DND.1027 - หอวิชา ณ สวนวิชา
คลื่นความโศกเศร้าซัดสาดใส่ลู่จือยี่เมื่อมองแผ่นหลังของซือหยูที่ห่างไกลออกไปยังขอบนภา ราวกับว่าส่วนหนึ่งในหัวใจของนางหายไป น้ำตารื้นขึ้นในดวงตาสดใส นางพูดเบา ๆ “ข้าขอโทษ ข้าไม่มีแม้แต่ความกล้าจะค้นหาว่าเจ้าคือหยินหยูจริงหรือไม่” บางคำตอบได้แสดงออกมาแล้ว นางรับรู้อยู่แล้ว แต่ความกล้าในการเผชิญกลับหดหา...