บทที่ 14 – โลกที่กลายมาเป็นดันเจี้ยน (7)
บทที่ 14 – โลกที่กลายมาเป็นดันเจี้ยน (7)
”
"กรี๊ดดด"
"กี๊"
วิญญาณที่น่ากลัวได้หันมาสนใจทางพวกเรา ฉันได้รีบมองไปรอบๆห้องอย่างรวดเร็ซเพื่อหาราชินีวิญญาณ เหมือนกับที่ฉันได้คาดเอาไว้ เธอได้มองลงมาที่พวกเขาจากบนบัลลังที่อยู่ด้านในสุดของห้อง เธอดูเหมือนจะสูงสามเมตรและมีรูปร่างเป็นผู้หญิง
"มนุษย์กล้าที่จะเข้ามาในดินแดนของข้าหรอ? ข้าจะแยกวิญญาณของพวกแกออกและทำให้พวกแกต้องทุกทรมานตลอดไป"
"พวกเราจะจัดการกับวิญญาณก่อนเป็นอย่างแรก"
กลยุทธ์การโจมตีไม่แตกต่างจากกลยุทธ์ของออร์คลอร์ดมากนัก ต่อสู้กับวิญญาณทั้งหมดที่บินเข้ามาหาพวกเรา ฉันใช้เท็มเพรสและเปิดเส้นทาง
"ก๊าาาาาก"
"เอาละ ไปกันเถอะ"
"...เอ๊ะ?"
"...ห๊ะ?"
ตั้งแต่ที่ฉันได้ใช้มานา 3000 เพื่อที่จะฆ่าวิญญาณ 30 ตัว ฉันรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง อย่างไรก็ตามคนในปาตี้ดูเหมือนจะไม่เห็นด้วย ฉันจำได้ว่าหัวหน้าปาตี้บอกว่าราชินีวิญญาณมันมีทักษะที่อัญเชิญวิญญาณออกมาได้เมื่อมันมีจำนวนที่น้อยลงและดังนั้นพวกเราจึงต้องจัดการพวกมันทั้งหมดอย่างรวดเร็ว แต่เกิดอะไรขึ้น?
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"
"นายเลเวลอะไร?"
"ไม่ใช่ว่าพวกเราทุกคนเลเวล 10 หรอ?"
"นายเลเวล 10 จริงดิ?"
"ใช่ เป็นงั้นจริงๆ"
มันรู้สึกแปลกๆที่ได้ยินพวกเขาถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อฉันได้ตอบกลับไปด้วยเสียงโทนโกรธๆ หัวหน้าปาตี้ก็ได้โต้กลับมาราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องที่ไร้สาระมากที่สุด
"ทักฉันอะไรกันที่สามารถทำให้เลเวล 10 สามารถจะฆ่าวิญญาณที่มีเลเวลเท่ากันตายได้ 30 ตัว?"
"เทคนิคหอกระดับสูง"
มันเป็นเลเวลสองของเทคนิคหอกระดับสูง แน่นอนว่าทคนิคหอกระดัยสูงมันเป็นเรื่องยากที่จะอัพเลเวลมัน
"ระ ระดับสูง..."
"นี่มันคือพลังของมงกุฏราชกุมาร..."
"มงกุฏราชกุมาร..."
