GE361 สร้างชื่อเสียงให้เป็นที่ประจักษ์ [ฟรี]

ลู่เจี่ยเฟิน ประมุขแห่งวังผนึกอสูรกำลังขอความเมตตาจากหนิงฝาน! นั่นหมายความว่า มันยอมศิโรราบให้หนิงฝานอย่างสมบูรณ์

ลู่เจี่ยเฟินบาดเจ็บสาหัส ลู่เจี่ยเฟินของความเมตตา ผู้คนจึงคิดว่าผู้ที่ทำให้ลูเจี่ยเฟินบาดเจ็บคือหนิงฝาน

แต่ถึงอย่างนั้น การที่มันขอความเมตตาก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออยู่ดี

เหตุใดผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังถึงได้หวาดกลัวหนิงฝาน? ผู้คนอยากรู้คำตอบ แต่หนิงฝานไม่กล่าว ลู่เจี่ยเฟินเองก็ไม่กล่าวเช่นกัน

“ลู่เจี่ยเฟิน! ข้าขอถามว่าเหตุใดเจ้าถึงปล่อยให้คนของเจ้าก่อตั้งสมาพันธ์สังหารหมิงเพื่อหวังสังหารข้า!”

คำกล่าวของหนิงฝานราวกับอัสนีฟาดผ่าใส่กลางใจลู่เจี่ยเฟิน

“ว่าไงนะ! ท่านกำลังจะบอกว่าซื่อกู่และคนของข้า ก่อตั้งสมาพันธ์สังหารหมิงเพื่อหวังสังหารท่าน? เป็นไปได้ยังไง… ไอ้พวกโง่!”

ลู่เจี่ยเฟินจ้องมองซื่อกู่ด้วยสายตาที่โกรธแค้น มันบาดเจ็บจึงได้เก็บตัวตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่รู้ว่าคนของมันได้ก่อเรื่องร้ายแรง

ก่อตั้งสมาพันธ์สังหารหมิง? คิดสังหารหนิงฝานด้วยผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นต้นแค่ไม่กี่คน? บ้าไปแล้ว!

พวกมันคิดว่าหนิงฝานเป็นใคร เขาสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณไปมากมายด้วยตัวคนเดียว สังหารจ้าวหมาป่าดาราโหย ดังนั้นลู่เจี่ยเฟินที่บาดเจ็บจะเอาอะไรไปสู้!

ลู่เจี่ยเฟินเป็นกังวล หากหนิงฝานจะไม่ยอมปล่อยมัน บุกมายังทะเลส่วนในเพื่อทำลายวังผนึกอสูร แม้มันจะมีวิธีรักษาชีวิตให้รอดพ้น แต่ก็คงเลี่ยงอาการบาดเจ็บไม่ได้

หากมันต้องหนีออกจากทะเลส่วนใน สิ่งที่มันสร้างมาทั้งชีวิตก็ถูกทำลาย

“สมควรแล้วที่ท่านจะโกรธและบันดาลโทสะ! แต่เรื่องก่อตั้งสมาพันธ์ ข้าไม่มีส่วนรู้เห็น คนของข้ากระทำการโดยพลการ นับเป็นข้อผิดพลาดร้ายแรง แต่ท่านหมิงโปรดใจเย็นก่อน ตัวข้าจะชดใช้ในสิ่งที่คนของข้าทำไป ด้วยการมอบสิ่งที่จะทำให้ท่านพึงพอใจอย่างแน่นอน!”

ลู่เจี่ยเฟินอ้อนวอน และกล่าวอย่างหนักแน่นว่ามันไม่ส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเรื่องนี้

ลู่เจี่ยเฟินกลัวหนิงฝานมาก มันไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว

ถึงซื่อกู่จะดูบ้าที่ไปหาเรื่องหนิงฝาน แต่มันกลับรู้สึกว่าตนเองบ้ายิ่งกว่า ที่ต้องมาแบกหน้าขอความเมตตาแทน

“เป็นไปไม่ได้! ข้าไม่เชื่อ! ไม่จริง!”

