บทที่ 20 - นักเรียนใหม่ฤดูใบไม้ร่วง (2)
บทที่ 20 - นักเรียนใหม่ฤดูใบไม้ร่วง (2)
”
"ดังนั้นแล้ว? ฉันเลยพูดกับเธอแบบกันเองใช่มั้ย?"
"อืมม...โอเค ใช่แล้ว"
"ถ้างั้นคุณสามารถจะเรียกฉันได้ด้วยชื่อของฉัน? ฉันชินะ ชินะ เก็น อีฮา"
"โอเค ชินะ ฉันจะได้ร่วมงานกับเธอในต่อไปนี้ ฉันคัง ชิน ดังนั้นเรียกฉันว่าชินแทนชื่อที่น่าอายอย่างมงกุฏราชกุมาร"
"เข้าใจแล้วพี่ชายชิน"
ในขณะที่ชินะและฉันได้แลกเปลื่ยนชื่อกันแล้ว คนอื่นๆจากทวีปลูก้าก็ดูจะหงุดหงิด
"ใจเย็น..."
"นายไม่สามารถ.."
"ฮะ ฮึ่ม"
"...เอ๊ะ? ฉันทำอะไรบางอย่างผิดไปหรอ?"
เมื่อฉันได้เอียงหัวและถามออกมา ปากของพวกเขาก็กระตุก อย่างไรก็ตามในไม่ช้าพวกเขาก็ปิดปากลงไปและมีเพียงคนเดียวที่ตอบฉันกลับมาด้วยเสียงแปลกๆ
"มัน...มันไม่มีอะไร"
"มันไม่เป็นอะไรหรอก ฮุฮุ ฉันกลัวมากหลังจากที่ได้ยินว่ามนุษย์หนูทมิฬมันแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ว่าพออยู่กับพี่ชายชิน ฉันไม่กลัวอะไรเลย!"
ชินนะได้โต้กลับมาอย่างรวดเร็วและเปลื่ยนหัวข้อไปทันที เธอพูดถูก พวกเราควรจะให้ความสำคัญไปที่การต่อสู้กับมนุษย์หนูทมิฬ ไม่ควรที่จะไปรำลึกถึงอดีตที่ผ่านมา นอกขากนี้มันยังไม่สำคัญที่ชินะจะดูเหมือนจะเตือนฉันถึงเพลรูเดย หรือว่านั่นลืมติดต่อเธอกลับไปตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว
...ฉันควรจะเริ่มต้นขอร้องเพลรูเดียให้เธอให้อภัยฉัน ไม่สิ นั่นมันไร้สาระ พวกเราก็แค่ติดต่อกันเป็นครั้งคราวเท่านั้น เอาหละ ฉันควรจะให้ความสนใจกับมนุษย์หนูทมิฬก่อนเป็นอย่างแรก
แม้ว่าชินะอาจจะเป็นเด็กเมื่อ 2 ปีที่แล้ว แต่เธอในตอนนี้ก็เป็นหัวหน้าปาตี่้ที่ยอดเยี่ยม เธอได้ใช้ข้อมูลทั้งหมดของที่มีอยู่ของมนุษย์หนูทมิฬและเริ่มที่จะสร้างแผนการต่อสู้ เธอได้คำนวณความสามารถของแต่ละคนนในปาตี้และทำให้แน่ใจว่าแต่ละคนจะต้องทำหน้าที่อะไร สิ่งนี้มันไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะทำได้
"พวกเราจะไปเลยดีมั้ย? พี่ชายชิน ทุกคนด้วย?"