ฉันรู้สึกอยากจะตายไปด้วยความอับอาย ในขณะเดียวกันราชินีวิญญาณก็กำลังทำท่าทางการอัญเชิญ
"มีวิญญาณตัวอื่นๆกำลังมา ฉันมีมานาที่จำกัด ดังนั้นฉันจึงสามารถจะใช้ทักษะนี้ได้อีกเพียงแค่สองครั้งเท่านั้น
"อา ทุกคนพุ่งเข้าไป! นักบวชหญิงเตรียมเวทย์ให้พร้อม"
"โอเค"
เมื่อหัวหน้าปาตี้ได้นำทางออกไปทุกคนก็รีบไปข้างหน้า แม้ว่าฉันจะวิ่งไปฉันก็ยังจัดการกับวิญญาณไปด้วย ราชินีวิญญาณได้เรียกพวกวิญญาณสิบตัวในครั้งเดียว พวกที่ถูกอัญเชิญออกมาได้บินเขามาหาพวกเราและราชีนีวิญญาณก็ถอยหลังกลับไปสู่ท่าทางการอัญเชิญ
"เธอเป็นวิญญาณที่น่ารำคาญอย่าเห็นได้ชัด เมื่อจำนวนของวิญญาณมันต้ำกว่ายีสิบเธอจะเริ่มเรียกขึ้นมาอีกรอบ"
"ฉันจะจัดการเรื่องวิญญาณเองดังนั้นนายให้ความสนใจกับการสร้างดาเมจ"
"เข้าใจแล้ว ทุกๆคนใช้ออร่า"
ออร่าสีฟ้าได้ลอยรอบดาบของหัวหน้าปาตี้ ขณะที่ฉันติดอยู่กับพวกวิญญาณ หัวหน้าปาตี้กับอีกห้าคนก็ได้ใช้ดาบและหอกโจมตีใส่ราชีนีวิญญาณ แม้ในขณะที่เธอจะกรีดร้องออกมาแต่ว่าเธอก็ไม่ได้หยุดการอัญเชิญ
"ฮึบบบบ"
ฉันได้ปล่อยเสียงออกมาและเปิดใช้งานทักษะเท็มเพรสเพื่อกวาดพวกวิญญาณอีกครั้ง มานาได้เริ่มขึ้นจากร่างกายของฉันและเดินทางจากหัวใจลงไปที่แขนและล้อมหอกเขาไว้ มันก่อตัวเป็นเกลียวขึ้นในตอนที่ฉันดันมันออกไปข้างหน้า
"ตูมมมม!"
"กี๊"
"ซ่าาาา"
พวกวิญญาณส่วนใหญ่ถูกกวาดออกไปด้วยเท็มเพรส ราชินีวิญญาณได้หยุดการอัญเชิญและปล่อยเสียงกรีดร้องออกมา
"กรี๊ดดดดดดดด"
[ราชินีวิญญาณใช้ทักษะเสียงกรีดร้องของวิญญาณพยาบาท สมาชิกทั้งหมดในปาตี้ตกอยู่ในสถานะความสับสน สมาชิกทั้งหมดในปาตี้ตกอยู่ในสถานะความหวาดกลัว]
[คุณได้พยายามต่อต้านมัน ด้วยเสน่ห์ 22 และโชค 11 ความต้านทานเป็น 28%...ต่อต้านล้มเหลว คุณได้ตกอยู่ภายใต้ความสับสนและความหวาดกลัว]
อะไร? เกิดอะไรขึ้น? ทันใดนั้นฉันไม่สามารถจะปรับสมดุลของตัวเองได้อย่างถูกต้อง หัวของฉันกำลังหยุดและฉันต้องการที่จะล้มลงไป ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ ฉันเพียงแค่ต้องการจะนอนและพักผ่อน
เมื่อฉันเงยหน้าขึ้น ฉันก็ได้ถูกล้อมรอบไปด้วยเพลรูเดียหลายคน ฮึก ไม่มีทาง เพลรูเดีย
"ไอ้ออร์ค"
"ไอ้บ้า"
"นายกล้าที่จะละเลยฉัน?"
"นายมันก็เป็นแค่ออร์ค"
"ฉันจะฆ่านาย"
"ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะละเลยเธอ!"
"ตายยย"
"อ๊ากกกกก"
ทันใดนั้นเพลรูเดียทั้งหมดได้กระโดดเข้าใส่ฉัน ฉันจะตาย ฉันจะตายลงไปที่นี่ ในขณะนั้นเอง...
"ช่วงเหล่าผู้คนที่ตกอยู่ใต้ความมืดมิด ชำระล้าง"
[คุณได้รับการล้างผลสถานะแล้ว]
"อุ๊ก เพลรูเดีย ฉันขอ... เอ๊ะ?"
