ตอนที่ 24 ตาข่าย

ตอนที่ 24 ตาข่าย

  

บ้าเอ้ย เป็นผีชั่วอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ

ผมยังไม่ทันตั้งตัว ก็โดนเจ้านี้ลากลงไปในน้ำแล้ว

ดีที่เตรียมตัวไว้ก่อน แม้ว่าหลังจากจมลงไปในน้ำแล้วผมจะสำลักออกมา แต่ผมก็ยังคงรักษาสติเอาไว้ได้ตลอด

ผมรีบกลั้นหายใจอย่างรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นตัวผมเองต้องจมน้ำตายแน่

แต่ผีชั่วนั้นเร็วมาก อยู่ในน้ำมันก็เหมือนปลาตัวใหญ่  มันพยายามลากเท้าของผมตรงไปยังเขตน้ำลึกทันที

เพียงชั่วพริบตา เชือกรอบเอวของผมก็เหยียดตึง แต่ตำแหน่งของผมในตอนนี้ ได้มาอยู่ในระดับน้ำลึกถึง 3 เมตรแล้ว

ผมพยายามดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง อยากหยิบดาบเหรียญที่อยู่ในเอวออกมา

แต่เมื่อเจ้าผีชั่วพบว่าไม่สามารถลากต่อไปได้ มันจึงโมโหทันที พูดในน้ำอีกครั้งด้วยเสียงที่ขุ่นเคือง “ฮึ! แค่ลูกไม้กระจอกๆ ยังกล้าเอามาเล่นต่อหน้าฉันอีกนะ!”

หลังจากพูดจบ เจ้าผีชั่วนี้ก็หมุนหัวที่เหมือนปลา เข้ามาอยู่ด้านหลังของผมทันที

เขาเห็นเชือกที่พันอยู่รอบเอวของผม ทันใดนั้นก็อ้าปากออกอย่างดุร้าย และกัดลงไปบนเชือกทันที

แต่เจ้านี้ไม่รู้ว่าเชือกเส้นนี้ทำมาจากขนหมาดำ ของเล่นชิ้นนี้ไม่ใช่ว่าวิญญาณร้ายอย่างแกจะกัดมันได้ง่ายๆ

เมื่อผีชั่วนี้กัดลงไป ฟันของมันก็แทบจะหัก

มันกรีดร้องออกมาทันที “อ้า! ขนหมาดำ ในนี้มีขนหมาดำอยู่!”

ผีชั่วดูเจ็บปวดทรมาน ถึงจะอยู่ในน้ำแต่เขาก็ได้รับผลกระทบ เขาแลบลิ้นออกมาข้างนอกอย่างต่อเนื่อง ดูท่าทางทรมานมาก

ผมมองสภาพของเขา แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา ผมยังคงค้นหาดาบเหรียญอย่างต่อเนื่อง

เนื่องจากร่างกายของผมถูกกระฉากอย่างฉับพรัน จึงทำให้ดาบเหรียญไหลลงไปที่ต้นขา

ดังนั้นผมจึงดึงมันออกมา ได้ค่อนข้างยาก และใช้เวลาค่อนข้างเยอะ

ผีชั่วตนนั้นกลับมาทำหน้าตาสยองขวัญอีกครั้ง “ฮึ ถ้าอยู่ในน้ำ ฉันมีวิธีเป็นร้อยที่จะสามารถฆ่าแกได้!”

หลังพูดจบ ผีชั่วตนนั้นก็เข้ามาโจมตีผมอีกครั้ง เขาเร็วมาก จนผมมองไม่เห็นโอกาสที่จะหลบหนี

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง “แควก” เสื้อผ้าของผมกำลังถูกผีชั่วฉีกทิ้ง

ดูเหมือนผีชั่วคิดว่า ถ้าเขาข่วนกรงเล็บลงไป มันจะทำให้หน้าอกของผมฉีกขาด และถึงผมจะไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส

แต่ เขาไม่รู้ว่า เสื้อคอกลมที่ผมกำลังใส่นั้นมีผ้ายันต์ติดอยู่

กรงเล็บของเขา ไม่เพียงไม่สามารถทำร้ายผมได้ ในทางกลับกันเขายังข่วนโดนผ้ายันต์ด้วย

นี่ไม่ใช่เรื่องตลก มันเป็นของที่ท่านปรมาจารย์ซานชิงเหลือทิ้งเอาไว้ แต่วิญญาณพวกนี้จะสามารถรับรู้ได้อย่างไร

ตอนนี้ดูเหมือนกรงเล็บของเขาจะได้สัมผัสกับเหล็กร้อน ตอนที่ข่วนโดน เขาก็ผงะออกไปทันที

นอกจากนั้นเขายังพูดเหมือนเมื่อกี้ จากนั้นก็แผดเสียงออกมาอีกครั้ง “สมควรตาย แกมันสมควรตาย ไม่ใช่แค่ยันต์ ยังเป็นชุดยันต์อีกงั้นเหรอ!”

