CF:บทที่ 142 โทรศัพท์ที่ดังไม่หยุด

CF:บทที่ 142 โทรศัพท์ที่ดังไม่หยุด

CF:บทที่ 142 โทรศัพท์ที่ดังไม่หยุด ตอนตี 5 ของเช้าวันต่อมา, อู๋ฮ่าวเหรินซึ่งยังไม่ได้แม้แต่จะทานข้าวเช้าจากบ้าน, ได้ออกมาหาอู๋เชิงเพื่อบอกให้เขาขับรถพาฉันไปที่อำเภอ จากนั้นฉันก็นั่งรถแท๊กซี่ต่อเข้าไปในตัวจังหวัด โดยไม่ได้หยุดแวะพักที่ไหนตลอดทาง ฉันจะต้องออกจากเมืองให้ได้ก่อนที่พวกนักข่าวจะไหวตัวทัน ...