บทที่ 38 - เหตุการณ์ดันเจี้ยน (1)
บทที่ 38 - เหตุการณ์ดันเจี้ยน (1)
”
เร็นได้ซื้อตั๋วต่อสู้มาเป็นจำนวนมาก เขาดูเหมือนว่าจะเป็นคนประเภทเดียวกับฉัน เขาไม่ต้องการที่จะซื้ออุปกรณ์หรือพวกของใช้อื่นๆเลยนี่มันจึงเป็นผลให้เขามีทองทีรอบเอาไว้ไม่น้อย แม้ว่าในตอนที่เขาได้ใช้มันทั้งหมดไป เขาก็ไม่ได้สนใจเลย
รูปลักษณ์ในการแก้ปัญหาสามารถมองเห็นได้จากใบหน้าของเขา
"ในที่สุดฉันก็พบกับคนที่จะช่วยฉันแล้ว ถ้าฉันไม่เชื่อในตัวนาย ฉันก็ไม่สมควรที่จะเรียกตัวเองว่าเร็น"
"กึก...นี่เจ้าของร้านในการแลกเปลื่ยน ฉันจะใช้บัตรนี้"
"ได้ ได้ ขอบคุณมากคุณลูกค้า ไว้มาใหม่นะ"
ฉากการซื้อตั๋วต่อสู้ของเร็นมันเหมือนกับการแลกเงินเป็นชิปในคาสิโน่เลย โชคดีที่อยู่ด้วย เขาก็อาจจะได้รับแจ็คพ็อต
"โรเล็ตต้า ของฉันก็ใกล้จะหมดแล้วเช่นนั้น ฉันขอเพิ่มอีก 30 อันได้มั๊ย?"
"ได้สิคุณชิน 30 อันใช่มั๊ย? นั่นรวมเป็นราคา 70000 ทอง"
แปลก ด้วยเหตุผลบางอย่างส่วนลดมันได้สูงขึ้นสำหรับฉัน ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับมันแต่ว่าน่าเสียดายที่เร็นก็หยิบคำพูดของเธอขึ้นมา
"เอ๊ะ? เจ้าของร้านมันไม่ใช่ว่าเป็นจำนวนที่ผิดหรอ? 30 อันมันควรจะเป็น..."
"คุณลูกค้ามัน 70000 ทอง สิ่งนี้คือสำหรับชิน"
โรเล็ตต้าได้มีออร่ารอยยิ้มที่น่ากลัว อย่างไรก็ตามนั่นก็ยังไม่เพียงพอที่จะห้ามความโง่เขลาของเร็น
"ถ้างั้นคุณก็ไม่ควรที่จะให้ราคานั้นกับฉันด้วยงั้นหรอ? ฉันได้ให้เธอ 4000 ทองต่อหนึ่งตั๋ว"
"ฟู่ ดูเหมือนว่าคุณลูกค้าจะยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับชั้นขายของนะ"
"คุณหมายถึงอะไร? มันไม่ควรจะเป็นราคาเดียวกันหรอ?"
โรเล็ตต้าได้มองไปที่เร็นด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็หัวเราะ รอยยิ้มของเธอน่ากลัวมากจนฉันกลัวว่ามันจะมาเข้าฝันฉัน
"ชินน่ะเป็นสมาชิกระดับพรีเมี่ยมและสมาชิกชั้นดีดังนั้นเขาจึงสามารถจะซื้อของได้ในราคาที่ถูกกว่า คุณเข้าใจใช่มั๊ย? คุณสมองทึบ"
"อืมม? พรีเมี่ยม? ดังนั้นมันจึง.."
ไม่ มันไม่ได้มีเรื่องแบบนั้นหรอก ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย
ฉันได้รับหยิบเอาทองออกมาอย่างรววดเร็วเพื่อที่จะหยุดการพูดคุยของคนโง่
"นี่ 70000 ทองเหมือนเคยนะขอบคุณมากโรเล็ตต้า"
"....เร็วเถอะไปเริ่มการจู่โจมของนายต่อ การขอบคุณของนายมันทำให้ฉันสั่น"
เหมือนอย่างที่ฉันเคยพูดเลย หัวใจของพวกผู้หญิงนั้นมันแปรปวนยิ่งกว่าสภาพอากาศ หลังจากที่เธอได้ขายตั๋วต่อสู้อย่างมีความสุขด้วยราคาที่ถูก อารมณ์ของโรเล็ตต้าก็ดูเหมือนจะเปลื่ยนไปเป็นแย่ลงขณะนั้นเธอก็ได้พยายามไล่ฉันออกไปด้วยใบหน้าที่เร่งร้อน น่าเศร้าใจนักฉันได้ออกมาจากชั้นซื้อขายถ้าหากว่าวันหนึ่งมันมาถึงเมื่อโรเล็ตต้าและฉันคุยกันอย่างเปิดเผยจะเป็นยังไงนะ? ทันใดนั้นเองเร็นก็ถามคำถามกับฉัน
"คุณกำลังเดทกับเจ้าของร้านหรอ?"