"ใช่ ฉันพร้อมแล้ว"
"ใช่แล้ว"
"ไปกันเถอะ"
'ฉันเสียใจกับทุกๆคน! แต่ว่าฉันไม่มีแผนที่จะมุ่งเน้นไปที่การเล่นแบบทีม เพราะว่าฉันมีแผนที่จะพิชิมนุษย์ให้ได้รวดเร็วยิ่งกว่าราชินีวิญญาณในชั้นที่ 10'
ฉันได้ให้เวลาตัวเองหนึ่งเดือน แน่นอนว่านี่จะไม่รวมกับเวลาที่ฉันจะใช้ขึ้นไปบนชั้นที่ 20 ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะมนุษย์หนูด้วยตัวคนเดียวในเลเวลที่ 16
มันเหมือนกับที่ฉันเคยทำเสมอ ฉันได้วางแผนที่จะลดจำนวนคนได้ปาตี้ไปอย่างช้าๆ แน่นอนว่าถ้าสมมติมนุษย์หนูทมิฬมันไม่ได้ดรอปไอเทมเพิ่มสถานะอย่างพวกอิลิกเซอร์
ตามที่พูดไป ฉันจะไม่ทำอะไรเช่นการกระทำผิดหรือกีดขวางคนอื่นๆในปาตี้ ฉันจะทำตามแผนของหัวหน้าป้า อย่างไรก็ตาม...ฉันก็จะไม่ทำอะไรที่ช้าเหมือนในแผนของชินะ
"เอาหละ...ไปกันเถอะ"
ขณะที่เปิดประตูห้องของบอสออก ฉันก็ได้วิ่งเข้าไป แม้ว่านักบวชจะร่ายเวทย์บัพธาตุให้กับคนอื่นๆในปาตี้ แต่ฉันก็ไม่ได้รับมัน ฉันจะต้องฝึกซ้อมที่จะเอาชนะบอสด้วยตัวคนเดียว ฉันไม่สามารถจะพึ่งพาพวกบัพอื่นๆได้
"กี้กี้ มมุษย์....ก๊ากกก"
ฉันได้เหวี่ยงง้าวผ่านพวกมนุษย์หนูตัวแรกที่ฉันเห็น ง้าวของของออร์คฉันได้ใช้มันมาตั้งแต่ชั้นที่ 6 มันยังคงมีประสิทธิภาพอยู่แม้ว่ามนุษย์หนูจะมีพลังโจมตีและความคล่องแคล่วที่สูง แต่พวกมันก็มีพลังป้องกันที่ต่ำ ดังนั้นฉันจึงสามารถฆ่าพวกมันได้ในทีเดียว มานามันน่าทึ่งจริงๆเลย เพียงแค่เหวี่ยงหอกเบาๆมันก็มีผลเช่นนี้แล้ว
"ว้าว พี่ชายมงกุฏราชกุมาร"
"เขายังไม่ได้รับพับ...ใช่มั้ย? นายฆ่ามนุษย์หนูในทีเดียวโดยที่ไม่ได้รับบัพ?"
"อา พี่ชายชิน เท่มาก...!"
"หะ หัวหน้า มันออกมาหมดแล้ว"
สมาชิกในปาตี้ได้เริ่มที่จะเคลื่อนไหว พวกเขาได้ล่าช้ากว่าฉัน แต่นั่นก็เพียงพอแล้ว ฉันเคยต่อสู้กับมนุษย์หนูทมิฬมาได้แค่ครั้งเดียว ฉันนยังไม่รูปถึงรูปแบบของการจู่โจมนี้ทั้งหมด ก่อนที่ฉันจะสามารถเข้าใจรูปแบบได้อย่างสมบูรณ์ ฉันก็ยังคงต้องการความช่วยเหลืออยู่
สิ่งที่ฉันจะต้องทำในมันชัดเจนอยู่แล้ว งานของฉันก็คือการฆ่ามนุษย์หนูทั้ง 40 ตัวที่กระจายอยู่ทั่วห้องบอสให้เร็วที่สุด
"ทุกๆคนให้ความสำคัญกับมนุษย์หนูทมิฬด้วย! อย่าไปสนใจการโจมตีมนุษย์หนู แค่ส่งพวกมันบินไปก็พอ ฉันจะทำหน้าที่เหลือเอง
"พี่ชายมงกุฏราชกุมารล่าพวกมันได้อย่างรวดเร็ว มันแตกต่างกับสิ่งที่พวกเราทำ
"คนสร้างดาเมจอิสระ อยู่ติดกับมนุษย์หนูไว้! ฉันได้ยินว่ามันจะใช้ทักษะที่แข็งแกร่งถ้าเปิดโอกาสให้มัน"
'เธอได้ค้นคว้ามาแล้ว! ในครั้งล่าสุดที่ปาตี้ของฉันถูกสังหารไปก็เพราะว่าไม่มีใครที่รู้เรื่องนี้'
ฉันจำได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในการต่อสู้ครั้งนั้น ฉันได้ระบายความโกรธลงไปที่มนุษย์หนู
"กี้กี้ ฆ่ามนุษย์นั่้น"
"มนุษย์แข็งแกร่ง! แข็งแกร่งเกินไป!"
