ตอนที่ 02 เมืองบาร์นาร์ดที่มอดไหม้ พาร์ท 2

ในฐานะที่เป็นเมืองชายแดนเล็กๆ ของอาณาจักรอาวน์เลสทาง อยู่ทางตอนใต้ของทวีปซีเหมิงซี่ ที่แห่งนี้ไม่ได้ถูกโจมตีมาเป็นระยะเวลานาน เพราะเมืองแห่งนี้ไม่มีทรัพยากร ของมีค่าใดๆ เป็นแค่เขตพื้นที่ยากจน ในเวลานี้เมืองบาร์นาร์ดได้ลุกเป็นไฟ ค่ำคืนอันแสนสงบสุขอันยาวนานได้จบลงแล้ว

การโจมตีโดยใช้ไฟเผาทำลายไม่ใช่แนวทางของโจรแน่นอน หรือทั้งหมดนี้มีเพื่อจัดการกับไคลด์ เขาอุ้ม ''น้องสาว'' ลูซิเฟอร์ไปยังทางออกของเมืองอย่างไม่รีบร้อน ทุกครั้งที่เขาเดินไปในทางที่มีไฟโหมกระหน่ำ กองไฟเหล่านั้นจะแยกออกเป็นทางให้เขาเดินอัตโนมัติอย่างประหลาด

บ่อยครั้งที่ลูกธนูไฟที่ล่วงหล่นจากท้องฟ้าใส่ไคลด์ ลูกธนูที่เข้าใกล้เขาทั้งหมดจะละลายหายไปโดยอัตโนมัติ เขาเดินไปท่ามกลางซากปรักหักพังที่กำลังลุกไหม้ในขณะที่กำลังแบกเด็กสาวตัวน้อยท่ามกลางเมืองที่มีสภาพราวกับนรก มีเพียงไคลด์เท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระท่ามกลางห่าฝนลูกธนูเพลิง หลังจากที่เขาเดินผ่านถนนแห่งทะเลเพลิง เขาได้ยินเสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดดังก้องตลอดทั้งคืน

‘’เผ่ามนุษย์ยังคงฆ่ากันเองอยู่แบบนี้ เฮ้อ พี่ไคลด์ เห็นทีเราต้องหาที่อยู่ใหม่กันแล้วหล่ะ’’

‘’ลูซิเฟอร์ ฉันว่าการส่งเธอกลับเขตแดนของเผ่าเธอน่าจะดีกว่านะ’’

ไคลด์และลูซิเฟอร์เดินไปรอบเมืองท่ามกองไฟ สีหน้าของพวกเขาไม่มีแม้แต่ความกระวนกระวายใจ เหล่าผู้โจมตีเมืองเห็นคนสองคนผิดสังเกตุเดินอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิง พวกเขาสงสัยว่าทำไมลูกธนูเพลิงถึงใช้ไม่ได้ผล หนึ่งในผู้โจมตีอาศัยจังหวะเข้ามาโจมตีไคลด์ ทันใดนั้นพลังออร่าหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ทำให้เขาแตกสลายเป็นชิ้นๆ

ไคลด์ก้มหน้ามองอย่างโศกเศร้า เขาหันไปมองกลุ่มอัศวินสวมชุดเกราะสีดำที่อยู่ไม่ไกลอย่างรวดเร็ว พวกเขาถือหน้าไม้สีทอง ซึ่งเป็นลักษณะของอาวุธราคาแพง ไคลด์ไม่เคยเห็นสัญลักษณ์บนธงของเหล่าอัศวินมาก่อน เขาจำไม่ได้มาก่อนว่าเผ่ามนุษย์จะมีสัญลักษณ์ธงรูปแบบนี้

ตำแหน่งกลางกองทัพของเหล่าอัศวิน มีผู้บังคับบัญชายืนเด่นสง่าอยู่ เธอคือผู้หญิงที่งดงาม เธอสวมเกราะอัศวินสีดำ อายุไม่เกิน 20 ผมสีดำวาว เธอกำลังจ้องมองมาทางเขาผ่านดวงตาสีดำที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอพยายามหาเหตุผลว่าทำไมลูกธนูถึงใช้ไม่ได้ผล เมื่อลูกธนูเข้าใกล้ไคลด์ ลูกธนูเหล่านั้นจะหายไปทั้งหมดราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆ ที่ไคลด์ไม่ได้ทำอะไร

