ตอนที่ 20 เทพแห่งปีศาจและนางฟ้าตกสวรรค์ พาร์ท 2

ตอนที่ 20 เทพแห่งปีศาจและนางฟ้าตกสวรรค์ พาร์ท 2

ผู้ครองเมืองคนก่อนลอร์ดแอนเดรียวผู้ชั่วร้ายได้ส่งปีศาจจำนวนมากเพื่อตามล่าหาวาลคิรีซินเทีย แต่พวกมันก็หาเธอไม่เจอ เหล่าปีศาจกลับไปแบบมือเปล่า วาลคิรีซินเทียหายไปอย่างไร้ร่องรอย

''เจ้าเมืองแอนเดรียวแย่มาก! เขาใช้เวลากว่าร้อยปีเพื่อซ่องสุมกองกำลังปีศาจไว้''

''ในตอนนี้ซินเทียได้ขึ้นเป็นวาลคิรีในตำนาน สายลับในอาณาจักรสวรรค์พึ่งแจ้งข่าวกลับมาหน่ะ''

''วาลคิรีในตำนาน! เป็นไปได้ไง ไม่ใช่ว่านั่นคือข่าวลือเมื่อหลายพันปีก่อนหรอกหรอ นี้เป็นเรื่องจริงหรอเนี่ย''

เงาทั้งสองลอยอยู่เหนือฟ้าของสไตน์เบ็ค ไฟต์ พวกเขากำลังมองอยู่เหนืออาณาจักรสไตน์เบ็ค ไฟต์ในขณะที่กำลังคุยเกี่ยวกับอาณาจักรสวรรค์ ทั้งคู่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกทึบหนาดำทำให้คนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นพวกเขาได้

หนึ่งในเจ็ดนักรบวาลคิรีแห่งดินแดนสวรรค์ทันทีที่เธอลงมาที่ดินแดนมนุษย์ก็พัฒนาไปสู่ระดับตำนาน เราสองคนต้องจับตาเฝ้าดูสถานการณ์ให้มากกว่านี้แล้วละ แต่ยังไงก็หาตำแหน่งที่เธออยู่ไม่เจออยู่ดี เหมือนซินเทียลงมาที่แดนมนุษย์ในระยะเวลาสั้นๆ ก่อนจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

''แน่นอน นั่นเป็นเรื่องจริง! แม้แต่วาลคิรีคนอื่นก็แปลกใจเช่นกัน''

''พวกเรากลับไปที่อาณาจักรปีศาจกันก่อนดีกว่า ไม่ว่าจะทำไงเราสองคนก็ไม่สามารถจัดการวาลคิรีระดับตำนานได้หรอก เราต้องกลับไปแจ้งท่านราชาก่อน โชคยังดีที่วาลคิรีซินเทียเป็นคนเดียวที่ไปสู่ระดับนั้น เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ได้กระหายสงคราม นี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงสถานการณ์ไปเท่าไรนักหรอก ถ้าวาลคิรีผู้กระหายสงครามพัฒนาไปสู่ระดับนั้นได้ นั้นแหละปัญหาที่แท้จริงละ''

หลังจากที่เงาทั้งสองจบบทสนทนาลงจึงพร้อมที่จะออกเดินทางต่อ วงแหวนเวทย์มนตร์รูปดาวหกแฉกสว่างขึ้น นั่นคือเวทย์มนตร์เคลื่อนย้ายหรือวาร์ปนั่นเอง ก่อนที่พวกเขาจะไปหนึ่งในพวกเขาหันไปทิศทางที่มีโรงแรมเล็กๆ ตั้งอยู่ ดูเหมือนจะมีอะไรผิดปกติที่นั่นนะ

''เกิดอะไรขึ้นลิลิธ? นี่ไม่ใช่โรงแรมที่ถูกทิ้งร้างธรรมดดาหรอกหรอ?''