มันจะต้องใช้เวลาพักหนึ่งในการประมวลผลในสิ่งที่เขาพูด หลังจากนั้นฉันก็ยืนนิ่งไป ฉันแทบจะไม่ามารถตอบกลับไปได้
"...อะไรนะ?"
"ไม่ว่าฉันจะมองยังไงนั่นมันก็คือการทะเลาะกันของคนรัก"
บทสนทนาของเราต่างจากปกติงั้นหรอ? ทันใดนั้นฉันก็ได้นึกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง เร็นแน่นอนว่ามีใบหน้าเป็นเพศชายและมีสุขภาพที่ดีแต่ว่า...
"เร็นนายโสดมาตลอดชีวิตงั้นหรอ?"
"นะ นายรู้ได้ยังไง?"
ฉันพูดถูก ฉันสามารถจะบอกได้เลยเพราะว่าฉันก็เป็นเหมือนกัน เวรเอ้ย ฉันไม่ได้ต้องการที่จะเกี่ยวข้องกับเขาแบบนี้เลย
"นายคิดว่าชายกับหญิงที่คุยกันอย่างเป็นมิตรจะต้องอยู่ในความสัมพันธ์กันใช่มั๊ย?"
"ฮุก!"
"ถ้านายเห็นผู้หญิงมองมาที่นาย นายก็จะเล่นผมของนายและคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะพูดเมื่อเธอเดินเข้ามาหานายใช่มั๊ย?W
"ฮุก!"
ฉันได้วางแผนล้อเลียนเร็นอย่างต่อเนื่องในขณะที่เราเดินไปที่ห้องบอส แต่เพราะว่าฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันก็กำลังทรมานตัวเองไปด้วย ฉันเลยหยุดมัน
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้บอกกับเร็น แต่พวกพวกเราจะสู้กับบอสแค่สองคน เพื่อที่จะกำจัดอากาศของเร็น แค่การฝึกซ้อมกับฉันมันยังไม่เพียงพอ นอกจากนี้ฉันก็ยังจะต้องได้ค่าเล่าเรียนด้วย ฉันไม่สามารถจะทำงานฟรีๆได้
นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไม...
"ไลออน สไตรค์!!!!!"
"นั่นมันงี่เง่า ทำมันอีกครั้ง"
"เคี๊ยกก ตายเจ้ามนุษย์"
เร็นได้พุ่งเข้าไปโจมตีอัศวินลิซาร์ดแมนอย่างกล้าหาญจากด้านหลังในขณะเดียวกันหางของมันก็ลอยเข้าไปหาเขา ฉันก็ได้แทงหอกเงินออกไปเพื่อป้องกันมันจากกันให้ความสนใจกับหาง
"เคี๊ยกกก มนุษย์"
"ใช่ !!! ฉันเป็นมนุษย์"
หลังจากที่อัศวินลิซาร์ดแมนได้ส่งเร็นบินออกไป มันก็ได้พุ่งเข้ามาหาฉัน อย่างแรกเลยฉันก็โยนมันออกไปด้วยการหลบนิ่มๆและทำให้มันล้มลงไปด้วยหอกของฉัน จากนั้นฉันก็แทงหอกไปที่คอของมัน แม้ว่าหอกของฉันจะมีมานาบรรจุอยู่มากมาย แต่มันก็เพียงพอแค่ที่จะทำลายเกล็ดของมันบางส่วนและสร้างความเสียหายแก่มันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ตามที่คาดไว้การป้องกันของบอสมันไม่ใช่อะไรที่จะดูถูกได้
"เคี๊ยกกก"
"โว้ว อย่าได้ลุกขึ้นทันทีนะ! นายเกือบจะทำให้ฉันอึราดแล้วนะ"
ฉันได้รีบกระโดดถอยและหลบการสวนกลับของมัน เมื่อใดก็ตามที่ฉันให้มันเปิดช่องว่างฉันก็จะโจมตีมัน ด้วยการสลับระหว่างโจมตีและป้องกันนี้มันได้ดำเนินไปเรื่อยๆจนอัศวินลิซาร์ดแมนมันได้ยกหอกขึ้นเพื่อที่จะใช้การโจมตีแบบแผ่นดินไหว คราวนี้อาจจะเป็นเพราะเขาตกใจมากหรือเพราะว่าไม่มีนักบวชช่วยรักษาเขา เร็นไม่ได้ลุกขึ้นเลย ดังนั้นฉันจึงสามารถจะใช้เท็มเพรสเพื่อปัดหอกของมันออกไปได้อย่างราบรื่น
"กึ๊ก"
"ถ้านายไม่มีอาวุธ นายก็จะโจมตีฉันไม่ได้ ไม่ได้แม้แต่ยืนรอบๆนี้! ไม่ เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมนายไม่จดคำพูดฉันไว้เร็น?"
