ตอนที่ 32 จินตนาการที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น

ตอนที่ 32 จินตนาการที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น

  

ช่วงเวลานั้น ผมยังคงจินตาการถึงฉากที่ตัวเองโดนผีดิบกัดคอตาย

แต่ในช่วงเวลาวิกฤต จู่ๆเฟิงเฉ่วหานก็ปรากฎตัวขึ้น

เขาเองก็ดูหวาดกลัวเช่นกัน แต่ถ้าผมถูกกัดคอ จะยังมีชีวิตอยู่ได้ไงละ

ไม่ต้องพูดถึงพิษจากศพเลย แค่เขี้ยวที่แหลมคมของผีดิบ ก็แทบแทงทะลุคอผมได้แล้ว

เฟิงเฉ่วหานรีบก้มลง จากนั้นก็รัดหัวของผีดิบ ให้ถอยออกไปด้านหลัง

“สมควรตาย! ออกมาเดี๋ยวนี้!” เฟิงเฉ่วหานตะโกน

แต่ผีดิบมีพลังมหาศาล ถึงผมสองคนร่วมมือกัน ก็ยังไม่สามารถผลักมันออกไปได้

แต่โชคเข้าข้างพวกเรา เพราะแขนทั้งสองข้างของผีดิบไม่สามารถงอได้ ดังนั้นมันจึงไม่สามารถจับตัวพวกเราได้

ผมหายใจช้าๆ อดกลั้นความเจ็บปวดที่ไหล่เอาไว้และ ใช้แรงอย่างต่อเนื่อง จึงสามารถหยุดผีดิบเอาไว้ได้

ตอนนี้หน้าและปากของผีดิบ อยู่ห่างจากผมไม่ถึง 10 เซนติเมตร

เนื่องจากระยะที่ใกล้ขนาดนี้ จึงมองเห็นใบหน้าที่ขาวซีดได้อย่างชัดเจน และยังมีคมเขี้ยวทั้งสองซี่ ไม่เพียงเท่านั้นเสียงกรีดร้องของผีดิบ ยังส่งผลต่อใจของผมอย่างมหาศาล

แต่นี้เป็นเพียงแค่เรื่องรอง เรื่องที่สำคัญคือกลิ่นปากของผีดิบตัวนี้ต่างหาก

อาจเป็นเพราะร่างกายที่ตายแล้ว กลิ่นปากที่ปล่อยออกมาจึงได้เหม็นเน่าอย่างมาก

ตอนนี้เมื่อมันเข้ามาใกล้ผมขนาดนี้ และยังร้อง “โฮกโฮก” ออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

กลิ่นปากนั้นจึงลอยออกมาเหมือนควันบุหรี่ ผมคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ถ้าไม่ตายเพราะถูกผีดิบกัด ก็ต้องตายเพราะกลิ่นปากที่เหม็นเน่าของเจ้านี้แน่

“เฟิง เฟิงเฉ่วหาน กลิ่นปากเจ้านี้มันเหม็นมาก ฉัน ไม่ไหวแล้ว นายรีบ รีบเอามันออกไปได้ไหม!” ผมพูดติดๆขัดๆ เห็นได้ชัดว่ากำลังลำบากมาก

เฟิงเฉ่วหานเองก็ใช้แรงอย่างสุดๆแล้ว “อย่าพูดไร้สาระ ถ้าฉันตะโกน 1 2 3 พวกเราก็ใช้แรงพลัก เจ้านี้ออกไปทางซ้ายเลยนะ!”

“ได้ ได้!” ผมรีบตอบ

เพราะตอนนี้มือของผมกำลังสั่น และเริ่มทนไม่ไหวอีกต่อไป

จากนั้น ผมก็ได้ยินเฟิงเฉ่วหานตะโกน “1 2 3 เอาเลย!”

ทันใดนั้น ผมก็พูดตาม “อ่า!”