“วังผนึกอสูรของข้าคือหนึ่งในเจ็ดขุมกำลังหลักแห่งทะเลส่วนใน ประมุขนิกายของข้าเป็นหนึ่งในเจ็ดผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุด เป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะมาร้องขอความเมตตากับเจ้า เป็นไปไม่ได้!”

“ซัวหมิง! เจ้าหลอกข้า! เจ้าใช้วิชาลวงตาหลอกข้า… ข้าไม่เชื่อ!”

ซื่อกู่หัวเราะราวกับคนเสียสติ มันไม่ยอมรับกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันไม่อาจยอมรับว่าหนิงฝานที่เป็นมดปลวกในสายตามัน จะกลายเป็นคนที่ผู้เป็นนายของมันหวาดกลัว

แต่จู่ๆมันก็นึกถึงคำหนึ่งที่มันเคยกล่าวไปได้เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญคนที่ 8 ที่แข็งแกร่งที่สุดในทะเลส่วนนอกหรือไง?

ผู้เชี่ยวชาญคนที่ 8 ที่แข็งแกร่งที่สุด!

ซัวหมิงในยามนี้แข็งแกร่งเหนือล้ำกว่าผู้เชี่ยวชาญกึ่งไร้ดัดแปลง แม้จะยังไม่ได้ครอบครองสิ่งที่กษัตริย์ตกทอดไว้ ก็ทำให้เหล่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในทะเลส่วนในหวาดกลัว

“ที่แท้ข้ากลับยั่วยุผู้ที่ทรงพลังถึงระดับนี้… ข้ามันโง่จริงๆ!”

ผู้เชี่ยวชาญของวังผนึกอสูรอีก 2 คนไม่กล้าหาเรื่องให้ลู่เจี่ยเฟินอีก พวกมันรู้ว่าหนิงฝานน่ากลัวมาก

หากพวกมันไม่เงียบและปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตา หากหนิงฝานก้าวเข้าสู่ทะเลส่วนใน วังผนึกอสูรของพวกมันคงถูกทำลายอย่างแน่นอน

นี่คือผลกรรมที่พวกมันต้องรับ...

“ท่านหมิงโปรดให้โอกาสข้าได้ชดใช้… ‘นายท่าน’ ของข้ามอบวิธีเข้าสู่สุสานแห่งกษัตริย์ให้ข้า ภายในนั้นมีของดีมากมายที่จะทำให้ท่านพึงพอใจอย่างแน่นอน!”

“ชดใช้...” หนิงฝานขมวดคิ้วพลางขบคิดถึงคำกล่าวของลู่เจี่ยเฟิน สุสานแห่งกษัตริย์ที่มันบอก อาจหมายถึง ‘สุสานกษัตริย์อัสนี’ แห่งทะเลส่วนใน

ผู้ใดคือนายท่านที่ลู่เจี่ยเฟินกล่าวถึง… หรือจะเป็นผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยก?

แต่ยังไงซะ ทะเลส่วนในแห่งทะเลไร้สิ้นคือสถานที่ที่ซ่อนความลับไว้มากมาย เป็นสถานที่ที่แปลกที่สุด เป็นสถานที่ที่ซ่อนบางสิ่ง แม้เป็นวิหารพิรุณยังไม่กล้าประมาท

หากทำให้วิหารพิรุณหวั่นเกรงได้ อย่างน้อยต้องมีพลังในขอบเขตไร้แบ่งแยก

หนิงฝานสนใจในคำกล่าวของลู่เจี่ยเฟิน คำกล่าวของมันบอกหนิงฝานเป็นนัยว่า แม้จะสำแดงอานุภาพในทะเลส่วนนอกได้ แต่หากทำเช่นนี้ในทะเลส่วนใน อาจยั่วยุผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกได้ มันไม่ได้ข่มขู่ แต่เตือนด้วยความหวังดี

