ได้มีเรียนในวันนี้ ดังนั้นพี่เลยกำลังพักผ่อน"

"อืมม พี่คะ"

"มีอะไรก็พูดมาได้เลยยุย"

"ถะ ถ้ามันโอเค...พี่อยากจะไปดูหนังกับหนูมั๊ย?"

ฉันได้ลุกขึ้นจากโซฟาในทันที ระหว่างนอนเหยียดบนโซฟากับไปดูหนังกับยุย มันเป็นแน่นอนว่าอะไรมันดีกว่าในการใช้เวลาในการพักผ่อนของฉันอยู่แล้ว

"แน่นอนสิ พี่ว่างไปดูหนังกันเถอะ"

"แต่วันนี้พี่ไม่ต้องไปสำรวจดันเจี้ยนหรอ? ตอนนี้พี่ดูยุ่งมากๆ..."

"ไม่เลย! พี่ทำมันเสร็จหมดแล้วสำหรับวันนี้พี่เลยรู้สึกเบื่อๆ พี่ต้องขอบคุณน้องมากๆนะที่ถามออกมา"

"ฮิฮิ..ขอบคุณค่ะพี่ ถ้างั้นหนูจะไปแต่งตัวและเตรียมตัวให้พร้อมนะ"

"เอาล่ะพี่ก็จะไปเตรียมพร้อมเหมือนกัน"

เพราะอย่างนั้นฉันกับยุยก็ได้อยู่ที่โรงหลังหลังจาก 30 นาทีต่อมา ฉันสามารถจะรู้สึกได้ถึงการจ้องมองจากรอบๆได้เลย แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มันเป็นเพราะว่ายุยสวยมากเกินไป

"แล้วเรากำลังจะดูหนังเรื่องอะไร?"

"คนนี้ที่นี่ เพื่อนของหนูบอกว่ามันสนุก แต่ว่าหนูไม่มีใครมาดูด้วยเลยเพราะว่าพวกเธอได้ดูกันแล้ว"

"เขาใจแล้ว แต่ว่านะยุย ถ้ามีเด็กผู้ชายที่ชวนน้องมาดูหนัง พี่ต้องการให้ยุยมาคุยกับพี่ก่อนเป็นอย่างแรก เพื่อความปลอดภัยน่ะนะ"

ดวงตาของฉันได้กลายเป็นจริงจังในทันทีที่พูดสิ่งนี้

"อา อืมม...หนูกลัวเด็กผู้ชาย ดังนั้นหนูก็เลยไม่มีเพื่อนเป็นเด็กผู้ชายเลยจริงๆ"

"จริงหรอ? ถ้างั้นก็โอเคเลย จำเอาไว้นะผู้ชายทุกคนเป็นคนชั่วร้าย ยกเว้นแค่พ่อกับพี่เท่านั้น"

"นั่นคือสิ่งที่พี่พูดอยู่เสมอเลย"

"มันคือเรื่องจริง ผู้ชายคือคนชั่วร้าย ยุยคงจะไม่เชื่อแน่ๆเลยว่าพวกเขาชั่วร้ายมากแค่ไหน"

มันเป็นความจริงโดยเฉพาะกับเด็กวัยรุ่นผู้ชาย ฉันเคยเป็นแบบนั้นมาก่อนฉันสามารถจะรับรองได้เลย! ยุยจะสามารถมีชีวิตนักเรียนอย่างมีความสุจได้โดยที่ไม่รู้เกี่ยวกับความรุนแรกของเด็กผู้ชายนี้เพราะว่าอุปกรณ์รักษะความปลอดภัยที่พ่อและฉันใส่ลงไปโดยที่เธอไม่รู้

"แล้วพี่ชายล่ะ?"

"ผู้ชายแบบพี่น่ะหายาก พี่จะคัดเลือกคนที่เหมาะสมให้สำหรับยุย ดังนั้นยุยเพียงแค่เลือกพวกเขาไปถ้ายุย แต่ถ้ายุยไม่ต้องการที่จะเลือกใครพี่ก็จะสนับสนุนยุยไปตลอดชีวิต!"

