"พวกคุณไม่ได้เรียนคณิตในคณะบริหารธุรกิจเหรอ?" ลู่โจวถาม เขารู้สึกพ่ายแพ้โดยสมบูรณ์กับโจทย์เกี่ยวกับการหาลิมิตของฟังก์ชัน เขากลอกตามองบนแล้วเขียนคำตอบบนกระดาษทด เขากล่าวโดยไร้ความเมตตา "อาจารย์พึ่งอธิบายโจทย์นี้เป็นตัวอย่างในชั้นเรียน"

เฉินยู่ซานหน้าแดง เธอไม่ยอมรับความพ่ายแพ้และปกป้องตัวเอง "ฉันกำลังเรียนเศรษฐกิจเพื่อการจัดการในคณะบริหารธุรกิจ ฉันไม่ได้เรียนบัญชี ฉันมีเรื่องอื่นให้จำมากมาย ฉันจะเอาเวลาไหนไปเรียนคณิต?"

"ฉันจำได้ว่าคุณก็เรียนแอคเคาน์ติ้งและสถิติ..."

"เงียบไป ฉันจะเลี้ยงข้าวเที่ยงนาย"

ลู่โจวหุบปากทันที เขาพูดในใจ "ไม่ต้องเกรงใจ อยากถามอะไรก็ถามเลย"

จะดีที่สุดถ้าคุณเลี้ยงอาหารเย็นด้วย...

เมื่อมีคนเลี้ยงข้าวเขา ลู่โจวจะรู้สึกเหมือนเขาติดหนี้พวกเขา แม้ว่าการเงินของเขาค่อนข้างแย่ แต่เขาก็ยังจะหาโอกาสเลี้ยงข้าวพวกเขาคืน

อย่างไรก็ตามถ้าเฉินยู่ซานอยากเลี้ยงข้าวเขา...

เขาก็ไม่รู้สึกละอายใจเลย

เขาใช้ความสามารถของตนเพื่อข้าวมื้อนี้ ทำไมเขาต้องเลี้ยงเธอกลับด้วย?

เขาช่วยพีชคณิตขั้นสูงให้เธอมาทุกหัวข้อ และเขาก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเธอด้วยซ้ำ เธอจะเลี้ยงข้าวเขาก็เป็นเรื่องปกติ

หลังจากห้องสมุดปิด ลู่โจวก็กลับหอพักและทำงานต่ออีกเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็เขียนวิทยาพนธ์ฉบับแรกเสร็จ

คะแนนคุณค่าของวิทยานิพนธ์ฉบับแรกสูงสุดในบรรดาสิบหัวข้อ ระบบประเมิณหัวข้อนี้อยู่ที่ 30 แต้มทั่วไป เขาคิดถึงบทสรุปบางส่วนของวิทยานิพนธ์นี้เพราะมันเป็นส่วนเสริมของประเด็นโต้แย้งในวิทยานิพนธ์ก่อนหน้านี้ ลู่โจวเตรียมส่งมันไปวารสาร'วารสารทฤษฏีและการสื่อสารคณิตศาสตร์ประยุกต์'

ส่วนวิทยานิพนธ์ที่เหลืออีกเก้าฉบับ เขาจะส่งไปยัง'การสื่อสารสมัยใหม่และเทคโนโลยีสารสนเทศทางภูมิศาสตร์'

ในฐานะวารสารที่ไม่ใช่สายหลัก วารสารแบบนี้ในประเทศหาได้ยากและมันไม่ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมการตรวจสอบและค่าตีพิมพ์ มันไม่สนใจเช่นกันว่าผู้เขียนจะมีการสนับสนุนทางการเงินไหม มันกระทั่งจ่ายให้ผู้เขียน 150 หยวนต่อวิทยานิพนธ์หนึ่งฉบับ เมื่อเทียบกับวารสารอื่นๆที่จ้องมองแต่กระเป๋าตังของนักวิจัย นี่คือการเป็นโคลนถล่มในกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวของโลกวิชาการ

วิทยานิพนธ์เก้าฉบับเป็นเงิน 1350 หยวน!

กว่าเขาจะอัพโหลดวิทยานิพนธ์คณิตศาสตร์เสร็จ มันก็ตีสองแล้ว

ลู่โจวเห็นว่ามันจะเช้าอยู่แล้ว เขาจึงปิดโน๊ตบุ๊ค เขาหาวก่อนจะล้มตัวลงบนเตียง ขณะที่ฟังเสียงกรนของเพื่อนร่วมห้อง เขาก็ค่อยๆล่องลอยเข้าสู่ห้วงความฝัน

.....