“น่าสนใจ… เห็นแก่สมาพันธ์สังหารหมิงก่อตั้งขึ้นเพราะของเจ้า ข้าจะไม่ติดใจเอาความ… ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งหนึ่ง หากสิ่งที่เจ้าจะชดใช้ทำให้ข้าพอใจได้ ข้าละเว้นวังผนึกอสูรของเจ้า แต่หากข้าไม่พอใจ...ยามใดที่ข้าเข้าสู่ทะเลส่วนใน ข้าจะทำลายวังผนึกอสูรของเจ้า!”

หนิงฝานจ้องมองลู่เจี่ยเฟินด้วยสายตาจริงจังราวกับเป็นการเตือน

แม้ทะเลส่วนในจะกว้างใหญ่ไพศาล แม้วังผนึกอสูรจะอยู่ห่างไกล แต่ใช่ว่าจะไปไม่ถึง

แต่ถึงอย่างนั้น บางที...อาจมีผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกซ่อนตัว และผู้เชี่ยวชาญผู้นั้นอาจหนุนหลังวังผนึกอสูรอยู่

หนิงฝานไม่กลัว ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เขากลัว แต่ถึงอย่างนั้น ก่อนที่จะรู้เรื่องราวอย่างกระจ่างชัด เขาจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม

แม้หนิงฝานจะเย่อหยิ่ง ทำนงตน แต่เขาจะเก็บตัวเงียบ ไม่แสดงออกว่าตนเองเก่งกาจ เพราะนั่นอาจชักนำผู้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่ามาสังหารตน

การทำลายเกาะหยิงซัวสมควรหยุดลงเพียงเท่านี้ ยามนี้ เขานับว่าแก้แค้นให้เกาะกู่ซูสำเร็จแล้ว

การปลิดชีพผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ 20 คนเพียงพอจะข่มขู่ให้ทะเลส่วนนอกหวาดกลัว และไม่มีกล้ายั่วยุเขาอีก

โดยเฉพาะเรื่องที่ลู่เจี่ยเฟินร้องขอความเมตตาจากเขา อีกไม่นานเรื่องนี้จะแพร่ไปทั่ว และยิ่งทำให้คนหวาดกลัวเขายิ่งขึ้นไปอีก

สุสานแห่งกษัตริย์… นายท่าน...

หากหาความจริงเรื่องนี้ได้ เขาจึงจะตัดสินว่าจะทำลายนิกายผนึกอสูรหรือไม่

เมื่อได้รับคำตอบจากหนิงฝาน ลู่เจี่ยเฟินก็วางใจ สลายร่างของตนกลับราวกับไม่สนใจเรื่องของเกาะหยิงซัว

หนิงฝานพยักหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณให้กับสั่วถง หยุนเนี่ยนซู และตงสู่ เพื่อทั้งสามลงมาที่เกาะ

เกาะหยิงซัวถูกทำลายพินาศ ทุกหนแห่งเต็มไปด้วยเศษร่างของผู้ที่ถูกสังหาร โลหิตไหลนอง สภาพน่าเวทนา

หนิงฝานถอนหายใจ เกาะหยิงซัวมีผู้เชี่ยวชาญอาศัยนับล้าน แต่พวกมันกลับกลายเป็นเครื่องมือให้กับลั่วเซินและผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณคนอื่นๆจนถูกสังหารตายทั้งหมด

“หลิงเอ๋อร์ อาการบาดเจ็บของลุงสี่เจ้ารุนแรงมาก...” หนิงฝานหันมองฉุ่ยหลิงด้วยสายตาที่อ่อนโยน นางจ้องเข้าไปในแววตาหนิงฝาน นางรู้ว่าเขาไม่ได้อยากคน

“อืม… อาการบาดเจ็บของท่านลงทรงตัวแล้ว โชคดีที่ได้โอสถของท่านพี่ช่วยไว้… บาดแผลทางกายรักษาได้ แต่บาดแผลทางใจไม่อาจรักษา… คนเหล่านี้คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว...” ฉุ่ยหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า

