ตอนที่ 71 เปลี่ยนพลังงานเป็นพลังชี่

มันยังคงเป็นมหาสมุทรด้วยพลังมัน มันทำให้ทะเลหยกสงบลง

มันยังเป็นมหาสมุทรด้วยพลังมัน กระแสน้ำเชี่ยวสีเงินและปลาแหวกว่ายไปในถ้ำมัน

มันทำให้ทะเลหยกสงบลง : ท่ามกลางหิมะ อสรพิษทะเลโผล่จากก้นบึ้ง

เหม่อมองสูงในมุมของโลกที่ไฟและไม้บรรจบกัน หอคอยแห่งนี้ตั้งอยู่เหนือทะเลตะวันออก

หน้าผาแดงและโขดหินแปลกๆ เศษซากและยอดเขาขรุขระ

บนหน้าผาแดง นกฟีนิกส์ขับขานเป็นคู่ ยูนิคอร์นยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว

เสียงร้องของไก่ฟ้าดังบนยอดเขา ในถ้ำ มังกรเข้าและออก

...

คลื่นกระทบกับชายฝั่งของเกาะโดดเดี่ยวในทะเล หญ้าอมตะที่นี่เขียวชอุ่มและมีชีวิตชีวา ภาพอันงดงามคล้ายกับแดนเซียนบนโลก

เมื่อยืนอยู่บนยอดเขา เฟิงหลินก็หันไปมองเห็นภาพงดงามตรงหน้า

เขาไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือยิ้ม เมื่อเขาลดหัวเขาและจ้องเปลือกหินใต้เท้าเขา เขาจะทุบซ้ำด้วยขนสีทองบนมือ

แม้เขาจะไม่เห็นหน้าตาตัวเอง เฟิงหลินก็ยังมีความประทับใจ ปากของเทพสายฟ้าจีน โหนกแก้มสูงและขาโก่ง...

ไม่ผิด ฉันเป็นลิงแล้ว!

เพ่ย!

ฉันไม่ใช่ลิง ฉันเพิ่งกลายเป็นลิง!

ผิด!

ฉันไม่ใช่ลิง ฉันแค่เหมือนลิง+

..

ทุกอย่างสับสนมาก

เฟิงหลินส่ายหัว เขารู้สึกว่าเขากลายเป็นลิงและจิตใจเขาก็กลายเป็นไฟฟ้าลัดวงจร

เขาหายใจลึกเพื่อปรับอารมณ์ ชี้เปลือกหินบนพื้น ในที่สุดก็จำได้ เขากลายเป็นลิง ลิงที่เพิ่งเกิดจากหิน

เมื่อเขาคิดต่อ ความคิดเขาก็เริ่มสับสน

ผิดปกติ!

ในตำนาน ในช่วงการกำเนิดของลิงหิน ซุนหงอคงไม่ได้เปล่งประกายด้วยแสงสีทองและสิ่งมีชีวิตในทุกสารทิศก็โค้งคำนับให้เขาไม่ใช่หรอ?

ทำไมตอนเขากลายเป็นลิงหินในตำนานถึงเงียบขนาดนี้?เขาอยากร้องไห้!

อ้ากก มีบางสิ่งผิดปกติ ทำไมฉันถึงบ่น?

สิ่งที่ฉันควรคิดคือทำไมฉันถึงกลายเป็นลิง

...

ทุกครั้งที่ความคิดของเฟิงหลินกลับเป็นหัวข้อหลัก มันก็จะลอยไปในทิศทางสุ่มๆอย่างไม่หยุด

ท้ายที่สุด หัวเขาก็มึนงงไปหมด

โครกกก

เสียงดังได้ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นจากการคิด มันไม่ใช่ว่าเขาคิดอะไรออก แต่..

เฟิงหลินกุมท้องแน่นพลางขมวดคิ้ว เขาหิว!

โดยไม่ตระหนัก เขาได้อยู่บนยอดเขาโดดเดี่ยวมาตลอดคืน ตอนนี้รุ่งอรุณได้ใกล้เข้ามาแล้ว เขาเริ่มหิว...

