Chapter 110 – Red Dragon’s Lair (16) [26-01-2020]
Chapter 110 – Red Dragon’s Lair (16)
”
ไม่มีใครตอบเขากลับไป คำพูดที่ว่า
'ฉันจะฆ่ามังกรแทนพวกนาย'
มันเป็นไปไม่ได้ในสายตาของพวกเขา ซังจินได้มองไปรอบๆ โชคดีที่ว่ามีศพของโกเลมอยู่ใกล้ๆ
ซังจินได้หยิบมูนสเปคออกมาและเดินเข้าไปหามัน จากนั้นเขาก็หาจุดที่เหมาะสมก่อนที่จะเหวี่ยงดาบ ร่างกายของโกเลมได้ถูกตึดออกจากกันราวกับเนย
"ครึก"
ในเวลาเดียวกัน ปากของนักล่าก็ได้อ้าขึ้น
"ครึก"
ลดดาบลง ซังจินได้เหวี่ยงดาบไปรอบๆ และชี้ไปที่เกล็ดมังกรเพื่อที่จะพูดออกมา
"ฉันได้ฆ่ามังกรตัวนี้ไปแล้วสองครั้ง ชุดเกราะที่ฉันใส่อยู่นี้ก็เป็นหลักฐานยืนยันได้ ดังนั้นฉันจะถามอีกครั้ง พวกฆาตกรอยู่ที่ไหน"
จากนั้นใครบางคนก็ได้ตอบกลับมา
"ก่อนหน้านี้เมื่อตอนที่รากำลังฆ่ามอนสเตอร์....ได้มีคนยิงธนูพลาดเป้า ครึ่งปีศาจจึงได้พุ่งเข้ามาหาพวกเรา เราจึงต้องเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ทั้งสองตัวพร้อมๆกัน ในขณะนั้นก็ได้มีนักล่าเสียชีวิตไป 3 คน...และในตอนนั้นมันก็มีการขัดแย้งเกิดขึ้นจึงได้ทำให้คนตายไปอีก 3 คน ใช่แล้วมันเคยมีฆาตกรในก่อนหน้านี้...แต่ว่าตอนนี้มีเหลือเพียงแค่คน 4 คนเท่านั้น
"จริง?"
ซังจินได้ขมวดคิ้ว เขาได้มาที่นี่โดยที่มีเป้าหมายที่จะล่าฆาตกร แต่ว่าในรอบนี้ไม่มีฆาตกรอยู่เลย
'เอาหละ ฉันเดาว่ามันจะต้องมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้น...'
"ฮ่าห์..."
ซังจินได้นั่งลงที่ด้านหน้าของคนอื่นๆ ในรอบนี้การจู่โจมมันจะยากกว่ารอบอื่นๆเป็นพิเศษ โดยเฉพาะความยาวนาน
เคลียมังกร พบกับชิ้นส่วนลับ ผ่านบททดสอบของแม่มังกร พบกับเซรินในระหว่างล่าฆาตกร และฆ่ามังกรเป็นครั้งที่สอง
'หลายๆสิ่งหลายๆอย่างได้เกิดขึ้น...'
นักล่าได้มองอย่างกังวลเมื่อเห็นซังจินยังคงนั่งต่อไปกับที่
"งั้น...อา...นายกำลังจะไปฆ่ามันให้เราจริงหรอ? เจ้ามังกรตัวนั้น"
ซังจินได้มองไปที่พวกเจา พวกเขาเนคนที่น่าสงสาร มุกคนที่มีทักษะน้อยกว่าสิบคนสุดท้ายมันเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการมังกรเพียงแค่ 4 คนถ้าหากว่าซังจินเลือกที่จะไม่ช่วยพวกเขา พวกเขาก็จะได้ไปทัวนรกแน่นอน แต่ว่ามันก็ไม่มีประโยชน์ที่ดีพอที่ซังจินจะช่วยพวกเขา
'ถ้าฉันทำสัญญากับพวกเขา แต่...'
มันไม่ใช่เรื่องง่ายแม้แต่กับเขาที่จะเผชิญหน้ากับมังกร และอีกอย่างเขาจะต้องต่อสู้โดยปราศจากความช่วยเหลือจากเคน ซาดาเมียร์ ถ้าเขาโชคร้าย มันก็สามารถที่จะนำเขาไปสู่อันตรายได้ลย ซังจินไม่สามารถจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้
'ฉันควรจะทำยังไงดี? พวกเขากำลังจะเข้าไปสู่ความตายแน่นอน ฉันควรจะทำเช่นไรกับพวกเขา?'
