บทที่ 45 - เหตุการณ์ดันเจี้ยน (8)
บทที่ 45 - เหตุการณ์ดันเจี้ยน (8)
”
'ขอโษนะ แต่ว่าฉันจะต้องเป็นคนแรกที่แข็งแกร่งขึ้น พ่อฉันจะจ่ายค่าที่พ่อทำให้ฉันเป็นนักสำรวจให้ในภายหลัง!'
ฉันได้พูดออกมาในใจ ฉันรู้ดีว่าถ้าฉันพูดมันออกมาดังๆ พ่อก็จะทำการต่อสู้กับฉันในทันที ฉันได้ดัดสินใจชดเชยให้พ่อโดยการลืมเกี่ยวกับกาารกระทำที่น่าอับอายของพ่อเมื่อตอนที่อารัคเน่ปรากฏตัว
เมื่อฉันได้เสร็ตสิ้นข้อตงลงกับพ่อด้วยการคิดเองเออเองแล้ว ฉันก็มองไปที่หอกในช่องเก็บของด้วยรอยยิ้ม มัสติฟอร์ดได้สะดุ้งเล็กน้อย มันดูเหมือนกับว่าเธอจะเป็นคนที่มีผลงานเป็นอันดับ 2
"อา ฉันเป็นคนที่ 2 เยื่ยม มันจะน่าอับอายมากเกินไปถ้าไม่ใช่แบบนี้ เอาล่ะมาดูกัน...อี้"
มัสติฟอร์ดได้เดาะลิ้นของเธอราวกับว่าเธอไม่ชอบในสิ่งที่ได้เห็น อืมม ฉันไม่สามารถจะเข้าใจเธอได้ มันมีไอเทมอยู่สองชิ้นที่เธอจะสามารถเลือกได้ เดรสผ้าไหมมันเห็นได้ชัดว่าดีที่สุด แต่เธอก็มีชุดที่ยอดเยี่ยมสำหรับต่อสู้อยู่แล้ว นอกจากนี้ก็ยังไม่มีการรับประกันว่าชุดผ้าไหมที่ดรอปจากมอนสเตอร์ระดับ A จะดีกว่าชุดที่เธอได้รับมาจากชั้นที่ 45
มันชัดเจนว่าถ้าเธอได้เลือกต่างหูซึ่งนั่นก็หมายความว่ามินามิจะต้องเลือกชุดเดรสผ้าไหมแน่นอน แม้ถ้าผลงานของเธอจะสูงกว่าพ่อก็ตาม เธอก็จะไม่เลือกสร้อยข้อมือแทนชุดแน่นอน อย่างไรก็ตามชุดนี้ก็ยังไม่ใช่อุปกรณ์ที่เหมาะสมกับแท้งแบบเธอ
แม้ว่าพ่อจะยืนทีที่จะเอาชุดเดรสถ้าเหลือแค่มัน ส่วนมินามิไม่รู้ว่าเธอจะต้องการอะไรนี่จึงเป็นเหตุผลให้มัสติฟอร์ดลังเล เธอกำลังกังวลเกี่ยวกับมินามิ
มัสติฟอร์ดได้พึมพัมกับตัวเองและถามมินามิ ดูเหมือนว่าเธอต้องการที่จะให้มินามิตัดสินใจ
"สุมิเระ ระหว่างต่างหูกับสร้อยคอมือ และชุดเดรส เธอจะเลือกอะไร?"
"พะ พี่สาวเลือกสิ่งที่พี่ต้องการได้เลย พี่ไม่ต้องทำเพื่อฉันหรอก ผลงานของฉันมันน่าจะต่ำมากที่สุด"
"อะไรนะ? ฉันสามารถจะใช้ทักษะได้อย่างอิสระเพราะว่าเธอปกป้องฉัน! ฉันจะโกรธแล้วนะถ้าเธอยังพูดแบบนั้นอีก"
ฉันได้คาดหวังอย่างมาก แต่เธอก็เป็นคนดีเกินไป! เธอสามารถจะแสดงความรักให้กับหญิงสาวได้ยังไง? ฉันสงสัยว่าเธอเป็นไบโบล่า ไม่สิ มันอาจจะเป็นแผนการที่จะดึงมินามิเข้ามาในองค์กรของเธอ
ถ้ามันเป็นงั้นเธอก็จะมีทักษะการแสดงที่น่ากลัว.... แน่นอนว่าฉันนั้นรู้สึกถึงความจริงใจจากคำพูดของเธอ มันไม่เหมือนกับการหลอกลวง มินามิก็ต้งรู้สึกถึงมันอย่างแน่นอน
"พี่สาว...!"