“คงเป็นอย่างเจ้าว่า...” หนิงฝานสงบคำ ในอดีตเขาเองก็เคยเป็นมนุษย์ปุถุชนมาก่อน ถูกขายให้กับนิกายเหอฮวน ถูกข่มเหงรักแกจนสุดท้ายเขาก็ต้องเลือกเดินในเส้นทางของผู้ฝึกตน

หนิงฝานนำถุงที่ใส่เหล่าสตรีเอาไว้ออกมา และปล่อยพวกนางให้เป็นอิสระ

หนิงฝานหลับตา โคจรเจตจำนงค์พิรุณในใจ เมฆดำทมิฬค่อยๆปกคลุมเกาะ พิรุณพรั่งพรมชะล้างเศษซากสงครามให้จางหายไป

“นายท่านซัว… ไม่สิ ท่านเซียนผู้ยิ่งใหญ่ ขอคุณท่านมาก หากไม่ได้ท่านข้าก็คง...” หยาดน้ำตาไป๋ซูไหลริน หากไม่ได้หนิงฝาน นางคงถูกหวางคุณสังหาร

“ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก เป็นข้ามากกว่าที่ต้องขอบคุณเจ้า หากไม่มีเจ้ากล่าวถึงเรื่องกระบี่… หากไม่มีไข่ไก่ของเจ้า… หากไม่มีเจ้าคอยเตรียมอาหารและสุรา ตลอด 5 เดือนที่ผ่านมาข้าคงไม่ได้สัมผัสชีวิตมนุษย์ปุถุชนทั่วไป”

หนิงฝานยืนท่ามกลางหยาดฝนอย่างเงียบงัน ราวกับเฝ้ารอบางสิ่ง

ผ่านไปครึ่งเดือน พิรุณยังพรั่งพรมบนเกาะหยิงซัว หมอกหมอกปกคลุมเกาะกู่ซู คนบนเกาะทยอยฝังศพคนในครอบครัว ก่อสร้างที่พักคุ้มแดดฝน

ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มและแก่นทองคำจำนวนมาก ต่างมุ่งหน้ามายังเกาะหยิงซัวเพื่อชมสิ่งที่เกิดขึ้นจากสงคราม ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณจากทะเลส่วนในเองเมื่อทราบข่าวที่น่าตื่นตะลึงก็รีบมาเช่นกัน

ผู้ที่มาล้วนเห็นพิรุณพรั่งพรมบนเกาะหยิงซัวไม่ขาด เห็นเมฆหมอกที่ปกคลุมเกาะกู่ซู

หนิงฝานยังนำทาสในขอบเขตตัดวิญญาณทั้ง 25 ตนออกมายืนเรียงราย นำดวงจิตของผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณที่สังหารไปให้กับเหล่าทาส

ทุกสิ่งที่กระทำล้วนไม่ปิดบังสายตาของผู้เชี่ยวชาญจำนวนมาก เหตุที่ทำเช่นนั้นเพราะเป็นการเตือนว่าอย่าได้ยั่วยุตน และนั่นก็ทำให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นหวาดกลัวได้จริงๆ

การที่ได้เห็นหนิงฝานล้างความทรงจำของดวงจิตผู้เชี่ยวชาญ จากนั้นป้อนให้ทาสกินนับเป็นเรื่องน่าขนลุก

ผ่านไปไม่กี่วันหลังจากนั้น หนิงฝานแปลงร่างเป็นยักษ์ แบกเกาะกู่ซูมุ่งไปยังเกาะปีศาจสำราญ และวางเกาะกู่ซูเอาไว้ในตำแหน่งที่ไม่ห่างจากเกาะปีศาจสำราญมากนัก