"ขโมยหอกนั่น!"
เมื่อเทียบกับวิญญาณหรืออร์คแล้ว มนุษย์หนูมันมีความฉลาดกว่ามาก พวกมันเป็นพวกแรกที่เริ่มจะขโมยง้าวของฉัน อย่างไรก็ตามพวกมนุษย์หนูมันเริ่มปรากฏตัวตั้งแต่ชันที่ 11 และแน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันจะต้องเผชิญหน้ากับการขโมยหอก พวกมันไม่เคยที่จะทำสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว พวกมันจะถูกฆ่าตายก่อนหน้านั้นเสมอ
"ฮึบบบบบ"
ฉันได้ผลังดันมานาออกไปจากหอกและแทงมันออกไปข้างหน้า ในทันใดนั้นมานาก็ได้พุ่งขึ้นมาที่ปลายหอกเปลื่ยนเป็นใบมีดมานาและบดขยี้มนุษย์หนู่ที่พุ่งเข้ามา แม้ว่าฉันจะสามารถรักษาสถานะนี้ไว้ได้ไม่ถึงหนึ่งวินาที แต่มันก็สามารถจะยืดระยะหอกของฉันได้ในทันที ฉันจึงเรียกมันว่าหอกยืดออก แต่ว่าฉันไม่ได้พูดมันออกมาดังๆ เพราะว่ามันดูจะเป็นชื่อที่สิ้นคิด
"อะ ออร่า!"
"ไม่ใช่ มันมากกว่าออร่า มันคือ...มานาบริสุทธิ์?"
"ฮีลเลอร์ อย่าเอาแต่ดูสิ ใช้ทักษะฮีลด้วยบอสมันมีความแข็งแกร่งมาก"
แท้งได้ร้องออกมาในขณะที่พูดซ้ำไปซำมา ระหว่างนั้นเขาก็ถูกโจมตีโดยมนุษย์หนูทมิฬ จากนั้นฮีลเลอร์ก็ได้ขอโทษอย่างลวกๆและเริ่มที่จะทำการฮีลให้แก่เขา
ทันใดนั้นมนุษย์หนูทมิฬก็เริ่มที่จะร้องออกมาแปลๆ
"ก๊ากุก๊ากุ! ฉันจะเผาพวกแกทั้งหมด!"
"ใครก็ได้หยุดมันที!"
"มันพยายามที่จะใช้ทักษะระเบิดสายฟ้าทมิฬ!"
แท้งได้เข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วยเขาจึงได้ยกโล่ขึ้นแล้วทุบไปที่หัวของบอส
"ก๊ากุก๊ากุ! อย่ามารบกวนฉัน!"
"ตาย!"
มนุษย์หนูทมิฬมันยังคงที่จะพยายามใช้ระเบิดสายฟ้าทมิฬ ในการตอบสนองนี้ แท้ง ชินนะ และคนที่สร้างความเสียหายทั้งหมด ได้ลุมโจมตีเข้าไปที่มนุษย์หนูเมื่อพวกเขาเห็นโอกาส อย่างไรก็ตามมันก็เพียงพอแค่ชะลอการใช้ทักษะเท่านั้น มันยังไม่หยุดลง ไร้สาระอะไรแบบนี้
ด้วยความรีบร้อน ฉันได้จัดการพวกมนุษย์หนูที่เหลือด้วยเท็มเพรส คลื่นพายุมานามันได้สร้างบาดแผลบนร่างกานของมนุษย์หนูนับไม่ถ้วนและส่งพวกมันกระเด็นออกไปรวมกัน เท็มเพรสมันยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะฆ่าพวกมัน ดังนั้นฉันจึงต้องใช้หอกที่หุ้มด้วยมานาและโจมตีพวกที่รวมอยู่ด้วยกัน
"ตาย!"