ฉันได้บังเอิญคลั่งไปนิดหน่อยแหะ ฉันได้มองไปที่ยุยอย่างระมัดระวัง โดยที่หวังว่ายุยจะไม่สังเกตุเห็นมัน โชคดีที่ว่ายุยได้หัวเราะออกมาอย่างน่ารัก

"เอาล่ะพี่ชาย หนูจะเชื่อในคำพูดของพี่และอยู่กับพี่ชายตลอดไป หนูหมายถึงน้องสาวน่ะ"

"แน่นอน! ยุยจะเป็นสิ่งแรกที่พี่ให้ความสำคัญ"

สิ่งนี้ฉันสามารถจะสาบานกับสวรรค์ได้เลย!

หลังจากนั้นฉันก็ได้ไปดูหนังกับยุย และเมื่อดูจบฉันกับยุยก็ได้ไปกินอาหารฟาสต์ฟู้ดที่อยู่ใกล้ๆ แม้ว่าฉันจะต้องการพ่ยุยไปที่ไหนสักที่ๆมีราคาแพงหรือกระทั่งซื้อร้านอาหารทั้งหมดให้เธอ ยุยก็เป็นหญิงสาวที่หาความสุขในสิ่งเล็กๆเท่านั้น บางทียุยอาจจะไม่ใช่แค่นางฟ้าที่กลับมาเกิดธรรมดา แต่อาจจะเป็นเทพธิดาที่กลับมาเกิดเลยก็ได้

"เฟรนฟรายพวกนี้อร่อยมากๆเลย"

"แต่ว่าอย่าได้กินมันมากเกินไปนะ ยุยอาจจะต้องจบลงเหมือนกับคนที่พี่รู้จัก"

"ใครหรอ?"

"แม่มดมันฝรั่ง"

ฉันได้ตอบกลับไปในขณะที่จิบโค๊กในแก้ว จากนั้นเองฉันก็ได้ยินเสียงวางถาดลงบนโต๊ะ เมื่อฉันหันไปมองแม่มดมันฝรั่งก็อยู่ที่นั่น ด้วยใบหน้าซีดๆเธอได้สั่นเล็กน้อย

สำหรับบนถาดของเธอมันไม่มีแฮมเบอเกอร์อยู่เลยมันมีเพียงแค่กองเฟรนฟรายเท่านั้น อย่างที่เธอไม่ได้ซ่อนตัวจริงของเธอเอาไว้เลยแม้ว่าจะใส่ชุดคลุมปกปิดเอาไว้

"ชะ ชะ ชะ ชะ ชิน"

"มีมอนสเตอร์อยู่ใกล้ๆงั้นหรอ? ทำไมเธอถึงสั่นอย่างนั้นล่ะ?"

"....พี่คะ?"

ด้วยเสียงเรียกของยุยฉันได้หันกลับไป เธอได้มีรอยยิ้มอย่างมากบนใบหน้า

บางสิ่งบางอย่างมันแปลกไป มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นรอยยิ้มแบบไหน แต่ว่ามันก็ยังให้ความรู้สึกหนาวเหน็ฐ มันมีบางอย่างที่ผิดปกติกับดวงตาของฉัน

"มีอะไรผิดไปหรอยุย?"

"นั่นใครคะ?"

"ชิน นั่นเป็น ฟะ ฟะ ฟะ แฟนสาวของนายหรอ?"

ไม่เหมือนใบหน้าที่ยิ้มเย็นๆของยุย ซู เยอึนเกือบจะร้องไห้ออกมา เธอทำเฟรนฟรายตกลงไปหรอ? ฉันอดไม่ได้ประหลาดใจ ด้วยการถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ของฉัน ฉันได้ปล่อยให้ซู เยอึนได้นั่งลง หลังจากทั้งหมดนี้การให้เธอยืนอยู่ตรงนั้นมันจะนำไปสู่สิ่งที่น่ารำคาญมากขึ้น

"สวัสดีค่ะ หนูเป็นน้องสายของพี่ชาย ยุยค่ะ"

"อา สวัสดีฉันซู เยอึน"

หลังจากที่ได้แนะนำตัวกัน ความหนาวเหน็บจากยุยก็ได้หายไป ซู เยอึนก็หยุดที่จะร้องไห้ แต่ความตรึงเครียดมันก็ยังสามารถจะเห็นได้ชัดเจน ในเวลาเดียวกันฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย มันจะมีบางอย่างที่เกิดขึ้นเสมอเมื่อฉันได้พบกับซู เยอึนนอกโรงเรียน วันนี้มันก็จะเหมือนเดิมมั๊ยนะ?