เรื่องที่เกาะหยิงซัวถูกทำลายสะเทือนไปถึงทะเลส่วนใน

ทะเลส่วนนอกในยามนี้ก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เหลือนิกายใหญ่เพียง 9 แห่ง และเกาะที่ทรงอำนาจอีก 2 แห่ง เพราะที่เหลือถูกหนิงฝานทำลายไปแล้ว

การตายของผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ 18 คนของทะเลส่วนใน ส่งผลกระทบกับความแข็งแกร่งของขุมกำลังมาก นิกายพระทมิฬสูญเสียประมุขที่ทรงพลัง ไม่นานจึงถูก ‘ตระกูลเฉา’ ทำลายและยึดครอง

สิ่งที่เกิดขึ้นคือเรื่องธรรมของโลกผู้ฝึกตน หากก้าวพลาดก็จะถูกทำลาย!

ยามนี้ทั่วทั้งทะเลไร้สิ้นสุดรู้จักซัวหมิงแล้ว!

ผู้ใดก็ตามที่ยั่วยุซัวหมิง พวกมันเตรียมตัวถูกทำลาย

หนิงฝานได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดคนที่ 8 ของทะเลส่วนใน

เดิมทีไม่มีผู้ใดคิดว่าหนิงฝานจะแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่สุดท้ายก็แข็งแกร่งพอที่จะทำให้ลู่เจี่ยเฟินขอความเมตตา

ณ เกาะปีศาจยักษ์ เมืองหิมะเงิน

สาวน้อยผมขาวเหยียบย่างหิมะ นางดูสูงส่งราวกับอยู่เหนือทุกสิ่ง

ข้างกายนางมีผู้เชี่ยวชาญที่แผ่กลิ่นอายทรงพลังเข้ามารายงานบางสิ่ง เมื่อนางได้ฟัง นางหัวเราะ กลิ่นอายที่นาแผ่ออกมาทรงพลังกระทุ่งผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณไม่กล้าเข้าใกล้

“ดีมาก!”

“สมแล้วที่ชานน้อยกล่าวชื่นชม… สมแล้วที่เป็นผู้สืบทอดของโม๋หลัว… ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดคนที่ 8… น่าสนใจมาก!”

ณ เกากระบี่ สุสานกระบี่

ประมุขเกาะกระบี่ได้รับรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น “ซัวหมิง… เด็กนั่นทรงพลังมาก สังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ 20 คนเพียงลำพัง ซ้ำยังสังหารผู้เชี่ยวชาญอีกนับล้าน… เจตจำนงค์กระบี่แก่กล้า ดูเหมือนเศษเสี้ยวกระบี่เซียนที่ข้ามอบให้ตงสู่ไปจะอยู่กับเด็กคนนี้… เด็กนั่นมีทั้งสัมผัสกระบี่ เจตจำนงค์กระบี่ และบรรลุกระบี่ถึงขั้นที่ปราณกระบี่กลายเป็นเส้นไหม ช่างเป็นเด็กที่น่านับถือ”

ประมุขเกาะกระบี่หันมองคนของมันด้วยสีหน้าจริงจังพลางกล่าว

“กวนซ่ง! เจ้าเคยพบซัวหมิงที่งานประมูลบนเกาะปีศาจสำราญ ซัวหมิงผู้นั้นเป็นยังไงบ้าง น่าคบหาเป็นสหายหรือเปล่า?”

“รายงานประมุข… ซัวหมิงผู้นั้นแข็งแกร่ง แต่ไม่เคยยั่วยุผู้ใดก่อน… แต่เมื่อผ่านไป 20 ปี มันกลับมาล้างแค้นศัตรูทั้งหมด ฉะนั้น เราย่อมไม่ควรยั่วยุซัวหมิงผู้นี้”

“อืม...” ประมุขเกาะกระบี่พยักหน้า

ณ เกาะอสูร วังผนึกอสูร

ลู่เจี่ยเฟินสะกดอาการบาดเจ็บ และออกมาให้คำสั่งกับคนของมันว่า ห้ามยั่วยุหนิงฝานเด็ดขาด นอกจากนี้ มันยังกระตุ้นข่ายอาคมป้องกันระดับสูงสุด เพื่อปกป้องเกาะและนิกายของมันไว้