หอกของฉันได้แทงออกไปพร้อมกับเสียงร้องของมนุษย์ที่หัวถูกส่งให้บินออกไป ฉันได้ไล่ตัวหัวของพวกมันไปทีละตัว ทันใดนั้นเองหน้าต่างข้อความก็ปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้าฉัน
[มนุษย์หนูได้ใช้ระเบิดสายฟ้าทมิฬ] [สมาชิกในปาตี้คาร์ด วอ จินัส เสียชีวิต] [สมาชิกในปาตี้เดอซิฮาร์ดเสียชีวิต] [สมาชิกในปาตี้เจเรียเสียชีวิต]
ตะ ตะ ตูมมมมม
ระเบิดขนาดเล็กและตามมาด้วยการระเบิดขนาดใหญ่มันได้เอาสมาชิกในปาตี้ของฉันออกไปถึงสามคน ฉันรีบหันไปหน้ามนุษย์หนูทมิฬ มันกำลังยืนอยู่ในขณะที่กระพริบออกมาด้วยสายฟ้าสีดำ อย่างไรก็ตามนี้มันไม่ใช่ทักษะ มันเป็นแค่ผลกระทบเท่านั้น ระเบิดสายฟ้าทมิฬมันได้สิ้นสุดไปแล้ว คนทำหน้าที่ทำดาเมจทั้งหมดได้หายไป แท้งยังสามารถจะมีชีวิตอยู่ได้เนื่องจากเขาใช้ทักษะช่วยชีวิตในตอนท้าย
"ฮีล! ฮีล!"
"อย่าตายนะ!"
แท้งกำลังตัวสั่นอยู่กับที่ มันเป็นปฏิกิริยาหลังจากที่ได้เห็นผลของทักษะที่ทรงพลังงั้นหรอ? หรือว่าทักษะดังกล่าวมันมีผลข้างเคียงต่อค่าสถานะกับเขา? จากนั้นฉันก็สังเหตุเห็นชินะ ผู้ซึ่งเป็นคนที่ทำหน้าที่ทำดาเมจ เธอยังคงมีชีวิตอยู่
"ฉันวิ่งถอยกลับมาเมื่อฉันรู้สึกแปลกๆก่อนที่มันจะใช้ทักษะระเบิดสายฟ้าทมิฬ มันได้ใช้ทักษะอื่นในการแช่แข็งศัตรูที่อยู่ใกล้ๆ คนที่ทำหน้าที่สร้างความเสียหาที่โจมตีมันจึงไม่สามารถจะหลบออกมาได้ทันเวลา
"เท่าที่ฉันคิด..."
มันดูเหมือนว่าชินะจะยังมีชีวิตอยู่เนื่องจากว่าเธออยู่นอกระยะของระเบิดสายฟ้าทมิฬ เพื่อที่จะหนีออกมาให้ทันเวลา คุณจะต้องหลบทักษะอัมพาตก่อน เอาหละฉันจะจำมันเอาไว้ ดูเหมือนว่าทักษะระเบิดสายฟ้าทมิฬจะไม่ใช่ทักษะที่สามารถจะหยุดได้
มันมีทางเดียวที่จะเอาตัวรอดได้ นั่นก็คือไม่ได้ตีมัน เหมือนกับที่ชินะเพิ่งจะทำไป
ตามที่พูดในตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเกี่ยวกับผลของทักษะพื้นที่นี้อย่างสบายใจ แท้งไม่สามารถจะป้องกันตัวเองได้ในขณะที่ถูกโ๗มตีโดยมนุษย์หนูทมิฬ และฮีลเลอร์ก็ไม่สามารถจะฮีลได้ทันเท่าดาเมจที่เขาได้รับได้
เหมือนกับวในแผนที่พวกเราได้วางเอาไว้ในก่อนหน้านี้ ฉันและชินะได้วิ่งเข้าไปทางมนุษย์หนูทมิฬพร้อมกับอาวุฑในมือ
"การเจาะทะลวงของแตน"
การโจมตีของชินะมันเป็นครั้งแรกที่โดนมนุษย์หนูทมิฬ ดาบชองเธอได้ถูกย้อมไปด้วยสีม่วง และเมื่อมันแทงเข้าไปในท้องของมนุษย์หนู ใบหน้าของมนุษย์หนูทมิฬมันได้ถูกย้อมไปด้วยสีม่วง กรงเล็กของมันที่โจมตีแท้งได้หยุดลงกลางอากาศ จากนั้นราวกับว่ามันเมาเหล้า มันได้เริ่มเซไปรอบๆ มันเป็นไปได้หรอ?