ด้วยความสามารถของหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ ไคลด์สามารถมองเห็นแววตาสีดำของเธอได้จากในระยะไกล เขาจ้องมองใบหน้าที่งดงามของเธอด้วยความสนใจ ผิวของเธอขาวสวยโดยไม่มีข้อบกพร่อง เว้นแต่ว่าเธอมีออร่าบางอย่างที่น่ากลัว เธอมีผมดำมันวาวที่สวยงาม แต่กลับมีออร่าแห่งความมืดหนาทึบ แสดงว่าเธอต้องผ่านสงครามและการฆ่าฟันมานับไม่ถ้วน

ไคลด์ได้แต่รู้สึกเสียดายที่สามารถมองเธอได้แต่ในระยะไกล ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะเหมือนกับลูซิเฟอร์ที่อยู่ในอ้อมอกของเขา ลูซิเฟอร์แข็งแกร่งขนาดที่เผชิญหน้ากับหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ได้โดยไม่เสียสติ เจ้าหญิงผมดำคนนั้นจะต้องเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะมองในมุมใด เธอน่าจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ได้

‘’เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้น? ฉันไม่เห็นพวกเขาใช้บาเรียร์เวทย์มนตร์กันการโจมตีเลยนะ! หรือว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์นักพรตเต๋า’’

‘’องค์หญิง ดูเหมือนว่าอาณาจักรอาวน์เลสจะไม่มีกำลังเสริมนะครับ กำลังหลักของอาณาจักรรวมตัวกันอยู่ที่เมืองหลวง’’

‘’ช่างน่าเบื่อจริงๆ พวกมันจะปล่อยให้เราใช้กลยุทธ์บุกทำลายชานเมืองของพวกมันไปทีละเมืองจนถึงเมืองหลวงสินะ เรามาดูกันว่าอาณาจักรอาวน์เลสจะอยู่ได้นานอีกแค่ไหน’’

เจ้าหญิงโอฟีเลียมองไปในทางที่ไคลด์และลูซิเฟอร์ เธอลังเลว่าจะโจมตีพวกเขา สัญชาตญาณบางอย่างในสนามรบบอกกับเธอว่าควรเคลื่อนไหวอย่างรอบครอบท่ามกลางเปลวเพลิง จากการที่เธอประเมิน ลูกธนูนั้นใช้ไม่ได้ผลกับพวกเขา เธอจึงเลือกเชื่อสัญชาตญาณสั่งหยุดการโจมตี เธอใช้สัญญาณมือเพื่อออกคำสั่งเหล่าเงาที่อยู่รอบตัวเธอ ตอนนี้เธอได้ส่งมือสังหารระดับสูงสะกดรอยตามพวกเขา

เมืองบาร์นาร์ดที่เต็มไปด้วยเปลงเพลิงต่อเนื่องยาวตลอดคืน จนเมื่อไฟเผาผลาญทุกสิ่งจนดับ อาณาจักรอาวน์เลสก็ยังไม่ส่งกำลังมาสนับสนุน คงจะโทษอาณาจักรอาวน์เลสไม่ได้สักทีเดียว เมืองเล็กๆ แบบนี้มีทหารแค่หลักพัน พวกเขาคงไม่สามารถป้องกันเมืองหลวงได้ถ้าส่งกำลังเสริมไปช่วยที่อื่น และคงไม่มีเงินพอที่จะจ้างทหารรับจ้างมาป้องกันเมือง ยังคงเป็นปาฏิหาริย์ที่รักษาเมืองหลวงของพวกเขาได้