ผมในตอนนี้ ได้จับดาบไว้แล้ว ขณะที่กำลังจะดึงดาบเหรียญออกมา

ทันใดนั้น ผมก็คิดได้ว่าในเวลานี้ควรเยาะเย้ยผีชั่วนี้สักหน่อย

ไอ้บ้าเอ้ยคิดว่าเรื่องจะเป็นไปตามที่ตัวเองคิดจริงๆงั้นเหรอ วันนี้ที่ฉันเอาชีวิตมาแขวนก็เพราะจะคิดบัญชีกับแกต่างหาก คิดว่าฉันเป็นพวกไก่อ่อน ไร้สมองจนไม่วางแผนก่อนมาซินะ

แต่ผมยังไม่ทันได้พูด จู่ๆบนหัวของผมก็มีเสียงดัง “ฉึบ…” และแล้วภาพตาข่ายสีเหลืองขนาดใหญ่ก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าของผม มันกำลังตรงดิ่งเข้ามาที่หัวของพวกเรา

แม้จะอยู่ในน้ำ แต่ผมก็ยังได้ยินเสียงของนักพรตตู๋และอาจารย์เบาๆ

“ตาข่าย จงจับผีนั้นซะ!”

“เสี่ยวฝานอยู่นิ่งๆ อาจารย์มาช่วยแกแล้ว!”

ผีชั่วมองไปรอบๆตัว เขาเผยสีหน้าที่หวาดกลัวออกมา

แต่หลังจากนั้นก็กลับมาจ้องผมอีกครั้ง “ไอ้เด็กเวร แกคิดจะมาล้อเล่นกับฉันซินะ ดีตอนนี้ฉันจะฆ่าแกซะ!”

ขณะที่พูด เจ้าผีชั่วก็ตรงเข้ามาที่ด้านหน้าของชุดยันต์ จากนั้นมันก็เบี่ยงตัวพุ่งเข้ามากัดคอของผมทันที

ในเวลานี้ผมรู้สึกไม่ไหวแล้ว แต่ขณะที่อยู่ท่ามกลางความเป็นความตาย ผมก็ยังยืนนิ่ง และจับดาบเหรียญเอาไว้แน่น

ตอนนี้ผีชั่วตนนั้นห่างจากผมไม่มาก เพียงชั่วพริบตาก็จะมาถึงแล้ว

แต่เขาไม่รู้ว่าที่เอวของผมมีของอะไรอยู่ และยิ่งไปกว่านั้นยังไม่รู้ว่าผมกำลังจับดาบเหรียญอยู่ด้วย

เมื่อเขาเข้ามาในระยะเผาขน ปากที่เต็มไปด้วยหยดเลือด ก็เผยให้เห็นเขี้ยวที่แหลมคม และยังคำรามเสียง “โฮกโฮก” เห็นได้ชัดว่าเขากำลังแสดงความโกรธแค้นออกมา

ผมเบิกตากว้าง ไม่กล้าลีลาอีกต่อไป ผมดึงดาบเหรียญขึ้นมา และแทงเข้าไปที่ตัวผีชั่วทันที

ผีชั่วตนนั้นคิดไม่ถึงว่าผมจะโจมตีแบบนี้ สติของเขาเพ่งมาที่คอของผมอย่างเดียว บวกกับระยะเผาขน

ดังนั้นจึงทำให้ผีชั่วไม่สามารถหลบได้ และดาบเหรียญในมือผมเล่มนี้

ยังเป็นดาบที่ทำจากเหรียญทองแดง 108 เหรียญ ได้ยินอาจารย์บอกว่า เป็นของที่สืบทอดจากปรมาจารย์มาสู่อาจารย์ และยังมีพลังหยางแรงโคตรๆ

เมื่อแทงออกไป ตัวดาบนั้นก็พุ่งทะลุเข้าไปในร่างของผีชั่วนั้นทันที

สีหน้าของผีชั่วเปลี่ยนดัง “พรึบ” เดิมที่ก็เจ็บปวดอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขายิ่งบิดเบี้ยวหนักกว่าเดิม ในปากยังกรีดร้องอย่างโหยหวน เขาเผยรูปร่างที่ประหลาดออกมา

ขณะนั้นเอง ตาข่ายขนาดใหญ่ก็ได้มาถึงตัวของพวกเรา

แต่สิ่งที่แปลกคือ ตาข่ายใหญ่ขนาดนั้น แต่กลับดูเหมือนแม่เหล็ก พวกมันต่างพุ่งเข้าไปห่อหุ้มร่างของผีชั่วที่อยู่ตรงหน้าของผมทันที