"มันติดพิษ! มันจะเป็นอย่างนี้ไปอีกสักพักนึง"
ฉันไม่รู้ว่าสักพักนึงมันนานแค่ไหน แต่ฉันได้หยุดเท็มเพรสกลางคันและยืดตัวขึ้น จากนั้นฉันก็ถือหอกสูงขึ้นและเริ่มที่จะมุ่งเน้นไปที่พลังของมัน
"กึ๊ก สระมานาใหม่อะไรแบบนี้...นี้เขาเลเวล 15 จริงๆหรอ?"
'อิลิกเซอร์บรรเทาวิญญาณและวงจรเพรูต้ามันช่วยได้มาก'
ฉันได้ตอบคำถามนี้ในใจของฉัน ฉันได้รวบรวมมานาทั้งหมดไปที่หอกที่ฉันถือเอาไว้ มันไม่ใช่แค่มากนา แต่มันจะเป็นการระเบิดออกของความแข็งแกร่งของฉันทั้งหมดเท่าที่เป็นไปได้ ฉันได้รวมความแข็งแกร่งทั้งหมดไปที่ปลายหอก
พ่อของฉันได้พูดเอาไว้เสมอว่าให้ผลักดันมันออกไปด้วยความตั้งใจที่จะทำให้โลกล่มสลาย บรรพบุรุษของฉันเรียกมันว่าการโจมตีที่ทำให้สวรรค์ล่มสลาย ฉันเรียกมันว่าการโจมตีของวีรบุรุษ (ฮีโรอิค สไตรค์)
จากปลายหอก แสงสีขาวไประเบิดออกมา มันได้ย้อมไปทั่วทั้งห้อง
"อ๊าาา!"
"ข่าวลือมันเป็นความจริง เขาเป็นฮีโร่"
ในที่สุดฉันก็รู้ว่าแสงสีขาวนี้สื่อถึงอะไร สำหรับตอนนี้ฉันได้มุ่งเน้นพลังของฉันไปในจุดๆเดียว
"เตรียมตัวตายได้เลย!"
"กู๊ก๊าก๊ากก"
มนุษย์หนูทมิฬดูเหมือนจะฟื้นขึ้นมาจากพิษของชินะได้บ้าง ขณะที่มันรู้สึกถึงอันตรายและหยายามที่จะหลบออกไปให้ห่างจากฉัน แต่น่าเสียดายสำหรับมนุษย์หนูทมิฬที่มันสายเกินไปแล้ว
ฉันได้ยิ้มและปล่อยหอกออกไปข้างหน้า นั่นแหละฉันโยนมันออกไป หอกที่เต็มไปด้วยพลังงานมันไม่ได้สูยเสียพลังงานไปเลยแม้ว่ามันจะแยกออกไปจากร่างกายฉัน ถ้ามีอะไรบางอย่างผลัดกันมันมันมีแต่จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
"กู๊ก๊าก๊าก กกู๊ก๊าก๊า"
หอกได้แทงลงไปที่หน้าอกของมัน บางทีมันก็อาจจะรู้สึกได้ถึงความตาย มันจึงได้หัวเราะออกมาในตอนท้าย ฉันคิดว่ามันน่ารำคาญแม้ว่าจะเป็นก่อนที่มันจะจบลง ฉันได้ยืดตัวขึ้นหลังจากที่ก้มตัวลงไปตอนที่ขว้างหอก ทันทีหลังจากนั้นหอกก็ได้เรืองแสงขึ้นที่ปลายของมันและระเบิดขึ้น
ตูมมมมมม