วันต่อมา ศาสตราจารย์หลิวกับลู่โจวรู้สึกขี้เกียจและไม่ได้ตื่นเช้านัก เขาเข้าห้องคอมพิวเตอร์ตามหลังศาสตราจารย์หลิว เมื่อเขาเดินเข้าไป เขาก็พบว่าเขาไม่ใช่คนสุดท้ายที่มา เมื่อเขาเดินเข้ามาพร้อมกับศาสตราจารย์หลิว เขาก็เห็นแค่หวังเสี่ยวตงคนเดียวที่อยู่ในห้อง

"อรุนสวัสดิ์"

ลู่โจวยิ้มแล้วกล่าวทักทายเช่นเคย เขาคิดว่าอัจฉริยะผู้เย่อหยิ่งจะเมินเขา เป็นผลให้เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะได้รับคำตอบกลับจากอีกฝ่าย

"อรุนสวัสดิ์"

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงหนึ่งประโยค แต่มันก็เป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่

ลู่โจวเป็นปลื้ม

พูดตามตรง เขาไม่ได้กังวลเรื่องความสามารถของทีมเลย สิ่งเดียวที่เขากังวลก็คือความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเพื่อนร่วมทีม เขารู้ว่าเขาไม่ใช่คนเดียวที่กังวลเรื่องนี้ ศาสตราจารย์หลิวก็กังวลเช่นกัน

ถ้าหลินอวี่เซียงใช้เป็นตัวกลางไกล่เกลี่ยได้ การมีเธออยู่ในทีมก็ไม่เลวเหมือนกัน

บางทีอะนะ

ขณะที่เขากำลังคิดเรื่อยเปื่อย ในที่สุดหลินอวี่เซียงก็มาถึง ครั้งนี้เธอดีขึ้นเพราะเธอมาสายเพียง 15 นาทีเท่านั้น

ศาสตราจารย์หลิวเซี่ยงผิงก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอเหมือนกัน เขาแค่ยิ้มบางๆให้เธอ เขาส่งสัญญาณให้เธอหาที่นั่งแล้วเริ่มการสอนของวันนี้

จากแผนฝึกอบรม วันนี้เป็นการฝึกครั้งแรกซึ่งมันจะพัฒนาความสามัคคีระหว่างเพื่อนร่วมทีม

พวกเขาไม่อยากเสียเวลามากเกินไปกับโจทย์ที่ไม่ยาก พวกเขาสามารถแก้โจทย์ทั้งหมดได้ในทันที

ศาสตราจารย์หลิวได้มอบข้อมูลผู้ใช้สายโทรคมนาคมจำลองแล้วมอบข้อกำหนดให้มากกว่ายี่สิบรายการ สิ่งที่ต้องทำคือจำแนกพฤติกรรมของผู้ใช้ผ่านการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์และออกแบบผลิตภัณฑ์กลุ่มผู้ใช้ที่แตกต่างกัน

ส่วนข้อมูลที่ถูกสร้างขึ้น แหล่งข้อมูลไม่ได้มาจากโจทย์ เขาแค่มอบเสปรตชีตเอ็กเซล(excel spreadsheet)ให้พวกเขาอย่างเดียว

ความรู้ที่จำเป็นของการคำนวณเอนเอียงไปทางสถิติ มันเกี่ยวข้องกับเศรษฐศาสตร์และเทคนิคการจัดระเบียบข้อมูลสินค้า เมื่อเทียบกับโจทย์เรียกน้ำย่อยเมื่อวาน ความยากของโจทย์นี้มันยากขึ้นโดยไม่ต้องสงสัย

สูตรคณิตศาสตร์นี้ไม่มีประโยชน์ต่อการใช้จริง แต่ความยากของโจทย์นี้ไม่ได้อยู่ที่ส่วนคณิตศาสตร์ มันเป็นวิธีการแปลงโจทย์ประเภทนี้ให้เป็นโจทย์ทางคณิตศาสตร์