จากนั้นพวกเราก็ใช้แรงผลักไปทางด้านซ้าย แม้ผีดิบตัวนี้จะมีแรงเยอะ จนผมสองคนยังสู้ไม่ได้

แต่เมื่อผลักไปด้านซ้ายอย่างแรง ผลลัพธ์กลับเห็นได้ชัด ผีดิบล้มไปทางด้านซ้ายทันที

เมื่อผมเห็นโอกาส ผมก็รีบใช้เท้าทั้งสองข้างถีบไปที่ตัวผีดิบ จนร่างของผมเด้งไปข้างหน้าทันที

เฟิงเฉ่วหานเองก็ดึงร่างผีดิบไปทางด้านซ้าย เมื่อเป็นแบบนี้ ตัวผมจึงห่างจากผีดิบ จนได้ระยะที่ปลอดภัย

เมื่อเฟิงเฉ่วหานเห็นผมปลอดภัย เขาก็รีบถอยไปด้านหลังทันที

ต่อมาผมจึงหยิบดาบเหรียญขึ้นมา และตั้งท่าพร้อมรบอีกครั้ง

เท้าเล็กๆของผีดิบ กำลังยกตัวขึ้น

และยังหันมาจ้องผม ด้วยสีหน้าที่สยดสยอง ในปากยังคงแผดเสียง “โฮก” จากนั้นมันก็พุ่งเข้ามาหาผมอีกครั้ง

ผมเองก็กำลังหัวร้อน จึงตะโกนตามเสียงนั้นอย่างกล้าหาญ ยกดาบเหรียญขึ้น และเล็งไปที่ปากของผีดิบ

แต่เมื่อเข้าใกล้ กรงเล็บของผีดิบก็ปัดโดนดาบเหรียญ

“ฉึก” เชือกแดงที่ร้อยเหรียญทั้ง 108 เหรียญเอาไว้ ขาดในทันที

“กริ๊งกริ๊งกริ๊งกริ๊ง” วินาทีนั้นที่พื้นตรงหน้าเต็มไปด้วยเหรียญทองแดง ส่วนตัวผมก็เผยสีหน้าแปลกใจและรีบถอยหลังทันที

ส่วนเฟิงเฉ่วหานที่อยู่ด้านหลังของผีดิบ เขาเองก็กำลังถือดาบไม้ และพุ่งตรงเข้ามาแทงที่ตูดของผีดิบ

แต่ผีดิบตนนั้นความรู้สึกเร็วมาก เมื่อรับรู้ได้ถึงอันตราย มันหมุนตัวทันที จากนั้นก็ใช้แขนกวาดไปทาง

เฟิงเฉ่วหาน

เฟิงเฉ่วหานรีบหลบอย่างรวดเร็ว จนตัวเองต้องล้มลงไปกับพื้น

เมื่อผีดิบเห็นแบบนั้น มันก็พุ่งเข้าใส่เฟิงเฉ่วหานทันที

ผมไม่รอช้า และไม่หาอาวุธอีกต่อไป

พุ่งตัวไปข้างหน้า เมื่อเข้าใกล้ผีดิบ ก็ใช้เท้าถีบมันจนตัวปลิว

ตามหลักแล้วผมเป็นผู้ชาย การที่ถีบผีดิบผู้หญิงที่มีน้ำหนักไม่ถึง 45 กิโล มันก็ควรถีบจนกระเด็นไม่ใช่เหรอ

แต่ผมไม่รู้อะไร การถีบครั้งนี้ มีเสียง “ปัง” ดังขึ้นทันที แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถีบเข้ากับแผ่นเหล็ก

ไม่เพียงไม่สามารถทำให้ผีดิบปลิวได้ แต่ตัวผมยังกระเด็นไปนอนกองกับพื้นอีกด้วย

นอกจากนั้นเท้าของผมยังเจ็บจนไม่รู้จะพูดยังไง เพราะตอนนี้มันชาไปหมดแล้ว

แต่การถีบครั้งนี้ก็ยังทำให้ผีดิบถอยห่างไปได้อีกนิด และทำให้เฟิงเฉ่วหานได้พักหายใจอีกหน่อย