เมื่อฉันได้กระโจนออกมา เพลรูเดียทั้งหมดก็หายไปและกลายเป็นวิญญาณร้าย ไม่ พวกนั้นไม่ใช่เพลรูเดียตั้งแต่แรกแล้ว พวกมันเป็นวิญญาณร้ายมาตั้งแต่ต้น ฉันได้เข้าใจผิดว่าเป็นเพลรูเดียเพราะสถานะความสับสน? ทำไมฉันถึงกลัวเธอกันนะ?
"หัวหน้า!"
หนึ่งในนักบวชได้ตะโกนออกมาในทันใด เมื่อฉันได้หันหัวของฉันไป วิญญาณร้ายก็ได้ยิงลูกธนเข้าไปใส่หัวหน้าปาตี้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีโล่สปิริตหรือมันได้หมดไปแล้วและครู่หนึ่งเขาก็ล้มลงไป
"เว้ยเอ้ย หัวหน้าตายแล้ว"
"ราชินีวิญญาณกำลังอัญเชิญอีกแล้ว"
"กึ๊ก ในอัตราแบบนี้..."
สิางต่อไปถัดจากนี้ที่ฉันรู้ก็คือการจู่โจมมันกำลังจะจบลงด้วยความล้มเหลว ฉันไม่มีไอเทมที่จะสามารถแก้สถานการณ์นี้ได้? ฉันได้หยิบเอาระเบิดวิญญาณออกมาจากช่องเก็บของและโยนมันไปที่ราชินีวิญญาณ ช่วงเวลาที่มันได้เกิดระเบิดขึ้นและเสียงได้ดังออกมา ราชินีวิญญาณก็ได้เซไป
แคว๊กกกก
[สปิริต บลาสได้เปิดใช้งาน ราชินีวิญญาณได้รับ 1496 ดาเมจ]
[วิญญาณร้ายได้รับ 700 ดาเมจ]
[วิญญาณร้ายได้รับ 4700 ดาเมจ]
'เวรเอ้ย มันสามารถที่จะทำดาเมจขึ้นไปได้ถึง 5000 แต่นี่มันทำได้แค่ 1500 เอง'
ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกผิดหวังกับพลังของระเบิด แต่มันก็สามารถจะหยุดเธอเอาไว้ได้ วิญญาณสองตัวที่อยู่ใกล้เธอก็ยังได้ตายไปจากแรงระเบิด ในตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่จะเปลื่ยนสถานการณ์ ฉันได้ตัดสินใจใช้ทักษะที่ฉันได้ซ่อนเอาไว้
"ทุกคนโจมตี!!!"
[คุณได้ใช้วอคลาย! สมาชิกในปาตี้ทุกคนได้รับการเคลียสถานะด้านลบ ทุกคนในปาตี้พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50% ในระยะเวลาหนึ่ง และได้เข้าสู่สถานะสุดยอดเกราะไม่สกสะท้านกับการโจมตีของศัตรู]
"นะ นี่มันคืออะไร?"
"มันไม่ใช่ทักษะของออร์คลอร์ดหรอ? ใครเป็นคนใช้มัน?"
"ไม่มีทางน่า คนๆนั้นเป็นมงกุฏราชกุมาร"
"หยุดพล่ามได้แล้ว ไปโจมตี"
รู้สึกได้ว่าร่างกายของฉันได้อยู่ภายใต้สุดยอดเกราะ ฉันได้วิ่งเข้าไปหาราชินีวิญญาณ เมื่อฉันฟาดหอกไม่ที่มัน ฉันก็สามารถจะรู้สึกถึงสิ่งตอบสนองได้อย่างฉันเจน ตามคาดกับพลังโจมตีที่เพิ่มขึ้น 50%
"กี๊ดดดดด"
"ตาย"
'ฉันจะต้องทำมันไปตามนิสัยของฉันคือการตะโกนออกมาในตอนต่อสู้'
แม้ว่าในขณะที่ฉันโอดครวญภายใน ฉันก็ได้แสดงท่าทางเหมือนกับให้คนอื่นโจมตี คนในปาตี้นี้ดูเหมือนจะเข้าใจในท่าทางนี้ พวกเขาได้ตามฉันมาและโจมตีไปที่ราชินีวิญญาณ