เรื่องดีอย่างนึงคือโจทย์มันไม่ซับซ้อน มันแค่ต้องการความรู้ที่กว้างขวาง ลู่โจวคิดเกือบครึ่งชั่วโมง อย่างแรกเขาใช้วิธีทางสถิติเพื่อจัดระเบียบลูกค้า จากนั้นเขาก็ใช้อัลกอริทึมเมทริกซ์เพื่อแก้โจทย์สอง

ลู่โจวนำกระดาษทดสองแผ่นมาวางไว้บนโต๊ะคอมให้หวังเสี่ยวตง เขากล่าว "แบบจำลองเสร็จแล้ว และฉันจะส่งมันเข้าในเมลล์คุณ อีกส่วนผมคำนวณด้วยปากกา มันจึงถูกเขียนไว้ในกระดาษ จัดสูตรแล้วป้อนเข้าสู่คอมพิวเตอร์คงไม่มีปัญหาใช่ไหม?"

หวังเสี่ยวตงพยักหน้าแล้วตอบอย่างกระชับ "ไม่มีปัญหา"

เป็นไปตามคาด ประสิทธิภาพของอัจฉริยะทั้งสองนั้นไม่ธรรมดา

ลู่โจวสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เสร็จอย่างรวดเร็ว หวังเสี่ยวตงรีบใช้คอมพิวเตอร์ในห้องคอมมาเขียนโปรแกรมเช่นกัน มันใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมงเสียอีก เวลาประเมิณไว้คือหนึ่งวัน แต่แค่เวลาอันสั้น พวกเขาก็เสร็จแล้ว

หลังจากตรวจสอบผลลัพธ์ของลู่โจวและหวังเสี่ยวตง ศาสตราจารย์หลิวก็อดประทับใจไม่ได้ เขาเป็นโค้ชการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์มาห้าครั้งแล้ว สองคนนี้เป็นนักศึกษาที่มีพรสวรรค์มากที่สุดที่เขาเจอมา

ลู่โจวยิ้มแล้วยอมรับคำชมเชยของอาจารย์ ส่วนหวังเสี่ยวตงไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรเหมือนปกติ อย่างไรก็ตามจากมุมปากของเขา เขาพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด

การฝึกฝนครั้งแรกเป็นไปได้อย่างราบรื่น

อย่างไรก็ตามปัญหาที่ใหญ่ที่สุดก็คือหลินอวี่เซียง...

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเขียนรายงานของสภานักศึกษามามาก แต่เธอก็ไม่เคยเขียนวิทยานิพนธ์ เธอใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการค้นคว้าการจัดรูปแบบอยู่ครึ่งชั่วโมงโดยไม่มีความก้าวหน้าใดๆ

หวังเสี่ยวตงรู้สึกอับอาย เพราะยังไงมันก็เป็นเขาเองที่แนะนำหลินอวี่เซียงซะดิบดีและเชื่อว่าเธอทำหน้าที่ของตนได้ การแข่งขันยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ เธอก็ทำพลาดตั้งแต่การฝึกครั้งแรก

แม้ว่าลู่โจวจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าเล็กน้อย แต่หัวใจของเขาเปี่ยมไปด้วยความไม่พอใจ

เธอบอกว่าเธอทำงานในสภาและทำผลงานได้ดี เธอก็ควรทำงานของตัวเองไป อนาคตของฉันสดใส ทำไมเธอต้องลากฉันลงมาด้วย

ครั้งหน้าอย่างน้อยก็ค้นหาวิธีเขียนวิทยานิพนธ์บนอินเตอร์เน็ตมาก่อนสิ สิ่งเดียวที่เธอทำเป็นก็คือวิธีที่ทำให้คนอื่นสงสารเธอ! ไร้ประโยชน์!

ฉันโกรธมาก!

อาจารย์หลิวไม่ได้โกรธเลย เขาแค่ยิ้มแล้วปลอบหลินอวี่เซียงที่ยังขอโทษไม่หยุด จากนั้นเขาก็อนุญาตให้หวังเสี่ยวตงไปแนะนำการเขียนวิทยานิพนธ์ให้เธอแล้วเรียกลู่โจวไปที่ทางเดิน

เขาหยิบบุหรี่ออกมาแล้วมองดูนักศึกษาสองคนในห้องเรียน จากนั้นเขาก็กล่าวกับลู่โจว "เธอคิดว่าไง? เธอคิดถึงข้อเสนอที่อาจารย์บอกเมื่อวานรึยัง?"

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด