MPE บทที่ 1 แมงมุมปล้องลายเทา
เมื่อเกาเผิงเดินทางจากโรงเรียนมาถึงบ้าน
เกาเผิงที่ถือกระเป๋านักเรียนสีแดงกำลังควานหาคีย์การ์ด *ดิ๊ง*
เสียงดังขี้นจากประตู เกาเผิงก้าวเท้าเดินเข้าไปในตึก สภาพของตึกนั้นค่อนข้างเก่า มีเศษขยะเกลื่อนตามพื้น ยังดีที่เศษขยะพวกนี้ไม่ส่งกลิ่นเหม็นออกมา
เกาเผิงยืนบนโถงทางเดินสลัวๆ เขามองไปที่บริเวณเพดาน มีเงาดำๆ ทำท่าทางที่แปลกประหลาดๆอยู่
เกาเผิงขมวดคิ้ว ที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นแมงมุมยักษ์ ขนาดของมันใหญ่พอๆหินโม่ เกาะอยู่บนโคมไฟบนเพดาน มันสร้างรังแมงมุมเต็มเพดานยาวไปถึงบันไดของทางขึ้น นัตย์ตาสีเลือดเปล่งประกายสะท้อนกับแสงของโคมไฟ
เกาเผิงถอนหายใจ “เฮ้อ ดูนั่นสิ นี่คงเป็นแมงมุมน้อยของคุณยายเฉินเลี้ยงไว้หลุดออกมาสินะ ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่7แล้วด้วย”
เกาเผิงทำเป็นไม่สนใจมันก้าวขาเดินไปที่บันได
เมื่อผู้หลบหนีตัวน้อยเห็นอย่างนั้นมันจึงส่งเสียงร้องออกมา เกาเผิงตกใจแล้วหยุดเดิน หันกลับไปมองมัน เขาได้เห็นแมงมุมขนาดยักษ์ไต่ไปรอบเพดาน
“นั่นเป็นแมงมุมปล้องลายเทาไม่ใช่เหรอ อาจารย์เคยบอกไว้ว่ามันเป็นสัตว์อสูรที่รักสงบไม่มีพิษมีภัยนี่น่า”
ณ ขณะนั้นเกาเผิงนึกอะไรขึ้นได้ เขาได้วางกระเป๋าลง หยิบเศษกระดาษมาปั้นเป็นก้อนกลมๆ แล้วก็นำไฟแช็กออกมาจากกระเป๋ากางเกง
เกาเผิงก็เกิดฉุกคิดขึ้นได้ว่า 'คงไม่จำเป็นต้องลงมือเจ้าแมงมุมปล้องลายเทาแบบหนักมือก็ได้มั้ง มันเป็นสัตว์อสูรที่ถูกเลี้ยงโดยคุณยายฉิน ที่อยู่ชั้น2 มะ ไม่สินี่ไม่ใช่ประเด็น!! ไม่จำเป็นต้องออมมือกับมัน เพราะมันเป็นสัตว์อสูร!!!'
ก่อนที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงกับโลกใบนี้ พวกสัตว์อสูรชนชั้นสามัญควรจะมีคู่ปรับแค่สิงโตหรือเสือที่เป็นนักล่าบนยอดของห่วงโซ่อาหาร แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว
ถ้าเกิดเกาเผิงไปทำให้มันโกรธ โถงทางเดินตรงนี้มันไม่มีทางหนี เขาคงไม่ต่างกับลูกแกะที่กำลังรอให้เชือด
'เฮ้อออ' เกาเผิงส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะมุ่งตรงไปที่บันได
.ในตอนนั้นเอง เกาเผิงจุดไฟใส่บอลกระดาษ โยนไปบนเพดานข้างหลังเขา แล้ววิ่งพุ่งตรงไปยังบันไดอย่างบ้าคลั่ง
‘ชี่’ เจ้าแมงส่งเสียงกรีดร้องด้วยความโกรธ เสียงดังไล่จากข้างหลังเขา เกาเผิงวิ่งมาถึงตรงบันไดหันกับไปมองเจ้าแมงมุมที่เขาวิ่งผ่านมา
แมงมุมปล้องลายเทาร่วงลงมาตกลงตรงโถงทางเดิน มันพยายามปืนกลับบนเพดานด้วยความตื่นตระหนก แถวๆนั้นมีลูกบอลกระดาษที่ยังติดไฟอยู่
แววตาของเกาเผิงเปล่าประกายด้วยความตื่นเต้น แมงมุมปล้องลายเทา มันกลัวไฟจริงๆ
'บ้าจริง!! สิ่งที่เกิดขึ้นในหัวไม่ใช่เรื่องที่เขาจินตนาการไปเองสินะ'
เกาเผิงรีบขึ้นไปบนบันอย่างรวดเร็วดั่งสายลม ตรงข้างหลังเขาแมงมุมปล้องลายเทาส่งเสียงคำรามด้วยความโมโห
“ไหนอาจารย์บอกว่ามันเป็นสัตว์อสูรที่รักสงบไงล่ะ”