การท้าทายมังกรมันจะใช้ชีวิตของซังจินเป็นเดิมพัน แต่ในทางกลับกันมันไม่มีอะไรเลยที่จะได้รับกลับมา หนึ่งในพวกเขาเหล่านั้นดูเหมือนกับจะรู้สิ่งที่ซังจินคิด เขาจึงเริ่มขอร้องออกมา
"ได้โปรด"
"ท่านผู้ช่วย ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย"
ซังจินได้เกาไปที่หัวของเขา เขาไม่ามารถจะพูดอะไรออกไปได้หลังจากที่ได้ยินคำขอร้องที่จริงใจจากพวกเขา แต่ในขณะเดียวกันความสิ้นหวังของพวกเขาก็ได้ทำให้เขานึกถึงบางอย่าง ซังจินได้มองลงไปที่แหวนของเขา
'ถ้าพวกเขาเต็มใจที่จะจูบแหวนี้...ฉันก็จะได้รับเหรียญขาว'
พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับความตายที่ได้ใกล้เข้ามา ไม่มีใครที่จะปฏิเสธแหวนที่สามารถจะช่วยชีวิตของพวกเขาได้
"อา เอาหละ สัญญาเป็นสัญญาแต่ว่าพวกนาย 4 คนก็จะต้องสัญญากับฉันด้วยว่า"
"เรื่องอะไร...?"
"จูบที่แหวนของฉันก่อนที่ฉันจะไปสู้กับมัน เพียงแค่พวกนายจะต้องรู้เอาไว้ว่าพวกนายจะได้รับเหรียญดำน้อยลง 10% ในทุกๆการจู่โจม พวกนายจะทำมันไหม"
พวกนักล่าได้หยักหน้าออกมาอย่างไม่ลังเล
"ฉันจะทำ"
"ฉันก็ด้วย"
พวกเขาได้เข้ามาจูบที่แหวนของซังจินที่ละคน
[คุณจะถูกลดเหรียญรางวัลการจู่โจมลง 10% ในอนาคต]
โอเปอเรเตอร์ได้เตือนพวกเขาออกมา แต่ว่าพวกเขาก็ไม่สนใจ การลดเหรียญดำ 10% มันเทียบไม่ได้เลยกับความตายในตอนนี้ ต้องขอบคุณนักล่าเหล่านี้ที่ได้ทำให้ซังจินได้รับเหรียญขาวเพิ่มอีก 4 เหรียญ
'สุดยอด...มันดีกว่าการที่ได้พบกับฆาตกรสี่คนซะอีก...'
ซังจินได้คิดขึ้นในขณะที่เขาเตรียมตัวที่จะจัดการมังกรอีกครั้ง อย่างแรกเขาได้จัดการกับแต้มสเตตัส 23880 แต้มที่เขาได้รับมาในก่อนหน้านี้ เขาได้พูดกับตัวเองเอาไว้ว่าเขาจะจัเการกับแต้มสเตตัวในทันทีเพื่อที่จะเอาไปเพิ่มโบนัสให้กับพวกผู้ถูกเลือก แต่ว่าเขาก็ได้ลืมเกี่ยวกับมันไปเมื่อได้พบกับเซริน
"โอเปอเรเตอร์อัพค่าความแข็งแกร่ง 5000 ความคล่องแคล่ว 5000 ความอดทน 5000 พลังเวทย์ 5000 และก็พลังจิตใจ 3880"
[เรียบร้อย]
"และก็...."
ซังจินได้หยิบเอาดวงดาวไร้นามออกมา
"เปลื่ยนชื่อเป็นนักล่ามังกร"
[เรียบร้อย]
การเพิ่มดาเมจในการโจมตีมังกรสี่เท่าในตอนนี้คือสิ่งที่สำคัญ
ซังจินได้หยิบเอาดาบคู่ออกมาและสูดหายใจลึก จากนั้นเอาก็ได้หบิลเอาไอเทม 'ไอโอ - แหวนแห่งจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่' ออกมา
'เสริมเวทมนตร์...ฉันควรจะใช้มันออกไปในตอนนี้ดีไหม?' (ขอแก้จากจักพรรดิ์เวทมนตร์เป็นเสริมเวทมนตร์แทนนะครับพอดีตาลายมองผิด)
จักพรรดิเวทมนตร์มันจะช่วยเพิ่มพลังเวทย์ 5 เท่าเป็นเวลา 30 วินาที ซังจินได้คิดว่าจะลองใช้มันหลังจากที่ได้ปรึกษากับซาดาเมียร์ แต่ว่าการใช้มันในตอนนี้มันก็ดูจะไม่ใช่ความคิดที่แย่อะไร
'แต่ถ้าหากว่าปริมาณการใช้มานากระโดดขึ้นไปเป็นห้าเท่า...'
ซังจินได้หันหน้าไปถามกับโอเปอเรเตอร์
"โอเปอเรเตอร์ สถานะของฉันเป็นยังไงบ้าง?"
