ตอนที่ 0 คืนที่ไร้แสงจันทร์ และการจากไปของราชาปีศาจ

ทางตอนใต้ของทวีปซีเหมิงซี่ ในส่วนลึกของหมู่บ้านแห่งความตาย มีปราสาทสีดำทมิฬหลังหนึ่งนามว่า ‘’มอเฟียส’’ เป็นป้อมปราการที่อยู่ใจกลางของดินแดนราชาปีศาจ ราชาปีศาจ ''การ์ฟิลด์'' เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรแห่งปีศาจ ได้บุกรุกทวีปซีเหมิงซี่เป็นเวลากว่าหนึ่งศตวรรษ ปราสาททมิฬมอเฟียสถูกเขาสร้างขึ้นตั้งตระหง่านอยู่ในส่วนลึกของหมู่บ้านแห่งความตายมาหลายทศวรรษ แม้ว่ากองทัพของวีรบุรุษจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ล้มเหลวที่จะยึดครองสถานที่แห่งนี้ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมามีผู้คนมากมายที่ต้องหลับไหลชั่วนิรันดร์ในดินแดนแห่งนี้

ในคืนที่ไร้แสงจันทร์ ปีศาจตัวเล็กตนหนึ่งได้วิ่งเข้าสู่หมู่บ้านแห่งความตาย เธอหันหลังกลับมามองอย่างต่อเนื่อง เหมือนจะหนีจากผู้ไล่ล่าอีกหลายคน แม้ว่าความเร็วการเคลื่อนที่ของเธอจะรวดเร็ว แต่กลุ่มนักล่าก็สามารถไล่ตามเธอได้ทุกการเคลื่อนไหว

หมู่บ้านแห่งความตาย มักจะมีปรากฎการณ์น่ากลัวเกิดขึ้นทุกคืน แต่คืนนี้แตกต่างจากเดิม มันเงียบสงบอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ไม่ใช่ปีศาจเพียงตัวเดียว แต่มักมีสิ่งมีชีวิตเดินเตร่อยู่กลางดึกหลายสิบชีวิต ความเงียบที่ไม่สามารถอธิบายได้นี้เป็นดั่งรางบอกเหตุอะไรบางอย่าง เหมือนกับว่าปราสาทนั้นกำลังจะเกิดอะไรขึ้น...

‘’เกิดอะไรขึ้น ? ฉันหาเจ้าปีศาจนั่นไม่เจอ! ฉันหวังว่าจะไม่มีใครมาขัดขวางพวกเรานะ’’

ในช่วงเวลาแห่งเพียงเสี้ยวอึกใจ ปีศาจตัวเล็กถูกยิงด้วยลำแสงสีทองจากด้านหลัง มันเป็นลูกศรที่มีหัวธนูสีทอง ซึ่งเป็นลูกธนูศักดิ์สิทธิ์ทองคำซึ่งหาได้จากคริสตจักรแห่งแสงเท่านั้น โดยลูกศรแห่งแสงหนึ่งดอกมีมูลค่าพอที่จะแลกเปลี่ยนกับเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งได้ ผู้ไล่ล่ามีลูกศรทองคำประมาณหนึ่งร้อยดอก เพื่อตามไล่ล่าปีศาจขนาดเล็ก

เด็กสาวตัวน้อยได้รับผลกระทบจาก ‘’ลูกศรศักดิ์สิทธิ์ทองคำ’’ ซึ่งปักอยู่ที่หลังของเธอ ทำให้เธอต้องทนกับความเจ็บปวดในขณะหนี เธอรู้ตัวดีว่าลูกศรนี้มีเวทย์มนตร์ติดตาม โดยจะเปิดเผยตำแหน่งของผู้ถูกยิงกับผู้ใช้ เด็กสาวตัวน้อยได้แต่วิ่งหนีต่อไปโดยไม่มีโอกาสที่จะดึงลูกศรออกจากหลังได้

เด็กสาวตัวน้อยได้แต่พนันกับตัวเองว่าจะสามารถหนีเข้าไปในปราสาทมอเฟียสได้ ด้วยพลังป้องกันของปราสาทมอเฟียสจะทำให้เธอไม่ได้รับผลจากเวทย์มนตร์การติดตามจาก ''ลูกศรศักดิ์สิทธิ์ทองคำ'' หลังจากที่เธอหนีผ่านทางเข้า กลุ่มนักล่าพร้อมอุปกรณ์ครบมือเห็นรอยเลือดสีดำหยดทั่วทางเดิน จึงทำให้พวกเขาขาดเดาได้อย่างง่ายดายว่าเป้าหมายถูกลูกศรทองคำยิง

‘’หัวหน้า ใช้ลูกศรศักดิ์สิทธิ์ทองคำใช้ในปราสาทมอเฟียส ไม่เสียของหรอกหรอ?’’