การโ๗มตีของทุกคนในปาตี้! ไม่ต้องพูดถึงว่ามีการเพิ่มพลังอีก 50% มันทำให้ราชินีวิญญาณไม่สามารถจะอัญเชิญได้สำเร็จและได้ชักงักลงไป เมื่อผู้หญิงที่สวยงามได้ล้มลง มันก็ไปสัญชาตญาณของมนุษที่จะช่วยเหลือเธอ แต่ว่าน่าเสียดายที่ไม่มีชายคนไหนเลยที่ต้องการจะช่วยคุ้มกันราชินีวิญญาณ
"กรี๊ดดดด"
[ราชินีวิญญาณได้ใช้เสียงกรีดร้องแห่งวิญญาณพยาบาท
สถานะของสุดยอดเกราะได้ไม่สนใจสถานะเหล่านี้]
'ว้าว ฉันไม่เคยรู้เลยว่าสุดยอดเกราะมันมีผลเช่นนี้'
ในความจริง เพราะสุดยอดเกราะมันเป็นสถานะที่ผิดปกติ ฉันจึงไม่ได้รู้ถึงประโยชน์ทั้งหมดของมัน อย่างไรก็ตามฉันรู้ว่านี่มันเป็นโอกาสที่ดีในการจบการต่อสู้ลง
ฉันได้ตรวจสอบมานาที่เหลือ
'ยังเหลือ 300 ฉันควรจะทำยังไง? เก็บมันไว้? ไม่สิ ถ้าฉันเก็บมันไว้และผลของวอคลายสิ้นสุดลงมันคงจะแย่มากๆ'
ฉันไม่สงสัยเลยว่าฉันจะทำสำเร็จ แต่ว่าฉันไม่ต้องการที่จะให้สมกชิกในปาตี้คนอื่นๆได้หยุดยาวโดยไม่จำเป็น
"กึ๊ก พวกเราถูกดันกลับ"
"นี่คือราชินีวิญญาณ แม้แต่การโจมตีทางกายภาพของเธอก็แข็งแกร่ง"
"ชิโนะเอะกำลังจะตาย รักษาเธอ"
"กรี๊ดดด ปล่อยให้วิญญาณพยาบาทเผาแกเจ้ามนุษย์"
ในท้ายที่สุดผมก็ตัดสินใจ ฉันได้กำจัดวิญญาณจากด้านข้างที่อยู่ใกล้กับฉันด้วยการเหวี่ยงครั้งเดียว ฉันได้ดึงหอกของฉันกลับเล็กน้อย นี่มันไม่ใช่เทคนิคหอกที่ฉันได้เรียนรู้จากเพรูต้า แต่มันเป็นเทคนิคของตระกูลตังที่ฉันได้เรียนรู้มาจากพ่อ
มันเป็นการเน้นพลังของร่างกายทั้งหมดเข้าไปในปลายของหอกและเจาะทะลวงศัตรู ด้วยการทุ่มเทแรงทั้งหมดลงไปที่ปลายหอก มันจะเป็นการระเบิดพลังครั้งเดียวที่เกินขึดจำกัดของมนุษย์
ด้วยมัน ฉันได้เริ่มนำมานามารวมไว้เพื่อที่จะใช้เท็มเพลส หัวของหอกมันเริ่มที่จะสั่นและฉันก็ได้ถือมันเอาไว้ด้วยพลังเพียงอย่างเดียว สำหรับการทุ่มเททุกอย่างลงไปในการโจมตีครั้งเดียว มันไม่อนุญาติให้มีแม้แต่เศษเสี้ยงของความลังเลใจ
"อา มงกุฏราชกุมารกำลังทำอะไร"
"มีใครบางคนโดนไล่อยู่ เธอกำลังพยายามจะหนี"
"มงกุฏราชกุมารเร็วเข้า"
ฉันไม่ได้ตอบกลับไป ฉันได้ควบคุมมานาและควบคตุมความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกาย การทำทั้งสองอย่างนี้มันทำให้หัวของฉันปวดเหมือนจะแตกออก จริงๆแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำทั้งสองอย่างนี้พร้อมกันในครั้งเดียว? ... ไม่ เดี๋ยวก่อน มานามันไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งของฉันหรอ? ทำไมฉันถึงได้พยายามยึดติดกับเท็มเพรสหละ? มันเป็นการโจมตีที่มุ่งเน้นไปในจุดๆเดียว ทำไมฉันจะต้องมาใส่ใจกับมานาของฉันด้วยวิธีนั้น?