"ยะ อย่ามองฉันแบบนั้น ฉันแค่บอกสิ่งที่คิดเองนะ"
"พี่สาววว!"
เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองคนกอดกัน ฉันก็ได้ละสายตาไป ช่วยหยุดแสดงความรักกันและเลือกไอเทมเพื่อที่พี่เราจะจัดการต่อได้มั๊ย
ในตอนท้ายมัสติฟอร์ดก็ได้เลือกชุดเดรสไปซึ่งนั้นหมายความว่ามินามิไม่ได้เลือกเอาชุด มัสติฟอร์ดได้มองไปที่ชุดที่ได้มาอย่างเงียบๆในขณะนั้นเธอก็ยิ้มออกมา
คนต่อมาก็คือพ่อ และเขาก็ได้ใช้เวลาอย่างไม่คาดคิด
"นายกำลังคิดอะไร?"
ฉันสงสัยว่าพ่อของฉันจะทำตัวเหมือนคนเลยมั๊ย แน่นอนว่าพ่อของฉันได้ปัดเป่าความกังวลของฉันไปอย่างรวดเร็ว
"ไม่นะ ฉันเพียงแค่กำลังคิดว่าภรรยาของฉันจะสวยแค่ไหนเมื่ใส่ต่างหูนี้"
"นายสามารถจะหยุดการทำตัวเป็นสามีที่ภักดีได้นะ...เพียงแค่ซื้อตุ้มหูสวยๆให้เธอจากที่อื่น มินามิชอบตุ้มหูนี้มากกว่าสร้อยข้อมือเช่นกัน"
"ภรรยาของคุณลุงจะเป็นเป็นคนที่โชคดีมากแน่ๆ เธอมีสามีคิดถึงเธอก่อนที่เขาจะรับรางวัลอีกด้วย"
"อะแฮ่ม ใช่แล้ว...ยวน ฮวาวูนายพูดถูก ต่างหูจะต้องดีมากกว่ากำไรข้อมือสำหรับเด็กผู้หญิงแหละนะ"
ในตอนท้ายพ่อก็ได้เห็นใจมินามิเลือกสร้อยข้อมือไป ตอนนี้เหลือเพียงรางวัลเดียวเท่านั้น แต่ก่อนที่มินามิจะหยิบมัน พวกเราก็มาได้รวมตัวกันตามที่คุยกันไว้ในก่อนหน้านี้
"ตรวจสอบให้แน่ใจว่าพลังชีวิตและมานาของพวกเราได้รับการฟื้นฟูแล้ว ถ้าการจู่โจมบอสปรากฏขึ้น ฉันจะใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นพวกนายก็ต้องใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดก่อนที่จะเกิดการบาดเจ็บล้มตาย เข้าใจนะ?"
"พวกเราไม่สามารถที่จะเตือนผู้ใช้พลังคนอื่นๆได้หรอ? ถ้ามีคนอื่นๆจบลงด้วยความเจ็บปวด มันขึ้นอยู่กับเธอนะมัสติฟอร์ด
"บอสการจู่โจมมันจะเล็งมาที่ปาตี้ที่เคลียร์เหตุการณ์ดันเจี้ยนโดยอัตโนมัติ คนอื่นๆจะไม่ได้รับบาดเจ็บเว้นแต่ว่าพวกเขาจะเข้ามาขวางทาง อย่าได้ดูถูกผู้ใช้พลังระดับ SS นะ!"