‘’เสียของหรอ?’’ ไม่... ไม่มีทาง ผู้หญิงนั้นสืบสายเลือดจากเผ่าโลหิต เธอถูกยิงด้วยลูกศรทองคำสามดอก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสามารถหนีต่อได้

ในฐานะที่เป็นหนึ่งใน ‘’ไพ่ทรัมป์’’ ของคริสตจักรแห่งแสง ต่อให้เป็นราชาปีศาจก็ไม่แน่พอที่ยืนรับลูกศรศักดิ์สิทธิ์ทองคำสักดอกหรอก แต่เด็กนั่นถูกยิงสามดอก แต่ก็ยังสามารถหนีต่อได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้การไล่ล่าจะกินเวลายาวนานเช่นนี้ แต่เธอก็ยังไม่ส่งสัญญาณที่ผิดปกติออกมาเลย หากนี้ไม่ใช่คำขอร้องพิเศษของคริสตจักรแห่งแสง กลุ่มฮีโร่ทั้ง 4 ที่เชี่ยวชาญในการรับมือกับราชาปีศาจการ์ฟิลด์คงไม่ต้องเสียทรัพยากรในการไล่ล่าเด็กสาวตัวน้อยเพียงคนเดียว แทนที่จะเก็บไว้ต่อสู้กับราชาปีศาจในครั้งหน้า

‘’หมู่บ้านแห่งความตายในค่ำคืนนี้แปลกไป ในอดีตระหว่างการสอดแนมของเรามักมีสิ่งมีชีวิตทั้ง อสูร ปีศาจยามค่ำคืน เดินเตร็ดเตร่ตามหมู่บ้าน แต่คืนนี้เป็นคืนที่พวกเราไม่เห็นพวกมันเลย’’

‘’เมื่อไม่กี่วันมานี้ ฉันได้ยินมาจากนักบวชคนหนึ่ง เขาพูดถึงปรากฎการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นบนท้งฟ้า ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แม้แต่งานวิจัยของตาเฒ่าคนนั้นก็ยังไม่เจอผลลัพธ์อะไร’’

‘’ทุกคน ระวังกันหน่อย เรากำลังอยู่ในปราสาทมอเฟียสของราชาปีศาจ’’

ณ ปราสาททมิฬมอเฟียส

เด็กสาวตัวน้อยหนีมายืนอยู่นอกประตูปราสาทที่เปิดกว้างอยู่ด้วยความมึนงง ในขณะที่เดินเข้าไปในปราสาท เธอค่อยๆ สูดกลิ่นเลือดเข้าไป กลิ่นเลือดแบบนี้เป็นกลิ่นเลือดเฉพาะตัวของเหล่าปีศาจ เธอรู้สึกคลื่นไส้ในทันที ทันใดนั้นเธอเห็นซากศพเหล่าปีศาจเผ่าต่างๆ จากการตรวจสอบของเธอทำให้รู้ว่าศพของเหล่าปีศาจตายอย่างทรมาน นี้ต้องไม่ใช่ฝีมือของนักรบจากเผ่ามนุษย์

เด็กสาวตัวน้อยเกิดอาการลังเล เธอครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะก้าวเข้าไปในโถงปราสาท สิ่งที่เห็นคือรอยเลือดที่เลอะเต็มหองโถง มีร่างกายของมีปีศาจระดับสูงต่างๆ บิดเบี้ยวแสดงให้เห็นถึงความตายอันแสนเจ็บปวดที่ก่อนสิ้นใจ พื้นห้องโถงถูกย้อมไปด้วยเลือดสีดำของปีศาจเหล่านี้ เด็กสาวตัวน้อยเดินต่อไป ผ่านก้อนเนื้อก้อนแล้วก้อนเล่า หลังจากผ่านซากศพเหล่าปีศาจ เธอมองไปที่บัลลังก์ของราชาปีศาจ

สิ่งที่เธอเห็นคือสิ่งที่เธอไม่อยากไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ราชาปีศาจการ์ฟิลด์ตายแล้ว เขาตายอย่างน่าสังเวชบนบัลลังก์ของเขา สภาพศพของถูกฟันแบ่งออกเป็น 2 ท่อน ชิ้นส่วนร่างกายของราชาปีศาจกระจัดกระจายราวกับพิสูจน์ว่าครั้งหนึ่งราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่เคยดำรงอยู่ ราชาปีศาจการ์ฟิลด์ผู้ที่ปกครองทวีปซีเหมิงซี่ด้วยเงาแห่งความน่าสะพริงกลัวมาเกือบร้อยปี เขาได้ตายอย่างเงียบๆ และน่าสังเวช เหมือนกับว่าเขาถูกฟันขาดครึ่งในพริบตา โดยที่เขาไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้