กองกำลังที่บุกโจมตีอาณาจักรอาวน์เลสมาจากอาณาจักรออกัสต้า ซึ่งมีชื่อเสียงในฐานะที่เป็นอาณาจักรแห่งความมืด อาณาจักรออกัสต้าเป็นของสมาชิกของกลุ่ม ‘’พันธมิตรคลาร์ก’’ อาณาจักรที่แสวงหาทาสมาเป็นขุมกำลังของอาณาจักร ในฐานะที่เป็นอีกหนึ่งในอาณาจักรที่แข็งแกร่งในทวีปซีเหมิงซี่จึงพร้อมที่จะจัดการกับอาณาจักรเล็กๆ อย่างอาณาจักรอาวน์เลส

ไม่มีอาณาจักรไหนกล้าท้าทายอาณาจักรแห่งความชั่วร้าย อาณาจักรแอดเรี่ยนหนึ่งในสมาชิกของพันธมิตรวิคเตอร์พึ่งพ่ายแพ้ต่ออาณาจักรออกัสต้าเมื่อไม่นานมานี้ อาณาจักรออกัสต้ามีผู้นำคือ ''เจ้าหญิงแห่งความมืด'' โอฟีเลียใช้ทหารเพียงหลักพันชนะการรบกับทหารของอาณาจักรแอดเรี่ยนที่มีถึง 30,000 นาย  มากกว่าครึ่งนั้นถูกสังหารตายในสนามรบ

อาณาจักรอาวน์เลสไม่เหลือพันธมิตรที่ทรงพลังอีกต่อไป ในความเป็นจริงแล้วเมืองโดยรอบอาณาจักรถูกยึดครองไปหมดแล้ว จึงไม่มีอาณาจักรใดส่งกำลังเสริมมาช่วยเหลือ สำหรับอาณาจักรเล็กๆ อื่นๆ ใน พันธมิตรวิคเตอร์ พวกเขาไม่กล้าพอที่จะช่วยเหลือใดๆ เพราะพวกเขาเองก็กลัวที่จะถูกทำลายล้างเช่นกัน

ทั้งหมดนี้เป็นการอธิบายจากสาวน้อยผู้เดินทางร่วมกับไคลด์

‘’ลูซิเฟอร์ ทำไมเธอรู้เยอะจัง? เธอพูดเหมือนเคยอยู่เผ่ามนุษย์มาก่อนเลยนะ?’’

‘’พี่ไคลด์ นี้คือความสามารถของฉัน คนตายไม่สามารถพูดโกหกได้ ฉันแค่อ่านความทรงจำพวกเขา แต่พี่ไม่ต้องตกใจไปหรอก ฉันไม่กล้าจะอ่านความทรงจำพี่หรอก’’

ในรอบนอกของเมืองบาร์นาร์ด ไคลด์และลูซิเฟอร์กำลังนั่งล้อมกองไฟเพื่อคิดหาหนทางต่อไป ใกล้ๆ พวกเขาเองมีกลุ่มคนสวมคลุมสีดำหลายคน พวกเขาตายอย่างทรมานไม่หลงเหลือเศษซากใดๆ มือสังหารที่ถูกส่งมาโดยเจ้าหญิงโอฟีเลียเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดคิด แทนที่พวกเขาจะจัดการไคลด์ แต่โดนไคลด์จัดการได้อย่างรวดเร็ว ไคลด์คาดคิดไว้ว่าเขาจะพบกับกระปุกออมสินเดินได้ แต่กลุ่มคนพวกนี้ไม่พกเงินแม้แต่เซนเดียว

‘’พี่ไคลด์ ไปเมืองหลวงโอรันกันเถอะ บางทีพวกเราอาจจะอยู่ที่นั่นได้โดยไม่ต้องใช้เงิน เพราะยังไงที่นั่นก็จะพังพินาศในไม่ช้า’’

‘’ไม่ใช่เธอสนใจแต่ฉากนองเลือดหรอกนะ?’’

‘’พี่เข้าใจผิดแล้วนะ พวกเราจะไปดูที่นั่น ไม่ว่าจะใครตราบมีพี่อยู่ก็ไม่มีใครรังแกฉันได้!’’

‘’เอ่อ.. แต่ฉันคิดว่าถ้าฉันไม่อยู่ก็ไม่มีใครทำอะไรเธอได้อยู่ดีนะ’’