ครู่หนึ่งหน้าต่างสเตตัสของซังจินก็ได้แสดงออกมา
ฉายา:นักล่ามังกร
พลังชีวิต: 153120 มานา: 157840
ความแข็งแรง: 18912 (+2837)
ความคล่องแคล่ว: 19593 (+2939)
ความอดทน: 13315(+1997)
พลังเวทย์: 11119 (+1668)
พลังจิตใจ: 13725 (+2059)
แต้มสเตตัสที่ไม่ได้ใช้: 0
เมื่อพวกนักล่าได้เห็นสเตตัสของเขา กรามของพวกเขาก็ได้ค้างไปอีกครั้ง พวกเขาตกใจมากอยู่แล้วแม้ว่าแค่ในตอนที่ซังจินตัดร่างกายของโกเลม ซังจินก็ไม่ได้สนใจพวกเขาเลยในระหว่างที่คำนวนในหัวอย่างรวดเร็ว
'5 เท่าของพลังเวทย์ปัจจุบัน...'
ถ้าอย่างนั้นพลังเวทย์ของเขาจะพุ่งไปที่ 60000 และด้วยค่าพลังเวทย์ที่สูง เขาก็จะสามารถใช้เวทย์ได้แค่เวทย์บทเดียวเท่านั้นนั่นคือ เวทย์ระดับ 2 ฟรอสต์ไบท์
'เอาหละ...ตั้งแต่ที่ฉันไม่มีตัวช่วยอื่นอีกแล้วฉันก็สามารถจะใช้มันได้สักทางหนึ่ง...ฉันคิดว่าฉันสามารถจะลองใช้มันออกไปได้ในตอนนี้'
ซังจินได้เสร็จสิ้นการเตรียมตัวของเขา และเดินเข้าไปทางมังกร นักล่าคนอื่นๆได้มองดูเขาและถามออกมา
"แล้ว...พวกเราควรจะทำอะไร?"
ซังจินได้หันไปหาพวกเขาและพูดออกมา
"ถ้านายไม่อยู่ในอันตราย ก็โจมตีจากระยะไกลได้ตามสบายเลย"
"โอเค"
"เข้าใจหละ"
ซังจินได้เดินเข้าไปในถ้ำของคาลกัลป์อีกครั้งหนึ่ง มังกรในมิตินี้มันยังคงหลับไหลอยู่
เขาได้เตรียมดาบขึ้นมา
"วูววว...."
และสูดหายใจก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหามังกร เสียงของคนได้วิ่งเขามามังกรจึงเปิดตาขึ้นและมองมาที่ซังจิน มันได้พูดออกมา
"หืมม? นั่นมันอะไรหนะ? แก? ได้รับเกราะที่สร้างจากเกล็ดที่เหมือนกับเกล็ดของข้ามาได้ยังไง?"
'มันเป็นเกล็ดของแกเลยหละ'
ซังจินได้คิดขึ้นในขณะที่วิ่งเข้าไปหามังกร
"เอาหละ...ยังไงก็ตามตาบไปซะ"
มังกรที่พึ่งจะตื่นขึ้นมามันไม่ได้เป็นอันตรายมากนัก นิสัยที่หยิ่งยโสของมันได้ทำให้มันโจมตีช้าๆ และรูปแบบของมันก็เป็นแบบง่ายๆ
ในตอนนี้มันได้กลายเป็นศัตรูที่ซังจินคุ้นเคยไปแล้ว ซังจินจึงมีโอกาสที่จะโจมตีมัน
เขาได้หลบการโจมตีของมังกรอย่างเชี่ยวชาญและเหวี่ยงดาบกลับไป แต่ว่า
"อาาา"
ผลของมันได้มากยิ่งกว่าที่เขาคาดเอาไว้ มันอาจจะเป็นเพราะว่าฉายานักล่ามังกรเป็นฉายาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับที่จะใช้กับมังกร หลังจากโจมตีไปได้ไม่กี่ครั้ง คาลกัลป์ก็ได้บินหนีขึ้นไปบนอากาศ
"ข้าจะเผาแก"
ซังจินรู้อยู่แล้วว่ามันต้องการจะทำอะไร คาลกัลป์มันได้เตรียมพร้อมที่จะโจมตีด้วยลมหายใจ
'ไอโอ...ฉันควรจะลองใช้มันในตอนนี้ไหม?'