"อืม เอาล่ะ โอเค"
แน่นอนว่านั่นฉันก็แค่ล้อเล่น เมื่อมัสติฟอร์ดฟื้นฟูมานาเสร็จสิ้น ฉันเชื่อว่าเธอสามารถที่จะหยุดบอสได้ตามที่เธอบอก ตอนนี้ฉันได้มีประสบการณ์ในการเคลียร์ดันเจี้ยนร่วมกันกับเธอแล้ว ฉันก็ได้เข้าใจอย่างชัดเจนว่าความมั่นใจที่มากมายของเธอนั้นมาจากไหน
ถ้าเพียงแค่เธอจริงจังกับการต่อสู้มากกว่านี้ เธอก็จะแข็งแกร่งมากยิ่งกว่านี้มาก... บางทีความซุ่มซ่ามของเธออาจจะเป็นผลข้างเคียงจากการที่เธอได้รับพลังที่แข็งแกร่งมาอย่างเฉียบพลันก็ได้ ฉันไม่จำเป็นจะต้องกังวลเลย ฉันเชื่อว่าเธอจะได้รู้ด้วยตัวเองในซักวันหนึ่ง ฉันได้แค่หวังว่ามันจะไม่อยู่ในสถานการณ์ที่เกี่ยวกับข้องกับชีวิตก็พอ
หลังจากที่ทุกคนพักผ่อนกันเสร็จแล้วมินามิก็ได้หยิบเอาต่างหูมาและเมื่อการแจกรางวัลเสร็จสิ้น ทุกคนๆต่างก็ตรึงเครียดขึ้นและเตรียมพร้อมสำหรับการจู่โจมบอสที่จะปรากฏออกมา อย่างไรก็ตามก็ได้มีเสียงข้อความออกมา
[คุณได้เคลียร์เหตุการณ์ดันเจี้ยนระดับ A สำเร็จ! ทุกๆคนในปาตี้ได้รับโบนัสสเตตัส 1 แต้ม!] [ตอนนี้คุณกำลังกลับไป]
"เอ๊ะ? แล้วเกี่ยวกับการจู่โจมบอสล่ะ?"
"มันไม่มี! เมื่อการจู่โจมบอสปรากฏ เมื่อรางวัลได้ถูกแจกแล้ว จากนั้นมันจะปรากฏขึ้นมาหลังจากที่พื้นทรุดลงไป ในกรณีนี้พวกเราจะรีบขึ้นไปและรวมตัวกัน! ฉันจะได้ใช้เวทย์ปิดกั้นการรับรู้!"
ได้มีความรู้สึกที่ว่างเปล่าทิ้งเอาไว้ พวกเราได้วิ่งไปรวมกับมัสติฟอร์ด เธอได้พึมพัมอะไรบางอย่างกับตัวเองจากนั้นก็เปิดมือขึ้น ในเวลาเดียวกันน้ำวนสีดำก็ได้ปรากฏขึ้นมาด้านล่างพวกเราและพวกเขาก็รู้สึกเสียสติอีกครั้ง
เมื่อฉันตื่นขึ้น พวกเราก็ได้มาอยู่ที่ห้างสรรพสิ้นค้าแล้ว เมื่อเกตมันหายไปอย่างกระทันหันและเผยให้เห็นห้างสรรพสินค้าพวกผู้พิทักษ์ที่ปกป้องที่นี่อยู่ก็เริ่มสะดุ้งและเริ่มมองไปรอบๆ เราได้พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะซ่อนเร้นร่องรอยในขณะที่เราเดินออกไป
เนื่องจากว่าฉันเป็นคนจัดการกับศพแมงมุมยักษ์และบลูโสตน ศพของอารัคเน่และบลูสโตนของมันก็ได้ถูกดูแลไว้โดยฉัน
ผู้ใช้พลังสามารถที่จะสร้างบัญชีเฉพาะที่สามารถได้กับผู้ใช้พลังได้ที่ธนาคาร ซึ่งนั่นหมายความว่าชื่อจะเป็นไปตามที่ตั้งมาของผู้ใช้พลัง แม้ว่าจะจะมีความต้องการที่จะพิสูจน์ตัวตนของผู้ใช้พลังโดยการตรวจสอบบัญชี แต่ว่าอย่างนี้มันจะได้ประโยชน์มากยิ่งกว่าการทำแบบนั้น
ฉันได้บันทึกชื่อบัญชีธนาคารของทุกๆคนลงไปเพื่อที่จะแจกจ่ายร่างวัลจากอารัคเน่และส่วนแบ่ง 10% จากแมงมุมยยักษฺ ในขณะที่พวกเราแยกย้ายกันออกมามันก็มีความเชื่อมั่นอย่างมากในระหว่างพวกเรา
หลังจากที่เราได้ว่างแผนทุกสิ่งแล้วพวกเราก็จะแยกตัวกันออกไป
"ฟู่ ขอบคุณสำครับการรับฟังคำขอของฉันนะ สุมิเระ ยวน ฮวาวู และก็คุณลุงยงอู ด้วยเหตุนี้ฉันจะยกโทษให้ทั้งสองคนที่ปฏิเสธที่จะเข้าสู่องค์กรของฉัน
"เธอยังคงที่จะต้องการปะทะกับพวกเรา?"
"ชู่"
ฉันจำได้ว่าเธอเคยพูดว่าเธออ่อนแอในการต่อสู้ระยะประชิดนะ แต่ว่าข้อศอกของเธอเจ็บจริงๆ หลังจากที่เธอได้กระทุ้งฉัน เธอก็ยื่นมือไปจับมือกับพ้อ
"ฉันชอบในวิธีการพุ่งออกไปโดยไร้ซึ่งความกลัวของนายนะคุณลุง นายแข็งแกร่งมาก"
"ฮ่าๆๆๆ เธอก็เท่มากเช่นกันแม่สาวน้อย ฉันยินดีที่จะร่วมทีมด้วยกันกับเธออีกในอนาคตนะ"
"นายซื่อสัตย์มากขึ้นแล้วนี่! ถ้ามันเป็ลุง เพียงแค่ติดต่อมาหาฉัน ฉันก็จะต้อนรับนายเสมอ"
หลังจากที่พวกเรได้ต่อสู้ด้วยกันพวกเราไม่จำเป็นจะต้องระวังกันแล้ว นอกจากนี้เมื่อได้ต่อสู้ด้วยกันพวกเราก็ได้ยืนยันแล้วว่าแต่ละคนเป็นคนมีคุณธรรม หลังจากที่จับมือกับพ่อมัสติฟอร์ดก็ได้กอดมินามิอีกครั้ง
"สุมิเระ! ขอบคุณสำหรับการที่มาจากญี่ปุ่นเพื่อฉันนะ ฉันรักเธอ!"
"หนูก็ด้วยพี่สาว"
ดูเหมือนว่าพวกเราจะเคยพบกันมาก่อน และติดต่อกันตลอดๆ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้มินามิบินมาจากที่ญี่ปุ่น บางทีมันอาจจะเป็นพวกเขาเป็นผู้หญิงก็ได้เลยเข้ากันได้เร็ว
"เธอสามารถจะมานอนที่บ้านฉันได้นะในวันนี้ แม่ฉันบอกว่าจะเตรียมอะไรอร่อยๆเอาไว้ด้วยนะ"
"ว๊าว ขอบคุณค่ะพี่สาว"
"เอาล่ะ ฉันไปนะ"
เพราะว่าทั้งสองคนดูเหมือนว่าจะต้องการอยู่ด้วยกันอีกซักหน่อย ฉันเลยรีบหนีออกมา เมื่อฉันพยายามที่จะออกไปหลังจากโบกมือลา มัสติฟอร์ดก็ได้รีบคว้าข้อมือฉัน
"โว้ว!"
"ยะ ยวน ฮวาวู"
"อะไร?"
"ขะ...ขอบคุณที่มานะ แม้ว่ามันจะไม่มากเท่าฉัน ตะ แต่อย่างน้อยนายก็ช่วยทำให้ฉันมั่นใจมากยิ่งขึ้น"
เธอยังคงกอดมินามิอยู่ทำให้ฉันไม่สามารถเห็นใบหน้าของเธอได้ อย่างไรก็ตามฉันรู้ว่าเธอเป็นคนจริงใข ความรู้สึกของฉันกับเธอดีขึ้นเรื่อยๆ ฉันจึงตอบกลับไป
"ใช่แล้ว ฉันรู้ดี ถ้างั้นฉันไปนะ"
"นะ นาย...ไม่ได้ด้วยกันหรอ? ที่บ้านของฉัน"
"ไม่ ฉันไม่ไป ใครจะรู้ล่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันไป?"