“หวังว่าซัวหมิงจะไม่เข้ามาที่นี่ แต่ถ้ามันมาจริงๆ ข้าคงทำได้แค่หนี...” ลู่เจี่ยเฟินหลับตา มันเตรียมคนออกไปพบหนิงฝานที่ทะเลส่วนนอก และเก็บตัวรักษาอาการบาดเจ็บอีกครั้ง

ณ เกาะโอสถ นิกายโอสถเมฆา

เวลาล่วงเลยเข้าสู่เดือนที่ 6 หยางกู่เดินทางกลับมาถึงนิกาย ทุ่มโอสถของตนไม่น้อยเพื่อขอร้องเหล่าสหายให้ไปช่วยหนิงฝานรับมือกับสมาพันธ์สังหารหมิง

แต่ไม่นานหลังจากนั้น ข่าวกลับแพร่ออกมาถึงเกาะโอสถ ว่าหนิงฝานได้ทำลายสมาพันธ์สังหารหมิงเพียงลำพัง สังหารผู้เชี่ยวชาญนับล้าน และผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณอีก 20 คน!

“คาดไม่ถึงว่าอาจารย์จะทรงพลังมากขนาดนั้น ถึงกับสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ 20 คนเพียงลำพัง!”

คำกล่าวของหยางกู่ทำให้เหล่าสหายตกตะลึง หากรู้ว่าอาจารย์ของหยางกู่แข็งแกร่งขนาดนี้ พวกมันคงเร่งเดินทางไปยังทะเลส่วนนอกเพื่อสนับสนุนแล้ว เพราะนั่นจะทำให้ได้รับความดีความชอบ และอาจได้บางสิ่งที่คุ้มค่ากลับมา

“สหายเต๋าหยาง หากอาจารย์ของเจ้าต้องการความช่วยเหลือจงบอกข้า! ข้านับถือในตัวอาจารย์เจ้า สมแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดคนที่ 8...”

เมื่อเห็นว่าเหล่าสหายมองเห็นผลประโยชน์ หยางกู่จึงไม่พอใจ

“ฮึ่ม! ครั้งหน้าพวกเราต้องเคลื่อนไหวให้เร็วกว่านี้ จะให้สงครามจบก่อนเหมือนครั้งนี้ไม่ได้”

“ฮ่าฮ่า แน่นอน...”

ณ ทะเลส่วนนอก เกาะเผิงไหล

สาวน้อยอาภรณ์แดงในวิหารสาบสูญขมวดคิ้วแน่น นางเพิ่งทำให้ระดับพลังของตนเสถียร แต่แล้วกลับมีกระบี่บินส่งขาวของหนิงฝาน เมื่อนางได้ฟัง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง

“ฮึ่ม! เจ้าบ้านั่น ไม่เจอกันตั้ง 20 ปี สุดท้ายก็กลับมาจนได้!”

“ยังไงข้าก็เชื่อว่าซัวหมิงแข็งแกร่งกว่าหนิงฝานและลู่เป่ยอะไรนั่น… ท่านแม่และท่านพี่ต้องไม่เชื่อแน่ คนที่พวกท่านเลือกจะสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ 20 คนได้เพียงลำพังหรือเปล่า?”

สาวน้อยยิ้มอย่างพึงพอใจราวกับนางประสบความสำเร็จ...นางคือเป่ยเซี่ยวเหมิน

“ฮ่าฮ่า เจ้าทำลายเกาะหยิงซัว สมควรได้ของดีมากมาย อีกไม่นานเจ้าต้องกลับมาวิหารสาบสูญเพื่อเก็บตัวบ่มเพาะ เมื่อถึงยามนั้น ข้าไม่แพ้เจ้าแน่ ข้าจะชิงท่านปู่ทหารศิลากลับมา!”

แววตาของนางเป็นประกาย ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข เพียงแต่ยามนี้ไม่รู้ว่านางดีใจที่จะได้สู้กับหนิงฝาน หรือดีใจเพราะเรื่องอื่น เพราะใบหน้าของนางแดงก่ำ

ณ เกาะกู่ซู… บ้านซัวหมิง

ไป๋ซูและบุตรชายมาพักอาศัยในบ้านร่วมกับหนิงฝานและฉุ่ยหลิง บ้านของนางพังกำลังรอซ่อม

หนิงฝานนั่งขัดสมาธิ นึกการต่อสู้ที่เกิดขึ้นบนเกาะหยิงซัวและทำความเข้าใจ

ในระหว่างนี้มีขุมกำลังมากมายเดินทางมาเพื่อมอบของขวัญให้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดหนิงฝานรับโดยไม่ปฏิเสธ เพียงแต่เขาไม่ได้ออกไปรับเอง มอบหมายหน้าที่ให้เป็นของยู่หลงดูแลจัดการ

แต่ในหมู่คนที่มานั้น มีอยู่คนหนึ่งที่ทำให้หนิงฝานสนใจ

“หยุนเนี่ยนซู… แซ่หยุน สมควรเป็นคนของวิหารพิรุณ...”

“มันกล่าวว่าเป็นคนของเกาะโอสถ มันหวังอยากคบหาข้าเป็นสหาย และหากข้าเข้าสู่ทะเลส่วนใน มันจะช่วยแนะนำให้ข้าได้เป็นคนของวิหารพิรุณ”

หนิงฝานส่ายหน้า เขาไม่ได้สนใจอยากเป็นสหายกับผู้เยาว์ของวิหารพิรุณนัก แต่หากได้เข้าสู่ทะเลส่วนใน เขาต้องไปเยือนเกาะโอสถและเกาะปีศาจยักษ์อย่างแน่นอน

แต่ก่อนจะเดินทางเข้าสู่ทะเลส่วนในนั้น เขายังมีสหายที่ต้องพบ ต้องยกระดับปราณดั้งเดิม ปราณอสูร และปราณปีศาจให้บรรลุขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางทั้งหมด เพราะยามนี้ ปราณดั้งเดิมของเขายังอยู่เพียงขอบเขตกึ่งตัดวิญญาณเท่านั้น

นอกจากนี้ หนิงฝานยังอยากกล่าวถามเรื่องราวต่างๆของทะเลส่วนในจากตงสู่  หากที่นั่นมีผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกอยู่จริง เขาต้องเพิ่มความระมัดระวัง

“หากจบเรื่องทั้งหมด ข้าจะกลับไปหาจื่อเฮ่อ...”

ภาพรอยยิ้มที่น่ารักของสาวน้อยนางหนึ่งปรากฏ ผ่านไปนานหลายปีแล้วที่ไม่ได้พานพบ ไม่รู้ว่านางจะเป็นยังไงบ้าง

แต่ขณะที่ขบคิด ประตูห้องก็ถูกผลักเปิด เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามา

“ท่านพี่...เกิดเรื่องแล้ว!” ฉุ่ยหลิงกล่าวน้ำเสียงกังวล

“เกิดอะไรขึ้น?” หนิงฝานขมวดคิ้ว

“ท่านอาจารย์… ท่านอาจารย์เขา ถึงจุดที่ต้องทะลวงขอบเขตไร้ดัดแปลงแล้ว ท่านจึงบอกง่าจะเก็บตัวเพื่อทะลวงขอบเขตไร้ดัดแปลง!”

สิ่งที่นางกังวลกลับกลายเป็นเรื่องที่น่ายินดี

“ไร้ดัดแปลง!” ดวงตาหนิงฝานเป็นประดาย เขาดีใจกับชายชราด้วย หากชายชราทะลวงขอบเขตสำเร็จ ชายชราจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในทะเลส่วนใน...