บทที่ 31 - จากวันนี้ฉันเป็นนักสำรวจอย่างเป็นทางการ (1)
บทที่ 31 - จากวันนี้ฉันเป็นนักสำรวจอย่างเป็นทางการ (1)
”
ตั้งแต่ที่ฉันได้รับคลาสผู้ใช่ธาตุมา ฉันก็ได้ลืมเรื่องนี้แล้ว ฉันได้ทิ้งนาฬิกาพกพาเอาไว้ในช่องเก็บของและไม่เคยมองไปที่มันเลย แต่แล้วมันก็ได้โผล่ออกมาในลักษณะเช่นนี้ เช่นเคยสิ่งนี้มันเป็นความรู้สึกดีที่สุดที่ได้รับกำไรที่ไม่คาดหวังมา
ที่สำคัญไปกว่านั้นเลยคือมันเป็นคลาสรอง ไม่เหมือนกับคลาสผู้ใช้ธาตุ มันไม่ได้มีความสามารถที่น่าอัศจรรย์ที่สามารถจะเปลื่ยนการต่อสู้ของฉัน อย่างที่บอกมันจะแปลกถ้าคลาสของฉันมันเปลื่ยนจากผู้ใช้ธาตุไปเป็นอย่างอื่น ความสามารถในการใช้ทักษะวอคลาย เสียงกรีดร้องของวิญญาณพยาบาและทักษะสวมใส่อื่นๆได้โดยที่ไม่ต้องจะใส่เซ็ตอุปกรณ์เหล่านั้นมันมีประโญชน์อย่างแน่นอน
ไม่ต้องพูดถึงทักษะติดต่อจิตวิญญาณนักสะสมอีกด้วย แม้ว่าทักษะนี้มันจะดูเหมือนอาศํยโชคเป็นส่วนใหญ๋ แต่มันก็เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่ทักษะที่อันตรายอะไร มันเป็นทักษะที่จะช่วยฉันได้เมื่อผ่านไปเป็นเวลานาน
หลังจากที่จัดการกับความคิดของตัวเอง ฉันก็ได้หยิบเอานาฬิกาพกพาออกมา นาฬิกาพกพามันกำลังส่องแสงเป็นประกายจากอัญมณีเป็นฝาปิด มันเหมือนกับเป็นสวิตซ์ที่เปิดอยู่
ตอนที่ฉันได้เปิดฝาออกมาเข็มมันก็เริ่มขยับแล้วในเวลาเดียวกันฉันก็ได้ยินเสียงในหู
[คุณใช้ทักษะแบ่งปันทักษะ คุณมีอุปกรณ์ที่มีทักษะอยู่ 3 ชุด คุณต้องการจะใช้แบ่งปันทักษะกับอันไหน?]