ขณะที่ฉันตระหนักได้ดังนั้นมานาที่อยู่รอบๆก็ได้หายไป มานาของฉันได้เริ่มไหล่จากร่างกายไปสู่ปลายหอก ลำธารสีขาวได้ไหลไปและรวบกันที่ปลายหอกมันดูเหมือนกับว่าฉันกำลังรวบรวมพลังงานสำหรับการระเบิดพลังงาน
แต่ฉันจะต้องจบมันลงอย่างรวดเร็ว ฉันรู้สึกได้ว่ามานาของฉันกำลังถูกดูดออกไป สิ่งเดียวที่ทำได้คือการสูดหายใจเข้าและออก ในสภาพที่เงียบสงบนี้ ฉันได้จ้องไปที่หน้าอกของราชินีวิญญาณ ซึ่งมันเป็นเป้าหมายของการโจมตีของฉัน
"มะ ไม่มีทาง...แสงนั่นคือ..."
"ฮีโร่? ฉันเห็นมงกุฏราชกุมารเป็นฮีโร่ของโลก ฉันคิดว่าเขาแข็งแกร่งมากเกินไป..."
ในตอนนี้ไม่มีคำใดที่เข้าไปในหูของฉัน ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับฉันก็คือการโจมตีครั้งนี้ ฉันได้ทุกเททุกอย่างให้กับการโจมตีครั้งนี้
จังหวะของการโจมตีได้เข้ามาอย่างน่าประหลาดใจ มันเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมก่อนที่มันจะได้ใชทักษะอีกครั้งและยังเป็นช่วงก่อนที่ผลของวอคลายจะหมดลง
ฉันได้แทงหอกของฉันออกไป
ปึกกกก
น่าแปลกใจมากมันรู้สึกนุ่มนวลเหมือนกับการใช้ซ้อมเจาะลงไปในเค้ก ฉันยิ้มออกมา ฉันรู้ว่าการโจมตีครั้งนี้มันประสบความสำเร็จ มันไม่มีโอกาสที่จะล้มเหลว
"กรี๊ดดดดดดด"
ราชินีวิญญาณได้ปล่อยเสียกรีดร้องออกมา มันค่อยๆกลายเป็นโปร่งใส ในเวลาเดียวกันสมาชิกในแนวหน้าทั้งแปดคน (คนอื่นๆดูเหมือนจะตายไปโดยที่ฉันไม่ได้สังเกตุเห็น) หน้าต่างขนาดใหญ่ได้ปรากฏออกมา
[คุณได้กลายเป็นเลเวล 11 คุณได้รับสิทธิที่จะเข้าไปในชั้นที่ 11]
[คุณได้รับแต้มสเตตัส 5]
[คุณได้รับ 3000 ทอง มันจะถูกแบ่งให้กับสมาชิกปาตี้อย่างเท่าเทียม คุณได้รับ 375 ทอง]
[รางวัลจะแจกจ่ายตามลำดับของผลงาน]
[คัง ชิน มีผลงานมากที่สุดเลือกรางวัลของคุณ]
"เย้ พวกเราทำมัน"
"พวกเราชนะ พวกเราชนะแล้ว"
"ทั้งหมดเคารพท่านมงกุฏราชกุมาร"
"มงกุฏราชกุมารคือที่สุด"
หลังจากที่ยืนนิ่งอยู่ชั่วขณะ ทุกๆคนก็ได้เข้ามาหาฉัน เพราะส่วนใหญ่นั้นเป็นผู้หญิง ฉันจึงเกือบจะสูญเสียเหตุไปไปจากกลิ่นหอมและสัมผัสที่นุ่มนวล
"ทุกๆคนปล่อยมงกุฏราชกุมารเถอะ เขาจะต้องเลือกรางวัลก่อนพวกเรา"
"อา ใช่แล้ว ขอโทษนะมงกุฏราชกกุมาร"
"ขอโทษมงกุฏราชกุมาร แต่นายดูเท่มากเลยนะ"
"ทำไมหละ ทำไมพวกนายถึงเลือกฉันว่ามงกุฏราชกุมาร...?"