"บ้านของฉันเป็นบ้านปกตินะ!"
ฉันพบว่ามันตลกมากที่ผู้ใช้พลังระดับ SS ที่สามารถจะสร้างคฤหาสน์ได้ด้วยทองอยู่ในบ้านที่ปกติ เธอได้พูดถึงบ้านของแม่เธอด้วยร้อยยิ้ม ฉันได้ส่าวยมือและเดินไป
"ถ้างั้นไว้เจอกันใหม่นะ เหนือนกันนะมินามิ เธอนี้เป็นคนที่ทนจริงๆ ฉันจะไปหาเธอในภายหลัง"
"ชะ ใช่แล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะยวน ฮวาวู"
"ยวน ฮวาวูไว้เจอกันใหม่นะ"
"เยียร์ คุณลุงคัง ยงอู"
หลังจากที่ได้ลาทุกๆคน ฉันก็ได้เดินไปรอบๆด้วยชุดเกล็ดลิซาร์ดแมนที่กำลังสร้างเสียงที่น่าพอใจ
มีเรื่องที่เกิดขึ้นมากมาย มันเป็นโอกาสดีที่จะได้เห็นความแข็งแกร่งของนักสำรวจดันเจี้ยนคนอื้นๆและเป็นโอกาสดีที่จะสำรวจดันเจี้ยนที่ปรากฏขึ้นบนโลก
ฉันรู้สึกดีกับมัน ความอันตรายที่เข้ามาในตอนที่ฉันได้สู้กับอารัคเน่ ความเร็วศักดิ์สิทธิ์นั่นเป็ฯทักษะใช้งานที่สมบูรณ์แบบ นอกจากนี้ฉันยังได้รับทักษะสายฟ้าคลั่งมาอีกด้วย
ทุกๆอย่างมันน่าพอใจมาก
'สนุกอะไรแบบนี้ ฉันอาจจะกลายเป็นเสพติดมันก็ได้'
ถ้าฉันจะให้คะแนนมัน ฉันก็จะให้ไปเลยทั้งหมด 5 ดาว ฉันรู้สึกว่ามันอะไรที่สุดยอดมากจนไม่สามารถจะอธิบายได้เลย ฉันไม่สามารถจะซ่อนรอยยิ้มที่ออกมาจากปากฉันได้อีกต่อไป
โลกนี้มันเป็นสถานที่ๆสวยงาม
ดันเจี้ยน! มอนสเตอร์! ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนสร้างโลกที่อันตรายแบบนี้ แต่ฉันก็รู้แน่นอนอย่างหนึ่ง 'พวกมันทำให้ฉันแข็งแกร่ง!'
"ฉันจะกลาบเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด"
แข็งแกร่งที่สุดจนไม่มีใครที่กล้าจะต่อต้าน ฉันได้ให้คำมั่นไว้กับตัวเองและเริ่มมุ่งหน้าไปยังศูนย์การค้า ตอนนั้นเองฉันก็ได้ยินเสียงโทรเข้าจากยุย
[พี่ค่ะ พี่อยู่ไหน? พี่ได้ลงทะเบียบผู้ใช้พลังหรือยัง?]
"ยุยหรอ! ใช่แล้ว พี่ได้แจ๊คพ็อตจากการล่าครั้งแรกด้วยนะ!"
[จริงหรอ! เจ๋งไปเลย...แล้วมีได้มากแค่ไหนหรอ?]
"หลายร้อยล้านเลยล่ะ! พี่จะเอาไก่ทอดกลับไปฝากนะ ถ้าอยากจะได้อะไรอีกก็บอกพี่นะ"
[ไก่ทอด! หนูรักพี่ที่สุดเลย]
"ใช่ ใช่ พี่ก็รักยุยเหมือนกัน แค่รออีกเดี๋ยวนึงนะ"
อา วันนี้มันเป็นวันที่ดีจริงๆ ไม่มีอะไรที่มันดีไปกว่าการกินไก่ด้วยกันกับน้องสาวตัวน้อยหรอกนะ