ด้านบนบัลลังก์ราชาปีศาจ มีบุคคลลึกลับสวมคลุมสีดำ เด็กสาวเผ่าโลลิต้าไม่สามารถยืนยันได้ว่าบุคคลลึกลับคนนี้มาจากเผ่าพันธุ์ใด สิ่งที่เธอเห็นบนผ้าคลุมสีดำคือเครื่องหมายลึกลับที่เธอไม่รู้จัก เมื่อเธอเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนเธอสังเกตุเห็นผ้าพันแผลสีขาวพันไปทั่วมือ โดยชายลึกลับไม่ทันได้สังเกตุเด็กสาวที่กำลังเข้ามาใกล้

‘’ฉันอยู่ที่ไหนกันแน่!  ร่างกายนี้มัน...’’

‘’ได้โปรดช่วยฉันด้วย ฉัน...’’

‘’ฉันยังไม่ได้จ่ายหนี้เลย เดี๋ยวนะ ฉันไม่ต้องจ่ายหนี้แล้วหรอ? ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ ฉันจะได้ไปสักที’’

‘’คุณ คุณได้ยินใช่ไหม?’’

เด็กสาวตัวน้อยได้ตกอยู่ในผวังแห่งความสงสัย ชายลึกลับที่สวมผ้าคลุมสีดำไม่สนใจเธออย่างสมบูรณ์แบบ เขากำลังพูดกับตัวเอง ซึ่งเธอไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดถึงอะไร อย่างไรก็ตามกลุ่มนักล่าจะต้องตามมาในไม่ช้า เธอไม่อาจเสียเวลาใช้ความคิดได้อีก เธอรีบวิ่งไปหลบหลังบัลลังก์ราชาปีศาจ ก่อนจะก้มหัวลงหลบ บัลลังก์ของราชาปีศาจนั้นมีขนาดใหญ่มากพอที่เธอจะหลบได้ ชายลึกลับคนนี้ไม่ก้มหัวลงหลบแต่อย่างใด ผ้าคลุมของเขายังคงปกปิดใบหน้าอย่างมิดชิด  ทำให้เด็กสาวตัวน้อยยังคงไม่เห็นใบหน้าของชายลึกลับคนนี้

หลังจากที่เธอซ่อนตัวไม่นาน กลุ่มนักล่าก็มาถึงหน้าประตูปราสาท ก่อนที่พวกเขาจะก้าวเท้าเข้ามา พวกเขายิงลูกศรศักดิ์สิทธิ์ทองคำหกดอก ลูกศรเปล่งลำแสงสีทองไปทางชายลึกลับ กลุ่มนักล่าได้เดินตามการโจมตีก่อนหน้าจนมาถึงหน้าประตู พวกเขาคิดว่าลูกศรเพียง 6 ดอก ไม่สามารถสังหารราชาปีศาจได้ แต่จะสร้างโอกาสได้จังหวะหนึ่ง เพราะพลังต่อสู้ของราชาปีศาจนั้นสูงเกินกว่านี้

‘’หลบเร็ว! อะไรกันเนี่ย..’’

เธอคิดจะเตือนชายลึกลับ แต่ความกังวลของเธอต้องสูญเปล่า ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดของเธอคนนั้น เมื่อลูกศรใกล้ตัวชายลึกลับ มีของแข็งลักษณะคล้ายหนวดปลาหมึกสีดำโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน และบล็อกการโจมตีทั้งหมด ลูกศรเหล่านั้นแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

‘’ฉัน... ฉันแค่นั่งเฉยๆ ทำไมพวกนายมาหาเรื่องฉันอีกเนี่ย?’’

ชายลึกลับยืนขึ้นและหันไปทางประตูปราสาท เขายกมือขวาขึ้นและกางฝ่ามือออก ทันใดนั้นพื้นดินบริเวณหน้าทางเข้ามีหนวดสีดำปรากฎขึ้นและตรงเข้าจู่โจมกลุ่มนักล่า หลังสิ้นสุดเสียงจากการต่อสู้ เหลือเพียงรอยเลือดสีแดงเข้มและซากหนวดสีดำที่ถูกตัดเป็นท่อนๆ โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

‘’คุณผู้หญิงครับ คุณสามารถออกไปได้แล้ว เพราะฉันก็กำลังจะไปจากที่นี่ด้วย’’

‘’เดี๋ยวนะ ให้ฉันได้เห็นหน้านายก่อน’’

‘’ไม่ได้หรอก.. เอ๊ะคุณ!’’