เขากำดาบไม้จนแน่น เมื่อเล็งคอของผีดิบเรียบร้อย เขาก็ยกดาบขึ้น และใช้แรงที่เหลือแทงเข้าไปทันที

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดัง “บึก” คอของผีดิบไม่เป็นอะไรเลยสักนิด แต่ดาบไม้กลับหักเป็นสองท่อน

ขณะที่เฟิงเฉ่วหานมองดาบไม้หักลง สีหน้าก็ขาวซีด รีบถอยหลบออกไปทันที

แต่ตอนนี้ผีดิบกำลังโกรธสุดๆ มันเขย่งเท้าทั้งสองข้างเข้ามาไล่ฆ่าพวกเราทันที

พวกเราก็ติดเกียร์หมากัน อย่างทรมานประมาณ 20 นาทีกว่าๆ

และแล้วพวกเราก็มาถึงจุดที่เหนื่อยหอบ วิธีที่มีก็ใช้กันจนเกือบหมด

แต่ในเวลานี้เอง ผมก็พบว่าในห้องโถงมีผ้าขาวเหลืออยู่ เดิมทีมันนำมาใช้ตกแต่งห้องโถง

แต่เมื่อผมได้เห็นมัน ความคิดดีๆก็ไหลเข้ามา

แม้ว่าผีดิบจะมีแรงเยอะ แต่มันเคลื่อนไหวได้ไม่เร็ว

ถ้านำผ้าขาวมาทำเป็นเชือก แล้วนำไปมัด แบบนั้นพวกเราก็รับมือมันได้ง่ายๆแล้วนิ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ผมก็ฉีกผ้าขาวทันที จากนั้นก็พันผ้าให้แน่น ทำให้มันกลายเป็นเชือกเส้นหนึ่ง

เพราะพวกเราไม่สามารถต่อสู้กับแรงอันมหาศาลของผีดิบได้ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ผมจึงเลือกใช้ผ้าขาวที่มีอยู่ มาทำเป็นเชือกหนาเส้นหนึ่ง

ขณะที่ผีดิบกำลังไล่ล่าเฟิงเฉ่วหาน ผมก็ถือเชือกไว้และพุ่งเข้าไปหามันทันที

เมื่อเล็งลำตัวของผีดิบเรียบร้อย ผมก็มัดเข้าไปที่ลำตัวทันที จากนั้นก็ใช้ความรวดเร็ว มัดร่างของมันไว้กับเสาหิน

ขณะที่ผีดิบถูกมัด มันยังกระโดดไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง แต่เมื่อเชือกถูกมัดจนแน่น

แขนทั้งสองข้างของมันก็ถูกมัดด้วยกันทันที เมื่อร่างกายถูกควบคุมการเคลื่อนไหว มันก็ใช้ดวงตาสองข้าง จ้องมองเฟิงเฉ่วหานและร้อง “โฮกโฮก” ออกมาอย่างต่อเนื่อง เสียงนั้นรุนแรงมาก

และสิ่งที่ร้ายแรงยิ่งกว่านั้นก็คือ แม้จะนำผ้าขาวสองส่วนมาทำเป็นเชือก แต่เมื่อมันดิ้นผ้ากลับมีเสียง “แกร๊กแกร๊ก” ราวกับมันจะขาดจากกันอย่างนั้น

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผมก็ตกใจรีบพูดออกมาทันที “เฟิงเฉ่วหาน ลงมือเลย!”

ไม่ต้องให้ผมเตือน เฟิงเฉ่วหานเองก็เห็นโอกาส

หยิบดาบไม้ที่เหลือครึ่งหนึ่งขึ้น เล็งไปที่ปาก จากนั้นก็แทงเข้าไปทันที

“ไปตายซะ!”