เขายังคงวิ่งต่อโดยไม่ลดความเร็ว การที่เขาไปยั่วยุสัตว์อสูรไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ ถ้าเขาถูกจับได้ คงถูกเจาะกะโหลกดูดสมองหรือฉีกช่องท้องควักเครื่องในของเขาออกมากิน มันจะเกิดขึ้นแน่ๆ ถ้าเขาไม่ระวัง
พวกสัตว์อสูรเหล่ามันมาจากมิติอื่น ในช่วงที่เกิดมหาภัยพิบัติ ผู้คนล้มตายเป็นจำนาวนมากด้วยน้ำมือพวกสัตว์อสูร ถึงมันจะดูไร้พิษสงพียงใด แต่ก็ไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่ามันเป็นสัตว์อสูรที่ดุร้าย
เสียงวิ่งไล่ข้างหลังเขามันค่อยๆใกล้เขาเรื่อยๆ เกาเผิงได้ยินเสียงอย่างดังจากแมงมุมปล้องลายเทาที่ตามเขามา เสียงเหมือนกับท่อแป๊บพาดตามพื้น
อีกแค่ชั้นเดียวจะถึงห้องเขาแล้ว!!
จะถึงแล้ว!!
แมงมุมปล้องลายเทาที่มีดวงตาสีเลือดและเขี้ยวที่พร้อมบดร่างเนื้อ มันเพิ่มความในการไล่ตามขึ้น
มันค่อยๆใกล้เกาเผิงมากขึ้นเรื่อยๆ..
“ชู่วววว!!!!”
เสียงขู่คำรามดังก้องไปทั่วบริเวณ
แมงมุมปล้องลายเทามันเตรียมที่จะกระโดด พร้อมกับส่งเสียงต่ำๆจากปากของมัน
แต่เจ้าแมงมุมกลับไม่ได้ส่งเสียงขู่แบบเมื้อกี้
หลังจากที่มันหยุดนิ่งสักพัก จากนั้นมันก็กลับมาไล่เกาเผิงต่ออีกครั้ง
“ชี่!!” เสียงขู่เสียงและดูโกรธมากกว่าเหมือนกันโดนยั่วยุ
“ซี่ซี่ซี่ซี่” จากนั้นมันค่อยๆถอยหลังแล้วลงบันไดไป
เกาเผิงหอบและเช็ดเหงื่อบนหน้าผากเขา ‘ทำไมมันกลับไปข้างล่าง?
หรือนี่จะเป็นการเล่นสนุกของเจ้าแมงมุม มันแค่วิ่งไล่ฉันอย่างมีความสุขแล้วกลับรัง เมื่อฉันใกล้ถึงห้องเนี่ยนะ?’
เกาเผิงลูบคาง อืมมมม แม้มันจะเชื่อได้ยากแต่เขาก็หาเหตุผลอื่นมาอธิบายถึงการกระทำของมันได้
เกาเผิงหยิบกุญแจแล้วเปิดประตู “พ่อ แม่ ผมกลับมาแล้ว” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
เมื่อประตู ในห้องมีแต่ความว่างเปล่า ที่นี่ช่างเงียบงันราวกับเขาอยู่ตัวคนเดียวในโลกนี้
ในห้องมีโซฟาสีน้ำตาลตั้งอยู่ตรงห้องนั่งเล่น ตรงข้ามโซฟามีทีวีเก่าๆตั้งอยู่ ภายในมีเฟอร์นิเจอร์ไม่มากนัก บ้านดูสะอาดสะอ้าน บ่งบอกว่าเจ้าของห้องดูแลทำความสะอาดเป็นอย่างดี
เกาเผิงสูดหายใจลึกๆเพื่อปรับอารมณ์ เดินเข้าไปที่ห้องๆหนึ่ง ผ้าม่านบังแสงอาทิตย์ไว้ทำให้ห้องดูสลัวๆ เตียงนอนในห้องที่ถูกเก็บอย่างเป็นระเบียบ
“พ่อ แม่ ในที่สุดผมก็สอบได้ที่หนึ่งของชั้นเรียนแล้ว พ่อแม่ต้องดีใจแน่ๆ” เขาพูดด้วยรอยยิ้มและใบหน้าที่มีความสุข
เกาเผิงพูดกับภาพถ่ายขาวดำ
ในรูปมีภาพของคู่รักคู่หนึ่ง ผู้ชายดูหล่อเหลาและอ่อนโยน ส่วนผู้หญิงดูงดงามและใจดี ทั้งสองยิ้มอย่างมีความสุข ทั้งเกาเผิงสบตากับพ่อแม่ผ่านกระดาษแผ่นบางๆ
แต่ทั้งสองไม่อาจที่จะโต้ตอบกับเกาเผิงได้ พวกเขาเพียงยิ้มให้เกาเผิงตอบกลับมาเท่านั้น
เกาเผิงฝืนยิ้มขึ้นมา “ผลการเรียนของผมมันแย่อยู่เสนอ พ่อแม่ก็บ่นผมเรื่องนี้บ่อยๆ แต่ดูตอนนี้สิ ผมได้ที่1ของห้อง ที่4ของระดับชั้น พ่อแม่ต้องภาคภูมิแน่ๆ จากนี้ไปพ่อแม่ไม่ต้องกังวลเรื่องการเรียนของผมอีกแล้วนะครับ” เมื่อพูดไปเรื่อยๆตาชองเขาเริ่มเป็นสีแดง
......