[1.วอคลายของออร์คลอร์ด
2.เสียงกรีดร้องของวิญญาณพยาบาท
3.ระเบิดสายฟ้าทมิฬ]
"ว้าว"
แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นในแบบที่ฉันสงสัย แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาด้วยสายตาของฉัน โดยที่ไม่ลบรอยยิ้มไปจากใบหน้าฉันได้พูดออกมา
"วอคลายของออร์คลอร์ด"
[กำหนดเข็มชั่วโมง]
"เข็มชั่วโมง? อา มันถามว่าไว้ไหนสินะ ถ้างั้น 1 นาฬิกา"
ทันทีที่ฉันพูดออกมา เซ็ตของออร์คลอร์ดก็ได้ลอยออกมาจากช่องเก็บของและหล่นลงไปบนพื้น ขากนั้นเซ็ตของออร์คลอร์ดก็ได้เริ่มส่องแสงสีแดง ครู่หนึ่งอัญมณีสีแดงก็ได้ลอยขึ้นไปท่ามกล่าวแสงสีแดงมันได้ลอยเข้าไปในนาฬิกาพก
ฉันคิดว่าฉันจะถูกโจมตี ฉันเลยแทบไม่ได้ปล่อยนาฬิกาออกไป แต่เมื่อฉันเป็นว่าไม่เกิดอะไรขึ้น ฉันก็หันมองไปที่นาฬิกาพกพา เข็มมันได้หยุดลงและในจุดตำแหน่ง 1 นาฬิกามันได้มีอัญมณีฝังเอาไว้อยู่แทนเลข 1
ฉันในตอนนี้ได้รู้ว่ารูเหล่านั้นคืออะไรมันก็คือช่องที่เอาไว้ฝังทักษะ
"เสียงกรีดร้องของวิญญาณพยาบาท"
เหมือนกับในก่อนหน้านี้เซ็ตราชินีวิญญาณ ได้ส่องแสงสีเทาชมพูและคายเพรชสีเท่าออกมา จากนั้นฉันก็บอกให้มันใส่ลงไปที่ช่อว 2 นาฬิกา และฉันก็ได้ดำเนินต่อกับเซ็ตของมนุษย์หนูทมิฬซึ่งมันได้ถูกใส่ลงไปที่ช่อง 3 นาฬิกา ด้วยอัญมณีที่มีสีเหลือง
"ฟู่ นี้มันหมายความว่าฉันไม่จำเป็นจะต้องสวมชุดแบบครบเว็ตอีกต่อไปแล้ว แต่ว่าชุดของมนุษย์หนูมันเป็นเซ็ตที่ดีที่สุดดังนั้นฉันจะยังคงใส่มันต่อไป
มันได้เพิ่มความแข็งแกร่งและความคล่องแคล่วขึ้น 10 นั่นมันเป็นสเตตัสโบนัสของ 4 เลเวลได้เลย! มนุษย์หนูทมิฬมันเป็นตัวที่ค่อนข้างจะยากที่จะเอาชนะมันด้วยตัวคนเดียว แต่ฉันก็ยังจะได้รับผลดีจากการที่ทำเช่นนั้น ฉันรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวในตอนนี้มีความสุขไปหมด ฉันได้ยิมออกมาจากปากจนเกือบจะถึงใบหูในขณะที่ลูบหัวไพก้าไปด้วย
[หยุดนะ ผมของฉันมันจะพันกัน]
ตั้งแต่ที่ไพก้าได้พูดออกมาในขณะที่ปิดแก้มและบิดตัว ฉันก็ยังคงลูบเธอต่อไป
หืมม? ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกับลืมอะไรบางอย่างไปนะ?
"โอ้ใช่แล้วรางวัลไงล่ะ"
รางวัลจากการเอาชนะบอสด้วยตัวคนเดียว ฉันเกือบจะลืมเกี่ยวกับมันได้แล้ว เมื่อฉันได้ตรวจสอบมันเป็นหนังสือเวทมนตร์ย้อนคืน? ฉันได้แต่เอียงหัวงุนงง และใช้มันไปในทันที
[คุณได้เรียนรู้ทักษะย้อนคืน มันจะใช้มานา 80% ที่เหลืออยู่ของคุณ คุณสามารถจะวาปไปยังตำแหน่งที่ได้กำหนดเอาไว้ล่วงหน้าได้ คุณสามารถจะนำคนไปด้วยได้สองคน คุณสามารถที่จะเลือกตำแหน่งได้เพียงสองที่เท่านั้นและคุณก็จะต้องเคยไปที่นั่นมาก่อน คุณสามารถที่จะใช้ทักษะนี้ได้วันละสองครั้งเท่านั้น คุณสามารถจะเปลื่ยนสถานที่เหล่านี้ได้ทุกๆสองสัปดาห์ จำนวนของสถานที่และจำนวนครั้งจะเพิ่มขึ้นตามระดับเลเวล]
[คุณไม่สามารถจะพาคนที่ไม่ใช่นักสำรวจดันเจี้ยนเข้ามาในดันเจี้ยนได้]
[คุณไม่สามารถจะนำพวกคนเหล่านี้ไปที่โลกของคุณได้ด้วยเช่นกัน]
[ชิ ทำไมมันถึงมีแค่สอง? มันจะเป็นเรื่องง่ายที่จะจดจำ เดี๋ยวก่อนนะ ตอนนี้เมื่อฉันได้คิดเกี่ยวกับมัน ทักษะนี้...]
"มัน...น่าทึ่งมาก"
มันไม่มีทักษะใดที่ดีไปกว่าทักษะในการใช้ไปและกลับโรงเรียน! จินตนาการฉันไปและกลับโรงเรียนด้วยการวาปได้เลย ฉันไม่สามารถจะซ่อนความตื่นเต้นนี้ได้
'อา ไปจากโรงเรียนไปที่บ้านมันก็ควรจะง่ายขึ้นตั้งแต่ที่ฉันสามารถจะเข้าไปในห้องพัก แต่ในวิธีอื่นๆมันจะยาก...ฉันจะต้องมองหาที่ๆเงียบสงบภายในโรงเรียน เอาล่ะ ฉันจะคิดเกี่ยวกับมันในภายหลัง'
[ชื่อ: คัง ชิน เผ่าพันธุ์: มนุษย์ เพศ: ชาย
คลาส: ไม่มี ฉายา: ผู้พิฆาตมนุษย์หนูทมิฬ ระดับ: ทองแดง 1
เลเวล: 20
Hp - 5870/5870 Mp - 3860/3860
ความแข็งแกร่ง - 55(+15) ความคล่องแคล่ว - 49(+13) ร่างกาย - 55(+3)
สติปัญญา - 20(+3) พลังเวทย์ - 74(+3) เสน่ห์ - 31(+3) โชค - 10(+3)
ทักษะธรรมดา - ศิลปะการต่อสู้ระดับต่ำ(เชี่ยวชาญ) ศิลปะการต่อสู้ระดับกลาง (Lv 2) เทคนิคหอกระดับต่ำ(เชี่ยวชาญ) เทคนิคหอกระดับกลาง(เชี่ยวชาญ) เทคนิคหอกระดับสูง (ระดับ 4) ฮีโรอิค สไตรค์ระดับกลาง (ระดับ 2) กระตุ้นระดับต่ำ (ระดับ 7) วงจรเพรูต้า (ระดับ 3) การพิสูจน์แห่งไดฟิค
ทักษะประจำคลาส - ความเชี่ยวชาญสปิริตระดับต่ำ (ระดับ 5) สปิริตออร่าระดับต่ำ (ระดับ 1) ควบคุมธาตุระดับต่ำ (ระดับ 1) พันธะสัญญาระดับต่ำ (ระดับ 2) พายุธาตุระดับต่ำ (ระดับ 5)
ทักษะประจำคลาสรอง - แบ่งปันทักษะ จิตวิญญาณนักสะสม]
ฟู่ ตอนนี้ฉันได้มองกลับไปที่ค่าสเตตัสของฉัน มีสึ่งหนึ่งที่โดดเด่นออกมาโดยเฉพาะ นั่นก็คือค่าสเตตัสพลังเวทย์ของฉัน มันเป็นเพราะว่าฉันได้รับโบนัสพลังเวทย์จากการกลายเป็นผู้ใช้ธาตุและนักสะสมทักษะ
แน่นอนว่าตั้งแต่ที่ฉันสามารถจะเสริงสร้างเทคนิคหอกได้ นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย ในคลาสต่อสู้อื่นๆมักจะได้รับโบนัสความแข็งแกร่ง ความคล่องแคล่วหรือร่างกาย แต่อิลิกเซอร์บีบอัดที่ฉันได้กินเข้าไปอย่างง่ายดายมันได้ครอบคุมความแตกต่างส่วนนี้เอาไว้ ไม่ต้องพูดถึงโบนัจะเซ็ตของมนุษย์หนูทมิฬที่ฉันใส่เอาไว้อยู่อีกด้วย ฉันรู้ดีว่าของที่มันเพิ่มความแข็งแกร่งและความคล่องแคล่วขึ้น 10 มันเป็นของหายาก
เมื่อฉันได้ไปที่ร้านค้าหลังจากเสร็จธุระทั้งหมด โรเล็ตต้าก็ได้ยิ้มให้ฉันโดยปราศจากคำพูด แม้ว่าเมื่อฉันได้ให้เธอดูนาฬิกาพกพาที่เปล่งประกาย เธอก็ดูเหมือนจะคาดมันเอาไว้แล้วในขณะที่ยิ้มอย่างสงบ ความนิ่งเงียบของเธอมันทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล
"แล้วนายจะไปท้าทายที่บอสของฉันที่ 20 ต่อเลย"
"ใช่แล้ว แม้ว่าฉันจะไม่สามารถพิชิตมันได้ก่อนที่จะเลเวล 25 ก็ตามที"
ด้วยคำพูดนี้ โรเล็ตต้าก็ดูเหมือนจะไตร่ตรองอะไรบางอย่าง จากนั้นเธอก็พูดว่า
"คุณลูกค้าบอสของชั้นที่ 20 มันเป็ฯอัศวินลิซาร์ดแมนมันเป็นมอนสเตอร์ทีแยกระดับทองแดงและเงินออกจากกัน มันเป็นมอนสเตอร์ที่โหดร้ายและฆ่านักสำรวจที่ไม่มีคุณสมบัติไปสู่ระดับเงินได้อย่างเลือดเย็น"
"มันเป็นแบบนั้นหรอ? แต่ทำไมเธอถึงบอกเรื่องนี้กับฉัน?"
"สำหรับคุณลูกค้า มันอาจจะเป็นการง่ายที่จะเอาชนะอัศวินลิซาร์ดแมนมากกว่ามนุษย์หนูทมิฬ"
"ทำไมล่ะ?"
โรเล็ตต้าได้เงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดอีกครั้ง
"คุณลูกค้าถ้าหากมนุษย์หนูทมิฬมันปรากฏตัวพร้อมกับการป้องกันที่แข็งแกร่งขึ้น แต่ถ้าไม่มีลูกน้องคุณจะทำยังไง?"
"ฉันก็อาจจะสามารถเอาชนะมันในชั้นที่ 15 ได้ด้วยทักษะการหลบที่ฉันมี"
มีเพียงเหตุผลเดียวที่การต่อสู้กับมนุษย์หนูทมิฬมันเป็นเรื่องยาก มันเป็นเพราะว่าการต่อสู้กับลูกน้องของมันไปในขณะที่จะต้องหลบสายฟ้าของมนุษย์หนูทมิฬอีกด้วย แต่ถ้าหากมันไม่มีลูกน้องที่จะต้องมาคอยกังวัล มันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะเอาชนะมนุษย์หนูทมิฬ ในความจริงแล้วมันอาจจะง่ายกว่าการเอาชนะราชินีวิญญาณซะอีก ไม่ว่ามันจะมีพลังป้องกันที่เพิ่มขึ้นมาแค่ไหน มันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคใดๆต่อทักษะของฉัน ฉันก็จะต้องทำเพียงแค่ใช้มันหลายๆครั้งเท่านั้น
แต่คำตอบของฉันก็ได้ทำให้โรเล็ตต้าพูดไม่ออกและเริ่มจ้องเขม็งมาที่ฉัน เมื่อฉันถามเธอว่า 'ทำไมเธอต้องจ้องมาที่หน้าของฉัน' เธอก็กระแอมไอและพูดต่อ
"นั่นมันคือวิธีการเอาชนะอัศวินลิซาร์ดที่ควรจะเป็น อย่างไรก็ตามมันมีทั้งความแข็งแกร่ง รวดเร็ว และแข็งแนง ด้วยคุณสมบัติเหล่านี้มันได้บังคับให้นักสำรวจจำนวนนับไม่ถ้วนล้มลงและสิ้นหวัง แต่ถ้าหากคุณลูกค้ามีคววามมั่นใจก็ขอให้สนุกกับการท้าท้ายมันด้วยตัวคนเดียว
"กล้าที่จะผจญภัย นั่นคือสิ่งที่เธอจะพูดใช่มั้ย?"
"คุณยังจำคำที่ฉันได้บอกกับคุณได้มั้ย? ที่ว่าผลไม้แห่งการผจญภัยนั้นมันหอมหวานอยู่เสมอ"
โรเล็ตต้าได้ให้คำแนะนำกับฉัน แต่อะไรที่เธอหมายถึงผลไม้แห่งการผจญภัยหวานเสมอกันล่ะ? ฉายาผู้พิฆาตอัศวินลิซาร์ดแมนก็ควรจะเหมือนๆกับในอันก่อนๆหน้านี้ อะไรที่มันจะแตกต่างกันถ้าฉันจะรับมันในตอนนี้หรือภายหลัง?
อา
"อย่าบอกนะว่า มันจะมีความแตกต่างฉันถ้าฉันสำเร็จการจู่โจมคนเดียวในความท้าทายของฉัน?"
"ใครจะรู้ล่ะ? ฮิฮิ~"
โรเล็ตต้าได้หลีกเลี่ยงการจ้องมองของฉันในขณะที่เถอะผิวปากออกมา มันเห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรื่องที่น่าสงสัย แต่โรเล็ตต้าไม่เคยจะพูดอะไรที่ทำให้ฉันเสียผลประโยชน์ เธอกำลังพยายามจะหลอกให้ฉันซื้อสินค้างั้นหรอ
...ฉันจะสามารถไว้ใจเธอได้มั้ย?
"อีกหนึ่งสิ่งนะคุณลูกค้า"
ขณะที่ฉันกำลังสงสัยว่านักผจญภัยเลเวล 20 เช่นฉันควรที่จะพยายามทำในสิ่งที่ดูไม่น่าสนใจมากนัก โรเล็ตต้าก็ได้พูดเสริมขึ้นมาราวกับว่าจะตอกฝาโลง
"ครั้งแรกน่ะมันพิเศษเสมอ"
ครั้งแรก ฉันได้รู้สึกว่าถูกดึงดูดอย่างมากในคำๆนี้ นอกจากนี้ฉันยังไม่เคยที่จะเป็นคนแรกเลย เป็นเพียงแค่คนงี่เง่าเท่านั้นที่ฉันเป็น ฉันได้รู้สึกว่าความภาคภูมิใจของฉันได้ถูกกระตุ้น แม้ว่าเธอตาของเธอก็เหมือนจะพูดว่า 'นายไม่สามารถจะทำมันได้?'
"เอาล่ะ ฉันจะทำมันในครั้งแรก"
โรเล็ตต้าได้จ้องมองมาที่ตาของฉันครู่หนึ่ง ก่อนที่จะทำแก้มป่องและหันหนีไป จากนั้นเธอก็ตะโกนขึ้นในขณะที่เอาของออกมาจากกระเป๋า
"ถ้างั้นนี่มันเป็นของเสมอจากชั้นซื้อขาย! นี่มันเป็นเวทมนตร์ที่จะช่วยลดการเคลื่อนที่ของศัตรูลงเป็นเวลา 5 วินาที! ตอนนี้มันมีราคาเพียงแค่ 10000 ทองเท่านั้น!"
"ฉันจะไม่ซื้อมัน!"
"ทำไม!?"
ฉันจะท้าท้ายมันในเลเวล 20 ฉันจะต่อสู้กับมันเพียงลำพัง! โดยที่ไม่มีไม่มีไอเทมเวทมนตร์นั่นอย่างแน่นอน!