เฟิงหลินมองไกลออกไป เขาไม่พูดอะไร เขารู้สึกว่าเขายิ่งเหมือนลิงมากขึ้น

ความรู้สึกหิวดุเดือดมาก ทำให้ทั่วร่างเขาไร้พลัง

เหนือสิ่งอื่นใด เฟิงหลินตอนนี้เป็นเพียงลิงหินที่เพิ่งเกิด เขาตัวเล็กและมีร่างกายอ่อนแอ เขายังไม่ได้กินอะไรเลย

เขารู้สึกหมดหนทาง เขาทำได้แค่ละทิ้งความโกรธ เศร้าและความขัดแย้งพลางเริ่มมองหาอาหาร

โชคดี เกาะโดดเดี่ยวในทะเลแห่งนี้คือสวรรค์บนดิน มีทั้งดอกไม้ ต้นไม้เขียวชอุ่มและแม้กระทั่งผลไม้อมตะนับไม่ถ้วน

เมื่อเขาลอยลงจากยอดเขา เฟิงหลินก็พลันเห็นป่าต้นพีช ลูกพีชสีแดงสดเปล่งประกายแพรวพราว

เฟิงหลินไม่อาจควบคุมได้อีก เขาเลียปากและกอดต้นไม้

ทำไมเขาถึงถูกล่อลวง?

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เฟิงหลินรู้สึกว่าหลังเขากลายเป็นลิง สัญชาตญาณเขากลับเหมือนลิงด้วย

เขาปีนอย่างว่องไว ดูเหมือนจะไม่ลำบากเลย ราวกับเขาเป็นลิงจริงๆ

ท้องของเฟิงหลินยังคงดัง และตาเขาก็แดงก่ำ เขาเปลี่ยนจากความเศร้ากลายเป็นลิงโหย เขาอยากฉลองลูกพีชเหล่านี้ ยัดทั้งหมดลงเพื่อบรรเทาความหิว

น้ำของลูกพีชสาดกระจาย ไหลชุ่มขนบนอกเขา

วินาทีต่อมา ตาของเฟิงหลินก็เบิกกว้าง นี่เป็นลูกพีชที่ดีสุดที่เขาเคยกิน มันหวานมาก มันสดชื่น อร่อยและมีกลิ่นหอมอ่อนๆด้วย ทำให้จิตใจเขาสดชื่นมาก มันทำให้เขาอยากกินเรื่อยๆ เขาไม่อาจหยุดกินพวกมันได้เลย....

ในเกาะโดดเดี่ยว ไม่มีใครมาแย่งอาหารเขา เฟิงหลินจะไม่สุภาพ

เขาคว้าลูกพีชด้วยมือเดียวและกอดพวกมันไว้ในอ้อมกอด กินพวกมันอย่างบ้าคลั่ง

หืม มีบางอย่างผิดปกติ!

เฟิงหลินตกใจครู่หนึ่งแต่ในไม่ช้าก็ละทิ้งความคิดและพิจารณา ทำไมเขาถึงกำลังคิดมาก?เขากินต่อ สวาปามลูกพีชทั้งหมดจนกระทั่งถึงจุดที่เขากินทิ้งขว้าง กินเฉพาะส่วนที่มีรสหวานและโยนอันอื่นทิ้งลงพื้น

ไม่นาน เมล็ดจากลูกพืชก็สามารถเห็นได้เกลื่อนพื้น เฟิงหลินไม่สนใจทำความสะอาดแต่อย่างใด

เขาลดหัวและจ้องผลงานชิ้นเอกเขาพลางหัวเราะ

ฉันเป็นลิง ฉันต้องกลัวใคร?

ขนทองเขาเปียกชุ่ม เขาแยกเขี้ยวและยิ้มอย่างซุกซน

เขาลูบท้องและยืดตัว นั่งอยู่บนกิ่งไม้ สายลมภูเขาทำให้ขู้สึกเย็นสบายและสดชื่น ความพึงพอใจเขียนอยู่บนหน้า

“ฉัน หงอคง ผิดแล้ว!หงอเฟยไม่เคยพึงพอใจขนาดนี้มาก่อนเลย”

.เมื่ออารมณ์เขาเปลี่ยน เขาก็พลันเสียสมดุลและร่างหล่นจากกิ่งไม้

ต้นไม้นี้สูงกว่าสามสิบเมตร เฟิงหลินกระแทกกับพื้น สร้างเป็นหลุมทรงลิง

แต่วินาทีต่อมา เขาก็กระโดดตีลังกาขึ้นมา เขาไม่บาดเจ็บเลย

ลิงหินถือกำเนิดโดยสวรรค์และได้รับการเลี้ยงดูจากโลก เขามีผิวหินและกระดูกเหล็ก ดาบกระบี่ล้วนฟันไม่เข้า

ผลกระทบแค่นี้จะไปทำอะไรเขาได้?

ในฐานะจ่าฝูงลิง เขาย่อมแข็งแกร่งและไม่ยอมแพ้!