"คุณบอกว่าคุณเป็นเพื่อนร่วมฉันกับพี่หรอค่ะ?"

"อา ใช่แล้ว ความสัมพันธ์ของฉันกับชินเป็นปกติดีโดยที่น้องไม่จ้องกังวลอะไรอีกด้วย..."

"ยัง? ความสัมพันธ์?"

"ฮิ้!"

ยุยได้ทำรอยยิ้มแจ่มใจอีกครั้ง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างซู เยอึนเริ่มเหงื่อแตกและไม่สามารถที่จะสบตากับยุยได้

"คุณเป็นเพื่อนร่วมฉันกับพี่ใช่มั๊ย?"

"ชะ ใช่"

"คุณไม่ได้เดทกับพี่ แต่เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น"

"ชะ ใช่ นั่นมันถูกแล้ว"

"ถ้างั้นคำว่าความสัมพันธ์นั่นก็ไม่ใช่คำที่ไม่เหมาะสม ฮุฮุ หนูไม่ได้กังวลอะไรนะ"

ลักยิ้มได้ปรากฏบนใบหน้าของยุย เอ๊ะ? ความหนาวเย็นมันได้กวาาดผ่านฉันมาอีกครั้ง ยุยเป็นผู้ตื่นขึ้นหรอ? เมื่อฉันได้ตั้งใจคิดอย่างจริงจังว่ายุยอาจจะได้กลายมาเป็นผู้ใช้พลัง ยุยก็ได้ขัดขึ้น

"ช่วยดูแลพี่ด้วยนะคะ พี่สาวเยอึน อย่างที่คุณเห็นพี่เป็นคนที่บริสุทธิ์มากๆและแน่วแน่ ถ้าหากมีผู้หญิงที่ไม่มีเข้ามาหาพี่ พี่ก็จะถูกหลอกได้ง่าย หนูหวังว่าคุณจะช่วยดูแลพี่ได้นะคะ ในฐานะเพื่อนที่ดี"

"คะ ค่ะ"

"และก็หนูยังเด็กกว่านะคะ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นจะพูดอย่างสุภาพก็ได้"

"คะ คะ...โอเค"

ในขณะที่ยุยและซู เยอึนกำลังคุยกัน ฉันก็ไม่สามารถจะเข้าใจได้ ฉันได้กินแฮมเบอเกอร์ของฉันไปอย่างง่ายๆ จริงๆแล้วการคุยกันของผู้หญิงมันเหมือนกับรหัสลับอะไรบางอย่าง ฉันไม่สามารถจะเข้าใจอะไรได้เลย อย่างไรก็ตามฉันได้เช้าใจอยู่สองเรื่อง หนึ่งก็คือซู เยอึนไม่ได้มีอำนาจเหนือกว่ายุยในด้วยเหตุผลบางอย่าง และอีกอย่างคือยุยอาจจะมีพลังในการควบคุมความหนาวเย็นได้

เมื่อมันถึงเวลาที่บทสนทนาได้จบลง ฉันก็ได้วางห่อแฮมเบอเกอร์ที่หมดแล้วลง

"น้องต้องการจะกลับแล้วหรอยุย? มีอะไรที่ต้องการจะซื้อมั๊ย?"

"อืม...พี่คะเราไปช้อปปิ้งเสื้อผ้ากันได้มั๊ย?"