เสียงพึ่งจางหาย ดาบเล่มนั้นก็เข้าไปอยู่ในปากผีดิบแล้ว วินาทีนั้นดาบได้แทงทะลุลำคอทันที

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ดังขึ้น

ร่างของผีดิบสั่นอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่ามันทรมานมาก นอกจากนี้ในปากของมันยังพ่นควันสีดำออกมา

ผมและ เฟิงเฉ่วหานเบิกตากว้าง จ้องมองภาพที่อยู่ตรงหน้า

ขณะที่ควันสีดำนั้นไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง บรรยากาศชั่วร้ายที่อยู่ภายในห้องก็ลดลงเช่นกัน

หลังจากนั้นประมาณ 5-6 วินาที ร่างของผีดิบก็มีเสียงดัง “ปึก!” และล้มลงกับพื้นไปในทันที

เมื่อเห็นผีดิบล้มลงไปกับพื้น ผมและเฟิงเฉ่วหานก็ถอนหายใจออกมา ท่าทางดีใจมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า! จบซะที! จบซะที!” ผมพูดด้วยความดีใจ และค่อยๆเดินไปหาเฟิงเฉ่วหาน

เฟิงเฉ่วหานเองก็เผยร้อยยิ้มที่มีความสุขออกมา “อันตรายมาก ดีนะที่นายคิดวิธีได้ ไม่งั้นพวกเราคงจบเห่แทน!”

เมื่อได้ยินเฟิงเฉ่วหานพูดแบบนี้ ผมก็รู้สึกเขินนิดหน่อย

ขณะที่กำลังจะพูดอีกสองสามประโยค เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

ผีดิบที่เคยล้มลงกับพื้น จู่ๆมันก็ลุกขึ้นมา

มันส่งเสียงคำรามในลำคอ จากนั้นผีดิบก็เขย่งเท้าขึ้น ดาบไม้ที่อยู่ในปาก ก็ถูกมันคายออกมาทันที

เมื่อเห็นฉากนี้ ผมสองคนก็ตกตะลึงไม่รู้จะทำยังไงดี

พวกเราคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพลังชีวิตของเจ้านี้จะแข็งแกร่งขนาดนี้  มันถึงได้ยังไม่ตายซะที

แต่ไม่รอให้พวกเราได้ตอบโต้ ผีดิบตนนั้นก็พุ่งเข้ามา เนื่องจากเชือกเส้นใหญ่ไม่ได้ผูกปม ดังนั้นจึงหลุดลงมาทันที

พวกเราเองก็ยืนอยู่ตรงหน้าผีดิบ เมื่อผีดิบลุกขึ้น ไม่รอให้เราได้ทำอะไร มันก็เข้ามาบีบคอเฟิงเฉ่วหานที่อยู่ใกล้กว่าทันที

มันอ้าปากกว้าง ร้องดัง “โฮก” จากนั้นก็ตรงเข้ามากัดที่ลำคอของเขา

เฟิงเฉ่วหานเผยสีหน้าที่หวาดกลัวออกมา วินาทีนั้นเขาจับปากผีดิบเอาไว้แน่น ร่างกายยังขยับถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

ในช่วงเวลาวิกฤต จู่ๆผมก็ล้วงเจอยันต์ที่อยู่ในกระเป๋า เป็นยันต์แปดทิศที่อาจารย์ได้สอนให้พอดี

แม้ว่าคาถานี้ผมจะเรียนได้ไม่กี่วัน และยังไม่เคยใช้มาก่อน

แต่ภายใต้สถานการณ์ตรงหน้า ผมจึงไม่คิดอะไรอีก

ผมเลิกคิ้วขึ้น หยิบยันต์และตรงไปแปะที่หัวของผีดิบทันที “เหล่าเฟิงทนเอาไว้นะ!”

เสียงพึ่งตกลง “แปะ” ยันต์แผ่นนั้นก็แปะเข้าที่กลางหน้าผากของผีดิบ

ผมไม่รอช้า หลังจากแปะยันต์เสร็จ ก็ทำมืออย่างรวดเร็ว อย่างที่เคยเรียนมา เพิ่มพลังลงไป

หลังจากทำมือเสร็จ ผมก็ตะโกนออกมาทันที “ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง ทำลาย!”