เด็กสาวตัวน้อยไม่สนใจคำเตือน เธอวิ่งไปเพื่อที่จะมองหน้าของชายลึกลับ เขาพยายามปิดหน้า แต่ก็สายเกินไป เธอยืนนิ่ง เหมือนกับได้เห็นอะไรบางอย่างที่น่ากลัว เธอส่งเสียงครวญครางก่อนจะล้มลงกับพื้นด้วยความกลัว เสื้อผ้าที่เธอใส่ทั้งหมด รวมไปถึงชุดชั้นใน สลายกลายเป็นผง เธอพยายามใช้มือและขาปกปิดร่างกายที่เปลื่อยเปล่าของเธอ

เด็กสาวตัวน้อยมีผมสีเงินยาว ตาสีแดงราวกับอัญมณี ผิวที่ขาวกว่าคนปกติ ปากของเธอมีสีแดงสดคล้ายเชอร์รี่ ฟันเขี้ยวเล็กๆ ที่อยู่ติดริมฝีปากยิ่งทำให้เธอดูน่ารัก  หลังจากที่เห็นเรือนร่างของเด็กสาว จึงเห็นแผลที่ถูกลูกศรทองคำยิง

หลังจากที่รักษาบาดแผลเธอ เธอจึงพูดกับชายหนุ่มลึกลับว่า ‘’คืนเสื้อผ้าฉันมานะ!’’ คนใจร้ายพาฉันไปกับนายด้วยเลย! ชดใช้เสื้อผ้าฉันมาสะ

‘’เธอยังไม่ตายจริงๆ ด้วย อย่าร้องไห้เลยนะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ก็ได้ๆ ฉันจะพาเธอไปด้วย เธอชื่ออะไร’’

‘’ฉันลูซิเฟอร์ ผู้สืบสายเลือดโดยตรงมาจากเผ่าโลหิต’’

‘’เธอเนี่ยนะสืบสายเลือดโดยตรง’’

‘’ฉันสืบสายเลือดโดยตรงมาจริงๆ นะ แล้วนายหล่ะ ชื่ออะไร’’

‘’ชื่อหรอ? ฉันไม่มีชื่อหรอก ไปกันได้ละ สถานที่นี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว’’

‘’นายมันบ้า! นายอยู่มาได้ไงโดยไม่มีชื่อ? ฉันจะตั้งชื่อให้นายเอง’’

ขณะที่ลูซิเฟอร์ทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ชายลึกลับสวมชุดคลุมสีดำจึงแบกเธอออกไปจากปราสาท แม้ว่าความสามารถของกลุ่มนักล่าจะเกิดความคาดหมายของเธอ อย่างน้อยเธอก็มั่นใจว่าการได้อยู่ข้างๆ เขาจะปลอดภัย สภาพร่างกายของเธออ่อนแรงลงมาก เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะไปกับเขา

ชายลึกลับมองไปที่เด็กสาวตัวน้อยที่อยู่แนบอกของเขา เขาโอบแขนทั้งสองข้างของเธอคล้องคอของเขา เธอซ่อนสีหน้าความดีใจไว้ในผ้าคลุมของเขา เธอเป็นคนแรกที่เคยเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขาโดยที่ไม่เป็นบ้าหรือตาย ด้วยความแข็งแกร่งของเขาจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอตัดสินใจไปกับเขา โดยเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เขายอมพาเธอมาด้วยนั้นก็คือ... ความสวยของเธอนั่นเอง

เช้าวันรุ่งขึ้น ปราสาททมิฬมอเฟียถูกกองเพลิงที่กำลังโหมกระหน่ำสลายปราสาทให้กลายเป็นเถ้าถ่านและหายไปพร้อมกับราชาปีศาจการ์ฟิลด์ คริสตจักร์แห่งแสงประกาศยกย่องชัยชนะครั้งนี้เป็นชัยชนะครั้งที่ยิ่งใหญ่สำหรับเผ่ามนุษย์สามารถสยบราชาปีศาจลงได้ หลังจากสงครามที่ยืดเยื้อมานานหลายพันปี

การเพิ่มขวัญและกำลังใจทหารเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเผ่ามนุษย์ เพราะเหตุนี้คริสตจักรแห่งแสงจึงไม่ได้สืบสวนสาเหตุที่แท้จริง ราชาปีศาจการ์ฟิลด์จากทวีปซีเหมินซี่เสียชีวิตด้วย ‘’สิ่งมีชีวิต’’ ที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าราชาปีศาจ ตำนานการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิตที่น่าหวาดกลัวยิ่งกว่ากำลังจะเริ่มต้นขึ้นบนทวีปซีเหมินซี่