"แน่นอน พวกเราสามารถจะไปทำได้"

เมื่อได้เราได้ออกมาจากร้านอาหารซู เยอึนก็ได้ตามพวกเรามาอย่างเงียบๆ ด้วยความสามารถในการซ่อนตัวของเธอทำให้แม้แต่หน่วยงานลับระดับสุดยอดก็ต้องการตัวเธอ อแต่แล้วยุยก็ได้มองไปที่เธอด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

ไม่นานหลังความรู้สึกที่ไม่สบายใจของฉันที่ได้เจอกับซู เยอึนมันก็เป็นความจริง เมื่อพวกเราได้ผ่านร้านขายทีวีแหง่หนึ่ง ก็ได้มีข่ายด่วนเข้ามา

[ข่าวด่วน เกตที่ตั้งอยู่ในศูนย์การค้าของเมื่อกวางโจวในประเทศจีนได้หายไปและมีหมูป่ายักษ์ขนาดกว่า 50 เมตรได้ปรากฏตัวออกมา รัฐบาลจีนได้สั่งให้ผู้พิทักษ์ไปหยุดหมูที่บ้าคลั่งนี้แล้ว แต่ว่าตอนนี้มีผู้บาดเจ็บกว่าพันรายที่ได้รับการยืนยันแล้ว...]

[มอนสเตอร์ขนาดยังก็ได้ปรากกฏตัวขึ้นที่เกตในเซี่ยงไฮ่้และปักกิ่งซึ่งนั่นเป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก รัฐบาลจีนได้อธิบายว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจากการที่มีโจรที่แอบเข้าไปในเกตโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ อย่างไรก็ตามเนื่องจากทั้งห้าประตูที่ตั้งอยู่ในประเทศจีนได้หายไปในเวลาอันสั้นและมรผู้พิทักษ์จำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่แห่งนั่น คำพวกของพวกเขาอาจจะไม่เป็นจริง....]

ฉันได้หยุดเดินไป ในทีวีฉันได้เห็นหมูป่ายักษ์ขนาดเท่าตึกไปวิ่งไปในเมืองกวางโจว อาคารหลายแห่งได้พังทลายลงไป มันทำให้ฉากขึ้นดูเหมือนกับในหนังเลย การวิ่งอย่างไม่หยุดของหมูป่ายักษ์มันได้ทำให้อาคารทรุดตัวลงไปและถนนยางมะตอยได้สั่นสะเทือน ที่ด้านหน้าของมันมีจุดเล็กๆอยูด้วย ซึ่งฉันคิดว่านั่นคงจะเป็นกลุ่มผู้พิทักษ์ของประเทศจีน แน่นอนว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้กับหมูป่ายักษ์เลย พลเรือนเสียชีวิตด้วยงั้นหรอ? มันอาจจะง่ายกว่าที่จะนับจำนวนของผู้รอดชีวิตแทน

ในทันทีหลังจากนั้นก็ได้มีข้อความสามข้อความเข้ามาในหูของฉัน

[เหตุการณ์การจู่โจมได้แตกออก! ระดับ C+ จำนวนคนต่ำกว่า 500 คนลงไป การจู่โจม 'หมูป่ายักษ์' นักสำรวจคนใดจากโลกที่ต้องการจะเข้าร่วม ขณะที่คุณได้แสดงความปรารถนาที่จะเข้าร่วม คุณจะถูกเทเลพอตมาในตำแหน่งการจู่โจมในทันที และคุณจะกลับไปที่ตำแหน่งเดิมหลังจากที่เคลียร์เหตุการณ์การจู่โจมแล้ว]

[เหตุการณ์การจู่โจมได้แตกออก! ระดับ C จำนวนคนต่ำกว่า 1000 คนลงไป การจู่โจม 'คลื่นคราเคนจิ๋ว' นักสำรวจคนใดจากโลกที่ต้องการจะเข้าร่วม ขณะที่คุณได้แสดงความปรารถนาที่จะเข้าร่วม คุณจะถูกเทเลพอตมาในตำแหน่งการจู่โจมในทันที และคุณจะกลับไปที่ตำแหน่งเดิมหลังจากที่เคลียร์เหตุการณ์การจู่โจมแล้ว]

[เหตุการณ์การจู่โจมได้แตกออก! ระดับ C+ จำนวนคนต่ำกว่า 300 คนลงไป การจู่โจม 'เสือเขี้ยวดาบยักษ์' นักสำรวจคนใดจากโลกที่ต้องการจะเข้าร่วม ขณะที่คุณได้แสดงความปรารถนาที่จะเข้าร่วม คุณจะถูกเทเลพอตมาในตำแหน่งการจู่โจมในทันที และคุณจะกลับไปที่ตำแหน่งเดิมหลังจากที่เคลียร์เหตุการณ์การจู่โจมแล้ว]