ซังจินได้เอื้อมมือไปทางคาลกัลป์และพูดออกมา
"เสริมเวทมนตร์"
ทันใดนั้นแหวนบนนิ้วของเขาก็ได้สว่างขึ้น วัตถุที่อยู่ภายในแหวนก็เริ่มเปล่งแสงออกมา ในขณะเดียวกันซังจินก็เริ่มรู้สึกถึงการเปลื่ยนแปลง
จิตใจของเขาได้เริ่มขุ่นมัว และถึงแม้ว่ามันจะไม่ชัดนัก เขาก็สามารถจะรู้สึกได้ถึงพลังจำนวนมหาศาลในร่างของเขา
'นี่มัน...เป็นผลของเสริมเวทมนตร์'
ทันใดนั้นซังจินก็ได้เริ่มตะโกนออกไปทางคาลกัลป์
"จงพันธนาการด้วยน้ำแข็ง ฟรอสต์ไบท์"
และความเย็นที่น่าเหลือเชื่อก็ได้ออกมาจากมือของเขา ลาวาได้แข็งตัวไปในทันทีทั่วทั้งสถานที่ คาลกัลปฺก็ได้ถูกกระแทกด้วยคลื่นความเย็น มันได้กระพือปีอยู่สองสามครั้งก่อนที่มันจะถูกแช่แข็งและตกลงมาที่พื้น
"ตูมมมม"
ซังจินได้มองลงไปที่มือของเขาที่ปล่อยความเย็นออกมา
'นี้มัน....'
มันเป็นจำนวนี่เพิ่มมากขึ้น 5 เท่า แต่ว่าผลกระทบของมันดูมมากยิ่งกว่า 5 เท่าซะอีกคาลกัลป์มันก็ดูประหลาดใจเช่นกัน ดังนั้นมันจึงได้พยายามที่จะูดออกมา
"ได้...ยัง...ไง..กัน...เจ้า...มะ...นุษย์.."
ซังจินได้ตัดสินใจที่จะปิดชีวิตของมัน ครึ่งล่างของมังกรมันได้แข็งตัวอยู่ตั้งแต่อยู่บนอากาศแล้ว มันไม่สามารถจะขยับตัวได้ ซังจินได้ตะโกนออกมาในขณะทีวิ่งเข้าไปหามังกร
"คลั่ง"
วิสัยทัศนืของเบสโกโร่ได้เปลื่ยนไปเป็นสีแดง และซังจินได้เริ่มขยับดาบเร็วยิ่งขึ้นไป
คาลกัลป์ได้พยายามที่จะหลบหนี แต่ว่าหลังจากที่มันถูกโจมตีโดยเวทมนตร์ มันก็ไม่สามารถจะหนีไปไหนได้ และมันก็ไม่สามารถจะทนกับการจู่โจมได้ก่อนที่จะเสียชีวิตลงไป
[ขอแสดงความยินด้วย]
[บอสมอนสเตอร์มังกรแดงคาลกัลป์ได้ถูกกำจัด]
ซังจินได้จัดการล้มมังกรคาลกัลป์เป็นครั้งที่สาม
"วูว..."
เขาได้ถอนหายใจขออกมาสั้นๆ
'ฉันแข็งแกร่งขึ้น แต่ว่ามันไม่ใช่ตัวฉัน'
เขามีความรู้สึกว่าสิ่งนี้มันชัดเจนมาก ในตอนแรกที่เขาเผชิญหน้ากับคาลกัลป์ การต่อสู้กับบมังก็มันยากลำบากมาก แต่ในการต่อสู้ครั้งที่สามมังกรได้พ่ายแพ้ไปโดยที่ไม่สามารถจะโต้กลับมาได้เลย
การเติบโตขึ้นของสเตตัส เกราะเกล็ดมังกร และฉายานักล่ามังกร ทั้งหมดนี้มันมีส่วนช่วยอย่างมาก แต่ที่น่าจดจำที่สุดก็คือ 'ไอโอ - แหวนแห่งจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่'
ตั้งแต่ที่เขาสามารถจะดึงมังกรลงมาจากฟ้าได้ด้วยเวทย์ระดับสองเพียงบทเดียว
'ถ้า...ฉันสามารถจะหาวิธีใช้มันให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุด...'
เชช่นเดียวกับที่อาเรี่ยนบอกมา มันใกล้เคียงที่จะพอเปลื่ยนโชคชะตาของเขาได้ ซังจินได้หมุนแหวนไปรอบๆให้มันเข้าที่ เขาต้องการที่จะดูวัตถุด้านในนั้น
แต่นักล่าคนอื่นๆได้วิ่งเขามากอดเขาและตะโกนออกมา
"ขอบคุณมาก"
"พวกเราได้รับการช่วยเหลือเอาไว้โดยนายนักล่ามังกร
"นายคือผู้ช่วยชีวิตของฉัน"ฃ
"ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ"
ซังจินได้ถูกล้อมรอบเหมือนกับในตอนที่ทีมเบสบอลได้รับชัยชนะ นี้มันเป็นจุดสิ้นสุดของการสำรวจรังมังกรที่ยาวนานและเหนื่อยแห่งนี้