ไม่รอให้เขาได้ขัดขืน ตาข่ายนั้นก็ห่อเขาไว้จนแน่น

จากนั้นมันก็ค่อยๆถูกดึงขึ้นไปทีละนิด ในเวลานี้ผมเองก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป มีฟองอากาศออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง ผมรีบว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างรวดเร็ว

เมื่อหัวโผล่พ้นน้ำ ผมก็รีบอ้าปากหายใจทันที และในใจยังมีความรู้สึกดีหลังจากยังมีชีวิตอยู่ด้วย

อาจารย์และเฟิงเฉ่วหานกำลังว่ายน้ำเข้ามา เมื่อเห็นหัวของผม พวกเขาก็รีบเข้ามาประคองผมทันที

อาจารย์รีบพูด “เสี่ยวฝาน แกไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ผมหัวเราะ “ไม่เป็นอะไรครับอาจารย์ ผีชั่วนั้นยังไม่ตาย พวกเรารีบไปขึ้นฝั่งกันเถอะครับ!”

ขณะที่พูด ผมสามคนก็รีบว่ายเข้าไปในเขตน้ำตื้น

หลังจากเข้าเขตน้ำตื้น ผมก็พบว่านักพรตตู๋และเหล่าฉินกำลังดึงเชือกเส้นยาวๆอยู่ มันค่อยๆถูกดึงขึ้นมาทีละน้อย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องใช้แรงเยอะมาก

ส่วนปลายเชือกอีกเส้นหนึ่ง กำลังห้อยอยู่ในน้ำ ดูเหมือนในนั้นจะมีปลาตัวยักษ์ติดอยู่ และมันกำลังดิ้นรนอยู่ในน้ำอย่างต่อเนื่อง

“เหล่าติง เข้ามาช่วยเร็ว ไอ้ชั่วนี้ยังมีฤทธิ์อยู่!” เหล่าฉินพูดอย่างเยือกเย็น

เมื่ออาจารย์และพวกเราได้ยิน ก็รีบเข้ามาช่วยทันที

ไม่ต้องพูดถึง ผีชั่วนี้มีพลังเยอะจริงๆ ขนาดโดนดาบของผมเข้าไป มันยังมีฤทธิ์มากถึงขนาดนี้

แต่เมื่อพวกเราร่วมมือกัน ในที่สุดการดึงทีละนิดก็สามารถทำให้เจ้านี้ขึ้นมาจนถึงเขตน้ำตื้นได้ และสุดท้ายก็มาถึงบนฝั่ง

เมื่อมาถึงฝั่ง พวกเราก็เห็นผีชั่วตัวเปียกโชก ถูกตาข่ายรัดเอาไว้อย่างแน่นหนา แต่เขี้ยวที่แหลมคมของมัน ยังแสดงความดุร้ายออกมา

นอกจากนี้ที่ลำตัวของเขายังมีดาบเหรียญเสียบอยู่ ผมพบว่าการแทงครั้งนั้นไม่ได้โดนจุดสำคัญ แต่มันโดนที่ซี่โครงข้างซ้าย จึงทำให้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

เมื่อเหล่าฉินเห็นเจ้านี้ท่าทางดุร้าย เขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “สมควรตายจริงๆ คงคิดไม่ถึงละซิว่าแกก็จะมีวันนี้!”

หลังจากพูดจบ เขาก็เตะไปที่ตัวของผีชั่วนั้น

“แกกล้าเตะฉัน ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!” ผีชั่วยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจะตาย ในเวลานี้มันยังกล้าแหกปากร้องตะโกนออกมา

อาจารย์เลิกคิ้วขึ้นอย่างท้าทาย ดึงดาบไม้ออกมาทันที “ชั่วแบบนี้ อย่าอยู่เลยดีกว่า!”

ขณะพูด เขาก็จ้องผีชั่วและแทงลงไปทันที

แต่วินาทีที่แทงผีชั่ว จู่ๆมันก็อ้าปากขึ้น และพ่นควันพิษสีดำใส่อาจารย์

โชคดีที่อาจารย์เคลื่อนไหวเร็ว เขาหมุนตัว หลบได้โดยตรง

เมื่อนักพรตตู๋ที่อยู่ข้างๆเห็นเข้า เขาก็ทำสีหน้ามืดมน “รนหาที่ตาย!”

หลังจากพูดจบ เขาก็ยกแขนขึ้น หยิบยันต์ออกมา และแปะไปทีหน้าผากของผีชั่ว

ผีชั่วตนนั้นไม่แสดงความกลัวออกมาเลยสักนิด กลับกันยังทำหน้าตาสยดสยอง “ในอนาคตพวกแกจะต้องมาชดใช้ให้ฉัน! ไอ้ธาตุน้ำไร้ราก แกอย่าคิดว่าจะอยู่ได้นาน......”