เด็กหนุ่มรูปร่างผอมบางยืนอยู่ตรงกลางห้อง ปล่อยความให้ความเงียบไหลผ่านตัวเขาไป
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด เขาก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เกาเผิงก็พูดกับรูปภาพอีกครั้ง “ในวันพรุ่งนี้ทางโรงเรียนจะจัดทัศนศึกษา ผมอาจจะไม่อยู่บ้านช่วงสองสามวันนี้ ไม่ต้องกังวลนะครับว่าจะมีอันตรายนะครับ เพราะทางโรงเรียนได้ว่าจ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมืออาชีพไว้แล้ว เพราะฉะนั้นปลอดภัยหายห่วง”
“ผมได้ยินมาว่าทางโรงเรียนได้ว่าจ้างทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจากบริษัทรักษาความปลอดภัยบลูชิลด์ บริษัทนี้มีผู้ฝึกสัตว์อสูรเก่งๆเป็นจำนวนมาก”
ในห้องที่มืดสลัว มีเด็กหนุ่มที่ดูเหมือนพร้อมจะแตกหักได้ทุกเมื่อ เขาพูดคนเดียวขณะที่มองไปที่รูปถ่าย เขาโบกมือลาภาพคู่รักทั้งสอง ตอนนี้เขาตัดสินใจแล้ว เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นให้มากกว่านี้เพื่อไม่ให้พ่อแม่ของเขาต้องผิดหวัง
แม้ไม่มีใครตอบรับกลับมา แต่เขาก็หวังว่า ตอนนี้ คงจะมีใครบางคนยกนิ้ว ยกเสียงเสียงเชียร์ให้เขา แม้ว่าอาจมีเสียงคัดค้านโผล่ออกมาจากคนในรูปโผล่มาบ้าง เขาก็หวังให้เกิดเรื่องมหัศจรรย์เกิดขึ้นกับเขา
แต่มันก็ไม่มีทางเกิดขึ้น มีเพียงรอยยิ้มอันอบอุ่นจากคู่รักส่งมาให้เขา
ห้องนอนที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจของเกาเผิงเท่านั้น
จู่ๆ เกาเผิงก็รู้สึกเย็นวูบ เขาลูบไปที่ข้อศอกอย่างเศร้าๆ แต่เพียงไม่นานความเศร้ามองก็ค่อยๆหายไป เขากลับมาเป็นเด็กหนุ่มที่สดใสอีกครั้ง
เกาเผิงเดินออกจากห้อง เขาค่อยๆปิดประตู ราวกับกลัวว่าจะส่งเสียงดังรบกวนสองคนนั้น
หลังจากเกาเผิงออกจากห้อง
อาจเป็นเพราะแสงที่ได้ไปประทบกับรูปภาพก็เป็นได้ ที่ทำรูปภาพนั้นดูเปลี่ยนแปลง ทำให้รอยยิ้มของคู่รักนั้นดูมีความสุขมากกว่าเดิม
---------------------
สวัสดีจ้า เรา Toppu7 นี่เป็นผลงานแปลเรื่องแรก ขอฝากเนื้อฝากตัว ติชมด้วยนะคะ ติดตามนิยายได้ที่ เพจ Toppu7 ค้นหาได้ใน Facebook ได้เลย