มันก็เหมือนกับของเล่นของฉันเมื่อปราศจากอาวุธ คราวนี้ฉันไม่ได้เปิดโอกาสให้มันได้ใช้ผิวมังกรอีก
เมื่อฉันได้เอาชนะมันเพียงลำพังและเมื่อฉันได้เอาชนะมันพร้อมกับปาตี้ ฉันได้มีโอกาสในการจดจำการเปลื่ยนแปลงท่าทางของมันเมื่อจะใช้ผิวมังกรได้ ตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่ฉันเห็นมันตั้งท่าแบบดังกล่าว ฉันก็จะจัดการโจมตีแบบคริติคอลเผื่อป้องกันการใช้ทักษะของมัน
ต่อมาไม่นานนักฉันก็จะพบกับคำศัพท์ทางเทคนิคนี้ที่เรียกว่า ยกเลิกทักษะ เอลลอสได้อธิบายให้ฉันฟังว่ามันเป็นเทคนิคลับในตำนานหรืออะไรเทือกนั้น แต่ว่าฉันก็ได้หยุดที่จะฟังเขานานแล้ว
"เคี๊ยกกก! มนุษย์เพียงคนเดียวกล้าที่จะโจมตีข้าคนนี้! กั๊ก!"
"สำหรับจิ้งจก นายแน่ใจนะที่พูดอย่างนี้"
หลังจากที่ฉันแทงคอของมันด้วยฮีโรอิค สไตรค์ที่เสริมด้วยความเร็วศักดิ์สิทธิ์ ฉันก็ได้บ่นออกมาอย่างสบายๆ ฉันได้เรียกหาเร็นผู้ที่ถูกส่งลอยไปนอนหลังจากที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ใช้พุ่งเข้าไปหาหางของบอสได้
"มันจบแล้ว ดังนั้นลุกขึ้นมา!"
"คุ...ฉะ ฉันโดนตีที่หัว"
"อย่างน้อยนายก็ทนทาน ฉันคิดว่าฉันชอบความรู้สึกที่ฉันได้รับมาในมือของฉัน..."
"นายสามารถจะลุยซ้ำอีกรอบได้มั๊ย?"
"ว้าว ดูรางวัลนั่นสิ!"
ฉันไม่สนใจในคำถามของเรนและมองไปที่รายการไอเทมที่มีสองชิ้น จากนั้นฉันก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไอเทมที่ฉันรอคอยมันได้ปรากฏออกมา
[1.อิลิกเซอร์เสริมความแข็งแกร่งกล้ามเนื้อ
2.รองเท้าบูทเหล็กของอัศวินลิซาร์ดแมน]
ในการจู่โจมที่สองที่ฉันพาคนอื่นๆมาด้วย ฉันสงสัยว่าทำไมไอเทมประเภทอิลิกเซอร์ถึงไม่ดรอปออกมา จนถึงตอนนี้ไม่ว่าคนอื่นจะทำแย่แค่ไหน ความสำเร็จของฉันมันก็เพียงพอที่จะทำให้อิลิกเซอร์ดรอปออกมา อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เกิดขึ้นในการจู่โจมรอบที่สองของอัศวินลิซาร์ดแมน ฉันสงสัยว่าฉันพลาดตรงไหน
คำตอบก็ง่ายมาก ฉันไม่ได้พลาดอะไร ฉันมีมากเกินไป อะไรที่มากเกินไปงั้นหรอ?
คนไงล่ะ มันเป็นคน ด้วยคนสีคนที่ตายไป เราก็เหลือคนเพียง 6 คนที่จะได้รับรางวัล แม้ว่าอย่างนั้นพววกเราก็ยังมีคนมากเกินไปที่จะเอาไอเทมระดับแรร์ออกมา การแก้ปัญหามันก็ง่ายๆ ฉันเพียงแค่จะต้องลดจำนวนคนลงไป
สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของฉันก็คือเร็น เขาเป็นคนที่มีความกล้าที่จะพุ่งเข้าใส่บอสและเขาก็ยังมีพลังในการทำเช่นนั้นด้วย แน่นอนว่าเขาก็ยังเป็นนักสำรวจที่ยังมีปัญหาอยู่เขาขาดซึ่งเทคนิค ในเวลานี้หัวของฉันได้ใสขึ้นอยากไม่ปกติ ฉันได้วางแผนที่ทั้งฉันและเร็นจะได้รับประโยชน์
"เอาล่ะ เร็น ฉันจะรับรางวัลตามที่สัญญาไว้นะ"
"อูวว ฉันจะได้กำไรจริงๆ 1000 ทอง แต่ว่า..."
"มันเป็นค่าบทเรียน"
หลังจากที่ได้รับอิลิกเซอร์เสริมความแข็งแกร่งกล้ามเนื้อ ฉันก็ได้รับรองเท้าบูทเหล็กจากเร็น เร็นได้ซื้อตั๋วต่อสู้กับบอสมา 4000 แต่ถ้าหากเขาเอาชนะบอกได้กับฉัน 2 คนเขาก็จะได้รับเงิน 5000 ทอง ดังนั้นเขาก็จะได้รับ 1000 ทองไปโดยที่ไม่ต้องจะทำอะไรมากนัก ไม่ต้องพูดถึวเรื่องที่ฉันเองก็สอนเขาและป้องกันไม่ให้เขาตายอีกด้วย
สำหรับฉันแล้ว ฉันสามารถจะได้รับไอเทมจากบอสสองชิ้นในทุกๆครั้ง มันเป็นแผนที่เพอเฟ็คจริงๆ"
มันมีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันไม่ได้คำนึงถึงเลยก็คือโรเล็ตต้าจะขายตั๋วต่อสู้กับบอสในราคา 4000 ทอง ฉันคาดว่าเร็นน่าจะได้เงิน 2000 ทองในตอนแรก แต่ตอนนี้เขาได้รับเพียงแค่ 1000 ทองเท่านั้น ฉันรู้สึกแปลกพิกลเล็กน้อย แน่นอนว่าตั้งแต่ที่เราจะทำการจู่โจมสามครั้งต่อวัน เขาก็จะได้รับเงิน 3000 ทองต่อวัน
"3000 ทองมันไม่ใช่จำนวนที่น้อย...ด้วยการฝึกส่วนตัวจากองค์ชายรัชทายาทอีกด้วย..."
"3000 ทองต่อวันบวกกับการฝึกส่วนตัวจากฉันมันไม่ดีงั้นหรอเร็น?"
"หืมม ฉันมีคำพูดมากมายเลยล่ะ แต่ฉันไม่ค่อยรู้วิธีที่จะใส่มันลงไปในคำพูด อึก อีกฝ่ายอาจจะเจ็บ"
"นายจะได้เก็บเกี่ยวเเมล็ดที่นายหว่านไปแน่"
ฉันได้กลืนอิลิกเซอร์ลงไปเหมือนกับลูกอม สักพักหนึ่งฉันก็รู้สึกว่ากล้ามเนื้อของฉันมันจะนูนเหมือนแต่ก่อน แต่โชคดีที่มันไม่ได้เกิดขึ้นจริง ในขณะที่ฉันกินอิลิกเซอร์ไป ฉันก็รู้สึกว่ากล้ามเนื้อทุกๆส่วนของฉันกระซับขึ้นเหมือนกับถูกบีบ จากนั้นความร้อนก็ได้รุกรามไปทั่วร่างกายของฉันในทันทีและตามมาด้วยคลื่นแห่งความเหนื่อยล้า
[กล้ามเนื้อทุกๆส่วนในร่างกายของคุณได้ทนทานและแข็งแกร่งขึ้น ความแข็งแกร่งและความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 1]
ยอดเยี่ยม! มีสเตตัสเพิ่มขึ้นสองอันในเวลาเดียวกัน ด้วยสิ่งนี้ฉันสามารถจะแข็งแกร่งขึ้นได้อีกครั้ง ฉันจึงได้กระตุ้นเร็น
"เอาล่ะ เราจะไปทำการจู่โจมรอบสุดท้ายของวันนี้กันต่อ"
ด้วยคำพูดของฉัน เร็นได้หน้าซีดและปากสั่น
"นาย...นายใช่มนุษย์แน่หรอ?"
"หืม? มีอะไรแปลกหรอ? เกิดอะไรขึ้นกับนายในก่อนหน้านี้งั้นหรอเร็น?W
"ร่างกายของฉันมันเจ็บ! มันเจ็บเหลือเกิน!"
เน็ยได้แสดงออกอย่างจริงจัง ในที่สุดเขาก็ได้แสดงใบหน้าที่สมกับอายุของเขา ด้วยรอยยิ้มสงบฉันได้ปลอบใจเขา
"นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงบอกว่าฉันจะนวดให้นายดีขึ้น"
"อ๊ากกก! เจ้าชายรัชทายาทกำลังจะฆ่านักสำรวจ!"
"ฮ่าๆๆ นายได้รับอิสระในการเข้ามา แต่ไม่ใช่อิสระในการออกไป"
ด้วยเหตุนี้ม่านแห่งการฝึกฝนและปาตี้ล่าบอสที่สนุกสนานก็ได้เปิดขึ้น
สามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่เพจนี้เลยครับ > กดเลย <