''ไม่ ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ได้กลิ่นของสาวสวยจากทางนั้นหน่ะ''

''ลืมไปซะ ตอนนี้พวกเราต้องรีบกลับกัน เรามีรายงานสำคัญที่จะต้องไปรายงาน''

หากเธอยืนกรานที่จะไปตรวจสอบที่โรงแรมเธอคงกลายเป็นเหยื่ออีกรายเช่นเดียวกับวาลคิรีซินเทีย ก่อนเงาทั้งสองจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโรงแรมพวกเขาก็ได้วาร์ปหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว การอยู่ที่นี่นานเกินไปคงไม่ดีกับพวกเขานัก พวกเขาอาจโดนชาวสวรรค์พบตัว และอาจถูกไล่ล่าจากพวกวาลคิรี่ได้

แม้จะต้องเจอกับวาลคิรีซินเทียคนเดียว แต่เธอคือวาลคิรีที่สามารถไปสู่ระดับตำนานได้ปีศาจสองตัวนี้คงจะไม่ได้เปรียบอะไรเธอถ้าจะต้องสู้กันจริงๆ ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียที่เกินความจำเป็นพวกเขาจึงเลือกที่จะถอยแทนที่จะสืบสวนเรื่องนี้ต่อ ส่วนเรื่องที่นี่ก็ต้องปล่อยให้ลอร์ดแอนเดรียวรับมือต่อไป แม้แอนเดรียวจะเป็นปีศาจมานานกว่าร้อยปีแต่ก็ยังอยู่ในระดับทั่วไป คงไม่มีค่าพอที่จะต่อสู้สนับสนุนเขาที่นี่

บนเตียงของห้องในโรงแรมชั้นสอง ไคลด์กำลังสนุกสนานเพลิดเพลิ่นไปกับร่างกายของวาลคิรีซินเทีย แม้ว่าเขาจะไม่สามารถสนุกได้ถึง ''ขั้นสุดท้าย'' กับร่างกายแสนสวยของวาลคิรี แต่ก็ยังมีอะไรสนุกๆ เล่นกับร่างกายของเธออีกเยอะ ตอนนี้ใบหน้าซินเทียเต็มไปด้วยสีแดงจากความอายศักดิ์ศรีและเกียรติยศของวาลคิรีของเธอถูกทำลายไปจนหมดสิ้น เธอได้แต่นอนอ่อนแรงอยู่บนเตียง

''อย่า.. อย่าจูบฉันอีก แก้มัดให้ฉันสะ ไม่ว่ายังไงฉันก็เอาชนะนายไม่ได้หรอก''

''ไม่ ฉันว่าเธออยู่แบบนี้สวยกว่านะ''

ในเวลานี้ซินเทียมีเสน่ห์อย่างแท้จริง ในสภาพที่เธอกำลังเร่าร้อนในตอนนี้ เธอได้ลืมความเชื่อและคำสาบานของเธอในฐานะวาลคิรีจนหมดสิ้น คำพูดปฏิเสธเธอไม่มีความหมายใดๆ ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะพยายามปกป้องเกียรติยศและศักดิ์ศรีของเธอเอาไว้แม้ในตอนนี้ดูเหมือนว่าความพยายามของเธอจะเหลือเพียงน้อยนิดก็ตาม ในเวลานั้นเองประตูได้เปิดออก เจ้าหญิงเซราสที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยกำลังเดินเข้ามา ผิวขาวสวยของเธอถูกมัดไปด้วยเชือกสีแดงและเธอยังสวมปลอกคอหนังสีแดงล่ามโซ่เหมือนกับที่ซินเทียโดนทุกอย่าง

''คุณน้องลูซิเฟอร์ครับ นี่คืออะไรครับ?''