การแสดงความไม่พอใจในชื่อเล่นของฉันมันดูเหมือนกับจะไม่มีใครสนใจ ฉันได้หันไปตรวจลิสรางวัล
[1.ผ้าคลุมของราชินีวิญญาณ
2.โพชั่นขนาดกลาง
3.มานาโพชั่น
4.อิลิกเซอร์บรรเทาวิญญาณ
5.ถั่วช่วยชีวิต
6.หนังสือเวทย์การเคลื่อนไหวของความตาย
7.รองเท้าของราชินิวิญญาณ
8.ชุดแพทย์ฉุกเฉิน]
"..ฮุ ฮุฮุ ฮุฮุฮุฮุ..."
"ฮี๊ มงกฏราชกุมารกำลังหัวเราะ"
หืมม? อะไรกันที่ออกมา"
"อา ฉันเป็นคนที่ 3 ฉันหวังว่าอย่างน้อยราชินีวิญญาณจะดรอป..."
'ฮุฮุ ไม่ต้องกังวลหรอก นายจะได้รับสิ่งที่ต้องการ แน่นอนว่าฉันก็เช่นกัน'
ฉันจะเลือกของอะไรงั้นหรอ? โดยไม่ลังเลฉันได้เลือกไปที่หมายเลข 4 อิลิกเซอร์บรรเทาวิญญาณ
[อิลิกเซอร์บรรเทาวิญญาณ (แรร์)
วิญญาณของทุกๆคนได้กลายเป็นสกปรกและผสมปนเปี้อนไปในชณะที่พวกเขามีชีวิตอยู่ เมื่อร่างกายมีการเจริญเติยโตอย่างฉับพลันวิญญาณมักจะไม่สามารถจะปรับตัวให้เข้ากับร่างกายใหม่ได้ทันและลดลงไป อิลิกเซอร์บรรเทาวิญญาณจะช่วยทำให้วิญญาณบริสุทธ์และเพิ่มความแข็งแกร่งให้มันพอดีกับร่างกาย แต่ผลกระทบของมันไม่ได้ส่งผลแค่ร่างกายเท่านั้นมันยังไม่ถึงมานาอีกด้วย
โน๊ต เมื่อใครบางคนที่จิตวิญญาณได้รับการบรรเทาจนมากที่สุดหรือคนที่มีจิตใจอ่อนแลและกินอิลิกเซอลงไป มันอาจจะทำให้เกิดความเสียหายอย่างถาวรหรืออาจะแม้แต่ฆ่าคุณได้ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด]
ตามที่ฉันคาดหวัง! เมื่อฉันได้กินอิลิกเซอร์ลงไปโดยไม่ลังเล มันรู้สึกเหมือนกับน้ำร้อนได้เทลงมาในร่างกายของฉัน แต่ว่าฉันได้อดทนมันเอาไว้ด้วยพลังจิตใจ เมื่อความรู้สึกนี้หายไป ข้อความที่ฉันหวังไว้ก็ปรากฏออกมา
[วิญญาณของคุณได้รับการบรรเทา เป็นผลให้พลังเวทย์และเสน่ห์ของคุณเพิ่มขึ้น 1]
'เอ๊พ ทำไมเสน่ห์ถึงเพิ่มขึ้นด้วย?' แม้ว่าฉันจะไม่เคยคาดหวังอะไรอย่างนี้เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ดีดังนั้นฉันจึงได้ตัดสินใจที่จะไม่สนใจมัน
"ว้าว! มีไอเทมของราชินีวิญญาณตั้งสองชิ้น!"
"การจู่โจมในครั้งนี้มันยอดมากเลย"
"ว๋าหนังสือเวทมนตร์"
"" มกุฎราชกุมาร! มกุฎราชกุมาร!""
พวกนายช่วยหยุดสวดมันได้ไหม?? ได้โปรดเถอะ ฉันขอร้องงงงง