เฟิงหลินยืนขึ้นอย่างคล่องแคล่วและตบฝุ่นออกจากตัว ปีนขึ้นต้นไม้อีกครั้ง

ทันใดนั้น สีหน้าเขาก็ปเลี่ยนไป เขาสามารถรู้สึกได้ถึงพลังงานมหาศาลที่ดูเหมือนจะมาจากลูกพีชที่เขากินไปทั้งหมด พลังงานหมุนเวียนอย่างรวดเร็วผ่านร่างเขา มอบความรู้สึกสดชื่นและเย็น

พลังงานขุมนี้ไม่ได้ระเบิดอย่างเกรี้ยวกราด มันกลับอ่อนโยน แต่ทว่าปริมาณนั้นสูงเกินไป และการหมุนเวียนก็รุนแรงมาก มันเหมือนน้ำแหล่งกำเนิดของชีวิต แต่ก็มากเกินจนเป็นหายนะแทน

ขุมพลังท่วมท้น ข่มขู่ว่าจะอัดแน่นทุกส่วนในร่างเขา ทำให้เขาระเบิด!

ลูกพีชที่เขากินไปมีพลังงานมากขนาดนั้นเลย?เฟิงหลินไม่เข้าใจ

เขายังคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก ความรู้สึกนี้เหมือนเขาดื่มน้ำยายีน พลังงานของอณูวิญญาณ!

เขาควรทำยังไง?

เฟิงหลินตื่นตระหนก หากเขาไม่อาจหาทางออกได้เร็วๆนี้ ร่างเขาอาจระเบิด

ในช่วงเวลาวิกฤต ความทรงจำโบราณพลันผุดขึ้นในหัวเขา แม้ความทรงจำนี้จะเลือนหายไปนาน ตราบเท่าที่เจอสถานการณ์เหมาะสม ความทรงจำก็จะตื่นขึ้นเอง

นี่คือสัญชาตญาณการเอาตัวรอด!

เฟิงหลินควบคุมจิตใจเขาและนั่งสมาธิ ฝ่ามือทั้งสองเขาหงายขึ้น ด้วยเหตุผลบางอย่าง พลังงานปั่นป่วนเขากลับเปลี่ยนแปลงอย่างลึกลับ ในตันเถียนเขาที่อยู่ต่ำกว่าสะดือสามนิ้วพลันมีหลุมดำก่อตัวขึ้น สามารถกลืนกินทุกสิ่งอย่าง

พลังงานจากอนุภาควิญญาณถูกดูดเข้าไป กลั่นเป็นชี่บริสุทธิ์เพื่อช่วยให้ร่างกายเขาดูดซับ

เฟิงหลินรู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างแตกต่างออกไปในร่างเขา ทุกส่วนของร่างเขาเริ่มดูดซับพลังชี่บริสุทธิ์ พวกมันเริ่มเปลี่ยนแปลง

ร่างเขาเหมือนบอลลูนพองตัว มันขยายตัวอย่างต่อเนื่อง กระดูกเขาส่งเสียงเบียดกัน และกล้ามเนื้อเขาก็เต้นตุบตับ ขนสีทองบนร่างเขายิ่งสว่างขึ้น

ทั่วร่างเขารู้สึกเย็นสบายและสดชื่นเหมือนลมเย็นผ่าน รูขุมขนทั้งหมดในร่างเขาเปิดออกเนื่องจากเส้นเลือดใหญ่และช่องทางพลังงานล้วนเชื่อมต่อกัน

ลูกพีชที่เขากินไปก่อนหน้าได้เปลี่ยนเป็นสารอาหารที่เติมเต็มร่างกายเขา ไหลอย่างราบรื่น

เซลล์ในร่างกายทั้งหมดเขาเหมือนปีศาจหิวโหย พวกเขาดูดซับพลังงานจำนวนมากทุกวินาที เสริมสร้างร่างกายอย่างต่อเนื่อง

ไม่นาน เฟิงหลินก็ค่อยๆตื่น ความเจ็บปวดหายไปอย่างสมบูรณ์และท้องที่ปูดบวมก็ราบแบนอีกครั้ง

เขายืนขึ้น ทำให้กระดูกส่งเสียง วิสัยทัศน์ตรงหน้าเขาเปลี่ยนไป ทุกสิ่งที่อยู่ในวิสัยทัศน์เขาเหมือนจะหดลงสามนิ้วทันที

เขาเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน นั่นคือช่วงเวลาที่ร่างกายเขาเจริญเติบโตขึ้น

เฟิงหลินรีบวิ่งไปริมทะเล น้ำใสสะท้อนภาพลิงขนยาว

แต่สิ่งต่างๆแตกต่างจากก่อนหน้า หากเขาเคยเป็นลิงผอมตัวเล็ก ตอนนี้เขาก็เป็นลิงโตเต็มวัยหุ่นล่ำแล้ว

ช่างเป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่ง เมื่อเฟิงหลินนึกย้อนกลับไปถึงสภาวะลึกลับก่อนหน้า หัวใจเขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้

นั่นคือ..?

การเปลี่ยนพลังงานเป็นพลังชี่ในตำนาน?!