''ก็ไม่มีไรนิ พี่สาวเซราสเต็มใจเอง อะไรกันพี่หรือว่าพี่ไม่ต้องการหรอ? ในสามวันมานี้พี่คงอดกลั้นมามากสินะ ได้เวลาปลดปล่อยแล้วนะพี่ พี่เซราสไม่เป็นไรหรอก''

ด้านหลังเจ้าหญิงเซราสมีลูซิเฟอร์ที่กำลังเปลื่อยเปล่าอยู่ เธอไม่รู้สึกเขินอายตอนที่เปลื่อยเปล่าต่อหน้าไคลด์ ลูซิเฟอร์ผลักเซราสเบาๆ ทำให้เซราสล้มลงอยู่บนเตียงใหญ่ หลังจากที่เธอล้มลงเธอก็จัดสมดุลตัวเองเล็กน้อย เธอถูกปิดตาด้วยผ้าสีดำและคาบลูกบอลสีแดงไว้ในปากเช่นเดียวกับซินเทีย ตอนนี้เธอล้มลงในอ้อมอกของไคลด์ หน้าอกที่อวบอ้วนคล้ายกับผลไม้อันสุกงอมของเธอทำให้ไคลด์เสียการควบคุมตัวเองไป

ไคลด์ยังไม่ทันตอบโต้อะไรลูซิเฟอร์ก็เดินออกจากห้องไปแล้ว ตอนนี้เจ้าหญิงเซราสอยู่ในอ้อมอกของไคลด์โดยที่มีวาลคิรีซินเทียนอนอยู่บนเตียงด้านหลัง ภายใต้สถานการณ์ยากลำบากแบบนี้คงจะยากเกินไปที่จะทำให้ไคลด์สามารถควบคุมตัวเองได้ ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าหญิงเซราสเป็นเหมือนกับผู้ชนะที่แท้จริง เธอไม่มีข้อจำกัดเช่นเดียวกับวาลคิรี และในตอนนี้เองไคลด์ก็ได้รูปร่างของมนุษย์อันหล่อเหลามาครอบครองแล้ว

''ลูซิเฟอร์ ทำไมเธอหนีไปเร็วนักหน่ะ''

''พี่ไคลด์ขอให้เป็นคืนที่ดีสำหรับพี่นะ''

ลูซิเฟอร์กับไปพักผ่อนกับอิสตาร์ เมื่อไคลด์มองผ่านกำแพงพิเศษที่มีความสามารถมองทะลุด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขาเห็นว่าลูซิเฟอร์เดินตรงไปที่เตียงโดยไม่ใส่อะไรเลย เช่นเดียวกับแม่มดอิสตาร์ที่กำลังนอนบนเตียงในขณะที่เปลื่อยเปล่า ผู้หญิงรอบตัวเขาล้วนแต่เป็นคนที่สวยและมีเสน่ห์ พวกเธอไม่กลัวแม้ว่าไคลด์จะสูญเสียการควบคุมตัวและทำไม่ดีกับเธอ

''เจ้าหญิงเซราส นี้คุณ...''

''ไคลด์นี้คือการตอบแทนของฉันนะ นายหล่อมาก ในตอนแรกฉันคิดว่านายจะคลุมใบหน้าไว้เพราะอายในความอัปลักษณ์ของตัวเอง ฉันขอโทษนะที่เข้าใจนายผิด''

หลังจากที่ดึงลูกบอลสีแดงเล็กๆ จากปากของเธอและดึงผ้าปิดตาเธอออก เจ้าหญิงเซราสจึงเห็นรูปร่างที่แท้จริงของไคลด์ เธอไม่ได้แสดงท่าทีเขินอายแบบวาลคิรีซินเทีย แต่ไคลด์เองกลับรู้สึกอายเล็กน้อย เขาไม่ได้ต้องการที่จะพาเจ้าหญิงเซราสมาอยู่ต่อหน้าซินเทีย สถานการณ์แบบนี้คงไม่เหมาะสมกับซินเทียเท่าไรนัก

''ไคลด์ นายจะทำอะไรกับฉันก็ได้นะ แต่ฉันไม่เคยมีประสบการณ์อย่างว่าหน่ะ.. นายจะสอนฉันได้ไหม''

''เจ้าหญิงเซราส ฉันจะสอนบทเรียนใหม่ให้เธอเอง ซินเทียโทษทีนะ อย่าพึ่งมองมาเลยนะ''

ไคลด์เอาผ้าปิดตาและลูกบอลปิดปากของซินเทียกลับเช่นเดิม จากนั้นเขากับเจ้าหญิงเซราสจึงเดินไปอีกด้านหนึ่งของเตียง